Ali Barout

Τότε φίλε killbill, τρία πράγματα μπορείς να κάνεις. Ή εξπορτ αυτά τα σημεία, επανεισαγωγή και συνεχίζεις στο σωστό τεμπο από το πλήκτρο και το cubase... Ή τα ξαναγράφεις. Ή το γράφεις όλο το κομμάτι 120 και το ρίχνεις όλο στο τέλος στο 100.

Το cubase έχει αυτή την τιμωρητική γερμανική νοοτροπία, δεν το έκανες σωστά από την αρχή; Καλά να πάθεις! Και κάτι άλλα χαζά, έχουμε αυτή την επιλογή που κάνει σε ένα βήμα κάτι που θα σου χρειαστεί 1 φορά στο εκατομμύριο, και δεν έχουμε τρόπο να κάνουμε σε ένα βήμα κάτι που χρείαζεσαι κάθε μέρα. Τεσπα. Εμείς δουλεύαμε πετονιά, και μηδενίζαμε το ταπλντράγκο οικονομικά. Κι εκεινο το άλλο με τα αεροπλανάκια και τους δεινοσαύρους, κι εκείνο το μπασκετάκι που έπαιζες μπούφλες και είχε και τον Ομπράντοβιτς μέσα καρικατούρα. Επί ΠΑΣΟΚ αυτά, μην ξεχνιόμαστε. Μετά βγήκε ο Έβερτ και βάλανε επιστάτη και φώναζε "Έκεις πετονία κολοπέντι;"

Γίνεται μωρέ, μόνο του σπανού τα γένεια δεν γίνονται. Απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση, καλά κάνει ο killbill και το πάει έτσι, γιατί ειναι πιο ταχτοποιητικό. Αφήνεις όλα τα παρτς στη θέση τους, αλλάζεις timebase, αλλάζεις τέμπο, ξαναενεργοποιεις musical time base, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το καλύτερο θα ήταν να το έδινε το κομμάτι σε ένα μαέστρο να κανόνιζε αυτός τι και πώς.

Έχει, αλλά γιατί να τα κάτσεις να τα κάνεις ένα ένα;

Όχι ακριβώς. Αυτό που γίνεται είναι ότι υπάρχει μια ξαφνική ενσυναίσθηση στο ευρύ κοινό ότι ο μαέστρος είναι ένα τζάμπα μεροκάματο, και είμαστε και μια μερίδα αντιφρονούντες που δεν μπορούμε να το χωνέψουμε ότι είμαστε τόσο βλάκες που τόσο καιρό έχουμε φάει τους μαέστρους στη μάπα, και από σύνδρομο στοκχόλμης απλά γκρινιάζουμε για να νιώσουμε καλύτερα.

Θυμίσου να σε κεράσω 4 Β52 όταν βρεθούμε.

Αυτό πρέπει να είναι instrument track. Όχι midi. Για φτιάξε ένα midi και κοίτα αν έχει. Αλλιώς, πήγαινε στον πάτο των τρακ που έχει ένα γρανάζι, πάτα το, πήγαινε στην καρτέλα instrument και δες μήπως είναι κρυμμένο το Time Base. Ποιά έκδοση έχεις;

Βγάλε μια φωτό!

Άλλαξε τα midi tracks σε linear time base, και μετά άλλαξε τον μετρονόμο. Για audio υπάρχει το musical mode. Αλλά άλλο το musical time base και linear time base. Ψάξτο καλυτερα. Στο inspector, κάπου υπάρχει πορτοκαλί τέταρτο, πάτα να γίνει ρολογάκι.

Εντάξει, ζωγραφίζετε!

Να ναι σαλάμι λιπαρό, Όχι χωρίς γλουτένη. Με τα πολλά πιπέρια του Νεκρούς θε να ανασταίνει. Να το θωρούν οι μουσικοί Τα σάλια να τους τρέχουν Κι ορθά την παρτιτούρα τους Να παίξουν μην αντέχουν.

Όχι μόνο βγάζει σκορ, αλλά πατάς εκεί κάτι κρυμμένες ρυθμίσεις σε 6 υπομενού βάθος και στο κάνει ταμπουλατούρα περικαλώ! Και αυτομάτως το παίζει και σωστότερα το πρόγραμμα.

Ε, ρε πιλάρα μας διέλυσες τώρα! Τι λυρισμός, τι αλληγορία!

Πάσα στον κενό χώρο! Θα ναι παρτ'τουρα περιττη, Με χίλιες δυο σημειώσεις Που μάταια θα ψηλαφούν Του ήχου τις ζυμώσεις.

