Ali Barout

Κοίτα, αυτά δε γίνονται πουθενά. Αλλά να τα πεις, αρέσουν. Εγώ θα σε ψηφίσω έτσι κι αλλιώς.

Έτσι όπως τα γράφω, πάλι καλά που κατάλαβες και όσα κατάλαβες!? Βλέπω ότι σαν ψυχισμός θέλουμε να νιώθουμε ότι είμαστε στην Ευρώπη, ως οικογένεια. Αλλά το κάθε μέλος της οικογένειας έχει καλύψει τον κώλο του, και κάποιες κατακτήσεις και αρετές τις κρατάει με νύχια και με δόντια. Η γερμανία τη βαριά βιομηχανία, οι ισπανοί τον βιώσιμο τουρισμό, οι σουηδοί το κράτος βαρβάτων κοινωνικών παροχών. Ο καθένας έχει βρει τι του ταιριάζει και δεν το κουνάει ρούπι από τις θέσεις του. Εμείς τι κάνουμε; Ποιο είναι το ατου μας; Το ξέρουμε; Εγώ δεν έχω δει κάτι. Μουζάκα ταβέρνα; Ξέρω γω;

Δεν ξέρω αν εσύ το 26%, το 22% και το 33% το θεωρείς ελαφριά φορολογία, σε συνδυασμό με την προκαταβολή φόρου, το 24% ΦΠΑ, διάφορους ειδικούς φόρους προ ΦΠΑ και άλλες εκπλήξεις που ο καθένας συναντά στη δραστηριότητα του π.χ.. Εγώ τα θεωρώ αρκετά για μια στοιχειώδη κοινωνική πολιτική. Βέβαια, επειδή διαχρονικά η μάσα δίνει και παίρνει στο πολιτικό σύστημα, ίιιισως η απόδοση της κρατικής μηχανής να μην είναι θερμοδυναμικά κοντά στο 100%, να είναι στο... 5. Το υπέροχο όμως της εποχής μας είναι ότι πλέον μας έχουνε όλοι χεσμένους. Σιγά μην κάτσει να ασχοληθεί με 5.000.000 χλεμπονιάρηδες ο καθείς που βγαίνει, για να πάρει λίγα από τους πολλούς. Όχι. Θα κοιτάξει να πάρει πολλά από τους λίγους, επειδή υπάρχουν κι αυτοί, που έχουν περισσότερα λεφτά από το ΑΕΠ όλης της χώρας μας, και κανα δύο άλλων μαζί. Και γι' αυτό, σιγά μην κυνηγήσει τα έσοδα. Και το παρεμπόριο βολεύει, και το λαθρεμπόριο, και η μαύρη αδήλωτη εργασία, όλα αυτά τα λαμογιέν για να προσφέρουν μια παράλληλη ανακούφιση στην τελειωμένη πλέμπα και τους έξυπνους και αδίστακτους, αφήνοντας μια παράλληλη οικονομία να "λειτουργεί" όπως λειτουργεί. Οπότε τι πολιτική συζητάμε και κουταμάρες; Ματαιότης ματαιοτήτων. Εδώ σου λέει ο Δεξιός που κυβερνά τη σήμερον ημέρα πάρε κουπόνι να πας να φας, επίδομα, να πάρεις τοστιέρα, να βάλεις βενζίνη, πετρέλαιο, να πάρεις τάμπλετ. Και εσύ που πουλάς την πατάτα και την βενζίνα θα κερδίζεις όσα κέρδιζες το 21, άσχετα άμα έχει πάει ο πληθωρισμός στο διάολο. Ποια η διαφορά δηλαδή να έβγαινε ο Γενικός Γραμματέας και να έλεγε "Σύντροφοι, θα φάμε σκατά περάσουμε δύσκολα κανα δυο χρονάκια, αλλά η πατρίδα και η επανάσταση μας χρειάζονται. Τραβάτε