kpeyos

Mπράβο...πολύ ωραίος!!!

Αφού θα πήγαινες σε G12-M Greenbacks, σου έχω δύο λύσεις... Λύση 1η: Nα βάλεις δύο G12 65. Ουσιαστικά η επανέκδοση του G12-M στις αρχές των 80s. Στα 65 watt αντέχουν άνετα τον Hiwatt. Oι διαφορά τους με ένα Greenback συνοψίζεται στα λίγο λιγότερα μεσαία και σε ένα ελαφρύ treble roll off με παράλληλη καλύτερη διαχείριση των μπάσων, το οποίο μπορεί άνετα να παίξει από εντελώς καθαρά, μέχρι αρκετά high gain (δεν είναι βέβαια και το πλέον κατάλληλο για metal). Προσωπικά είναι το αγαπημένο μου μεγάφωνο. Ενισχυτή αλλάζω, τα G12 65 ποτέ... Είναι μεγάλη ευκολία να έχεις ήχο Greenbacks από 2x12. Aν είσαι τυχερός θα τα βρείς αυθεντικά μεταχειρισμένα. Αλλιώς, στη σειρά heritage της Celestion, τα οποία απ' ότι διαβάζω όμως παίρνουν καιρό για να στρώσουν, και οι κριτικές είναι αναμεικτες. Λύση 2η: Ένα τηλέφωνο στον κύριο με τα Scumbacks: http://www.scumbackspeakers.com/ Για ήχο Greenbacks σε ό,τι Power Handling θέλεις... Y.Γ Το γιατί θέλεις να χρησιμοποιήσεις οπωσδήποτε τα 16 ohm του μετασχηματιστή σου και να μπλέξεις με εν σειρά συνδέσεις δεν το πολυκατάλαβα, αν θέλεις το εξηγείς.

Aν συνδέσει παράλληλα τα 8 ohm με τα 4 ohm, θα πρέπει ο ενισχυτής του να έχει έξοδο 2,7 ohm για να μην υπάρχει impedance mismatching. Λίγο δύσκολο...

...πάντως σημαντικό είναι και το μέγεθος και η κατασκευή της καμπίνας. Μη νομίζεις ότι το μεγάφωνο που άκουσες πχ σε μια oversized 1x12 θα ακουστεί το ίδιο στην υποτυπώδη καμπινούλα του princeton...

Λίγο δύσκολα... Πρέπει να προσέξεις το διαφορετικο sensitivity που έχουν αυτά τα μεγάφωνα. G12T 75=97dB, V30=100dB. To V30 θα είναι πολύ πιο δυνατό. Σαν ηχεία το πρώτο είναι εντελώς thrash metal/pantera mid scooped και το άλλο πριμομεσαίο, κλασικός ήχος 90s rock. Για να γίνουν συγκεκριμένες προτάσεις, θα πρέπει να ξέρουμε και τον ενισχυτή...

Καλό θα ήταν να έγραφες καμιά πληροφορία για το set up σου. Τα βρώμικα ας πούμε τα παίρνεις από πετάλι ή από δεύτερο καναλι στον ενισχυτή σου; Πάντως ο ήχος από τη στιγμή που παίζεις σε μπάντα, με αυτήν πρέπει να συμβαδίζει. Από κει και πέρα θα πρέπει να προσέξεις κάποιους ήχους που είναι πολύ scooped (δεν έχουν καθόλου μεσαία) και "εξαφανίζονται" σε συνθήκες μπάντας, ειδικά αν εκεί υπάρχει και δεύτερος κιθαρίστας. Εκεί ακόμη και σε πολύ μεγαλύτερη ένταση μπορεί να εξαφανιστεί κάποιος αν παίζει με scooped ήχο και πρέπει να κοντράρει ήχους με εμφαση στα μεσαία. Ακόμη θα πρέπει να αναρωτηθείς για τους ήχους που ακούς στις διάφορες μπάντες. Ο Page ας πούμε ή ο Blackmore θα ακούγονταν γελοιωδώς trebly αν παίζαν μόνοι τους. Ο Μοοre, όπως και πολλοί μεταλλάδες είναι μεν πιο scooped αλλά είναι τόσο δυνατά στη μίξη που δεν ακούγεται τίποτα άλλο καθαρά. Γεγονός είναι πώς οι χώροι σε μια μπάντα είναι συγκεκριμένοι και δεν μπορείς να τα έχεις όλα...

