Ali Barout

Πού να τον βρω τον εκτελεστή βρασίδα; Δε βγαίνουν πια τέτοιοι. Κρίμα πάντως, τόση μελέτη και τελικά δεν έπαιξε! (Αν και η αρχική ομορφιά με το τρομπόνι στην αρχή ΕΥΚΟΛΑ αντικαθίσταται από τα κάλαντα, για σκέψου το λίγο?)

Λοιπόν, θα πρέπει να τα δοκιμάσω όλα. Σορντίνα για τρομπέτα δεν έχω. Αλλά μπορώ να φωνάξω τον κουμπάρο να παίξει τρομπέτα, που έχει και σορντίνα και τρομπέτα και χείλια για τρομπέτα, άρα συμφέρει. Επίσης, διαθέτουμε σοπράνο σαξ στο κατάστημα που μπορούμε να εγγράψουμε. Τελικά, καταλήγω ότι το ιδανικό θα ήταν να είχαμε ένα κοινόβιο με όλα τα όργανα μέσα, να τα γράφουμε ΟΛΑ για κάθε κομμάτι, και μετά να μιουτάρουμε να ξεμιουτάρουμε ό,τι ταιριάζει - δεν ταιριάζει. Μεροκάματο δε θέλουμε, τυρόπιτες δεν τρώμε, χώμα το μπάτζετ! Και μετά θα βγαίνουν σε γκάλοπ οι ενορχηστρώσεις, και όποια είναι πιο δημοφιλής θα γίνεται save as... κομμάτιΧ_τελικό.?

Χμ, αλτάκι όχι, έχει πάρει δρόμο, ούτε μάστορας δεν το κάνει καλά. Τρομπέτα... δεν ξέρω αν θα το βγάλω πέρα, κι αν θα κάνω σόλο της προκοπής, θέλει μια κάποια φινέτσα στον ήχο, που δεν διαθέτω γενικά και στην τρομπέτα ιδιαιτέρως. Κλαρίνο που είπε ο Μάνος ενώ παίζει μπαλίτσα κανονικά σε φογό και σάμπες βραζιλιάνες και θα βόλευε όντως, το κατάστημα διαθέτει το "άλλο" κλαρίνο, το δίχρονο που πάει πατιναριστό.?

Ευχαριστώ @PAL! Όπως είπα και στον βρασίλη, δεν μου πέρασε καν κιθάρα από το μυαλό γι αυτό το κομμάτι. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως το τέμπο; Ίσως η αρκετά απλωμένη μελωδία της κεφαλής του θέματος; Μια φορά δεν μου πέρασε από το μυαλό.

Αχ αυτή η κάτω οκτάβα του φλάουτου φωτιές που μας ανάβει! Θα κάνω μπούλλινγκ στον ξάδερφο να γράψει. Θα του πω ή γράφεις ή δεν έρχομαι στη βάρδια μου και κάτσε 16ωρο. Οι μουσικοί πάντα θέλουν χειροπιαστά κίνητρα, πιστεύω να πιάσει.?

Όχι, τι λέτε τώρα, κουβέντα κάνουμε. Ότι έχω συνηθίσει εγώ κάτι στα αυτιά μου δε σημαίνει ότι ταιριάζει σώνει και καλά σε όλα. Δε χρειάζεται να συζητήσουμε ότι και εσεις και ο γιάννης έχετε ακούσει απείρως περισσότερα από εμένα (κι άρα έχετε μεγαλύτερη εμπειρία). Απλά με εξέπληξε ότι ξένισε ο ήχος αυτός, ενώ εμένα μου φαίνεται φυσιολογικότατος. ? Σημειώνω. Κι ευχαριστώ άπαντες που ακούτε και λέτε τι δε σας κάθεται!?

Δηλαδής; Συνθέτης είναι αυτός, μήπως του το φαγα χωρίς να το ξέρω κι είναι κλεμμένο το θέμα;?

