harilatron

Τον διώχνουν επειδή γκρινιάζει συνέχεια :)

Εκτός από τον brougos7 που όλοι τον διώχνουν απο τις μπάντες.

Καλοπαίξιμος.(<-?) :P :P Κι εμένα έτσι συμπεριφέρεται το tone. :)

Μάλλον η λύση είναι να το "βγάζεις από τη μέση" πριν πειράξεις κάποια παράμετρο π.χ. με ένα απλό true bypass κουτί.

Με συγχωρείς iliasbass.... αλλά αυτό δεν προσφέρει στον fotmos κάποια χρήσιμη πληροφορία. Προφανώς και γίνεται να δουλέψει στα 48 χωρίς μπλε οθόνες. (Δεν εννοώ αυτό που νομίζετε ;D) Επίσης, η "διαφορά στον ήχο" θα φανεί ανάλογα με ένα σύνολο παραμέτρων που ξεκινάει από το μικρόφωνο, και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους μετατροπείς, τα virtual εφφέ και το σύστημα (και χώρο) ακρόασης. fotmos, θα σου πρότεινα να διαβάσεις κάποια πράγματα σχετικά με τον ψηφιακό ήχο ξεκινώντας απο τα σχετικά άρθρα στο blog (recording).

Ο τίτλος δεν έλεγε τίποτα ;) (τον βελτίωσα λίγο)

