kpeyos

Μπορώ να πώ ότι καταλαβαίνω τί θες να πεις, αλλά εγώ σε πολλές περιπτώσεις το έχω δεί να μην ισχύει και σίγουρα στους active δεν το θεωρώ άξιο αναφοράς. Τέλος πάντων όμως ακόμη κι εκεί που ισχύει, τις περισσότερες τουλάχιστον φορές η αντιστάθμιση μέσω των controls του ενισχυτή είναι κάτι τουλάχιστον απλό. Δε χρειάζεται να γράφεις κεφαλαία για να μου τονίσεις κάτι το οποίο δεν είναι ούτως ή αλλως γενική αλήθεια αλλά προσωπική σου άποψη.

στους EMG; Εδώ αυτό δεν ισχύει ούτε στις αξιοπρεπείς passive υλοποιήσεις όταν έχουν και pots της προκοπής...

Καλύτερα λέω εγώ να τον πληροφορήσουμε με ακρίβεια και να αποφασίσει μόνος του. Να μάθει και κάτι σαν κάποιος που συμμετέχει σε μουσικό forum. Να του υπενθυμίσουμε επίσης οτι η κιθάρα έχει και volume άσχετα αν για κάποιους είναι πυρηνική φυσική να το χρησιμοποιήσουν. Mε τους EMG δε, λειτουργεί μια χαρά. Περισσότερο headroom στα καθαρά αν θέλει ας του προτείνουμε να πάρει ενισχυτή. Δεν χρειάζονται ανακρίβειες.

Το κοινό των LP δεν λειτουργεί έτσι. Οι τύποι θεωρούνται άριστοι luthiers και η κιθάρα σε καμία των περιπτώσεων δεν χάνει την μελλοντική της αξία, ακριβώς το αντίθετο - είτε της κάνεις ένα απλό refinish είτε ολόκληρο retopping. Είναι σαν να της βγάλεις τους original Burstbuckers και να της βάλεις ένα σετάκι Holmes. Θα χάσει σε αξία; Όχι βέβαια. Επίσης οι συλλέκτες που θέλουν την ακριβή ρέπλικα δεν ισχυρίζονται την ηχητική της ανωτερώτητα. Συνήθως είναι θέμα vintage accurate συλλεκτικότητας, στην χειρότερη αν μια κιθάρα προορίζεται για να παιχτεί (πράγμα σπάνιο για αυτές τις κιθάρες) είναι θέμα εμφάνισης ή και τρέλας. Έχω βέβαια παρακολουθήσει σε τέτοια fora και άνθρωπο που έκανε ανακατασκευή με retopping σε original Les Paul του '52. Αυτό ναι, είναι παρανοϊκο. Λυπήθηκα την κιθάρα που αντεξε με αξιοπρέπεια 60 χρόνια για να την βάλουνε τελικά...στην πλάνη.... :o

