kpeyos

To συγκεκριμένο combo DSL 410 κατ' αρχάς δεν το έχω ακούσει με διάφορα μεγάφωνα... ...αλλά έχω αρκετά χρόνια εμπειρίας με Marshall JCM800 (κύριος ενισχυτής), και έχω ακούσει αρκετά μεγάφωνα σε διαφόρων ειδών καμπίνες. Η επιλογή μεγαφώνου επηρρεάζεται από αρκετούς παράγοντες. Ο πιο σημαντικός ο ενισχυτής και μετά ακριβώς είναι η καμπίνα, η οποία θα χειριστεί το κύριο μέρος των μπάσων. Επειδή λοιπόν έχεις ένα μικρό 1x12 combo χωρίς πολλά μπάσα από την καμπίνα, δεν σου προτείνω το V30. Σαν μεγάφωνο το V30 είναι σαφώς πιο ενδεδειγμένο σε μεγαλύτερες καμπίνες με περισσότερα μπάσα. Καλύτερο είναι λοιπόν σε 2x12 ή ακόμα καλύτερα σε 4x12 (όπως χρησιμοποιήθηκε στα 90s). Με δεδομένο τον Marshallοενισχυτή, τα watt του, το στυλ μουσικής και το ότι θες κάτι το δυνατόν φθηνότερο θα σου πρότεινα το Eminence Swamp Thang το οποίο έχω ακούσει σε 1x12. Ο λόγος είναι ότι κάνει την καμπίνα να ακούγεται μεγαλύτερη μιας και είναι λίγο scooped δημιουργώμτας έτσι την αίσθηση του όγκου. Επίσης το voicing στα πριμα μοιάζει με το V30. Έχει επίσης αρκετά watt και δεν είναι από τα ακριβά μεγάφωνα (αν τα λεφτά δεν ήταν πρόβλημα μάλλον θα σου πρότεινα ένα Scumback M75 ή H75 στα 100 watt...) το λινκ... http://www.bluearan.co.uk/index.php?id=EMIPATSWAMP

Για τον λόγο τουλάχιστον που λες ότι θες την καμπίνα είτε είναι 1x12 είτε 12x12 δεν παίζει ρόλο. Η ισχύς του ενισχυτή απλά μοιράζεται σε ένα ή περισσότερα μεγάφωνα. Το μέγεθος της καμπίνας από 'κει και περα παίζει μεγαλύτερο ρόλο στην "χροιά" του ήχου. Μια 1x12 είναι πιο μεσαία, και στερείται αρκετά σε μπάσα (ειδικά μια σχετικά μικρή 1x12), ενώ ο ήχος γενικά ακούγεται πιο focused, πιο συγκεντρωμένος ας πούμε. Μια 4x12 η οποία ας πούμε βρίσκεται στο άλλο άκρο είναι πιο μπασοπρίμα με πιο διασκορπισμένο ήχο. Αυτό που παίζει ρόλο στην τελική ένταση είναι το sensitivity του ή των μεγαφώνων που είναι η ικανότητα του μεγαφώνου να μεταφράζει την ισχύ του ενισχυτή σε ένταση ήχου. Έχοντας υπόψιν ότι 10db είναι περίπου διπλάσια αντιλαμβανόμενη ένταση θα δεις κάνοντας ένα googlάρισμα ότι παίζουν μεγάφωνα κιθάρας από 95db έως 103db. Κινήσου χαμηλά. Δυστυχώς δεν έχω άλλα στοιχεία για το set up, το budget σου και το είδος της μουσικής που θέλεις να παίξεις, ούτε καν για το αν θα καταλήξεις να πάρεις τελικά 1x12 μιας και τελικά όπως σου είπα δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στην τελική σου ένταση. Απλά είναι πιο βολική στο κουβάλημα αλλά θυσιάζεις αρκετά από άποψη χροιάς (εκτός αν πας σε oversized). Όπότε δεν κάνω και πιο συγκεκριμένη πρόταση...

off the top of my head... (γενικότερα σε post ύφος, περισσότερο ή λιγότερο rock) . Lanterna . Labradford . Fly Pan Am . The Notwist . Hood . Crippled Black Phoenix