Όπως σωστά προαναφέρθηκε η ένταση και το reverberation (όταν είναι 100%wet) μπορεί να προσδώσει την αίσθηση της "απόστασης" της πηγής. Η τεχνικές που χρησιμοποιούνται δεν μπορούν παρά να παρομοιαστούν με τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι για να απεικονίσουν μακρινά αντικείμενα στους πίνακες. Ο καμβάς είναι κοντά στον παρατηρητή (όπως και τα monitor στον ακροατή) παρόλα αυτά με κατάλληλη επιλογή του μεγέθους και του χρώματος, προσδίδεται η αίσθηση της απόστασης. (Σε έναν πίνακα, το δεξιά - αριστερά είναι πολύ πιο άμεσο... μέσω της τοποθέτησης των αντικειμένων πάνω στον καμβά). Επισυνάπτω ένα πίνακα του Gustave Caillebotte που έχω δει συχνά να χρησιμοποιείται για να δείξει τις πληροφορίες βάθους (depth cues) που μπορούν να αναπαρασταθούν σε 2 διαστάσεις (στον καμβά). Πολλές από τις "πληροφορίες βάθους" όπως αναφέρονται στη βιβλιογραφία δεν έχουν άμεση αντιστοίχηση στον ήχο. Για παράδειγμα, η ομπρέλα που κρατάει ο κύριος σε πρώτο πλάνο καλύπτει ένα τμήμα του στύλου. Αυτό από μόνο του προσδίδει την πληροφορία ότι η ομπρέλα (και κατ επέκταση και ο κύριος) είναι πιο "κοντά" από το στύλο. Το καπέλο της κυρίας καλύπτει ένα τμήμα του πίσω μέρους της ομπρέλας και γι αυτό υποθέτουμε ότι η κυρία βρίσκεται δίπλα στον κύριο. Σε αυτό συντελεί και το γεγονός ότι το ύψος της κυρίας σε σχέση με το ύψος του κυρίου βρίσκονται σε "λογική" αναλογία ύψους άντρα προς γυναίκας και άρα εκλαμβάνουμε (επιπρόσθετα) την πληροφορία ότι βρίσκονται σε περίπου ίδια απόσταση. Η "κάλυψη" όμως, δεν έχει άμεση αντιστοίχηση στην απόσταση της ηχητικής πηγής. (Μπορείς να "υπερκαλύψεις" έναν ασθενή κοντινό ήχο με έναν πολύ ισχυρό κι ας έρχεται "πίσω" από τον ασθενή. Δοκιμάστε να ψιθυρίσετε σε club :)) Τα σημαντικότερα από τα "depth cues" που έχουν άμεση αντιστοίχηση στον ήχο είναι το μέγεθος και η ευκρίνεια. Στην εικόνα, έχω σημειώσει 2 πλάκες (με ελλείψεις). Υποθέτοντας ότι όλες οι πλάκες έχουν (πάνω-κάτω) το ίδιο μέγεθος, εκτιμούμε ότι αυτές που φαίνονται πιο μικρές είναι σε μεγαλύτερη απόσταση. Το ανάλογο στον ήχο, είναι να μειώσουμε το volume. Επίσης έχω βάλει 2 βέλη στο κτήριο που βρίσκεται στο βάθος. Πέραν της σχετικής μείωσης των μεγεθών των δομών που υποθέτουμε ότι έχουν σταθερό κατασκευαστικό μέγεθος (όπως π.χ. τα παράθυρα), ο ζωγράφος για να δείξει βάθος έχει μειώσει και την φωτεινή και χρωματική αντίθεση της εικόνας (μπλε βέλος σε σχέση με το κόκκινο). Με το τρόπο αυτό, προσπαθεί να αποδώσει ένα φυσικό φαινόμενο: Τη σκέδαση του φωτός στην ατμόσφαιρα και την επακόλουθη διαφοροποίηση της εμφάνισης των μακρινών αντικειμένων. Όπως εδώ ο Caillebotte έχει υπερβάλλει (με τη θόλωση) για να κάνει πιο πειστικό το "3D effect" αντίστοιχα στον ήχο μπορεί κανείς να αναλογιστεί ΤΙ συμβαίνει με μια μακρινή πηγή ήχου και να "επέμβει" με τα κατάλληλα εφφέ ώστε να δώσει την εντύπωση της απόστασης. Σε ένα ηχητικό ερέθισμα που προέρχεται από μακρυά συμβαίνουν 4 πράγματα: 1. Μειώνεται η έντασή του (σε σχέση με την ένταση που θα είχε αν ήταν κοντά). (volume) 2. Φτάνει (κατά κανόνα) με περισσότερες ανακλάσεις (reverb με εάχιστο ή καθόλου "dry") 3. Εξασθενούν οι ψηλές συχνότητες σε σχέση με τις χαμηλές (EQ, μαζί με το παραπάνω reverb, δίνει την "ασάφεια" που σχετίζεται με τις ανακλάσεις και που όλο μαζί αντιστοιχεί στην εμφάνιση της εικόνας εκεί που είναι το μπλε βέλος). 4. Οι ψηλές συχνότητες (αν και εξασθενημένες) φτάνουν στα αυτιά μας πρώτες γιατί διαδίδονται με μεγαλύτερη ταχύτητα στον αέρα. Σκεφτείτε τον ήχο του κεραυνού: πρώτα φτάνουν οι ψηλές.... και μετά ακολουθεί το boooom. αυτό βέβαια είναι extreme και έχει να κάνει με τη διάδοση του ήχου μέσα από χιλιόμετρα ατμόσφαιρας. Σκεφτόμουν (χωρίς να ξέρω αν ισχύει) ότι θα μπορούσε κανείς να προσδώσει την αίσθηση της απόστασης καθυστερώντας λίγο τις χαμηλές σε σχέση με τις υψηλές συχνότητες. Αυτό θα μπορούσε να γίνει είτε χειροκίνητα (χωρίζοντας το σήμα σε 2 κόπιες, βάζοντας διαφορετικά EQ και βάζοντας λίγα msec delay (100% wet) στο "μπάσο" αντίγραφο. :) Ίσως οι ειδικοί να τα χρησιμοποιούν όλα αυτά και να τους φαίνονται κοινότυπα αλλά έτσι τα καταλαβαίνω. :)

Φίλε μη γράφεις κεφαλαία είναι σαν να ΦΩΝΑΖΕΙΣ. :P

Μπράβο. Όμορφη έγινε. ;) Στην πρώτη φωτογραφία βλέπω έχεις σημειώσει "πάνω" και "κάτω". Να υποθέσω ότι επέλεξες την τοποθέτηση των κομματιών του νοβοπάν ανάλογα με τα τόναλ πρόπερτις? :P

Δεν έγραψα ότι είσαι έτσι. Ισα ίσα έγραψα ότι δεν αμφισβητώ την αξία σου (και πως να το κάνω αφού δεν σε γνωρίζω :) ) Δες και το post του starg από πάνω. Αυτό εννοώ αλλά το είπα λίγο απότομα. ;)

Μεγάλη απογοήτευση. Ευτυχώς: :)