Είναι ένα κοινό λάθος να συγχέει κάποιος τη μεγάλη έξοδο με την ποιότητα των καθαρών ενός μαγνήτη κατ’ απόλυτη αντιστοιχία. Η έξοδος των EMG είναι αρκετές φορές μεγαλύτερη από αυτή ενός vintage style humbucker (έξι ή εφτά φορές περίπου) αλλά ακόμη κι έτσι δύσκολα μπορεί να υπερφορτώσει την είσοδο των περισσότερων ενισχυτών ιδιαίτερα των πιο μοντέρνων. Ακόμη όμως κι αν συμβεί κάτι τέτοιο υπάρχει το volume knob της κιθάρας που πολύ εύκολα μπορεί να μας λύσει αμέσως το πρόβλημα. Το ότι η υψηλότερη τιμή εξόδου έχει συνδεθεί με χειρότερα καθαρά όμως δεν είναι τυχαίο. Έχει να κάνει όμως όχι με την ίδια την τιμή της εξόδου αλλά με τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται αυτή. Πιο αναλυτικά, στους passive μαγνήτες που χρησιμοποιούνταν και ακόμα χρησιμοποιούνται στην μέγιστη πλειοψηφία των κιθαριστικών εφαρμογών η υψηλότερη τιμή εξόδου έχει να κάνει με τον αριθμό των τυλιγμάτων του πηνίου ενός μαγνήτη. Όσο αυξάνεται όμως αυτός ο αριθμός με σκοπό να αυξήσουμε την έξοδο τα πρίμα «φιλτράρονται» εκτός και έτσι μειώνουμε ουσιαστικά την συχνοτική απόκριση του. Προσπαθώντας να αντισταθμίσουν την απώλεια αυτή οι κατασκευαστές για να δώσουν πίσω τα χαμένα πρίμα κυρίως χρησιμοποίησαν πιο ισχυρά μαγνητικά υλικά όπως τους κεραμικούς μαγνήτες τα οποία όμως επίσης σαν παρενέργεια επέφεραν και κάποιες άλλες αλλαγές περισσότερο ως παρενέργειες στην ηχητική ταυτότητα ενός μαγνήτη. Αυτές οι αλλαγές ιδιαίτερα στις πρώτες τους υλοποιήσεις θεωρήθηκαν και συνεχίζουν να θεωρούνται από την πλειοψηφία των κιθαριστών ως λιγότερο ευχάριστες ηχητικά, ιδιαίτερα στον καθαρό ήχο. Φυσικά η κάθε διαφορετική υλοποίηση ειδικά σήμερα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και το παραπάνω δεν μπορεί να είναι μια γενική αλήθεια για όλους τους κεραμικούς μαγνήτες, αντανακλά όμως τους συνειρμούς που γίνονται όταν κάποιος ξεκινάει να μιλάει για high output μαγνήτες. Εν ολίγοις δεν είναι το υψηλό output που θα μας δώσει «χειρότερα.» ή «καλύτερα» για κάποιον καθαρά αλλά ή συχνοτική απόκριση και η συνολική ηχητική ταυτότητα ενός μαγνήτη που το καθορίζει. Όλα αυτά βεβαίως ίσχυουν για passive μαγνήτες. Οι EMG 81/85 είναι μεν active μαγνήτες με πολύ διαφορετική κατασκευή η οποία όμως σαν συχνοτικό αποτέλεσμα έχουν παρόμοιο με αυτό των πλέον overwound passive μαγνητών. Αυτό χοντρικά σημαίνει ότι έχουν πολύ λίγα πρίμα και πάρα πολλά μεσαία. Για να το καταλάβει αυτό κάποιος καλύτερα αρκεί να συγκρίνει το resonant peak το οποίο είναι περίπου στα 2.5kHz στους EMG 81/85 όταν το resonant peak ενός hot passive humbucker είναι περίπου 5kHz, ενός vintage humbucker είναι περίπου στα 7kHz και αντίστοιχα ενός μαγνήτη Telecaster στα 9kHz. (Η σύγκριση είναι ανάμεσα σε μαγνήτες που προορίζονται για το bridge position). Εδώ αξίζει επίσης να αναφερθεί πως active μαγνήτες φτιάχνονται σε όλο το συχνοτικό εύρος δεν έχουν δηλαδή τόσο μεγάλους κατασκευαστικούς περιορισμούς όσο ένας overwound passive μαγνήτης αλλά δεν έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς στο ευρύ κιθαριστικό κοινό για έναν άλλο κυρίως λόγο. Λόγω της κατασκευής τους το δικό τους εγγενές ελλάτωμα είναι η παραγωγή λιγότερων αρμονικών που τους έκανε να ακούγονται λιγότερο «πλούσιοι» ηχητικά σε σύγκριση με τους passive στα αυτιά της πλειοψηφίας των κιθαριστών. Από κεί και πέρα το headroom του ενισχυτή γενικότερα και ειδικότερα του power section είναι λάθος να αναφέρεται εδώ μιας και δεν επηρρεάζει τίποτα απολύτως σχετικό με το θέμα μας. Eννοείται ότι ένας ενισχυτής με μεγαλύτερο headroom θα έχει περισσότερη ένταση στα καθαρά δεν έχει να κάνει με τους μαγνήτες.

Δεν θα είναι και το πιο ευέλικτο όργανο και μόνο αν λάβεις υπόψιν τους μαγνήτες του, οι οποίοι βέβαια πρέπει να προσθέσω ότι είναι πολύ ποιοτικοί αν σου αρέσει αυτό που κάνουν ειδικά για τέτοιας κατηγορίας όργανο. Απλά κάτι σε passive ηλεκτρικά και πιο "mainstream" είναι ηχητικά και σε βοηθάει αν θες να πειραματιστείς και με άλλα σετ μαγνητών, μια διαδικασία που ειδικά για κάποιον που ξεκινάει τώρα να την ψάχνει περισσότερο είναι και άκρως εκπαιδευτική αν έχει και έναν ενισχυτή που τον βοηθάει ανάλογα. Εγώ θα σου προτείνω σαν πολύ ποιοτικό όργανο να σκεφτείς και αυτήν: http://www.rondomusic.com/al3100silverburst.html στα μισά λεφτά με επίσης πολύ καλά specs + ένα σετάκι CTS pots + ένα ζευγάρι μαγνήτες (εγώ θα 'λεγα τους PRS DragonII από thomann αλλά επιλογές υπάρχουν άπειρες) το οποίο θα σε φέρει επίσης σε πολύ καλό επίπεδο. Για extra ήχους, οι συγκεκριμένοι μαγνήτες splitάρουν έξοχα και σε μονούς. Να προσθέσω απλά για την βέλτιστη πληροφόρηση ότι προσωπικά δεν την έχω πιάσει στα χέρια μου αλλά σπάει τα κοντέρ σε φόρα όπως το mylespaul και δεν έχω λόγο να αφισβητήσω την άποψη ανθρώπων που άνετα μπορούν να συγκρίνουν το συγκεκριμένο όργανο με τις πέντε δέκα Gibson που έχει ο καθένας τους...Τους μαγνήτες τους έχω ακούσει φυσικά και τους προτείνω σαν Νο1 μαζί με τους Pearly Gates για όλες τις LP copies.

Oi VOS είναι σχετικά κάτι κοινό. Λίγες μάλλον είναι προορισμένες να αποκτήσουν συλλεκτική αξία στο μέλλον - κάποιες signature κ.λ.π. Aπό την άλλη τέτοιου είδους κιθάρες ή της Guitar Clinic ή του Keebler ή του Florian Jaeger έχουν σαφώς καλύτερες προοπτικές... Η Gibson δεν μπορεί π.χ να στοκάρει brazilian rosewood που είναι απαγορευμένο στις ΗΠΑ ούτε και γουστάρει να χρυσοπληρώνει luthiers που θα βγάζουν περισσότερα απ ότι θα βγάζει το ίδιο το εργοστάσιο στην κάθε κιθάρα...

Σαφώς κι από ενα σημείο και μετά δεν μιλάει κανείς για ποιότητα ήχου αλλά τίθεται μόνο το θέμα της συλλεκτικότητας. Ξέρεις τί είναι να αγοράσεις σήμερα μια τέτοια κιθάρα και σε είκοσι αν θες χρόνια να κοστίζει όσο μια κοστίζει σήμερα μια replica του Max ή του Chris Derrig; (κάνε κι ένα google σ' αυτούς να σου πέσουν τα σαγόνια)...Έτσι ακριβώς όπως τιμολογείται μια Tele του '52 στις 30000 και μια LP του '59 στις 500.000, με αυτή την λογική τιμολογούνται κι αυτές οι κιθάρες.

+1 αν και πιστεύω ότι αξίζει να το προσπαθήσω...

Aπλά διάβασε από την αρχή το thread αντί για να πετάς τσιτάτα. Αν το κάνεις θα δείς ότι: 1. Υπάρχουν καταπληκτικά πετάλια boutique των 80 ευρώ. 2. Δεν θεωρώ ότι ότι είναι boutique είναι και καλό αλλά και διαφωνώ με τους συνολικούς αφορισμούς. Επίσης πιστεύω πως θα ήταν καλό να ακούγεται που και που και καμιά διαφορετική άποψη περαν του "έλα μωρέ ποιός τα ακούει αυτά, πάρε μια TL, ένα Bossάκι να κάνεις δουλειά..." 3. Με κατηγορείς για υπεροψία επειδή λέω το προφανές ότι δηλαδή στην πλειοψηφία τους τα μέλη του noiz δεν είναι boutiqάδες και μετά μου λές ότι είμαι απελπιστικά μόνος σε αυτήν την κατηγορία... 4. Πιάνεσαι από μια πρόταση μετά από 8 σελίδες thread και περιμένεις σοβαρή απάντηση.

"don't criticize what you don't understand". Bob Dylan.

