kpeyos

Είναι κατά 99% σίγουρο (μετά από καμία δεκαριά TB που πέρασαν από τα χέρια μου). Στο παρελθόν επίσης έχουμε σχολιάσει σχεδόν τα πάντα όσον αφορά το κλασικό κιθαριστικό gear και επίσης με βασικά αγγλικά και ένα search στο google ο καθένας μπορεί να βρεί απαντήσεις σε ότι τον αφορά. Αλλά δεν είναι πολύ εποικοδομητικό να ποστάρουμε link όλη την ώρα από παλιότερα threads ή να λέμε στον άλλο "σσσσσσ ρε Λάκη ψάξ' το στο google" ή να σπέρνουμε αμπελοφιλοσοφίες του στυλ "ο ήχος έτσι κι αλλιώς είναι στα χέρια", "άσε το αυτί σου να αποφασίσει" και άλλα τέτοια γραφικά. Καλώς ή κακώς τα περισσότερα threads σε αυτο το forum είναι βασικές απορίες σε κιθαριστικό εξοπλισμό. Αν κάποιος έχει βαρεθεί να απαντάει σε αυτές, δεν είναι και υποχρεωμένος νομίζω να συμμετάσχει. Τιμάει όμως εξαιρετικά ανθρώπους σαν τον SuperFunk που έχει απαντήσει στις ίδιες ερωτήσεις 70000 φορές και καθώς εξελίσεται και εκείνος και αλλάζει κάποιες απόψεις του εποφελούμαστε όλοι μας συμμετέχοντας σε ένα thread και με αυτόν τον τρόπο και το forum κρατιέται ζωντανό.

Χρειάζεται να παρεμβάλεται buffer για να μπει μπροστά από ένα vintage style treble booster ένα wha και να παίζουν και τα δυο μαζί. Κάποια wha όπως τα RMC πχ έχουν stock buffer στην έξοδο και δεν υπάρχει πρόβλημα. Επίσης κάποιες εταιρείες όπως οι KR Musical, ο Roger Mayer η DAM βάζουν σε ορισμένα fuzzoειδή πετάλια τους buffer στην είσοδο το οποίο είναι ακόμα ένας τρόπος να λύθει το ίδιο πρόβλημα. Επίσης υπάρχει η FoxRox που βγάζει έναν buffer για wha ως aftersale προϊόν το οποίο μπορεί να γίνει retrofit σε οποιοδήποτε wha (ή άλλο πετάλι με tone sucking κύκλωμα όπως τα παλια EH π.χ). Δυστυχώς όλα τα buffer όμως, είτε τοποθετημένα στην έξοδο ενός wha είτε τοποθετημένα στην είσοδο κάποιου fuzz ή treble booster επηρεάζουν την χροιά και κυρίως το πόσο καλά "καθαρίζει" το fuzz ή το treble booster το οποίο είναι μεγάλο μειονέκτημα, κατά την προσωπική μου άποψη. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν το συμμερίζονται αυτό και προτιμούν τα πετάλια τους να καθαρίζουν σταδιακά και όχι τόσο απότομα όσο μου αρέσει εμένα... Εναλλακτικά βέβαια μπορείς να βάλεις το wha μετά το treble booster, αλλά έτσι θα έχεις μειωμένο sweep και πολύ λιγότερο ευχάριστη χροιά.

Ναι, άμα είχε κάνει 5-6 Νο1 τα 150 χιλιάρικα θα περίμενε...Ίσα-ίσα που θα ήταν και πιο large λέω 'γω...

Αν κάνεις ένα search θα βρείς την προσωπική μου ιστορία με το Bon Studio ή οποία μου κόστισε παααρα πολλά λεφτά (σχεδόν όσο και η αξία του ενισχυτή που είχα πάει για φτιάξιμο) παααρα πολύ χρόνο και τρέξιμο με αποτέλεσμα τελικά ο ενισχυτής να φτιαχτεί όχι από το επίσημο (ο θεός να το κάνει) service της Marshall αλλά από τον Ανδρέα στο Voodoo πάρα πολύ οικονομικά και μέσα σε μια εβδομάδα και ενώ ήμουν έτοιμος κυριολεκτικά να τον πετάξω. Για να πάρετε μια εικόνα θα σας πώ μόνο ότι αντι για τον ηλεκτρολυτικό που έπρεπε να φοράει ο ενισχυτής οι τύποι επειδή δεν τον είχαν και κολλήσει πολλά μικρότερα πυκνωτάκια παμφθηνα. Δεν ξέρω γιατί σε διέγραψαν (μήπως στα 150 μυνήματα που έχεις σύνολο τα 100 ήταν θάψιμο πχ;) αλλά νομίζω ότι στα fora πρέπει ο κόσμος να μαθαίνει γι αυτά τα πράγματα. Και σε μεγαλύτερα διεθνη fora είναι σύνηθες να ξεμπροστιάζονται τέτοιου είδους πρακτικές.

