kpeyos

Σε ποιούς ενισχυτές το ακουσες και σου άρεσε και που (μπροστά, σε fx loop);

Kατ' αρχάς το boost, δεν έχει σχέση με το fx loop. To fx loop υπάρχει για κάποια modulation effects (delay, phasers, reverbs) τα οποία ακούγονται καλύτερα μετά το γκάζι της προενίσχυσης. Και πάλι αυτό δεν είναι κανόνας βέβαια και εξαρτάται από το πετάλι, το οποίο θα πρέπει να δοκιμάσεις και στις δύο θέσεις, μπροστά από τον ενισχυτή και στο fx loop για να αποφασίσεις. Το hydra boost είναι ένα πολύ καλό boost από την εμπειρία μου στη χρήση του με τον JCM800. Ίσως λοιπόν να κάνεις κάτι λάθος. Έχε υπ' όψην ότι κάποιοι Marshall, ανάλογα και με τις διάφορες ρυθμίσεις και το biasing (αν και δεν έχω μεγάλη εμπειρία από τον DSL) παίρνοντας ένα boost μπροστά, δεν δυναμώνούν σε ένταση όπως άλλοι ενισχυτές, απλά κομπρεσσάρουν περισσότερο. Αν παρ' όλα αυτά θέλεις ένα ακόμα καλύτερο boost, η πρότασή μου είναι το ZVEX Super Hard On.

'Ηχος: Muse,Radiohead, Porcupine Tree... Βudget: 400 ευρώ. Τα links είναι ενδεικτικά, περισότερο για να βοηθήσουν τον φίλο αν δεν ξέρει τα συγκεκριμένα πετάλια. Distortion: Marshall Shredmaster. Το χρησιμοποιεί και ο κιθαρίστας των Radiohead και μάλιστα σε transistor ενισχυτή! Φυσικά βγάζει gain a la porcupine tree για πλάκα...Γύρω στα 100-120 ευρώ και τελείωσες από gain (και δεν θα το αλλάξεις μετά από 2 χρόνια, υπάρχει σε άπειρα "ψαγμένα" pedalboards. http://cgi.ebay.co.uk/MARSHALL-SHREDMASTER-Very-Rare-Discontinued-Boxed_W0QQitemZ260493020821QQcmdZViewItemQQptZUK_Guitar_Accessories?hash=item3ca6980e95 Compressor: Carl Martin Opto-Compressor (για την τιμή του, ανίκητο, όπως και όλη η vintage σειρά του Carl Martin. Φυσικά μακριά από λύσεις του τύπου Boss CS3). http://cgi.ebay.co.uk/Carl-Martin-Opto-Compressor-Vintage-Series-Pedal_W0QQitemZ380110019173QQcmdZViewItemQQptZUK_Musical_Instruments_Outboards_Effects_MJ?hash=item5880529a65 Κάτω από 100 ευρώ... Wah: Eδώ αισθάνομαι ότι περιορίζομαι λίγο απ' το bugdet, αλλά μιας και τη θές για high gain... Dunlop 535Q: Πολύ ευέλικτο, all around wah με γνώμονα την τιμή: http://cgi.ebay.com/Dunlop-Crybaby-535Q-Multi-Wah-New-Auth-Dealer_W0QQitemZ280413247930QQcmdZViewItemQQptZGuitar_Accessories?hash=item4149ee99ba. Περίπου 100 ευρώ. Αν το θές να συνεργάζεται με το Fuzz Factory καλύτερα δώσε κάτι παραπάνω (40-50 ευρώ) και πάρε το RMC Wizard Wah. Delay: MXR Carbon Copy http://cgi.ebay.co.uk/NEW-MXR-Carbon-Copy-Analog-Delay-FREE-S-H-M169_W0QQitemZ370277507767QQcmdZViewItemQQptZGuitar_Accessories?hash=item56364262b7 Περίπου 100 ευρώ. Για οverdrive δεν έβαλα, αλλά για τους ήχους που ανέφερες, δεν είναι και πολ΄απαραίτητο. Μπορείς απλά να boostaρεις me τον κομπρέσορα και να πετύχεις το αποτέλεσμα που θές. Φυσικά θα τα αγοράσεις όλα μεταχειρισμένα, κι αν δεν σε ικανοποιεί κάποτε κάποιο θα το πουλήσεις στην ίδια τιμή, να μη χάσεις και τα λεφτά σου. Κάτι ακόμα: Θεωρώ ότι σε καμιά περίπτωση δεν μαθαίνεις να συνδέεις πετάλια, παίρνοντας μια πεταλιέρα πρώτον και δεύτερον οι πεταλιέρες υστερούν ακόμα (ΙΜΗΟ) σε overdrives/distortions. Eίναι πολύ καλές στα modulation effects παρόλα αυτά. Στα modulation effects το θεμα ψηφιακό/αναλογικό είναι καθαρά θεμα γούστου θεωρώ. Με delay παίζαμε και πρίν το tap tempo.

