kpeyos

Νέα Ερυθραία

https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_age_at_first_marriage#Europe χαχα, όχι αν και από το σπίτι μου είναι doable. Αλλά όταν το πιο κοντινό πάρκινγκ που θα βρεις είναι στο 20λεπτο ποδαράτο από την είσοδο, μέχρι το πέρας του event και της επιστροφής, έχεις κάνει τα απαραίτητα. Ναι αλλα΄αν είχες έρθει στους Black Keys, θα έπαιρνες πολλές ιδέες και για το Mega Vibe...

Η αναπαραγωγή είναι ο βασικότερος πυλώνας όλων των έμβιων όντων. Ως εκ τούτου είναι μια φυσική κατάσταση η οποία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί μικροαστική σε καμία περίπτωση. Ο γάμος πάλι δημιουργεί ένα πλαίσιο αναγκαίο απ΄τη στιγμή που υπάρχει κοινή προσπάθεια, κτήση αγαθών και κληρονομικό δίκαιο. Εκτός αν θεωρείς ότι μετά από δεκαετίες συμβίωσης με κάποιον πρέπει όταν πεθάνεις να καρπωθεί τα πάντα ένα συγγενολόι που μπορεί να μην έχεις δει και ποτέ στη ζωή σου. Το ότι κάποιοι θέλουν να πορευτούν μόνοι τους στη ζωή και να μη μοιραστούν τίποτα, ή ζουν ως μπον βιβέρς χωρις να νοιάζονται για κτήσεις, όσο τους το επιτρέπουν οι δυνάμεις τους και η καλή τους υγεία , δεν καθιστά τους υπόλοιπους μικροαστούς. Υπάρχουν ευτυχισμένα ζευγάρια που είναι μαζί απ την εφηβεία και μικροαστοί singles, όπως και το αντίθετο. ΥΓ: Όταν λέω γάμος εννοώ οποιαδήποτε μορφή δέσμευσης από την οποία απορρέουν οι ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα. Είτε με παπά, είτε με σύμφωνο, είτε με ό,τι άλλο.

To αν ο γάμος και η τεκνοποίηση είναι μικροαστικές πρακτικές σηκώνει από μόνο του πολύ συζήτηση. Το αν είναι δεδομένο της εποχής να παντρεύεται κάποιος σε μεγαλύτερη ηλικία επίσης σηκώνει πολύ συζήτηση μιας και o μέσος όρος στην Ευρώπη με εξαίρεση τις σκανδιναβικές χώρες είναι στα 30-32. Το τί σημαίνει επίσης ωρίμανση επιδέχεται πολλών ερμηνειών αλλά για εμένα κάποιος που κατάφερε να κάνει οικογένεια και να μεγαλώσει παιδιά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους συμβιβασμούς που έχει μάθει σε ένα εύρος τομέων στη ζωή του, ξεκινώντας από τον επαγγελματικό, δείχνει ένα defacto επίπεδο ωρίμανσης, το οποίο το ότι πήγε σε μια συναυλία δεν μπορεί να το άρει. Δηλαδή αν μου έλεγες ότι στα 50 παράτησε οικογένειες και παιδιά και πήγε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το σαφάρι θα το συζητούσα. Αλλά επειδή φόρεσε μπλουζάκι G'n'R???

Οι ηλικίες αλλάζουν όπως και τα ήθη. Μπορεί να μας φαίνεται παράξενο και είναι όντως πρωτόγνωρο αλλά είναι μια καινούργια πραγματικότητα. Στις αρχές του 20ού αιώνα, είχε κυκλοφορήσει εφημερίδα με τίτλο για δυστύχημα στο Σύνταγμα που ανέφερε "υπερήλικα ετών 45" ? Σήμερα στα 50 πάρα πολλοί ξεκινούν μια δεύτερη ανεμελιά. Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει κι έχουν ακόμη σχεδόν άλλη τόση ζωή μπροστά, ιδιαίτερα αν έχουν σεβαστεί το σώμα τους τα προηγούμενα χρόνια. Κάποτε επίσης τη χώρα κυβερνούσαν κάτι τύποι που οργάνωναν δημοτικούς χορούς και κατόπιν κάτι τύποι που γέμιζαν τα σκυλάδικα. Σήμερα την χωρα κυβερνάει κάποιος που μέχρι πριν εκλεγεί πρόεδρος του κόμματός του, κυκλοφορούσε με φθαρμένο μπλουζάκι Soundgarden. Οπότε το πώς θα "άρμοζε στην ηλικία μας" έχει να κάνει και πάρα πολύ με όλα αυτά. Προφανώς συγκεκριμένες καταστάσεις απαιτούν ένα επίσης συγκεκριμένο dress code. Κι εγώ άπειρες φορές έχω σκάσει απ τη ζέστη με το κουστούμι μέσα στον καύσωνα, αλλά θα ήταν και άκρως προσβλητικό για όλους τους άλλους που επίσης έχουν βγάλει το δέρμα τους να ντυθώ όπως με βολεύει. Στον προσωπικό μου χρόνο όμως θα κάνω ότι νομίζω και θα ντυθώ επίσης όπως νομίζω.

Εγώ πάλι θα πω ότι ευτυχώς για τη χώρα οι περισσότεροι 50άρηδες έχουν ξεφύγει επιτέλους από αυτό το "cult" που συνοδευόταν και από ένα αντίστοιχο μενταλιτέ.

To φθαρμένο μπλουζάκι και οι συναυλίες είναι μικροαστικά. Ο πραγματικός αντικονφορμισμός είναι φθηνό κουστούμι, τζόνυ και φουντούκι πρώτο τραπέζι πίστα ??

Εγώ πάντως πήγα και είδα Black Keys (και Puscifer αλλά δε μου άρεσαν) τις προάλλες στο Terra Vibe και έχω κλείσει και Arctic Monkeys για τις 18/7. Ο καρδιολόγος μου έχει συστήσει να περπατάω και το βρήκα μια καλή ευκαιρία.

Προσωπικά δεν πηγαίνω σε συναυλίες συγκροτημάτων που έχω ήδη δει στα peak τους, με μόνη ίσως εξαίρεση τους Pearl Jam και κάποιες μπάντες τις οποίες θέλει να δει η συντροφός μου. Παρόλα αυτά το "ξεμωράθηκαν" μου φαίνεται χοντρό. Δε χρειάζεται να φτάσουν όλοι στα 50 τους να ακούν Ξενάκη και Ornette Coleman. Άσε που αν δεν έχει ασχοληθεί κάποιος και πιο σοβαρά με τη μουσική αυτά είναι το ίδιο ακαταλαβίστικα με το να προσπαθήσω εγώ να εκτιμήσω μια έκθεση Cy Twombly. Όσο για τον Διονυσίου, περι ορέξεως κολοκυθόπιτα. Κατά καιρούς ακούω και λαϊκά αλλά ο συγκεκριμένος ποτέ δε μου άρεσε.

Όχι ότι μπορώ να βγάλω άκρη απ τη φώτο, αλλά στο 60s ή Modern ο πυκνωτής έτσι κι αλλιώς συνδέεται στο μεσαίο lug του tone pot. https://www.nakas.gr/el/proionta/mousika-organa/kithares/antallaktika-kitharas/potensiometra/all-parts-2-all-parts-cts-500k-potensiometro-500k-long-split-shaft_840813/ https://kg-guitars.gr/el/product/allparts-cts-long-shaft-500k-split-shaft-audio-pot-ep-0686-000/ https://eshop.bonstudio.gr/pot-500k-long-shft?gclid=Cj0KCQjwnrmlBhDHARIsADJ5b_lkvfu7vppeR8NDwo6tOmSwYhWW0qfPM9Ekn0NpuXpmm1P3hURfiPkaAr74EALw_wcB https://www.thomann.de/gr/tad_cts_500k_long_split_vat_pot.htm Τσέκαρε μεταφορικά κι αν σου βγαίνουν ίδια (δεν ξέρω πού μένεις) εγώ θα έλεγα πήγαινε με τα Gibson. Φαίνονται πιο ποιοτικά. Έβαλα και Thomann, αν σου βγεί κι αυτά φαίνονται καλή περίπτωση και καλή τιμή, ιδιαίτερα αν θες να πειραματιστεις με vintage taper.

Έχω μια Telecaster που μετέτρεψα σε 50s κύκλωμα με blend και άρα δεν υπάρχει tone πλέον παρά μόνο σε μια fixed ρύθμιση στη θέση 3 του επιλογέα (αυτή που θα ήταν κανονικά ο neck). Σε αυτή την κιθάρα άκουσα διαφορά. Περισσότερα πρίμα και ίσως λίγο παραπάνω output. To αν αυτό είναι καλό ή κακό είναι φυσικά θέμα γούστου. Για τη συγκεκριμένη κιθάρα είμαι διχασμένος. Το θετικό αλλά και το αρνητικό της είναι ότι έγινε ξυράφι. Θετικό είναι γιατί είναι ένας ήχος που δεν έχω απο καμιά άλλη κιθάρα, ενώ στην προηγούμενη κατάσταση έχοντας μια Stratocaster, μία Jazzmaster και μια SG Junior, οι διαφορές της Telecaster ήταν μικρότερες, σε σημείο που δεν είχε και τόσο πολύ νόημα να την κρατάω. Αρνητικό γιατί πλέον δεν την λες και all around κιθάρα...? Έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι το συγκεκριμένο κύκλωμα ίσως θα ταίριαζε καλύτερα σε κάποιον Νocaster ή Βroadcaster στυλ μαγνήτη που έχουν συνήθως περισότερα μεσαία και λιγότερα πρίμα. Αλλά οι Fralins είναι πολύ καλοί για να τους αλλάξω.

Συμφωνώ ότι αν θες ίδια με τα εργοστασιακά, θα πρέπει να μετρήσεις ένα από τα καλά ποτενσιόμεντρα που είναι ήδη εγκατεστημένα στην κιθάρα σου. Από 'κει τα πέρα: 1. Τα pots πρέπει να είναι όλα audio taper. 2. Η πιο στάνταρ λύση είναι να πας σε CTS. Τα Αμερικάνικα είναι καλύτερα, τα ξεχωρίζεις απ το brass shaft. 3. Πιο οικονομική ακόμη αλλά καλή λύση τα Alpha pots. 3. Yπάρχουν πιο boutique pots με "vintage taper" που σημαίνει ότι "καθαρίζουν" λίγο πιο γρήγορα από το 10 στο 9 και μετά γίνονται πιο γραμμικά. Τα TVT της Crazyparts είναι ένα ήπιο παράδειγμα ενώ τα VIP (ή VIPots) έχουν μοντελοποιημένο το taper των Centralab του '50 και είναι ακόμη πιο δραματικό το "καθάρισμα". Τα VIP έχουν επίσης αντίσταση 550kΩ, λίγο πιο πάνω απ τη στάνταρ. 4. Θα σου πρότεινα ιδιαίτερα αν πας σε στάνταρ CTS, να παραγγείλεις μια τετράδα. Μετά μετρώντας τα μπορείς να τα ματσάρεις ανάλογα με το τί θες, έχοντας και τα δύο παλιά για έξτρα. Αυτό γιατί τα ποτενσιόμεντρα έχουν αποκλίσεις που φτάνουν μέχρι και 20%. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να αγοράσεις ποτενσιόμετρα που άλλο θα είναι 450kΩ και άλλο 550kΩ. Οπότε εκεί μπορείς να παίξεις ανάλογα με τα γούστα. Εγω πχ που θέλω μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ bridge και neck βάζω όλα τα τα μεγαλύτερης αντίστασης στον bridge και τα μικρότερης στο neck. Μπορείς αν τους θες πιο κοντά να κάνεις το αντίθετο ή να τα μοιράσεις, να βάλεις τα χαμηλότερα στα volume και τα υψηλότερα στα tone. 6. H κιθάρα σου έχει 60s wiring, οπότε αν θες τον ίδιο ήχο, τσέκαρε να κάνεις αυτό τo wiring, Το 50s παίζει κι ακούγεται λίγο διαφορετικά. Προσωπικά προτιμώ 50s wiring και 500kΩ τουλάχιστον στα pots.

Συμφωνώ βέβαια, αλλά επειδή έχω διαβάσει εδώ από κάποιους ότι τους είναι απαγορευτικό να παίζουν με τέτοια latencies, προσπάθησα να αποφύγω αυτό το σχόλιο...?

Το buffer ήταν σίγουρα στα 256 χθες που τη δοκίμασα για πρώτη φορά. Έχει ένα control panel η κάρτα που πάει "fast...........................safe"και επιλέγεις προς ποια κατεύθυνση θες να το πας. Στα δυο τρια κλικ πριν το "fast" ήταν το latency που έγραψα. Aν το μετακινούσα προς το safe αυξανόταν. Sorry αλλά δεν καταλαβαίνω, με ένα USB to Midi καλώδιο δεν μπορείς να κάνεις δουλειά; Σόρρυ, μου πήρε λίγο να το καταλάβω...Αν χρησιμοποιήσεις USB να μου πεις ποιός ο λόγος για TB...

Ναι, τη δοκίμασα και δουλεύει. Δούλεψα ένα παλιό project που είχα στα 44.1 και με 256 samples έδινε 4.5ms round trip latency. Καθόλα αποδεκτό για εμένα αλλά σίγουρα μπορεί να κατέβει πολύ πιο κάτω αν αυξήσει κάποιος το sample rate και μειώσει τα samples. Η Antelope αναφέρει 1 ms latency στα 192mhz και στα 64 samples. Το θέμα βέβαια είναι ποιος υπολογιστής και πόσο μπορεί να ανταποκριθεί σε τέτοιες απαιτήσεις μετά...(Αν μιλάμε για να παίξεις ολόκληρο project. Αν είναι να ανοίξεις τον υπολογιστή να φορτώσεις κανα δυο plugins, προφανώς γίνεται)... Έτσι κι αλλιώς το μεγάλο ατού των synergy είναι ότι έχεις πολλά εφέ στο dsp της κάρτας (ενισχυτές κιθάρας, κονσόλες, ενισχυτές) που εκεί έχεις near zero latency (direct monitoring). Γι αυτό και δεν έχω ασχοληθεί ακόμη με το round trip latency. Την αγόρασα σε μια προσφορά πέρυσι, πακέτο με ένα modelling mic κι έναν σκασμό fx, κυρίως γιατί ήθελα κάποιες φορές να γράφω φωνές με κομπρέσορα και να χω και κανα ενισχυτάκι και κανα βάθος ή delay για να γράφω καμιά ιδέα στην κιθάρα και να μπορώ μετά να το κάνω re-amping όταν έχω περισσότερο χρόνο.

Στα της ιστορίας: Πριν έναν χρόνο έστησα το καινούργιο daw PC και ενώ προσπάθησα να είμαι σε όλα "on the safe side", τελικά κατέληξα σε πατάτα. Κι αυτό γιατί ενώ διάβαζα ότι το thunderbolt 4 είναι καθόλα συμβατό με το thunderbolt 3 κι ενώ στο site της Antelope η ZenQ αναφερόταν ότι είναι συμβατή με Windows και thunderbolt γενικά, όταν έστησα τον υπολογιστή ανακάλυψα κρυμμένο κάπου στα fine prints του site ότι τελικά το interface δεν είναι συμβατό με thunderbolt 4. To δοκίμασα με το HP Spectre που έχει TB3 και με το Mac Mini, όλα μια χαρά. Μόνο στο καινούργιο και ακριβό PC μου δεν έπαιζε. Σκέφτηκα λοιπόν ότι δεν μπορεί, θα το φτιάξουν για να ακολουθήσουν την τεχνολογία. Και περίμενα....Περίμενα γιατί η συγκεκριμένη κάρτα είναι μια άκρως αξιόλογη περίπτωση σε specs και δυνατότητες και θεωρώ ότι σε αυτή την κατηγορία τιμής δεν μπορεί να βρεθεί κάτι να την πλησιάζει. Τέλος πάντων, μετά από έναν χρόνο που τη χρησιμοποιούσα ως πρες παπιέ, ήρθε η ώρα να βγάλει τα λεφτά της. Είπα να το μοιραστώ γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το μάθει κανείς παρά ψάχνοντας πάλι στα βάθη του site της, το οποίο τυχαία έκανα κι εγώ τις προάλλες.

Δεν αναφερόμουν σε εσένα γιατί όπως λες κι εσύ δε σε ξέρω, 20 χρόνια είσαι εδώ και στα άλλα τόσα που είμαι κι εγώ και γενικά δε συνηθίζω να βγάζω τα απωθημένα μου στο πληκτρολόγιο για να κάτσω να προσβάλλω έναν άγνωστο που δε μου χει κάνει τίποτα. Καταφέρθηκες απαξιωτικά για ένα στυλ μουσικής το οποίο δεν σου αρέσει και το σύνδεσες με τον εξοπλισμό που του αξίζει ή δεν του αξίζει. Αυτό σχολίασα ότι μου θύμισε το attitude που έχω συναντήσει. Φυσικά αυτό είναι πολύ μακριά απ'το να γράψω ότι αυτό που γράφεις μισοχιουμοριστικά σ ένα φόρουμ το κάνεις στους πελάτες. Ούτε και κατάλαβα κάτι τέτοιο εννοείται. Anyways, ζητώ συγγνώμη μιας και είναι ξεκάθαρο ότι παρεξηγήθηκες. Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση ειλικρινά επαναλαμβάνω.

Εγώ μίλησα για κάτι άλλο. Για το τί μου θύμισε το attitude. Σήμερα εννοούνται όλα τα παραπάνω και οι συμπεριφορές ως επί το πλείστον, και ελέω ανάγκης, έχουν αλλάξει. Να αυτό το attitude ας πούμε. Ρε φίλος, εγώ θέλω να παίξω μια λα και να ακούγεται έπος. Να βγάλω σκυλαδοχίτ και να το ακούσει ο άλλος στο πητσόμπαρο και η τραγουδιάρα να ακούγεται χάλια μέσα από neumann. Τί σε κόφτει εσένανε; ?

Από το να προβληματίζει κάποιον επαγγελματία ή να προειδοποιεί, μέχρι το "σιγά που θες και neumann" η διαφορά είναι τεράστια. Δεν αμφισβήτησε κανείς το ότι η ποιότητα των μουσικών παίζει μεγάλο ρόλο αλλά ξέρεις, ίσως αν ερχόταν ο Ringo Star να γράψει τύμπανα κάποιοι στουντιάδες που έχω γνωρίσει θα του 'λεγαν "σιγά ρε φίλος που θες και Ludwig...μάθε να ξεχωρίζεις το ταμπούρο απ την κάσα να 'ουμ' και ξαναλα....". Ναι οκ, υπάρχουν διάφοροι τρόποι να εισάγει τυχαιότητα ένας υπολογιστής, ακριβώς επειδή και οι πργραμματιστές αναγνωρίζουν αυτά που προανέφερα. Ένας πολύ γνωστός τρόπος πχ είναι τα round robin στα samples. Δεν μπορεί να γίνει όμως παντού αυτό και στα περισσότερα αυτό που ως σήμερα αντιμετωπίζουμε είναι μια στατική εικόνα. Η οποία ακόμη και αν μιλάμε για μια απλή μοντελοποίηση καμπίνας κιθάρας (IR) αφήνει αρκετά απ έξω.

Αν κυρίως παίζεις πρόβες/μπάντες/live τότε μπορεί την κιθάρα. Αν είσαι home player όμως, τότε 100% τον εξοπλισμό.

Εδώ και κανα δίμηνο το είχε ο Θωμάς παράδοση σε 1-2 εβδομάδες και εδώ και κανα 10ήμερο το έχει στις 2-3 ημέρες. Έτσι γίνονται οι μπίζνες και πέφτουν οι προπαραγγελίες...? Περιμένω να δω το "in stock"...??? YΓ: Τώρα είδα ότι έχει και reviews από κάτω οπότε μάλλον έρχεται και εξαντλείται αμέσως!

Μιλάω κι εγώ από προσωπική εμπειρία 25+ ετών αγοαραπωλησιών. Αν αγοράζεις προσεκτικά μεταχειρισμένα και δε βρίσκεσαι στην ανάγκη να τα σκοτώσεις, δε χάνεις. Εξαρχής το επιχείρημά μου ήταν πώς το κάθε σημείο σε ένα chain δεν είναι τόσο σημαντικό αλλά όταν τα προσθέσεις όλα μαζί, τότε έχουν όντως σημαντική διαφορά, γι αυτό και δεν έχει νόημα να αναλύεις το καθένα ξεχωριστά. Κατ' αρχάς το με τί κομμάτι θα έρθω, πόσο καλά παίζει η μπάντα κι το αν θέλω να γράψω με U47, δεν πρέπει να προβληματίζει έναν επαγγελματία, πόσο μάλλον να τον εκνευρίζει. Γιατί αν είχα εγώ στούντιο πχ, αυτούς τους "αιμοδότες" θα έψαχνα. Τα ψώνια του gear και τις εμπορικές παραγωγές. Οι υπόλοιποι που θέλουν να γράψουν 20 τραγούδια ξοδεύοντας μόνο τα χρήματα για τις χορδές, θα κάτσουν έτσι κι αλλιώς σπίτι τους. Να σου πω κάτι κι επειδή μου είσαι συμπαθής, ελπίζω ότι δε θα το παρεξηγήσεις: Αυτό που έγραψες μου θύμισε λίγο το attitude που είχαν οι στουντιάδες τις εποχές του 'του '80 και του '90, που πηγαίναμε πιτσιρικάδες, ακουμπάγαμε ένα σκασμό λεφτά (μισθούς ολόκληρους γι αυτούς που δεν τα 'ζησαν) κι όταν ζητούσαμε οτιδήποτε, μας ειρωνεύονταν κι από πάνω. Αυτό που κάνει λοιπόν ο καθένας και το πόσο το αγαπάει και το πώς θέλει να το υλοποιήσει, δεν είναι αρμόδιος ο κάθε στουντιάς να το κρίνει. Ένα χώρο με facilities νοικιάζουμε κι έναν μηχανικό να τα χειρίζεται, όχι κριτικό τέχνης. Ακριβώς το ίδιο λέμε. Ιδανικός είναι ο ήχος που έχεις στο μυαλό σου. Αν αυτός είναι tape, τότε το digital ή το vst emulation είναι ο συμβιβασμός στον οποίο αναφέρομαι. +1000. Αυτή η επαναληψιμότητα που προκύπτει από τον συγκεκριμένο τρόπο που ο υπολογιστής θα υπολογίζει κάθε φορά "τον χαρακτήρα" ενός ενισχυτή ή ενός οργάνου, είναι που ακουγεται μηχανική, αφύσικη και στο τέλος κουραστική. Ειδικά όσο πιο έντονος είναι αυτός ο χαρακτήρας.

Μάλλον δεν έγινα σαφής στο προηγούμενο ποστ. Δεν αναφέρομαι φυσικά στο δικό μου/μας home studio μικρόκοσμο. Μιλάω γενικότερα για τις διαφορές. Αν το θέσουμε σε αυτή βάση τότε η απάντηση που θα δώσω είναι πολύ διαφορετική και είναι και αυτό που ως technical manager δίνω και στη δουλειά μου: "Υπάρχει το φθηνό, το καλό και το γρήγορο. Μπορείτε να επιλέξετε δύο από τα τρία κάθε φορά." Και εξηγώ: Ο λόγος που ΕΣΥ μπορείς να κάνεις ένα Rode να ακουστεί σαν ένα Neumann, είναι γιατί ήδη έχεις επενδύσει και εγώ δεν ξέρω πόσο χρόνο και κόπο στο να μιξάρεις. Εγώ πχ, έχω μια δεκαετία σε home και budget studio sessions και δεν μπορώ ακόμη να το καταφέρω. Άρα ίσως για να πιάσουμε το ίδιο αποτέλεσμα εσύ έχεις το μειονέκτημα του αργού και εγώ το μειονέκτημα του ακριβού Για πολλούς λόγους: 1. Η εμπειρία και ο εργασιακός κόπος είναι λιγότερος όταν ξεκινάς απευθείας με το ακριβό gear απ το να προσπαθήσεις να κάνεις το φθηνό να ακουστεί σαν ακριβό. 2. Ο χρόνος και το χρηματικό κόστος που αυτός έχει, ορίζεται για τον καθένα μας διαφορετικά. Μπορεί ο χρόνος που θα χάσει κάποιος για να κάνει ένα Rode να ακούγεται σαν Neumann, σε βάθος χρόνου να κοστίζει περισσότερο απ τη διαφορά των δύο μικροφώνων. 3. Κάποιος που μπορεί να διαθέτει το αρχικό κεφάλαιο επένδυσης στην υπομονετική και προσεκτική αγορά μεταχειρισμένου κλασικού gear, όταν τελειώσει το project μπορεί να το ξαναπουλήσει και να βγάλει τουλάχιστον την αρχική του αξία + τον πληθωρισμό (που μας απασχολεί τελευταία). Οπότε κάποιος θα αντέτεινε ότι όχι μόνο δε χάνεις, αλλά κανείς τη δουλειά σου με τον καλύτερο τρόπο και έχεις και μια επένδυση. Δεν ξέρω καν τί να απαντήσω εδώ ή ποιο είναι ακριβώς το επιχείρημά σου. Να σταματήσουν οι μουσικοί να επιζητούν την καλύτερη δυνατή απόδοση της μουσικής τους επειδή δεν είναι οι Beatles? Ναι εννοείται πως το καταλαβαίνω αυτό αλλά όπως ξεκαθάρισα ήδη: 1. Το κάθε κομμάτι της αλυσίδας είναι μια μικρή συνεισφορά που όλο μαζί όμως γίνεται σημαίνουσα στο τελικό αποτέλεσμα. 2. Η μεγάλη εργασιακή εμπειρία που μπορεί να έχει κάποιος να να ματσάρει αυτά τα αποτελέσματα, επίσης μεταφράζεται σε αξία η οποία μπορεί να αποτιμηθεί και να αξιολογηθεί σε σχέση με το κόστος του gear. 3. To ότι κάποιος μπορεί να ακούει τα πάντα σε mp3 στο κινητό του, για μένα δεν είναι επαρκής λόγος να γράψω όλο το υλικό με ένα SM58, αν και γι αυτόν όντως μπορεί να μην υπάρχει διαφορά σε αυτό που θα ακούσει στην τελική. Εν κατακλείδι σε ότι αφορά εμένα: 1. Έχω καλά όργανα και καλά μικρόφωνα για να μπορώ να πειραματίζομαι χωρίς το άγχος του στουντιακού χρόνου. Αν πλήρωνα ένα στούντιο για τις τόσες ώρες που τα έχω χρησιμοποιήσει θα μου ερχόταν τουλάχιστον το ίδιο. Η διαφορά είναι πώς αν τα πουλήσω σήμερα όλα, θα πάρω και τα λεφτά μου πίσω. 2. Δεν έχω αγοράσει κονσόλες ή άλλο outboard gear γιατί επίσης αν θέλω το κάτι παραπάνω, το στούντιο αξίζει πολύ παραπάνω απ το χώρο + learning curve + συντήρηση. 3. Δέχομαι τις διαφορές ως τέτοιες. Όχι ως κάτι καλύτερο ή χειρότερο απαραίτητα αλλά ως κάτι που έχει τη χρήση του κάθε φορά. Απλά δεν απαξιώνω το ιδανικό για χάρη του επαρκούς ή του value for money. Κι όπως είχε πει κι ο Tom Waits όταν του πρότειναν να χρησιμοποιήσουν το sample μιας πόρτας που κλείνει απότομα αντί να κάθεται να ηχογραφεί πόρτες: "If I want a slamming door, I 'll slam a fucking door..."

Το (πραγματικό) tape recording έχει τον δικό του ήχο. Δεν έχει σημασία αν είναι περισσότερο ή λιγότερο hi-end από μία ψηφιακή ηχογράφηση, ο κόσμος το προτιμάει γιατί θέλει αυτόν τον συγκεκριμένο χαρακτήρα μιας και με αυτόν τον συγκεκριμένο χαρακτήρα γράφτηκαν κάποια πολύ αγαπημένα του albums. Για τον ίδιο λόγο μπορεί να προτιμάει να γράφει με ένα Roland Juno 6, ή με μια Les Paul ή με μια Ludwig Legacy, παρόλο που ούτε κι αυτά τα όργανα δεν έχουν καμιά σχέση με high end ήχο και με τις δυνατότητες του σήμερα. Είναι επίσης πάρα πολύ δύσκολο να πετύχεις σε emulation αυτό που δίνει το tape. Τα tape plugins δεν έχουν καταφέρει ακόμη να πιάσουν ούτε τα echo chambers του '60, πόσο μάλλον τα υπερμηχανήματα που ισχυρίζονται. Μετά από πολλές δοκιμές και αποτυχίες, προτιμώ να γράφω φορτώνοντας όσο λιγότερο τον ήχο με τέτοιου είδους plugins, . Παλιότερα συνήθως κατέληγα σε δυο τρία plugins με"χαρακτήρα" σε κάθε κανάλι (preamps, vintage eq, vintage comps, tape emulation) και στο τέλος δεν μπορούσε να βγει άκρη τί δίνει και τί αφαιρεί ποιο απ όλα αυτά. Οπότε γράφω και μιξάρω αποφεύγοντας όλα αυτά τα ψηφιακά subtleties. Αν στο τέλος το budget τείνει στα 0€, μπορεί να βάλω κανα Nebula στο mastering και that's that. Επίσης το να απαξιώνουμε το "Χ" ή το "Ψ" κομμάτι μιας ολόκληρης αλυσίδας αντιμετωπίζοντας το σαν κάτι αυθύπαρκτο δεν είναι σωστή οπτική. Ναι, αν πούμε πχ, έλα μωρέ πόση διαφορά έχει μια custom shop Les Paul απ την Epiphone και πόση ένας boutique μαγνήτης απ τους stock, και πόση ο handwired ενισχυτής απ την απλή του έκδοση και πόση το τάδε μεγάφωνο απ το Celestion και πόση οι stock λάμπες απ τις vintage Mullard και πόση έχει το τάδε αναλογικό εφέ απ΄ την πεταλιέρα και πόση έχει ο Neve προενισχυτής απ αυτόν του interface και πόση ο λαμπάτος compressor απ το VST και πόση το tape απ την καθαρή ηχογράφηση, κάθε φορά μπορούμε να απαντάμε "όχι πολύ". Αλλά θα στοιχηματίσω ότι η πρώτη αλυσίδα με τη δεύτερη όταν θα τις ακούσεις στο τέλος θα έχουν πολύ σημαντική διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα. Οπότε ναι, αν ήθελα να κάνω μια επαγγελματική ηχογράφηση με vintage χαρακτήρα, θα τα έδινα αυτά τα έξτρα χρήματα για να γράψω σε tape. Δεν είναι απλά "ένα bump στα μπάσα και λίγο κομπρεσσάρισμα" για μένα.

Οκ, είναι θέμα διαφοράς ποιότητας ήχου vs ευκολιών. Τα DOD τα έβρισκες τότε με 40-50 ευρώ (οπότε μπορούσες να έχεις πολλά από αυτά που προανέφερες). Στο λέω κι εγώ λοιπόν μετά λόγου γνώσεως μιας κι έχουν περάσει απ τα χέρια μου καμιά δεκαριά πετάλια απ το κάθε έφε αλλά και Strymons και Eventides, ότι οι FX σειρές είχαν πετάλια που ρίχνουν στα αυτιά ακόμη και σε θρύλους της Boss και της EH. Οπότε η διαφορά με τα εφε που έχει η TL είναι ................(συμπληρώστε επίθετο της αρεσκείας σας). Αν εσύ λοιπόν προτιμάς τις ευκολίες, εγώ πάλι δεν μπορώ να κάνω τόσο μεγάλη έκπτωση. Ειδικά αν δε μιλάμε για τίποτα περίεργες φάσεις, τύπου shoegaze κλπ αλλά για κλασικούς όπως είπες ήχους, που δεν είναι εκτός των δυνατοτήτων μιας απλής αναλογικής πεταλιέρας. Είναι διαφορετική οπτική, αλλά μπορεί φυσικά να συγκριθεί και να συζητηθεί. Για μένα τότε ήταν μέτρια και είναι σήμερα είναι irrelevant.