Ali Barout

Τι δείχνει ρε παιδιά;

Εγώ ρε γαμώτη ήρθα στη μάνα μου για παστίτσιο την κυριακή που μας πέρασε, και πώς μου τη βάρεσε, ψάχνω σε μια ντουλάπα και βγάζω το MT-36, ψάχνω και για έναν ό,τι να ναι μετασχηματιστή, το βάζω απάνω, πάπαλα. Πέρναγε το ρεύμα στο ηχείο, έκανε ΒΒΒΒΒΒΒΒ και μόνο αυτό. Ήθελα να ακούσω αυτό το ντέμο το θρυλικό που είχε, ένα καουμπόικο βαλσάκι. Κρίμα.

Α πήραμε τέλε τώρα και βαράμε στο ψαχνό ακόμη και τους συναδέλφους ε;

Το υποψιάστηκα ότι ήταν αυτή η αφετηρία του συλλογισμού. Όμως η αγορά δε σέβεται ιστορίες και τα λοιπά. Κι η Lotus τώρα ανήκει στην Geely. Οκ. Κι η ομπρέλλα της steinway είναι σκιαχτική. Έχει τη conn-selmer, η οποία έχει τη vincent bach corporation, δηλαδή πολλά επώνυμα όργανα με ιστορία είναι εταιρίες που αγοράστηκαν αφού έφθινε η οικονομική τους ρώμη, ακριβώς ΓΙΑ ΝΑ συντηρηθεί το όνομα που είχαν, κι ακόμα περνούσε η μπογιά τους στην αγορά, λόγω πρότερου έντιμου βίου. Είναι ρομαντισμός, που δε χωράει στις σημερινές αγορές που ο επενδυτής θέλει σταθερά κέρδος, κάθε χρόνο. Η καινοτομία, για εμένα πάντα, σε κάθε μάρκα, συντελείται όσο έχει στο χέρι ο μπαρμπαλεωνίδας το σκαρπέλο, ο βίνσεντ ταλαιπωράει τα φύλλα χαλκό, κτπ.. Αυτοί που έφτιαξαν το σχέδιο, και το υλοποίησαν. Οι υπόλοιποι μετέπειτα είναι εκμεταλλευτές. Οι καιροί αλλάζουν. Η διαχρονικότητα και η ευφυία του αρχικού σχεδιασμού καθορίζουν την περίοδο μακροημέρευσης των εκμεταλλευτών. Σεβασμός λοιπόν στους πρωτοπόρους, αλλά έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να έρθουν άλλοι. Ότι κρατάμε τη μνήμη ζωντανή με το όνομα μαζί και την πουλάμε, δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, αλλά έτσι γίνεται. Τι να κάνουμε.

Εμένα τα bosendorfer με ταράζουν πιο πολύ συναισθηματικά.

Δε νομίζω να πάθει κάτι χειρότερο. Φρεσκοαγορασμένη είναι, τα άσσετ της ινμιούζικ είναι, αν δει τα σκούρα θα φτιάξει μπρελοκάκια σε σχήμα αγελαδίτσας να τα δίνει με κάθε MPC Beats. Εϊναι θλίψη. Βλέπω πώς πάει το BFD και κρίνω, που η πρόοδος ανάπτυξης δεν έχει το απαραίτητο γκάζι. Αντιθέτως, ότι παλιό εξπάνσιον υπήρχε, μαζεύτηκε, μπήκε στο ονλάιν σοπ, φωτογραφίες, ιστορίες, βιτρίνες. Λιανικόν εμπόριον. Ίδωμεν.

Οκ, αλλά εδώ δε μιλάμε για μπέρινγκερ αλλά ινμιούζικ. Δεν με ενθουσιάζει η τρέχουσα ποιότητα ούτε των akai, ούτε των alesis, ούτε των m audio. Μου δίνεται η εντύπωση ότι η ινμιούζικ αγοράζει παλιά ονόματα που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και προσπαθεί να πουλάει στα απόνερα της παλιάς φήμης τους. Δεν έχω δει κάποια καινοτομία στις θυγατρικές από τότε που εξαγοράστηκαν. Ουδεμία σχέση δηλαδή με μπέρινγκερ. Οπότε και για moog δεν περιμένω κάτι να γίνει. Θα εκμεταλλευτούν το brand name, μπορεί να πουλάνε και σετάκια reskin καπλαμάδες σε ρετρο χρώματα, αλλά δε νομίζω να γίνει κάτι παραπάνω από θέμα τιμολογιακής πολιτικής. Ήδη αυτοι που τα ήθελαν τα έπαιρναν και στις τιμές που είχαν.

