kpeyos

Mπόμπα, μπράβο. Ακούστηκε πολύ ευχάριστα καθώς ταυτόχρονα διάβαζα τα σχόλια. Ίσως το μπάσο θα μπορούσε να έχει περισσότερο χαρακτήρα, έτσι για να κάνω μια παρατήρηση κι εγώ...

Το 2012 ήταν έτος που πολλοί επαγγελματίες ηχογραφούσαν σε Mac. Ως εκ τούτου με μια mini βουτιά στον χωροχρόνο μια χαρά μπορείς να το χρησιμοποιήσεις. Θα χρειαστεί πολύ λίγο ψάξιμο για να βρεις συμβατά προγράμματα ηχογράφησης και ίσως κάποια από τα πολύ καινούργια plugins να του πέφτουν βαριά. Σίγουρα δε θα έχει τις δυνατότητες ενός σύγχρονου υπολογιστή γενικότερα. Αν το είχες βρει στο σπίτι να κάθεται θα σου έλεγα όρμα, αλλά αν συζητάς για αγορά πρέπει να τον βρεις ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ φθηνά (τύπου 100€) για να αξίζει για αγορά, γιατί εκτός των άλλων τέτοιοι υπολογιστές μπορούν να τα φτύσουν ανα πάσα στιγμή.

Τουλάχιστον για μένα δε θα έκανε live, είναι σημαντικό θέμα να κόβεται ο ήχος.

@gkourmoul1 & @kosthrash Σε κάποια demos φαίνεται ότι τα Hotone έχουν καθυστέρηση στις αλλαγές ήχου:| Ξέρει κανείς αν έχει λυθεί και ποιά modelers της Hotone το παρουσιάζουν;

Αυτό εξαρτάται από εσένα. Γενικά όλα μπορούν να είναι all-in-one solution ή και κανένα. Είναι θέμα απαιτήσεων και πού ρίχνεις το βάρος. Αν προτιμάς ένα πετάλι που να έχει built-in flanger ή rotary ή κάποιο άλλο περίεργο ρυθμιζόμενο on-the-fly effect, πας σε κάποιο modeler. Aν προτιμάς να έχεις την όσο γίνεται πιο πειστική απόκριση στο χέρι, πας στο neural.

To πιο δύσκολο κομμάτι στην κατασκευή μιας κιθάρας και το πιο χρονοβόρο που καθυστερεί την παραγωγή και προσθέτει μεροκάματα, είναι το φινίρισμα. Και μετά η δουλειά στα τάστα κυρίως και στο set-up Γι αυτό αγοράστε όποια Fender θέλετε, πηγαίνετε την για τάστα στον Οικονομάκη και για refinish στον Joker Κακανιάρη και απολαύστε Custom Shop στο 1/4 της τιμής. Τώρα για τις Gibson...αμ θες και παχυ κελεμπέκι με σχέδια, αμ θες να είναι και carved, αμ θες να είναι κι ελαφρύ το μαχόγκανυ να μη ζύγίζει 10 κιλά η κιθάρα, αμ θες και 18 μοίρες headstock να έχουμε άλλο ένα μπράτσο φύρα στη μορφοποίηση, αμ τη θες και set neck και με μεγάλο τένοντα να θέλει ακριβή συναρμογή από μάστορα, αμ θες όλα αυτά να γίνονται με κόλλες και βερνίκια του 1940 για να μη σου χαλάσει η συνταγή, αμ τη θες και τζάμπα... ε τί να σου κάμω, δε βγαίνω μάτια μου...

5 άλμπουμς και 15λεπτο EP με τα best of όλων των υπόλοιπων.

Από το 5ο άλμπουμ των Maiden και μετά, πιθανότατα ναι. ?

@Alex Raptakis Γι αυτό ρώτησα αν ο OP θέλει περίεργους ήχους ή πρόκειται να το χρησιμοποιήσει κυρίως ως amp sim. Στην πραγματικότητα όταν έχεις μερικές 100άδες επιλογές από τα presets και μερικές 1000άδες από το site που μπορείς να κατεβάσεις, δεν ξέρω τί περισσότερο μπορεί να προφέρει ένα modeler αν δε θέλει κάποιος κάτι εντελώς κουλό. Επίσης έχει Gate & Transpose ως Pre-FX και Chorus, Delay & Reverb ως Post FX + to ΕQ section φυσικά. Το πιο σημαντικό είναι όμως το πόσο ρεαλιστικά είναι τα Neural DSP στο χέρι σε σύγκριση για μένα με οποιοδήποτε αλγοριθμικό modeler. Νομίζω αυτό είναι και το πιο σημαντικό για τον OP.

