kpeyos

Θέλω έναν καθαρό ενισχυτή μιας και για βρώμικα έχω ήδη τον JCM 800. Οι καλύτεροι που εχω παίξει ως τώρα ήταν ένας Matchless Chieftain, ένας DC 30 και ένας Victoria Amp (δεν θυμάμαι όμως ακριβώς ποιο μοντέλο). Από αυτούς κλίνω περισσότερο στον Chieftain. Εσείς τι άλλο πιστεύετε ότι πρέπει να ακούσω πριν αγοράσω; Η κιθάρα ειναι les paul.

Στον ελέυθερο χρόνο βόλτες με τη μηχανη, σκάκι, βιβλία. Σχεδόν ποτέ τηλεόραση και internet σε καταστάσεις ανάγκης και βαρεμάρας...

Κατ' αρχάς ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Ήθελα να ρώτησω αν συνηθίζετε να ρυθμίζετε με το αυτί ή με κάποιον άλλο τρόπο (χωρίς παλμογράφους κλπ). Σχεδιαγράμματα και ενδεικτικές τάσεις έχω, καθώς και μια σχετική εμπειρία πάνω σε ρεύματα και κυκλώματα. Από γνωστό τεχνικό άκουσα ότι ρυθμίζουμε έτσι ώστε οι λάμπες να μην γίνονται μπλέ. Μου φαίνεται απίστευτο. Ισχύει; Τις JJ στην Αθήνα που μπορώ να τις βρώ;

Απευθηνόμενος στους μάστορες του Forum, μήπως ξέρει κανείς κάποιο πρακτικό τρόπο να ρυθμίσω το bias του ενισχυτή μου; Έχω έναν jcm 800, 50w combo. Επίσης ποιά η πρόταση σας σε λάμπες (φοράει EL34, Electroharmonix αυτή τη στιγμή).

α) να έχει μελετήσει σε βάθος τα άπαντα του Stewart Copland (Police) και του John Bohnam (Led Zeppein). β) ακόμα περιμένω ενα πετάλι drummer control που θα δίνει την δυνατότητα στον κιθαρίστα, πατώντας το, να στέλνει 220 βολτ στο σκαμπό του ντράμερ και να τον επαναφέρει στην τάξη... :lol:

Επιτέλους το heavy metal εκεί που του αξίζει...στην Eurovision :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

Τα πάντα εκτός από σκυλάδικα και heavy metal. (Αλήθεια γιατί αυτή η απάντηση είναι κλισέ;;;) :lol:

Paul Kossof: (FREE) Jimmy Page: (LED ZEPPELIN) Stone Gossard & Mike Mcready: (PEARL JAM) Andy Summers: (THE POLICE) Mike Campbell: (TOM PETTY) ...με αυτήν τη σειρά

Επειδή δεν ξέρω την κιθάρα σου, αν έχει αρκετά μπάσα σαν ξύλο θα σου πρότεινα τον Seymour Duncan Jazz. Tον έχω ακούσει σε SG και μου φάνηκε πολύ καλός "all around" μαγνήτης (πράγμα που μάλλον βολεύει στο Fusion) ειδικά αν τον θέλεις για γρήγορα περάσματα. Τον χρησιμοποιούν πολλοί από Jazz κιθαρίστες μέχρι και τους Μegadeth.

Όχι. Μάλλον δεν κατάλαβες σωστά. Εννοώ οτι η διαφορά τιμής, μεταξύ μιας Gibson std lp, και μιας Fender std usa είναι 500 δολλάρια και όχι 1700 ευρώ που είναι στην ελλάδα. Αbraxas. (Σωστό τώρα έτσι)... :lol:

Ρε 'συ Abrajas, δεν έχω κανένα λόγο να σου πώ ψέμματα. ¶σε τα list price. Τις περισσότερες Gibson και Fender τις έχουν σε μόνιμη προσφορά, αλλά πάντα οι προσφορές είναι καλύτερες στις Gibson.

Κι όμως... οι Fender δεν έχουν και τόσο μεγάλη διαφορά τιμής με την Ελλάδα. Πίστεψε με, πριν έξι μήνες ήμουν εκεί.

Έχω βαρεθεί να ακούω οτι οι Gibson είναι υπερτίμημένες. Λες και στις Fender βρίσκεις πάνω από μιά στις δέκα που να παίζει ή λες και δεν πληρώνεις εκεί την μάρκα (εκέι κι αν την πληρώνεις, το ξύλο της είναι στην αγορά λίγο πιο ακριβό απ' το νοβοπάν που φτιάχνουμε ντουλάπια, κι ας μην μιλήσω για την επίπονη διαδικασία του... βιδώματος). Δεν είναι τυχαίο ότι σταμάτησαν να φτιάχνουν Standard στην Ιαπωνία αφού τελευταία, ακόμα και με τα δεύτερα τα ηλεκτρικά που φόραγαν οι πιο πολλές ακουγονταν καλύτερες από τις Made In USA... Tώρα το θέμα της διαφοράς τιμής μάλλον είναι του εισαγωγέα.Μια βόλτα στο Αμέρικα θα σας πείσει... Superfunk τώρα που είδες οτι έδωσα την Tele για μια παλιοlespaul ελπίζω να μην με επικυρήξεις :lol:

Απαντήσεις λοιπον...κατ αρχάς Tele είχα, και είναι μια χαρά κιθάρα, με μέγαλύτερη ευκρίνεια, πιο γρήγορο attack,πριμομεσαία που ακούγονται σε κάθε μίξη κλπ. Δεν ξέρω κάτα πόσο χρειάζεται να το επισημάνω βέβαια ότι είναι άλλο πράγμα αυτό που ρωτάω. Δεν μετάνοιώνω που αγόρασα την les paul (η συγκεκριμένη παίζει, ακούω κιθάρες τα τελευταία 15 χρόνια και την διάλεξα ανάμεσα σε 30 ίδιες στο san francisco). Eίπα οτι θέλω να ακούγομαι σαν τον Paul Kossof, όχι σαν τον Albert Collins. Οι burstbucker <θολώνουν> στις μεγάλες εντάσεις (χαμηλά ακούγονται πολύ πειστικοί) και είναι πρόβλημα μαγνητών, όχι κιθάρας. Ο βασικός μου ενισχυτής είναι ένας Marshall JCM 800 50w 2x12 (G-65) combo. Jam σε ευχαριστώ για την πληροφορία, δεν τους ξέρω τους Hausel αλλά θα το ψάξω. chickittypok, ρε 'συ, τι σχέση έχουν οι κιθάρες με τα αμάξια; Aλλά και νά 'χουν, αν έπαιρνες μια McLaren (και όχι Ferrari βέβαια) και δεν πολυγούσταρες τις εξατμίσεις θα σε χάλαγε να τις αλλάξεις; Οι μαγνήτες δεν είναι η καρδιά του οργάνου, όπως η μηχανή στα αμάξια.Απόδειξη, βάλε οτι μαγνήτες θέλεις σε μια χάλια κιθάρα. Πάλι χάλια θα ακούγεται (άντε ίσως λίγο καλύτερα από πρίν).

Έχω μια Gibson Les Paul. Αυτή την στιγμή φοράει τους Burstbucker Pro V. Σκέφτομαι να τους αλλάξω με ένα σετ πιο vintage για μεγαλύτερη ευκρίνεια στα μεσαία. (Το ιδανικό θα ήταν ένας ήχος σαν του Paul Kossof των Free). Έχω υπ΄όψην τους Seth Lover και τους Antiquity της Seymour Duncan αλλά δεν τους έχω ακουσει. Καμιά ιδέα;