πάρτε τώρα το επαναστατικό τάμπλετ." Α, μάλλον ότι τώρα έχω να διαλέξω ποιο τάμπλετ θα πάρω ενώ του κόμματος θα ήταν μάρκα "ταBLIET". Είναι κι αυτό μια ελευθερία. Ο Ανδρέας πέθανε το 96. Το ΔΝΤ το φώναξε ο Γιωργάκης το 2010. Είναι 14 χρόνια. Όταν παίρνουμε ένα δάνειο γενικά, δεν είμαστε λαμόγια. Κοιτάμε να επενδύσουμε, για να κερδίσουμε, για να το ξεπληρώσουμε. Αν 14 χρόνια πετάγανε όλοι χαρταετό πάνω από τον τάφο του παπανδρέου, αυτός πάλι φταίει; Και η αμερική έχει 31 ΤΡΙΣ χρέος, και δεν λέει κανείς κουβέντα. Δε λέει το χρέος μόνο του κάτι. Το να μην παράγεις τίποτα σαν οικονομία ώστε να το ξεπληρώσεις λέει. Και σε αυτό δε φταίει ο μακαρίτης, φταίνε οι ζωντανοί. Επίσης, αυτά που έλεγε ο Γιωργάκης ήσαν μπούρδες. ΔΕΝ περπατάει ένα μοντέλο με υψηλή ποιότητα. Σκατά θέλει ο κόσμος. Φθηνό πράγμα. Όλοι. Οι καταναλωτές θέλουν φθηνό προϊόν. Ο εργοστασιάρχης φθηνά χέρια και φθηνή φορολογία. Όλα στα πλαίσια του ανταγωνισμού, οπού φυσικά ούτε η ενέργεια κοστίζει το ίδιο από χώρα σε χώρα, ούτε το κόστος ζωής, ούτε το κόστος εργασίας. Αλλά είναι ανταγωνισμός, εθισμός στο κέρδος και το όφελος, καθαρά καπιταλιστικό αντανακλαστικό, επιχειρηματική αρετή. Και ναι μεν είναι ελεύθερη η αγορά, αλλά άμα θέλει η αμερική π.χ. μπλοκάρει τα κινεζικά προϊόντα από το να κυκλοφορούν στην αγορά της. Εγώ ξέρεις ποιος νομίζω ότι είναι; Ότι επειδή μας λέει η μάνα μας "Άντε μπες στη μ3 του Γιόχαν να πάτε μια βόλτα με το παιδί", "βγείτε λίγο να φάτε στη Μπαρτσελόνα με τον Παμπλίν που θα σε κεράσει στο εστιατόριο γαστρονομίας 500 ευρώ το άτομο", "πήγαινε να δεις τον φίλο σου τον Σβεν που έχει γονεϊκή άδεια εδώ και ένα χρόνο" παραμυθιαζόμαστε και... ταυτιζόμαστε. Νομίζουμε ότι επειδή κάνουμε παρέα με τα άλλα παιδάκια, είμαστε τα άλλα παιδάκια, ενώ δεν είμαστε. Και ακούμε τα άλλα παιδάκια, και μια γνώμη δική μας δεν έχουμε σχηματίσει τόσα χρόνια, ούτε θέλουμε να κάτσουμε έτσι λίγο να κάνουμε μια ειλικρινή ενδοσκόπηση. Σόρρυ για το μακροσκελές αλλά φούντωσα.? Καλά να είμαστε όλοι να τα βλέπουμε. Edit: Βλέπω και τον doomguy στο avatar του λορντ τόση ώρα και φουντώνω ακόμα περισσότερο! ?

Μα τι μουρλοί που ήσαν τότε. Τηλεοπτικό πρόγραμμα με ινστρουμένταλ; Μπόοοοοοοριιιινγκ... Κι ο άλλος από πίσω με μια μποτίτσα 18, 20; τι να είναι; 2 τομ και 2 πιατίνια; Μα δεν ντρεπόσαντες με τη φτώχεια τους; Μικρή γεύση ζαμπέταρου. Καλλιτέχνης.