Λοιπόν, μπήκα και είδα ότι έχει ντέμο βίντεο, οπότε το άκουσα επιτόπου. Δεεεε μου άρεσε. Πολύ ψόφιες χαμηλές και πολύ "μέσα" ήχος για φλάουτο. Αν δηλαδή συγκρίνουμε το ίδιο τεμάχιο (κακώς) απλά σαν φιλοσοφία ήχου λέω, με τον Γκάλγουεϊ, που οκ, είναι από τους τιτανομέγιστους του φλάουτου, αλλά αυτής της σχολής ήχου (μαλακός σχετικά, υγρός ήχος, ανάλαφρος) εμένα μου φαίνεται ότι στις χαμηλές του είναι σε σχέση με το vst βαρύς κι ασήκωτος. (μην πούμε για Alain Marion που στις χαμηλές του κάνει σα μπαζούκα.) Εμένα πάλι μου μπαίνουν υποψίες ότι τα έχω κάνει σκατά με το κόρους, και το έχω "ψευτίσει" το ηχόχρωμα. Βασικά ήθελα έναν ήχο φλάουτου αγριοτσαμπουκαλεμένο ως σχολή, που θα έπαιζε δεμένα/τονισμένα (non legato δηλαδή - που δεν έχω articulation, άρα έπαιξα με το accent articulation για να μην "πλέει", να έχει λίγο γλώσσα να τονίζει τους αντιχρονισμούς), που όμως θα βρισκόταν στο χαλαρό piano σαν ηχόχρωμα, ΚΑΙ θα είχε κι αυτό το double track εφέ των 70s φωνών π.χ.: Μπαίνει κάπου στο 0:26. Οπότε κάτι σίγουρα δεν έχω κάνει καλά.

Καλοτάξιδη, ρούφα της το μεδούλι!?

Ναι ε; Επειδή δεν μπορώ να το κατεβάσω τώρα το δείγμα να συγκρίνω, τι είναι τόσο ενοχλητικό σε αυτό το φλάουτο; Η υπερκλασικούρα του; Αρκετός αέρας και έξω, γεμάτο, βαθύ βιμπράτο; Η αλήθεια είναι ότι επειδή έτσι έχω συνηθίσει το φλάουτο, δεν πολυψάχνω άλλους ήχους. Το θεωρώ ότι είναι "καλό φλάουτο" σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια. Είναι υπερβολικό για ποπ δηλαδή; Ήθελε πιο μελιμελό; Μαλακούτσικη αττάκα, αέρας μέσα, πιο απαλό;

Μια χαρά νέκκων. Εγώ νομίζω ότι με μερικές ενορχηστρωτικές προσθήκες/αλλαγές θα άλλαζε αρκετά. - Όταν μπαίνει το κράντσυ παουερκορντο, θα μπορούσε να μπει παρέα και η σολο λιντ. - Όταν υπάρχουν επαναλαμβανόμενα μοτίβα στις μελωδίες, κι αφού οι κιθάρες είναι "μαζί" με τον κορμό τον υπόλοιπο στη μίξη (σε στάθμες και ισορροπία εννοώ) μπορείς να ντουμπλάρεις τις δεύτερες φορές με κάποιο όργανο στην οκτάβα πάνω. Αλλιώς, μπορείς να βγάλεις τα μελωδικά λίγο πιο μπροστά, αλλά ταυτόχρονα να είναι παιγμένα λίγο πιο ελεύθερα. Από εκεί και πέρα, είναι και η προσωπική πορεία του καθενός. Υπάρχουν ιδεες που δε φεύγουν ποτέ, και τις παλεύεις μια ζωή. Τους αλλάζεις το ένα, αλλάζεις το άλλο, αναδιατυπώνεις, ξηλώνεις, ράβεις. Το σημαντικό είναι να γράφεις, ώστε να συμβαίνει αυτό. Καλορίζικος, γράφε συνέχεια και θα φτιάχνει μόνο του.

Ε ναι ρε συ. Όσο μασάζ και να κάνεις στα σαμπλντ φυσικά όργανα, δεν ακούγονται φυσικά. Κάνει μπαμ το φυσικό, και περνάει ευκολότερα (όταν είναι μπροστά, αν πούμε να τα θάψουμε όλα πίσω οκ, το συζητάμε) Και είναι και το όργανο, και ο παίχτης. Έχω 4 τρομπόνια, όλα ακούγονται διαφορετικά. Κιθαρίστες είστε οι περισσότεροι, καταλαβαίνετε. Αλλά ότι γίνονται όλα με πολύ προγραμματισμό "ίδια" με το πραγματικό... Όχι. Δε νομίζω. Απλά η ευκολία του να συνθέτεις με το βρακί είναι απείρως μεγαλύτερη από το να κανονίσεις (με ό,τι αυτό συνεπάγεται οργανωτικά, κοστολογικά, κτπ) να γράψεις ένα ολόκληρο σχήμα λάιβ, με καλό ήχο. Το "μάζεψε κόσμο να μελετήσει, να παίξει και να ηχογραφήσει ένα κομμάτι που δεν έχει ξαναακουστεί και δεν υπάρχει και λόγος να παιχτεί εδώ που τα λέμε" το θεωρώ το πιο δύσκολο μέρος.

