Ali Barout

Όχι, αλλά προς ποια κατεύθυνση; Αν φοβάστε φλέιμ γουόρζ και επεισόδια τσουτσουνομετρίας, παρακαλώ ελεύθερα με π.μ.

Α υπάρχουν κι αυτά ακόμα; Δέχομαι και π.μ. με γνώμες, εγώ έχω γνώμη αλλά όχι φανατική. Γι' αυτό αναζητώ απόψεις κι από άλλους, μήπως είναι η γνώμη μου εσφαλμένη.

Δε μου λέτε ρε παιδιά εσείς οι πιο gearheads. Υπάρχει δίλημμα μεταξύ hi end Dell και Macbook? Εκεί στα 2.500 π.χ.; (όχι προ χριστού)

Αααα γεια σου. Το φορμά είναι το πρόβλημα. Γιατί αν έχεις έναν αόρατο υπολογιστή με ολόκληρο playlist φορτωμένο και πλαγκιν, και με midi foot controller αλλάζεις scenes, και πας από το ένα preset στο άλλο εν ριπή οφθαλμού, και με latency ό,τι αντέχει η τσέπη σου για κάρτα ήχου, πάλι το ίδιο δεν είναι; Τι να τον κάνεις τον έργαλο άμα δεν μπορείς να πάρεις τα χέρια από το latency? ??Ρε σε ξένο θρέντ είμαστε τόση ώρα; Νόμιζα εσύ το ξεκίνησες.??

Ρε δε θα κερδίσω το τζόκερ; Θα πάρω ένα σπίτι και θα το γεμίσω όλη τη σαβούρα που αντέχει. Και μετά θα σας υιοθετήσω όλους. (και θα βάλουμε τον LK να το οργανώσει αυτό σε ίδρυμα "κληρονόμοι AliBarout, μουσικοί ερευνητές", μπας και παίζει και κανα ΕΣΠΑ)?

Πού να θυμάμαι Πιλάρα μου, αυτά τότε τα άκουγα εγώ λες και έλεγε ο άλλος "ορίστε αυτό το μαχαίρι από κβαντικά πολυκαρβίδια, κόβει διαμάντι μπρινουάζ, κάνει μόνο 1.000.000 ευρώ". Εγώ τότε έβαζα ένα βάθος send και λιποθυμούσε ο υπολογιστής.?

Ναι πιλάρα μου, τέτοιο ήταν κι αυτό. Φόρτωνες όποιο πλαγκ ήθελες, ή vsti. Αυτοί το πουλάγανε τότε σαν μούρη και με SSD, την εποχή μετάξυ 32/64, κατάλαβες τώρα. Cutting edge φάση. Τώρα υπάρχουν και διάφορες εφαρμογές τέτοιου στιλ, π.χ. cantabile, bidule, live, stage, που είναι μια τέτοια κατάσταση προσανατολισμένη στο λάιβ. Μέχρι και DMX για φώτα βάζεις, και στριμάρεις στίχους σε τάμπλετ. Γενικά τα πλαγκιν τα "zero latency" δεν έχουν μεγάλη απαίτηση πια. Αν σκεφτείς δηλαδή ότι το ui24r της soundcraft σου δίνει 4 εφφέ ταυτόχρονα, gate/comp, παραμετρικό 4 περιοχών + 2 φίλτρα Lo Cut / Hi Cut σε 22 κανάλια, + 2 amp sim σε 2 κανάλια, και antifeedback + στέρεο γραφικό eq 31 περιοχών σε 8 AUX, delay σε κάθε path, κι όλα αυτά σε διάσταση 4U, με ποιότητα 48khZ/24bit, θεωρείται δε σχετικά entry level, κι είχε φτάσει να κάνει 650 (άσχετα αν τώρα κάνει 1.000 στρογγυλά), θεωρώ ότι το DSP είναι πλέον σε καλό επίπεδο. Τώρα αν θέλει ο καθένας ένα gulfoss ή να σκάει στη δουλειά με φορτωμένα 32 omnisphere σε μια συσκευή ίσα με πακέτο καρέλια φίλτρο, ίσως απέχουμε. Αλλά κι ένα mac mini M1/M2 δεν έχει απαγορευτικές διαστάσεις για host, με το κατάλληλο λογισμικό. Είναι καλή ιδέα, αλλά το niche θέλει περιχαράκωση. Να μπορείς να πουλήσεις κάτι που είναι μόνο πλεονέκτημα, μα από θέμα φορητότητας, επεκτασιμότητας, αυτονομίας; Όσο υπάρχει μέτρο σύγκρισης με τους υπολογιστές δε νομίζω ότι θα έχουμε δυνατό πλασάρισμα. Έτσι το σκέφτομαι εγώ δηλαδή, μπορεί να είμαι και φουλ λάθος.