Εσύ απαντάς στο πόσα μπάσα μπορεί να χρειάζεται κάποιος ή πόσα από αυτά είναι πραγματικά χρήσιμα σε μια μίξη το οποίο είναι έτερον εκάτερον. Εξάλλου δεν είναι μόνο το μεγάφωνο, είναι ολόκληρο το σύστημα μεγαφώνου/καμπίνας. Υπάρχουν και καμπίνες, ιδιαίτερα κάποιες κλειστές 2x12, που θα μπορούσαν να επωφεληθούν από λιγότερα μπάσα για παράδειγμα. Όπως και να 'χει εγώ έκανα μια πρόταση στον άνθρωπο που γενικά έχει την αξία της σαν δοκιμή.

Θα προσπαθήσω να σου δώσω έναν, αν και τα όσα έγραψα βασίζονται κυρίως σε προσωπική παρατήρηση. Αν διάβασες εξάλλου το thread από την αρχή θα παρατήρησες ότι είμαι και ο OP του thread οπότε έμαθα με τον καιρό... "It is not possible to combine high efficiency (especially at low frequencies) with compact enclosure size and adequate low frequency response. One can, more or less, choose only two of the three parameters when designing a speaker system. So, for example, if extended low-frequency performance and small box size are important, one must accept low efficiency.[34] This rule of thumb is sometimes called Hoffman's Iron Law (after J.A. Hoffman, the "H" in KLH)." από το wikipedia, αλλά μπορείς να το ψάξεις σαν Hoffman's Iron Law και όπου αλλύ θέλεις.

ίσα ίσα θα πρόσθετα εγώ, που το μεγάλο sensitivity ή αλλιώς high efficiency που έχουν τα EV "κόβει" αρκετά μπάσα. Βέβαια στο πόσα μπάσα θα έχεις συνόλικα παίζει μεγάλο ρόλο και η καμπίνα. Η επίδραση του μεγαφώνου συνήθως γίνεται πιο αντιληπτή στον χρωματισμό των μεσαίων και κύρίως των πρίμων. Πάντως μπορείς να πάς και στην αντίθετη κατεύθηνση. Bάλε ένα Scumback M75 στα 100 watt που είναι από τα πιο σοφτ και πιο μεσαία μεγάφωνα να τσεκάρεις. Mιας που το θεμα "ξεθάφτηκε" μετά από τρία χρόνια, να πώ ότι η τελική κατάληξη ήταν ότι με την TAD Pine oversized 1x12 καμπίνα και το Eminence Red Fang μέσα ο ενισχυτής έγινε επιπέδου...Dumble. Μετά βέβαια τα πούλησα όλα γιατί ακόμα πειραματιζόμουν... ::) Το μεγάλο πρόβλημα πάντως του ενισχυτή τότε (και δυστυχώς δεν μπόρεσε κάποιος να με βοηθήσει) ήταν το μέγεθος και η κατασκευή της καμπίνας. Η ποιότητα του foroum πάντως σε τέτοιου είδους τεχνικές απαντήσεις βελτιώθηκε πολύ ομολογουμένως τα τρία τελευταία χρόνια. Αυτά για όποιον θα καθήσει να διαβάσει όλο το thread.