Εγώ στα χρήματα που διαθέτεις θα σου πρότεινα να κοιτάξεις και καμιά Yamaha ή Washburn στον Νάκα. Στα δικά μου αυτιά και χέρια αυτές είναι οι κιθάρες που έχουν την καλύτερη σχέση τιμής-απόδοσης. Την (Epiphone)SG δεν στην προτείνω γιατί τα ξύλα της είναι χάλια και σε συνδυασμό με τους μαγνήτες της που είναι για τα μπάζα, το τελικό αποτέλεσμα είναι πρίμο και ενοχλητικό. Τώρα τις Squier που γράφεις δεν τις έχω δοκιμάσει, αλλά όσες κιθάρες τις συγκεκριμένης μάρκας έχω παίξει δεν με βόλεψαν στο μπράτσο. Το σημαντικό πάντως στα λεφτά που διαθέτεις είναι η κιθάρα να παίζει και όχι να δείχνει σαν μια fender ή gibson.

Αν θες sustain βρες μια les paul να παίζει. Εγώ και με έναν jcm 800 ανοιγμένο μόλις στο 2, κάνω χαβαλέ παίζοντας το parisienne walkways και σταματώντας στην ίδια νότα για κανα εικοσάλεπτο. (Όλοι μπορούν να το κάνουν, σιγά τον παικταρά τον Gary Moore...)

Έχω ναι εγώ μία jen του '70. Τα στοιχεία απ' όσο ξέρω είναι τα ίδια με αυτά που χρησιμοποιούσαν τα <καλά> vox wha, και τα οποία ήταν ιταλικά. Αργότερα και η vox χρησιμοποίησε κάποια ιαπωνικά με αποτέλεσμα ο ήχος να αλλάξει. Όπως και να χει την αγόρασα σε ενα κατάστημα με vintage εφέ στο Λος ¶ντζελες, αφού δοκίμασα καμιά 30αριά Vox, DeArmond κλπ. Πήρα αυτή που συνδύαζε τον πιο vocal χαρακτήρα με το περισσότερο quack. O ήχος παραμένει σχετικά καθαρός χωρίς αύξηση στα treble ή στην ένταση πράγμα που με ενοχλούσε πολύ στην dunlop που είχα παλιά. Γεγονός είναι ότι δοκιμάζοντας όλα αυτά τα vintage wha (σε έναν Matchless Chieftain), δεν βρήκα δυο ίδια. Και υπήρχαν και άλλα wha τελείως διαφορετικού χαρακτήρα από αυτό που διάλεξα τα οποία μου άρεσαν πολύ. Το μόνο που έχω να πώ σαν συμπέρασμα είναι: βγαίνεις, δοκίμαζεις όσο μπορείς περισσότερα, ακούς και αγοράζεις αυτό που εσένα σου ακούγετε καλύτερα. Τα forum προσφέρονται μόνο για στατιστικές μελέτες!

κιθάρα (ηλεκτρική κυρίως). όργανο (korg cx-3)

Πολύ σημαντικό είναι το spreading που έχουν τα ήχεια του ενισχυτή σου. Vintage ηχεία όπως τα g-12h της celestion έχουν την τάση να απλώνουν τον ήχο και έτσι ακούς το ίδιο, ακόμα και όταν κάθεσαι σε γωνία 45 μοιρών από αυτά. Συνήθως όμως ο ήχος αλλάζει μέτα τις 30 μοίρες. Σημαντική επίσης είναι και η ένταση. Το ανθρώπινο αυτί τονίζει τα πριμομεσαία μετά από ένα σημείο.

κιθαρα gibson lp 60s standard aged (custom shop) ενισχυτής marshall jcm 800 50w combo (2x12) '83, Mesa Boogie Studio 22+ effects fulltone distortion pro2 (εκπληκτικό distortion, ειδικά για fender amps) carl martin drive and boost (μόνο για boost) boss o/d-distortion (σκονίζεται κάπου στο studio) jen cry baby wha (μέσα δεκαετίας εβδομήντα, ιταλικό τρανζίστορ) dunlop univibe (το leslie του φτωχού) boss octave oc-2 (μόνο για χαβαλέ) vintage rat distortion (χωρίς ανταγωνισμό, το καλύτερο) fulltone '69 (πολυμορφικό fuzz face) vox cooltron boost (μόνο ώς treble booster)