Μα αυτό νομίζω είναι το βίντεο, εκτός αν έκανα κουταμάρα. Έχει από πίσω ένα ρακ, το οποίο είναι host. Και φορτώνει bfd, και geist που είναι ένα σύνθ και κάτι άλλα. Ώστε να βγάζεις από τη μέση υπολογιστή, DAW, interface. Ίσως να ήταν πολύ νωρίς για τέτοιες ιδέες, λόγω κόστους, αλλά και τώρα που το κόστος είναι χαμηλά, έχουν ξεφύγει τα πλαγκιν σε απαιτήσεις πάλι. Σαν ιδέα είναι καλή όμως. Πώς να εγγυηθείς την απόδοση όμως τόσο πολύ που έχει απλώσει ο τραχανάς;

Αυτό το receptor? Το θέμα με τα ηλεκτρονικά τύμπανα είναι ότι πάντα έπασχαν στους κοντρόλλερς. Ιδιαίτερα τα χατ είναι για φάπες. Γιατί να δώσεις 1200 ευρώ για Vhihat, που πάλι δεν έχει καμία σχέση (λόγω και διαθέσιμων articulation) όταν μπορείς να δώσεις τα ίδια λεφτά για 3 γαμάτα πραγματικά;

Ε πείτε ντε, μη βαρίεστε, να μάθω κι εγώ τίποτα.

Και πώς θα γίνεται χαβαλές; Όπως την Κυριακή, που ήρθε ο δικός μου με ένα πεντάχορδο stingray, και πήγε η καζούρα σύννεφο. "Δηλαδή τι θες τώρα να αποδείξεις;" "Τι είναι αυτό, μαγνήτης ή πλάκα παπουτσάνης"; "Αυτό το κομμάτι που είναι σι, δεν το κάνουμε λα καλύτερα;", ωραία περάσαμε!

Τα στερεότυπα!

Θα του περάσει, έτσι είναι οι μπασίστες, παίρνουνε παίρνουνε παίρνουνε και μετά παίζουνε με πρεσίζιον 4χορδο με χορδές φλατ 15ετίας.?

Με την ευχή μου.

Στο μακροσκοπικό ναι. Ένα βουνό ασχήμιας που το τρώμε στη μάπα. Στο μικροσκοπικό, υπάρχουν και όμορφα πράγματα που συμβαίνουν στον κύκλο του καθενός, απλά δεν μπορούν να γίνουν μια συνισταμένη, να ντανιαστούν κι αυτά ένα βουνό δίπλα στο άσχημο να το ισορροπήσουν. Κι έτσι περιμένουμε μαγικά να διαλυθεί η ασχήμια εντροπικά. (παρακμή θα το έλεγα εγώ, αλλά ας μην βαραίνουμε το κλίμα και πάρει ο @Nekkon καμια κακιά μαϊμού για συντροφιά στην απελπισία του)

Για μένα, η απαισιοδοξία δεν είναι κακή. Δείχνει ότι δουλεύει ένα εσωτερικό κριτήριο αισθητικής, που διαψεύδεται από την πραγματικότητα. Ότι υπάρχει ένα ανεκπλήρωτο όραμα. Τώρα αν τα βλέπαμε όλα σούπερ, και τι καλά που είμαστε το 2023, ΠΡΩΤΟΙ είμαστε, μα γιατί να μην μπορούμε να μας απαθανατίσουμε, να είμαστε για πάντα ΕΜΕΙΣ, οι τόσο καλοί και πρώτοι, εις τους αιώνας... εκεί θα υπήρχε πρόβλημα. Ας γκρινιάζουμε και λίγο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

Νομίζω J&B. Αν δεν πίνει, κρίμα.

