kpeyos

Ωραία. Ας δούμε αυτό μιας και ξέρω. Υπάρχουν Studio και Studio. Aν μιλάμε για μια Studio με σημερινά specs, καφέ ταστιέρες και δε συμμαζεύεται, για μένα η κιθάρα αυτή είναι ήδη εκτός αγοράς στην τιμή που τη ζητάει η Gibson. Σε αυτή την αγορά μια τιμή που φέυγει γρήγορα με τη μικρότερη χασούρα είναι τα 850€ αν ρωτάς εμένα. Δηλαδή μιλάμε για μισή τιμή. ΌΜΩΣ: Υπάρχουν παλιότερες Gibson Studio με εβένινα μπράτσα. Τέτοιες κιθάρες δε θα ξαναβγούν και η μόνη εναλλακτική σε αυτές είναι οι Custom Les Pauls που κοστίζούν μεταχειρισμένες από 3k και πάνω. Άρα εκεί, μπορεί να πιάσει η κιθάρα το 1,5k και δεδομένα η αξία της σιγά σιγά ανεβαίνει όσο θα φεύγουν από την αγορά αυτά τα μοντέλα. Εγώ έστω και για παλιότερο μοντέλο με σκούρο Rosewood θα το έδινα το χιλιάρικο μπροστά στον εφιάλτη να αγοράσω κιθάρα με "σκατουλί" ταστιέρα ? Το ίδιο ισχύει για τις παλιότερες Classic Series της Fender. Πιάνουν σχετικά καλά λεφτά μπροστά στα σκουπίδια επιπέδου Player και Vintera που βγάζει η Fender ως μεσαίες σειρές σήμερα.

Προσωπικά έχω περιορίσει τις αγορές αυτό το διάστημα και περιμένω. Νομίζω γενικά ότι είναι η εποχη των αντι-προσφορών. Πολλοί πωλητές αυτή την περίοδο βρίσκονται ή θα βρεθούν με gear που κάθεται αρκετό καιρό και θα ειναι διατεθειμένοι να αναπροσαρμόσουν τις προσδοκίες τους. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να φτάνουμε σε σημεία γελοιότητας, να είναι κάτι στη μισή τιμή και να θέλουμε να το ρίξουν ακόμη χαμηλότερα. Αλλά η εποχή του αγοράζω στο -20% για μένα έχει παρέλθει.

@Terry RoscoeBeck5 Ωραία. Θα συμφωνήσω ότι αν κάποιος θέλει το Νο1 του να είναι Sting Ray, όπως και ισχύει και σε οποιοδήποτε άλλο όργανο ΠΡΕΠΕΙ να μαζέψει να πάρει το original γιατί αλλιώς στην πορεία θα ανακαλύψει ότι έχει δώσει/χάσει έναν σκασμό λεφτά μέχρι να φτάσει στο ίδιο συμπέρασμα. Αλλά... Αν το Sting Ray είναι το δευτερο-τρίτο μπάσο που χρησιμοποιείς για να παίξεις κανα Tool ή κανα RHCP; Ούτε τότε;

Πού θεωρείς οφείλεται; Δε θα μπορούσε με μια αναβάθμιση στα ηλεκτρικά πχ να φτάσει αρκετά κοντά εκεί το φθηνότερο; Το λέω γιατί σαν κατασκευή πέραν τον ιδιαίτερων ηλεκτρικών δεν είναι και καμιά πυρηνική φυσική το Music Man και aftermarket λύσεις υπάρχουν. ΥΓ Επίσης κι από Sting Ray σε Sting Ray νομίζω υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Ένα pre-EB Sting Ray με Alnico και 2-band preamp λίγη σχέση έχει ηχητικά με ένα Sting Ray που έχει Ceramic ή και Neodymium μαγνήτες και 3-band preamp. Πάντως ρωτάω με ειλικρινή απορία.