Καταλαβαίνω απόλυτα το max max. Παρόλα αυτά αφού ψάχνεις για καινούργιο, δεν τρελαίνεσαι για 5.000 FX, έχεις και τα δικά σου πετάλια, το θεωρώ αμαρτία να μη δώσεις 79€ παραπάνω γι αυτό: https://www.thomann.de/gr/neural_dsp_nano_cortex.htm Είναι 100 κλάσεις πιο πάνω σε αυθεντικότητα feel, στην πραγματικότητα είναι flagship modeler (edit: capture device) στο επίπεδο του feel ενός Quad Cortex ή και του AXE FX3, χωρίς τα πολλά FX, ακριβώς γι ανθρώπους σαν κι εσένα που έχουν και δικά τους πετάλια. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν audio interface απευθείας στον υπολογιστή για να γράψεις. Άλλο ένα θετικό είναι ότι μόλις κυκλοφόρησε. Πιθανότατα θα κρατήσει αξία για κάποιο καιρό αν αλλάξεις γνώμη για να μη χάσεις πολλά και είναι κάτι που θα φύγει εύκολα. ΥΓ: Αν τα λεφτά είναι πολλά, τουλάχιστον πήγαινε σε κάποιο μεταχειρισμένο Hotone Ampero I ή κάποιο καλό μεταχειρισμένο Mooer, κάτω απ' τα 200€...Μη δώσεις όμως 468€ για το Ampero II ενώ μπορείς να πάρεις Neural DSP. Και μόνο σαν διαφορά αξιοπιστίας και customer support που έχουν αυτά τα κινεζοπέταλα σε σχέση με τη Neural, δεν αξίζει...

Δεν είναι μόνο οι Aerosmith...Bon Jovi, Joan Jett, Alice Cooper, Kiss...η λίστα του Desmond Child είναι μεγάλη... Για να μη θυμηθώ ότι ακόμη και οι Zeppelin έγιναν μπάντα κλέβοντας songwriters από δω κι από 'κει H επαγγελματική μουσική και ιδιαίτερα η pop επιτυχία πάντα ήταν κάτι πολύ λιγότερο ρομαντικό απ' όσο προσπαθεί (λόγω marketing πάντα) να προβάλλεται. Από τους Beatles μέχρι την Billie Eilish, πουλάει η ίδια ιστορία των παιδιών που τα κατάφεραν σαν παρέα και μια μέρα ΤΣΟΥΠ! εμφανίστηκαν στο ευρύ κοινό. Από 'κει πέρα είχα και έχω την τύχη να γνωρίσω δυο μπάντες στα 30 χρόνια που παίζω που άξιζε να είμαι μέλος και για το επίπεδο του songwriting αλλά και για το επίπεδο των ανθρώπων μέσα σε αυτές. Αλλά και αυτές βασίστηκαν σε έναν, το πολύ δύο χαρισματικούς ανθρώπους κι οι υπόλοιποι βάζαμε το technical expertise. Όχι ότι δεν είχε και αυτό τη σημασία του, αλλά σε κάποιον άλλο χωροχρόνο θα μπορούσαν οι ίδιοι μέσα σε ένα επαγγελματικό κύκλωμα να τα κάνουν όλα και καλύτερα και να μη μας έχουν ανάγκη. Τελικά αυτό που μου έχει μείνει είναι: Μπάντες = παρέα. Αν όμως θες επαγγελματικό αποτέλεσμα πρέπει να το δεις χωρίς συμβιβασμούς του τύπου: "καλό παιδί ο Κωστάκης χάνει κανα δεκατοέκτο που και που αλλά δε βαριέσαι..."

Μεταξύ της Squier και της Soundstation κι εγώ τη Soundstation θα έπαιρνα. Δεν τα αξίζει σε αυτή την αγορά τα λεφτά της η Squier.

@Terry RoscoeBeck5 Ενώ όταν υπήρχαν 5 καλογυμνασμένοι 25άρηδες με τις κιθάρες τους και τα ντραμς τους να φαίνονται στα clips και πίσω από αυτούς ένα ολόκληρο songwriting team να τους γράφει τα τραγούδια ήταν διαφορετικό; Πέραν τούτου όμως υπάρχει και κάτι άλλο. Στο 90% των συγκροτημάτων συνήθως ένας εγραφε το 99% των κομματιών και οι άλλοι βοηθούσαν στο arrangement. Σήμερα με την εξέλιξη των home studios είναι πιο εύκολο για τον songwriter να κάνει δουλίτσα μόνος του χωρίς να μοιράζει κέρδη και το κυριότερο χωρίς το πρήξιμο των "συνδημιουργών".

