26hint

Καλησπέρα στο forum. Ξέρει κάνεις αν το παραπάνω μοντέλο διαβάζει 2 ζώνες στα toms, γιατί σε σχετικό post για τα απλά td-3, διάβασα πως αναγνωρίζουν μόνο μία. Επίσης έχει κανείς άποψη για τα roland td-3kw,σχετικά κυρίως με τις δυναμικές τους ; Θα τα θεωρούσατε παρωχημένο μοντέλο για έναν αρχάριο με απαιτήσεις;

https://www.youtube.com/watch?v=VVuOnWAYECU

Και μιας και το θέμα έχασε momentum πριν προλάβω να γράψω κάτι που θα προκαλούσε ίσως ενδιαφέρον να συμπληρώσω κάτι που γράφτηκε για το αν ο Freddie τραγουδούσε κάποτε λιγό μεταξύ αγοριού και κοριτσιού. Η αλήθεια είναι οτι είχε υπέροχο φαλτσέτο, αν και πιστεύω ήταν πάντα αρκετά aggresive για να νομίζει κάποιος οτι τραγουδάει κορίτσι. Δύο δυνατά παραδείγματα της ικανότητας του είναι το αρκετά σπάνιο b-side,Soul Brother και το Cool Cat (απ το άλμπουμ HOT SPACE). Και φυσικά στον αντίποδα το απίστευτο γρέζι και η δύναμη στο κομμάτι(μεταξύ άλλων) απο το σάουντρακ του Highlander, το Gimme The Prize. https://www.youtube.com/watch?v=EZQUVZKrH3I Είναι σχεδόν δύσκολο να πιστέψεις οτι αυτή η φωνή βγαίνει από το ίδιο λαρύγγι.

Μιας και τον ανέφερες Tamtam, ο Σέφιλντ έβγαλε το 2013 την αυτοβιογραφία του που ονόμασε Life on Two Legs, για ευνόητους λόγους. Ο Brian May πάντως αρχικά ένιωθε άβολα με τη κακία και το μένος που έβγαζαν οι στίχοι και την ερμηνεία του Freddie στο DEATH ON TWO LEGS που έσταζε φαρμάκι.Είχε λέει σχεδόν ματώσει ο λαιμός του για να βγάλει αυτό το "fuck you" attitude. Επίσης ο Brian είχε ενστάσεις με: 1) το WE ARE THE CHAMPIONS , γιατί το θεωρούσε πολύ αυτάρεσκο και πομπώδες.Ο Mercury τον έπεισε οτι ο τρόπος ερμηνείας-LIVE παρουσίασης θα έβαζε και το κοινό στο παιχνίδι "των νικητών", σαν ένα στάδιο ποδοσφαίρου, μόνο που όλοι οι οπαδοί είναι με την ίδια ομάδα. 2) το DONT STOP ME NOW. Ο Brian θεωρεί οτι το κομμάτι χρονικά σηματοδοτεί ένα σχίσμα μέσα στη μπάντα μιας και ο Freddie άρχισε τότε να απορροφάται από το gay sex, τα άγρια πάρτι και την κοκαΐνη τραβώντας και τον μπασίστα John Deacon (λιγο αργότερα) σε πιο disco-funk μουσικά μονοπάτια. 3)το DELILAH. To κομμάτι απο το Innuendo που έγραψε ο Freddie για μια απο τις 7 γάτες του.Σε πλήρη αντίθεση με την επικότητα του Show must go on και του Ιnnuendo ,εδώ έχουμε νιαουρίσματα και στιχουργικά μια γάτα που κατουράει καναπέδες. Βασικά όλοι είχαν πρόβλημα με το κομμάτι αυτό αλλά άφησαν το Freddie να κάνει τη παλαβομάρα του, μιας και πλέον ήταν ένας ετοιμοθάνατος άνθρωπος. Οπτικά είχαν επίσης όλοι φάει φρίκη με: 1) το ITS A HARD LIFE που ο Freddie τους έπεισε να ντυθούν με τα πιο γελοία οπερετικού τύπου ρούχα.Το πόσο άβολα νιώθουν φαίνεται και στο ίδιο το βίντεο.Φυσικά το πιο γελοίο ντύσιμο το κράτησε ο Freddie για τον εαυτό του με ένα κουστούμι που οι άλλοι τον κορόιδευαν ως " υπερφυσική ΓΑΡΙΔΑ ! " 2) το τελευταίο τους βίντεο THESE ARE THE DAYS OF OUR LIVES. Ειδικά ο ντράμερ Roger Taylor ένιωθε πολύ άσχημα στο set μιας και ο Freddie έμοιαζε πλέον με ζωντανό νεκρό. Ωστόσο αργότερα εκτιμήθηκε απο όλους ( και ειδικά τους fan των Queen) ως τελευταίο αντίο ειδικά με τον τρόπο που κοιτάει ο Freddie τη καμερα στο τέλος ψιθυρίζοντας " i still love you" πριν χαθεί με μια φευγαλέα κίνηση από το πλάνο ....και κατά μια έννοια από τη ζωή. Σκηνές (μοιάζει απόκοσμος και δυσκολεύεται να περπατήσει) από τα γυρίσματα του : Στον αντίποδα,το πρώτο βίντεο, ο Freddie στα 18 του με τους συμμαθητές του απο το κολέγιο γραφιτικής που σπούδασε :