Η ακρίβεια παιξίματος ΔΕΝ είναι θέσφατον. Σου εξήγησε ο @Spyros Delta ότι εσύ μπορεί να παίζεις στις θέσεις που υποδεικνύει η παρτιτούρα και λόγω οργάνου να μην ακουγεται όπως της εκτέλεσης της true που σε ενδιαφέρει. Χρειάζονται, αλλά... ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ. Όπως σου έδειξε ο @Nikolas με το Asturias, μια χαρά σαφήνεια υπάρχει με την παρτιτούρα. Τώρα αν εσύ θεωρείς ευκολότερο να βλέπεις γραμμένο 15 14 13 12 16 15 14 13 16 15 14 13 17 για μια χρωματική, και προλαβαίνεις και όλα τα νουμεράκια στο χρόνο τους όταν τα βλέπεις σε γρήγορο τέμπο, γούστο σου και καπέλο σου. Έλα ντε; Γιατί τα γράφουμε; Αν είναι γραμμένα παλιά δεν ξέρουμε πώε να τα παίξουμε και τα ιβρύζουμε, και αν είναι σύγχρονα, δεν μπορούμε να τα παίξουμε 100% ίδια με την αρχική εκτέλεση, γιατί ακομα κι αν τα παίζαμε θα μας κυνηγουσανε μετά για πνευματικά δικαιώματα. Καλύτερα play που είναι ένα κουμπί, και απλώνεις την αρίδα και μερακλώνεις. "Με ραχάτι, και γλυκόπικρο νόστο". Θέλω να πάω διακοπές κάτω στην Αμμουδάρα, κάτω στην Αμμουδάρα βρε και πάνω στην ξαπλώστρα μου να πίνω τη φρεντάρα. Οριστε. Έγραψα κάτι. Με σαφήνεια προς εκτέλεση. Είμαι πια συγγραφεύς! Τι να μου πουν εμένα τα εκτελεστικά όργανα οι ηθοποιοί. Εγώ είμαι δημιουργικός. Ε;

Αμέ! Πες του έλα εδώ, έχουμε κάτι θρεντς με αβεβαιότητα 95% 5 Σίγμα. Και όταν κάνει λογαριασμό...

Πολύ πιθανόν!

Νομίζω ότι για να απενεργοποιηθεί ο αντιδραστήρας χρειάζεται να πατήσεις κάποια κομβία ενός πίνακα ελέγχου στη σωστή σειρά. Αλλά οι οδηγίες είναι σε κλειδί του φα. Έτσι έγινε το κακό.

Μου στοίχησαν πολύ οι 12 οκτάβες. Και όλη μέρα εχτές δηλαδή ημουν πολυ ταραγμένος. Έκανα βουτιά έβγαινα απάνω, 12 οκτάβες. Κάπνιζα τα άφιλτρα το να πίσω απ' τ' άλλο, 12 οκτάβες. Φίλαγα τη γυναίκα μου, 12 οκτάβες. Αλλά σήμερα, το είδα αλλιώς, όπως με συμβούλευσες. Και κάθισα ψύχραιμα, και λογικά πάνω απ' όλα και λέω. Στο αυτοκίνητο μου ήρθε δηλαδή η έμπνευση. Λέω. Βάνω πρώτη. Πάω με 15; Πάω. Βάνω δευτέρα; Πάω με 40; Και 15; 55. Βάνω τρίτη. Πάω με 65; Και 55; 120. Μετά τετάρτη μέχρι 80; 200. Και 5η στα 100; 300. Και μια 6η χαλαρή στα 120; 420. Εμ, έτσι ντε. Το αυτοκίνητο μου έχει 420 χιλιόμετρα την ώρα. Τώρα μάλιστα, το κατάλαβα!

Bassically, αρχικά πρέπει να αποφασίσεις ποιο είναι το επίπεδο "ίδιου" για το οποίο μιλάμε. Από τη μία μας λες η παρτιτούρα είναι ευαγγέλιο και στείλτε τους μαέστρους για βρούβες, από την άλλη μας λες τι twin reverb τι mesa boogie, εγώ να πατάω στο ίδιο τάστο και την ίδια χορδή, ίδιο βγαίνει. Καταλαβαίνεις ότι μεταξύ των δύο υπάρχει άβυσσος; Θες να διαβάζεις ταμπλατούρες μόνο, διάβασε ταμπλατούρες. Δεν θα έρθει κανείς σπίτι να σου σβήσει το σκληρό. Σε διαβεβαιώ όμως, ότι αν θέλεις να ασχοληθείς, η παρτιτούρα προσφέρει μεθόδους αποτύπωσης για το 90% των περιπτώσεων που αφορούν εμάς τους κοινούς θνητούς. Κάτσε λίγο διάβασε τι σου λέει ο κόσμος, και μετά ψάξε παραπάνω μόνος σου. Έχε περιέργεια να μάθεις, όχι να υπερασπιστείς αυτά που ήδη ξέρεις. Α, και στείλε και κανα 200άρι σε εκεινον τον μαύρο @odis13. Τόσα πράγματα που σου έχει γράψει, είναι λες και σου έχει κάνει 10 ιδιαίτερα.