Καλημέρα! Ε έχουνε μια βάση ρε κβαντικέ, μην τα ξεσκίζουμε όλα. 1 κότα και διπλα 1 κατσίκι είναι 2 όντα. Από εκεί ξεκινάμε. Αν θες να το δεχτείς, το δέχεσαι. Αν όχι, παλεύεις με τις λέξεις "ένα" και "δύο". Τώρα αν μου λες για διαφορικούς λογισμούς, πίνακες, ολοκληρώματα, πράγματα που έχω κλείσει στο χρονοντούλαπο του μυαλού και δεν θυμάμαι ιτς, ναι, μερικές φορές ΔΕΝ έχουν άμεση συνάφεια με τον υλικό κόσμο, αλλά δεν παύουν να ισχύουν επαγωγικά, αρκεί να μην παρατραβάμε το σκοινί με τους συλλογισμούς. Π.χ. θυμάμαι που ρωταγα μικρός τον πατέρα μου πού ξέρει το ρεύμα να τρέξει το μισό προς τον έναν αγωγό και το μισό προς τον άλλον, ή πώς γίνεται να περνάει και να μην περνάει ρευμα από ένα τρανζίστορ, και δεν ήξερε να μου εξηγήσει ακριβώς. Μετά κατάλαβα ότι ε, είναι λίγο πολύπλοκο να το εξηγήσεις εύκολα με λόγια, ιδιαίτερα σε παιδί 8 χρονών, και αυτό να το καταλάβει. Παρόλα αυτά, τα γεγονότα (ότι δουλεύουν οι συσκευές) με έκαναν να πιστεύω (να έχω πίστη και όχι την πλήρη γνώση) ότι μάλλον έτσι είναι τα πράγματα περί ηλεκτρισμού. Πάω να λιαστώ σαν τη γριέντζω. Και πάλι καλημέρα σας!

Κανένας δεν μπορεί να πειστεί αν δε θέλει να πειστεί. Και στο διαστημικό σταθμό να σε πάνε (που υπάρχει γιατί μου χάλαγε τις φωτογραφίες) να δεις τη γη από λιγουλάκι πιο ψηλά, μετά δε θα πιστεύεις τα μάτια σου τα ίδια. Δεν υπάρχει απόδειξη αν δε θες να πειστείς. Ακόμα και στα μαθηματικά υπάρχουν αξιώματα, που τα δεχόμαστε αλλά δεν αποδεικνύονται. Και ακριβώς αυτό ήταν η ουσία του φλατ ερθ σοσάιετυ τρομάρα του, να μπορείς να υποστηρίζεις (με κατενάτσιο και καταστρεπτικη συζήτηση) οποιαδήποτε θέση μπορεί να σου δοθεί προς υπεράσπιση, ή κατάρριψη. Και βλέπω ότι αυτή η ανωριμότητα κρατάει ακόμα, περνάει η μπογιά. Για τους αμερικάνους οκ, είναι σαχλαμαράκηδες και λαμόγια, σιγά μην πήγανε πουθενά. Οι ρώσοι πήγαν στην αφροδίτη ή όχι; Οι φωτογραφίες της βενέρα και τα ηχητικά ειναι "στούντιο Νοβγκόροντ;" Οι ινδοί, που στείλανε πρόσφατα στον άρη πράγματα; Οι ιάπωνες; Οι ταινίες ναι είναι καλή φάση, όπως και τα βιντεογκέιμ. Αλλά η καλή παραγωγη διευκολύνει την κατάποση ψευδών, ενώ με κακή παραγωγή δεν κατεβαίνει η ρημάδα η αλήθεια και θες και σόδα μετά να τη χωνέψεις. Γι' αυτό λέμε "ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ τις μίξεις". Μην είσαστε αρκουδιάρηδες όπως εγώ που τα αμολάω όλα στα τραξ κι όποιον πάρει ο χάρος.

Αυτό δεν το έχω δει, αλλά άντε, πες ότι πέφτει η σκιά της τηγανήτας απάνω και βγαίνει έτσι μηνίσκος, στην αφροδίτη τι πέφτει; Ο ήφαιστος;

