Ali Barout

Αντιαλγόριθμος. Όπως στα περίπτερα που έπαιρνε το μάτι και "τη βρωμοφυλλάδα δίπλα". ?

Το ναυτάκι ντε! Τι ο κήπος είναι ανθηρός και πράσινα άλογα κύριε καθηγητά!

Έεεεε μωρέ, ένας γάμος είναι, δε γαμείς.

Το κατάλαβα ότι θα ήταν κομματάρα μόνο κι από το οστινάτο της κλασσικής. Πολύ ωραία ενορχήστρωση, πραγματική αρμονία, που χει μέσα και "ντεμοντέ" πτώσεις. Λέει και "λαμπρά", λέει και "απαίσια", σε μια εποχή που έχουμε συνηθίσει το "γ@μ@ει" και το "γ@μησ3τ@". Όχι. Χρειάζεται πού και πού και μια λέξη όμορφη, κι αυτό κάνει η αρμονία σε αυτό το κομμάτι, χωρίς να επιτηδεύεται, γίνεται λειτουργικά και φυσικά. Μόνα μου "παράπονα" η φυσαρμόνικα που είναι πολυφορεμένη, και η τρομπέτα που είναι κονσέρβα. Τινακανς όμως, εδώ μιλάμε για κομματάρα. Πραγματικά μπράβο Πάνο. Γράφε εσύ τέτοια και ας βρούμε άλλες λέξεις να τα περιγράφουμε.?? Τι θα γίνει ρε φίλος, θα παντρευτούμε;?

Ο αριστερός ό,τι θα του ζήταγε να μάθει τάππινγκ.

Όχι, αλλά καμιά φορά δεν ξέρεις ακριβώς το μίγμα μεταξύ θεωρίας και πράξης. Αυτό λέω εγώ. Να πει ώπα ώπα, φρένο. Αυτό θέλω να το καταλάβω, κι ας μην πάμε παρακάτω, ας περιμένει ένα κομμάτι 2 μαθήματα ρε παιδί μου. Κι εδώ μιλάμε για οτιδήποτε έτσι; Για κλίμακες, για θέσεις ακκόρντων, για ρυθμικές διευκρινήσεις του στιλ άλλο το τρίηχο, άλλο τα δύο παρεστιγμένα όγδοα με άλλο ένα όγδοο δίπλα, άλλο το όγδοο/δύο δέκατα έκτα. Ή επιβεβαιώσεις του στιλ, ναι, σωστά το κάνεις, αλλά πρέπει να το κάνεις άλλες 1.200 φορές για να στρώσει. Πιο πολύ θέμα επικοινωνίας μου κάνει, παρά ουσίας.

Κι εγώ εκεί κλίνω. Και μη φοβάσαι ρε συ φοίνικα να ταράξεις τη ρουτίνα. Μπορεί να έχει στο πρόγραμμα το σμοκ ον δε γουότερ. Όχι. Πες εσύ, ρε δάσκαλε με τρώει ρε φίλε, δεν κοιμάμαι τα βράδια. Γιατί μι ύφεση κι όχι ρε δίεση; Το ίδιο δεν είναι; Ό,τι σε τρώει κι αναρωτιέσαι, άνοιξε το στόμα, μίλα. Δεν πας σε οδοντίατρο, για μάθημα πας. Έχεις κι εσύ λόγο στο ΤΙ θες να μάθεις. Ααααα γεια σου. Εξηγείται τώρα. Πάρε λίγο το τιμόνι. Μίλα.

