kpeyos

Τότε απλά παρεξήγησες την εμφανέστατη ειρωνεία.

α) Ναι, δε διαφωνώ, ενώ εδώ είμαστε 10 και καλοί, έτσι; Το λέω μεταξύ σοβαρού και αστείου, αλλά να, αυτός ο ελιτισμός το 'φαγε το πράγμα. Ερχόταν ο άλλος, έλεγε μια μπούρδα όντας νιούμπης, ερχόταν το πέσιμο και η χλεύη ώστε να μην ξαναπατήσει. Και μάλιστα από mods! β) Βασικά είχα σταματήσει όσο διαρκούσε η πλατεία των αγανακτισμένων εδώ μέσα αλλά είδα πριν λίγο καιρό ότι είναι πολύ cool τα πράγματα, οπότε λύνω καμιά απορία όποτε έχω λίγο χρόνο για να βελτιώσω το κάρμα μου μιας και έχω άπειρο gear από τρία τέσσερα διαφορετικά όργανα και πολύ πιο σπάνια μπορεί να ποστάρω και κάτι που μου φάνηκε εντυπωσιακό (όπως το prophet της behringer). Σπάνια ασχολούμαι όπως τώρα, απλά μου έκανε πραγματικά τεράστια εντύπωση η όλη φάση.

Δεν ξέρω αν γενικά έχω δώσει εδώ την εντύπωση ότι τσακώνομαι συχνά. Ελπίζω πως όχι. Θεωρώ επίσης πως 'ίσως δεν παρακολουθούσες το φόρουμ εκείνη την εποχή, γι αυτό και δεν κατάλαβες το πού κολλάει το τσακώνομαι. Αυτή ήταν και τότε η επικρατούσα άποψη. Γενικά σε όλα τα εξειδικευμένα fora του εξωτερικού, απαγορεύονται συζητήσεις για πολιτικά και θρησκείες, ενώ και το κλίμα στο κομμάτι "pub" που έχουν κινείται σε πολύ αυστηρά πλαίσια, ώστε να μην εκφυλίζεται σε αψιμαχίες μεταξύ των μελών. Αυτό διατηρεί ακέραιο έναν χαρακτήρα στο forum. Όταν θες να ενημερωθείς για gear, μουσική, συναυλίες κλπ θα μπεις σε αυτά. Αν θες να κάνεις μια γενικότερου ενδιαφέροντος συζήτηση, αντικειμενικά υπάρχουν πολύ καλύτερα ιντερνετικά μέρη. Όταν λοιπόν ένα site μουσικής και τεχνολογίας μετατρέπεται σε ένα site γενικού ενδιαφέροντος κινδυνεύει με τον καιρό να μην προτιμάται από κανέναν, εκτός από κάποιους που έχουν τη μικρή τους παρεούλα εδώ μέσα. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου προς το συμφέρον, το οικονομικό τουλάχιστον, ενός site σαν το Noiz. Όπως έδειξε και η ιστορία. Συμφέρον για το site είναι να ανοίξει η ομπρέλα σε όλους όσους ψάχνουν κάτι πιο εξειδικευμένο, γύρω από τη μουσική που δεν είναι λίγοι. Κι όταν εσύ λύσεις την απορία σου, να έρθει ο επόμενος με τη δική του να του τη λύσεις εσύ. Είναι πιο βαρετό και πιο στεγνό απ' το να μιλάς με 10 φίλους σου; Σίγουρα. Είναι ένας ιστότοπος μουσικής τεχνολογίας ελκυστικός όταν floodαρεται από 10 νοματαίους στο νήμα "Τί φάγατε σήμερα;" Σίγουρα όχι.

Φαντάζομαι ότι αν τώρα παρεξηγηθώ θα συμβαίνει επειδή δεν κατάλαβα το νόημα του "βλέπεις τον αφαλό σου"... Δεν είμαι όμως εγώ αυτός που βλέπει τον αφαλό του. Επέλεξες να μου χρεώσεις κάποιου είδους ψυχοσύνθεση με το "beef" κουοτάροντας ένα πόστ μου που γράφτηκε πριν 15 χρόνια, το οποίο δεδομένου του χρόνου που έχει παρέλθει θα μπορούσε να είναι και μια μπαρούφα στο σήμερα και να έχω κάθε δικαίωμα να έχω βελτιωθεί ή αλλάξει γνώμη από τότε. Hell, ακόμη και ποινικό αδίκημα να είχα κάνει από τότε, θα είχε παραγραφεί. Το ποιος έχει κρατημένα μπιφτέκια για τη σχάρα λοιπόν, είναι πασιφανές. Παρόλα αυτά τί είχα πει σε αυτό το πόστ; Το ότι αν συνέχιζε έτσι το νόιζ, δηλαδή με χλεύη και τρολάρισμα προς όλους τους νιούμπηδες από αυτούς που πρέπει να τους προστατεύουν και με τα "το 'παμε - τράβα ψαξ' το", θα καταντήσει ένα κλειστό club, αποτελούμενο από ελάχιστους ανθρώπους που δεν έχουν να συζητήσουν και πολλά. Δικαιώθηκα; 100%! Απο 'κει και πέρα...επιλέγεις να αναφέρεις και να συγκρίνεις sites που δεν έχουν καμία σχέση με το noiz. Η δύναμη ενός Ελληνικού ιστότοπου μουσικής τεχνολογίας τόσο παλιού όσο το noiz, ήταν φυσικά το timing και η διαφοροποίησή του απ' οτιδήποτε άλλο. Σε κάθε στιγμή πρέπει το προϊόν σου να διατηρεί κάποιο συγκριτικό πλεονέκτημα σε μια αγορά. Διαδικτυακά καφενεία υπάρχουν άπειρα, το να φτιάξεις άλλο ένα απλά απεμπολεί το δυνατό σου χαρτί και τελικά σε βάζει σε μια κόντρα με τα μεγαθήρια των social, την οποία είσαι καταδικασμένος να χάσεις. Αυτό το είχα επισημάνει σε ένα άλλο νήμα, πριν καμιά 10ετία, όταν τελικά αποσύρθηκα από ένα περιβάλλον στο οποίο είχαν καταλήξει να κυριαρχούν αντί για τη μουσική, τοξικές πολιτικές διενέξεις (που κανονικά δεν επιτρέπονται σε κανένα σοβαρό φόρουμ). Είχα πει τότε, γιατί να μπω σε ένα φόρουμ μουσικής τεχνολογίας να τσακωθώ για τα πολιτικά με πέντε αγνώστους, όταν υπάρχει ολόκληρο twitter πχ, που μου επιτρέπει να τσακωθώ με εκατοντάδες ή και χιλιάδες αγνώστους...? Αν συγκρίνεις όμως το noiz με αντίστοιχα μεγάλα fora του εξωτερικού που επίσης επιβιώνουν ακόμη, και με τις αγγελίες τους και με τα πάντα (gearspace, the gear page, talkbass, drummerworld...), θα διαπιστώσεις ότι κράτησαν τον χαρακτήρα τους και υπάρχουν γιατί ακόμη μπορούν και συζητάν τα ίδια πράγματα ανανεώνοντας όμως το pool των μελών τους. Βλέπεις εκεί δεν θα τολμήσει να σε κράξει κανένας εξυπνάκιας πάλιουρας όταν έχεις μια απορία. Εδώ, και στην Ελλάδα πλέον, υπάρχουν ομάδες μουσικής τεχνολογίας στο fb που ιδρύθηκαν πριν 2 χρόνια και πλέον νομίζω έχουν περισσότερα ενεργά μέλη απ' ότι το noiz. Άρα λοιπόν δεν είναι ότι δεν υπάρχει κοινό. Κι εκεί σεντόνια γράφουν. Απλά το noiz έχασε την ευκαιρία και το momentum που είχε πριν 25 χρόνια, να γίνει η μεγάλη μητέρα κάθε τί μουσικού στην Ελλάδα, και αποκτώντας μια μάλλον αρνητική φήμη στο εδώ κοινό των γύρω απ' τη μουσική (που εγώ τουλάχιστον γνωρίζω), παγιώθηκε τελικά σε αυτό που είναι σήμερα. Τέλος, επιχειρείς να ξεπεράσεις τους σκοπέλους όλων αυτών των παρατηρήσεων με ένα ad hominem: Μου γράφεις δε σε αφορούσε ποτέ (επαγγελματικά εννοείς μάλλον), άρα δε συμμετείχες, άρα κοιτάς τον αφαλό σου (άρα η άποψη σου έχει μικρή αξία). Αν και τα ad hominem επιχειρήματα από μόνα τους συνήθως φανερώνουν ένδεια σοβαρότερων, θα ήθελα να απαντήσω και για...τον αφαλό μου: Είμαι εν ενεργεία manager σε πολυεθνική τα τελευταία 15 χρόνια, κάτοχος MSc στο Marine Engineering Management το οποίο πάνω κάτω αφορά διοίκηση επιχειρήσεων ναυτιλιακής τεχνολογίας. Αυτό σε συνδυασμό με την παρουσία μου στο Νoiz από το 2003 και με την αντίστοιχη μακρόχρονη εμπειρία μου σε fora του εξωτερικού αντιστοίχως εξειδικευμένα αλλά και πιο "καφενειακά" νομίζω μου δίνει, αν μη τι άλλο, μια ικανότητα κρίσης που ξεπερνά τον πανέμορφο και συνεχώς επεκτεινόμενο αφαλό μου. Ευχαριστώ για την υπομονή. Θα προτιμούσα να σταματήσει εδώ αυτή η αντιπαράθεση γιατί κι εγώ αισθάνομαι άσχημα με όλο αυτό.

Καλά εννοείται επίσης ότι οι μονοί σε μέγεθος διπλού έχουν πάντα διαφορές από έναν πραγματικό διπλό. Είναι πιο focused και πιο σφιχτοί.

Με όλους αυτούς τους συνδυασμούς θα είσαι noiseless. O 59 είναι γκιμπσοναίος ναι. Και ναι παίζεις άμα λάχει κάνα τζαζιστικό, ιδιαίτερα αν κόψεις λίγο tone. Δε σου λέω βέβαια ότι μια στρατ με έναν little 59 θα καλύψει τον πουριτανό της jazz αλλά για μένα είναι ΟΚ.

Για τον neck: 1. ’59 για πιο στρογγυλό ήχο. https://www.thomann.de/gr/seymour_duncan_sl591n_bl.htm?glp=1&gclid=CjwKCAjwp6CkBhB_EiwAlQVyxZNgSm-U2zX7gHwqMIxD4h8CTSs6q5qA2E7gDdwbv1feOUPLXsdKQRoCnEUQAvD_BwE 2. Hot rails για πιο μοντέρνο https://www.thomann.de/gr/seymour_duncan_sshr1n.htm?glp=1&gclid=CjwKCAjwp6CkBhB_EiwAlQVyxVq65av33Ss9XrC62mBwhjHZPYVubH5Is7Izyj20DiG13oFKK8qC4hoCDhoQAvD_BwE Για middle: 1. Duckbucker για μέγιστο quack https://www.thomann.de/gr/seymour_duncan_ssdbr1n_wh_duckbucker.htm?glp=1&gclid=CjwKCAjwp6CkBhB_EiwAlQVyxTDtcPpv6GvjZthznj-hf9rLjQzuMBOc5Dg-J141TlIP1yiythscThoCy4sQAvD_BwE 2. Vintage Rails modern clean tone https://www.thomann.de/gr/seymour_duncan_strat_vintage_rails_ssvr1n_pickup.htm?glp=1&gclid=CjwKCAjwp6CkBhB_EiwAlQVyxRoMP_uh3hG_th5EqzjaB9F8pf3KMwUeP8ZHHimKIXiwbuwA2htynBoCCB8QAvD_BwE 3. Classic Stack noiseless vintage tone https://www.thomann.de/gr/seymour_duncan_sstks4n_bk.htm?glp=1&gclid=CjwKCAjwp6CkBhB_EiwAlQVyxcK3iyT_nU0_VuNbE7ALDk3GUNtFpAfw5kMeHJHVLRWqSezAQ5gePRoCqmsQAvD_BwE

Πρίν μπεις σ' αυτή τη διαδικασία, δες πρώτα τη ρύθμιση στο ύψος των μαγνητών μήπως έρθουν. Από κει και πέρα, καλύτερα να μείνεις σε Seymour Duncan αν θες να ταιριάξεις τον JB. Αφού έχεις ήδη μία vintage style strat, μπορείς να πας σε έναν διπλό σε μέγεθος μονού μπροστά, όπως είναι ο hot rails. Για τη μέση θα έλεγα να πας σε κάποιον Vintage Stack. Έτσι θα έχεις μια πλήρως αθόρυβη κιθάρα, θα έχεις quack στις θέσεις 2 και 4, χρησμοποιώντας το split του JB και του hot rails παράλληλα με τον Vintage stack, και γκάζι σε bridge και neck.

