Διασκεδαστικότατο! Λάιβ ενορχήστρωση, τίμια παιξίματα, παραγωγή σταράτη, χωρίς πολλά πολλά φτιασίδια.
Εμένα το "... και περιμένω να μαζευτούν..." όπως βγήκε μού άρεσε, είναι το όλο κλου. Εξάλλου δε νομίζω ότι ένα κομμάτι που ονομάζεται "Φρεναπάτη" θα έπρεπε να παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά, ιδιαίτερα με στίχους όπως "και περιμένω να μαζευτούν, 3, 2, 1, μπουμ." για πολλούς και διάφορους λόγους, αλλά κυρίως ηθικής τάξης. Γουστάρω χοντράδες στο χαβαλέ, αλλά και για αυτούς που δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν τη λεπτή γραμμή μεταξύ χαβαλέ και ακρότητας, καλό είναι η παραγωγή να το φωτίζει με κάποιον τρόπο, όπως ακριβώς έχει γίνει εδώ δηλαδή, με σκωπτική εκφορά.
Μπράβο!?