Ναι, αλλά ποια είναι τα απλά; Γιατί όταν διαβάζει ένας νέος φέρελπις "δε χρειάζεται θεωρία" "χους εις χουν φίλε μου, αμα σου μέλλει να γίνεις, θα γίνεις", το βρίσκει πιο εύκολο στην πρώτη δυσκολία (αντίληψης δυσκολία, διανοητική, αυτές τις ενοχλητικές που λες δεν καταλαβαίνω ρε γαμώτο, κουτός είμαι; όχι αυτές τις πρακτικές δυσκολίες του οργάνου που σου κλείνουν το ματάκι, και σου λένε αγοράκι, λίγο ακόμα προσπάθησε και θα περάσεις καλά) να τα παρατήσει. Και μετά σου λέει εδώ περνάει πολλά, πάει ντο ρε# φα σολ σολ# λα#. Ή δοκιμάζει τόνους για ένα κομμάτι στην τύχη, και κοιτάει πού αλλάζει χρώμα ο τραγουδιστής και πού είναι έτοιμη η φλέβα στο λαιμό να σκάσει, γιατί δεν ξέρει τι νότες τραγουδάει ο τραγουδιστής, ούτε την έκτασή του, να πει, πάμε κατευθείαν από εδώ, ωστέ στην τάδε νότα του ρεφραιν να σου σφιχτεί μόνο λιγουλάκι ο κωλαρέντζος. Συζητάμε για Θεωριά Ι και ΙΙ εδώ, δε λέμε για αρμονίες, αντιστίξεις, φούγκες, συνθέσεις και αβανγκάρντ ζαγορίσια με γεννήτριες συχνοτήτων και ταλαντωτές.

Ε βέβαια, πάνω από το 70% του κομματιού το σόλο. Ζωντανεύει, ανακινεί, νοικοκυρεύει, δίνει ταυτότητα, γραμμή. Ε; Ε; ? Gaubert-o-Faure-o-Poulenc-o-δάνειο! Είναι αυτή η αέρινη και ανάλαφρη κίνηση του λογιστή που στρίβει την καρέκλα και σου λέει: "Θα στο βάλω σε δύο δόσεις"

Μονόγραμμο κρουστό. Αν θες πιο προχωρημένα, πρέπει να πάρεις δίπλωμα ΡΒΧΠ πνευστού, ιδιαίτερα αν θες να παίξεις ξηράς κόνεως. Οπότε εκεί γράφεται σε σύστημα, πεντάγραμμο (κλειδί ντο στην ανάλογη γραμμή για το μέγεθος του πυροσβεστήρα) και μονόγραμμο για το κρουστό μέρος. Δώσε κατατακτήριες για μέση, που απλά πρέπει να φυσάς για 3 ώρες δίπλα από τύπο που έχει σκάσει πουράκλα ρομέο και ιουλιέττα, αλλά για ανωτέρα ΡΒΧΠ και δίπλωμα έχει μεγάλη δυσκολία, γιατί πρέπει να κάνεις και κυκλική αναπνοή εισπνέοντας CO2 ενώ καπνίζουν και όλοι μέσα στην αίθουσα. ?

Ακριβώς. Και η ευλογία όταν ξεκινάς μεγάλος, είναι ότι: "Εσύ αποφασίζεις!" Περιαυτολογία, σόρρυ, αλλά κολλάει στο θέμα. Που λέτε εγώ πήγα ωδείο 19 χρονών. Δεν το λες και νωρίς. Αλλά ήδη ήξερα πράγματα από μόνος μου αφού διάβαζα βιβλία μουσικής, και έγραφα με το αυτί. Οπότε όταν άρχισα αρμονία, (θεωρία δεν έκανα, μάλλον αρκούσε), και μάθαινα πραγματάκια, συνειδητοποίησα το ζητούμενο. Α. Κάποια πράγματα που τα έκανα με το αυτί κατάλαβα πώς λειτουργούν και μετά τα έκανα όποτε ήθελα, δεν ήταν μόνο θέμα τύχης. Β. Κάποια πράγματα που δεν είχα καν διανοηθεί μου συστήθηκαν. Στη Β περίπτωση, πάντα μα πάντα όταν μάθαινα κάτι τελείως καινούργιο, σκεφτόμουν ωφελιμιστικά. Δηλαδή έλεγα "ωραίο αυτό, εγώ πώς μπορώ να το χρησιμοποιήσω σαν αλημπαρούτης στη δική μου μουσική παλέττα." Και γι' αυτό, σε άλλα πράγματα έκανα απλή εφαρμογή να τα προπονήσω (που δεν τα έπιανα αμέσως), σε άλλα που τα έπιανα τα έσπρωχνα στο όριο του νόμου (για να δω πού είναι αυτό και σύμφωνα με τα δικά μου γούστα), και είχαμε πάντα αυτή τη συζήτηση με τον Αραβίδη: "Α, μου έχεις φέρει αρμονίες, πολύ μου αρέσουν! *Γκραν* *Γκρουν *Γκριν* Ωραίο! *ΓκρΙνκ* *Γραν* *Γκρονν* ΧΑ! Ρε μπαγάσα πώς σου ρθε *Γκριτι* *Γκριτσς* *Μπλον* Μπράβο ρε Γιώργο... Δε μου λες, δεν πιστεύω να γράψεις έτσι στις εξετάσεις; - Όχι μαέστρο μου, παιδιά είμαστε; - Μπράβο, μπράβο! Μαθαίνουμε και ταιριάζουμε σύμφωνα με την ταυτότητά μας. Δε διαβάζουμε "οι εργάτες ελέγχουν τα μέσα παραγωγής" στη θεωρία και πάμε την άλλη μέρα στο αφεντικό και του λέμε "π@#στ4 θα πεθάνεις!" όταν μέχρι χτες παίζαμε σφαλιάρες και ήμασταν χαχαχα χουχουχου. Η μάθηση είναι αμφίδρομη διαδικασία. Είμαστε πάντα ενεργοί και σε εγρήγορση. Μην πέφτετε στη λούμπα ότι μαθαίνω = κάθομαι και τις τρώω μέχρι να συμμορφωθώ. Θεωρία χωρίς εφαρμογή, οκ. Κι εγώ ξέρω τις κινήσεις στο σκάκι, θέλει κανείς να μου πάρει τα σώβρακα; Στη θεωρία καλός είμαι, αλλά στην πράξη...