Εννοείται ότι είναι προσωπική μου άποψη, όπως και ο,τί άλλο έχω ποστάρει εδώ μέσα και θα ήταν βερμπαλισμός νομίζω να το επισημαίνω σε κάθε μου ανάρτηση. Από κει και πέρα δε νομίζω ότι γράφω κάτι δυσνόητο. Δεν καταλαβαίνω αν το ότι είμαι επισκέπτης το χρησιμοποιείς ως μομφή ούτε και ποιος θα ήταν ο ιδανικός ρόλος που θα έπρεπε να έχω εδώ μέσα για σένα, αν αυτούς που δε γράφουν συχνά τους αποκαλείς επισκέπτες ενώ όσους γράφουν συχνά τους γράφεις ότι έχουν κάνει το site ημερολόγιο. Επίσης τον όρο ομφαλοσκόπηση δεν είμαι σίγουρος ότι τον χρησιμοποίησες σωστά, μιας και η κριτική δεν στράφηκε και τόσο στον εαυτό μου. Εντάξει μέσα σε όλη αυτή την προσφορά που σου αναγνωρίζω είπα ότι η αντιμετώπιση προς τον dim ήταν λάθος. Λάθη κάνουμε όλοι ακόμη κι αν δεν το δέχεσαι, δεν είναι κάτι τραγικό.

Χαίρομαι κι πού εκπλήσσομαι παράλληλα που θυμάσαι εκείνη μου την τοποθέτηση. Ίσως αν την είχες ίσως λάβει πιο σοβαρά τότε, αντί να μιλάς για μπιφτέκια σήμερα, μπορεί να μην είχε μετατραπεί εκείνο το ανοικτό forum σε μια παρέα 10-15 ατόμων, γιατί αυτό εννοώ με τον όρο "καφενείο". Αλλά αφού έγινε που έγινε βρε αδερφέ, και δικό σου ήταν, ο,τι ήθελες το έκανες στην τελική, τώρα τί βγαίνεις και λες στον έναν απ' τους τέσσερις πέντε κύριους αρθρογράφους που έχουν απομείνει; Ότι το έχει κάνει ημερολόγιο; Και πες άντε, εγώ δεν το κατάλαβα. Ο OP που παρεξηγήθηκε με αυτό καμία 200αριά ποστς πριν, μήπως άκουσε καμία συγγνώμη και μου διέφυγε; Γιατί αν έλεγα εγώ κάτι καλοπροαίρετα κι ο άλλος παρεξηγείτω, θα εσπευδα να διορθώσω. Επιφυλάσσομαι να στείλω screenshot εδώ για το πώς κρύβουν σε εμένα τουλάχιστον το περιεχόμενο οι διαφημίσεις, συγκεκριμένα σε PC με Chrome browser. Εξάλλου τί λόγο έχω να πω ψέματα για κάτι τέτοιο. Ίσα ίσα που εγώ έχω απενεργοποιημένο το AdBlock στο νοιζ... Εν κατακλείδι όμως, θέλω να σ ευχαριστήσω πραγματικά γιατί μέσα από αυτόν τον χώρο έμαθα πολλά, γνώρισα πολλούς μουσικούς και δοκίμασα άπειρο εξοπλισμό. Θα ήθελα πραγματικά στο τέλος να μείνει αυτό, αν θες να θυμάσαι κάτι απ' τα γραπτά μου.

Γενικά στους άγραφους κανόνες του ίντερνετ η βασική αρχή για να ξεκινήσουμε να μιλάμε για τρολάρισμα, είναι να μπεις στον χώρο του άλλου. Δεν είναι καν απαραίτητο να τον διακωμωδήσεις ή να τον προσβάλλεις. Αν μπαίνω εγώ σε όλα τα άρθρα που υμνούν τον Τσε Γκεβάρα πχ, μόνο και μόνο για να παραθέσω τις διώξεις τον ομοφυλόφιλων στην Κούβα υπό το καθεστώς Κάστρο, παρόλο που είναι απλή παραθεση πραγματικών γεγονότων, είναι τρολάρισμα.

Εγώ πάλι θα πω ότι και στο τρολάρισμα υπάρχουν πολλές αποχρώσεις. Υπάρχει το καλοδιάθετο χιούμορ, ειρωνεία του στυλ "έλα μωρέ...", ειρωνεία κακή, κόμπλεξ.... Οπότε αναλόγως μπορεί να μου είναι ή όχι ανεκτό. Πχ, κάποτε έκανα το statement εδώ ότι ο καπλαμάς στις Epiphone αλλάζει τον ήχο. E, έπεσε το τρολάρισμα της αρκούδας, αλλά ήταν και πώς είχα κάνει το statement που το σήκωνε. Κάποιος εδώ έβαλε υπογραφή στο προφίλ του: "Ρουφάει τα πάντα ο Κινέζος καπλάμάς"???. Με όλα αυτά ως αποδέκτης ενοχλήθηκα λίγο για να είμαι ειλικρινής αλλά ταυτόχρονα γέλασα και καθόλου δεν τα θεώρησα κακοπροαίρετα να παρεξηγηθώ. Απ την άλλη, κάποια φορά ρώτησα εδώ μέσα κάτι, γιατί έψαχνα να βρώ πληροφορίες και επαγγελματίες να φτιάξω κάποια μουσικά βίντεο και πρώτη απάντηση, τσούπ! Ένας μπάρμπας, που ούτε είχαμε ξαναμιλήσει νομίζω, να με πάρει στο ψιλό...ΟΚ, εκεί τα πήρα κρανίο. Και γιατί ήταν η ίδια απαράδεκτη συμπεριφορά αλλά και γιατί κάπως έτσι έφτασε το νοιζ στη σημερινή του εικόνα θεωρώ. Έμπαινε ο κάθε νιούμπης με μια απορία και γινόταν δέκτης χλευασμού και "αει παρατα μας, ψαξ το στα λυμένα..."

Νομίζω ότι ο ίδιος ο @dimsonic έγραψε ότι η ουσία του θέματος άλλαξε έτσι κι αλλιώς και δεν θίχτηκε για το ότι κάποιοι διαφώνησαν μαζί του για τη χρήση ή μή των adblockers αλλά για το ότι του είπαν ότι χρησιμοποιεί το site σαν προσωπικό του ημερολόγιο, δεν έχει επαγγελματικές περγαμηνές στην σύνταξη κειμένου κλπ. Ως προς αυτά λοιπόν που αποτελούν την ουσία, τάσομαι ξεκάθαρα υπέρ του @dimsonic. Έγραψα απλά ότι εκπλήσσομαι που υπήρξαν τέτοιου είδους αντιδράσεις από αυτόν που οδήγησε τον ιστότοπο στο να αποκτήσει αυτή τη μορφή κι από κάποιον που πολλά από τα post του είναι άνευ λόγου εριστικά. Όσον αφορά τα adblockers, εγώ δεν χρησιμοποιώ στο συγκεκριμένο site, χρησιμοποιώ όμως σε κάποια άλλα. Παρόλα αυτά σε σχέση με άλλα sites, ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζονται οι διαφημίσεις στο noiz, πολλές φορές κρύβοντας το περιεχόμενο, είναι ιδιαιτέρως ενοχλητικός και καταλαβαίνω και κάποιον που μπορεί να χρησιμοποιεί το adblocker και σε αυτό το site, αν μη τι άλλο εξαιτίας αυτού και μόνο του λόγου. Το "χρησιμοποιώ adblocker σαν στάση ζωής, το θεωρώ λίγο αστείο σαν έκφραση". Αυτά συνοψίζουν νομίζω. Ειρήνη υμίν.

Ναι, αν θεωρείς ότι τα post σου, στην πλειοψηφία τους έστω, έχουν επίπεδο επαγγελματία αρθρογράφου που πρέπει να διερωτάται γιατί να διαβάζει τον OP, έχεις δίκιο. Με συγχωρείς.

Αναφέρομαι στο post σου που διερωτάται γιατί ένας επαγγελματίας του χωρου πρέπει να κάθεται να διαβάζει τον καθένα εδώ μέσα κλπ κλπ. Όσο το γιατί μου προκάλεσε εντύπωση και η τοποθέτησή σου αυτή αλλά και η επαγγελματική σου ιδιότητα εν γένει, το άνωθι κουοταρισμένο πόστ σου νομίζω αρκεί.

Θα συμφωνήσω κατ' αρχάς με πολλά από αυτά που είπε ο @harilatron όσον αφορά τη διαφήμιση: ενοχλητική η μή, συνεχίζει να αποτελεί το πιο ξεκάθαρο μέσο προώθησης ειδικά σήμερα, στην εποχή της έμμεσης διαφήμισης, του lobbying, του influencing, του astroturfing κλπ... Επίσης ναι, όταν βγαίνεις εν έτει 2023 και κάνεις μια τέτοια δήλωση για τα adblockers και μάλιστα με στόμφο, θα υποστείς το τρολάρισμα γιατί έτσι λειτουργούν τα fora. Κάθισα και διάβασα όμως κι αυτό το thread και το προηγούμενο και νομίζω ότι πολυ χειρότερη εντύπωση μου έκανε η αντίδραση του @Yannis Methenitis και του @trolley. Νομίζω ότι η αντίδρασή τους ήταν ασύμμετρα και αχρείαστα προσβλητική απέναντι στον @dimsonic. Είμαι μέλος απ το 2003. Έζησα τη φάση εδώ απ το να είναι η μεγαλύτερη ελπίδα επικοινωνίας και ανταλλαγής απόψεων με μουσικούς, στην μετατροπή του σε ένα κλειστό club, μάλλον σε ένα καφενείο για boomers που η μουσική και η μουσικοί πήραν τριτοτέταρτο ρόλο για πολλούς και διάφορους ρόλους. Αυτό λοιπόν που μου έκανε πραγματική εντύπωση είναι πως αφού έχει συμβεί αυτό για καμιά δεκαετία και βάλε, έρχεται ο βασικός υπεύθυνος αυτής της πορείας και αναθεματίζει κάποιον από αυτούς που τουλάχιστον υποστηρίζουν έμπρακτα και αφιλοκερδώς αυτή τη μορφή που έχει σήμερα το forum. Με εξέπληξε επίσης και ο @trolley. Πραγματικά δε γνώριζα το επαγγελματικό του background κι ούτε νομίζω ότι θα μπορούσα να το φανταστώ από το ύφος πολλών εκ των απαντήσεών του εδώ μέσα. Πιστεύω βέβαια ότι οι συγγραφικές του ιδιότητες πιθανότατα θα περιστρέφονται γύρω από κάτι εξαιρετικά τεχνοκρατικό, αλλά όπως και να χει, το να δίνει συμβουλές ορθής γραφής εδώ μέσα δείχνει κατά τη γνώμη μου περιττή έπαρση και μια κάποια έλλειψη αυτογνωσίας ?.

Φοβερό thread. 'Οχι τίποτα άλλο τωρα τελευταία παίζω ντραμς και παρότι εντελώς νιούμπης έχω φοβερα παγιωμένες απόψεις. Δυστυχώς όμως δε βρίσκω άλλους ντράμμερς στο noiz να σφαχτώ επιτυχημένα. Μόνο στις κιθάρες και στα πλήκτρα τα καταφέρνω.

Υπάρχουν διάφορα soft synths στα οποία μπορείς να φορτώσεις DX7 patches. Ακόμη και στο FM8. Τώρα θα ακούγονται ακριβώς ίδια; Όχι. Η διαφορά είναι στο πως επεξεργάζονταν αυτούς τους ήχους τα διάφορα synths της εποχής στα DAC τους κυρίως. Οι ατέλειες που είχαν έβγαζαν έναν πιο "σκληρό" ήχο που έδινε μεγαλύτερο punch σε μπάσα και διάφορους άλλους ήχους. Τίποτα που δεν μπορείς να καταφέρεις και σήμερα με λίγο compression και λίγο saturation φυσικά αλλά για τους purists αρκετός λόγος για να κρατούν τα παλιά Yamaha.

Τα σύγχρονα vst είναι όντως πολύ καλά. Κι εγώ ενώ είχα κρατήσει ένα SY77 για τους FM ήχους και τις βιβλιοθήκες του DX7, τελικά το έδωσα. Χώρο έπιανε και στο τέλος κατέληγα 9 φορές στις 10 να ανοίγω το FM8. Tώρα στα αναλογικά ακόμη τα VST μου κάνουν λίγο soft. Έχω και το System-1 πχ, καλά τα emulations της Roland αλλά άλλος χαρακτήρας. Επίσης επειδή δεν είμαι επαγγελματίας να είμαι συνεχώς από πάνω και να θυμάμαι το workflow, όλα αυτά με τις μακροεντολές και τα controllers δεν είναι για μένα.

Έχω να πω για το Pro800 ότι μόλις χτυπήσει τα ράφια του Thomann θα το αγοράσω. Επίσης κάποια στιγμή θα χτυπήσω κι ένα PolyD, αλλά δεν είναι μες τις άμεσες προτεραιότητές μου γιατί δεν έχω ακόμη κάτι στο μυαλό μου στο οποίο θα το χρησιμοποιούσα, αντίθετα με το Prophet. Ψηλά στις προτεραιότητες μου είναι και το 808. Επίσης δεν το έχω πάρει ακόμη για τους ίδιους λόγους με το PolyD. Επίσης έχω και ένα System-1 της Roland αλλιώς θα σκεφτόμουν και τους μονοφωνικούς Roland κλώνους. Όχι ότι είναι καλύτερο το System-1 αλλά είναι διαφορετικό και σκέφτομαι να κρατήσω κι αυτό το flavour.

Μα @trolley δεν ξέρω αν είδες το βίντεο γιατί κι εγώ στον ήχο αναφέρομαι, ο τύπος τα βάζει σε πολλούς διαφορετικούς ήχους με φασματογράφο δίπλα και τα πάντα. Αλλά δεν είναι μόνο το Moog. Σχεδόν όλοι οι κλώνοι της Behringer έχουν παρόμοια συγκριτικά αν το ψάξεις και ο ήχους τους είναι εκεί, δεν είναι στο περίπου. Μόνο σε μια περίπτωση είδα ένα Monopoly που ήθελε calibration για να φτάσει το original γιατί είχε φύγει λάθος απ το εργοστάσιο. Επίσης βέβαια εντελώς doable φάση. Οκ, δεν είμαι τρελός να θεωρήσω την ποιότητα κατασκευής του Boog ισάξια ούτε και ισχυρίστηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Ούτε και πιστεύω και το έγραψα και πιο πάνω ότι ένας επαγγελματίας που βγάζει το ψωμί του από αυτό και το παίρνει περιοδείες θα προτιμήσει το Boog. Αλλά και πόσοι είναι αυτοί; Αυτό που είπα είναι ότι δεν έχει τη διαφορά ήχου που μπορεί να περιμένει κανείς. Βασικά δε φαίνεται να έχει καμία διαφορά ήχου.

@manosx Συμφωνώ σχεδόν σε όλα όσα έχεις γράψει έως τώρα με τον αστερίσκο του ότι δεν είναι απαραίτητο να κάνουν όλοι μουσικές που χρειάζονται τέρατα πολυφωνίας και συνθετικών δυνατοτήτων. Ειδικά με είδη όπως είναι το hip-hop και η neosoul, το synthwave/synthpop και τα παράγωγά τους, o χαρακτήρας και οι περιορισμοί έχουν τη δική τους αξία. Εδώ υπάρχει πλέον τεράστιο trend με τα modulars και βλέπω κάτι μονοφωνικά synths που πιάνουν ένα δωμάτιο...

Συνέχεια μετά το ΠΣΚ στο οποίο προτίμησα να βγω καμιά βόλτα και προτού ξαναπλακώσει φουλ δουλειά... Κατ' αρχάς @trolley ανέφερες ένα άρθρο του SOS του 2018, με θεματα που σαφώς λύνονται μ' ένα firmware. Μου προκαλεί επίσης μια μικρή απορία το ότι διάλεξες αυτό το άρθρο, μιας και υπάρχουν εκεί έξω βίντεο σαν κι αυτό που τα βγάζει και πρώτα πρώτα με το που θα γκουγκλάρεις behringer vs moog: Και δηλαδή αν το Moog είναι τόσο καλύτερο απ' το Model D εξαιτίας όσων αναφέρεις, τότε αν συγκρίνεις το Poly D με το Moog με τους ίδιους όρους τί πρέπει να πεις; Αναλογικά πρέπει να πεις ότι το Poly D πατάει κάτω το Moog και το βάζει να του δέσει τα κορδόνια έτσι; @dataentry1968 περί οικονομικών θεωριών ένα γκουκλαρισμα labour value theory vs subjective value theory θα καλύψει νομίζω τις όποιες απορίες, γιατί η πλήρης επεξήγηση ξεφεύγει από τα ενδιαφέροντα αυτού του φόρουμ. Τώρα όσον αφορά την υπόλοιπη συζήτηση στο γιατί πχ να θέλει κάποιος ένα μονοφωνικό synth του '70 ενώ υπάρχουν τέρατα στις μέρες μας και μάλιστα σε μορφή vst που είναι πολύ πιο χρηστικά.... Θα απαντήσω για το creative process. Είναι διαφορετικό εντελώς να έχεις εκει μπροστά hands on τα πάντα, είναι διαφορετικό να περιορίζεσαι και προσπαθείς να ξεζουμίσεις ένα μηχάνημα μέχρι να καταλήξεις σε αυτό που θέλεις με το να σκρολάρεις presets. Δεν είναι καλύτερο ή χειρότερο από μόνο του αλλά καθώς η τεράστια πλειοψηφία ασχολείται με presets, το vintage approach του δίνει μια ιδιαίτερότητα κατ' εμέ. Σίγουρα όσες φορές κι αν το έχω προσπαθήσει δίνει πολύ διαφορετικό τελικό αποτέλεσμα και για μένα πιο ενδιαφέρον. Δημιουργεί βέβαια αυτο το vintage approach τεράστια ζητήματα: η επαναληψιμότητα στον ήχο και το πώς βγαίνεις live σούρνοντάς τα όλα αυτά είναι τα δύο μεγαλύτερα που μπορώ να σκεφτώ. Τέλος για το αν αξίζει ή δεν αξίζει τo Moog σε σχέση με το Behringer ας μπούμε και λίγο και στην φιλοσοφία και την ωφελιμιστική θεωρία: Τα πάντα είναι θέμα κόστους/οφέλους. Αν πχ κάποιος έχει αρκετούς λόγους (άνεση χρημάτων, λατρεία για τα συγκεκριμένα synths, είναι επαγγελματίας και τα χρησιμοποιεί συνέχεια) τότε καλά κάνει και τα ξοδεύει στην Moog. Αν είναι ερασιτέχνης, θέλει να έχει δέκα αναλογικά synths με πιστό ήχο ή δεν έχει την άνεση των χρημάτων καλά κάνει και πάει στο Behringer. Σε τελική ανάλυση το κάθε ένα έχει το κοινό του, τα πάντα είναι θέμα αγοραστών και η Moog υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει όπως και η Behringer, πράγμα που από μόνο του αποδεικνύει τα πάντα.

Φαντάζομαι ότι ξέρεις οικονομικές θεωρίες που δε γνωρίζω και πολύ θα ήθελα να με κατευθύνεις για να μορφωθώ. Σοβαρά, αν μπορείς ανέφερε μου ονόματα απλά κι εγώ θα κάνω μόνος μου το search. Ok, αν θέλει ο Uli να το κάνει από φιλανθρωπία ή πιθανότερο αν έχει υπολογίσει την οικονομία κλίμακας και βγαίνει, why not? Βέβαια θα βγάλει εκτός αγοράς τα ίδια του τα μηχανήματα της Behringer έτσι, αλλά κι αυτό μπορεί να μην τον νοιάζει. Μπορεί να βρεθεί κι ο Elon Mask, να αγοράσει την Moog και να τα χαρίζει τα Model D στα σχολεία... Μπορούμε γενικά να συζητήσουμε σε φανταστικά σενάρια όσο θέλεις.

Ναι, ένα μικρό πρόβλημα εδώ, ότι υπάρχουν κι άλλοι έξυπνοι που θέλουν Ferrari με 500€. Και κάποιοι που θα διναν και 1.000€ δίχως πρόβλημα, και 10.000€ και 100.000€...βλέπεις που το πάω έτσι; Επίσης δεν το "λέει ο Τζήμερος". Το λένε όλες οι ζώσες οικονομικές θεωρίες εκτός του Μαρξισμού. Aν το κόστος παραγωγής δεν ανταποκρίνεται στην αγορά και μπαίνεις μέσα το κλείνεις. That simple. Aν εγώ ξοδέψω 100 ευρώ για να φτιάξω μια τούρτα να είσαι σίγουρος ότι κανείς δε θα μου δώσει ούτε ένα ευρώ για να τη φάει γιατί θα 'ναι χάλια. Άρα η αξία της είναι 0 κι εγώ δεν πρέπει να γίνω ζαχαροπλάστης. Η πραγματικότητα σε διαψεύδει. Αν υπήρχαν μόνο 10, θα έκλεινε η εταιρεία. Άρα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που στηρίζουν αυτή την τιμολογιακή πολιτική και άρα η αξία των προϊόντων της Moog, είναι όντως αυτή. Αναφέρομαι δε στο σύνολο των προϊόντων της Moog και όχι σε κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι που μπορεί να χρησιμεύει και ως anchor point για να πουλάνε τα φθηνότερα. Φαντάζομαι ότι αδυνατούσε ο πωλητής να το ανεβάσει σε κάποιο site ή να το δώσει σε μεσίτη, έτσι; All jokes aside όμως, έτσι πάει και οι συνθήκες σίγουρα παίζουν ρόλο στην τελική αξία ενός προϊόντος. Αν πχ τα τρόφιμα παράγονταν στην κατοχή σε κανονικούς ρυθμούς, δε θα αλλάζαν χέρια σπίτια για ένα τενεκέ λάδι. Αλλά όταν έχεις να κάνεις με την αξία της ζωής σου vs του σπιτιού σου, αλλάζει το θέμα. Κι απ ότι φαίνεται δυστυχώς υπήρξε εποχή που ένας τενεκές λάδι ήταν πολυτιμότερος από ένα σπίτι.