Και vst packάκια, τουένυ ορ θέρυ α ποπ, γιατί "Ee fteeniah troy ton parah."

Καλωσόρισες κυρφιουζιονάρα μου!

ΉΗΗΗΗΗρθθθθθεεεεεεεε!!!!!!!

Ηλεκτρική στη δουλειά για να τελειώνεις τσακ μπαμ να φυλάς και τη μέση, σκούπα αναλογική αν θες να βγάλεις γούστα. Γιατί - κακά τα ψέματα ρε βασίλη - ίδιο είναι το ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝ με το φφφΦΦΦΟΥΙΣΣΣΤ φφφΦΦΦΟΥΙΣΣΣΤ φφφΦΦΦΟΥΙΣΣΣΤ φφφΦΦΦΟΥΙΣΣΣΤ

ΔΙΑΦΩΝΩ ΚΑΘΕΤΑ. Πρέπει να αποκτήσουμε πολυεπίπεδους τσακωμούς. Ιδανικά θα έπρεπε να πλακώνονται οι μεγαλομποτάκηδες με τους μικρομποτάκηδες, οι μαπλάδες με τους μπιρτσάδες, οι ξυλοταμπουράδες με τους αλουμινοταμπουράδες κι οι δύο να σνομπάρουν τους χαλκινοταμπουράδες. Οι πισάδες με τους μακάδες. Οι ιντελάκηδες με τους εϊμντάκηδες, τους νατιβίστες και τους αρμάριους. Οι χαμπακεράδες με τους μονοπηνιάδες, κι αυτοί όλοι μεταξύ τους οι λοαουτπουτάδες με τους χαϊαουτπουτάδες. Οι σιμπελιακοί με τους φιναλικούς. Οι προτουλαίοι με τους κιουμπεήδες. Κι ακόμα δεν έχω πει ούτε τα μισά! Δεν υπάρχει δεν μπορώ να τσακωθώ, υπάρχει δε θέλω. 1. Δεν ξέρετε να ζήσετε. 2. Έχετε βολευτεί στους ίδιους και τους ίδιους τσακωμούς. 3. Βαργιόσαστε οικτρά.

Για σαφή απάντηση, χρειάζεται τηλέφωνο στην Πειραιώς, και ακριβής εξιστόρηση του συμβάντος. Η καφενειακή μου υπόθεση: Υπάρχουν συναλλαγές με διπλή εξακρίβωση, κι άλλες χωρίς διπλή εξακρίβωση. Π.χ. εντός Ελλάδας, όταν πληρώνω κοσμοτε από την εφαρμογή, όταν πατήσω πληρωμή, δε με ρωτάει μάνα μου πατέρα μου, τραβάει τα λεφτά στην ψύχρα χωρίς άλλες ενέργειες. (Φυσικά μιλάω για χρεωστική κάρτα, όπως κι εσύ) Σε άλλα ηλεκτρονικά καταστήματα, όταν απαιτείται διπλή εξακρίβωση, με πετάει σε οθόνη αναμονής και στέλνει ειδοποίηση στο κινητό μου, όπου βάζω αποτύπωμα. Τώρα, αν ο έμπορος δεν είναι εγγεγραμένος σε αυτό το πρόγραμμα και δε δουλεύει με διπλή εξακρίβωση, μπορεί η συναλλαγή να απορρίπτεται από την τράπεζα (πειραιώς) ανερώτηγα, ιδιαίτερα αν είναι του εξωτερικού ο έμπορος κι η τράπεζα έχει απαίτηση για διπλή εξακρίβωση (EMV 3D Secure στη δική μου περίπτωση με VISA). Αυτά είναι στα ψιλά γράμματα των καρτών πολλές φορές, αλλά ποιος τα διαβάζει, είναι και ακαταλαβίστικα... TL;DR: Πέρασε ο καιρός που η τεχνολογία ήταν για να μας εξυπηρετεί. Τώρα προσαρμοζόμαστε εμείς στο τέμπο της τεχνολογίας. Δεν δουλεύει το ένα; κάνουμε το άλλο. Δε δουλεύει το άλλο; κάνουμε το τρίτο. Δεν είμαι ρομπότ: ?