Οχι ακριβώς.Κάτω απο το πρώτο βίντεο( live aid) και πριν αρχίσει την απαρίθμηση( που ειναι ουσιατικά και αυτό που πήρε απο το αλλο περιοδικο) , γράφει : Παρακάτω θα βρείτε 10 πράγματα που δημοσίευσε το περιοδικό Clash και πιθανότατα δεν γνωρίζατε για τον Freddie Mercury.

Πέθανε κι ο Elvis ? Πότε; Γιατί δεν είπατε κάτι;.... ???

lol, έχετε δίκιο. Λάθος έκφραση αυτό με τα γένια. Ήθελα απλώς να τονίσω οτι το να ανοίγει κάποιος θέμα για την υπερ-αγαπημένη του μπάντα/frontman και να το τερματίζει στους ύμνους είναι ίσως λίγο περιττό. (εκτός κι αν είμαι ο χαμένος εδώ και χρόνια από τη δημοσιότητα, μπασίστας τους, John Deacon :P )

Το να μιλήσω εγώ για τους Queen ή τον Freddie θα ήταν σα να "βλογάω τα γένια μου". μάλλον περιττό, μιας και μια εμμονή την έχω όσο να πεις. Οπότε δικές σας σκέψεις θα ήταν πιο ενδιαφέρουσες. Παραθέτω και το σημερινό αφιέρωμα της LIFO που περιέχει μερικά όχι και τόσο γνωστά στοιχεία. http://www.lifo.gr/team/sansimera/53224

Νομίζω πως μέσες-άκρες, κατάλαβα. Thanks ;)

Waterfall-K καταρχήν ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Κάποιες μικρές διευκρινήσεις μόνο. 1) Η 4-Oscillator engine είναι προφανώς ανώτερη της 2-Oscillator engine, σωστά; 2) το sequencer του s90 ειναι μονο για playback, σημαίνει οτι απλώς ηχογραφεί και αναπαράγει ενώ στο m50 μπορείς να κάνεις επεξεργασία και αλλαγές, σωστά; 3) Σε ήχους πιανου φαντάζομαι πάντως θα είναι καλύτερο του m50 που προσωπικά δε με άφησαν ικανοποιημένο. Βέβαια υστερεί απο όσο άκουσα σε σχέση με τις νεότερες εκδόσεις του ( es και xs ) αλλά και πάλι απο το m50 πρέπει ναι ανώτερης κλάσης. Αυτό νομίζω ακούγεται και απο video στο you tube που βρηκα 1 :πιάνο Yamaha s90 2 και τα ανώτερα πιάνα των Yamaha XS και ES

To "μέτριο μηχάνημα" ήταν δική μου λάθος διατύπωση. Ουσιαστικά εννοούσα αν είναι υποδεέστερο του Μ50 κυρίως ως sound engine. Υποθέτω λοιπόν είναι ίδιας κλάσης. Αυτό για τα πιάνα το έγραψα κυρίως απο τη σύγκριση το s90 με την es εκδοσή όπου "that finally could replace the 3-Layer S700 (triple strike) sample on the S90 that many people do not like" Τώρα υποθέτω από τα λεγόμενα σας οτι χωρίς τις PLG υπερτερεί σαν features το Μ50 (οθόνη αφής/καλύτερο sequencer) Για τη ποιότητα των ήχων, και απο οσο ξερω για τις δυο μάρκες & δείγματα στο you tube, θα ελεγα φυσικά όργανα καλύτερα στο s90 και τα υπόλοιπα ίσως καλύτερα στο Μ50.