Το πρόβλημα δεν είναι η Gibson από το 2019 και μετά. Το πρόβλημα είναι η Ελλάδα. Χωρίς να θέλω να ξεφύγω σε πολιτική συζήτηση, δεν μπορεί να παραγνωριστεί η πραγματικότητα πως είμαστε από τις ελάχιστες ανεπτυγμένες χώρες που ο παγκόσμιος πληθωρισμός που έχει καλπάσει με 20-30% ανάλογα το καταναλωτικό αγαθο δεν αντικατοπτρίστηκε καθόλου στις αποδοχές του μέσου εργαζόμενου. Αυτό που έχει επίσης κάνει την Gibson να φαίνεται ακριβή είναι ότι στην πραγματικότητα οι περισσότερες από τις υπόλοιπες ηλεκτρικές κιθάρες είναι πιο οικονομικές σε πραγματική αξία (μείον τον πληθωρισμό) απ' ότι ήταν πριν μια 10ετία. Επίσης οι ηλεκτρικές κιθάρες της κλίμακας 500-1000€ είναι πλέον τόσο καλής ποιότητας που όταν δίνει κάποιος τα διπλάσια+ συνήθως το κάνει γιατί θέλει να αγοράσει την υπεραξία του headstock, για το φετίχ ή για το mojo αν προτιμάτε.

Καλημερα και καλωσόρισες? To NUX MG 30 κοστίζει 285€ ενώ το Hotone Ampero II κοστίζει 468€ αν μιλάμε για επιλογές καινούργιων. Οπότε η πρώτη μου ερώτηση είναι: Θες να πας σε καινούργιο ή να βρεις κάτι μεταχειρισμένο και μέχρι ποιό ταβάνι budget; H δεύτερη εξίσου σημαντική ερώτηση: Θα το χρησιμοποιήσεις και για amp sim και για FX ή θα μπορούσες να το συνδυάσεις με άλλα πεταλάκια που ήδη έχεις και να βασιστείς σε αυτό μόνο για τα amp sims? Αν το θες και για τα FX πόσο βαριά εφεδιασμένοι είναι οι ήχοι σου; Δηλαδή πόσο σε ενδιαφέρει η ποιότητα των FX πέρα από ένα βασικό reverb, ας πούμε;

Vintage V6M ReIssued Electric Guitar ~ Firenza Red 100€ παραπάνω αλλά 10 φορές καλύτερη κιθάρα από την Squier. Και μόνο το Wilkinson Tremolo αξίζει τη διαφορά μιας και είναι από τα καλύτερα tremolos ever, κι αυτό σε σύγκριση με οποιοδήποτε tremolo strat, όχι μόνο με τα φθηνά. Για μένα είναι καλύτερη κιθάρα και από την Fender Player I (την Player II τη σουλουπώσανε κάπως). Βγαίνει σε relic & non relic. Αυτό αν μιλάμε πάντα για καινούργιες αποκλειστικά, γιατί με τις κιθάρες που βρίσκει κανείς στα μεταχειρισμένα δεν αξίζει καν να ασχοληθείς με οποιαδήποτε από αυτές.

Όταν είχε βγει ήταν life saver. Ξέρω φίλους που μεγάλωσαν τα παιδιά τους νανουρίζοντάς τα με BlackStar HT1R ?

Όχι απαραίτητα πάντως. ΟΚ το EV είναι σκυλί και αντέχει ότι και να του ρίξεις επάνω αλλά υπάρχουν πολλά 15άρια κυρίως vintage που δε σηκώνουν μπάσο, είναι καθαρά κιθαριστικά. Τώρα όλο αυτό είναι και θέμα συστήματος με την καμπίνα και τον ενισχυτή μετά. Θέλει προσοχή το 15άρι μην αδειάσεις τα μεσαία και γίνεις εξαφανιζόλ. Ο Teisco επειδή είναι σχεδιασμένος για 15άρι, δεν έχει τέτοια θέματα. Kι από την άλλη βλέπεις κιθαρίστες να προτιμούν το Celestion G12 75, που είναι και πιο mid-scooped από τα περισσότερα 15άρια, σίγουρα πιο mid-scooped από τα EV 15L και τα JBL D140F που έχω δοκιμάσει.