Δεν μπορώ να συζητήσω για μουσική τώρα, έχω τον σεβντά του κυρφιουζιονάρα. Όταν γυρίσει και μου φύγει ο σεβντάς μιλάμε.?

Πωωω ρε μάγκες πολύ ηχάρα και κιθαρούκλες! Άριστο! Λίγο παχύ πέφτει το όργκαν στην αρχή αλλά ποιος ασχολείται τώρα με τέτοια. Η εισαγωγή δε, με τα κοψίματα και τις απαντήσεις, τσαμπιονς λιγκ επίπεδο. ? Σούπερ! ??

?Πού είναι ο κυρφιουζιονάρας το χαμπίμπι μου...? χαμπιμπι.mp3 ??

Πολύ πιθανόν, γιατι από τις διαρροές της στάινμπεργκ, στο κιου 13 που θα κυκλοφορήσει ή αύριο ή την άλλη τετάρτη, υπήρχε σημείωση υποστήριξη μιντι2. Τα υπόλοιπα που έλεγε βέβαια δεν αφορούσαν το μίντι2, αλλά έγραφε μιντι 2.0 στην τελίτσα. Και υποστήριξη εξτέρναλ ίνστρουμεντ μαμίσια για modx είδα αλλού, αλλά δεν κράτησα σκριν. Θα μάθουμε σύντομα. Οπότε μάλλον έρχεται η ώρα του και του μίντι 2, αν οι δυσκίνητοι παίχτες κινάνε, ε, κάτι γίνεται.

Καλορίζικη λοιπόν.?

Αυτό ρε παιδιά πρέπει κάποιος να βγει να το πει στο World Economic Forum να πάρει το νόμπελ.

Το ίδιο είναι, η τριβή είναι τριβή σε κάθε τέμπο. Η διάκριση (για μενα) είναι αν κάτι πρέπει να εναρμονιστεί, στα αλήθεια, λειτουργικώς να εναρμονιστεί, ή αν το ζητούμενο είναι ο εμπλουτισμός της βασικής φωνής με υπερκατασκευές και συννημένα. Η ιεροτελεστία της άνοιξης είναι φουλ γεμάτη από τέτοιες κατασκευές, και στα πολύ αργά μέρη. Ποτέ δε μου δόθηκε η εντύπωση ότι μιλάμε για "αρμονία". Ή η στάνταρ εναρμόνιση που κάνουν οι πιανίστες στις μινόρε μεγάλη 6η κλίμακες που φέρνουν κάθε βαθμίδα και ντιμινουίτα εκτός από την τρίτη, την τέταρτη και την έκτη. Δεν περνάει για "αρμονία" αυτό, είναι μια υφή. Η οποία στέκεται και περνάει ακριβώς λόγω της επανάληψης, είναι λίγο σαν τις αρμονικές αλυσίδες, όσο κουφές και να είναι, αν είναι αλυσίδες περνάνε. Το αν ταιριάζουν αυτά τα κόλπα παντού και πάντοτε, φυσικά και δεν ταιριάζουν. Παν μέτρον άριστον.