Νόμιζα ότι μιλάς καθ' υπερβολήν και αυτό ήθελα να τονίσω αλλά σε ευχαριστώ για την ευκαιρία... Εγώ ξέρω πως με την αιχμή της ψηφιακής τεχνολογίας ακόμα ακούω διακριτές διαφορές σε σχέση με αντίστοιχα αναλογικά εφέ ακόμη κι εκεί που τα ψηφιακά είναι γενικότερα αποδεκτό ότι αποτελούν αξιοπρεπέστατες λύσεις, όπως πχ τα modulation effects. Σε πρηγούμενο post έφερα ώς παράδειγμα το Strymon Brigadier σε σχέση με τα αναλογικά Boss DM2 και Rockman Stereo Echo. Μπορώ ακόμη μιλώντας αποκλειστικά για delays να αναφέρω το Hughes & Kettner Replex, το TRex Replica, το BMF Decho Box, το DLS EchoTap κάποια ψηφιακά Bossάκια και πιθανότατα ξεχνάω και αρκετά άλλα τα οποία πέρασαν από τα χέρια μου. Ήταν χειρότερα; Σαφώς και δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική απάντηση μιας και ο καθένας φαντάζομαι ότι έχει τις προτιμήσεις του. Ήταν διαφορετικά; Απαντώ 100%. Άρα; Αρα τίθεται θέμα υποκειμενικής προτίμησης. Η ΤL σου λοιπόν δεν μπορεί να αντικαταστήσει όχι τον ενισχυτή μου αλλά ούτε καν το ταπεινό μου DM2 για τον ίδιο λόγο που όλα τα προαναφερθέντα delays επίσης δεν μπορεσαν αυτά τα χρόνια να το αντικαταστήσουν. Είναι μήλα και πορτοκάλια. Δεν μπορείς να τα συγκρίνεις. Δεν είναι κάν σοβαρό να προσπαθείς να με πείσεις. Κάτι ακόμα. Το "eq ειν' όλα" δεν μπορεί να χρησιμοποιείται παντού σαν την Coca Cola. Όχι βέβαια, όλα δεν είναι eq. Πολλές φορές μπλέκουν παράγοντες όπως το touch response το interaction ορισμένων εφε με τα controls της κιθάρας και τον ενισχυτή που εξ αρχής σε κάνουν να παίζεις διαφορετικά και να ανακαλύπτεις πράγματα που ποτέ δεν θα ανακάλυπτες διαφορετικά. Δεν πιστεύω ότι θα ανακαλύψεις την Αμερική αν σου πω μάλιστα πως υπάρχυν άνθρωποι που ορκίζονται σε τέτοια πράγματα. Εγώ ήδη έφερα το παράδειγμα με τα δύο Octavia. Το να λες εσύ π.χ σε αυτόν που έχει πάρει πέντε Fuzz Faces για να βρεί αυτό που του κάνει ότι δεν ακούει με τα αυτιά του γιατί δεν έχει TL πιστεύεις ότι είναι σοβαρό; Με συγχωρείς που δεν θεωρώ τα Κρίνα το απόσταγμα του κιθαριστικού ήχου των ημερών μας και δεν μπορώ να εντυπωσιαστώ από το παραδειγμά αν και όπως και να 'χει συμφωνώ για την μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών studio ότι είναι χίλιες φορές προτιμότερο να γράψεις connect με την όποια TL παρά να περιμένεις να σου κάνει miking της προκοπής έλληνας ηχολήπτης.

Να, αυτά να μην είχαμε...

Εδώ νομίζω ότι υπήρξε και όλο το πεδίο των παρεξηγήσεων σε αυτό το thread. To ότι κάτι είναι χειροποίητο δεν το ανεβάζει αυτόματα σε κάποιο "μαγικό" status. Το ότι είναι κορυφαίο σαν ποιότητα, τελευταία λέξη του ηχητικού trend, σπάνιο σαν κατασκευή λόγω υλικών που διαμορφώνουν το κύκλωμα, χρησιμοποιεί ακριβά parts, αποτελεί εξαιρετική έμπνευση κλπ μπορούν σαν παραγοντες να δικαιολογήσουν την όποια τιμή. Στο 99% των περιπτώσεων ούτε ο Αμερικάνος, Άγγλος, Αυστραλός έχει αυτήν την δυνατότητα έστω κι αν τα πετάλια παράγονται στην ίδια του τη χώρα. Οι ποσότητες είναι τέτοιες συνήθως που δεν φτάνουν να τροφοδοτήσουν τις βιτρίνες των καταστημάτων, εκτός κι αν ζείς σε καμιά μεγάλη πόλη με μπουτικομάγαζα όπως είναι αυτά του Hollywood, του San Francisco του Λονδίνου κ.λ.π. Το "κόλπο" αν θες εδώ είναι να αγοράζεις μεταχειρισμένα σε τιμές που μπορείς αν δε σου κάνει το πετάλι να το "στείλεις" εύκολα. Εγώ ακόμη και σε περιόδους που στην Ελλάδα δεν κινείται τίποτα και οι Αμερικάνοι δεδομένα είναι πιο δύσκολοι στο να αγοράσουν από Ευρώπη δύσκολα θα χάσω πάνω από 10-20 ευρώ σε αγοραπωλησίες, τα οποία είναι λεφτά που μπορεί να τα 'εχω βγαλει στη διαφορά από ένα άλλο πετάλι που πούλησα ακριβότερα. Δεν είναι κάτι τραγικό.