Αυτό είναι όλη η ουσία του πράγματος που συζητούμε. Η θρησκοληψία, είναι η ακριβώς η πλήρης αγκίστρωση σε ένα ιδεολογικό σχήμα με ταυτόχρονη απώλεια κάθε ουσίας. Έτσι βυθίζονται οι μουσουλμάνοι στον φονταμενταλισμό, έτσι μαζεύονται οι ευαγγελιστές και βγάζουν δίσκους (τι δίσκους, μπλου ρέι είναι μπροστά στα μίζερα παγκάρια των ορθοδόξων εκκλησιών) για να διώξουν τα τελώνια και να κάνουν "εξορκισμούς". Έτσι φτάνουμε στο σημείο ο επίσημος αντιπρόσωπος του Κυρίου να λέει ότι ο παντελεήμων Θεός σκανδαλίστηκε από υπέρμετρες κραιπάλες κάποιων, και γι αυτό απαίτησε τις ψυχές κάποιων άλλων. Μινώταυρος; Τι να πω; Αντίστοιχα και στην πολιτική με τα χρηστά συστήματα, αντίστοιχα και στη μουσική που "αμα κάνεις τέλειες πτώσεις βγαίνει μουσική" ή "άμα παίζεις με ψυχή δεν χρειάζεται να ξέρεις τι παίζεις". Ξέρω γω ρε παιδιά; Υπάρχει κέντρο πουθενά σε όλη αυτή την κατάσταση; Μόνο εμένα με κούρασε η τραμπάλα;

Οκ, αλλά μην το πάμε στις εμμονές και τη θεογονία. Γιατί εμείς πάντα έτσι το κάναμε, απόλλωνες για καθως πρέπει γλέντι, διόνυσους και βάκχους για χοντράδες, και ηφαίστους για τα μαστόρια, και ήρα για γκρινιάρα μεν, σεβαστή, σοβαρή γυναίκα που κράταει ένα σπίτι, αφροδίτη για το θηλυκό ως κάλλος, ερωτισμό και γεννετήσια ορμή, και και και. Παραμύθια για να συγκεράζονται τα αντίθετα, να είναι όλοι ευτυχισμένοι, και να σέβονται κι ο ένας τον άλλον. (Δύσκολο να τολμήσεις να υβρίσεις τον θεό του άλλου, θεός είναι... κι αν σε βάλει στη μπούκα;) Οι "ανώτεροι" από εμάς, οι "πιο γυμνασμένοι", οι "πιο όμορφοι" σε θέματα κράτους και φιλοσοφίας να θυμίσω ότι έχουν κι αυτοί τα δικά τους, κάτι σέκτες, κάτι θρησκείες που πληρώνεις να φωτιστείς, κάτι ρεύματα πνευματικά του στιλ ηλιοθέαση/ηλιοφαγία, κάθε είδους παλαβομάρα, πραγματικά δε θέλω να φέρω παραδείγματα, γιατί αν τα ψάξετε θα χάσετε κάθε πίστη στον άνθρωπο, όχι στον έλληνα μόνο. Και είναι και το old money. Παίζει έναν κάποιο ρόλο.