Δεν έχει περάσει κάποιο από τα χέρια μου αλλά επειδή το σκεφτόμουν αρκετό καιρό και είχα διαβάσει αρκετά στο talkbass, είναι γενικά καλό value for mοney όργανο. Υπάρχει μια διχογνωμία αν αξίζει περισσότερο από το Αμερικάνικο Music Man Sub, (που επί τη ευκαιρία παίζει ένα στα ίδια πάνω κάτω χρήματα στις αγγελίες). Αυτό από μόνο του λέει πολλά. Επίσης οι κάτοχοι Music Man διχάζονται αρκετά σε σχέση με τους μαγνήτες και την προσενίσχυση που προτιμούν: Κεραμικοί vs AlNiCo, 2-band vs 3-band, όλα αυτά είναι παράγοντες που έχουν να κάνουν με το προσωπικό γούστο. Και πολλοί επίσης προχωράνε σε αναβαθμίσεις στα Sterling, υπάρχει αυτός ο εξαιρετικός τύπος για προενισχύσεις, υπάρχει η Nordstrand για μαγνήτες κλπ κλπ

Δεν προσπαθώ να μη χάσω. Προσπαθώ να μην καταστραφώ #ημερα_ποίησης

Μα σήμερα βλέπεις να μην πωλούνται κομμάτια στο 50% κάποιες φορές. Πρόσφατα είδα ένα Fender Jazz Bass USA σε τιμή ξεφτίλα και καθόταν. Αυτό εννοώ με το "αποκάλυψη". Αυτό που περιγράφεις είναι απλά φυσιολογικό.

@LK Συμφωνώ στο γενικό πλαίσιο που το θέτεις. Εξάλλου το ζωή vs χρήματα, επενδύσεις ή αποταμίευση vs luxury είναι ένα μόνιμο δίλημμα. Όμως για εμένα που από τη μία είμαι ερασιτέχνης, υπό την έννοια ότι δε θα βγάλω χρήματα από τη μουσική, αλλά από την άλλη και από περιέργεια και λόγω διαφορετικών projects αλλάζω συχνά gear, το να έχω μονίμως μεγάλη χασούρα από τις αγοραπωλησίες θα ήταν μή βιώσιμο. Οπότε προσέχω κατ' αρχάς τις τιμές αγοράς και εδώ είναι που σήμερα υπάρχει το μεγάλο θέμα: Ποιές είναι οι καλές τιμές και προς τα πού πάει το πράγμα;

Διόρθωση: συνολικά όργανα από τον Stradivarius 650

Δεν μπορώ να μην αναφέρω πάντως παίρνοντας μια τέτοια πάσα πώς περίπου 650 βιολιά Stradivarius υπάρχουν σήμερα. Η Gibson το 1959 έβγαλε επίσης περίπου 650 Les Paul...?

Νομίζω πως ασχολούνται. Αν δε γνωρίζουμε εμείς τα δημογραφικά, σίγουρα τα ξέρουν καλύτερα οι εταιρείες που όλες σχεδόν έχουν στραφεί στο prosumer market. Είμαι κυρίως αγοραστής και ο γενικός κανόνας μου ήταν περίπου τα 2/3 της τιμής του καινούργιου ή ιστορικό πωλήσεων Reverb για πιο ιδιαίτερο gear. Σήμερα όμως βλέπω συχνά gear μισή τιμή και κάτω και να μη φεύγει. Δεν είναι μόνο πόσο κοστολογεί η Fender τον BJ, είναι και πόσες άλλες διαθέσιμες λύσεις έχουν προκύψει στο μεταξύ. Μπορεί η Fender να έχει ήδη βγει εκτός αγοράς σε αυτό το price range με τον συγκεκριμένο. Η συλλεκτικότητα ξεπερνά τη χρηστικότητα. Δεν χρειάζεται ο άλλος να ακούει Led Zep για να αγοράσει μια 59άρα, όπως δε χρειάζεται να τον μαγεύουν τα άστρα πάνω απ' τον ποταμό Ρον για να αγορασει τον πίνακα του Van Gogh. Είναι καθαρά επενδυτικές κινήσεις αυτές. Το θέμα είναι πως αν "σκάσει" η αγορά, θα είναι τόσο μεγάλες οι ευκαιρίες που θα πουλάμε για να αγοράσουμε κυρίως κάτι άλλο που δεν μας επέτρεπε κάποτε η τσέπη μας, οπότε με αυτή τη λογική και τα δικά μας νομίζω θα τα σκοτώνουμε.

Όλο και πιο συχνά συζητιέται στα ξένα fora το "gear apocalypse" που έρχεται. Μερικοί το αποδίδουν στο τεράστιο boom της αγοράς μέσα στην πανδημία, σε όλο αυτό το gear που αγοράστηκε για ξεπεράσουμε τη βαρεμάρα μας ή για να εκμεταλλευτούμε τον ελεύθερο μας χρόνο, το οποίο σήμερα "κάθεται". Άλλοι απλά θεωρούν αδικαιολόγητες τις αυξήσεις τιμών στο καινουργιο gear και πιστεύουν πως οι κάτοχοι μεταχειρισμένων έχουν πέσει στην παγίδα να ακολουθήσουν στις τιμές τους αναλογικά και έτσι έχουν μείνει με τα όργανα στα χέρια. Βρίσκομαστε σε μια περίεργη καμπή σίγουρα. Από τη μία οι εταιρείες ανέβασαν τιμές ακολουθώντας τις πληθωριστικές πιέσεις (ή τάσεις, όπως το αναλύει κανείς). Από την άλλη όντως και στις εγχώριες (Noiz, Marketplace) και στις ξένες (Reverb, Ebay) αγγελίες, αντιλαμβάνεται κανείς ότι ήδη βρισκόμαστε σε ένα "buyer's market". Ακόμη και όργανα σε ευκαιρίες μένουν αρκετό καιρό, ενώ τα υπόλοιπα λιμνάζουν αζήτητα. Μήπως όντως βρισκόμαστε στην αρχή μιας αποκάλυψης για το μεταχειρισμένο gear? Σημείωση: Δεν αναφέρομαι σε vintage και συλλεκτικά κομμάτια, εκεί οι κανόνες της αγοράς είναι τελείως δiαφορετικοί.

Νομίζω λείπουν τα Warwick που για μένα είναι modern classics.

Τον δεύτερο. Ο πρώτος μάλλον έχει το Univibe σε πιο αργή ταχύτητα με αποτέλεσμα αυτό το "sea sickness" φαινόμενο.

Eίχα παίξει τις τελευταίες Κορεάτικες Bluesbird και Polara που είχε ο Zozef. Φοβερό VFM αν σκεφτεί κανείς ότι στα 900 ευρώ και με δόσεις έπαιρνες κιθάρα που έκανε τα βασικά μοντέλα της Gibson να μοιάζουν και να ακούγονται φθηνιάρικα. Τώρα για αυτή τη σειρά, δεν ξέρω. Φαίνεται οπτικά πολύ πιο φθηνή.

Το προηγούμενο σχόλιο μου είναι απάντηση στον OP o οποίος θεωρεί τον συγκεκριμένο ενισχυτή VFM επειδή έχει μέσα Celestion. Τoυ εξηγώ λοιπόν ότι αυτό το συγκεκριμένο μεγάφωνο είναι ένα φθηνό μεγάφωνο με μια ετικέτα Celestion, το οποίο μάλιστα παίζει μάλλον χειρότερα και από κάποια no-name μεγάφωνα που έχω ακούσει. Το Celestion 70/80 το έχω ακούσει και σε 1x12 modelling και 2x12 solid state και σε καμπίνα 4x12 με διάφορους λαμπάτους ενισχυτές και θεωρώ ότι το να πω ότι είναι κακό μεγάφωνο ξεπερνάει τα όρια της υποκειμενικότητας. Δεν είναι πχ σαν ένα Celestion G12 75 που εμένα δε μου αρέσει αλλά ένας old school μεταλλάς θα το λατρέψει ή σαν κάποιο Jensen που εμένα δε μου κάνει αλλά μπορεί να αρέσει σε κάποιον που παίζει αποκλειστικά Jefferson Airplane ας πούμε ?. Δεν κάνει τίποτα καλά?