Άλλη μια πρόταση είναι το Voodoo Music στο Π. Φάληρο. Εξαιρετικά παιδιά και ο Ανδρέας που φτιάχνει τους ενισχυτές είναι πραγματικός επαγγελματίας. Θα το πω για πολλοστή φορά....ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΟΝ STUDIO....

Αυτό που συνήθως ισχύει είναι ότι ένας πραγματικά καθαρός με μεγάλο headroom ενισχυτής σου δίνει με τα κατάλληλα πετάλια overdrive/distortion/amp sim πολλά διαφορετικά ηχοχρώματα ενώ ένας βρώμικος ενισχυτής με μικρό headroom είναι συνήθως "one trick pony". Από 'κει και πέρα υπάρχουν παραχωρήσεις που πρέπει να κάνεις. Δεν είναι δυνατόν με ένα πεταλάκι που προσομειώνει έναν plexi ή έναν jcm800 ή έναν boogie να έχεις τα ίδια αποτελέσματα βάζοντας το μπροστά από εναν καθαρό ενισχυτή με το να είχες τον ίδιο τον ενισχυτή. Επίσης όλα τα overdrive/distortion δεν κάνουν για όλους τους ενισχυτές. Πετάλια με οξυ χαρακτήρα ταιριάζουν καλύτερα σε βρώμικους ενισχυτές για boostάρισμα. Πετάλια με smooth χαρακτήρα και amp sim style ταιριάζουν παρισσότερο σε καθαρούς ενισχυτές. Στην περίπτωσή σου δεν αναφέρεις καν σε ποιό κανάλι του ενισχυτή σου χρησιμοποιούσες τα drive, οπότε δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Γενικά, αν θες να "πάρεις λάμπα" κράτα το gain των πεταλιών σου χαμηλά, το volume ψηλά και μάθε να χρησιμοποιείς το volume της κιθάρας σου για να "καθαρίζεις" τον ήχο.

The Gear Page (για κιθαρίστες και για αγορές κυρίως) εν έτει 2012 αν βάλεις αυτό που ψάχνεις και μετά τη λέξη forum στο google πιθανότατα θα βρείς κάτι... για παράδειγμα σε κιθάρες: Les Paul: http://www.lespaulforum.com/finalframes/frameset.htm Les Paul: http://www.mylespaul.com/ SG forum: http://www.everythingsg.com/ Telecaster forum: http://www.tdpri.com/ Stratocaster forum: http://www.strat-talk.com/ Jaguars & Jazzmasters: http://www.offsetguitars.com/forums/index.php Gretsch: http://www.gretsch-talk.com/forum/index.php and so on... I hope you got my point.

Λεπενιώτου 26 στο Ψυρρή.

Φαντάζομαι ότι εκτός από τα γραφικά περί χεριών και παραγωγών σε επίπεδο εξοπλισμού θα χρειαστείς έναν Mesa Boogie MarkII ή κάτι παρόμοιο με το eq σε θέση "V" για τα βρώμικα κι έναν καλό τρανζιστοράτο (Οι Metallica χρησιμοποιούσαν έναν Roland) για τα καθαρά. Από πολυεφέ τα ADA ήταν κλασικά και πολυχρησιμοποιημένα ειδικά στο "Ride The Lighting". Oi ΕΜG και οι κιθάρες με 24,75 scale επίσης.

Υπάρχει στις αγγελίες και ένα Boss SD-1 σε πολύ ελκυστική τιμή και το πετάλι αν μη τι άλλο είναι κλασική επιλογή κι έχει και πολύ καλύτερο buffer από το Bad Monkey.