Μιας και συμφωνώ με τον BS, στις αγγελίες μπορείςνα βρείς το 2Τone της Bad Cat στα 250 ευρώ, αν ψάχνεις για κάτι λαμπάτο. (Mάλλον εννοεί αυτό) Eίναι σαφώς καταπληκτικό πετάλι, απλά τσέκαρε μήπως είναι πολύ high gain για τα γούστα σου. Υ.Γ Δεν σχετίζομαι σε καμιά περίπτωση με τον πωλητή... Αν πραγματικά θές να δώσεις στον ενισχυτή σου μια ευκαιρία, και σου αρέσει ο plexi ήχος, φόρα του ένα Scumback μεγάφωνο (στη χειρότερη περίπτωση να μείνει το μεγάφωο για τον επόμενο ενισχυτή), ή αν βρείς κανένα μεταχειρισμένο Celestion G12 65 σε καλή τιμή. Το 2Tone έχει μπάσα με το τσουβάλι και ακούει πολύ καλά στις δυναμικές.

Mε αυτόν τον ενισχυτή εγώ δεν θα έπαιρνα εύκολα fuzz, μιας και γενικότερα δεν συνεργάζονται και τόσο καλά με τρανζίστορ ενισχυτές. Τα Big Μuff την ψιλογλυτώνουν σε περιοχές που ακούγονται περισσότερο για distortion παρά για fuzz, αλλά και πάλι τα καινούργια της ElectroHarmonix δεν έχουν καμιά σχέση με τα παλιά, και τα vintage και οι κλώνοι τους ξεπερνάν το budget σου. Στη θέση σου θα πήγαινα σε μεταχειρισμένα. 1. Αντί για fuzz ένα Αμερικάνικο ProCo R.A.T (όχι τα κινέζικα) 2. Για Οverdrive, ένα παλιό (δεκαετίας 90) Marshall Bluesbreaker αυτά με το μεγάλο κουτί το μαύρο (όχι τα καινούργια τα ασημί). Τα έχω δοκιμάσει σε τρανζίστορ και πραγματικά δουλέυουν πολύ καλά και είναι ακριβώς στο budget σου αν τα βρείς το Ebay.

Συμφωνώ και επαυξάνω. Συνήθως ο modern metal ήχος είναι ακριβώς αυτός. Εκτός αν πρόκειται για κλασσικούς Marshalls (plexi, JCM 800). Eκει το power amp distortion είναι το ακριβώς αντίθετο όσων περιγράφονται παραπάνω. Βέβαια τότε δεν πρόκειται για modern high gain ήχο όπως αυτός του ENGL, αλλά για μέχρι old school metal καταστάσεις.

Ποιόν ενισχυτή έχεις; Όταν λες "αμερικανιά" επειδή στο μυαλό μου έχω διάφορα και διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα, τι ακριβώς εννοείς; Tέλος, υπάρχει κάποιο όριο στο budget;