Πολύ ωραία. Άρα, δεν το βάζει το χέρι γενικά. Οπότε, όταν εγώ εκοιτώ εις το είδωλο, και βλέπω αφροδίτη μισοφέγγαρο (σφαίρα), φεγγάρι μισοφέγγαρο (σφαίρα) κι από κει και έξω άρη (με το ζόρι), δία, κρόνο να είναι σαν πεντάρες ολοστρόννννγγυλα πάντοτε, τι σημαίνει αυτό: 1) για τη γη; 2) για τη θέση των πλανητών όλων; Ξύνοντας τις κουρούπες και πέφτοντας σε βαθείς συλλογισμούς γι' αυτά τα δύο θέματα, κατάλαβαν από τότε οι αρχαίοι ότι είναι στρογγυλή η γη, ο ήλιος στο κέντρο, κι όλα έρχονται γύρω. Κι εκτίμησαν την αισθητική αυτής της δημιουργίας, ότι οι ουράνιες σφαίρες βρίσκονται σε αρμονία (αρπακολιάζονταν λίγο για τις λεπτομέρειες, κάτι επίκυκλους κάτι τέτοια τροχιακά), αλλά γενικά το έβλεπαν το πράγμα ότι έχει ομορφιά. Τι ομορφιά τώρα έχει σε μια τέλεια μηχανή να έρθει ο μάστορας να βάλει το χέρι να κάνει τη γη τηγανήτα, δεν ξέρω. Και βενεζουέλα το λέει.?

Καλοσχεδιασμένο σκετσάκι είναι αυτό που ο δημιουργός τυραννάει τους συντελεστές να είναι έτσι η πόζα, το πόδι λίγο πιο μέσα, εδώ να το πεις έεετσι ακριβώς. Υπάρχει και η περίπτωση ο δημιουργός να αφήνει τους συντελεστές να παίζουν μπαλίτσα όπως ξέρουν, και πάλι το έργο να βγάζει νόημα. Αυτό το δημιουργό τον δεύτερο τον εκτιμώ, ο πρώτος... Θέλει δουλίτσα. Και επί του θέματος, αν δεις με τα μάτια σου τα ίδια και ένα γυαλί ανάμεσα τον ουρανό τη νύχτα, είναι πολύ ανώτερη η αξία αυτού που πραγματικά υπάρχει, από τις αναλύσεις και τις φιλοσοφικές επεκτάσεις στη κοσμολογική θεώρηση/τρολλιά που ξεκίνησαν κάτι εγγλέζοι πριν χρόνια για να αποδείξουν την αξία τους στο debating. (Άαααλλη μπούρδα από εκεί. Όπως και τα 432hz και άλλα πολλά. Τέλος πάντων. Δηλώνω κι εγώ ότι το οξυγόνο σκοτώνει μάγκες, και αν ζήσεις 100 χρόνια αναπνέοντάς το πάλι καλά να λες.)

Και; Έχεις παρατηρήσει εσύ ότι συμβαίνει κάτι διαφορετικό κι επι της γης; Είσαι μεγάλος και τρανός, μιλάς στα πλήθη που πάλλονται, σου έρχεται μια ευκοίλια και γίνεσαι ρεντίκολο. Πρώτος ντερβίσης και παλικάρι, έρχεται μια αρρώστια χτύπα ξύλο και σε θερίζει. Ζεις δυστυχής στην ανέχεια σου λέει ένας μία μπούρδα σκας ένα χαμόγελο ζεσταίνεται η καρδιά. Όλα και τίποτα, εδώ και τώρα. Ομορφότερο, μεγαλύτερο, πιο θείο. Από το να είμαι απλά ένα προσχεδιασμένο σκετσάκι (καθ εικόναν βεβαίως βεβαίως) του δημιουργού. Γνώμη μου εννοείται, ο καθένας μας έχει δικαίωμα να πιστεύει, και πρέπει να πιστεύει ό,τι τον κάνει να νιώθει καλά, ώστε να είναι ωφέλιμος άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων. Αν θέλει.

Έχω δει κι εγώ καμμένα βιντεάκια. Δεν με έπεισαν. Όσο καλύτερη η παραγωγή βέβαια, βλέπονται πιο ευχάριστα. Αλλά στο τέλος λέω "καλή φάση", δεν τα πιστεύω κιόλας. Ιδιαίτερα αφού είδα και 5-6 φορές με τηλεσκόπιο, έβγαλα και κανα 2 φορές φωτογραφίες από εύκολους στόχους, ένιωσα πραγματικό δέος. Σα να παίζουνε 300 ορχήστρες μαζί με όλα τα όργανα του πλανήτη και χορωδίες δισεκατομμυρίων δοξάζοντας το δημιουργό. Να είναι η γη επίπεδη και να έρχονται όλα (ΟΛΑ?...) γύρω γύρω από τη μιζέρια της... ξέρω γω μωρέ; σα να παίζει ο δημιουργός μόνος του μελόντικα πλαστική που είχαμε στο δημοτικό με τα κουμπιά.