Celestion 70/80 έχει μέσα. Θα προτιμούσα να είναι το οποιοδήποτε no-name από αυτό το χάλι. Τουλάχιστον θα είχα μια ελπίδα. Ένα από τα χειρότερα ή ίσως και το χειρότερο μεγάφωνο που έχω ακούσει ποτέ σε ενισχυτή κιθάρας: ψόφια μεσαία, ανεμικά μπάσα, ξύνει στα πρίμα...

Μια μικρή παρένθεση, επειδή είδα πολλάκις να επαναλαμβάνεται το επιχείρημα των "χρημάτων των φορολογουμένων που πηγαίνουν σε ανοησίες". Είμαστε σίγουροι ότι τα έξοδα της ΕΡΤ ή όποιου άλλου δημόσιου φορέα συμμετέχει δεν υπερκαλύπτονται από διαφημιστικά ή άλλα έσοδα; Δεδομένης και της απήχησης που έχει η Σάττι αλλά και του χαμού που έχει ήδη προκληθεί, δεν είναι λογικό να υποθέσουμε ότι από μόνη της αναβαθμίζει το διαφημιστικό προϊόν;

Είναι δύσκολο να δω τόσο μονοδιάστατο έναν άνθρωπο που είχε τόσες ευκαιρίες να την ψωνίσει και να ανήκει στην κουλτουροελίτ, από την υποτροφία στο Berklee, τη δημιουργία μιας μεγάλης χορωδίας από το πουθενά με τις Chores, το live στον KEXP (διάσημο κουλτουροalternative θεσμό), το Yenna με την αποδοχή που είχε... Το ότι επέμεινε στην περσόνα με το νύχι και την Αλβανοελληνική Τραπ, την αγάπη για οτιδήποτε Μενίδι κλπ, για μένα έχει βαθύτερες αναγνώσεις.

Υπάρχει συνέχεια αυτή η απορία με τη Satti: Τρολάρει; Δίνει φωνή και κάνει mainstream το λούμπεν; Κάνει την επανάσταση της ενάντια στον αστικό καθωσπρεπισμό απ'τον οποίο προέρχεται; Πάντως σίγουρα δεν είναι το συγκεκριμένο κομμάτι το όριο των δυνατοτήτων της.

Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω: Από τη μία κάποιοι θεωρούν ότι η Eurovision είναι trash, από την άλλη θα ήθελαν να στείλουμε τους Van der Graff Generator και τους ενοχλεί ένα κομμάτι που την τρολάρει, τρίβοντας στη μούρη αυτού του διαγωνισμού την trashίλα του.

Μπορεί για να το πάει ΚΤΕΛ ο άνθρωπος να μην αξίζει η ταλαιπωρία και η βενζίνη, αν είναι κάτι πολύ φθηνό ή κάτι που πιστεύει ότι μπορεί να φύγει με λιγότερη ταλαιπώρια.

To διάβασα, ξεκίνησα να πάρω μια 12χορδη Rickenbacker αλλά τελικά με έπεισε και πήρα μια 8χορδη fanfret Strandberg, είχε αντικειμενικά καλύτερο review, αν και με λιγότερες χορδές... ?

Καλός ο @Superfunk αλλά τον πραγματικό δρόμο κάποιος άλλος τον είχε οραματιστεί: