kpeyos

Αν θες παραδοσιακό les paul ήχο, όχι. Κιθάρες με κολλημένες φλίδες ξύλου στο καπάκι αποτελούν το αντίθετο ακριβώς της φιλοσοφίας που είχε ο Les Paul όταν σχεδίαζε αυτήν την κιθάρα. Δεν ξέρω αν μπορείς να βρείς καλύτερη ποιοτικά Les Paul στα 700 ευρώ. Η κατασκευή μιας σωστής Les Paul είναι μάλλον ακριβή υπόθεση. Στα 700 ευρώ και λιγότερα παίζουν πολλές Fender Std που είναι περισσότερο κιθάρες σε αυτά τα λεφτά όντας πιο απλές στην κατασκευή του. Αν επιμένεις σε Gibson, προσπάθησε να φτάσεις μέχρι την SG Std που μεταχειρισμένη έρχεται κοντά στο budget που περιγράφεις. Προτίμησε μοντέλα 2008-2011. Ξέρω ότι δεν είναι ακριβώς το ίδιο, αλλά τουλάχιστον είναι ποιοτικός και αυθεντικός Gibson ήχος.

Ωπ! Welcome to Noiz Χάρη... Ο Κώστας δεν παίζει πια στους Birthmark μιας που ασχολείται με πολλά άλλα πράγματα. Μπορείς να τον πετύχεις με τους "Blush" ή τους "Cat People" αυτή την εποχή. Το DMM είναι το τρίτο σε σειρά προτίμησης μου αναλογικό delay (μετά από το DM-2 και το Rockman Stereo Echo) και το Brigadier είναι, με μεγάλη διαφορά απο το δεύτερο, το αγαπημένο μου ψηφιακό delay. To Brigadier το συστήνω σε όλους όσους θέλουν ένα πεντακάθαρο ψηφιακό delay με άπειρο headroom. Χωρίς το treble roll off που έχουν κάποια ψηφιακά delay για να κρύψουν τις αδυναμίες τους, χωρίς το "ψεύτικο / χρωματισμένο" high end που έχουν κάποια άλλα ψηφιακά delay το οποίο κάποια στιγμή κουράζει και χωρίς τα εκνευριστικά artifacts κάποιων άλλων. Έχω αλλάξει δεκάδες delay κυριολεκτικά και υπάρχει πραγματική διαφορά κλάσης όταν μιλάμε γι αυτό το πετάλι. Το DMM απευθύνεται σε όσους τους αρέσει αυτός ο ήχος. Δεν μπορεί να το υποκαταστήσει το Brigadier, αν αυτό με ρωτάς, αν και βέβαια όλα έχουν να κάνουν με το πόσο "ψείρας" είναι κάποιος. Εγώ δεδομένα είμαι πολύ... ;D

H πεταλιέρα που χρησιμοποιώ με τους Birthmark...εν ώρα δράσης... :)

To cannabis rex δεν το έχω ακούσει στον συγκεκριμένο ενισχυτή. Σε marshallοκύκλωμα 18watt που το είχα ακούσει δεν μου άρεσε. Ας πούμε ότι είχε μια "χωνίλα". Πάντως γι αυτόν τον ενισχυτή αποτελεί στάνταρ πρόταση σε διάφορα φόρα. Προσωπικά από την περιγραφή σου θα πήγαινα σε Celestion G12M (Greenback). Ιδανικά μάλιστα σε Scumback M75 65 watt (κλώνος του G12M). Είναι καταπληκτικό μεγάφωνο και για 1x12 καμπίνα. Tα 65 watt θα βοηθήσουν αν παίζεις πολύ δυνατά. Αν αντίθετα παίζεις πολύ χαμηλά το περισσότερο διάστημα καλύτερα να πας σε 25watt. H Fender σε κάποια μοντέλα της βάζει τo Celestion G12H. Έχει περισσότερα πρίμα από τα G12M αλλά και πάλι είναι πιο γλυκό από το stock Jensen.

