Ali Barout

Μια χαρά, ταιριαστότατο για να συνοδέψει την εικόνα. Να πω την αμαρτία μου όμως. Όλα αυτά τα βίντεο από drone, είναι λίγο φασόν. Έχουν αυτή την ομαλότητα (smoothness), ανοιχτά πλάνα (λόγω ευρυγώνιου) συνήθως χωρίς κόσμο, πάει δηλαδή λίγο προς νεκρή φύση, άσχετα αν μιλάμε για αρχιτεκτονική στην ουσία όταν βιντεοσκοπείται μια πόλη. Θεωρητικά, μπορεί κάποιος να γράψει κάτι πολύχρωμο και μπριμπιλωτό (με στραβινσκικές μεταβάσεις, π.χ. όπως έσκασε το κάστρο μπορούσε να αλλάξει τελείως το θέμα) αν πρώτα πάρει την εικόνα στα χέρια του, ΟΜΩΣ δεν ξέρω κατα πόσον τότε θα εξυπηρετεί η μουσική το θέαμα, ή αν το θέαμα θα ντύνει τη μουσική. Γιατί τελικά νομίζω ότι το ζητούμενο σε αυτά τα drone video είναι η βόλτα. Αυτό το ήσυχο fly by που νιώθεις ότι πετάς ο ίδιος κι αγναντεύεις. Θα μου πεις έτσι το βλέπεις εσύ. Άλλος πετάει με το Night Cruiser του Deodato, άλλος με το Night Flight του JJ Johnson, άλλος πετάει με το Jet Pilot των SOAD. Αλλά νομίζω ότι όταν είναι να βγει το βίντεο μπροστά, θέλει μινιμαλιστικά πράγματα (που εδώ @BillTrantos το πέτυχες μια χαρά). Και μια γυμνοπαδεία του Satie θα ταίριαζε γάντι σε τέτοια βίντεο dronάδικα.

Ο Μπαχ (του οποίου τον σταυρό έχεις άβαταρ, και άρα μάλλον τον έχεις σε μεγάλη υπόληψη - ΔΙΚΑΙΩΣ) να σχωράει που τον ανακάλυψε ο Μέντελσον ποιος τον ανακάλυψε μετα 100 χρόνια, αλλιώς δε θα ξέραμε τι κιμπάρης συνθέτης και υπερφυσικός αντιστίκτης ήτανε. Αλλά είναι και νεκρός τώρα, άρα δεν παρεξηγιέται. Εγώ λέω να το κάνεις. Μια ζωή την έχουμε. Εμένα όποτε μου έρχονται τέτοιες βέβηλες ιδέες, τις δουλεύω και τις βάζω στο φάκελο "ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ". Και τα ακούω όποτε θέλω να γελάσω.

ααααΑΑΑΑΑΑΑΑααααεδωθαταχαλάσουμε.? Τι δικαιολογίες είναι αυτές, μαγειρικές και ξάσιμο του πατσά γκουρμεντάν, αλλά φουγκέτο γιαπωνέζε τσακμπαμ φαστφουντ;;; ΌΟοοοοοοοοοοχι. Αφού κατέεις. Θα καθίσεις. Θα βάλεις αντίθεμα το χιτζαζ στο γιαπωνέζικο, και θα γράψεις φούγκα κανονική. Και στο στρέττο όποιον πάρει ο χάρος. ΑΦΤΟ θέλη.? (Πάντως το αντιστικτικό στο πληκτροφόρο βλέπω πάει μαρούλι. Ρισπέκτ!)

Φοβερή ιδέα! Τσοκ γκυιζελ γιαπωνέζικο -> χιτζάζ

Hola amigo quiero comprarlo ese trajanaz! Ρε μιγκελ τι λέει αυτός ο τραχανάς; Ε πείτε το ρε παιδιά οτι είστε Ελλήνες!

Πώς είναι ο τραχανάς στα ισπανικά όμως;

Κύριος. Το μαλλί κάσκα συγχωρείται. Αλλά... Μηλαράκι; ?