To πρώτο μου ακούγεται πολύ scooped και αδύναμο, σαν φτωχός συγγενής ενός καλού muff...Νομίζω ότι με έναν τέτοιο ήχο μάλλον θα υπάρχει πρόβλημα να ακουστείς σε full μπάντα. To τρίτο με χαλάει στο "ψεύτικο" και "buzzy" high end. Αυτό αν ήταν συγγενής κάποιου όμως θα ήταν του RAT. To δεύτερο, χωρίς να με ξετρελάνει, ήταν το πιό κοντινό σε Marshall O/D με τα τονισμένα μεσαία του. Νομίζω ότι σε κάποιοα settings θα πείθει ακόμα περισσότερο. Οπότε το προτιμώ...

Σίγουρα δεν είναι κάτι το δύσκολο αν έχεις χρόνο, αλλά αν δεν το έχεις ούτε ξαναδεί για παράδειγμα καλύτερα για πρώτη φορά να φωνάξεις κάποιον από την παρέα που ξέρεις σίγουρα ότι γνωρίζει για να σου δείξει πέντε βασικά. Πέραν τούτου, το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούνται αυτές οι θέσεις σαν stock wiring είναι γιατί θεωρούνται λίγο "dull". Συνήθως και η μεσαία θέση σε μία standard παραδοσιακά δεν χρησιμοποιείται με 100% ανοικτά τα volume και από τους δύο μαγνήτες. Συνήθως μιξάρεις 100% τον bridge και προσθέτεις λίγο volume απ' τον neck για τον "παχύνεις". Αυτό που προσπαθεί να πετύχει το wiring της κιθάρας σου με τον μεσαίο μαγνήτη δηλαδή.

Φαντάζομαι να δοκίμασες και διαφορετικά καλώδια έτσι; Μήπως τα πεταλάκια είναι ας πούμε "φθηνιάρικα"; Η κιθάρα καρφί, δεν ακούγεται καθόλου ούτε σε υψηλές εντάσεις, ούτε σε high gain να παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα παρα μόνο με τα πετάλια;

Kαλύτερα ξεκίνα από ένα παλιό αμερικάνικο ProCo RAT (αυτά με το LM308). Δες και τι μπορείς να κάνεις με τα μεγάφωνα του ενισχυτή σου να μην ταλαιπωρείσαι με τίποτα V30. Aν πάντως θες silicon fuzz αυτό της MXR (M173 - Classic 108) είναι πολύ καλό. Aν θές κάτι με πολλά μπάσα τσέκαρε το Malekko B:assmaster. Τώρα δεν έχω πάιξει με το συγκεκριμένο Octave Fuzz, αλλά Octavian style fuzz στο Blues for the Red Sun δεν έχω πολυπροσέξει για να είμαι ειλικρινής.

Δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Τα περισσότερα replacement μεγάφωνα θα κοστίζουν όσο και ο ενισχυτής ολόκληρος. Άσε που μάλλον θα δυσκολευτείς κι όλας να βρείς κάτι στα 4 ohm (τα πιο κοινά είναι στα 8 και στα 16 ohm). Μάλλον αν σε "καίνε τα λεφτά στην τσέπη" καλύτερα θα είναι να σπρώξεις το ενισχυτάκι κανα 50άρικο και να επενδύσεις κανα 200ευρώ σε κάποιο καλύτερο μεταχειρισμένο απ' τις αγγελίες...

Νομίζω ότι με αυτες τις κιθάρες γινόταν ψιλοχαμός με τα μοντέλα. Αλλες είναι gibson scale με set in neck, άλλες Fender scale και bolt on, μεγάλες διαφορες σε καπάκια, fingerboards, ηλεκτρικά... Καλύτερα κάνε μια καλύτερη περιγραφή της κιθάρας, του ήχου της και τι δεν σ' αρέσει σε αυτόν, τί μουσική παίζεις, και τί υπόλοιπο εξοπλισμό έχεις, για να μπορέσουν να σε βοηθήσουν καλύτερα.