Ναι μάλλον είναι σωστή επιλογή, καθώς και οι συγκεκριμένοι είναι περισσότερο keyboard amps και είναι σχετικά μουντοί. Θα πρέπει να σκεφτείς τα παρακάτω... 1. Πόσο ακριβώς gain θέλεις: Θα σου προτείνω κάτι σε low/mid gain. Τα πιο high gain Treble Boosters δεν ακούγονται και πολύ καλά σε σχετικά καθαρούς ενισχυτές. Τα παραδοσιακά Rangemasters ήταν ούτως ή αλλως mid gain. 2. To θές ως καθαρό Treble Booster ή μπορεί να σου είναι χρήσιμο και ένα Mid Booster; Αν δεν είσαι σίγουρος ότι ο ενισχυτής σου είναι υπερ του δέοντος μουντός/σκοτεινός καλό είναι να πας σε μια λύση που σου δίνει περισσότερες επιλογές. 3. Γερμανίου ή Πυριτίου; Τελείως διαφορετικοί ήχοι. Πιο φυσικό στα πρίμα και σε low gain καταστάσεις το γερμανίου, πιο σφιχτό στα μπάσα και με περισσότερη παρουσία σε φουλ γκάζια το πυριτίου. Μπες και στο youtube για κανα κλιπάκι να δεις τις διαφορές. Κάποια άλλα πράγματα που θα πρέπει να έχεις υπόψιν σου... 1. Tube Screamer έχεις δοκιμάσει; Πολύ πιο εύκολο στη χρήση και πολύ πιο "βατό" σαν ήχος. Δεν είναι τυχαίο που εκτόπισε όλα τα Treble Boosters όταν βγήκε και αποτελεί (μέσα από τις δεκάδες εκδοχές και κόπιες του) ένα από τα πιο διαδεδομένα πετάλια που βγήκαν ποτε στην αγορά. 2. Έχεις τσεκάρει την προενίσχυση του Farfisa μήπως έχει καμιά 12AU7 και γίνεται να αλλάξεις με καμιά 12ΑΧ7; Αυτό από μόνο του μπορεί να σου λύσει το πρόβλημα. Αν παρόλα αυτά επιμένεις, σου προτέινω το AnalogMan Beano Boost. Είναι το πιο πολιτισμένο, ευέλικτο και το πιο αθόρυβο από όλα όσα έχω δοκιμάσει. Για πρωτάρης στο είδος θα είσαι μια χαρά. Αν δεις ότι σου πάει, πηγαίνεις μετά και στις hardcore καταστάσεις της BSM. Παρόλα αυτά κατ' αρχάς πηγαινε για μια επίσκεψη στο site της BSM: http://www.treblebooster.net/

κοιτά οτι γίνεται δεν αμφιβάλλω αλλά... 1. Προσθέτει πάρα πολλά db στις περισσότερες περιπτώσεις. Πολλά από τα παλιά treble boosters δεν είχαν master vol. και αυτά που ακόμη που είχαν όμως ακούγονταν καλύτερα σε ορισμένα σημεία του, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχεις καθόλου control στο πόσο boost θα δώσεις αν το πατήσεις ξαφνικά. Το πιθανότερο μάλλον είναι να εξαντλήσεις όλο το headroom του ενισχυτή σου. 2. Το ότι πρέπει ο ενισχυτής να έχει κλατάρει από power amp gain για να το χρησιμοποιήσει κανείς είναι απολύτως ανακριβές. Οι Marshall με τα bass κυκλώματα π.χ ήταν ούτως η αλλως dark σε όλο το range και επωφελούνταν πολύ από τα always on treble boosters. Το ίδιο και οι παλιοι non top boost Vox, οι Supro, o Τeisco που έχω σπίτι και οι Epiphone Valve Junior. Πάντως αν ο ενισχυτής είναι κλαταρισμένος ούτως η αλλως αυτός είναι άλλος ένας λόγος το treble booster να είναι always on. 3. Γενικότερα είναι πολύ πιο εύκολο να στήσεις ήχο και equalisation στον ενισχυτή σου με το treble booster always on. 4. Τα σωστά treble boosters βοηθάν έναν καλό βρετανικό ενισχυτή να καθαρίσει μόνο με τη χρήση του volume της κιθάρας, όταν κανονικά λόγω του υπερβολικού gain δεν θα μπορούσαν να το κάνουν από μόνοι τους (βλέπε πχ έναν JCM 2203/2204 στα πρόθυρα της τήξης). Aυτό συμβαίνει γιατί η έξοδος πέφτει ελαφρώς περισσότερο (αλλά πάντα γραμμικά) καθώς χαμηλώνει κάποιος το volume της κιθάρας του. Επίσης τους δίνει καλύτερη ισσοροπία στα πρίμα με το volume χαμηλά. (δεν μουνταίνει ο ήχος). 5. Tα μισα Treble Booster της BSM που θεωρούνται κορυφαία πέρασαν από τα χέρια μου καθώς και το AnalogMan Beano. Τώρα προσπαθώ να απεξαρτηθώ. Το μόνο που χρησιμοποίησα on/off ήταν το BSM Fireball και αυτό επίτηδες επειδή ήταν υπερβολικά agressive σαν treble booster για να έχω σε κάποια σημεια έναν piercing a la "Nancy" ήχο με την Les Paul. Aυτό όμως δεν νομίζω ότι είναι ό λόγος που οι περισσότεροι κιθαρίστες θα αγοράσουν ένα Treble Booster.