Εγώ δεν καταλαβαίνω ένα πράγμα. Όσοι λένε α δε θέλω θεωρία. Το όργανο πώς το παίζουν; Ποια είναι η γνώση του οργάνου και ποια η γνώση η θεωρητική; Π.χ. παίζεις τέταρτα; Μπορείς; Οκ. Παίζεις όγδοα; Μπορείς; Οκ. Το δεύτερο δέκατο έκτο κάθε χτύπου μπορείς να το παίζεις κάθε φορά καρφί; Το τέταρτο δέκατο έκτο; Αν ναι, δεν μπορείς αυτό να το κάνεις και με το στόμα; Αν ναι, και σου δώσουνε έναν πυροσβεστήρα και σου πουν παίζεις πυροσβεστήρα σήμερα, πάλι εκεί δεν μπορείς να το κάνεις; Μπορείς. Η γνώση αυτή δηλαδή δεν είναι θεωρητική; Δηλαδή, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία είναι μόνο του οργάνου; Και υπάρχουν και πράγματα της θεωρίας που δεν έχουν εφαρμογή σε κανένα όργανο;

Για ροκ ποπ δεν ξέρω, αλλά υποψιάζομαι ότι σίγουρα όχι. Αλλά ο μεγάλος είναι μεγάλος εκ του αποτελέσματος. Και δεν ξερουμε και στα πέτρινα χρόνια του τι έμαθε και πώς το έμαθε. Όταν όμως θέλει να μάθει ένας κοινός άνθρωπος όργανο στα 30 στα 40 στα 50, επειδή ακριβώς εμπνεύστηκε απο τον μεγάλο, δεν πρέπει να το προσεγγίσει αλλιώς το πράγμα; Ναι, θα μπορούσε απλά να γρατζουνάει 18 ώρες την ημέρα, και μόνο με την τριβή να φτάσει κάπου, ή να μη φτάσει, αλλά αν δεν μιλάμε για ευρωβουλευτές ή τυχερούς του τζόκερ, δε νομίζω ότι αυτό είναι εφικτό. Θέλει λίγη στόχευση το πράγμα, γιατί καλώς η κακώς δεν είναι ίδιες οι ώρες που μπορούμε να αφιερώσουμε τώρα στα "γεράματα".

Είναι μπερδεγουέι αυτό. Γενικά, αν θες κάτι να συμβαίνει σε συγκεκριμένο χρόνο του βίντεο και να διαρκεί πάντα το ίδιο, π.χ. ομιλία, γυρνάς το τρακ στο ρολογάκι. Αν θες κάτι να υπακούει στο τέμπο, σε ριτενούτο, αλλαγές μετρονόμου κτπ, το γυρνάς στην πορτοκαλί νότα. Και μετά υπάρχει και το musical mode για τον ήχο, ώστε να μπορεί και το audio υλικό να ακολουθεί τον μετρονόμο και τις αλλαγές τέμπο. Αλλά ήδη το μπλέξαμε αρκετά νομίζω.