Ναι... Όχι, δε θεωρώ ότι αυτό είναι μια τελική μορφή του συγκεκριμένου κομματιού. Ήδη τώρα ας πούμε που το έχω ακούσει "τελειωμένο", και τα εισαγωγικά μπαίνουν για το γνωστό λόγο (ότι όσο είμαι στη ροή με ενδιαφέρει να παίξω, να πω και μετά και μετά;, να το βγάλω πέρα. Όταν το βγάλω πέρα, ακούω πιο ψύχραιμα.), τώρα λοιπόν που το ακούω τελειωμένο συνειδητοποιώ ότι μοιάζει αρκετά με άλλα 2 κομμάτια που δεν έχω ανεβάσει εδώ, μα τα θέματα, μα κάποιες ιδέες; Οπότε συντελείται μια διεργασία συνεχούς βελτίωσης στον τομέα "το φάνκυ κομμάτι που θα γράψει ο αλημπαρούτης". Το δε κομμάτι είναι απλά μια φωτογραφία του επίκαιρη. Τώρα αν η φωτογραφία αυτή είναι λίγο εκτός φόκους, αν την έβγαλα με το κινητό, ή με παλιά μηχανή με φιλμ με λάθος ΑΣΑ για την περίσταση, εμένα δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το αν αυτά τα 8 μέτρα του ενός θέματοςκαι οι δύο πιτσιλιές του άλλου θέματος τελικά συμμορφώθηκαν σε μία ιδέα που κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον και να αναπτύξω, έστω και με αυτόν τον τρόπο. Σίγουρα δηλαδή αν μεθαύριο μου έλεγε ο Βασίλης, ξέρεις δε μου το δίνεις να γράψω κιθάρα; Θα είχε άλλο στήσιμο, άλλη μίξη, θα ήταν άλλο κομμάτι, ειδικά για την περίσταση. Το θέμα θα ήταν το θέμα οκ, η γέφυρα η γέφυρα, η μπασσογραμμή η μπασσογραμή, η γενική ατμόσφαιρα θα ήταν περίπου ίδια, αλλά δε θα ήταν καρμπον αυτό το τρακ, μείον κάποια πράγματα, συν χώρο για το βασίλη. Γενικά εγώ έχω παρατηρήσει ότι ισχύει. Η αρχή ότι απαγορεύονται οι παράλληλες πάνω σε αυτό στηρίζεται θεωρώ. Δεν είναι ότι ακούγονται "άσχημα" οι παράλληλες, δεν υπάρχει άσχημα. Είναι ότι καταβαραθρώνουν την ανεξαρτησία των φωνών, όταν έχουμε φωνές. Όταν λέμε έχω 2 φωνές, θέλουμε 2 φωνές, ανεξάρτητες. Δε θέλουμε μία φωνή κι η δεύτερη να είναι μια φερτή αρμονική της πρώτης, σαν να παίζουμε όργανο και να τραβάμε drawbars. Άρα οι παράλληλες είναι κακές για την ανεξαρτησία και την κίνηση των φωνών. Για τη δημιουργία όγκου και υφών, είναι μάνα καημένη. Πάουερ κόρντζ αφού. Κλασάρουν, αλλά εδώ που είναι πεντατονικές, δημιουργείται μια μόνο σκληρή τριβή περαστική στο ντάνιασμα που συμβαίνει στο σι φυσικό (σι μι φα#) και το φα φυσικό (φα σιβ ντο) αλλά κι εκεί ακόμα, το φα# λόγω της όλης πεντατονικής φάσης και της αλητείας δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα, θα μπορούσε πάνω από ρε να έρθει ως μπλου νοουτ, ενώ στην περίπτωση του σιβ, το δίνει το μπάσο στο μοτίβο του, σε κενό χωρό, που δεν εναρμονίζεται, οπότε υπάρχει στο αυτί ήδη. Λεπτομέρειες.