Ευχαριστώ μπαμπίνο! Κοίτα, όλα αυτά που γράφω οδηγοί ειναι στην ουσία. Η κομπανία εδώ είναι 1. Λατίγκο. Vst καιρού του Νώε, latin percussion. Έχει guira, clave, bongo, congas, και πλήρες σετ τύμπανα, το μιούταρα αυτό. Πατάς το κουμπί παίζει, πατάς άλλο κουμπί παίζει κάτι άλλο. Λούπες με έξυπνα κροσφέιντ και μηχανή βασισμένη σε πάττερν. 2. BFD. Τούμπανα. Πήρα ένα γκρουβ μποσσα το πέταξα, και κάποια ρετρο φιλλ, έκοψα μερικά χτυπήματα, έβαλα μερικά χτυπήματα. Πατάς το κουμπι παίζει. 3. Pianoteq. Το έπαιξα εγώ, το έθαψα πίσω. 4. Modo bass 2. Όρθιο υποτίθεται. Το έπαιξα. 5. Φλάουτο από χάλιον. Το έπαιξα. 6. Ολκωτή σάλπιγξ. Την έπαιξα εγώ, μία κι έξω κάθε τέικ. Αν ήταν βστ θα άλλαζα τρομπόνι μόντελ, τώρα έμεινε έτσι μέχρι να ξαναπάω να το ξαναγράψω κάποια στιγμή. Ό,τι έπαιξα και δεν εξελίσσεται στο χρόνο (π.χ.σόλο) είναι κόπυ πάστε, ΑΠΑΡΑΛΛΑΧΤΟΝΕ. Γι αυτό ακούγεται βαρετό, και γι αυτό είναι τόσο μπροστά σε ένταση ό,τι έχει κίνηση. Ιδανικά, θα έπρεπε όλα να έχουν μικρομεταβολές, και το μπάσο και το πιάνο, αλλά δε νομίζω ότι έχω την άνεση να κάνω πειστικό κόμπινγκ στο πιάνο. Τα λέω αυτά για να ενισχύσω την άποψή σου, για το πόσο δίκιο έχεις. Κακά τα ψέματα, για μένα το ιδανικό είναι, πάρτε, μελετάτε, ελάτε να πατήσουμε το κόκκινο κουμπάκι και θα τα πούμε σε ένα πεντάλεπτο να δούμε τι κάναμε. Πρακτικά όμως, χομπίστας αφού, το συνεχίζω έτσι το πράγμα, τουλάχιστον να παίρνουν σχήμα οι ιδέες.

Είναι θεόμουντο το ευλογημένο σε χαμηλές εντάσεις. Σε υψηλές εντάσεις παίρνει σκαλπ, είναι ό,τι πιο πρίμο έχω ακούσει, αλλά είναι και πολλά τα dB. Σίγουρα πάντως όχι για αυτό το κομμάτι τόσα dB! Αλλά να, πήγα σπίτι, το είδα στη θήκη, κάτι σκίρτησε μέσα μου, το έβγαλα από τη θήκη, το φύσηξα λίγο, το θώπευσα, το ένα έφερε το άλλο... και το έγραψα. Στιγμιαίο λάθος! Ευχαριστώ αγαπητέ γείτονα!

Χαχαχα όχι, αλλά Γαλλία μήτηρ πάσας κοροϊδίας!

Ευχαριστώ Μπιλ! Το φλάουτο αυτό δεν είναι κι άσκημο σαν ήχος, του έχω βάλει κι ένα κόρους σεβεντίλα, κάπως ταιριάζει. Όντως για τις νότες σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να παίξω (ακόμα κι εγώ) στο φλάουτο αν χρειαζόταν. Τώρα με το τρομπόνι, έκανα μερικά τέικ, 4-5, όχι πολλά. Σε κανα δυο έπαιξα πολλά, στα άλλα έπαιξα λιγότερα. Τελικά κράτησα τα λιγότερα, γιατί στα πολλά το είχα αγριέψει το όργανο και δεν ταίριαζε στο κλίμα. (Γενικά αυτό το όργανο είναι πολύ ιδιαίτερο. Μεγάλη καψούρα, αλλά αντισυμβατικό.) Έπρεπε να κάνω και μια δοκιμή με το μικρό ρε γαμώτο, θα ήταν άλλη φάση. Αλλά πάντα με πιάνει αυτή η αναποδιά όταν κανονίζω να πάω να γράψω. Λέω: "Θα πάω να γράψω το τάδε κομμάτι με το τάδε όργανο." Και με το που πάω, καταλήγω να γράφω σε άλλο κομμάτι, με άλλο όργανο. Πειθαρχία μηδέν.?

Καρύδια τραγουδάγαν τότε! Εμένα μου ακούγεται λίγο απλότερο.

Είναι το όργανο το συγκεκριμένο. Είναι πολύ μουντό στα πιάνο του. Κανονικά έπρεπε να παίξω με το νορμάλ μου, αλλά πάντα όταν έχω μικρόφωνο μπροστά με πιάνει η μαλακία μου και αρχίζω τα πειράματα. Αυτό είναι πιο μελιμελό μωρέ βρασίδα για να παίξεις γκιθάρα. Το άλλο στο έστειλα να κάμεις ποζεριάν, σε αυτό δε μου πήγε καν το μυαλό σε ηλεκτρική! Ευχαριστώ κούναβε!?

Υπέροχο! Εκείνο το πρώτο μπάσιμο του πιάνου με τις οκτάβες μου θύμισε το κοντσέρτο στραβίνσκυ για πιάνο και πνευστά, μερακλίδικη φράση. Όταν λες αυτοσχεδιασμό ρε συ Μάνο, τι εννοείς; Έχεις μοιρασμένη ορχήστρα σε σπλιτ, λέιερς, και γράφεις τα πάντα επιτόπου; Φορτώνεις σόλο όργανα και τσοντάρεις τέικ; Ή το εννοείς υπό την έννοια ότι είναι όλα παιγμένα επιτόπου στο όργανο, χωρίς "σχέδιο/ενορχήστρωση στο χαρτί" ας πούμε; Γιατί φαίνεται ότι η σύνθεση είναι απάνω στο όργανο καθαρά. Ρισπεκτ, στο χω ξαναπεί.

Εγώ συνονόματε Γιώργη αμφιβάλλω και γι' αυτό ακόμη. Εγώ θεωρώ το "βλέπω, παίζω, σκαλίζω, μελετάω, γράφω" σαν να λέμε "ζω". Δεν έχει κάποια κατεύθυνση. Άλλες μέρες είναι φοβερές, άλλες λέω γαμώ της γης τον άξονα. Άλλες μέρες ψάχνεις κάτι με προσήλωση και δε βρίσκεις τίποτα, άλλες φορές το βρίσκεις και πορώνεσαι, άλλες μέρες πλατσουρίζεις κωλοβαρώντας σε ηχητικά κυματάκια και δροσίζεσαι αμέριμνα, άλλες φορές ενώ πλατσουρίζεις βγαίνεις σε άγνωστα μέρη που ούτε κι εσύ τα περιμένεις, λες μα αφού με ξέρω καλά, πώς γίνεται, πώς γίνεται να με εκπλήσσω; Το πρώτο βήμα είναι το πιο δύσκολο, που αρχίζει πάλι το ταξίδι.

Εκεί κωλώνεις ρε κυρφιουζιονάρα μου; Εγώ παίζω 30 χρόνια χωρίς να έχω κάτι να εκφράσω, κι ούτε ξέρω και κάποιο όργανο καλά!?? Εγώ περιμένω τώρα. Είναι σαν να μου ταξες.

Σίγουρα σημαίνει portable το p? Γιατί εγώ το βλέπω για pare chamaleides, ή paei ee mehsuelam. Εκτός αν η φορητότητα ορίζεται με άλλα μεγέθη για τους πληκτράδες, οπότε πάω πάσο.

Ρε κυρφιουζιονάρα μου, δίκιο έχει ο Βρασίδας. Κάνε κάτι. Το παλιά είναι παλιά, και το τώρα είναι τώρα. Οργανώσου να μας πεις καμιά κουβέντα. Κι ας μην είναι με UFX III. (Φοβερό σαξ. Καλογραμμένο. Και σκατά να είναι τα σαμπλ, αν το παίξιμο φέρνει προς το όργανο, περνάει άνετα.)