Δε λες πάλι καλά που το βλέπει το cubase, τάμα χρειάζεται κάθε φορά να κάνω μέχρι να γινει import ένα αρχείο βίντεο. Κι η ανάλυση, όπου κάτσει! Πάντως δεν είναι και τραγικά τα 14 γκίγκα. Εγώ μπορώ να φάω 30 μόνο με το bfd. Εξαρτάται το κάθε πλαγκ πώς έχει ρυθμιστεί. Να προτιμάει το στριμινγκ από το δίσκο η την προφόρτωση στη ραμ. Edit: Μπορεί να είναι και τα θαμπνειλ του βίντεο. Να κραταει τα καρέ σε cache για γρηγορότερη αναζήτηση; Δεν ξέρω.

Γι' αυτό σου έλεγα για tempo based effects. Το chorus προφανώς περιμένει την αξία του μετρονόμου για να εφαρμοστεί. Όταν η αξία αλλάζει κάθε μισό μιλλισεκόντ, το κόρους τρελαίνεται. Εγώ υπέθεσα ότι το θες το εφφέ ατόφιο, γι' αυτό πάμε με άλλη μέθοδο. Έχει βίντεο!

Να σε ρωτήσω κάτι. Το τρακ του omnisphere είναι rec enabled? Γιατί κι αυτό παίζει ρόλο. Μπορείς να κάνεις το εξής για να μην το ζαλίζεις. Να τραβήξεις το part του omni κάπου που παίζει αξιόπιστα, να κάνεις render in place, και μετά να το τραβήξεις στο τέλος. Κοίτα παρακάτω. (στην αρχή σου δείχνω και στο τέμπο τρακ πως μπορείς να αλλάζεις γρήγορα από στεπ σε ραμπ, δοκίμασέ το και με τους δύο τρόπους μήπως κάτι αλλάξει) (Για το render in place, επιλέγεις το part, και κάνεις Ctrl+δεξί κλίκ για να βγει το μενού.

Τι κάνεις. Παίρνεις το μολυβάκι (εργαλείο 8) και κάνε την ευθεία τεθλασμένη. Άλλαξε το ramp σε step, από εκεί που ίσα που φαίνεται στη φωτό σου... βλέπεις ένα Ram που το κόβει η κάθετη γραμμή; εκεί. Γύρνα το σε step, και με το μολυβάκι, βάλε 4 σημεία όλα κι όλα μεταξύ του μέτρου 9 και 10, στα τέταρτα. Άκου το αν έστρωσε. Αν έστρωσε κι αντέχει, βάλε κι άλλα 4 σημεία, στα όγδοα, να γίνει το ριτενούτο πιο ομαλό. Κ.ο.κ. Το πρόβλημα τώρα με την ευθεία είναι ότι τα "σημεία" ελέγχου του τέμπο είναι άπειρα ή αν όχι άπειρα στην κυριολεξία, όσα μπορεί να στείλει ο υπολογιστής. Και τα πλαγκιν μπουκώνουν.

Μπράβο ρε Μπιλάρα βάζε τέτοια να βλέπω κι εγώ. Ξεκίνησα χτες το μισό, τώρα είδα το υπόλοιπο. Πολύ γέλιο: 16:58 - 17:05 Weckl tumble dryer drum fill. 35:03 - 35:20 Step sequencer με την κιθάρα. 38:40 - 38: 52 8bit αμέτρητες νότες Ωραίος τύπος ο Γκαμπάλες.