Καλημέρα στο forum. Θα ήθελα τη γνώμη σας για το yamaha s90. Απο οτι διαβάζω οι μεταγενέστερες εκδόσεις του, ΕΧ και XS, ήταν αρκετά ανώτερες και κυρίως για τα πιάνα τους. Τι γίνεται όμως με την απλή έκδοση;Είναι μέτριο μηχάνημα και ειδικά για ήχους πιάνου; Επίσης το να ανταλλάξει κανείς ενα Korg m50 με ενα yamaha s90 είναι βλακεία απο την αποψη οτι το Κorg έχει ανώτερη μεταπολιτική αξία ως πιο σύγχρονο μηχάνημα ή όχι; ( ρωτάω γιατί δεν μπόρεσα να βρω τιμές του s90 για να κανω συγκρίσεις)

Σκέτη αποτυχία. Ή εχει να ξεχασει να βαλει το αρχειο με τα combs, ή αυτά βρίσκονται καπου μεσα στο αρχείο με το OPER.SYSTEM. Το οποίο άνοιξα στο pc και δεν βρήκα τίποτα σχετικό με combs. Λογικά θα ήταν αρχεία pcg.

Καλημέρα στο φορουμ Ψάχνοντας για καλύτερα πιανα για το m50 στο korg forum, βρήκα κάποιον που έχει φτιάξει κάποια combs και του έστειλα mail να μου το στείλει. Έστειλε όμως για Korg Kronos. Επίσης πριν απο το patch με τα COMBS στέλνει και ενα άλλο αρχείο. Συγκεκριμένα STEP 1 - LOADING OPERATING THE 206 VERSION Inform you that you need to install before the operational version in Korg Kronos 206, otherwise my Custom Combs can not be loaded, if you already have the OS version on your 205 Kronos, skip the following procedures: Φαντάζομαι λοιπόν είναι άχρηστα για το m50 ή μηπως οχι; PS Έστειλα μήνυμα και στον ίδιο αλλά επειδή τη πρώτη φορά απάντησε μετά απο 20 μέρες είπα μήπως εδω βρω γρηγορότερα απάντηση στο θέμα.

Σε αυτό που ρωτά ο manosx εμπειρία απο αληθινό πιάνο δεν έχω παρά μόνο ευκαιριακή. Λειτουργώντας τώρα ο ίδιος αυτοσχεδιαστικά ως επι το πλείστον έχω παρατηρήσει οτι διαφορετικά μοντέλα έχουν και τη δυνατή τους "περιοχή", και έως ενός σημείου ανεξάρτητα με το ηχόχρωμα ή τη ρεαλιστικότητα του δείγματος. Πχ: 1)Το Υamaha psr 520 είχε ιδιαίτερη μουσικότητα σε δυναμικούς αρπισμούς τύπου εισαγωγή QUEEN-Seven seas of Rhye κυρίως γιατί δεν άφηνε feedback ο ήχος οποτε μπορούσες να παίζεις πολύ γρήγορα χωρίς να δημιουργείτε καθόλου βαβούρα. Επίσης η έντονη αυξομείωση στις δυναμικές το κολάκευε. 2)Το psr 340 που είχα, είχε ιδιαίτερη μουσικότητα στις μπάσες νότες (κυρίως παίζοντας οκτάβες). Βέβαια όσο ανέβαινες φαίνονταν έντονα οι αδυναμίες του. 3)Το Korg m50 δεν μου χει δείξει προς το παρόν το δυνατό του σημείο. 4)Τα soft-synths PIANOS που ανέφερα δείχνουν να έχουν καλύτερη απόδοση κάπου στη μέση παίζοντας όμως απαλά, πιο αργά απο οτι έχω συνηθίσει, με μικρές (πάντα) διαβαθμίσεις στη δυναμική. Οπότε μάλλον ανάλογα με το εργαλείο που έχεις τείνεις σχεδόν ασυνείδητα να πηγαίνεις εκεί που κολακεύει, δημιουργώντας ενδεχομένως και αντίστοιχη "τεχνική". EDIT : εμένα αυτή η ΡΕ που ξεκινάει το δεύτερο βιντεάκι εντελώς πλαστική μου ακούγεται. Αλλά ο τύπος παίζει πιο mellow/μετρημένα σε σχέση με τον πρώτο, οπότε κάπου το σώζει.