Αν αναλύσουμε τη φωτογραφία, υπάρχουν αντικρουόμενες πληροφορίες. Η υπάρξη που παιχνιδίζει με τα μαλλιά της στηρίζει την άποψη ότι ο καλλιτέχνης είναι βοκαλίστας. Από την άλλη η μερσεντές παραπέμπει σε κλαριντζή. Βέβαια ο κλαριντζής δεν θα έχανε ευκαιρία να κρατάει το κλαρίνο. Κιθαρίστας με τόσο μακριά γραβάτα δε νομίζω, γιατί μπορεί να μπερδευτεί στα σάουντχολ του σκάφους. Μπασίστας δε θα είχε ούτε χαλί, ούτε γυναίκα, ούτε μερσεντέ(ς). Ντραμίστας θα μπορούσε - το χαλί το χρειάζεται να στήσει πάνω, και το αριστερό χέρι το έχει έτοιμο για matched grip. Όμως ο ντραμίστας δεν μπορεί να έχει γυναίκα, επειδή πρέπει πάντα να μαζέψει στο τέλος της δουλειάς, και του την τρώει άλλος. Άρα είναι τραγουδιστής. Elementary dear Watson!

Κρουστά. (Μου θυμίζει ήδη κάποιον γνωστό μας.)

Αυτό το φαινόμενο που ο κόσμος νομίζει ότι δεν έχουν γίνει έργα τα οποία έχουν σχεδιαστεί, ανατεθεί και υλοποιηθεί ονομάζεται Mandelης Effect.

Να δω να παραπονιέται στα social ότι δεν πήρε το επίδομα γιατί δεν του πέρασε σωστά την απόδειξη στον Ήφαιστο ο βενζινάς κι ας πεθάνω.?

Η παραβολή του Φιουζίου. Βγαλμένα από τη ζωή όλα.

Έχεις δίκιο. Εγώ ξέρω το καράτε το πατσατζίδικο, που πέφτει το χέρι το δεξί σα τσιμέντο ΗΡΑΚΛΗΣ.

Το περίμενα χειρότερο αφούλεγε καράτε, αλλά ο κύριος πιο πολύ σε ταϊ τσι το φέρνει, ακούγονται όλα τόσο αβίαστα...

Άμα ήταν έτσι η τραπ (παγίδα) θα ακούγαμε όλη μέρα κι εμείς φίλος!? Πολύ μου άρεσε σαν αίσθηση, και ακόμα περισσότερο μου άρεσε που είναι "ακατάτακτο". Δεν ξέρεις πού να το κατατάξεις κι αυτό εμένα μου αρέσει πολύ, σημαίνει ότι κάτι είναι πρωτότυπο! Κουλ ηλεκτρική ρέγγε; Τι σημασία έχει; Σε βάζει σε ωραία διάθεση αμέσως. (Πολύ σεξουλιάρικο rhodes παρεμπιπτόντως?)

Το αλκοόλ (γενικά η χημεία) είναι μεγάλη δουλειά. Όλοι μας έχουμε δει μετά από κάποιο επίπεδο φώτισης να χορεύει κάποιος, ανεξαρτήτως μορφώσεως και προέλευσης, shotokan kata, πάνω από ταξίμι μπουζουκιού. Δεν έχει μπει το κομμάτι ακόμα εννοείται, κάνει ένα ταξίμι ο άνθρωπος για να το βάλει. Αλλά έχουν σημασία όλα αυτά; Για τον πεφωτισμένο; Για την ιστορία;

Ό,τι είναι ένα precision για μια μίξη, είναι το καρίνο για ένα κοτόπουλο.

Για μισό λεπτό.? Επειδή είμαι σχετικά νιόπαντρος, κι εδώ βλέπω κάτι αξιοθαύμαστο. Πώς υπάρχει όλος αυτός ο χώρος διαθέσιμος για τα δικά σας πράγματα;

Εκζακτεμαν, τρε ντεζολέ, τουτ σουιτ ντεκαντανς, ζαμανφυ.

Δύο απλά παραδείγματα για του λόγου το αληθές: 1) Ιντιάνα Τζόουνς. Όταν άκουγα αυτή την τρομπετούλα χοροπήδαγα σαν το τραγί. Μου μιλούσε. Τώρα που μεγάλωσα εκτιμώ πώς το συγκεκριμένο section τρομπετών έπαιξε τρελή μπαλίτσα με ένα απλό θέμα και το έκανε πραγματικά σήμα κατατεθέν. (Εμπορικότατη ταινία έτσι; δε μιλάμε τώρα για 7η τέχνη Αρτέμη/χαρρυ κλυν και υψηλά νοήματα αμα τη σακουλευτείς ναουμ...) 2) Είχανε φωνάξει σε ένα επεισόδιο του Baywatch(?, δε θυμάμαι, θυμάμαι τον χασελχόφη μόνο) τον BB king. Και στη μπάντα του BB king είχε κι ένα τρομπόνι. Και πήρε ένα σόλο (άκου τώρα πράγματα, σε σαπουνοπερατική σειρά τσιριμπίμ τσιριμπόμ, φωνάζεις μπάντα, και δεν φτάνει αυτό, ξοδεύεις και τηλεοπτικό χρόνο σε ΣΟΛΟ ΤΡΟΜΠΟΝΙ. Δηλαδή, πόσο ΠΑΣΟΚ πχια.), κι όπως το άκουσα εγώ το όργανο ψάρωσα, και λέω ώπα ρε φίλε, τι ενδιαφέρον πράγμα είναι αυτό, πολύ θα μου άρεσε να ήξερα να το παίζω. (Κι αργότερα το έπιασα. Τελικά δεν το έμαθα ούτε αυτό.?) Οπότε κάτι μου μεταλαμπαδεύτηκε από το χαζοθέαμα. Ακόμα και τώρα, τα πιτσιρίκια τραγουδάνε κεινα τα λετιτγκοοοο (που ίσως να είναι το μοναδικό audio track του σάουνττρακ). Ξέρω γω; Ελπίζω να τη βγάλω άλλα 20 χρόνια, να τα δω πώς θα γίνουν τα πράγματα.

Κι ό,τι πιο ανθρώπινο. Και για να πιάσω και τους τεχνολάγνους φίλους, φανταστείτε να καθόσανε 3 διαφορετικά μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης να κουβεντιάζουν για τις προτιμήσεις τους στις σταθμίσεις δεδομένων, τις διατάξεις των νευρωνικών τους δικτύων, σεβόμενα το καθένα την διαφορετικότητα και την προέλευση του άλλου, με αυτή την περιέργεια της απόδρασης από τα στενά όρια του αυτοπροσδιορισμού που ορίζουμε ως συνείδηση, να προσπαθήσουν να νιώσουν κι αυτά "κάποιοι άλλοι", και στο τέλος, σαν επιστέγασμα της ματαιότητας αυτής τους ενέργειας να τσουγκρίζανε 3 ποτηράκια και να λέγανε "Άντε γεια μας ρέεεεεει, όσο κυλάει ρεύμα υπάρχουμε!"

Είπαμε Μπιλάρα. Ο μουσικός θέλει τον πάτρονά του.

Κόβω πονήρα αυτό γιατί σαν παράδειγμα με βολεύει.? Δεν υπάρχει καλύτερη εποχή για την παραμύθα της τεχνητής νοημοσύνης. Θεωρώ ότι βρισκόμαστε στην πιο κουτή περίοδο της ιστορίας σε σχέση με το πόση πληροφορία κυκλοφορεί. Κι όπως πολύ σωστά στα RPG άλλο attribute είναι το intelligence και άλλο το wisdom, έτσι κι εμείς είμαστε full intelligent αλλά μπουμπούνες. Μπέργκερ. Γιατί όχι. Χορταίνεις. Το καλό το μπέργκερ είναι πλήρες γεύμα. Το λίγο πιο μάπα το συνηθίζεις. Το ανέχεσαι. Όσο πιο μάπα γίνεται, αλλά σιγά σιγά, γλυκά γλυκά, τόσο το συνηθίζεις. Θα σου φτιάξει κάποιος μια φασολάδα μια μέρα και θα δηλητηριαστείς θα πεις ΤΙΝ ΤΟΥΤ. Αφού λοιπόν κοντύναμε τον άνθρωπο τόοοοοσο πολύ, με πάτα αυτό (για να γίνει αυτό), πες αυτό (όταν σου λένε αυτό), τον βάλαμε στον Προκρούστη της τεχνικής, της εξειδίκευσης, της κοινωνικής νόρμας και άλλων πολλών, τώρα που βλέπουμε ψύχραιμα την κατάστασή μας λέμε "για κάτσε ρε, αυτή τη δουλειά μπορεί να την κάνει και μηχανήμα ναουμ" Ε φυσικά και μπορεί να την κάνει ρε μάστορα, έτσι όπως την κατάντησες τη δουλειά!? Γι' αυτό. 4/4, ασθενή τονικά κέντρα, όχι πολλές πολλές μελωδίες, ευχάριστες συχνότητες. Θα γίνει η δουλίτσα. Για την αυτοέκφραση υπάρχουν κι οι ψυχολόγοι (κι αυτοί ΑΙ), δε χρειάζονται τέχνες και τέτοια υπερβατικά και ακατάληπτα.

Νομίζω ναι, εδώ που έχουμε φτάσει. Ο άνθρωπος είναι πολύ ευπροσάρμοστος. Και λέγε λέγε το κοπέλι, κάνει τη γρια και θέλει.

ΑΝΕΤΑ! (Το 24 όμως, που παλεύεται κάπως.)?