+1

Όχι. Στις κανονικές wraparound, το ύψος του tailpiece αντικαθιστά στη ρύθμιση του action το ύψος της tuneomatic. Aναλογα μπορεί λοιπόν να ρυθμιστεί ώστε να είναι πιο σκληρό ή πιο μαλακό. Βέβαια οι ρυθμίσεις εδώ είναι αρκετά περιορισμένες, γιατί το intonation μπορεί κατόπιν να ρυθμιστεί μονάχα μέσω του neck relief.

H σωστή ρύθμιση του tailpiece μιας Gibson είναι κάτι το αντικειμενικό και όχι θέμα προσωπικού γούστου, εκτός κι αν πρόκειται για wraparound (χωρίς tuneomatic γέφυρα), όπου μέσω αυτής ρυθμίζεις το action της κιθάρας το οποίο είναι όντως θέμα προσωπικού γούστου, όσο βέβαια στο επιτρέπει το σωστό intonation σε αυτή την περίπτωση. Στις κιθάρες με tuneomatic αφού πρηγουμένως ρυθμίσουμε το neck relief, το action και το intonation, έχοντας αποφασίσει αν θέλουμε να περάσουμε τις χορδές κανονικά από το tailpiece ή σαν να ήταν wraparound τοποθετούμε το tailpiece σε τέτοιο ύψος ώστε η χορδή να σχηματίζει μεταξύ της γέφυρας και του tailpiece μια γωνία περίπου 30 μοιρών. Αν η γωνία είναι πολύ μικρότερη η χορδή δεν θα στέκεται σωστά στα βαγονάκια της γέφυρας και θα υπάρχει πρόβλημα στο κούρδισμα. Αν η γωνία είναι πολύ μεγαλύτερη θα έχεις πρόβλημα με σπάσιμο χορδών. Όσο για το υλικό του tailpiece και της γέφυρας, το vintage correct είναι αλουμινένιο. Υπάρχουν και πολλές aftermarket οι οποίες είναι από άλλα υλικά (π.χ ανοξείδωτες) και θεωρίες υπάρχουν πολλές για το αν, πώς και κατά πόσο επηρρεάζουν τον ήχο. Προσωπικά δεν έχω ακούσει σημαντικές διαφορές, που να δικαιολογούν τουλάχιστον το κόστος αντικατάστασης τους.

Aν έχεις τόσο τα σωστά ακούσματα, όσο και την εμπειρία χρήσης των διάφορων μηχανημάτων (από κιθάρες και ενισχυτές και μαγνήτες και μεγάφωνα και πετάλια ή πεταλιέρες), στο τέλος θα εκπλαγείς με το πόσο εύκολα μπορείς να προσεγγίσεις διάφορους ήχους ακόμα και με κονσερβοκούτια για ενισχυτές, κιθάρες-κουπιά και εφέ της behringer. Τα δύσκολα ξεκινάν αν είσαι "purist" και ψάχνεις το 100% αυτών των ήχων καθώς σε μια τέτοια προσέγγιση δεν χωράει το "one size fits all". Για παράδειγμα δεν μπορείς να πάρεις το 100% του ήχου ενός full σκάφους από την solidbody που χρησιμοποιείς για τις ροκιές, εκεί που το σκάφος στριγγλίζει απ' το feedback μόλις ανέβουν λίγο οι εντάσεις, ούτε μπορείς να παίξεις country το ίδιο πειστικά με μια les paul ή οποία όμως έχει το 100% του ήχου που θα χρειαστείς αν παίξεις π.χ british blues, και καμιά από τις δύο δεν θα σου δώσει το 100% ενός rockabilly ήχου όπως μια Gretsch, ή το 100% ενός surf ήχου όπως μια Jaguar και όλες οι προηγούμενες φυσικά θα υστερούν κατά πολύ μιας superstrat όταν παίζεις heavy metal ή μιας stratocaster όταν παίζεις σκυλάδικα ;D. Tα ίδια πάνω κάτω ισχύουν και για τους ενισχυτές. Πάντα αν ανήκεις στην κατηγορία που προανέφερα. Προσπάθειες για να συμβιβαστούν διάφορα είδη έχουν γίνει (η PRS και οι hot rodded strats / superstrats αποτελούν παραδείγματα) αλλά και παλι υπάρχουν συμβιβασμοί.

