Αργεί το φόρτωμα, και πού γίνεται το φόρτωμα; στη ραμ. Αν έχουμε 32 ραμ, οκ, κάπως πάει το μπαλάκι πιο πίσω. Αν δεν έχουμε όμως; Στη μέση του κομματιού, ιδιαίτερα αν έχει πολλές νότες, και πολλές δυναμικές (άρα θέλει πολλά σαμπλ), σε μια καραμπόλα του purge, θα πει ο σκληρός ο μηχανικός "Εεεεε αφεντικό μισό λεπτάκι να σου βρω το φα δίεση το απαλό..." και μέχρι να σου το βρει... τσαφα τσούφα, αλλού το φα δίεση κι αλλού τα ράσα του. Ενώ με τον ssd, και τίποτα να μην κάνεις πριλόουντ στη ραμ, μπορείς να παίξεις κανονικά, αν όχι τα πάντα, η υποστήριξη και η επικοινωνία με τη ραμ που σβήνεται γράφεται είναι τόσο άμεση που σε έχει πάντα στα πούπουλα. Παιδιά πρώτη φορά που μου συνέβη αυτό σοκαρίστηκα. Λέω δεν είναι δυνατόν, τι έκανα τόσα χρόνια.
Και εννοείται ότι στο performance meter, το disk access μου είναι στον πάτο, και μόνο ο επεξεργαστής είναι ο αδύναμος κρίκος.