Ali Barout

Και με 3-4 να μου έλεγαν, θα το πίστευα. Άλλη σχολή οι από πάνω. Μπέμ όργανα, πολλές αξίες, δε στέκονται πουθενά. Οι δικοί μας το πάνε πιο "γλυφτά" το πράγμα γι αυτό προτιμούν συνήθως τα άλμπερτ. Θηρία υπάρχουν παντού, δόξα τω θεώ.

Αν νομίζετε οτι διακωμωδώ τους κλαριτζήδες αγαπητέ, μάλλον δε με έχετε ψυχολογήσει καλά. Μερικές διευκρινήσεις. 1 νούμερο (και ξυσμένο) χρειάζεται και για τα "νιαουρίσματα" σε ελεγχόμενες δυναμικές. Δεν μπορείς να έχεις τόσο ρευστό και αέρινο ήχο (όχι βαρύ δηλαδή) όπως π.χ. ο Σταύρος ο Παζαρέντζης με βαριά καλάμια. Κερί μέσα στη μπουκαδούρα εννοώ (όχι στους φελλούς βαζελίνη), ώστε να αλλάξουν οι γωνίες της, ένα πιο ανοιχτό επιστόμιο να αποκτήσει πιο ομαλό taper εσωτερικά. Τους ανάφερα τους κλαριντζήδες, γιατί σε σχέση με το πώς είναι σχεδιασμένο το όργανο να παίζει (από τους αδελφούς Buffet π.χ.), αυτοί προβαίνουν σε αλλαγές στο όργανο (αφαιρούν τρίλιες, κόβουν συμπαρασυρόμενα κλειδιά, ΓΙΑ να επιτύχουν τον ήχο που θέλουν). Αυτές οι αποφάσεις συνήθως έρχονται ως απόρροια του ήχου "της δουλειάς" (αλλιώς παίζουν οι γύφτοι, αλλιώς στο δρόμο, αλλιώς οι ηπειρώτες, αλλιώς ο καθένας), εξυπηρετούν τον ήχο της δουλειάς, κι αλληλεπιδρούν με την τεχνική. Η τεχνική επηρρεάζει τον ήχο, κι ο ήχος την τεχνική. Μου φαίνεται λίγο... ροκ αυτό, όπως λέει κάποιος θα κάνω την ταστιέρα σκάλλοπ, θα αλλάξω μαγνήτες, θα αλλάξω μανίκι, κτπ κτπ. Κάτι οδηγεί αυτές τις επιθυμίες. Ελπίζω να ξεκαθάρισα κάπως τη θέση μου. (εξάλλου μίλησα για κλαριντζήδες, κι όχι κλαρινετίστες.)

Έχω στο σπίτι μου κλαριντζή. Ποια η διαφωνία; Εκτός αν μιλάμε για μακεδονίτικα κλαρίνα της 3ης οκτάβας.

Γι' αυτό πρέπει να γράφει κεφάτα ο συνθέτης, ώστε να ελπίζει ο μουσικός στη χαρτούρα, και τα μεροκάματα να είναι διαχειρήσιμα.?? /φουλοφφτόπικ

Στον ήχο ναι, καλά τα πάνε. Στα παιξίματα... ε. (Ψυχώ κτπ κτπ. που έλεγες την άλλη φορά)

Αυτό κρίνεται εκ του αποτελέσματος. Δηλαδή αν το πρότζεκτ φορτώνει όσες νότες, layers χρειάζονται στη μνήμη, και τα ταυτόχρονα στριμάρει με επαρκή ταχύτητα από το σκληρό, όχι, δε χρειάζεται. Αν αρχίσει και βήχει, μπορείς να ανεβάσεις τη χρήση μνήμης μέσα από το plug-in, ΑΝ έχει μείνει διαθέσιμη. Αλλά πάντα, αν έχουμε ας πούμε 5 vst πλήκτρα, βαριά, με εκτεταμένες δικές τους αλυσίδες insert plug-in σε κάθε κανάλι, ε. Αν οπλίσουμε όλα τα κανάλια ταυτόχρονα για να γράψουμε ένα τούτι, εκεί θα παιχτεί κάποιος ψιλοτσαμπουκάς. Γιατί όλα πάνε στο realtime audio stream. (κι αφού έχουμε cubase, εκεί παίζει ρόλο και η ρύθμιση του ASIO Guard.)