Σύμφωνοι. Η παραβίαση του ΚΟΚ αυξάνει τις πιθανότητες να γίνει δυστύχημα ΠΑΝΤΟΥ. Όμως υπάρχουν και τα λεγόμενα σημεία καρμανιόλα, οπού κάποια σχεδιαστική αστοχία αυξάνει τις πιθανότητες ατυχήματος, ακόμα και για σχετικά έμπειρους οδηγούς. Ορίστε και δύο ωραίες ιστοριούλες ακριβώς δίπλα μου. Το σεταπ: Δρόμος με αερογέφυρα. Στη ρίζα της αερογέφυρας υπάρχει παράδρομος δεξιά, ο οποίος έρχεται με κλίση 180 μοίρες. Ορατότης 0. Ιστορία Α: Ελληνοποίησις Άουντι κατεβαίνει από τη γέφυρα και θέλει να στρίψει δεξιά στον παράδρομο. Έχει προσπεράσει (ίσως κακώς εκ του αποτελέσματος) μηχανάκι που οδηγεί πακιστανός, έχει βγάλει το φλας του κύριος για να στρίψει. Όμως. Όταν στρίβει, κάποιος βγαίνει πολύ κλειστά από τον παράδρομο, κι αυτός τον βλέπει τελευταία στιγμή. Φρενάρει κι ακινητοποιεί το άουντι. Ο επερχόμενος πακιστανός που πηγαίνει σιγούλια σιγούλια δεξιά και άκρη μπροστοφρενιάζει το μηχανάκι, μπλέκει και τη σαγιονάρα στο πισώφρενο, κάπως χάνει την ψυχραιμία του, μπλοκάρει ο μπροστά τροχός στο γαρμπίλι της άκρης του δρόμου, γλιστράει και ημιανασκελώνεται. Δηλαδή όρθιος έμεινε, απλά έχυσε το μηχανάκι για να γλιτώσει. Αφού λοιπόν διαπίστωσε τη σωματική του ακεραιότητα, άρχισε... τις παναγίες. Ναι, καλά διαβάσατε! Και εγώ τον θαύμασα, και κολακεύτηκα και λίγο, γιατί σκέφτηκα "ε ρε φίλε πολιτισμός δυνατός, ελκυστικός, σε αφομοιώνει ναουμ". Ιστορία Β: Νο γουόρριζ! Μινικούπερζ θέλει να στρίψει αριστερά κατεβαίνοντας από τη γέφυρα. (Υπάρχει κι άλλος δρόμος) Έχει ακινητοποιηθεί, έχει βγάλει το φλας κύριος, περιμένει να περάσει ένας επικαθείμενος στην ανηφόρα για να στρίψει. Από πίσω κατεβαίνει από το άπεξ της γέφυρας υάρης, που βλέπει τον μινικούπερζ και φρενάρει σιγούλια σιγούλια. Από πίσω έρχεται παλιννοστών ελληνοκάτις με νοικιασμένη μερτσεντες με καπώ σαν ουρά από steinway. Αυτός λοιπόν κατεβαίνει μαλλιά. Κοιτάξτε τώρα κέντα. Ανεβαίνει ο επικαθείμενος, φρενάρει ο παλλινοστών, δεν προλαβαίνει, χτυπάει στον κώλο τον υάρη σχετικά απαλά. Ο μινικούπερζ την έχει μυριστεί ετηρώντας το είδωλο, κάνει μπροστά και διαφεύγει. Ο παλλινοστών, από τη σύγκρουση εξοστρακίζεται αριστερά, βγάζοντας τη μούρη στο αντίθετο ρεύμα που μόλις έχει περάσει ο τράκτορας, αλλά περνώντας, του πατάει η καρότσα τη μούρη και την κάνει πίτα. Η καμπίνα των επιβατών απείραχτη. Έχει βγει έξω και βλαστημάει την τύχη του ο νταλικιέρης, σκασμένα 2 λάστιχα στην καρότσα με το κοντέινερ απάνω, το επικαθείμενο ακινητοποιημένο πάνω στο άπεξ της γέφυρας σχεδόν στο χειρότερο σημείο, ο παλιννοστών χαλαρός μέχρι διαλύσεως να λέει όλη την ώρα "γουιρ φάην, νο γουόρριζ! Δατς γουατ ινσιουρανς ιζ φορ!" Πώς δεν έχουμε ακόμα νεκρό σε αυτό το σημείο, απορώ και θαυμάζω ειλικρινά, και ελπίζω να μην έχουμε ποτέ. Φαινόταν από την αρχή ότι δε θα βγει ωραίο το έργο.

Είστε σίγουρα αρχηγός;

Ευχαριστώ, καμιά φορά αφαιρούμαι και τα βλέπω πολύ αθώα τα πράγματα.

