Ali Barout

Εισαγωγάρα! Κομματάρα!

Πάντως αυτό που εμένα με παρηγόρησε είναι οτι πολύ το δούλευε ο μάshτορης το δαχτυλάκι πίσω από το nut για να έρθει η χορδή, πράγμα που κάνω συνέχεια όταν κουρδίζω γιατί κολλάει το ρημάδι, και ένιωθα ενοχές. Αλλά τώρα είδα αυτό και σκέφτηκα "Α υπάρχουν και χειρότερα" (insert Νίκο Ρίζο από ταινία Μουστάκα)

Εγώ στην αρχή δεν είχα καταλάβει ότι είναι διπλωμένη. Είδα εκεί 5 τάστα, είδα βαλιτσάκι, είδα ενισχυτή ενσωματωμένο... Νόμιζα ότι ήταν φυσική υλοποίηση κάποιου πλαγκιν.

Λύσιμο σολ ματζόρε κι έξω από την πόρτα, δε θα με τρελάνετε εσείς, μέσα σε μια σελίδα από τζαζ το κάναμε φιούζιον εδωμέσα, αληέτες!

Κοίτα τώρα κάτι πολύ ενδιαφέρον φίλε Νίκο, που ήταν και η ουσία όλου αυτού του θρεντ, έτσι; Έχουμε αυτό το μόρφωμα. G#-D-G. Βλέπω εγώ ο παρτιτουράκιας G# και D. Λέω ωωωωωωπ! Εδώ είμαστε. Υπονοοείται Ε μπάσο, άρα χρήση πέμπτης βαθμίδας της λα μινόρε. Γκραν γκρουν το έλυσα. Τώρα, έρχεται ο άλλος, και μου δίνει ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΟΡΦΩΜΑ, αλλά μου γράφει Ab-D-G. Το βλέπω εγώ ο παρτιουράκιας, λέω ωωωωωπ! Τιιιι έχουμε εδώ μινόρε, 6 9; Κάτσε να βάλω ένα φα μπάσο! Και υπάρχουν κι άλλες τόσες πιθανότητες για το τι ρόλο βαράνε αυτές οι νότες όταν συνδυάζονται μαζί με άλλες. Στην "πραγματικότητα" όμως, όπως λέει και ο κυρφιουζιονάρας, δεν παύουν να είναι οι "ίδιες νότες". Που πάνω στο όργανο όταν παίζεις χωρίς να πολυσκέφτεσαι, σε οδηγούν σε άααααλλους δρόμους, από το να σκέφτεσαι "διανοητικά" χρήσεις και λύσεις συγχορδιών. Είναι ταυτόχρονα πιο απλή, αλλά και πιο πολύπλοκη προσέγγιση. Είναι πάνω στο όργανο, θεωρώ, και λειτουργεί υπέροχα. (όπως όλα, με μέτρο) Αυτό δεν το ξερα.

Έχει νόημα αν θέλουμε να γλιτώσουμε λέξεις όταν μιλάμε στα πλαίσια μιας γνωστής κλίμακας. Όταν παίζουμε λα μινόρε και του πω του άλλου "αυτή τη φράση που κάνεις (η οποία είναι π.χ. σι ντο ρε ντο σι ντο), κάν τη μου μια πέμπτη απάνω, εννοώ διατονικά, να μου παίξει φα σολ λα σολ φα σολ, όχι (φα# σολ λα σολ φα# σολ). Τουλάχιστον εγώ έτσι συνεννοούμαι και δεν έχω συναντήσει πολλά παρατράγουδα μέχρι στιγμής. Όταν θέλουμε να είμαστε απολύτως σαφείς, για μια συγχορδία π.χ., μπορούμε να αναφέρουμε όλα τα διαστήματα, με τις ποιότητές τους, ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία (όπως στην αρχή του θρεντ π.χ.) Δια ζώσης είναι εύκολο να το μαζέψεις στην επόμενη πρόταση, αλλά γραπτά και εξ αποστάσεως είδες πώς μπορούν να δημιουργηθούν παρεξηγήσεις. Οπότε αν δε βαριέται κανείς, κι αν δεν υπάρχει συγκεκριμένο αρμονικό, τονικό πλαίσιο, όπως π.χ. μια δοσμένη κλίμακα, καλό είναι να λέμε και τις ποιότητες των διαστημάτων. Κατα τη γνώμη μου δηλαδή.

Οι οκτάβες οι τέταρτες και οι πέμπτες και οι ταυτοφωνίες(πρώτες). Μπορούν να είναι καθαρές, ελαττωμένες, αυξημένες. Οι δεύτερες, οι τρίτες, οι έκτες, οι έβδομες είναι ή μικρές, ή μεγάλες, ή αυξημένες ή ελαττωμένες. Στην αύξηση και την ελάττωση δεν υπάρχουν όρια (όπως τα ορίζει η ανθρώπινη διαστροφή). Υπάρχει και δις αυξημένο και δις ελαττωμένο, και τρις, και τετράκις, ήδη το ξεφτιλίσαμε. Οι δε: 1η/8η, 2η/7η, 3η/6η, 4η/5η αποτελούν η μία αναστροφή της άλλης. (προσοχή στις ποιότητες όμως) Ε, όχι ακριβώς. Ξεκινάμε ΝΤΟ. Βάρα μια μεγάλη έκτη. Πήγαμε ΛΑ. Βάρα άλλη μια μεγάλη έκτη, πήγαμε ΦΑ#. Άρα σε σχέση με το αρχικό ντο είναι 11η αυξημένη. (άντε να το φέρεις χοντρικά και μπακαλίστικα στην οκτάβα την κάτω και να πεις 4η αυξημένη.)

Αμα είναι καθαρές (husqvarna, χωρίς σταντ) ναι.

Βασίλη, περίμενα πολλά από τον επεξηγηματικό σύνδεσμο "Δηλαδή". Δεν τα κατάφερε τελικά. Δεν πειράζει, όλα μέσα στη ζωή είναι.

Είπαμε, περουκόβιος! Αλλά θα το έχω υπόψιν μου τώρα. Ευχαριστώ.

Ντο στην 4η γραμμή?

Μπράβο βρε @Jazzjoker. Όταν μιλάω για διαστήματα, οκτάβες τέταρτες πέμπτες τις λέω σκέτες όταν είναι καθαρές. Όταν μιλάω για 2ες, 3ες 6ες 7ες, τις εννοώ διατονικές. Απ' ό,τι φαίνεται δεν είναι κοινή πρακτική.?

ΈΕΕΕΕλεος δεν έχει Edit για το πρώτο ποστ. Αυτό είναι το βόισινγκ, ό,τι είπαμε νερό κι αλάτι.

Ώπα παιδιά ώπα. Μισό λεπτό να κάνω μινιμάιζ το πρόγραμμα των τιμολογίων να ανοίξω Musescore, και να κάνω edit το αρχικό ποστ.

Δε φταίει η Κίλα, φταίει το ελαστικό 14ωρο τη μία μέρα, και το κυλιόμενο 10ωρο πριν το παίξιμο την επόμενη, και το πρωινό ξύπνημα της Κυριακής για να καθαρίσει η κάθριν το μπαλκόνι, και η επακόλουθη τζαζολθερία.

ΨΨψψ, ακόμα καλύτερο! ? (Δεν έχω συνέλθει ακόμα, με πονοκέφαλο είμαι)

Έτσι μου ήρθε στο θολωμένο μου μυαλό εκείνη την ώρα. Το αντίθετο του οξύνω. Να έγραφα αμβλύνω; Ρίχνω; Μου ήρθε το βαραίνω.?

Ναι, οκ. Η λογική που το έγραψα είναι, έχω μια νότα. ΛΑ κοτσαρεις μια τεταρτη απάνω ΛΑ ΡΕ κι άλλη μια από πάνω ΛΑ ΡΕ ΣΟΛ και στο τέλος έρχεσαι και βαραίνεις τη βάση ΛAb ΡΕ ΣΟΛ. Είπαμε, ξενύχτης, κτπ. Έπρεπε να ανοίξω ένα σιμπέλιους. Γιου φάουλ.

Πιθανότατα όχι. Βαριόμουν να ανοίγω σιμπελιους ή ντόρικο για να βγάλω σκρινσοτ, σφάλμα μου. Δεν είναι κι εύκολο να έχουμε ένα γουίτζετ εδώ, να βάζουμε δύο νότες στη σειρά. Το έχω ψάξει, αλλά δεν υπάρχει εύκολος τρόπος σε bb, ούτε σε discourse φόρουμ.

Ω ρε κυρφιουζιονάρα! Ευχαριστώ. Από όλα αυτά μονο το 1, καναδυο στη μέση και το τελευταίο ήξερα σαν σχήματα.

Δεν ηξεύρω. Περδεύομαι.

Φυσικά! Αφού πρέπει να παιχτεί όπως είναι γραμμένο. Η μεγάλη μου δυσκολία κατανόησης της σημειογραφίας έγκειται στο εξής, που είναι παρεμφερές, και έχει σχέση με την πτώση αυτή της παράθεσης. Έχουμε μια συγχορδία. Ειναι η πέμπτη μεθ εβδόμης. Οκ. Στην κλασική (που κάπως είμαι περισσότερο εξοικειωμένος), δηλώνεις και την αναστροφή και είσαι κύριος. Στη σημειογραφία, μου φαίνεται οτι προσπαθούν να μου πουν οτι η αναστροφή είναι η συγχορδία, κι αυτό μου κάνει το κεφάλι ρημαδιό. Δηλαδή ακούω κομμάτια και λέω α, 2 5 από κει για κει 2 5 1 απο κει για κει, κοιτάω το chart και λέω ποτςγκένεν, τι μου λέει; Και με τα slash στο μπάσο, νιώθω ότι είναι σαν να κόβουν τη σχέση μεταξύ συγχορδίας και μπάσου, σαν να λέει, άλλο το πάνω άλλο το κάτω. Πρόβλημα δικό μου αυτό, αν πήγαινα για κανα μάθημα μπορεί να τα ξεδιάλυνα, αλλά τέτοια χρόνια τέτοια λόγια. Να πάρουν όλοι τη φούγκα του Jedalge και να έρθουν απο βδομάδα.?? (το κοντινότερο που βρήκα σε περούκα)

@Jazzjoker θεμέλιο εννοούσα και έγραψα βάση... Ξενύχτης. Και πράγματι, στην κιθάρα δεν μπορώ να παίξω κάτι τέτοιο ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ. Γενικά εγώ έχω το θέμα ότι για να καταλάβω κάτι πώς λειτουργεί αρμονικά, θέλω να το δω γραμμένο. Να δω τις φωνές πού πάνε, πώς λειτουργουν. Κάτι Dm(b5)7, Db(b5)7, cmaj79 δηλαδή λέω ώπα βάστα, θελω χρόνο να σκεφτώ οτι ααα ρε 2 5 1 είναι αλλά την αναστροφή της πέμπτης με την πέμπτη της συγχορδίας στο μπάσο τη γράψανε Dbκτπκτπ. (Εδιτ: το οποίο με οδηγεί στην κιθάρα να ψάξω να ανακαλύψω τον τροχό, ενώ θα έπρεπε να το δω αλλιώς. Π.χ. τώρα τελευταία συνειδητοποίησα ότι το πολύ απλό πιάσιμο μπαρέ στις 3 κάτω χορδές, και ένα ταστο πίσω στην ρε χορδή (που εγώ το θεωρούσα πάντα Xmin6)... ε, είναι και Xm(b5)7. Ανάλογα πώς θα το δεις. Κι όπως είπε και ο κυρφιουζιονάρας, με άλλη μία νότα αλλάζεις σε αυτό το βόισινγκ ένα σωρό λειτουργείες. Το θες δεσπόζουσα, περνάει, υποδεσπόζουσα περνάει. Ό,τι θες το κάνεις.) Κατάλοιπα της κλασικής.

Ρε συ μπιλ, αυτό είναι που είπες, το CF#B ισχύει. Απλά εγώ δεν το θεωρώ το πιο εύκολο, γιατί η πιο προφανής του λύση είναι σε C#m. (Και με ετερογραφία, γιατί το C θα έπρεπε να φανεί B#). Ενώ το G#DG, τσουπ λύθηκε στο λα, ευκολάκι να το θυμηθείς.

Ναι, αλλά αυτό λύνεται σε πολλά μεσόφωνα. Σκέψου το G#-D-G μιας E7#9, αλλά χωρίς τη βάση.