μπα...δεν ακούω να...ξεβιδώνεται τίποτα ;D εντάξει πλάκα κάνω, σίγουρα έχει σημεία αλλά...

Να προσθέσω απλά... 1. Never Mind The Bollocks...Here's The Sex Pistols (Steve Jones / Les Paul Custom) 2. In The Court Of The Crimson King...King Crimson (Fripp / Les Paul Custom) 3. Blizzard of Ozz - Ozzy Ozbourne (Randy Rhoads / Les Paul Custom) 4. Blow By Blow - Jeff Beck (Jeff Beck / '54 Standard modded with humbuckers) 5. Love Bites - Buzzcocks (Pete Shelley-Steve Giggle / Les Paul Juniors)

Φοράνε διαφορετικούς μαγνήτες. Της faded είναι burstbuckers του οποίους φοράει η Gibson και στα πιο ακριβά μοντέλα της. Η Goldtop φοράει τους AlNiCo Τ (υπάρχουν και κεραμικοί) που φορούσαν οι περισσότερες Gibson στα τέλη της δεκαετιάς του '80 και σε 'όλη την δεκαετία του '90 έως το 2002 περίπου... Οι burstbuckers είναι λίγο πιο ήπιοι. Οι Τ έχουν λίγο περισσότερα πρίμα και γκάζια αλλά καθαρίζουν επίσης μια χαρά. Και οι δύο μαγνήτες είναι καλοί αλλά όχι τίποτα το ιδιαίτερο. Δεν πρόκειται να σου χαλάσουν τον ήχο, απλά στις μέρες μας συνήθως οι περισσότεροι τους αντικαθιστούν με after market λύσεις γιατί υπάρχουν πολλές και εξειδικευμένες καθιστώντας το πιο έυκολο να φτάσει κανείς ακριβώς εκέι που θέλει. Κάτι ακόμα που θέλω να τονίσω εδώ είναι ότι ούτως η άλλως δεν ξέρεις τι μαγνήτες θα ταίριαζαν σε μια κιθάρα που δεν έχεις πιάσει στα χέρια σου. Μια κιθάρα μουντή, πνιγμένη στα μπάσα και με αττάκα σαν τσιμεντόλιθο (όπως είναι πολλές από τις low end Gibson) θα επωφελούταν πολύ από τους ΑLNiCo T. Σε μια πιο αέρινη Les Paul η οποία έχει περισσότερο Tele "σκάσιμο" στην αττάκα της θα ταίριαζαν καλύτερα οι Burstbuckers. Καλύτερα τσεκαρε τις διαφορές μου μπορεί να έχει το μανίκι στις δύο περιπτώσεις γιατί η Gibson βγάζει διάφορα πάχη από φλίδα μέχρι κορμό δέντρου και μπορεί να μη σε βολέυει στο παίξιμο.