Δε με ενοχλεί ο ήχος. Είναι μια χαρά και ταιριαστός. Απλά δεν το πιστεύω ότι είναι βιολί. Μου ακούγεται σαν σοπράνο ή σοπρανίνο και μάλιστα μου Γκαρμπαρεκ-ο-φέρνει. (Θα πάω κι εγώ έναν ΩΡΛ, μη δίνετε πολλή βάση.)?

Το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και τη διαφορετικότητα! Μχχχχχμμμμμ...? Φίλε κβαντικέ. Είσαι καλό παιδί και καραμπουζουκλής. Γράφεις ωραία σκωπτικά τραγούδια. Αλλά στο συγκεκριμένο έχεις φάει πετριά. Ίσως και κλωτσιά από τζίτζικα. Γιατί και γω ήμουν στη Ζήρεια μικρός, που είναι από τα σχετικά ψηλά βουνά, και κοίταγα προς το βορρά να δω τον Όλυμπο, και μετά στην ανατολή να δω το Έβερεστ. Και λέω εεε ρε γαμώτη, άμα ήταν η γη επίπεδη θα τα βλεπα κάπου στο βάθος. Αλλά δεν τα είδα. Άσε την άλλη φορά που είχα πάει για μπάνιο και νόμιζα ότι βούλιαζε ένα ψαροκάικο κι αυτό πήγαινε απλά προς τα μέσα. Άλλο εκείνο. Πήγαινε μάγκωσε ένα ζευγάρι κυάλια και κοίτα το φεγγάρι τα βράδια. Λέει.

Μου έκανες την καρδιά περιβόλι, και δεν είμαι κιθαρίστας. Διπλά και τρίδιπλα να στα φέρει το 23.

Το άκουσα προχτες, δεν το σχολίασα. Πολύ ωραίο κομμάτι. Έχει πράγματι την αντίθεση (από το εσωστρεφές και διερευνητικό, διαλεκτικό σοπράνο σαξ στην αρχή, σόρρυ εμένα σοπράνο σαξ μου ακούγεται :D) μέχρι το "καθαρά" κιθαριστικό μέρος. Μου άρεσε σαν ροή, σαν καθαρά παιχτικό κομμάτι, απάνω στο όργανο. Για τη ρευστή, μυστηριακή, αέρινη αίσθηση που αφήνει το κομμάτι, έχει απίστευτα καλή συνοχή! Μπράβο συνονόματε!

Αν ο ενισχυτής θα μείνει σε αυτή τη θέση, δε νομίζω να έχει πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι όταν έναν ενισχυτή που είναι να κάθεται ξάπλα τον γυρίζεις όρθιο, παίζεις καλά καλά κανα 10ωρο, και μετά ενώ ακόμα οι λάμπες είναι φωτιά και λαύρα κάνεις ένα τσουπ και τον γυρνάς και τον ακουμπάς αμολάς κάτω. Εκεί, μπορεί να σκάσει και κανα βαρελότο. Παρακολουθώ τη συζήτηση περί μετεώρων με μεγάλο ενδιαφέρον.?

Μια φορά την πάτησα και πήγα για ψάρεμα στη ζωή μου. Ποτέ ξανά!? Άρα αναθεωρώ την ευχή στον αη βασίλη και παραγγέλνω 4 τσάντες της Εύας! (Και με μία θα βολευόμουνα αλλά την πάτησα σαν τον άντρα της τώρα. Μετά την πρώτη τσάντα το κάνω για τα λεφτά κι ας μην τα χω ανάγκη)?

Ξυπνάς στις 3 το πρωί και δοκιμάζεις κουρδίσματα στο 14x6,5 χάλκινο ταμπούρο και δεν ενοχλείς κανέναν. Ένα τέτοιο καλύβι να μου φερνε ο αη βασίλης. Να πλήρωνε και το ενφια και τη δεη και τα λοιπα ομως, είπαμε να εκφραστούμε, όχι να εκτροχιαστούμε.

Με έχετε σκάσει. Όταν φτάνουν οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις της διανόησης να θέλουν 2 χιλιάρικα το μήνα για "ιππόδρομο", "κόκκαλα", "ρουλέτα", αναρωτιέμαι πού βαδίζουμε... Πού βαδίζουμε... Με 2 χιλιάρικα το μήνα παίζεις "πόνυ", "κορωνα γράμματα" και "παρταόλα", 2 χιλιάρικα είναι σπέαρ τσέιντζ μαυ λαντ. Κι ο cos_dr, σε κακή μέρα. Απαρνιέται το "ρουσφέτι", και διώχνει τον πελά, εεε τον συμπολίτη-ψηφοφόρο. Τι σημαίνει ρουσφέτι; Δεν υπάρχει ρουσφέτι, αυτά είναι συκοφαντίες. Είναι lobbying, που είναι η αμβροσία, μα τι λέω, το ΙΧΩΡ της δημοκρατίας, όπως υποδειγματικά λειτουργεί στο Αμέρικα, που είναι οι κοιτίδα της σύγχρονης φιλοσοφίας. Τέρμα το αυτομαστίγωμα και η εσωστρέφεια! Βουρ στον πατσά! Ορίστε, το χάσαμε το κορμί πατριώτη... Πάρε γραμμή πρώτα βρε αρχηγέ cos...?

Κατατοπιστικότατο.

Μου έκανε εντύπωση που πέρασαν αυτά τα βίντεο που τους είχαν βάλει και "τουπ τουπ" το βηματάκι "χοπ χοπ" το πηδηματάκι "βζιν βζιν" το σκοινάκι, που για μένα είναι λίγο κιτς προσέγγιση επένδυσης. Δεν το περίμενα.

Ωραίο τζαμ! Θέμα για μενα υπάρχει, αλλά τα πλήκτρα είναι πολύ διακριτικά για να το "καρφώσουν" στο μυαλό ως θέμα. Μου αρέσουν πολύ αυτά παιδιά, να κάνετε κι άλλα τέτοια.?

Ακριβώς. Και συμπληρώνω, με μια διατύπωση από τη μουσική ποιητική του Στραβίνσκυ. Βρήκα την αγγλική ονλάιν, θα ήθελα την ελληνική μετάφραση, αλλά δεν το έχω πρόχειρο το βιβλίο να το φωτογραφήσω. Τώρα το impossible happens! Ε, μια μέρα θα μας βγάζανε πιστεύω.?