για τρανζίστορ ενισχυτή από την δική μου πείρα, τα καλύτερα που έχω ακούσει είναι: 1. H παλιά σειρά της Marshall με τα μεγάλα κούτιά και συγκεκριμένα το Guv'nor και το Shredmaster. To Shredmaster το χρησιμοποιεί και ο κιθαρίστας των Radiohead σε tranzistor ενισχυτή, το Guv'nor έχει λίγο λιγότερο gain. Δεν κυκλοφορούν καινούργια, μεταχειρισμένα θα τα βρείς ακόμα σχετικά φθηνά (γύρω στα 100 ευρώ). 2. Τα παλιά αμερικάνικα ProCo RAT. Δεν είναι βέβαια το ίδιο ευέλικτα με τα προηγούμενα, αλλά αυτό που κάνουν (τόνους fuzzogain) το κανουν άψογα στους περισσότερους τρανζιστοράτους. Μόνο μεταχειρισμένα επίσης, γύρω στα 120-150 ευρώ max. 3. To Fulltone Distortion Pro. Ακουγόταν τόσο καλό σε έναν tranzistor άτο Valvestate στο μαγαζί που το δοκίμασα, που το αγόρασα αμέσως. Μετά διαπίστωσα ότι σε έναν λαμπάτο με δικό του γκάζι, δεν προσθέτει το ίδιο καλά και το πούλησα. Πάντως στον tranzistor ήταν εκπληκτικό. Υπάρχει και καινούργιο νομίζω αλλά μπορείς να το βρείς και μεταχειρισμένο στα 120 ευρώ. Μην πάς με τίποτα σε λύσεις Tubescreamers, Boss (κανένα απολύτως), MXR+, και εννοείται πως όχι σε πιο "καθαρόαιμα" fuzz και treble boosters. Όχι γιατί δεν είναι καλά πετάλια, αλλά γιατί δεν συνεργάζονται καλά με τον tranzistor που έχεις. Επίσης κατά τη γνώμη μου, όλα τα λαμπάτα πετάλια drive είναι μούφα (τροποποίηση: δεν είναι τόσο καλά όσο κάποια άλλα αντίστοιχα στην τιμή τους), εκτός κι αν πραγματικά ξοδευτείς (που δεν αξίζει με τον ενισχυτή που έχεις στην παρούσα φάση) κι αγοράσεις το BadCat 2-Tone, ή το Effectrode Tube Drive (πανάκριβα και τα δύο)...

Έχεις δίκιο. Πρόχειρη σκέψη. όπως είπα δεν έχω εξειδικευμένες τεχνικές γνώσεις, σε ενισχυτές.

Xωρίς να έχω φοβερές τεχνικές γνώσεις (βασικά πράγματα) και χωρίς να έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο, σαν υπόθεση το να ακούγεται διαφορετικά ένας ενισχυτής όταν δουλεύει στα 110-120v και στα 220-230v μου φαίνεται λογικό, και μόνο αν αναλογιστώ ότι τα filter caps που ανορθώνουν το ρεύμα (από AC σε DC) θα αποθηκέυουν την διπλάσια ενέργεια στα 220v απ' ότι στα 110v . Άρα η ανόρθωση λογικά θα γίνεται πιο "στρωτά" στα 220v (επαναλαμβάνω ότι υποθέτω). Aπο 'κεί και πέρα όμως σίγουρα μου φαίνεται παράλογο το ότι ένας εξωτερικός μετασχηματιστής 220/110 που έχει τα κατάλληλα KVA, μπορεί να επηρρεάσει τον ήχο. Στην θέση σου δεν θα πείραζα τίποτα στον ενισχυτή και θα δοκίμαζα αυτήν τη λύση.

Έστω Humbucker... (μιας και δεν το καθορίζεις). Για αυστηρά 80s ήχους (πιάνει ακριβώς το στυλ που περιγράφεις), DiMarzio Tone Zone. Για κομπρεσσαρισμένο γκάζι σε bright κιθάρα, Seymour Duncan Custom Custom. Τα πιο γκαζωμένα μοντέλα των boutiqάδων δεν τα έχω ακούσει από κοντά.

Οι καμπίνες χωρίζονται σε κάποιες βασικές κατηγορίες. Τις Fenderοκαμπίνες που παραδοσιακά είναι μασίφ πέυκο (solid pine) και γενικότερα είναι πιο "ζεστές", και τις Marshallοκαμπίνες που είναι χοντρό κοντρα πλακέ (birch ply) που είναι πιο "ζωντανές". Από 'κεί και πέρα άλλες δυο κατηγορίες είναι οι closed back οι οποίες είναι πιο σφιχτές και πιο dark συνήθως ή οι open back οι οποίες είναι πιο "χαρχάλα" και πιο bright. Υπάρχουν και άλλες διαφορές, όπως για παράδειγμα το αν παίρνουν το μεγάφωνο μπροστά ή πίσω (front loaded, rear loaded), για λιγότερα η περισσότερα μπάσα. Η καμπίνα λειτουργεί σαν ηχείο και η κατασκευή της πάίζει πολύ σημαντικό ρόλο στον ήχο. Δεν είναι απλά ένα κουτί με τρύπες, κι όποιος έχει δοκιμάσει μεγάφωνα σε διαφορετικές καμπίνες μπορεί εύκολα να στο επιβεβαιώσει. Δυστυχώς οι φθηνές καμπινες στις οποίες αναφέρεσαι θα έχουν σαν αποτέλεσμα ο ήχος σου να γίνει πιο ασθενικός στα μπάσα και να χάσει σε definition. Δεν είναι τυχαίο ούτε και καμιά κουτοπονηριά ότι οι καλοκατασκευασμένες καμπίνες κοστίζουν κάτι παραπάνω. Πραγματικά έχει διαφορά να παίζεις απο μια Marshall 1936 και να παίζεις από μια καλη VHT για παράδειγμα. Το δεύτερο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι τα 65άρια V30 μάλλον θα είναι πολύ μικρά για τον ενισχυτή σου (υποθέτοντας ότι τον έχεις πάρει για να τον ανοίγεις). Τα κινέζικα V30 εξάλλου δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερο, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Οι περισσότεροι παραπονioύνται ότι δεν έχουν και μεγάλη σχέση με το μεγάφωνο που έκανε θραύση στα 90s .. και σίγουρα ακόμα και τα original made in england v30 δεν ήταν τα καλύτερα ηχεία παιγμένα στα όρια των δυνατοτήτων τους. Η πρόταση μου. Καμπίνα: http://www.avatarspeakers.com/ - contemporary custom 2x12 χωρίς μεγάφωνα. Μεγάφωνα: http://www.thomann.de/gr/eminence_tonker16.htm

Aν δεν έχεις περιορισμό στο budget, μπορείς να δοκιμάσεις τους Lindy Fralin Blues Special μονούς με τον Unbucker στο bridge. Aν και δεν έχω ακούσει συγκεκριμένα αυτά τα σετ, ότι έχω ακούσει από Fralin είτε μονούς είτε διπλούς είναι κορυφαίο για vintage ήχο, και απ'όσο ξέρω τον Unbucker τον έχει βγάλει ειδικά για splitάρισμα. Αν δεν σε ενδιέφερε το split, θα σου πρότεινα και τους Fender Texas Blues με Seymour Duncan Pearly Gates στο bridge που τους είχε stock επάνω η Lone Star Strat και ήταν εξαιρετικός συνδυασμός.

Πιο απλό πείραμα: Πάρε μια κιθάρα. Παίξε ΧΩΡΙΣ ενισχυτή. Πάρε ένα φθηνό αντίγραφό της που δεν διαφέρει κατασκευαστικά, (ίδια άρμωση μπράτσου σώματος, γέφυρες, κλειδιά, lock κλπ) παρα μόνο στα ξύλα. Παίξε πάλι χωρίς ενισχυτή. Ακούγονται το ίδιο; Όχι. Άρα τι διαφέρει; (εκτός πια κι αν ισχυρίζεται κάποιος ότι διαφέρουν σε ποιότητα και τα...CNC Routers). Aπλά παραδείγματα που ξεκαθαρίζουν τα πράγματα: Mια PineCaster vs μιας Rosewood Tele. Μια πανάλαφρη Epi L.P vs μιας Gibson L.P με Quilted Top 300 κιλών... Τα ηλεκτρικά παρελκόμενα απο 'κει και περα (μαγνήτες, καλώδια, ενισχυτές, μεγάφωνα) αναλαμβάνουν να προσθέσουν τον δικό τους χαρακτήρα στην όλη σούπα, τις διαφορές της οποίας μόνο κιθαρίστες που περνάν τη μισή τους ζωή μεταξύ μουσικών forum και bedroom playing μπορούν να αντιληφθούν...γιατί όταν σκάσει μούρη ο drummer όλα αυτά παν περίπατο ;D

Το Ultimate Attenuator είναι ασφαλές και με πολύ ικανοποιητικό ήχο. Αν έχεις άνεση χρημάτων το Faustine θεωρείται αυτή τη στιγμή το καλύτερο. Οι κριτικές και τα clips στο youtube είναι τουλάχιστον διθυραμβικά. Το Sequis Motherload επίσης είναι το ίδιο καλό με το U.A και στην ίδια περίπου τίμή, σου δίνει και πολλές δυνατότητες (Line Out, Effects Loop, Speaker Simulation). Όλα αυτά πάντως κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Μην πάς σε λύση T.H.D Ηotplate, είναι χάλια...

Να το θέσω λιγάκι αλλιώς... Επί επτά χρόνια έπαιζα με Tele πριν το γυρίσω στη Les Paul. Είναι μια πολύ απλή κιθάρα, και έχω ακούσει αρκετές:AmStd, Μexico, ΜΙJ Fenders, Τokai Βreezysound, C.S Nocaster κ.λ.π. Πέρυσι έφερα για έναν φίλο πάλι (με έχουν αγγαρέψει) μια Don Grosh. Aυτή η κιθάρα άλλαξε τον τρόπο που ακούω πλέον μια Tele. Σε οποιονδήποτε σχεδόν ενισχυτή και να την βάλεις, ακούς τον ήχο που χαρακτηρίζει μια Tele σε ένα album. Γι αυτό λέω ότι πρέπει να έχεις πάρα πολλές κιθάρες τελικά για να μπορείς να εκφέρεις γνώμες στο μία προς είκοσι... Mε βάση αυτά, έτσι περίπου κρίνω και μια Gibson. Η SG που έφερα, με λίγα λόγια και με τους Τ490/498, ακούγεται το ίδιο ζωντανή και έχει το ίδιο sustain με την R0 μου. Ακόμα καλύτερα δεν έιχα καμιά διάθεση, να αγοράσω την R0 μου όταν ξεκίνησα για L.P γιατί ήταν plaintop και είχε και απαίσιο για τα γούστα μου χρώμα, και κόστιζε 50% περισσότερο από κάτι supreme και κάτι ltd edition με AAAAA tops που έσκιζαν εμφανισιακά και ήθελα πάρα πολύ να μου αρέσουν. Δοκίμαζα όμως L.Ps και P.R.S και μετά από αρκετές κιθάρες παραπονέθηκα στον πωλητή ότι καμιά Gibson δεν έπαιζε όπως οι PRS. Tότε μου έδωσε μια L.P την οποία όμως του είπα να οτι δεν θα την αγόραζα γιατί δεν μου άρεσε εμφανισιακά. Αυτός επέμεινε να την δοκιμάσω, και μετά από πέντε λεπτά πήγα και τον ρώτησα ΓΙΑΤΙ αυτή η κιθάρα παίζει. Tότε μου εκείνος εξήγησε για τις Custom Shop (ήταν από τα πρώτα μοντέλα τότε ούτε που τις ήξερα)... Αυτή είναι η δική μου εμπειρία για τις Gibson, νομίζω ότι πλέον έχω ακούσει αρκετές ώστε να δικαιούμε άποψη.

Οι μαγνήτες εν έτη 2009 πρέπει να μην είναι καρα hot. Aυτές είναι αντιλήψεις που ανήκουν στο 1984, και μόνο αν θές καθαρά ήχο 80's θα σoυ πρότεινα να σκεφτείς μαγνήτες πολυ δυνατούς (κεραμικούς). Σήμερα τα γκάζια τα βγάζεις από τους ενισχυτές και τα πετάλια με πολύ πιο φυσικό τρόπο απ' το να έχεις έναν μαγνήτη τίγκα στα μεσαία, και να μην μπορείς να βγάλεις καθαρά της προκοπής. Ακόμα και με Telecaster, αν έχεις έναν Mesa Triple, έναν Peavey 5150, έναν Krank, Diesel κ.λ.π μπορείς άνετα να παίξεις Thrash. Εκτός αυτών όμως τα τελευταία 30 χρόνια δεν υπήρξε ποτέ μαγνήτης Gibson που να είναι τόσο Vintage, που να μην μπορεί να σου δώσει γκάζι. Οι περισσότεροι μάλλον για τον αντίθετο λόγω αλλάζουν μαγνήτες στις Gibson. Aν παρ'όλα αυτά θες τον πιο γκαζωμένο μαγνήτη που μπαίνει στις SG, νομίζω ότι οι Classic φοράνε τους κεραμικούς. Πιο κοντά στο θέμα, έγω έχω ακούσει τεράστιες διαφορές μεταξύ των SG Std, και άκουσα αρκετές μέχρι να αποφασίσω ποιά θα φέρω από την Αμερική για έναν φίλο που μου την είχε "παραγγείλει". Θα επιμείνω στο 1 στις 20, αν και θα πρέπει να έχεις ακούσει 20 για να μπορείς να το πεις αυτό.