Με αυτό το budget αν θες να παίξεις πολλά εφέ και να κινηθείς πιο πειραματικά ή να πάρεις μια γενική ιδέα για το τί παίζει μαθαίνοντας με τον καιρό πάρε μια πεταλιέρα. Αν θες πιο βασικά πράγματα για roots rock καταστάσεις και να κομπλιμεντάρεις το βασικό σου set up κιθάρα ενισχυτής χρησιμοποιώντας μέχρι τρία το πολύ εφέ (π.χ wha, dirtbox, delay ή compressor, dirtbox, delay ή κάτι παρόμοιο) τότε τά καλά και ακριβά πετάλια θα σου προσφέρουν το κάτι παραπάνω σε ποιότητα. Θα μπορούσες με αυτό το budget βέβαια να αγοράσεις μέχρι και 4-5 πολύ ποιοτικά πετάλια για μεγαλύτερη ευελιξία, αλλά προυποθέτει εμπειρία και κυνήγι μεταχειρισμένων.

Χοντρικά: Όταν η πολικότητα των δύο μαγνητών είναι αντίστροφη συνδέοντας και τους δύο μαζί (στη μεσαία θέση μιας Les Paul π.χ) στο κύκλωμα δημιουργεί ένα φαινόμενο που ονομάζεται comb filtering με αλληλοακυρώσεις φάσεων διαδεχόμενες από ενίσχυση κάποιων άλλων κατά 6 db. Αναλυτικά μπορείς να διαβάσεις για το comb filtering εδώ: http://www.moultonlabs.com/more/about_comb_filtering_phase_shift_and_polarity_reversal/ Ο κύριος εμπνευστής αυτού του ήχου ήταν ο Peter Green την περίοδο των Fleetwood Mac. Αν θέλουμε να επιτύχουμε αυτόν τον ήχο μπορύμε με δύο τρόπους. Αν ο μαγνήτης έχει τέσσερις ακροδέκτες μπορούμε να αντιστρέψουμε την πολικότητα μόνιμα ή κατά βούληση με ένα push/push ή push/pull ποτενσιόμετρο. Αν ο μαγνήτης έχει δύο ακροδέκτες μπορούμε να αναστρέψουμε τον μαγνήτη του μαγνήτη (τουμπάρουμε την μεγάλη επιφάνεια του) και να τον ξανασυνδέσεις. Συνήθως όταν επιλέγεις να παίξεις εκτός φάσης τα ποτενσιόμετρα δεν είναι και τα δύο full open. Παίζεις με αυτά έτσι ώστε να έχεις ένα ποσοστό comb filtering στον ήχο σου, μιας κι έτσι βγάζεις πιο "χρηστικούς" αν θες ήχους.

Μια πιο οικονομική λύση σε short tenon joint είναι να πάρεις μια Les Paul Classic Goldtop δεκαετίας '90 όπως αυτή: http://www.ebay.com/itm/1999-Gibson-Les-Paul-Classic-Goldtop-1960-Reissue-Great-Condition-NR-/330712342867?pt=Guitar&hash=item4cfffde153 Έχει τον πιο στενό λαιμό όπως νομίζω και η Slash... Με τα λεφτά που σου περισσεύουν βάζεις ένα σετ RS ποτενσιόμετρα/πυκνωτές σε 50s style wiring ένα σετ SD AlNiCo II Pro ή Sheptone AB Customs (αν σου αρέσει να έχεις ίδιο περίπου ήχο μέ τα καπάκια στους μαγνήτες). Προσωπικά θα προτιμούσα μια historic '57 με ένα "ξύρισμα" στο μπράτσο σε έναν εμπείρο μάστορα. Φυσικά δεν θα αγόραζα ποτέ καμία Gibson που δεν έχω ακούσει. (Άντε ίσως αν προερχόταν από κάποιο specialized κατάστημα των HΠΑ να το συζητούσα.)

Έχω σταματήσει να κάνεω ζέσταμα πριν από τα live. Πλέον ξεκινάω να πίνω αφού φτάσω στο liveάδικο... ;D

Νομίζω ότι πρέπει να κοιτάξεις τις οδηγίες set up που είναι sticky στο forum. Στο youtube θα βρείς και εκεί αρκετά πράγματα, απλά βάλε "guitar neck relief" και θα σου βγάλει διάφορα. Χοντρικά πάντως ρύθμισε τη βέργα έτσι ώστε όταν πατάς την ίδια χορδή στο πρώτο και το τελευταίο τάστο να αυτή να έχει κάποιο μικρό διάκενο στο 7ο τάστο (ξεκίνα περίπου από το μισό της διαμέτρου της). Αν ακουμπάει το 7ο τάστο χαλάρωσε τη βέργα, αν αντίθετα έχει πολυ μεγάλο διάκενο σφίξε τη βέργα και μετά κατέβασε ανάλογα τη γέφυρα μέχρι εκεί που σε βολεύει. Λογικά πάντως λόγω της μεγαλύτερης διαμέτρου των νέων χορδών και του πιο ψηλού τονικά κουρδίσματος θα ισχύει η δεύτερη περίπτωση.