Last Drive - Heavy Liquid...

Κρίμα, δεν το διάβασα κάπου στο θέμα του παιδιού κι έτσι δεν το κατάλαβα Συνέχισε αν θέλεις τι να πώ... Αυτό με τα db θα συμβεί κατα κύριο λόγο όταν πάρεις έναν εντελώς καθαρό ενισχυτή και προσπαθείς να βγάλεις overdrive μονο από το treble booster. Ξεκαθάρισα ότι δεν θα το χρησιμοποιούσα σε τέτοιους ενισχυτές και ο ενισχυτής του ενδιαφερόμενου δεν είναι τέτοιος. Σε επίπεδα που ο ενισχυτής έχει ήδη overdrive λοιπόν, απλά ο ήχος γεμίζει και τονίζεται σε κάποιες συχνότητες περισσότερο. Απλά FYI τα treble boosters που είχα στην κατοχή μου (BSM, Analogman) μπορούν να είναι και always on μιας και καθαρίζουν υπέροχα ακόμα απο βαριά γκάζια σε πολύ καλά καθαρά, προσθέτωντας μόνο σε αυτήν την περίπτωση λίγο brilliance όταν κατεβάζεις το vol της κιθάρας. Αυτό δεν είναι ούτε δυσκολο να το ανακαλύψει κάποιος ούτε και δύσκολο να προσαρμοστεί. Τώρα όσο για τα υπόλοιπα πετάλια που θα επηρρεαστούν δεν το πολυκατάλαβα αν θες το εξηγείς. Άν είναι να τα κάνει όλα στο περιπού εως και στο καμία σχέση, αρκεί να μην κουράζεται, να προτείνουμε στον ανθρωπο να πάει να παίξει με κανα guitar rig, ή με καμιά tonelab ή να πάρει κάνα Digitech Βad Monkey για να μην ξοδεύεται κι όλας. Αλλά δεν νομίζω ότι μας ζητήθηκε κάπου "η φθηνότερη και πιο ξεκούραστη, ανεξαρτήτως ποιότητας λύση". Ο καθένας δουλεύει όπως επιλέγει. Εγώ πρότεινα απλά αυτό που θεωρώ μια πολύ καλή λύση.

Aπλά να προσθέσω, μιας και έχω δοκιμάσει πάρα πολλά πετάλια της συγκεκριμένης εταιρείας, ότι το voicing που έχουν δεν νομίζω ότι τονίζει τα πρίμα. Κυρίως σφίγγουν τα μπάσα και προσθέτουν ένα φυσικότατο και ευχάριστο στο άκουσμα gain stage στον ενισχυτή. Ανάλογα με το μοντέλο χρησιμοποιούν ένα περισσότερο ή λιγότερο γκαζωμένo transistor και ανάλογο τονισμό σε συγκεκριμένες περιοχές των μεσαίων. Μάλιστα στα περισσότερα υπάρχει και αρκετό roll off στα πρίμα και γι αυτό όταν επέλεξα, βάσει προσωπικών γούστων και υπόλοιπου set up διάλεξα αυτό με τα λιγότερο κομμένα πρίμα. Βέβαια όπως και τα fuzz βάσει προσωπικού γούστου δεν θα χρησιμοποιούσα treble boosters σε απολύτως καθαρούς ενισχυτές αλλά ο Vox έχει όλα τα στοιχεία για να ταιριάξει το συγκεκριμένο πετάλι. Όσο για τη δυσκολία στη χρήση, δε θυμάμαι να τελείωσα κανένα πανεπιστήμιο για το πως χρησιμοποιούνται. Ένα volume έχουν, κι αυτό κάποια από αυτά. Και βέβαια αν θέλει κάποιος να έχει ήχο Rory Gallagher και η γιαγιά του να κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο αυτό είναι μια άλλη, τελείως διαφορετική συζήτηση...