@MikeSyn Πού είσαι βρε άνθρωπε στο forum όταν σε χρειαζόμαστε;;; (οι μη παίζοντες με Tonelab...) ;D

Πόσο πληρώνουμε το όνομα; Ως υπεραξία, όσο αυτό το όνομα (brand name) αξιολογεί την εκάστοτε φορά πως μπορεί να μας υπερχρεώσει το προιόν του σε σχέση με ένα ίδιας ποιότητας και χαρακτηριστικών προιόν άλλης εταιρείας. Για την αξία που έχουν τα brand names στο marketing και την υπεραξία που προσδίδουν στα προιόντα μπορεί κανείς να ψάξει στο νετ και στην αντίστοιχη βιβλιογραφία. Πάντως το ίντερνετ μέσω της ενημέρωσης καθώς και η παγκοσμιοποίηση της αγοράς έχουν βοηθήσει πολύ ώστε να παίρνει σήμερα ο καταναλωτής περισσότερο value for money. Προσωπικά νοιώθω πως όλες μου οι αγορές σε μουσικά όργανα έχουν γίνει με αυτό πάντα ως κριτήριο και έτσι δε νοιώθω να με έχουν υπερχρεώσει σε κάτι.

Είναι μια καταπληκτική παρατήρηση το ότι: 1. Όταν βάζεις distortion μπροστά από έναν ενισχυτή βγάζει distortion. 2. Όλα είναι θέμα γούστου. 3. Δεν διαλέγουμε ενισχυτή βάσει των πεταλιών μας (αν και ο op αυτό ακριβώς θέλει απ' ότι λέει). Μετά από το παραπάνω post και αφού φεύγω για άλλη μια φορά λίγο σοφότερος θα προτείνω κι εγώ στον op να δοκιμάσει τα πετάλια του στον orange πριν προβεί σε αγορές.

Όχι εγώ αλλά ο OP θέλει έναν ενισχυτή ο οποίος να δανείζεται κατά το δυνατόν την προσωπικότητά του από τα πετάλια κατά περίσταση "χωρίς εκπλήξεις". Σε αυτόν δεν προτείνουμε; Φοβερό χιούμορ... ;D Κι αυτό λίγο δύσκολο... Φέρνεις κάποια συγκεκριμένα παραδείγματα τα οποία δεν έχουν σχέση. Ένας Marshall κι ένας Silverface δεν αντιδρούν το ίδιο όταν τους boostάρεις με ένα πετάλι στην προενίσχυση πράγμα που σχετίζεται πολύ περισσότερο με αυτό που ρωτάει ο op.

Γεγονός πάντως είναι πως με έναν silverface π.χ ή ακόμα και έναν blackface fender παιγμένο όμως πιο χαμηλά ή ακόμα καλύτερα έναν hiwatt εάν υπάρχει το budget μπορείς να παίξεις και να διαμορφώσεις κατά τη γνώμη μου έναν πολύ πιο flat ήχο με πολύ λιγότερο εμφανή τα εγγενή του χαρακτηριστικά. Όσο για το headroom του συγκεκριμένου Orange, επειδή έχω παίξει με τον συγκεκριμένο ενισχυτή θα διαφωνήσω. Από τη στιγμή που ο ενισχυτής "ξεμπουκώνει" και μετά το headroom του είναι μάλλον περιορισμένο. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για κάποια πενηντάρια Marshall.

Θα σου πρότεινα πρίν δώσεις 250 ευρώ για μικρόφωνο να πάς να ηχογραφήσεις με μερικα μικρόφωνα για κανα δίωρο σε κάποιο καλό στούντιο με πολλές επιλογές μικροφώνων για να δείς τί μπορεί να σου κάνει καλύτερα. Θα δώσεις 20-30 ευρώ αλλά σίγουρα θα αισθάνεσαι πιο ασφαλής για την τελική επιλογή σου. Στα κλαρίνα υπάρχουν και κάποιοι που προτιμούν δυναμικά για λιγότερο "κλίκ'" από τα κλειδιά. Επίσης κάποια πυκνωτικά σίγουρα θα τονίζουν πολύ τον ήχο από το γλωσσίδι. Γι αυτό και πάλι προτείνω δοκιμές. Επίσης κάποιος έμπειρος sound engineer θα σε συμβουλέψει και για το καλύτερο mic placement. Οι περισσότεροι ηχογραφούν με το μικρόφωνο πάνω από το στέλεχος αν δεν κάνω λάθος και όχι κοντά στην καμπάνα.

Μια μικρή διαφωνία που εχω στο όλο thread είναι πως τόσο ο Orange όσο και ο Marshall έχουν πολύ χαρακτηριστικά ηχοχρώματα τα οποία περνούν πάντα στον τελικό ήχο. Έχει δηλαδή αρκετά να κάνει με το αν σου αρέσουν οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες ενισχυτών. Για flat ενισχυτές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πεταλομηχανές θα πρότεινα κάτι σε πιο ουδέτερο και με μεγαλύτερο ακόμη headroom. Κάτι σε Fender μάλλον.

Προτιμώ τις DR Pure Blues για ηχογραφήσεις. Έχουν τον πιο "στρογγυλό" ήχο με όσα πρίμα χρειάζονται (όταν είναι καινούργιες) και μπόλικη "νότα". Δυστυχώς τα "όσο πρέπει" πρίμα τους πέφτουν πολύ γρήγορα και δεν είναι πολύ πρακτικές για all around set. Για all around set λοιπόν προτιμώ τις DR Tite Fits. Αρκετά μοντέρνος και μπασοπρίμος ήχος μέν αλλά με πολύ "punch" που κρατάει αρκετά. Με την λογική του ότι πλέον παίζω κάποιες ώρες τη βδομάδα και όχι την ημέρα με βγάζουν σχεδόν ένα μήνα και έτσι δεν τις θεωρώ έξοδο. Οι ErnieBall έχουν τον πιο "vintage correct" rock ήχο κατά τη γνώμη μου αλλά πεφτουν τόσο γρήγορα που δεν αξίζει καν τον κόπο. Παίζει να χρειάζομουν ένα σετ κάθε τρίτη πρόβα αν τις χρησιμοποιούσα. Οι GHS Boomers μου φαίνονται και αυτές μοντέρνες αλλά χωρίς το punch τη διάρκεια των DR. Οι D'Addario έχουν τον πιο all around ήχο μεν, τις βρίσκω βαρετές όμως, ακρίβως ίσως επειδή δεν έχουν καμία ιδιαίτερη προσωπικότητα. Τις Elixir τις δοκίμασα μια φορά. Moυ φάνηκε εντελώς "ξενος" ό ήχος τους. Τα καθαρά μου φαίνονταν πιο καθαρά και τα βρώμικα πιο βρώμικα. Μπορώ να καταλάβω γιατί θα άρεσαν σε κάποιο που παίζει metal για παράδειγμα, αλλά σε μένα δεν έκαναν. Συμφωνώ με τη λογική να αλλάζονται οι χορδές όσο πιο συχνά γίνεται αλλά όσον αφορά τη λογική των πιο φθηνών χορδών που μπορεί να βρει κανείς, εμένα τουλάχιστον η εμπειρία μου με τις φθηνές Pyramid του Thomann (3 ευρώ το σετ) δεν ήταν καθόλου καλή. Ακόμη και καινουργιες ήταν πολύ πιο mellow απ' ότι θα μπορούσε να είναι χρήσιμο στις περισσότερες εφαρμογές τουλάχιστον. Οπότε αποφεύγω τις χορδές στα τυφλά.

Για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ότι είμαι άρρωστος με τον ήχο του Kossof (όταν πρόκειται για pure rock ήχο) και εκείνος έπαιζε με H55 και 12άρες στη Les Paul (εγώ δεν κατάφερα ποτε να παίξω με τέτοια gauges βέβαια). Ο δεύτερος είναι ότι την χρησιμοποιώ και ως μπασοκαμπίνα ορισμένες φορές με τον BS40 όταν θέλω γκαζωμένο ήχο μπάσου μαζί με ένα TC Electronics Classic Bass Distortion. Ο τρίτος είναι ότι ήδη έχω τα G12 65 στα 75Hz στην Marshallοκαμπίνα οπότε μου δίνουν άλλη μία επιλογή όπου και όποτε την χρειάζομαι. (Πάντως θα ήθελα και μια να έχω και μια mismatched με ένα Alnico Blue και ένα G12H στα 75Hz κυρίως για τον Teisco που αδικείται μέχρι στιγμής...) Μου έκλεψαν όλο το αυτοκίνητο μέσα από παρκινκ. Εκείνη την περίοδο ηχογραφούσα κι έτσι μόλις είχα γυρίσει με όλον τον κιθαροεξοπλισμό και την Gibson στο πορτ μπαγκαζ. Θεώρησα πως μέσα στο κλείστο πάρκινκ θα ήταν ασφαλή... ::) Οι ενισχυτές και η PRS ευτυχώς ήταν στο στούντιο και το Korg στο σπίτι. Tα μπάσα τα απέκτησα μετά. Απλά την συγκεκριμένη κιθάρα την είχα επιλέξει μέσα από πααααρα πολλές πριν καμιά δεκαρία χρόνια μια περίοδο που πηγαινοερχόμουν στις HΠΑ. Αυτό με πείραξε περισσότερο και ένα Jen wha που επίσης είχα επιλέξει από ένα pawn shop στην Sunset Blvd και ήταν θεικό και μέχρι στιγμής αναντικατάσταστο. Το Analogman Sunface με τα normal gain ΝΚΤ275 όπως και το Replex της H&K ήταν επίσης "δυνατές" απώλειες αλλά στα λεφτα που βλέπω να παίζουν αυτή την εποχή δεν το σκέφτομαι να τα ξανααποκτήσω. Εντάξει πάντως υπάρχουν και σημαντικότερα προβλήματα απ' το να σου κλέψουν το gear. Ευτυχώς τα επαγγελματικά μου είναι μέχρι στιγμής OK και επανήλθα σχετικά σύντομα. Αν σκεφτείς πόσα παληκάρια ξεπουλάνε όσο όσο το gear τους λόγω ανάγκης αυτή την εποχή, για να φέρω ένα πολύ χαλαρό παράδειγμα, συνεχίζω και με θεωρώ τυχερό.

Ας κάνω κι εγώ ένα update...Αυτό ειναι το gear που έχω καταφέρει να ξαναμαζέψω μετά την σχεδόν ολική κλοπή του προηγούμενου. Αν κάποιος θέλει να δει τί ήταν πραγματικά σημαντικό για μένα μπορεί να κάνει την συγκριση με το προηγούμενο post μου και να εντοπίσει τις ομοιότητες. Όσο για την R0 Les Paul μου, δεν έχω βρει ακόμη αντάξιά της για να την αντικαταστήσω. Κιθάρα: PRS Singlecut USA 2003 Natural w/ Jay Z. Schroeder Adjustable Bridge Μαγνήτες: Kloppmann '58 - Neck Tom Holmes H455 - Bridge Χορδές: DR Pure Blues 10s Μπάσα: 1. Warwick Corvette (Made In Germany) - All Stock 2. Parts Precision (SX Body, Musicraft Maple Neck, Sheptone Vintage P Pickup) Set Up with Thomas Infeld Flats 105s Keys: Korg CX3 (1979) Amps: Marshall JCM800 4104 combo w/2x12 Celestion G12 65s (1983) - NOS Mullards Teisco Checkmate 25 (1966) - NOS Mullards/Mazda Klemt Echolette BS40 (1964) - NOS Mullards Cabs Avatar 2x12 w/Scumback H55s 100watt speakers Effects: ProAnalog Supa Wha KR Megavibe Small - Univibe Clone KR Doubler - Octavia Clone KR Tremolo - Arbiter Trem Face Clone Fulltone '69 MkI - Fuzz Face Clone Analog Design MkII - Marshall SupaFuzz Clone Toneless Boost - S H O Clone Toneless Fuzz - Modded Lovetone Big Cheese Clone Analogman Beano Boost - Treble Booster BSM HS/M - Treble Booster BSM OR - Treble Booster Greg Covington Fireplace - Treble Booster Boss DS1 Silver Screw (1980) - Distortion Boss DM2 - Analog Delay Boss CEB3 - Bass Chorus (used on guitar) Pigtronix EP1 - Filter/Phaser Pigtronix Attack/Sustain - Compressor/Slow Gear Clone amd more Pigtronix Mothership (on the way) TC Electronics XII Stage Phaser Electroharmonix Small Stone v1 (1974) Phaser w/Toneless Mods Ibanez FL 301 (1979)- Flanger Strymon Brigadier - DSP Delay Rockman Stereo Echo - Analog Stereo Delay Aria Echo Box - Lo-Fi Cartridge Tape Echo. Cartridge Mods by Toneless. Dynacord Echocord Super - Solid State Tape Echo/Reverb Attenuator Motherload Elemental Mics Shure SM57 Golden Age R1 MkII Picks V-Picks