Μάλλον δεν έγινα σαφής. Δεν εννοώ compressors τους οποίους άσχετα αν προσωπικά θεωρώ λίγο "φλούφλικους", τους χρησιμοποιεί ένα μεγάλο μέρος των κιθαριστών αλλά sustainers οι οποίοι αποτελούν ένα πολύ συγκεκριμένο είδος κομπρέσορα. Στην τελική μπορώ να ανεχτώ τον τύπο που παίζει τον Ross ή τον Dan Armstrong για τις funkies του ή τις countriles του πολύ πιο εύκολα.

Για το αν σου χρειάζεται δεν μπορώ να απαντήσω. Προσωπικά πιστεύω ότι ο compressor χρειάζεται αποκλειστικά αν θες να παίξεις country ή funk λόγω και του ηχοχρώματος που προσθέτει ή αν θες περισσότερο sustain σε γελοιωδώς καθαρά και χαμηλά σε ένταση παιγμένα passages. Τέλος μπορεί να του ειναι χρήσιμο αν έχεις ένα φοβερά ακομπρεσσάριστο set up (μια parts Tele, με vintage style μονούς, με Silverface Fender, με high wattage μεγάφωνο, με κάποιο boutiqoειδές ακομπρεσσάριστο booster ή TS style πετάλι και πάει λέγοντας...) Με λίγα λόγια προσωπικά αντιπαθώ το compression στα περισσότερα βρωμοπέταλα και πιστέυω ότι με ένα σωστά σεταρισμένο όργανο και έναν ενισχυτή στην ένταση που πρέπει για τον χώρο που παίζεις (ξέρω ότι δεν είναι πάντα δυνατόν) έχεις όσο sustain χρειάζεσαι. Εξάλλου αναρωτιέμαι ποιός παίζει με sustainers. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτό που είναι άχρηστο για μένα δεν μπορεί να είναι χρήσιμο για σένα. Όσο για το μπέρδεμα με την προηγούμενη απάντηση είναι απλό. Υπάρχουν κάποια fuzz που δεν παίζουν σωστά παρά μόνο αν πριν από αυτά υπάρχει μόνο η κιθάρα. To Fire Red δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, είναι μια βαριάντα του Big Muff ουσιαστικά και μπορείς να βάλεις το compression πριν από αυτό. Σίγουρα θα ακούγεται καλύτερα απ' το να βάλεις το compression μετά από αυτό, αν και προσωπικά δεν θα χρησιμοποιούσα και τα δύο πετάλια ταυτόχρονα έτσι κι αλλιώς. Το Fire Red είναι ούτως ή άλλως τόσο κομπρεσαρισμένο που καταντάει γελοίο να του προσθέσεις κι άλλο compression. Αν έπρεπε σωνει και καλά να το βάλω κάπου θα το έβαζα πρώτο. Γιατί δεν κάνεις μια προσπάθεια να διαβάσεις τα FAQ στο άρθρο που σου έδωσα. Εκεί πιστεύω ότι θα βρείς όλες τις απαντήσεις...