To Rooster είναι ένα Treble Booster και πιο συγκεκριμένα είναι κλώνος του Dallas Rangemaster, του πεταλιού που έγινε γνωστό κυρίως από τις ηχογραφήσεις του Clapton με τους Bluesbreakers στα τέλη της δεκαετίας του '60. Χρησιμοποιεί NOS transistors γερμανίου όπως και το original Rangemaster. Δεν είμαι σίγουρος (μαλλον δεν θυμάμαι) αν πρόκειται για OC44 ούτε και για την κατασκευάστρια εταιρεία τους. Αυτό που παίζει ρόλο στο πόσο κοντινός ή πόσο στο περίπου μπορεί να θεωρηθεί ο συκγεκριμένος κλώνος. Στα μείον του πάντως για μένα σίγουρα είναι ότι δεν έχει κάποια ρύθμιση για το πόσα μπάσα θα κόψει ή ποιά περιοχή θα τονίσει, όπως είθισται στους περισσότερους μοντέρνους κλώνους του Rangemaster. Πέραν τούτου όμως (το οποίο ίσως και να μπορεί να στο προσθέσει ο Jam) η ποιότητα του σαν κατασκευή είναι πολύ υψηλή. Εάν όμως δεν έχεις εμπειρία από treble booster πάντως θα πρέπει να ξέρεις ότι είναι ιδιόρυθμα πετάλια. Στα bright αμερικανάκια της fender και στους μοντέρνους high gain ενσχυτές συνήθως δεν τα πάνε και πολύ καλά. Επίσης χρειάζονται μαγνήτες με χαμηλή έξοδο για να παίξουν σωστά. Πρέπει επίσης όπως σχεδόν συμβαίνει με όλα τα fuzzοειδή να μπει πρώτο στην αλυσίδα των εφε για να πάρει κάποιος το 100% των δυνατοτήτων του. Τέλος, συνήθως χρησιμοποιείται always on και πρέπει να χρησιμοποιείς το vol της κιθάρας σου για να καθαρίσεις ή να βρωμίσεις τον ενισχυτή. Έχωντας περάσει από έξι από τα κορυφαία trebla booster, είναι θέμα ψαξίματος για να δεις τί ταιριάζει τελικά με το set up σου. Ίσως όμως τελικά να θέλεις ένα απλό boostάρισμα στον ήδη υπάρχοντα ήχο σου οπότε δεν αξίζει να παιδεύεσαι με αυτά... Αν θέλεις σε αυτήν την περίπτωση μπορείς να πάς στο Boomster του Jam ή στο Vyagra Boost του Crazy Tube Circuits ή στo booster που φτιάχνει ο Toneless Soundlabs για να ενισχύσεις και τους Έλληνες όπως λες...

To EP-1 δεν έχει ως δυνατό σημείο του το phasing καθεαυτό. Είναι κυρίως envelope που χρησιμοποιείται και με εξωτερικά triggers και έχοντας αρκετά μεγάλη συχνοτική απόκριση δίνει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Tο phasing του όμως είναι αρκετά "μεταλλικό" όταν ανοίγεις έστω και λίγο το resonance, πραγμά που το καθιστά κατ' αρχάς πολύ έντονο και τελικά του δίνει μια χροιά περισσότερο κατάλληλη για κάτι πιο πειραματικό, στυλ Radiohead π.χ παρά για το κλασικό ελληνικό stoner που είναι της μοδός στα διαφορα liveάδικα nowadays... H Pigtronix εξάλλου ειδικεύεται στα πιο εκκεντρικά εφέ και τα πετάλια της κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποφεύγονται από κάποιον που ψάχνει ένα βασικό εφέ αντιπροσωπευτικό τους είδους για να κάνει τη δουλειά του. Αν θέλεις ένα phaser να κάνεις τη δουλειά σου δοκίμασε κατ' αρχάς ένα απλό ElectroHarmonix Small Stone και αν δεν σου κάνει ή σου πέφτει λίγο βλέπεις και παρακάτω. Αν έχεις λεφτά και θέλεις πετάλι για stoner πάρε το Mad Professor Tiny Orange Phaser. Απόλυτα στοχευμένο phaser και univibe στο ίδιο πετάλι. Τι άλλο να ζητήσει ο μέσος stoner; Αν θέλεις το καλύτερο phaser τελειά και παύλα πάρε το Effectrode Phaseomatic. Δυστυχώς στοιχίζει γύρω στα 300 ευρώ καινούργιο από το Prymaxe στο ebay αν υπολογίσεις και τα μεταφορικά. Εγώ παρόλα αυτά μαζεύω λεφτά για να το ξαναγοράσω γιατι δεν έχω ξανακούσει κάτι παρόμοιο... Eπίσης για κάποιον λόγο το MXR Phase 90 και οι κλώνοι του, ακόμα και το πανάκριβο Retrosonic Phaser που πέρασαν από τα χέρια μου δεν μου κάναν "κούκου" ειδικά για το στυλ που λες...