Το κάθε fuzz είναι διαφορετικό και ο μόνος γενικός κανόνας που έχω συναντήσει είναι ότι εαν προηγείται οποιοδήποτε buffer πριν από αυτά, έστω και ως μέρος του ίδιου του κυκλώματος του fuzz, αλλάζει η ικανόντητα του να "καθαρίζει" είτε με το volume της κιθάρας, ή ακόμα και με το pick attack εάν έχει αυτή την ικανότητα. Χάνουν με λίγα λόγια μεγάλο μέρος της απόκρισής τους. Σε κυκλώματα που έχουν την ιδιότητα να καθαρίζουν απότομα όπως τα παραδοσιακά normal gain fuzz face, ανεξάρτητα εάν είναι γερμανίου ή πυριτίου, μπορείς να παρατηρήσεις ότι αυτό γίνεται πολύ πιο σταδιακό. Για παράδειγμα αντί να έχεις έναν πλήρως καθαρό ήχο στο 8 του volume θα χρειαστεί να κατεβάσεις πολύ περισσότερο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό κι έχω συναντήσει πολλούς κιθαρίστες που το προτιμούν. Σε υψηλότερου gain fuzz όμως είναι σίγουρα πρόβλημα αν θέλεις να μπορείς να έχεις διάφορα ηχοχρώματα με το fuzz σου βασισμένος στις δυναμικές που θα του παρέχεις. Τώρα όσον αφορά τη συμβατότητα υπάρχουν διάφορες λύσεις... 1. Τοποθέτηση buffer μέσα στο wha. Υπάρχουν διάφορα όπως αυτό της foxrox ή της Area51 που μπορούν να γίνουν retrofit μέσα στο υπάρχον wha σου. http://www.foxroxelectronics.com/FWR.html . 2. Αγορά wha με buffer. Όλα τα RMC για παράδειγμα έχουν. http://www.realmccoycustom.com/ To μόνο μειονέκτημα στις παραπάνω περιπτώσεις είναι ότι τα wah με buffer είναι λίγο πιο σκληρά στα πρίμα (αν τα συγκρίνεις με πολύ ποιοτικά wha τα οποία δεν έχουν buffer) πράγμα που θα το καταλαβαίνεις κυρίως όχι όταν παίζεις με το fuzz αλλά όταν πάιζεις το wha καθαρό. 3. Αγορά fuzz με buffer στην είσοδο όπως το παράδειγμα που προαναφέρθηκε. Βέβαια το MXR είναι μάπα με το buffer οπότε εγώ θα σου πρότεινα το Axis Fuzz του Mayer. http://www.roger-mayer.co.uk/axis.htm Πάντα βέβαια σε όλες τος περιπτώσεις θα έχεις προσθέσει ένα buffer πριν το fuzz οπότε θα ισχύουν όσα έγραψα στις πρώτες παραγράφους.

Προσωπικά μετά από αρκετα ακούσματα έχω επιλέξει το Golden Age R1 MkII ώς το πιο κοντινό στον ήχο που ακούω στο δωμάτιο. Από μικρόφωνα με πολύ έντονο χρώμα μου αρέσει το AKG BULS 414. To 57άρι μπορεί vα είναι industry std κι ίσως κι εγώ να το πρότεινα, αλλά στον δικό μου ήχο δεν κάνει. Νομίζω πάντως πως ένα πραγματικά καλός προενισχυτής, όχι φυσικά ο on board της κάρτας, συν κάποιες γνώσεις mic placement και equalization είναι πολύ σημαντικότερα από ένα πολύ ακριβό μικρόφωνο. Ίσως με τα λεφτα που περισσεύουν από το μικρόφωνο, θα μπορούσε να βρεί ο OP κάποιον φθηνό μεταχειρισμένο Avalon, ή της Golden Age το Pre 1073 από προενισχυτές, αν και τον τελευταίο δεν τον έχω ακούσει από κοντά.

Από πετάλια στη θέση θα πήγαινα για ένα fuzzάκι του Analogman: το Peppermint , το Astrotone ή το SunFace με αυτή τη σειρά προτεραιότητας. Αν έχεις σφιχτό budget και το Voodoo Lab Superfuzz θα σου κάνει δουλειά. Κατόπιν ένα octave είτε καποιο Micro POG είτε ένα Boss OC2 είτε για φθηνότερο πάλι ένα Boss OC-3. Από ενισχυτές ασυζητητί κάποια ευκαιρία από το noiz σε Fender Silverface. Αν έχει επάνω τα στοκ noname μεγάφωνα πέτα τα στα σκουπίδια βάλτου δυο αξιοπρεπή Celestion και τέλος. Για δεύτερο fuzz προτείνω κάτι σε Russian Muff, όπως είναι το Wren & Cuff Box of War ή το Wren & Cuff Caprid.

Το έθεσα συγκριτικά όπως θα καταλάβεις αν ξαναδιαβάσεις μιας και ο OP θέλει ισορροπία μεταξύ του bridge και των άλλων θέσεων για να καταλάβει ότι υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί. Η μόνη διαφορά που δεν καλύπτουν τα σημερινά πετάλια και τα high gain τέρατα που κυκλοφορούν σε ενισχυτές είναι η αττάκα. Σαφώς και υπάρχουν διαφορές μεταξύ AlNiCo II, IV,V,VIII, κεραμικών κλπ. Γι αυτόκαι εγώ πρότεινα κεραμικό. Από κει και πέρα αν έχεις ένα boost 20db μπροστά από τον ενισχυτή σίγουρα θα την ακούσει από "πολύ χαμηλά". Δεν χρειάζεσαι τεράστιες εξόδους εκτός κι αν σου αρέσει η "μεσαιήλα" την οποία όμως και πάλι μπορείς να πάρεις από πετάλια χωρίς να θυσιάζεις το flexibility της κιθάρας. Επαναλαμβάνω το συγκριτικό του θέματος. Δεν έχω ακούσει βεβαια high gain μαγνήτη με καλό CHORD definition (να μπορείς να παίξεις μια τετραφωνία και να ακούγεται όσο καλά θα ακουγόταν με έναν low gain μαγνήτη). Στο single note και στις πέμπτες δεν υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα.

Σε αυτή την περιγραφή υπάρχουν πάρα πολλοί humbuckers. Κυρίως πρέπει να μας πείς τι budget έχεις και τί μονούς φοράει τώρα η strat σου. Καλό θα ήταν να αναφέρεις και το υπόλοιπο gear αν θες (ενισχυτή, βρωμοπέταλα κ.λ.π) Λοιπόν εδώ έχω κάποιες απορίες και κάποιες επισημάνσεις... 1. Οι μονοί της strat είναι και αυτοί high gain; Έχεις σκεφτεί πως αν δεν είναι και πας και φορέσεις στην κιθάρα έναν διπλό με τεράστια έξοδο πιθανότατα θα έχεις τεράστια διαφορά έντασης μεταξύ του bridge και των υπολοίπων θέσεων; 2. Όλοι οι high output μαγνήτες θα υποφέρουν λιγάκι στα πρίμα για καθαρά κατασκευαστικούς λόγους. Εξηγώ: Για να αυξηθεί η έξοδος ενός μαγνήτη, αυξάνεται η αντίστασή του προσθέτοντας τύλιγμα, πολλές φορές και χρησιμοποιώντας λεπτότερη περιέλιξη για να χωρέσει αυτό το έξτρα τύλιγμα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα πρίμα τα οποία φέρουν μεγαλύτερη ενέργεια να φιλτράρονται περισσότερο από τις υπόλοιπες συχνότητες. Είναι εξαιρετικά δύσκολο με λίγα λόγια να βρείς έναν διπλό με αντίσταση 20k ο οποίος θα έχει τα ίδια, και το σημαντικότερο, το ίδιο καλά πρίμα με έναν vintage style μονό. 3. Το σημαντικότερο. Γιατί κατά τη γνώμη σου χρειάζεσαι high gain διπλούς μαγνήτες; Πριν 30 χρόνια θα το καταλάβαινα, ήταν ένας τρόπος να boostάρουν τους ενισχυτές και να μειώνουν τα πρίμα τους (αν έχεις παίξει κάποιον JCM 2203 ή 2204 θα με καταλάβεις). Σήμερα όμως, εκτός κι παίζεις κάποιο είδος metalcore, αρκεί ο μαγνήτης να είναι λίγο πιο "σφιχτός" ίσως και πάλι να πας σε κεραμικό, αλλά τεράστιες έξοδοι δεν νομίζω ότι χρειάζονται...άντε μέχρι κάναν DiMarzio Super Distortion θα 'λεγα εγώ που είναι και κλασικός punkoμαγνήτης. Ο JB που σκέφτεσαι είναι εξαιρετικά πριμομεσαίος μαγνήτης. Σε οποιαδήποτε άλλη κιθάρα τον έχω ακούσει εκτός από Gibson Les Paul που φαινόταν πολύ extreme το Roll Off που έχει στις μπάσες. Επίσης δεν έιναι και ιδιαίτερα "ατακάτος" σε σχέση με μοντέρνους κεραμικούς. Βέβαια αν παίζεις με κάποιο RAT όπως ο Jeff Beck της περιόδου, όλα αυτά μικρό ρόλο παίζουν.

http://www.wdmusic.co.uk/premium-250k-split-shaft-pot-10-tolerance-2710-p.asp

Το ξεχωριστό preamp-di πετάλι έχει διάφορες χρήσεις... Μία είναι να συνδέεις απευθείας σε κονσόλα είτε για να ηχογραφήσεις, είτε για live. Μια άλλη είναι αν υπάρχει κάποιο τέτοιο πετάλι του οποίου σου αρέσει ο ήχος, να σετάρεις τον ενισχυτή σε κάποια flat θέση και να παίζεις με το eq και το γκάζι του πεταλιού. Ένα διάσημο πετάλι που το χρησιμοποιούν πολλοί όπως σε αυτό το τελευταίο παράδειγμα, κυρίως για ροκ καταστάσεις, είναι το sansamp. Τα πετάλια που είναι καθαρά eq κατά τ' άλλα χωρίζονται σε κάποιες κατηγορίες: Σε αυτά που έχουν ένα "tone stack" (bass-middle-treble κλπ) προκαθορισμένα από τον κατασκευαστή, στα γραφικά και τέλος τα παραμετρικά. Στα πετάλια με tone stack η ποιότητα του ήχου έχει αποκλειστικά να κάνει με το αν δοκιμάζοντας σου αρέσουν τα "presets" ας πούμε που έχει ορίσει ο κατασκευαστής για τις "κεντρικές" συχνότητες των μπάσων, μεσαίων, πρίμων κλπ. Τα πετάλια με γραφικό eq σου προσφέρουν πολλές διακριτές συχνότητες, εως δέκα συνήθως τις οποίες μπορείς να ρυθμίσεις. Αυτό ακούγεται φοβερό μεν αλλά στην πράξη δεν είναι και τόσο γιατί ως αποτέλεσμα της λειτουργίας τους πολλές φορές δημιουργούνται προβλήματα με διαφορές φάσεων, συχνοτικές τρύπες κλπ που κάνουν τον τελικό ήχο να ακούγεται αφύσικος, ιδιαίτερα σε πιο ακραίες ρυθμίσεις. Τα παραμετρικά είναι πραγματικά χρήσιμα eq αλλά η χρήση τους απαιτεί αρκετή εμπειρία και καλό αυτί και δεν προτείνονται σε αρχάριους. Βασικά δεν προτείνεται σε κανέναν από αυτούς που θα διαβάσουν αυτό το post για να καταλάβουν τί είναι το παραμετρικό eq... ;D. Συνήθως η πιο απλή χρήση του είναι να κόβει ενοχλητικά peaks στις συχνότητες, το resonance που μπορεί να έχει ένα σύστημα, τέτοια πράγματα. Στην αρχή boostάρεις την "υπόπτη" περιοχή (ας πούμε τα χαμηλομεσαία) σκανάρεις το επίμαχο φάσμα (ας πουμε από 200-800 Hz) βρίσκεις αυτό που σε ενοχλεί και από κει που boostάριζες τώρα "κόβεις" db μέχρι να είσαι ικανοποιημένος. Επίσης μπορεί να επιλέξει κάποιος κάποια άλλη περιοχή που δεν τον ενοχλεί αλλά αντιθέτως κομπλιμεντάρει τον ήχο του για να την ενισχύσει ταυτόχρονα. Προσοχή με τα behringer αν δεν τα έχεις ακούσει από κοντά. Πολλά από αυτά "σηκώνουν' αρκετά τον θόρυβο.

Καλά οι διχρωμίες τραγικές, τα πουλιά είναι λες κι αγόρασες κιθάρα "Skoda" αλλά το Faded Blue Jean των PRS παραμένει το αγαπημένο μου φινίσμα σε κιθάρα ever. Με δεύτερο το Cadillac Green των Gretsch και τρίτο το Stanleyburst των Les Paul. Αντιθέτως εμένα με χαλάνε οι natural Tele. Αυτό το δεσποτάκι, μου κάνει λες και παίζει ο άλλος ντουλαπόφυλλο με χορδές... ;D

Όντως δεν πρόκειται να πειράξω τον χώρο. Καταλήγω λοιπόν στο να μοιράσω το budget - κοντα στα 200 για μονιτορ και κανα 100αρικο για ακουστικα googlaροντας best headphones under $100 και δεν συμμαζεύεται... ;D Έτσι κι αλλιώς αυτό που αποκόμισα από τις προτάσεις σας είναι ότι πιο σημαντικό είναι το προσωπικό reference. Πιστεύω ότι θα κάνουν για την δουλειά που τα θέλω, για μια γενική εικόνα των ήχων ώστε να συμφωνήσουμε όλοι με την κατεύθυνση και το ύφος (ώστε να μην πλακωνώμαστε μετά παρουσία του ηχολήπτη ;D)...

Τρεις ερωτήσεις: 1. Το ερώτημα που τίθεται είναι "Πολιτική ή Κλαπατσίμπανα"; Το ένα ή το άλλο δηλαδή; Δεν υπάρχουν μύρια άλλα θέματα πιο συναφή που μπορούν να συζητηθούν σε έναν τέτοιο χώρο; Το ερώτημα που έχει τεθεί στον τίτλο νομίζω είναι ΠΟΛΥ σαφές... 2. Ελευθερία του λόγου είναι να μην υπάρχουν κανόνες αλλά να σε "κλειδώνει" ή να σε επαναφέρει στην τάξη ο ADMIN ή ο εκάστοτε Moderator με μόνο κριτήριο την προσωπική του αισθητική; 3. Στο επίπεδο που διεξάγονται οι πολιτικές συζητήσεις εδώ προάγουν την πολιτική μας συνείδηση ή συνεισφέρουν στην διάδωση του ιντερνετικού βόθρου σε ακόμη έναν χώρο;

Υπάρχει βέβαια το next best thing... Οι μαγνήτες της Nordstrand θεωρούνται κορυφαίοι... http://www.nordstrandpickups.com/bass-pickups/index.shtml