??? Ναι, στην πραγματικότητα όλα αυτά είναι άλλα όργανα. Όσο κρατούσα την Tele δεν μπορούσα να "μάθω" τη Les Paul. Aν το "κούμπωσες" σημαίνει βρήκες, τη βρήκα στις αγγελίες του Noiz. Ένα παλληκάρι έδινε τρεις ίδιες πραγματικά τζάμπα, φθηνότερα από όσο έκαναν τα μεγάφωνα. Τις είχε πολύ καιρό, τελικά αποφάσισα και πήρα την τελευταία. Αφού την άκουσα αν είχαν μείνει και οι υπόλοιπες θα τις είχα αγοράσει και αυτές. Αν το "κούμπωσες" σημαίνει σε τί ενισχυτή, κυρίως σε έναν Teisco Checkmate 25 (1966 Japan Handwired). Αυτός έβγαινε από τη μάνα του με 15άρα καμπίνα, αλλά είχα μόνο το κεφάλι. Στο ίδιο setup κουμπώνω με την ίδια Fenderoειδή, Gibsonoειδή αλλά και το Precision: λία

Analog Touch Νέα Ερυθραία αλλά κάνουν και εξυπηρετήσεις έρχονται παίρνουν κι επιστρέφουν εξοπλισμό. Effectrum Electron στη Νέα Σμύρνη. Όλοι τους εξαιρετικά παιδιά και μικρές ιδιοφυϊες.

Aν είσαι Αθήνα οι Analog Touch και ο Effectrum Electron κάνουν εξαιρετική δουλειά.

Mε χρονολογική σειρά: -Η πρώτη μου καλή Telecaster -Ένα RAT reissue του '91 -O JCM800 4104 του '83 -To original Boss DM-2 -Η πρώτη μου καλή Les Paul (R0) του 2003 μετά την οποία πούλησα την Telecaster -Μια φοβερή καμπίνα oversized open back pine 1x12 της Avatar με ένα Eminence Red Fang. -Ένας Teiso Checkmate 25 με το καλύτερο tremolo στον πλανήτη στο σύμπαν. -Πολλά Treble Boosters της BSM με κορυφαία το Fireball και τα HS-M, HS-S -To AnalogMan Sunface -Mια MIJ '62 Jazzmaster upgraded με USA ηλεκτρικά και Evidence καλωδίωση. -To Eurotec Black Box Sustain Module (Vintage British Compressor) -Τα πετάλια της Eventide. -Ο κλώνος Klon (Model 6) του Analog Design Audio -Ο Matchless Chief -Τα JBL D140F -Tα EV 12S -Μια oversized closed back καμπίνα Maze με ένα EVL 15L

Ξεκινήστε να παίζετε κιθάρα. Είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαχτείτε από τους κιθαρίστες. (Εγώ αυτό έκανα τουλάχιστον και δεν το μετανιώνω)

Μέχρι εκεί που με παίρνει να κρατάω πράγματα που ξέρω ότι θα πάρουν κι άλλη αξία, το κάνω. Υπάρχουν και δυο τρία κομμάτια που τα κρατάω μπας και μου χρειαστούν για κάποιο ειδικό project. Γενικά όμως προσπαθώ να μην αγοράζω πλέον περισσότερα από αυτά που πουλάω. Απλά να αντικαθιστώ. Τέλος πάντα με πιάνει ένα άγχος αποθησαύρισης όταν πρόκειται να πουλήσω κάτι, επειδή τουλάχιστον τα τελευταία 15 χρόνια ότι έχω είναι ήδη ξεδιαλεγμένο και φοβάμαι ότι θα μου λείψει. Δεν μου 'χει λείψει όμως ποτέ τίποτα. Όποια σοβαρά λάθη έκανα σε πωλήσεις τα έκανα μεταξύ 20 και 30 ετών.

Δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό Μπορούσες να αγοράσεις την κιθάρα και να πουλήσεις μετά τη δική σου, αφού θα την σκότωνες ήξερες ότι θα φύγει γρήγορα. Μπορούσες να του δώσεις ένα μικρό "καπάρο", μια συμβολική προκαταβολή και να την κλείσεις. Αλλιώς τι είχες Γιάννη... Όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν κι απ' την αντίθετη. Ξέρεις πόσοι αγοραστές αλλάζουν γνώμη κι εξαφανίζονται; Μου έχει συμβεί κι εμένα να αλλάξει στάση ή τιμή ο πωλητής αλλά ίσα ίσα του ευχήθηκα καλές πωλήσεις γιατί ξέρω ότι έτσι είναι: Στην μεγάλη ευκαιρία θα πέσουν κι άλλοι επάνω, δεν είμαι εγώ ο μόνος έξυπνος. Κάποιος από αυτούς μπορεί να δώσει και κάτι παραπάνω από αυτά που θέλω να δώσω εγώ. Ελεύθερος είναι ο καθένας να κάνει ότι θέλει με τα πράγματα του, από τη στιγμή που δεν είναι απατεώνας και δε σε κλέβει.