Κι εκεί μέσα υπάρχει επιλογή. Π.χ. με BFD, αν διαλέξω να προφορτώνονται όλα τα velocity layers στη μνήμη, και φορτώσω κανα σετ σούξου, μπορώ να φάω 32 giga μνήμη. Θα μου πεις, γιατί να το κάνεις αυτό; Δεν έχεις SSD; Δεν στριμάρουν γρήγορα με ένα λογικό buffer? Φυσικά! Απλά λέω ότι θεωρητικά γίνεται. Με κατάχρηση (κακή χρήση) των εργαλείων γίνεται. Τίποτα oversampling 8x ενώ θέλουμε να κάνουμε τράκινγκ, τίποτα duplicated τρακς με ολόκληρες τις αλυσίδες plug-in μόνο και μόνο για θέμα "οπτικής οργάνωσης / καλαισθησίας" (π.χ. άλλα τρακς για ένα μέρος, άλλα για ένα άλλο, προς διευκόλυνση του editing κτπ κτπ.)... Εξαρτάται πώς δουλεύει ο καθένας. Κι εγώ, που δουλεύω συντηρητικά από θέμα αριθμών τρακ και πλαγκιν, δεν μπορώ να πω ότι έχω φτάσει σε σημείο να πω "πω πω πρέπει να αρχίσω να ελαφραίνω το πρότζεκτ, τα βρίσκει σκούρα", και μιλάμε για i7-6700k με 32Gb μνήμη, όχι κάτι τέρατα που βλέπω τώρα 14900 με 128 Gb που βλέπω και κάτι τέτοια.

Το θέμα της CPU και RAM βαράει πολύ τους "vstάηδες". Όταν θες ΚΑΙ τύμπανα vst, και ολόκληρη ορχήστρα VST, και πλήκτρα vst, και μπάσα VST, και το κάθε VST είναι ναυαρχίδα που θέλει ένα γήπεδο μόνο του να παίξει μπάλα, και ταυτόχρονα θες να τρέχεις και κανα δυο mastering plug-in στο master bus ή στο κάθε... κανάλι, έτσι για τη φάση, μπορεί ο υπολογιστής να φτύσει αίμα, όσο κι αν βρίσκεται στην αιχμή της τεχνολογίας. Από την άλλη, αν κάποιος δουλεύει λούπες (σε μορφή audio) ή ηχογραφεί ξερά multi-track (και ιδιαίτερα με εξωτερικό monitoring), δε νομίζω ότι θα παραπονεθεί ότι η CPU τον κρατάει πίσω. Δηλαδή, γράφαμε ήχο και το 2000 κάτι, με 32μπιτα λειτουργικά, και 3.5 gb RAM και κάτι επεξεργαστές Thunderbird, ή ATHLON, ή Μέντιουμ 1, ή παλιοσέλερον. Η ηχογράφηση αυτή καθεαυτή δεν είναι βαριά. Η σειριακή επεξεργασία όμως με βαρβάτα πλαγκιν είναι. Αν και πάλι, τώρα πια, πολλά πλαγκιν έχουν και ZL mode, ή realtime mode, ή κάτι αντίστοιχο.

Ίσως να είναι καθαρά θέμα προτίμησης. Για μενα, ο μεγάλος παράγοντας που θολώνει τα νερά με την κιθάρα είναι η φύση του οργάνου. Είναι σχεδιασμένο εξαρχής με σκοπό να παίζεται σε ενισχυτή. Σε άλλα όργανα είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Ένα φλάουτο, ένα τρομπόνι, όταν λέμε είναι "καλό", είναι ξεκάθαρο στον ήχο, και στο παίξιμο. Το καλό όργανο έχει μεγαλύτερο ήχο, τεράστια έκταση ποιοτικών δυναμικών, και απαιτεί και την αντίστοιχη παροχή από τα πλεμόνια ώστε να γίνονται όλα αυτά. Γι' αυτό και δεν ξεκινάς τον αρχάριο από όργανο του πεντοχίλιαρου, γιατί το "καλό" δε συγχωρεί. Κάθε αλλαγή στο στήσιμο, στη διαχείριση του αέρα, έχει επίδραση στον ήχο, ο μαθητής μπορεί να πελαγώσει, να μη μπορεί να σχηματίσει ήχο μέσα στο άπειρο των δυνατοτήτων. Στο φθηνό/μαθητικό, πολλά συγχωρεί το όργανο, και επιτρέπει στο μαθητή να χτίσει την τεχνική του. Τώρα οι κιθάρες, να με συμπαθάτε για την ατυχή παρομοίωση, αλλά μου κάνει λίγο η φάση σαν τους κλαριντζήδες. Κερί στη μπουκαδούρα, καλάμι ξασμένο νούμερο 0.0000001, κάψες, πετάλια, όλα κρίνονται στο ρεύμα. Δεν υπάρχει νομίζω κλαριντζής που να απασχολείται με το πώς ακούγεται το όργανο στο χώρο υπό πραγματικές συνθήκες, κι αν το κάνει αυτό, είναι αρκετά μακριά από τις "προδιαγραφές" που είχε κατα νου ο κατασκευαστής. Οπότε; Μάλλον ό,τι μας κάνει κούκου πιο πολύ; γιατί η ποιότητα κατασκευής έχει ανέβει πάρα πολύ τα τελευταία 20 χρόνια, ακόμα και στα φθηνά όργανα.