Κατ' αρχάς αυτό που ακούγεται περίεργο στο σόλο του paranoid δεν είναι φυσικά κανένα distortion ή παραμόρφωση αλλά ενα ring modulator όπως αυτό... από 'κει και περα ένας βρετανικός a la plexi ενισχυτής, και ένα μονταρισμένο rangemaster treble booster (με περισσότερο γκάζι). Όπως το RM Metal της BSM...

Πάντως και το να αρχίσεις να "χώνεις" λεφτά σε μεγάλες μετατροπές, ειδικά αν ήδη σκέφτεσαι το επόμενο όργανο δεν είναι πολύ καλή ιδέα. Αν πάντως θες να πας σε passive ηλεκτρικά, δεν είναι υπερβολικά δύσκολο. Απλά αγοράζεις τους μαγνήτες και ένα σετάκι καλά ποτενσιόμετρα για να είσαι σίγουρος. Πετάς τα ηλεκτρικά και τα κυκλώματα προενίσχυσης (αν έχει), συνδέεις απευθείας τους passive και τελείωσες. Καλύτερα να το πας σε μάστορα αν δεν ξέρεις ο ίδιος. Πιθανό budget για μαγνήτες, pots, μεταφορικά αν τους πάρεις από εξωτερικό, και μάστορα...περίπου 180 ευρώ.

Ποιούς Bartollini και EMG και active μας λες...Reggae θα παίξεις ή thrash metal... ;D Πέρα από την πλάκα, ο ήχος του Aston Barrett είναι σχετικά απλός. Ένα Jazz Bass με κλασικούς passive μαγνήτες και παίξιμο στον neck μαγνήτη και κλειστό το tone. Συμφωνώ για τις flat wound χορδές, αλλά νομίζω ότι ο jazz μαγνήτης στο neck είναι ακόμα πιο σημαντικός. Αφού γουστάρεις routing λοιπόν, μπορείς να βάλεις και ακόμα ένα Jazz μαγνήτη μπροστά από τον p. Googlαρε λίγο το μπάσο του Stu Hamm... Από 'κει και πέρα, έναν σετ jazz μαγνήτες, έναν p (προτιμότερο όλοι fender, λόγω σχέσης ήχου/κόστους) ποιοτικά CTS audio taper pots 250k από την WD Music Europe και καθάρισες...

let 's see αν μπορώ να προσθέσω κάτι... οι κιθάρες HSS και HSH βασικά ξεκίνησαν στα τέλη 70s/αρχές 80s... 1. Γιατί: α. Επειδή θεωρούταν τότε ότι ο brιdge ήχος του μονού μιας strat είναι κατ' ουσίαν άχρηστος. Ακόμα και σήμερα όμως οι περισσότεροι Strat players παίζουν neck και neck/middle β. Επειδή με strat και διπλό bridge έπαιζε ο Eddie Van Halen. γ. Οι μαγνήτες ήταν συνήθως τότε αρκετά overwound και ένας bridge διπλός μαγνήτης με υπερβολική έξοδο και κεραμικός, δεν έχει συνήθως καλό καθαρό ήχο. δ. Η μόδα ήταν "τα καθαρά πεντακάθαρα και τα βρώμικα πενταβρώμικα" οπότε ναι - συνήθως χρησιμοποιύσαν τους μονούς για τα καθαρά και τον διπλό για βρώμικα. 2. Σήμερα: α. Δεν χρειάζεται να έχεις overwound μαγνητες γιατί υπάρχουν πετάλια και ενισχυτές καταλληλοι για γκάζια χωρίς πουσάρισμα από αυτούς. β. Τα υπερβολικά βρώμικά και τα υπερβολικά καθαρά είναι εντελώς passe. γ. Άρα διαλέγεις μαγνήτες που να καμπλιμεντάρουν ο ένας τον άλλο σε χροιά, με τελικό στόχο να έχεις σε γενικές γραμμές έναν λίγο πιο γεμάτο ήχο σε single note leads και έναν λίγο πιο άδειο στα ρυθμικά, που όμως θα μπορούν να εναλλάσονται εύκολα στο ίδιο κομμάτι. Μετά ρυθμίζεις τον ενισχυτή έτσι ώστε να έχεις χρήσιμους ήχους σε όλες τις θέσεις. 3. Ποιό το πρόβλημα: α. Μας κυνηγάν, παίκτες και κατασκευαστές, τα 80s σαν κυτταρική μνήμη και σαν κατάρα. Έτσι χωρίς να υπάρχει λόγος κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη χωρίς να ξέρουμε και το γιατί. β. Το ότι οι περισσότεροι κιθαρίστες σπανίως ξέρουν να ρυθμίσουν τον ενισχυτή τους ώστε να έχουν χρήσιμους ήχους σε όλες τις θέσεις της κιθάρας τους και μάλλον να διαλέξουν και τους ίδιους τους μαγνήτες τους.