Kατ' αρχάς με αυτόν τον εξοπλισμό θα χρειαστείς...υπομονή ;D Πέρα απ' την πλάκα τώρα, ψάξε στο ebay για κάνα φθηνό παλιό μεταχειρισμένο Marshall Shredmaster (για να ξεκινήσεις απ' τα γκάζια, που είναι το σημαντικότερο).

Mερικές Προτάσεις: α. Οι "κλασικοί"... 1. Seymour Duncan Pearly Gates Set Πολύ καλοί αν η κιθάρα σου φαίνεται bright, οι πιο επιτυχημένοι κατά τη γνώμη μου διπλοί σε Epi και Fenderoειδή. Vintage "Texas Blues" ήχος. 2. Seymour Duncan Pearly Gates neck, Custom Custom Bridge. Όπως και το παραπάνω σετ, αλλά με περισσότερο γκάζι στον bridge, πιο ισσοροπημένοι στη μεσαία θέση. 3. Seymour Duncan Jazz Neck, JB Bridge. Hi-Fi ήχος, ιδανικός για κιθάρες πνιγμένες στα μπάσα, και σίγουρα μόνο για κιθάρες που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα "ανεμικών μπάσων" και δεν είναι bright από μόνες τους. Σφιχτός ήχος, σηκώνουν όσο γκάζι θες, χωρίς να χάνουν σε ευκρίνεια, ο neck παίζει πολύ καλά και στα καθαρά. 4. Seymour Duncan '59 set. "Κομμένοι" ελαφρώς στα μεσαία, ισορροπημένοι (μάλλον όμως προς το bright), προθέτουν ελαφρώς σε ογκο, δίνοντας την αίσθηση ότι έχει μεγαλώσει η συχνοτική απόκριση της κιθάρας. Όχι πολύ καλή επιλογή αν η κιθάρα είναι από μόνη της bright, ή αν ο ενισχυτής έχει από μόνος του "κομμένα" μεσαία. 5. Gibson Classic '57 set. Προσθέτουν πάρα πολλά μπάσα στην κιθάρα, έχουν αρκετά άμεση ατάκα, fuzzάρουν πολύ ευχάριστα στο γκάζι. Ιδανικοί για κιθάρες που υστερούν στα μπάσα. Dark. 6. P.R.S #7 set. O "ενδιάμεσος" ήχος, κάτι μεταξύ μουντού μονού και bright διπλού, δεν έχουν τα καλύτερα καθαρά του κόσμου (αν και δεν είναι άσχημα), αλλά είναι και σίγουρα οι πιο ευκρινείς μαγνήτες όσο ανεβαίνουν τα γκάζια. Μπορείς βασικά να παίξεις ακόμα και με γελοίες ποσότητες gain και παρ' όλα αυτά να ακούς όλες τις νότες ενός τετράφωνου ακκόρντου... Δεν θα πρότεινα κάτι περισσότερο γκαζωμένο, σε μαγνήτη τουλάχιστον, εκτός αν κάποιος θέλει ήχο '80s. B. Οι boutique 1. Τom Holmes. Οι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟΙ. Όλα τα προτερήματα των Gibson '57 χωρίς τα υπερβολικά μπάσα. Καθαρίζουν επίσης πολύ καλύτερα. Παρόλα αυτά όχι για τις υπερβολικά dark κιθάρες. 2. Jason Lollar Imperials. Oi Ηi-Fi. Άμεση ατάκα, ισορροπημένοι, μεγάλη συχνότική απόκριση. Πολύ ευέλικτοι μαγνήτες κατά τη γνώμη μου. 3. LIndy Fralin/RS Guitarworks True '60s. Οι στρογγυλοί. Σιγουρά Dark μαγνήτες, ήχος που θυμίζει εύκολά Dickey Betts. To καλύτερο blooming (ο ήχος "ανοίγει" μετά το αρχικό compressάρισμα). Αρκετό gain παρά τα "χαμηλά" νούμερα. Συμπεριφορά που θυμίζει αντοίστοιχα τους NoCaster της Fender (Βridge=Lead, Middle=Rhythm, Neck=Jazz). Οι Αntiquity του Seymor Duncan θα ήθελαν πολύ να τους μοιάσουν. Οι αγαπημένοι μου. 4. Lindy Fralin PAF set. Οι πιο "fat" που έχω ακούσει. Ήχος "Brothers In Arms".... Eλπίζω να βοήθησα.

800 x 1,45 = 1200...U.S Dollars ε, βάλε κι ένα κατοσταρικάκι ακόμα και πάρε μια κιθάρα που πατάει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ Fender κυκλοφορεί, ακόμα και τις masterbuilt των 5.000. Και μόνο οι μαγνήτες που φοράει η συγκεκριμένη κοστίζουν περίπου όσο τα Μεξικανάκια που πρετείνονται παραπάνω... the ultimate single coil blues machine... http://cgi.ebay.com/EARLY-Sherwood-Don-Grosh-Retro-Classic-Strat-w-Lollars_W0QQitemZ280395803982QQcmdZViewItemQQptZGuitar?hash=item4148e46d4e&_trksid=p3286.c0.m14#ht_1042wt_1165

Στο πρώτο clip μάλλον ακούω "λαμπάτο" γκάζι, 99% από ενισχυτή με el84, στον οποίο προστίθεται κάποιο gain stage (βρωμικο κανάλι) ή κάποιο διάφανο booster (π.χ ΖVex SHO) κι όχι τόσο έναν κάθαρο ενισχυτή με 100% το γκάζι απ' το πετάλι... Μου φαίνεται επίσης ότι τα πολύ βρώμικά έχουν υποστεί αρκετό compression... Και στο δεύτερο clip αν δεν υπήρχαν οι fender στο video μάλλον για el84 θα μίλαγα... Αλήθεια, μπες κι άκου μερικά clips από Divided by 13 RSA 23 και 65 Amps Soho. Eίναι βέβαια off topic μιας και δεν πρόκειται για πετάλια overdrive αλλά για μάλλον πανάκριβους ενισχυτές αλλά ο ήχος μου φέρνει αρκετά... Τώρα, back on topic, εγώ αν είχα ένα καθαρό fenderaki μάλλον θα προτιμούσα ένα Timmy ή ένα Crowther Hot Cake για τα ελαφριά o/d και το Fulldrive της Fulltone για τα πιο γκαζωμένα...Υπάρχουν πολλά clips στο youtube, δυστυχώς δεν ξέρω αν τα συγκεκριμένα υπάρχουν στην Ελλάδα...

H δική μου γνώμη είναι σε αυτά τα λεφτά να κοιτάξεις κατ' αρχ'ας στα μεταχειρισμένα. Και στην Ελλάδα που λόγω έλλειψης αγοράς θα βρείς αρκετό εξοπλισμό να "σκοτώνεται" ή και από ebay αν υπολογίσεις το δολλάριο στο 1,45... Τώρα εγώ στη θέση σου θα έκανα υπομονή και θα περίμενα σε αυτά τα λεφτα έναν Traynor YCV 40 μεταχειρισμένο, ο οποίος θα σε καλύψει σε πολλά είδη από μόνος του...Είναι ουσιαστικά ένας Fender Deluxe με καλύτερο βρώμικο κανάλι. Σε αυτά τα λεφτά επίσης μπορείς να ακούσεις καινούργιους στα μαγαζιά τον Peavey Classic 30 (ακόμα καλύτερη επιλογή αν σκοπεύεις να κινηθείς περισσότερο σε βρώμικα (βρωμίζει καλύτερα με πετάλια και δεν "λασπώνει") και τον Kustom Defender. Oι πεταλιέρες σου προσφέρουν μια πρώτη ιδέα για το πώς ακούγονται κάποιοι διαφορετικοί ενισχυτές και effects. Τις πλήρεις δυνατότητές τους συνήθως τις εκμεταλλέυονται κιθαρίστες που και έχουν ακούσει πολλούς ενισχυτές από κοντά, και έχουν την όρεξη και τις δυνατότητες να ασχοληθούν με τις παραμέτρους τους.