1. Έχω πολλούς. 2. Την έχω μπλοκάρει. Πάντως, κι εγώ ή θα πήγαινα K ξερό, ή i5 Κ. Τροφοδοτικό δε θα με ανησυχούσε το 700 αν δεν υπάρχουν απαιτήσεις για τρελές καρτες γραφικών. Η κάρτα γραφικών δεν με τρέλανε. Κιαφού λέμε μούζικ pc, εγώ θα το έστηνα έτσι χωρίς καρτα γι αρχη, και μετά θα έβλεπα. Ραμ, ένσταση κι εγώ. Ή 2x16, ή 2x32 αν στριμάρεις virtual όργανα με μεγάλο preload στη ram για κάποιο λόγο. Περι σάμσουνγκ, δεν μου έχει σκάσει κάτι ακόμα δόξα τω θεω. Αλλά και 2 χρονια να βγάλει, τότε θα κάνουν τα 2 τέρα 80 ευρώ. Κλάιν μάιν.

Ε εντάξει. Είπαμε.?

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ γουασίλιμ!

Εγώ που το άκουσα τώρα, πάντα mono, πάντα από το κινητό. Έχει καθαρίσει πολύ το κομμάτι, και η φωνή. Αλλά μου ακούγεται λίγο... φλατ τώρα. Κάπως φασόν. Δεν ξέρω πώς να το περιγράψω. Μπορεί να θέλει και άλλα περάσματα σε συγκεκριμένα σημεία για να αναδειχτούν λεπτομέρειες. Δεν ξέρω.

Μπράβο παίδες, είναι δύσκολα εγχειρήματα αυτά. Ωραίο παίξιμο του @cigaret13, πολύ ζωηρή ερμηνεία από τον @gkourmoul1 , ζητά με τη φωνή μια μεγαλύτερη δυναμική περιοχή, ζωντανεύει το δρώμενο. Συνεχίστε ακάθεκτοι!

Πολύ ωραίο θέμα για μουσική κουβεντούλα και ατελείωτους αυτοσχεδιασμούς. Τώρα κάτι κιθάρες που πετάνε, κάτι πιο κλικαδόρες μπότες, κάτι ψιλοδιαφορές στις εντάσεις, κάτι τέτοια, δικαιολογούνται από τα ακουστικά θεωρώ. Κι αν βλέπουμε και τους έμπειρους να την πατάνε έστω και λίγο εξαιτίας τους, αυτό είναι τροφή για σκέψη για εμέ τον άπειρο. Μου αρέσουν πολύ αυτά τα διαφορετικά!

Α ναι, υπάρχουν κι αυτά. Προσωπικά ποτέ κάτω από 10, αλλιώς μου φαίνεται ότι χτενίζω κανταϊφι.?

Οφφτόπικς: Εγώ νιώθω ότι χαϊδεύω στο μπουζούκι, κι έτσι παίζω και κιθάρα, δεν αλλάζω κάτι. Απορώ όταν λες ότι βαράς στο μπουζούκι πόσα νιούτον βάζεις. (γιατί εγώ που νιώθω ότι "χαϊδεύω", για το δεξί μου ο βασίλης με λέει εκδοροσφαγέα.")

Παίζει, σα ζουρνάδι μεσολογγίτικο, αλλά για να πάρεις "καλό" που συζητάμε θες κανα 10χίλιαρο. (Όχι με τον Παπανικολάου απάνω)

Ωραίο, κεφάτο, ανοιξιάτικο! Συμφωνώ με την πολύ ωραία αλλαγή στο 2.18 και τη δεύτερη ανάσα στο 3.17. Μπότες τέτοια κομπλέ ακουγονται εδω. Λίγο η ρυθμική στην αρχή μου φαινεται ότι σκεπάζει την πιο μελωδική. Άλλο στιλ από αυτά που έχω ήδη ακούσει. Ωραίο κι αυτό!

Ένα πουζουκάκι, σκαφτό, καρυδιά, βραχνούλικο. Γιατί κάτι υποψιάζομαι ότι θα θέλουν σε αντάλλαγμα οι ξωγήνοι, να μπορώ να τραγουδώ τον νταλκά μου στο μάδερσιπ Ζ που θα μαι αιχμάλωτος μέχρι να γίνω βιομάζα. Συγγνώμη πιλάρα που σου χαλάω το (ωραίο) σενάριο αλλά από κιθάρες δεν ξερω ελεχτρικές. https://smart.noiz.gr/details.php?id=537531&search_id=4353384 Αυτές κάτι έχουν αρχίσει και μου κάνουν τελευταία όταν τις βλέπω, δεν ξέρω γιατί.