Εδώ πάντως να πω άλλα δυο πράγματα προς υπεράσπιση των μπουτικάδων. 1ον: Έχει εδώ και αρκετό καιρό πάψει να επιβιώνει ο "μπουτικάς" που απλά κλωνοποιεί έναν Ross, ένα Fuzz Face ένα Rangemaster κι ένα Rat όπως να ΄ναι. Τα προηγούμενα χρόνια δέχομαι ότι όποιος ήξερε να πιάνει ένα κολλητήρι δήλωνε κατασκευαστής αλλά πλεόν υπάρχει τεράστιος ανταγωνισμός με άμεση συνέπεια την εκτόξευση της ποιότητας. Σε καμιά περίπτωση το 90% δεν ισχύει. 2ον: Όπως και να 'χει δεν φταίει ο μπουτικάς όταν τα περισσότερα Fuzz δεν μπορεί να τα βρεί κάποιος διαθέσιμα από κάποια μεγάλη εταιρεία είτε λόγω μη ευρείας διαθεσιμότητας στοιχείων που το αποτελούν, είτε επειδή αποτελούν εξειδεικευμένες κατασκευές που δεν αφορούν το ευρύ κοινό και οι μεγάλες εταιρείες δεν ασχολούνται. 3ον: Δεν φταίει ο μπουτικάς όταν η ProCo επανεκδίδει το original RAT, ή για παράδειγμα η Dunlop και η MXR επανεκδίδουν το Fuzz Face πυριτίου και με έκπληξη ανακαλύπτω τα προιόντα αυτών των εταιρειών στοιχίζουν ακριβότερα από αυτά του γνωστού μπουτικά (RetroSonic, Hartmann) τα οποία έχουν και τις εκάστοτε βελτιώσεις, mods κ.λ.π... 4ον: Κάποιος θα πρέπει να είναι προσεκτικός με προιόντα και κατασκευαστές τα οποία με το που βγαίνουν αποσπούν διθυράμβους. Πολλές φορές ένας καινούργιος ήχος εντυπωσιάζει για μια βδόμαδα μόνο και μόνο επειδή κάτι διαφορετικό στο αυτί. Καλό είναι να πηγαίνουμε σε σχέδια που έχουν αντέξει περισσότερο στον χρόνο. Εννοείται επίσης πως πριν απά κάθε αγορά θα πρέπει να προηγείται και η σχετική έρευνα αγοράς για να μην πέφτουμε θύματα του κάθε επιτήδειου.

Είναι πολύ καλό το ενισχυτάκι οντως. Νομίζω ήταν λίγο εκτός budget γι αυτό δεν το χα προτείνει...

εγώ τουλάχιστον όχι...

Sorry σε έχασα λίγο. Τελικά θες να ακούσεις γνώμες από ανθρώπους που έχουν παίξει με τα πετάλια ή δε σε ενδιαφέρει κι ο καθένας μπορεί να γράψει μια παράγραφο με τίτλο "Ο φανταστικός μου φίλος - το Diamond Memory Lane II" ή ακόμα καλύτερα "Το Artec Analog Echo σκίζει το Fulltone TTE - επειδή το λέω εγώ" ;D Πάντως το παράδειγμα με τις δυο τρεις νότες που φέρνεις δεν είναι άκυρο. Λίγες αλήθεια φορές κάτι έιναι τόσο εντυπωσιακό που τρεις νότες αρκούν. Έτσι διάλεξα την κιθάρα και το Effectrode Phaseomatic και δεν με απογοήτευσαν σε βάθος χρόνου...

Εννοείται. Επτά σελίδες thread αυτό εννοείς όλο κι όλο; Αρχικά θεώρησα ότι φτιάχνεις κι εσύ κλώνους, μιας και με τους κλώνους είχες "κολλήσει" περισσότερο. Το ότι έχεις τις γνώσεις να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο και έβαλες κι άλλη πόση προσωπική δουλειά θα 'πρεπε να σε έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι κάποιος που φτάνει στο σημείο μέσα από αυτές τις γνώσεις και μέσα από τη δουλειά του και φτιάχνει ένα προιόν το οποίο τυγχάνει της γενικής αποδοχής ενός ευρύτερου κοινού θα πρέπει να έχει δικαίωμα να πουλήσει τη δουλειά του όπως αυτός νομίζει και να ζήσει από αυτή. Επίσης πως αυτό είναι καλό και γι αυτόν και για μας που του δίνουμε τη δυνατότητα να καθίσει και απερίσπαστος να ασχοληθεί με την επόμενη κατασκευή του που θα μας καταπλήξει. Ας ρυθμίσει η αγορά και ο φοβερός έτσι κι αλλιως στον χώρο ανταγωνισμός το πόσο θα πουλήσει. Όλα τα υπόλοιπα που γράφεις για τα κυκλώματα που σερβίρονται κλπ είναι κοινοτυπίες. Προσωπικά αν με ρωτάς για κανέναν λόγο. Εχω κι έναν φίλο βέβαια που πούλησε όλα τα έτσι κι αλλιώς υπερσπάνια vintage και boutique πετάλια που είχε κι αγόρασε όλα τα Mad Professor για να τα κάνει σετ λες κι ήταν ταπεράκια... Τα boutique πετάλια όμως δεν είναι ακριβά λόγω της παραγωγής τους αλλά λόγω της σχέσης προσφοράς και ζήτησής τους όπως και οτιδήποτε άλλο σε αυτήν την κοινωνία. Αν δεις τους άγνωστους boutiqάδες ας πούμε που πρωτοξεκινάνε και δεν τους ξέρει η μαμά τους, είναι παμφθηνοι... Από 'κει και πέρα εγώ ανέφερα σε προηγούμενα post ας πούμε ακριβότερα discontinued υλικά και είπες ότι είναι κομμάτι του μύθου. Δεν έχεις όμως τα ακούσματα για να το υποστηρίξεις. Απλά πετάς ένα τσιτάτο κι όποιον πάρει ο χάρος, με βγάζεις και κακό στο τέλος... Επειδή είμαι ανώτερο ον, σε συγχωρώ. Άντε καληνύχτα...

Δεν ξέρω αν ο συγκεκριμένος συνδυασμός μπορεί να σε βγάλει κάπου... Ψάχνεις για μοντα να χρησιμοποιήσεις αποκλειστικά αυτούς τους μαγνήτες (απλοί jazz passive υποθέτω) και αυτά τα pots;

Κατ' αρχάς νομίζω πως παντού όπου παίζει χρήμα θα υπάρχουν πονηροί που θα πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το παράδειγμα της απάτης που αναφέρεις, το παράδειγμα πάναπλων κυκλωμάτων που αν και κοπιαρισμένα πωλούνται πανάκριβα που ανέφερα κι εγώ δείχνουν ξεκάθαρα πως και οι πεταλοboutiquάδες δεν αποτελούν εξαίρεση. Όχι βέβαια ότι κάτι τέτοιο μπορεί να μας ρίξει απ' τα σύννεφα ή ανακαλύψαμε την Αμερική αλλά καλό είναι που ειπώνεται. Δεν συζητάω καν για το πολύ καλό επίπεδο στο οποίο έχουν φτάσει οι οικονομικότερες λύσεις της αγοράς από πετάλια μέχρι και modelling ενισχυτές και τα οποία έχουν κι αυτά και τη χρήση και το κοινό τους. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του με κάτι καλύτερο/χειρότερο, ακριβότερο/φθηνότερο κι απο 'κει και πέρα η πληροφόρηση και η αγορά η ίδια αναλαμβάνει το "ξεσκαρτάρισμα". Από 'κει και πέρα όμως η boutique κοινότητα μας έχει προσφέρει καλώς την δυνατότητα να περάσουν από τα χέρια μας εργαλεία που στις προηγούμενες γενιές ούτε και πραγματικοί star μουσικοί δεν είχαν ονειρευτεί. Κάποιος θέλει τα χρησιμοποιεί, άλλος όχι και είναι δικαίωμά του. Αλλός βάζει πλάι πλάι ένα boutique και συγκρίνει με ένα φθηνό μαζικής, κι αν είναι ίδια κρατάει το φθηνό, πουλάει το boutique βγαίνει και γράφει "παίδια, μην ξοδεύεστε για το τάδε, το δοκίμασα μαζί με το δείνα την ίδια δουλειά κάνουν, πάρτε το δείνα". Αυτό για παράδειγμα είναι σοβαρή άποψη γραμμένη σε μουσικό forum. Αυτό που ξεκίνησε όμως με τα "πάρε Bossακι να σωθείς" , και "τα λεγα εγώ όλοι μούφα είναι, ζήτω η ElectroHarmonix" , "εγώ τα φτιάχνω όλα με 5 ευρώ σε 10 λεπτά" κ.λ.π δεν μπορεί να γράφεται σε σοβαρό τουλάχιστον μουσικό forum. Εδώ μέσα έχουμε τρελλαθεί να διαβάζουμε υποθετικές υποθέσεις κι εκτιμήσεις σε φιλολογικό επίπεδο και μάλιστα κατηγορούμαι όταν αναρωτιέμαι για την βάση που μπορεί να έχουν αυτές ότι αφαιρώ το δικαίωμα αυτού που δεν ξέρει καν για τί πράγμα μιλάει να έχει γνώμη. Πρέπει να είμαστε από τα λίγα μουσικά fora με gearheads παγκοσμίως που ακόμα και το AxeFX έχει κατηγορηθεί ώς ψηφιακίλα...αστεία πράγματα δηλαδή... Επειδή εδώ μέσα υπάρχουν όμως και παιδιά που έχουν ακούσει και δυο πράγματα παραπάνω και υπάρχει και πιο άμεση δυνατότητα επικοινωνίας απ ότι σε ένα ξένο forum θέλω να αποκτήσει και το noiz την σοβαρότητα ώστε αυτοί οι άνθρωποι να συμμετάσχουν πιο ενεργητικά και να μην έχουν 5000 posts στο TGP και 50 εδώ...

