Αγαπητε σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια, γιατι νομιζω εχεις πιασει το clue της υποθεσης... Η αληθεια ειναι οτι "χανομαι' οταν ψαχνω τον ηχο μου και μπορω να ασχολουμαι ωρες και αν δε μου κανει, παραταω την κιθαρα... Απο μικρος θυμαμαι που καθομουν με ωρες και ακουγα δισκους στο πικαπ του πατερα μου και φυσικα αργοτερα που ανακαλυψα ροκ , χαρντ ροκ και μεταλ, ξεκινησα τη συλλογη απο cds. Απο τρανζιστορατο marshall των 100 ευρω εφτασα με πολυ κοπο και πολλες ωρες εργασιας φυσικα, μπηκα σε ενα κυκλο - αγοραζω - πουλαω μεχρι που αγορασα των mesa boogie mark III.
H μουσικη ειναι μεγαλη μου αδυναμια...Ποτε δεν θα ασχοληθω με την κιθαρα αρκετα σοβαρα για να βγαλω σωστα ενα κομματι, αλλα μπορει να κατσω ωρες μεχρι να βρω ηχο που μου αρεσει! Ζητω συγγνωμη για την εκταση της απαντησης, αλλα το σχολιο σου ηταν 'spot on' που λενε και οι φιλοι μας οι αμερικανοι χαχα
Σε ευχαριστω