Δεν μπορώ να μην προσθέσω πως η δική μου εμπειρία με έναν original Blackface Fender Super Reverb και με έναν Original Vox AC30 λέει πως ήταν σίγουρα μέσα στους καλύτερους ενισχυτές που έχω ακούσει ποτέ (παρ' όλο που είμαι και της Marshall σχολής) και ήταν χιλιόμετρα μακριά από τα αντίστοιχα reissues τους. Να σημειώσω επίσης ότι και οι δύο ενισχυτές ήταν εντελώς παραπεταμένοι και φαίνονταν να μην έχουν δει μάστορα επί δεκαετίες... Δυστυχώς δεν έχω πολλές ευκαιρίες να παίξω με τόσο παλιούς ενισχυτές για να μπορώ να συγκρίνω και να έχω ακόμα πιο εμπεριστατωμένη άποψη αλλά σίγουρα δεν θα υιοθετούσα έτσι αβίαστα το ότι όλα είναι μύθος... Αντίθετα έτσι όπως συμβαίνει και με κάποια vintage effects που έχω δοκιμάσει τείνω προς την άποψη πως "εκεί που υπάρχει καπνός (και δεν υπάρχει παντού), υπάρχει συνήθως και φωτιά". Πάντα βέβαια πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν η υπεραξία της συλλεκτικότητας, η οποία βεβαίως ισχύει μέχρι και για τα vintage...γραμματόσημα και ο καθένας να κρίνει τι ακριβώς τον ενδιαφέρει να πληρώσει.

+1 και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συνεχίστηκε το thread μετά από μια τέτοια απάντηση...

Στα distortion και γενικά στα βρωμοπέταλα δεν υπάρχει "one size fits all". Όλα έχουν να κάνουν με τον ενισχυτή που θα τους βάλεις και με το αποτέλεσμα που θέλεις να βγάλεις. Το ¨γλυκός γεμάτος ήχος με ότι ενισχυτή να 'ναι" δεν μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά σχόλια. Μπορείς επίσης πιστεύω να καταλάβεις ότι αν υπήρχε αυτό το πετάλι, το οποίο σημειώνω ότι θα πρέπει να μπει και στο κεφάλι του καθενός μας και να καταλάβει τι εννοεί με το "ζεστός και γεμάτος" θα το ήξερες ήδη μιας και θα ήταν παγκοσμίως διάσημο. Άρα. Κατ' αρχάς πες μας μερικούς βρώμικους ενισχυτές ή στην χειρότερη κιθαρίστες που θεωρείς ότι έχουν αυτόν τον ήχο και τα λεφτά που διαθέτεις και επίσης αν συνήθως χρησιμοποιείς το distortion σε καθαρούς ή βρώμικους ενισχυτές.