Όταν έχεις ήδη κάτι μέσα στο μυαλό σου και όταν είσαι και πάρα πολύ κακομαθημένος χρειάζεσαι πολλές φορές συγκεκριμένα εργαλεία. Δεν ήταν τυχαίο που ζήτησα από τον Toneless να κλωνοποιήσει το συγκεκριμένο πετάλι, για κάτι τέτοιες στιγμές το ήθελα. Ούτε και θα μου έφταναν μόνο τα features του Strymon αν δεν είχε το delay το blending στά Repeats των αναλογικών μου delays. To strymon είναι πολύ πειστικό μεν αλλά τα επαναλήψεις του ξεχωρίζουν πολύ η μια με την άλλη, δεν χωνεύονται η μια μες στην άλλη και δεν δίνουν την ίδια αίσθηση του χώρου παρά τονίζουν την ίδια την επανάληψη. Είναι πολύ ωραίο και χρήσιμο αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μου έκανε. Πως λοιπόν δεν έχει την αξία το ότι είχα και δυο κορυφαία analog delays για να πειραματιστώ; Φυσικά με το ότιδήποτε μπορεί κανέις να βγάλει ήχο, αλλά μπορεί και όχι αν έχει κάτι πολύ συγκεκριμένο στο κεφάλι του. Οι Allison είναι μια φιλική συμμετοχή μου στα live στο μπάσο. Μιας και το κυριο project είναι αμιξάριστο έχω ανεβάσει αυτό. Παρόλα αυτά είναι μια αρκετά ιστορική μπαντα με μέλη από τους Human Grape τους Purple Overdose και τους Screaming Fly και είμαι πολυ περήφανός που παίζω με τα παιδιά. ΜanosX περιμένω να ακούσω και τη δική σου συνεισφορά στην μουσική κοινότητα όταν έχεις κάτι...

Όποιος κατάλαβε για τί πετάλια μιλάω και για τί ήχους κατάλαβε. Εσύ προφανώς δεν κατάλαβες. Αν είχα μια πεταλιέρα φυσικά δε θα ήταν καθόλου το ίδιο. Εδώ το Strymon δε μου 'κανε...(μάλλον δε θα ασχοληθώ άλλο...)