To BSM-RG είναι το απόλυτο γι αυτόν τον ήχο και τον ενισχυτή που έχεις. Γενικά όλα τα πετάλια αυτής της εταιρείας είναι πολύ ποιοτικά. παραθέτω περιγραφη: BSM RG Treble Booster The BSM RG Rory Gallagher tribute model is based on the British HORNBY-SKEWES unit first issue produced early 1967, used by Ritchie Blackmore, the brilliant and impulsive guitarist of Deep Purple. The unit produces a powerful and biting sound that was used to help create the epochal masterpieces e.g. "Deep Purple In Rock" and "Fireball". The long yearned new edition was issued under the name HS from BSM, including the same germanium transistors as the original 1967 version. The RG Rory Gallagher tribute model is basically a HS-C Custom, modified to nail Rory Gallaghers signature tone, known from his famous recordings like "Big Guns" or "Lonesome Highway". Compared to the HS-C Custom, the RG Rory Gallagher tribute model offers more gain for a more punchy sound with a good crunch. The RG Rory Gallagher tribute model, includes the same volume control, like Blackmore's modification on his treble booster. When dialed about halfway, you will achieve Gallaghers sound from his early records like "Deuce", "Live in Europe" and "Against The Grain". If you use a guitar with PAF style humbuckers, reduce the guitar΄s volume from 10 to 7 and set the PRA΄s volume to 50% to get this earthy, rough early/mid 70΄s R&B sound from the "Faces" (Ron Wood on guitar and Rod Stewart΄s vocals).

@ solega. Δεν μπορώ να θυμηθώ, αλλά μια πληροφορία σαν κι αυτή (το να αλλάξει δηλαδή κάποιος τους original pafs στην κιθάρα του Peter Green οι οποίοι είναι και απο τους πλέον κοπιαρισμένους) σίγουρα εντυπώνεται. Είμαι σίγουρος ότι με λίγο ψάξιμο στο net θα το βρεις.. @ darshan. Oι ΕMG δεν κάνουν για δύο λόγους. 1) Είναι τίγκα στα μεσαία 2) Έχουν μηδενικό complexity και overtones. Άρα δεν έχουν σχέση με αυτό που εννοούμε ήχο PAFs (για το ποιά είναι τα χαρακτηριστικά ενός καλού PAF μπορείτε να διαβασετε κάποιο απ' τα δεκάδες άρθρα του LPF). @ Andreas Black 1) Mπορεί και να παιζε στην "χαμένη δεκαετία" (γνωστή και ώς 80s) ;D

Aν σου δίνουν τον ήχο που θες οι Burstbuckers, αυτό το ξέρεις εσύ καλύτερα από μας. Από άποψη μαγνητών και μόνο ο Gary Moore χρησιμοποιεί σε όλες τις κιθάρες (και στου Peter Green που αγόρασε) Tom Holmes, οι οποίοι είναι πανάκριβοι και δυσεύρετοι. Πολύ κοντινές σε αυτούς λύσεις είναι οι Gibson '57 και οι Seymour Duncan Pearly Gates. Και πολλοί boutique φυσικά. Oι ΕΜG δεν είναι καλύ λύση γι' αυτόν τον ήχο σε καμία περίπτωση.

Solid με την κυριολεκτική έννοια είναι μόνο οι όλες οι custom shop, εκτός από τις Cloud 9. To "σωστό" βάρος για μια solid είναι κοντά στα 4,5 κιλά και συνήθως τα ελαφριά μαόνια με τα σωστά specs τα κρατάνε για τις ακριβότερες custom shop (R9, Murphy κλπ) Kατα τ' άλλα οι Standard ανάλογα με το μοντέλο από το 1980 και μετά είναι τρυπημένες με dremel για weight relieve, και προσφάτως έχουν κυκλοφορήσει και chambered.

εντάξει ο Greg Martin έχει έναν απ΄τους καλύτερους classic rock ήχους. Επίσης είναι ατομάρα, και ενεργό μέλος του LPF. Aλλά πολύ βλάχος ρε παιδί μου...

για τον jimmy page που έπαιζε με 8άρες έχουμε να πούμε κάτι; μάλλον θέμα γούστου είναι το πάχος...