Εγώ ψηφίζω κουτί, κι ας βγουν περισσότερα τα μεταφορικά λόγω όγκου, για το μοναδικό λόγο οτι μασκαρεύει το σχήμα του οργάνου, είναι απλά ένα ακόμα κουτί. Ενώ ένα κιθαρόσχημο αμπαλάζ σίγουρα θα τραβήξει τα βλέματα, και υπάρχει το ενδεχόμενο κάποιος χιουμορίστας όπως στο από πάνω gif να αρχίσει τα... ...σκέρτσα κατα την φορτοεκφόρτωση.

1.000 συμφωνώ κι ένα καφάσι μπύρες. @nbampaliaris Παλιά χρησιμοποιούσαν μια λέξη σε κατι βιβλία: Μέθοδος. Ο μέσος δρόμος. 100 άτομα να πάρεις, 100 διαφορετικοί παίχτες θα είναι, με 100 διαφορετικές γνώμες. Κι αν με τα χρόνια αποκτάς το γνώθι σ'αυτόν, και μπορείς να συζητάς με τον άλλον πώς και γιατί κάνεις ό,τι κάνεις, στην αρχή θέλει να πάρεις τον μέσο δρόμο, τον κεντρικό που λέει και ο κυρφιουζιονάρας. Κι αν δεν μπορείς να βρεις δάσκαλο, πρέπει εσύ να κάνεις αυτή τη δουλειά. Και θέλει αρκετή πειθαρχία πνευματική, να μην άγεσαι και φέρεσαι, να μη σε πλανεύουν οι σειρήνες. Ένας δάσκαλος κρατάει και λίγο τα γκέμια, σου λέει μην ξεστρατίζεις στα πουρνάρια ρέι θα σε φάει η αρκούδα. Ψυχραιμία, και μέθοδος.

Αν βάλεις σάμπλ, ή ίνστρουμεντς που ψάχνουν στον δίσκο για σάμπλ, θα δεις διαφορά αισθητή. Ο ssd είναι, για μένα, η πιο μεγάλη αναβάθμιση που μπορείς και να καταλάβεις τρελή διαφορά αμέσως, και με λίγα λεφτά. Καλορίζικος!

Σύμφωνοι. Αλλά: - Με τη μεμψιμοιρία δεν πετυχαίνουμε τίποτα. - Από το γαϊδούρι δεν μπορείς να πας κατευθείαν στη λαμποργκίνι. - Δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού/αυτοδιάθεσης. Όταν τα παντρέψουμε αυτά γλυκά και βαλκανικά, έχουμε τη σημερινή κατάσταση. Ανθρώπους όοοολων των προελεύσεων, από αυτόν που ευαγγελίζεται "δικαίωμά μου να είμαι ρεμάλι, πληρώστε με να ζήσω", μέχρι αυτόν που λέει "τι τα θες μωρέ, οι δυνατότητες είναι πεπερασμένες. Ζω εδώ στο καλύβι εντός των δυνατοτήτων μου και τον ελεύθερό μου χρόνο προσπαθώ να λύσω αναπόδεικτα μαθηματικά προβλήματα του Ρίμαν". Αυτοί που ήσαν αστοί για αιώνες, και είχαν παραγωγικό κράτος για αιώνες, έχουν δυνατότητα να παράσχουν ΚΑΙ στον πρώτο, χωρίς να ζημιώνει ιδιαίτερα τη χώρα. Εμείς, όχι. Συν ότι, όταν αφήνεις τα πιάτα στο νεροχύτη για ένα χρόνο, δεν παίρνουν πια "πλύσιμο". Θέλουν πέταμα. Κι αυτό εμείς εδώ γουστάρουμε να το κάνουμε σε πολλά. Και μετά τσακωνόμαστε γιατί δεν καθάρισαν τα πιάτα. Κι εμείς λέγαμε αμμοβολή, εσείς φαγωθήκατε με το υδροχλωρικό οξύ, κι ορίστε δεν έκανε τίποτα, και τζάμπα τα λεφτά, και τα κάνατε πλακάκια με τον ξιδά για να τα πάρει αυτός, κι εμείς αμα βγούμε θα τα πάμε αμέσως αμμοβολή. Ρε φίλε, αν τα ξέπλενες απλά έναν χρόνο πριν στην ώρα τους, κι έβαζες και μια σταγόνα φέρι, δε θα συναντούσες ποτέ αυτό το πρόβλημα. Αλλά δεν το έκανες.