Λέω το εξής. Είπες ότι το midi αρχείο είχε ριτενούτο. Μήπως το ριτενούτο έχει περάσει στο τέμπο τρακ; Πάτα Ctrl+T και δες στο παραθυράκι που υπάρχει πώς καταλήγει το τέμπο στο 36. Γιατί, όπως είπα, αν καταλήγει από το στο 60 στο 36 με πάααααρα πολλά tempo events (τελίτσες, σκαλάκια, όπως θες πες τα) ή με μία τέλεια γραμμή (ένα σημείο στο 60, ένα στο 36 και μία ευθεία μεταξύ τους, υπάρχουν πλαγκιν (μεταξύ των οποίων σίγουρα το κόντακτ) τα οποία παθαίνουν κοκομπλόκο από τη συνεχή ροή εντολών αλλαγής τέμπο και βήχει όλο το σύστημα. (Δηλαδή μπορεί ένα πλαγκιν να έχει πχ ένα delay βασισμένο στο τέταρτο του μετρονόμου. Όταν ο μετρονόμος (το DAW) λέει του πλαγκιν μέσα σε τρία δευτερόλεπτα "τώρα 60, τώρα 59,99, τώρα 59,98, τώρα 59,97...." και το πλημμυρίζει πληροφορία, το πλαγκιν προσπαθεί όλα αυτά να τα επεξεργαστεί, και τα επεξεργάζεται, αλλά είναι τόση η πληροφορία που η αλλαγή παραμέτρων έχει επίδραση τέτοια στον ήχο που να ακούγεται σαν zipper noise που λένε, σαν φερμουάρ που ανοίγει και κλείνει. Γρρρρρρρρρ. Αν είναι λιγότερα τα σημεία αλλαγής τέμπο, το πλαγκιν (κι ο επεξεργαστής) προλαβαίνουν. Αν και ακόμα και με πολλά data points στο offline έξπορτ δε θα έπρεπε να υπάρχει πρόβλημα, απλά θα αργούσε πολύ. Στο realtime export, πάντα θα έβγαινε παραμορφωμένο και μπουρδουκλωμένο.)

Όχι μωρέ, απλά αυτό το μαραφέτι κάνει gif, που ναι μεν είναι οικονομικότερο για ανέβασμα εδώ, αλλά πετάει και καρέ, τα κάνει όλα υπερφυσικά γρήγορα.

Το τρακ ξεχειλώνει, αλλά ξεχειλώνουν μαζί και τα events που έχεις μέσα, άρα δεν ξεχειλώνει, κρατάει την ίδια χρονική διάρκεια. Για να μην ξεχειλώνει οπτικά, είναι άλλη επιλογή, πάνω δεξιά, Time Linear αντί για Bars & Beats Linear. Στο Bar & Beats Linear, όλα τα μέτρα ισαπέχουν οπτικά ανεξαρτήτως τέμπο, ενώ στο time linear ο χρόνος είναι γραμμικός και τα μέτρα (οι γραμμές του grid) ζουλιόνται όλο και περισσότερο σε ένα accelerando ή αραιώνουν όλο και περισσότερο σε ένα ritenuto. Μπορεί να φταίει το ramp του tempo track. Κάντο steps και δοκίμασε έτσι. Ή αν έχει tempo based effects ο ήχος του omnisphere, προσπάθησε να τα παρακάμψεις. Έσχατη λύση, render in place στην αρχή του κομματιού, και τράβηγμα του audio αρχείου στη σωστή θέση. Εγώ θα ξεκίναγα από το τέμπο τρακ, που είναι το πιο απλό. Εδώ gif με με τις διαφορές του musical time base, linear time base. Στο τέλος κάνω και στρέτς στο MIDI part. Εγώ προτείνω να δουλεύεις με musical time base, ώστε τα γραμμένα πράγματα να ακολουθούν το τέμπο, και άρα να μπορείς να συγχρονίσεις στιγμές της μουσικής με το βίντεο με ένα απλό πασπάτεμα του τέμπο τρακ, και όχι όολης της μουσικής.?

Διάβασε musical time base vs Linear time base. Χοντρικά. Το πορτοκαλί τέταρτο στον ινσπέκτορ, δείχνει ότι ένα τρακ είναι σε μουσική χρονική βάση. Δηλαδή αν έχεις γράψει 2 μετρα όγδοα στο 120, αν αλλάξεις το τέμπο στο 60, πάλι 2 μέτρα όγδοα θα είναι. Αν το γυρίσεις όμως το τρακ σε γραμμικό χρόνο, όσο και να πειράξεις το τέμπο, το αρχικό γραμμένο θα διαρκεί 4 δευτερόλεπτα (όσο δηλαδη τα 2 μέτρα στο 120). Εγώ θα πρότεινα να μεινεις με μουσικό χρόνο και να πειράξεις το τέμπο τρακ.