Δεν ψάχνεις μουσικούς. Άμισθους υπαλλήλους ψάχνεις. :) Αν έχεις το απαιτούμενο μέγεθος (εσύ ο ίδιος: Συνθετικά, καλλιτεχνικά, ερμηνευτικά, τεχνικά κλπ) τότε ΙΣΩΣ και να κρατήσεις γύρω σου άτομα που να αξίζουν (και α σε ακολουθήσουν). (Δεν το αμφισβητώ) Αν όμως είσαι ακόμα ένας από τους 1480 guitar hero wannabees που θέλουν να παίξουν progressive metal, χωρίς να έχουν να "δείξουν" κάτι άνω του μέσου όρου, τότε μην περιμένεις να έρθει δίπλα σου η "αφρόκρεμα" και να σε υπομένει να τους λες τι να κάνουν. :)

Θα ακούγεται σαν στρατ κουρδισμένη 1 ημιτόνιο κάτω και με ένα κάπο στο πρώτο τάστο για να έρθει στον τόνο της. :) (αυτό βέβαια είναι ακόμα πιο κοντή κλίμακα....περίπου 24") (Αυτό δεν είναι? :))

Κι εγώ μάλλον αυτό θα έπαιρνα αν συναρμολογούσα τώρα strat. Εκτός της αισθητικής έχει και τα σωστά σελάκια. :) Σου καλύπτει και το πρόβλημα με τις παλιές τρύπες....

Στη σελίδα 15 του πρώτου, είναι αυτό που έλεγα με την πένα. :P

Τέλος, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι όλα αυτά είναι πολύ θεωρητικά και ότι ισχύουν για ανοιχτές χορδές. Προφανώς, όταν πιάνουμε νότα σε κάποιο τάστο αλλάζει η σχετική θέση των μαγνητών ως προς το μέσο της χορδής και επακόλουθα αλλάζει και η κατανομή των αρμονικών που αυτοί "πιάνουν". Στην πράξη, αυτό που μένει είναι ότι οι μαγνήτες που είναι κοντά στο άκρο είναι πιο πριμαριστοί σε σχέση με αυτούς που είναι πιο κοντά στο μέσο της ελεύθερης χορδής. Κατά τη γνώμη μου η αλλαγή στη χροιά λόγω της αλλαγής του μήκους της κλίμακας (και της επακόλουθης αλλαγής της σχετικής θέσης των μαγνητών) είναι αμελητέα. Όσο αμελητέα διαφορετική είναι η διαφορά της χροιας μεταξύ F και F#. Τόσο δεν είναι η αλλαγή στο μήκος? :) Νομίζω ότι οι αλλαγή που μπορεί να επιφέρει στον ήχο η αλλαγή στο μήκος της κλίμακας οφείλεται κυρίως στην αλλαγή της τάσης και του τρόπου παιξίματος (π.χ. έκταση vibrato), στο πως "σονάρει" το όργανο με τις συγκεκριμένες (διαφορετικές τάσεις) κλπ κλπ. Σε σχέση με τους μαγνήτες λοιπόν, αν ήταν τζάμπα, ναι μπορεί και να τους "κουνούσα" στη "σωστή" θέση. Αν ήταν αν γλυτώσω λεφτά αγοράζοντας στάνταρντ σώμα μπορεί και να αδιαφορούσα για τα λίγα χιλιοστά που αυτοί πρέπει να κουνηθούν. (Δεδομένου ότι παίζουμε σε όλη την ταστιέρα και όχι μόνο με ανοιχτές χορδές).

Κατ' αναλογία η διαφορετική κατανομή των αρμονικών ανάλογα με τη θέση της πένας μπορεί να ερμηνεύσει τη διαφορετική χροιά ανάλογα με το που χτυπάμε τη χορδή. Παρατηρώντας τη συνημμένη εικόνα, βλέπουμε ότι χτυπώντας στο μέσο της χορδής "διεγείρουμε" περισσότερο τη θεμελιώδη συχνότητα ενώ χτυπωντας προς το άκρο "διεγείρουμε" περισσότερο τις ψηλότερες αρμονικες.