Ο αλγόριθμος που ακολουθώ είναι, "κρύφτα μέχρι να μην κάνουν τελείως μπαμ ότι είναι ψεύτικα". Είναι το εξής κόμπο: Το brass section παίρνει τη βασική φωνή. Η τρομπέτα επίσης. Το τρομπόνι οκτάβα κάτω. Το τενόρο μια τέταρτη πάνω από το τρομπόνι. Το αλτο σαξ μια πέμπτη πάνω από το τρομπόνι. Οπότε δημιουργείται μια sus συγχορδία στις εσωτερικές φωνές και γίνονται όλα μια υφή, θολώνουν τα ηχοχρώματα. Αυτό είναι καλό γιατί είναι μια πρώτη επιτυχημένη κοροϊδία, και ψιλοπερνάει. Ενορχηστρωτικά είναι κακό φυσικά. Αν αρχίσουν τα σαξ ανεξάρτηες κινήσεις, τα τρομπόνια ανεξάρτητες στάκες και οι τρομπέτες ανεξάρτητα σταμπς και κρατήματα, ξεβρακώνεται όλο αμέσως. Κάνει μπαμ ότι είναι σαμπλ. Σίγουρα κάποιος πολύ πιο έμπειρος από εμένα στο πρόγκραμμινγκ κάπως μπορεί να τα μασκάρευε καλύτερα και μόνα τους, εμένα πάντως μου ακούγονται. Και στην αττάκα, και στο λεγκάτο, και σε όλα. Από όταν έβαλα την κιθάρα χάλασα τις ισσοροπίες, κι ενώ έπρεπε να ξανακάνω ένα πέρασμα, δεν το έκανα. Είναι στα κόκκινα στην ουσία η μίξη. Τα τύμπανα δεν μου έκαναν κάτι, τι έχουν; Λίγο ανισσόροπο είναι αυτό το σετ από θέμα τομ όπως τα έχουν πιάσει, και το ντέφι που ξυρίζει και πρόσεξα πολύ μέχρι να καταλήξω σε αυτή την ισσοροπία με το υπόλοιπο σετ. Η κιθάρα είπαμε. Έλειπε ο υπεύθυνος.? Το πλήκτρο, το παράκανα μάλλον με το ντράιβ, αλλά δεν μπορούσα να του εκμαιεύσω bite από το velocity σε νορμάλ συνθήκες, έβγαινε πολύ ήπιο. Δεν έσκαγε. Πάντα θέλω να υπάρχει βρώμα και φθορά! Βέβαια τις περισσότερες φορές δεν μπορώ να πειθαρχήσω και είναι τόση η βρώμα που να έρθει το υγειονομικό να με κλείσει, αλλά οκ, το θετικό είναι ότι στον υπολογιστή είναι όλα αυτά, βγαίνουν όσο εύκολα μπήκαν, και το ξαναπιάνω από την αρχή αν χρειαστεί. Το θέμα είναι να έχω καταλάβει και πού πρέπει να το πάω κάτι, που δεν μπορώ να πω ότι είναι συνειδητή διαδικασία της περισσότερες φορές. Μόνο κάποιες ιδέες χοντρικά - αυτό το θέλω κάπως έτσι, αυτό το θέλω έτσι - αλλά αν όλα αυτά τελικά ταιριάζουν και μαζί όπως "τα θέλω", αυτό... είναι θέμα τύχης για μενα. Δεν έχω τη γνώση και την εμπειρία να ξέρω από πριν πώς κάποιο "θέλω" μου μπορεί να επηρρεάσει άλλα συστατικά της μίξης εκ των προτέρων, να φυλαχτώ κάπως.

Δεν άκουσα να μην ταιριάζουν, απλά θέλουν λίγο μασαζάκι τα τύμπανα κάπως να προετοιμάζουν τη φάση, καθαρά τεχνικό, που... εκείνη την ώρα σιγά μην καθόμαστε να ασχολούμαστε με τέτοια. Έχει ωραία ροή, πάντα γλυκό ήχο η κιθάρα, κι εκεί κοντά στο 2:30 που ξαναπαίρνει μπρος, φοβερή ενέργεια! Και πολύ μου άρεσε ο ήχος στην αρχή, σε ψήνει αμέσως και σε βάζει στο κλίμα. Συμφωνώ με τον @PAL, γρήγορο λάικ!

Τα πνευστά είναι από χάλιον, κονσέρβα κιουμπέις μαμίσια. Γι' αυτό είναι και "εντέχνως πίσω", να μην ακούγονται τόσο φάτσα. Αν είχα γράψει κανονικά δε θα είχα τραβήξει και δυο ξερογκαζιές βρωμερές; θα τις είχα τραβήξει!

Ευχαριστώ μπάμπη! Κοίτα, ο ήχος κι εμένα δε με ενόχλησε. Καλός ήταν. Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν άρχισα εγώ να παίζω με αυτόν τον ήχο. Δεεεεν ειναι για μενα αυτά, θέλει κιθαρίστα κιθαρίστα, να την πασπατεύει την κιθάρα!