Αυτό είναι αλήθεια. Και επιτέλους αν φτάσουμε αυτό να το φωτίσουμε με έναν τεράστιο προβολέα αυτό θα είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, υπό την έννοια ότι αυτό είναι η απενοχοποίηση του μηδενισμού. Γιατί αν το πάρει κανείς ψύχραιμα και μοντέρνα, δεν υπάρχει κανένας σκοπός ύπαρξης σε αυτό τον κόσμο. Ηθική, πολιτισμός, είναι όλα αποκυήματα ενός ανήσυχου συλλογικού νου που προσπαθεί ακριβώς να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Όλοι όμως ξέρουμε ό,τι στην πραγματικότητα η ζωή είναι καλή φάση. Κι όλα αυτα τα παράλογα που κάνουμε, που τεντώνουμε δέρματα από γίδια πάνω σε ξύλινους κόθρους και τα βαράμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα και μετά - άκου δω! - αυτή η αντίληψη του ήχου που παράγεται μας ικανοποιεί με κάποιον περίεργο τρόπο, αυτά είναι που ομορφαίνουν τη ζωή. Και αυτές οι ηθικές και τα ιδεώδη τα πλατωνικά, αυτά είναι η αξία που οι ιδιοι αποδίδουμε στην συλλογική μας ύπαρξη, όχι ως μονάδες αισθητήρων, αλλά συλλογικά ως ανθρώπινο είδος. Και τι κάνουμε τα τελευταία χρόνια; Καθόμαστε και εκπαιδευόμαστε να γίνουμε εμείς μηχανήματα, γιατί αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητά τους στη ζωή μας. Κάνουμε τη σκέψη μας γραμμική, αποφεύγουμε τη σύνθεση, εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο σε εφαρμοσμένες τεχνολογίες και ξορκίζουμε την άγνοιά μας γι αυτά που δεν ξέρουμε βαφτίζοντάς τα ψευδή και ανάξια. Μέχρι και κουμπί δεν είμαι ρομποτ πατάμε, τόσο πολύ στα πούπουλα τα έχουμε τα μηχανήματα! Μετα-ύπαρξη; Αυτοπροσδιορισμός μέσω έκθεσης ιδεών; Αποδοχή από το περιβάλλον μας; Συμμετοχή στην κοινή γλωσσα του περιβάλλοντός μας; Τι κάναμε δηλαδή τόσα χρόνια χωρίς τους υπολογιστές; Τα ίδια δεν κάναμε; Απλά ήθελε και λίγη φαντασία για την μετατροπή των έξωθεν λόγων σε εσωτερικά αισθητηριακά ερεθίσματα, ενώ τώρα θα έχουμε έτοιμο και το θέαμα και το ακρόαμα χωρίς να ιδρώνουμε. Σε λίγα χρόνια αν πάρουν μπρος καλύτερα και τα HUI, θα έχουμε και οργασμούς χωρίς να κουράζουμε τη μέση μας, να πιάνονται τα γοφιά των γυναικών, τα γόνατα, τι τα θες, ίδιο αποτέλεσμα θα είναι. Και πάλι, η συζήτηση δεν είναι τόσο για το gpt, ή τους αλγόριθμους πολύ συγκεκριμένης χρήσης. Ουδόλως με ενοχλεί που υπάρχουν αλγόριθμοι που βρίσκουν τις βέλτιστες τροχιές ενός σωματος σε ένα πρόβλημα 4 σωμάτων για διαφορετικές παραμέτρους που ορίζονται από το χρήστη. Ο ανθρωπομορφισμός όμως, που εμφανίζεται όταν ο υπολογιστής "εκφράζεται" μέσω καθαρά ανθρώπινων μεθόδων (κείμενο, ροή λόγου, μουσική (σε πραγματικό χρόνο, φωτογραφία ή βίντεο (στα πλαίδια τησ τέχνης πάντα), είναι αναπόφευκτος και αυτό είναι πρόβλημα. Το γεγονός ότι αναφέρονται στα limitations ξεκάθαρα και πολύ τίμια κάποια θέματα, ιδιαίτερα το 2 για εμένα (μπορεί να αποφύγει να απαντήσει ενώ ξέρει την απάντηση, αλλά παρ' όλα αυτά παίρνεται η απόφαση να απαντά όσο το δυνατόν περισσότερο αυτή η έκδοση) είναι μια στρατηγική απόφαση. Η φιλοσοφία, το κίνητρο, η προσέγγιση, αυτά θέλουν μια δουλίτσα ακόμη νομίζω.

Δεν έχω κάτι με τις φασολάδες, μια χαρά είναι. Και συγκλονιστικά τραγούδια αρκετές. Η αισθητική που περιβάλει την κάθε φασολάδα διαφέρει, ανάλογα την προέλευση και την εποχή. Εντάξει, δεν είμαστε σε καλή εποχή τώρα, αλλά πάντα υπήρχε μια "φάμπρικα" λαοφιλούς τραγουδιού που παρήγαγε κομμάτια φασον σε συγκλονιστικές ποσότητες. Τώρα πια η καλλιτεχνική αξία... δεν ξέρω. Δηλαδή, έχω γνώμη, αλλά δεν ξέρω αν είναι η σωστή. Π.χ. το πάρε ό,τι θέλεις παλιατζή αν το συγκρίναμε με το ΜΑΜΑ μετά από 500 χρόνια, ποιο θα είχε τη μεγαλύτερη αξία; Άγνωστο. Πάντως για μενα, θα προτιμούσα να μου έφτυνε πηγές "ως έχουν", κι οπωσδήποτε πηγές με πληροφορίες αντικρουόμενες. Δεν μου αρέσει που είναι σαν τον έξυπνο φίλο μου που "τα καταλαβαίνει και μετά μου τα εξηγεί". Καλύτερα αυτή τη σύνθεση να την κάνει ο άνθρωπος, για να μείνει άνθρωπος. Για να το διατυπώσω και τελείως γελοία: "Αν θες να μάθεις, γιατί να μάθεις; Αφού έχεις εμένα εδώ, ό,τι θες ρώτα και εγώ θα στο λέω όποτε θες."