Μπιλάρα μου έχεις δίκιο σε ότι γράφεις. Αλλά μήπως είσαι κάπως αισιόδοξος και είναινόλη η φάση έτσι; Ψηφιακή απουσία = θάνατος; Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονούνται; Φαντάσου δηλαδή αν έχεις πελάτες στο τικ τοκ τι πρέπει να κάνεις για να παραμένεις "επίκαιρος". "Καλησπέρα φρεντζ, εδώ αλλάζω χορδούλες στην κιθάρα πάρτε μάτι θα βάλω μετά και τζιτζιμούσι luthier's choice να υαλίσει. Φιλιαααααααα..." "Γεια σας αγαπημένοι μου, εδώ ασκησούλες για τα δάχτυλα αράχνη ναουμ τέριμπολ μπλακ γουίντοου με σουιπ, γιατί έχουμε προβίτσα αργότερα." "Θετική ενέργεια εδώ από την προβίτσα σουίτιζ, σας περιμένω όοοολους και όοοολες στον αηλιά μεθαύριο." "Ον στέτιτζ λάιβ στριμ από τον αηλιάαα αγάααααπες μου, σας αφήνω γιατί έχασα τη μισή εισαγωγή". "Πολυαγαπημένοι φιλοι μου θέλω να σας μιλήσω γιατί σας νιώθω σαν οικογένεια. Ειμαι πολύ ταραγμένος από το ψαλίδι στον αηλιά χτες το βράδυ, είναι άδικο..." "Ναι με ακούτε;;;; Ο σπαζοκλαμπάνιας είμαι πάλι!" Δηλαδή οκ. Καλή η προβολή (αν τη σηκώνει η ιδιοσυγκρασία σου) αλλά είναι στην ουσία σάιντγκιγκ. Δεν πουλάς μουσικη, πουλάς ριάλιτι. Μπορεί και να το ξέρουν βασίλη. Αυτό είναι το υγιές. Αυτό που με τρομάζει εμένα είναι ότι δεν το ξέρουν, κι απλά είναι μια νέα πραγματικότητα, που όπως είπα, ψηφιακή απουσία = θάνατος, λήθη.

Φυσιολογικότατο. Προσωπικά πιστεύω ότι το νούμερο 1 πρόβλημα των ενηλίκων που θέλουν να μάθουν όργανο είναι ότι ήδη έχουν αρκετά ακούσματα, και άρα αρκετές προσδοκίες. Άρα, κλωτσάνε στη φάση αυτή του "βού + α = βα", που το πιθήκισμα είναι μονόδρομος. Πιθηκίζουμε όταν μαθαίνουμε γλώσσα. Λέμε μαμά, άτα, κρεβάτι, νερό, φέρε. Κάποια μέρα με το πολύ λέγε λέγε μπορεί να γίνει και ο συνειρμός "Μάααανα, πάνε φέρε μου νερό στο κρεβάτι", το πράγμα λειτουργεί και ασυνείδητα, χωρίς να το επιδιώκουμε. Αυτό, είναι και θέμα ρυθμού απορρόφησης πληροφοριών. Μπορεί μέχρι να έρθει η εξήγηση του Β να έχεις ξεχάσει το Α και το Γ. Δες και μόνος σου βίντεο θεωρίας, βρωμάει ο τόπος. Δες, και παρατήρησε καλά σε ποιο σημείο του βίντεο πελαγώνεις και σταματάς να καταλαβαίνεις περι τίνος πρόκειται. Ωπ, αμέσως αμέσως έμαθες τι πρέπει να ξεδιαλύνεις. Με τη σειρά, ή παράλληλα. Δεν είναι δύσκολη η θεωρία, απλά είναι κομμάτια παζλ που ενώνονται, και μέχρι να δεις την πλήρη εικόνα όλα φαίνονται κάπως παράλογα και αφηρημένα. Υ.Γ.: Και γιατί καθόμαστε και φιλοσοφούμε τόσες σελίδες ρε παιδί μου και δεν ρίχνεις εδώ στο φόρουμ κανα δύο ερωτήσεις που σε απασχολούν; Τζάμπα είναι.