Δε συμφωνούμε, αλλά τα λαμβάνουμε υπόψιν. Γιατί η φιλοσοφία είναι σαν τον καπιταλισμό του μυαλού ναουμ. Σε ψήνει ρε παιδί μου ότι μπορείς να πετύχεις κι εσύ, αλλά από την αντίθετη πλευρά. Σου λέει φίλος, χους εις χουν, μαζί σου θα τα πάρεις; Εδώ, δούλεψε το μυαλό, και ούτε να τρως θα έχεις ανάγκη, ούτε να βατεύεις, ούτε να πίνεις. Απόδραση, νιρβάνα, πες το όπως θες. Δε ζεις μόνο με το καρβέλι που έλεγε κι ο άλλος ο Ναζωραίος. Αυτά για εμάς. Γιατί οι πιο πάνω μάλλον το καρβέλι κοιτάνε μόνο - ύλη και πάλι ύλη, μια ζωή την έχουμε, σαν το μπόιφρεντ της Εύας, που τα έπαιρνε "ενώ δεν τα είχε ανάγκη". Ακούς φίλε μου κάτι πράγματα! Κι εγώ δεν ξέρω αν είναι πρέπον να απαιτώ τα βύσματα να πηγαίνουν ξέρω γω μόνο στη μουσική, γιατί από φάλτσο δεν πέθανε κανείς. Όχι να κοπούν τα βύσματα, ξέρω ότι είναι αδύνατον. Πάντα υπήρχε, πάντα θα υπάρχει διαφθορά και διαπλοκή. Αλλά ρε παιδί μου, ξέρω γω; Τόσες φιδότρυπες υπάρχουν να τον κρύψεις τον άλλον και να τα παίρνει, πρέπει να του δώσεις πόστο να παίζονται ζωές; ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ δεν μπορεί να σκεφτεί πλέον ο μέσος πολιτικός; Τόση πια ανευθυνότητα;

Σε μια κοινωνία που όλα είναι υπεριδεατά, αλα μανιέρ ντε Πλατώ κου του που. Κακή διατύπωση, σόρρυ. Να στο κάνω και λίγο χειρότερο, ότι μάλλον γέρους θα εννούσαν άνω των 40.?

Και τα δύο. Να δώσω ένα παράδειγμα. Σε ένα χωριό των 10 κατοίκων, υπάρχουν άνθρωποι με αγροτικά που δεν έχουν καν πινακίδες, και τα παίρνουν για να πάνε στο χτήμα. Μπορεί να κάνουν 1 χιλιόμετρο την ημέρα. Φυσικά, και 95 χρονών να πάνε, ακόμα θα οδηγάνε. Υπό κανονικές συνθήκες, αυτός ο άνθρωπος δεν βλάπτει κανέναν. Οι άλλοι 9 κάτοικοι τον ξέρουνε, κι όταν τον βλέπουνε που πάει με 10 χιλίομετρα την ώρα κρύβονται στα πουρνάρια στην άκρη του δρόμου, φυλάγονται. Όμως! Ο διερχόμενος εκδρομέας που θα περάσει 1 φορά το χρόνο, και δεν γνωρίζει τον άιρτον σιένα του χωριού, διατρέχει ΘΑΝΑΣΙΜΟ ΚΙΝΔΥΝΟ. Και το ερώτημα είναι το εξής. Ποιος φταίει σε περίπτωση ατυχήματος. Φυσικά και φταίει ο γέρος που οδηγούσε όχημα χωρίς πινακίδες, άδεια κυκλοφορίας, δίπλωμα κ.τ.π κ.τ.π.. Στην πλατωνική πολιτεία που ο γέρων θα είχε αποσυρθεί από την βιοπάλη, πλαισιωμένος όμως από την επόμενη γενιά, που θα προφύλασε τον γέροντα από τον αμήχανο κάματο που διώχνει τη μοναξιά, θα ήταν επιβάτης. Εδώ όμως ζούμε, και μπορεί να τον συναντήσουμε στο δρόμο. Οδηγάμε αμυντικά, κι ο θεος βοηθός. Σε ένα χωριό που όλοι πίνουν μπάφους και παίζουν προ, δεν σου πάει η καρδιά να παίζεις φίφα και να μασάς μαστίχα. Κι έτσι είμαστε, κι έτσι μας κάνανε. Σιγά σιγά αλλάζει το πράγμα. Αλλά πρέπει η παράγωγος να είναι διάφορος του 0, να έχει μια αλλαγή μικρή ανά πάσα στιγμή, ώστε στο μέλλον να φανεί αυτή η αλλαγή. Αν είμαστε ακίνητοι τώρα, πάντα ακίνητοι θα είμαστε.