H πιο συνηθισμένη χρήση του compressor στις μέρες μας θεωρώ πως είναι κυρίως στα καθαρά. Υπάρχουν πλέον τόσα βρωμοπέταλα κι ενισχυτές που ο καθένας διαλέγει συνήθως αυτό που έχει ηδη και το amount of compression που θέλει. Εάν παρ' όλα αυτά κάποιος θέλει να κομπρεσάρει ένα βρωμοπέταλο (κάποιο ελαφρύ κι ακομπρεσσάριστο overdrive συνήθως) συνήθως βάζει τον κομπρέσορα πρίν το βρωμοπέταλο. Στην αντίθετη περίπτωση και ανεβάζεις το noise floor του σήματος σου σημαντικά και αλλοιώνεις την χροιά του βρωμοπέταλου σου. To compression δεν μπορεί να μπεί φυσικά πριν από πετάλια που θέλουν να βλέπουν αποκλειστικά και μόνο τους μαγνήτες της κιθάρας όπως είναι τα wha, τα fuzz face, τα treble boosters, τα tonenders κ.λ.π fuzzοειδή κυρίως. Μπαίνει πριν από τα harmonizers όμως τα οποία επίσης θεωρητικά θέλουν αν βλέπουν πρώτα το σήμα της κιθάρας, καθώς συνήθως τα βοηθάνε στο tracking. Ένας κομπρέσσορας μπορεί να κάνει διάφορα πράγματα γενικά από το να μειώσει ή να σκοτώσει τελείως (squashing) το δυναμικό περιεχόμενο ενισχύοντας τα χαμηλά σου σημεία και περιορίζοντας τα δυνατά σου σημεία αλλά στις pedal form υλοποιήσεις του μπορεί να έχει και άλλα χαρακτηριστικά, να σου δώσει κάποια πρίμα, αττάκα κ.λ.π. Tα sustainers είναι μια διαφορετική υπόθεση μιας και εστιάζουν ακριβώς σε ένα σημείο (sustain). Αυτά πολύ γενικά. Το Mad Professor δεν το έχω ακούσει, δεν έχω γνώμη παρά μόνο σε τεχνικό επίπεδο. Ένα πολύ ωραίο site - ύμνος στο compression για να πάρεις πληροφορίες είναι αυτό: http://www.ovnilab.com/

Διαβάζοντας το thread με τις απόψεις του Trolley να διατυπώνονται στα post με τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους χρησιμοποιεί, πραγματικά πιστεύω ότι αυτό το forum έχει βρει τον δεύτερο μεγαλύτερο διδάκτωρα ήθους στην Ελλάδα μετά τον κ. Μαρινάκη. Προσωπικά η αισθητική των post του με ενοχλεί πολλάκις περισσότερο από τον κάθενα που μπαίνει σε ένα forum και παραβιάζει τους κανόνες που δεν έχει κάνει τον κόπο να διαβασει με το καλημέρα. Θεωρώ ότι μετέχοντας διαχρονικά σε αυτό το forum του κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από τον OP ενός περιστασιακού thread.

Καλά κάνεις και ρωτάς. Tα attenuator προορίζονται κυρίως για single channel amps χωρίς master volume όπου δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Επίσης, ειδικά ανεβαίνοντας στα watt οι ποιοτικές λύσεις που κάνουν διαφορά σε σχέση με ένα master volume κοστίζουν ακριβά. Για να ακουστεί ένας ενισχυτής όπως ο δικός σου καλύτερα με attenuator σε εντάσεις σπιτιού θα χρειαζόσουν ένα attenuator που θα κόστιζε αρκετά παραπάνω από τον ενισχυτή σου. Βέβαια τώρα με τις line out εξόδους που προσφέρουν πολλά από αυτά σου δίνουν και άλλες δυνατότητες όπως π.χ silent εγγραφή απ' ευθείας στο PC σου. Αλλά και π΄παλι μιλάμε εκτός του budget σου.

Πέρι γούστου κολοκυθόπιτα και ισχύει για όλα όχι μόνο για το ύψος των μαγνητών...

Δυστυχώς δε νομίζω να βρεις κάτι άλλο χρήσιμο. Αν έχεις κάποια άλλη απορία απλά ρώτα... το λινκ... http://forum.gibson.com/index.php?/topic/58164-the-distance-between-strings-to-your-neck-and-brigde-pickup/

Τα VM είναι τα Vintage Modified. Είναι η σειρά της Squier γύρω στα 300 ευρώ. Προτάθηκαν και πριν. Τα SX είναι μπάσα που μπορείς να τα βρεις στο μοναστηράκι για 150-200 ευρώ. Είναι όμως κατά κανόνα κλασικά "P" ή "J". Δεν βγάζει τον συνδυασμό που θές. Για τα λεφτά τους θεωρούνται best buck for the buck, αν κι εγώ αναγκάστηκα τουλάχιστον να αλλάξω μαγνήτη για να είναι χρηστικό το μπάσο (o original μαγνήτης υπό το φώς των προβολέων στα live βούιζε σαν ελικόπτερο...)

Πάντως και τα V30 δεν βοηθάνε αν σου ξύνει η κιθάρα με το συγκεκριμένο set up. To λέω γιατί το πιο συνηθισμένο πρόβλημα με τον JB είναι ότι δεν έχει αρκετα μπάσα για non gibson κιθάρες. Από την άλλη όμως είναι αρκετά μεσαίος και χωρίς πολλά πρίμα οπότε λογικά δεν θα έπρεπε να ξύνει. O Tone Zone είναι κλασικός μαγνήτης και δοκιμασμένη λύση για τις superstrats. Με τους Anderson έχω ελάχιστη εμπειρία μόνο από δοκιμές σε μαγαζιά. Η εντύπωση που μου έμεινε είναι ότι είναι λίγο πιο "ανοικτοί" λιγότερο μεσαίοι δηλαδή και με περισσότερα πρίμα, άρα μπορεί και να μην σου κάνουν. Βέβαια δεν τους είχα δίπλα/δίπλα ούτε και τους έχω ακούσει σε ίδιες κιθάρες για να είναι μια έγκυρη άποψη η παραπάνω. Εξακολουθώντας να πιστεύω ότι το πρόβλημα μάλλον βρίσκεται στο υπόλοιπο setup (μεγάφωνα/πετάλια) θα σου προτείνω πάντως να κοιτάξεις και τον Duncan Custom Custom ακόμα και τον PRS HFS αν θες και να splitάρεις. Όλοι αυτοί ακούγονται πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. O Custom Custom είναι ο πιο dark και πιο κατάλληλος για single note leads, (φαντάσου Van Halen brown sound) και ο HFS ο πιο bright αν θες να παίξεις και πολυφωνικά ακκόρντα ή sus2,sus4 κ.λ.π. Ο Tone Zone απ΄την άλλη υπερτερεί για πέμπτες και low riffing.

Κάποιες γενικότητες... Δεν υπάρχει όπως προειπώθηκε ακριβές και σωστό ύψος μαγνητών στην κιθάρα σου. Υπάρχουν όμως κάποιοι περιορισμοί. Αν οι μαγνήτες είναι υπερβολικά κοντά στις χορδές θα επηρεάζεται αρνητικά το sustain της κιθάρας. Σε ακραίες περιπτώσεις θα επηρεάζεται και το intonation (η κιθάρα θα φαλτσάρει). Έχοντας υπόψιν τις παραπάνω γενικότητες, θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι οι PAF style μαγνήτες είναι από τους λιγότερο "μαγνητικούς". Είναι πολύ λιγότερο μαγνητικοί και από τους μονούς μιας Fender. Αυτός είναι και ο λόγος που στα factory settings η Gibson σχεδόν "κολλάει" τον bridge μαγνήτη στις χορδές. Από 'κει και πέρα η διαφορά ύψους μεταξύ bridge και neck pickup εξασφαλίζει την ισορροπία στο volume μεταξύ των διαφορετικών θέσεων της κιθάρας. Προσωπικά ακολουθώ τo 1/16 για τον bridge και παίζω με τον neck μέχρι να είμαι ικανοποιημένος από την ισορροπία στο volume μεταξύ των θέσεων. Σου παραθέτω και μια συμβουλή από το tech της Gibson...προτείνω επίσης να ακολουθήσεις τη σειρά με την οποία προτείνει το setup, δηλ. πρώτα relief, μετά action, μετά το ύψος μαγνητών... Hi I'm David the final inspector at Gibson Memphis. I can give you the factory spec info. on our setups. You will need a mechanics rule to do this properly. To check neck relief: fret the low E at the first and 15th fret (not 12th) reach to the 7th fret and tap string. There should be a small space between string and fret - no thicker than a piece of paper. Do the same with the high E. ACTION: fret low E at first fret and measure the distance from the bottom of the to the top of the 15th fret. It should be 5/64". Do the same with the high E, measurement should be 3/64". Now measure the string height at the nut; underside of the string to the top of the fret. Low E and A should measure 2/64", D and G =1.5/64" and B and high E = 1/64". If string height at nut is correct, recheck string height at 12th fret with strings open. Measurement for low and high E's should be the same as measurement taken at the 15th. Pickups: Fret low E at 22nd fret and measure pickup height from underside of string to point on pickup closest to string. Bridge pickup should be 3/64" (ελάχιστα πιο χαμηλά από το 1/16"), neck pickup should be 4/32". Fret high E at 22nd fret, distance for both pickups should be 3/32". Play test: Play every string at every fret checking for buzzes. Bend High E string 1 and 1/2 steps, beginning at the sixth fret and ending at 22nd, checking for "choking" and to make sure string stays in nut notch.