Μου έχει μαραθεί το είναι.

Εκτέλεση από άνθρωπο πάντα ίδια δεν υπάρχει, σε διαφορετικούς χώρους, με διαφορετικούς μουσικούς, διαφορετικά όργανα κτπ. Έστω όμως, για λόγους φιλοσοφικούς, ότι υπήρχε. Το μουσικό έργο Εικόνες από μια έκθεση το γνωρίζεις; Ό,τι ο συνθέτης το έπαιζε κομματάκι κομματάκι στους φίλους του το γνωρίζεις; Ότι ενορχηστρώθηκε μερικώς από τον Κόρσακοφ και μερικώς από τον Ραβέλ το γνωρίζεις; Άρα. Οι Εικόνες από μια Έκθεση είναι μια διασκευή των Εικόνων από μια Έκθεση, γιατί η πραγματική κατάσταση του κομματιού ήταν "ορνιθοσκαλίσματα στο μυαλό του Μουσσόργκσκι" ή σκόρπιες σκέψεις που σιγά μην κάτσω να τα φτιάξω, κάτσε να πιούμε μια βόντκα καλύτερα. Κι εγώ επιμένω να ρωτώ: Γιατί θες να στραγγαλίζεις τη μουσική, και να βάζεις τον συνθέτη να κάνει δουλειές που δεν του πρέπουν. Γιατί να γράψει ο συνθέτης μαζί με το έργο ένα εγχειρίδιο, τι να κάνετε σε περίπτωση που έχετε 5χορδα μπάσα στην ορχήστρα, ποιας διαμέτρου κάσα να χρησιμοποιηθει, ή τι μάρκα θα είναι τα πιάτα, ποιας διαμέτρου και ποιού κράματος, και πώς θα κάτσει η ορχήστρα αν ο χώρος είναι μικρότερος από 150 τετραγωνικά μέτρα. Αυτό που λες εσύ δεν είναι ούτε σύνθεση, ούτε εκτέλεση. Είναι μια στουντιακή εκτέλεση που η εξονυχιστικη τρανσκριπσιον της είναι η "ιδανική", σου παρτιτούρα. Κάποτε, οι άνθρωποι (ούλοι, συνθέτες, μαέστροι, μουσικοί, ακροατές) ήξεραν ότι η μουσική παίζεται μόνο ζωντανά. Άρα και δεν υπήρχε τρόπος να αποδειχτεί αν η προηγούμενη εκτέλεση ήταν ίδια με την επόμενη. Ρε μπας και ψάχνεις να φτιάξεις καμια ΑΙ και έχει σκαλώσει επειδή η πρώτη καρέκλα που της έδειξες ήταν μπλε, και τώρα αμα δει άλλο χρώμα σου λέει δεν είναι καρέκλα; Ή διακόπτει την πρόβα και λέει τρομπέτες γ@$^!, ή αν χρειάζεται πραγματικά οι τρομπέτες να γαβγίζουν τόσο εκείνη την ώρα, ζητάει από δεύτερα και βιόλες να προσέξουν λίγο το κούρδισμά τους. Γενικά ζητάει από τους μουσικούς πράγματα, τους εφιστά την προσοχή, τους παινεύει, τους κανακεύει, τους μπινελικώνει. Ή καμια φορά δεν τους λέει και τίποτα, γιατί ό,τι και να πει οι μουσικοί παίζουνε το ίδιο και το αυτό, οπότε ματαιότης ματαιοτήτων.

Εγώ πάντως θέλω να ευχαριστήσω τον @cos_dr που με τις καίριες παρεμβάσεις του και τα σχόλιά του, φέρνει τα θέματα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Μαέστρος είσαι!?

Συγγνώμη! Sankyo, Miyazawa, Muramatsu = Μάρκες φλαουτων. Εκ των οποίων τα υπερθετικά σανκιούκλα, μιγιαζαβάρα και μουραματσάκλα. Λουπαδόρος = Ο κτίζων μουσικά τεμάχια αποκλειστικά με λούπες. Τα λεγόμενα beats ή beatz, ή μπιτς. Οι μπαροκ συνθέτες έγραφαν μόνο μπάσο κοντινουο, το οποίο εκτελούσε ο κοντινουίστας (harpsicord) κατά τις οδηγίες, και το δοκούν. Τέτοιος σκανδαλιστικός βαθμός ελευθερίας θα έδινε την εντύπωση ότι ο συνθέτης είναι σαν να διάλεγε... λούπες σε τουβλάκια. Κάτσε να βάλω εδώ μια τέταρτη, εδώ μισ πρώτη σε 6 κτπ κτπ. (Όλα αυτά μεταξυ σοβαρού κι αστείου εννοείται) Σταλό = Το χρήμα

Σφάλεις. Αν εσύ νομίζεις ότι ο συνθέτης αρκεί να γράψει "με δηλητηριασμένη γλυκύτητα" στην παρτιτούρα (Σκριάμπιν) και ότι το μήνυμα της εκτέλεσης μεταδόθηκε και αποσαφηνίστηκε, πάω πάσο. Αν επίσης νομίζεις ότι το τρομπόνι (έτσι λέει η παρτιτούρα, τρομπόνι, δε λέει τι τρομπόνι) για το οποίο έγραφε ο μότσαρτ στο Dies Irae είναι ίδιο ανατομικά και γεωμετρικά με το σημερινό τρομπόνι, πλανάσαι. Το ίδιο και με τα φλάουτα, για τα οποία έχει γράψει το πασίγνωστο ρε ματζόρε κοντσέρτο. Σήμερα τα όργανα είναι μπαζούκα σε σχέση με το τι υπήρχε τότε, διαταράσσοντας όλες τις ισορροπίες με τα έγχορδα, που αναγκαστικά γίνονται περισσότερα, προξενώντας έναν ηχητικό πληθωρισμό (ο οποίος κσταπολεμάται μερικώς με κούρδισμα πιο ψηλά από το 440 ή 442). Αν πάλι νομίζεις εσύ ότι επαφίεται στον μουσικό να πάρει το άλτο τρομπονάκι του (αν έχει) η κάποιο ξύλινο φλάουτο εποχής (αν έχει) και να πάει στη συναυλία και να πει ήρθα με τούτο ενώ οι άλλοι θα έχουν έρθει με τις σανκυούκλες τους, τις μιγιαζαβάρες τους και τις μουραματσάκλες τους, πάλι πλανάσαι. Όλο ευαγγελίζεσαι την παρτιτούρα, αλλά ποιά παρτιτούρα έχεις δει; Έχεις δει το πρωτότυπο με τις σουίτες για τσέλλο του μπαχ που δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα από αρθρώσεις δυναμικές τεχνικές; Γιατί δεν τα είχε σημειώσει; Ήταν κακός συνθέτης; Ήταν τσαπατσούλης; Τα κοντσέρτα του βιβάλντι, που είναι ένα πεντάγραμμο το τσέλλο κι ένα το μπάσσο κοντίνουο, του οποίου η υλοποίηση επαφίεται στον κοντινουίστα; Κι αυτός λουπαδόρος; Μπιτς έγραφε; Εγώ νομίζω ότι παραλείπονταν αυτά, ΑΚΡΙΒΩΣ για να υπάρχει ελευθερία στην εκτέλεση. Και όταν μιλάμε για σόλο, ο σολιστ είναι ο μαέστρος. Αυτός ερμηνεύει. Όταν μιλάμε για σύνολα με 100 άτομα, που πρέπει να αλλάζουν και όργανα στη μέση του κομματιού, πρέπει κάποιος άλλος να βοηθάει, που τον βλέπουν όλοι. Κι αν ήταν την εποχή του Μπετόβεν και του Λιζστ ο ίδιος ο συνθέτης που έπαιζε και διήυθυνε, αργότερα άπλωσε πολύ ο τραχανάς, και χρειαζόταν κάποιος άλλος, που να μην παίζει όργανο εκείνη την ώρα, και να ασχολείται μόνο με αυτο. Ο οποίος καλό είναι να έχει κάνει και μια αναδρομή στο πώς ήθελε να παίζονται τα κομμάτια του ο συνθέτης. Ή και όχι, μερικοί μπουχτίζουν όλο το ίδιο και το ίδιο, και αναζητούν μια νέα άποψη. Τέτοια περίπτωση είναι και του Ανσαρμέ με τον Στραβίνσκυ, που ήσαν ψιλοφίλοι, και ο Ανσαρμέ γνώριζε πολύ καλά πώς ήθελε να παίζονται τα κομμάτια του. Ο Στραβίνσκυ φυσικά και διυήθυνε τα δικά του στα γεράματα για το σταλό, αλλά το τι διήθυνε... Άστο καλύτερα. Καλύτερα μόνο να γραφε. Πάντως δεν ξέρω ρε συ @BassicallyGuitarist, ποιές παρτιτούρες έχεις στα χέρια σου τόσο τέλειες που η ερμηνεία τους είναι τόσο αυτονόητη και σύμπυκτη, ώστε κάθε απόκλιση να θεωρείται ύβρις. Πραγματικά.