Όχι. Νοιμίζω ότι απλά στάθηκε πολύ τυχερός, και οι θέσεις που προέκυπταν "φυσικά" μοιρασμένες πάνω στο σώμα που είχε σχεδιάσει "ταίριαξαν" πολύ ωραία στην κλίμακα. :) Κι εγώ λέω όχι. ;D Η ενδιαφέρουσα ανάλυση του blue, μπορεί να γίνει πιο παραστατική αν δούμε τη συνημμένη εικόνα. Η μπλέ και η κόκκινη "μπάρα" αντιστοιχούν σε δύο διαφορετικές θέσεις μαγνητών. Έτσι όπως τα έχω τοποθετήσει, ο "κόκκινος" μαγνήτης "πιάνει" πιο έντονα τη θεμελιώδη, τη δεύτερη και την τέταρτη αρμονική. (Την πρώτη και την τρίτη πρακτικά δεν τις "βλέπει" καθώς το πλάτος τους είναι 0 εκεί που βρίσκεται ο μαγνήτης. Ο "μπλέ" μαγνήτης, ο οποίος δεν είναι τόσο κοντά στο κέντρο της χορδής αλλά μετατοπισμένος προς τη γέφυρα, θα πιάσει με μικρότερη "ένταση" τη θεμελιώδη (δείτε πως το πλάτος της είναι μικρότερο εκεί που είναι ο κόκκινος σε σχέση με το μέσο της χορδής που βρίσκεται ο μπλε), θα πιάσει δυνατά την πρώτη και την τέταρτη, λιγότερο τη δεύτερη και καθόλου την τρίτη. Αυτός είναι και ο λόγος που ακούγονται πιο πριμαριστοί οι μαγνήτες που είναι κοντά στη γέφυρα (oi bridge) σε σχέση με τους neck: Το γεγονός ότι πιάνουν αποδοτικότερα τις ψηλότερες αρμονικές. :)

Αυτό που συμβαίνει είναι μυστηριώδες μυστήριο. :) Βραχυκύλωμα κανονικό δεν είναι (γιατί δεν θα είχε καθόλου σήμα). Αν τα ποτενσιόμετρα και ο διακόπτης επιλογής λειτουργούν όπως θα έπρεπε, το πρόβλημα εστιάζεται μάλλον στο jack. Σε πρώτη φάση (για να μην ανοίγω το cavity με τα ηλεκτρικά, μπορεί να έβαζα ένα βύσμα και να μετρούσα την αντίσταση στο άλλο άκρο. Θα έπρεπε να δω την αντίσταση του κάθε μαγνήτη (ή του εκάστοτε συνδυασμου ανάλογα με τη θέση του επιλογέα) με παράλληλα συνεδεμένη την τιμή του volume pot. (Θα έβαζα το volume στο "10"). Πρακτικά δηλαδή, θα έπρεπε να δω τα όσα kΩ είναι ο κάθε μαγνήτης. Δεν έχω συναντήσει ποτέ κάτι ανάλογο, αλλά θα υποψιαζόμουν οξείδωση/σκόνη+υγρασία στην επαφή του jack. (Αν είναι οξειδωμένη η επαφή μπορεί και φανεί στη μέτρηση της αντίστασης... :))

marathon είσαι ερωτικό αγόρι. ;D

Από τη χαλαρή σχέση που έχω με τη βιομηχαία (σε άλλο χώρο) σας διαβεβαιώ ότι έτσι είναι τα πράγματα. Τα λεφτά τα βγάζει το τμήμα πωλήσεων και τα χαλάει το τμήμα marketing. Εν τω μεταξύ, το τμήμα R&D περιμένει "τα ρέστα απ το χιλιάρικο". ;D Και ξέρετε ποιό είναι το περίεργο? Ότι έτσι είναι το σωστό στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων....

Ε δεν είναι και πολύ ενοχλητικό. ;D (για να το ακούσω έβαλα EQ) Πέραν της πλάκας, εγώ θα ανέβαζα κάμποσο την ένταση του ενισχυτή και ίσως θα πλησίαζα και λίγο το μικρόφωνο. Επίσης (γενικα) δεν υπάρχει λόγος να γράφεις τόσο χαμηλά (στα -20 dB).

ντζάνο'μ, καλώς ήλθες. Η συζήτηση αυτή ήταν πριν 5 (και βάλε) χρόνια. :)

takisffff το θέμα (στο επίπεδο που ρωτάς) έχει εξαντληθεί. Δες τα σχετικά θέματα και παρακαλώ γίνε πιο συγκεκριμένος.

Μήπως μπορείς να εξηγήσεις λίγο καλύτερα το πρόβλημα? Δηλαδή.... που βάζεις το μικρόφωνο, που στέκεσαι εσύ, τι κιθάρα, σε τι εντάσεις παίζει ο ενισχυτής κλπ.... Ακόμα καλύτερα, αν μπορούσες να επισυνάψεις ενα clip που να ακούγεται αυτό που λες, μπορεί και να πάρεις πιο "στοχευμένες" λύσεις. :)