Αν και υπάρχουν πολύ πιο κατάλληλοι να μιλήσουν για μονούς μαγνήτες, επειδή τους έχω ακούσει (τους κόκκινους, τους μπλε και τους χρυσούς), ξεκινώντας είναι noiseless μαγνήτες, υπέρ του δέοντος hi-fi ηχητικά. Οι κόκκινοι έχουν έξοδο γκαζωμένου διπλού, οι μπλέ είναι περιπου σαν κλασικός διπλός ενώ οι ασημί είναι πιο χαμηλής εξόδου και οι χρυσοί έχουν τη χαμηλότερη έξοδο όλων. Μπορεί να σου αρέσουν αν γενικότερα σ' αρέσουν οι 80's ήχοι. Τα συγκεκριμένα σετ συμπαθούν περισσότερο τα rigs μοντέρνου προσανατολισμού. Aν ο υπόλοιπος εξοπλισμός σου (ενισχυτής-εφέ) είναι πιο vintage, μπορεί να σου φανεί ότι "ξυνουν" ιδιαίτερα στα "βρώμικα". Οι κόκκινοι συνίστανται μόνο για bridge, ενώ οι χρυσοί μάλλον κάνουν μόνο για 80's funk...

Kαι μένα μου έχει συμβεί μια φορά, αλλά είχα την κιθάρα φάτσα στο air cond. Για την ιστορία έγώ έχω Gibson. ...Tελικά ίσως η λύση είναι να πάρω καμιά Ιβανεζ για το καλοκαίρι, με 7-8 χορδές και 3-4 truss rods ;D

Δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι απ' όλη την καθ'όλα πιστεύω εμπεριστατωμένη άποψη μου, απομονώνεις το λιγότερο σημαντικό κομμάτι για να στηρίξεις την επιχειρηματολογία της απάντησής σου. Και μάλιστα μετά το αναπτύσσεις και στο τέλος μάλλον υπονοείς ότι είμαι και off topic... Εγώ απλά σύγκρινα κάποιες μπάντες της ίδιας περιόδου και της ίδιας χώρας. Και μίλησα και εξήγησα τον τρόπο που στην Βρετανία γίνεσαι No1... Οι jesus σίγουρα ξεφεύγουν σαν στυλ, αλλά ανέφερα και πολλές άλλες μπάντες της brit pop, ιστορικές και αξιόλογες οι οποίες πιστεύω μουσικά έχουν καταφέρει περισσότερα (τουλάχιστον έχουν από ένα εκπληκτικό από την αρχή μέχρι το τέλος album). Επίσης ξεκαθάρισα ότι δεν κάθομαι να αναφέρω τους πάντες και πάντα, τους καλύτερους όλων των εποχών κ.λ.π. Πέντε ονόματα, τα πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό από την ίδια περίοδο και χώρα, που θεωρώ καλύτερα από τους Oasis. Bέβαια τους Oasis η "Sun" τους είχε πρωτοσέλιδα κάθε βδομάδα να δηλώνουν ότι "ρίχνουν κόκα στα cornfleics τους" ή ότι "θέλουν ο Alex και ο Damon των Blur να κολλήσουν AIDS και να πεθάνουν"...Aυτοί λοιπόν έτρεφαν τον τύπο που σε αντάλλαγμα τους προέβαλλε, και στο πρόσωπο τους βρήκε την νέα μεγάλη κόντρα μετά τους beatles και τους stones, τους smiths και τους echo and the bunnymen κ.λ.π. Kάπως έτσι, έφτασαν ως εδώ γιατί αν ρωτήσεις πιο ήταν το προηγούμενο single τους, μάλλον κανείς δεν το θυμάται... Για μένα επαναλαμβάνω οι Oasis λοιπόν ξεκινάν και τελειώνουν εκεί. Ο.Κ και έβγαλαν και δέκα singles; Στην καλύτερη περίπτωση με ένα best of θα είμαστε εντάξει...