Αν θέλεις μοντέρνο στουντιακού επιπέδου chorus μάλλον η αιχμή της τεχνολογίας αυτήν την στιγμή (δεδομένου και του budget σου) είναι το Strymon Ola dBucket Chorus... http://www.dv247.com/studio-equipment/strymon-ola-dbucket-chorus-and-vibrato-gutiar-effects-pedal--73892. Αν θέλεις "vintage" ήχο, και με αυτό εννοώ τον ληχο του chorus που ακούς στις ηχογραφήσεις των early 80s, όπως στο Message In A Bottle π.χ τότε κανένα πετάλι δεν πλησιάζει το παλιό Boss CE-2. Το CE-2 επίσης έχει το πλεονέκτημα ότι ο ήχος του είναι χρήσιμος σε όλο το range του, ακριβώς γιατί έχει, ας πούμε την σωστή ποσότητα σαν εφέ. Άλλη μια επιλογή είναι το JAM Waterfall. Eίναι μια σαφώς πιο "βαθιά" και "έντονη" εκδοχή του CE-2. Είναι μεν πολύ ποιοτικό αλλά για μένα προσωπικά ήταν too much. Οι περισσότερες ρυθμίσεις του με έβγαζαν απευθείας στο 80s kitsch. Εκεί που κερδίζει αυτό το πετάλι είναι κυρίως σε αργά arpeggios και one note lines όταν θέλεις πραγματικά να ακούγεται το chorus. Θέλω εδώ να ξεκαθαρίσω ότι υπήρξα για μεγάλο διάστημα ιδιοκτήτης και του CE-2 και του Waterfall ταυτόχρονα. Το Strymon το έχω ακούσει μόνο από τα εντυπωσιακά ομολογουμένως clips. Y.Γ Να προσθέσω άλλο ένα πετάλι που δεν λεχω ακούσει από κοντά αλλά κάνει θραύση στα fora και έχει επίσης εντυπωσιακά clips στα οποία φαινεται να έχει παμπολλές δυνατότητες. Το Fromel Seraph

Αν ήθελα κιθάρα να τα κάνει όλα... PRS CE 24 ...http://cgi.ebay.com/1994-PRS-Paul-Reed-Smith-CE24-CE-24-Pre-Factory-Guitar-/320686840943?pt=Guitar&hash=item4aaa6cdc6f Αν ήθελα κιθάρα για να κάνω όλους τους φίλους μου να αυτοκτονήσουν από τη ζήλεια τους... Don Grosh Classic (Strat ή Tele ανάλογα τα γούστα) http://cgi.ebay.com/Don-Grosh-Retro-Classic-Stratocaster-CUSTOM-GUITAR-/220773779955?pt=Guitar&hash=item33672489f3 βασικά εδώ οι τιμές είναι και λίγο τσιμπημένες. Στο TGP θα τις βρείτε 1500-1600 δολλάρια και η κιθάρα -ειδικά να την πετύχεi κανείς με τους Fralin- ξεφτιλίζει οποιαδήποτε masterbuilt της Fender (η οποία κοστίζει 5500...) Αν ήθελα να γράφει Gibson... Gibson Les Paul Special Custom Shop http://cgi.ebay.com/09-Gibson-Les-Paul-Special-TV-White-60-Custom-Shop-VOS-/220714479475?pt=Guitar&hash=item33639baf73 Και αν ήθελα κάτι πιο "ανεξάρτητο" ή την Ric 660 στις αγγελίες ή την Country Gentleman προσθέτωντας λίγο στο budget...

Επίσης το παληκάρι που "ανέστησε" το θέμα έχει ενισχυτή των 150 ευρώ. Εκτός κι αν βρήκε κάποιον καλό άνθρωπο να του χάρισε ουσιαστικά κάτι καλό, είναι εντελώς μάταιο να συζητάμε για fuzz μιας και μάλλον πρόκειται για solid state/modelling ενισχυτή και το παιδί μάλλον δεν ασχολείται με experimental post κλπ καταστάσεις...

Νομίζω ότι ήταν ένα θετικό βήμα το ότι έχουν σταματήσει να υπάρχουν σχόλια στις αγγελίες (για όποιον θυμάται το τί γινότανε στο παρελθόν). Τώρα αν είναι ή δεν είναι συλλεκτική η αξία του Fulltone ας το αποφασίσει η αγορά. Φαντάζομαι ότι όποιος δεν την ψάχνει αλλά πάει και τα ακουμπάει χαλαρά, μάλλον τα 'χει και του περισσεύουνε κι ολας...

Ναι, νόμιζα ότι ήμουν σαφής...