3) Σαν να μαγειρεύεις φακές που κάπου διάβασες ότι έτσι πρέπει να φτιάχνονται και δεν τις έχεις δοκιμάσει παρά μόνο με αυτόν τον τρόπο. Κανένα σημείο αναφοράς. Άλλη μια ιστορία: Γνωστός πεταλοκατασκευαστής μου είχε βάλει κάποια στιγμή να ακούσω τον κλώνο του πάνω στο RAT. Μάλλον κι αυτός κανά schematic θα 'χε κατεβάσει γιατί αναρωτιόμουν πραγματικά αν έχει ακούσει ποτέ original RAT στη ζωή του. Μετά του έφερα το δικό μου. Κατα γενική ομολογία των παρευρισκομένων τα δύο πετάλια δεν είχαν καμία σχέση... 4) Δεν έχω ακούσει τα πετάλια σου και μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω. Το ίδιο και 'συ. Αν πω ότι τα πετάλια σου είναι χάλια θα είμαι το ίδιο ασόβαρος με σένα αν δηλώνεις ότι τα boutique πετάλια ή όποια πετάλια κοστίζουν από ένα ποσό και πάνω είναι υπερτιμημένα. Κάποιες κατασκευές ανέφερα κι εγώ. Σου είπα ότι ακριβείς κλώνους tubescreamer και LPB booster και SHO Booster και Ross Compressor και Orange Squeezer και Rangemaster ακόμα και του TB83 του Pete Cornish μπορώ να σου βρώ πάμφθηνα, ίσως και πιο φθηνά απ' ότι αξιζει να κάτσεις να ασχοληθείς. Για το τελευταίο μάλιστα είχα ανοίξει κι ένα thread μόνο που κανέις δεν ασχολήθηκε μάλλον γιατί τα 70-80 ευρώ είναι πολλά και θα κάτσουν όλοι να το φτιάξουν μόνοι τους. Υπάρχουν όμως και δεκάδες άλλα θεσπέσια πετάλια που δυστυχώς δεν είναι τόσο απλά να κοπιαριστούν και κοστίζουν ακριβά, αλλά δεν μπορείς να τα πείς υπερτιμημένα. Οι αφορισμοί που αναφέρω αφορούν το thread γενικότερα καθώς και τη στάση σε τέτοια θέματα που τηρούν κάποια μέλη εδώ συνολικά. Δεν είναι προσωπικός χαρακτηρισμός.

Να πώ κι εγώ μια προσωπική ιστορία... Πριν δυο μήνες ηχογραφούσα για ένα album ένα κομμάτι που θέλαμε να φέρνει σε ύφος StereoLab στις πιο Kraut στιγμές τους αλλά ταυτόχρονα να έχει και πιο polished ήχο όπως κάποιες από τις δουλειές των Go Betweens. Το βασικό riff το είχα παλαιότερα βγάλει με to DM2 της Boss και ένα Chicago Iron Octavia και αποτέλεσμα ήταν αρκετά synth like ήχος μιας η περιοχή που παιζόταν ήταν στο 12ο τάστο των μπάσων χορδών. Όταν ο εξοπλισμός μου κλάπηκε φυσικά δεν μπορούσα να πάιξω το riff με τον ίδιο τρόπο που το είχα βγάλει. Αντικάτέστησα όμως τα πετάλια ξανά. Πήρα ξανά ένα DM2 για delay, για Octavia όμως επειδή βρήκα μεταχειρισμένο ένα KR Musical Doubler σε καλή τιμή αποφάσισα να πάω σε αυτό. Το αποτέλεσμα δυστυχώς ήταν ότι το KR δεν μπορούσε να βγάλει τον ήχο του Chicago Iron και το riff και πάλι δεν μπορούσε να παιχτεί τόσο καλά . Τότε δοκίμασα τον τροποποιημένο κλώνο του Lovetone Big Cheese που μου βείχε φτιάξει ο Toneless (είπαμε όταν υπάρχει ο τρόπος ούτε κι εγώ δίνω 700 ευρώ για πετάλι, άσε που με τη μόντα του Toneless το πετάλι έγινε διαστημικό). Αποτέλεσμα: Ο ήχος ήταν δέκα φορές καλύτερος από τον ήχο που είχα βγάλει το riff. Έτσι μου ήρθε η ιδέα κι έβαλα κι ένα σόλο που θυμιζε mono synth. Αφού λοιπόν ηχογράφησα με τον νέο αυτόν εξοπλισμό πριν δυο βδομάδες μου ήρθε το Strymon Brigadier ένα ψηφιακό πετάλι που προσομειώνει τον αναλογικό ήχο δίνοντάς του όμως πολύ περισσότςερα features. Παίζοντας το ίδιο riff και πειραματιζόμενος με τις ρυθμίσεις και το left/right ανακάλυψα ότι θα μπορούσα να έχω χρησιμοποιήσει τις επαναλήψεις πολύ πιο δημιουργικά και το riff να ακουγόταν πολύ καλύτερα. Παρόλα αυτά προτιμούσα το blending των επαναλήψεων του DM2 και έτσι με λίγο practice κατάφερα να κάνω το κόλπο αυτό με τα παρεστιγμένα και με το DM2. Όμως το DM2 λίγο μικρότερο delay time απ όσο χρειαζόταν το κομμάτι, έτσι τελικά σύνδεσα το Rockman Stereo Echo και Voila...τελειότητα. Κρίμα σκέφτομαι που κάτι που γράφτηκε και θα μείνει πλέον έτσι να το ακούω για τα επόμενα χρόνια που θα ζώ, δεν γράφτηκε με τον βέλτιστο δυνατό τρόπο. Μετά μπαίνω στο noiz και σχεδόν πάντα νοιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου...