kpeyos

Ναι αλλά πρέπει να σου πάει το μυαλό. Για μένα όταν πρόκειται για μουσικά όργανα μπορεί να πηγαίνει. Αν υπάρχει όμως κάποιο subculture για παλιές ξυριστικές μηχανές και ξυραφάκια, και πιάνουν χιλιάδες ευρώ, μπορεί και να έχω πετάξει μια περιουσία. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, έπρεπε να τα έχω ανεβάσει στο "με τί ξυρίζεστε τώρα"... τί χαζός...??? Αnyway:

Κοίτα κάποιες φορές δεν είναι και εύκολο για τον απλό κόσμο να κατανοήσει την αξία μιας ταλαιπωρημένης αντίκας. Η σύντροφός μου έχει μια κιθάρα του Μούρτζινου που πριν γνωριστούμε την έπαιρνε τα καλοκαίρια στην παραλία ??? Πολλοί καλοθελητές είχαν προσφερθεί να την αγοράσουν για αστεία ποσά και ευτυχώς γλύτωσε για ήταν κληρονομιά και είχε συναισθηματική αξία.

Πολλές φορές τα σπίτια αδειάζονται κακήν κακώς από τα πράγματα που έχουν μέσα από διάφορους "εκκαθαριστές": παλιατζήδες κυρίως, αλλά μπορεί και καμιά εταιρεία μετακομίσεων για να πάνε σε αποθήκες, δεν ξέρω ακριβώς... Οπότε αν βρεθεί πχ κανα κιθαρόνι του Μούρτζινου, κανα παλιοταμπούρο Leedy, Slingerland κλπ κλπ μπορεί να το αγοράζει σε εντελώς ευτελές ποσόν και να βγάζει καλό μεροκάματο. Μου είπε διάφορες ιστορίες για συγκεκριμένα όργανα και παλιά πληκτροφόρα και βιολιά, αλλά δε τις θυμάμαι πλέον.

Για να το φέρω και λίγο στα δικά μας το θέμα, ξέρω κάποιους που πληρώνουν "εκκαθαριστές" για να τους ειδοποιούν όταν τα σπίτια των απερχόμενων περιέχουν μουσικά όργανα και μετά βγάζουν μεροκαματάκι...

Διαφήμιση είναι αν έχεις να κερδίσεις εσύ κάτι από αυτά. Αλλιώς είναι ενημέρωση :)

Tα τελευταία χρόνια όμως είδαμε και μια άλλη τάση. Πολλά μπακάλικα ξανάνοιξαν σε μορφή "delicatessen". Προσφέρουν διαφοροποιημένα προϊόντα, εκπληκτική και προσωποποιημένη εξυπηρέτηση, επενδύουν στις σχέσεις με τους πελάτες τους και πάνε μια χαρά. Όποιος έχει ζήσει τα μουσικομάγαζα της Ελλάδας του '90, μπορεί να καταλάβει γιατί δεν άντεξαν το ίντερνετ. Αν δεν ήταν ο Thomann, θα ήταν κάποιος ή κάποιοι άλλοι. Αν πάει κάποιος στην Αμερική θα διαπιστώσει ότι μουσικόμπουτικομάγαζα μια χαρά έχουν επιβιώσει από τα Guitar Center, τα SweetWater κλπ. Eκεί πώς τα κατάφεραν; Όταν ας πούμε έμπαινα στο μαγαζάκι στην Sunset που είχε 15 κιθάρες διαλεγμένες και ήταν και οι 15 αστέρια, και μεταχειρισμένα επιλεγμένα κομμάτια και vintage, που σε άφηνε και τα δοκίμαζες όλα όση ώρα ήθελες με ευχάριστη κουβεντούλα κλπ κλπ γιατί να μην το ξαναπροτιμήσω; Όσο για το Νάκα, κάθε brand που φέρνει είναι ευλογία για την Ελληνική αγορά. Σε αυτές τις τιμές δυνατότητα δοκιμής και δόσεων; Τί μπορεί άλλο να συζητηθεί; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει....

Τέλος, το πιο δύσκολο σε αυτούς τους ήχους είναι τα μικρόφωνα και το PA για να τους πιάσεις σε live.

Κατ' αρχάς καθαρός με καθαρό ενισχυτή διαφέρουν. Αν έχει πχ καναν παλιό Fender Silverface που κάνει μόνο για μπουζούκια ή κάναν practice amp με καμπίνα 1x10, δε θα έρθει ό,τι πετάλι και να του βάλεις. Για καθαρούς ενισχυτές που όμως παίρνουν καλά τα πετάλια σε αυτό το είδος θα πάει ή στο παλιό καλό Boss HM-2 ή σε Fuzzάρα τύπου Big Muff. Μερικές προτάσεις: TC Eyemaster, κλώνος του Boss HM-2 στα 30€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=553234 EHX Metal Muff στα 50€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=564655 ΕΗΧ Sovtek Deluxe Big Muff στα 110€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=563150 Boss HM-2w στα 130€ https://smart.noiz.gr/details.php?id=569413 Kατά τη γνώμη μου δεν αξίζει να δώσει περισσότερα σε πετάλια. Αν δε μπορεί με κάποιο από αυτά να βγάλει αυτόν τον ήχο, ας πάρει πρώτα έναν ενισχυτή. Υπάρχουν στα μεταχειρισμένα μεταλλοενισχυτές, κάποιος μικρός EVH ή Orange θα τον καλύψει.

Έχουν πολύ καλά καθαρά. Δεν είναι τόσο μαλακοί όσο ένας κλασικός Fender, είναι λίγο πιο σφιχτά. Οπότε αν είσαι παααρα πολύ vintage και πάιζεις μόνο από αρχαία Blues μέχρι ψυχεδελικη σκήνή San Francisco, μπορεί να χαλαστείς εκεί. Εγώ πάλι δε νοιώθω ότι χρειάζομαι άλλον Fender ενισχυτή για καθαρά. Και είμαι του vintage ήχου. Δε θα έλεγα επίσης ότι είναι "άλλο φρούτο" όπως έγραψε ο συμφορουμίτης @Shelter πιο πάνω. Ίσα ίσα πολύ κοντινοί μου φαίνονται. Πολλοί εξάλλου χρησιμοποιούν κάποιο booster για να σφίξουν λίγο τα μπάσα στους Fender ή τους αλλάζουν μεγάφωνα για τον ίδιο λόγο. Όσο για Βρετανικό ήχο, όπως και για τους καθαρούς ήχους άλλωστε, τα μεγάφωνα παίζουν αρκετά μεγάλο ρόλο. Εγώ πχ, σε μια καμπίνα Matchless με δυο παλιά Marshall Silver Jubilee Vintage 30s, μια χαρά μπορώ να βγάλω και Βρετανικούς ήχους, συγκρίσιμους με τον Matchless ή τον Vox μου. Marshall οχι τόσο πολύ. Aν θέλω πιο στρογγυλό τύπου Dumble ήχο, χρησιμοποιώ 2x12 με Rola Celestion G12 65.

Πολύ απλά σου λέει τονίζεις τη συχνότητα του κλειδιού του κομματιού. Πρακτικό παράδειγμα: Έστω το κλειδί του κομματιού είναι Λα, άρα ας πούμε το μεσαίο Λα είναι 440hz. Άρα μια οκτάβα κάτω=220hz. Δύο οκταβες κάτω 110Hz και πλέον αρχίζουμε και βρισκόμαστε στην περιοχή του punch της μπότας. Τονίζεις λοιπόν τα 110hz και έχει την περιοχή του punch της μπότας τονισμένη σε Λα. Μετά θες να τονίσεις και τα sub της μπότας σε Λα. Μια οκτάβα κάτω πάς στα 55hz και τονίζεις και αυτά. Μετά θες να τονίσεις και το κλικ της μπότας, την αττάκα της στο κλειδί. Πολλάπλασιάζοντας προς τα πάνω πάς στα 3.520hz και τονίζεις και αυτά. Υπάρχουν κάποια plugin EQ όπως το FabFilter ProQ3 που γράφοντας τη νότα σου βρίσκουν μόνα τους την αντίστοιχη συχνότητα. Πχ γράφεις A4 και σε πάει στα 440hz. A3 και σε πάει στα 220Hz κλπ. Γενικά, επειδή λες ότι δε γνωρίζεις και πολλά από μουσική, φαντάζομαι ούτε και από παραγωγή, καλό είναι να μαθαίνεις όσα περισσότερο γίνεται αλλά τέτοιου είδους λεπτομέρειες κανονικά εμένα θα με απασχολούσαν αφού είχα κάνει όλα τα προηγούμενα βήματα τέλεια, που είναι πολλά και απείρως σημαντικότερα.

https://smart.noiz.gr/details.php?id=560125 https://smart.noiz.gr/details.php?id=569387 Για παράδειγμα. Δεν είναι Mark αλλά για αυτά τα λεφτά (και φαντάζομαι ίσως να παίρνουν και λίγο παζάρι ακόμη) έχεις ενισχυτή που γράφει ότι θέλεις και είναι αξιοπρεπέστατος για το μικρό του μέγεθος. Σίγουρα πολλές κλάσεις επάνω από τον Laney VC15. Γενικά τέτοια Boogie παίζουν πολύ στις αγγελίες. Προσωπικά προτιμώ τα παλιά Studio+ και έχω κιολας έναν συνδυασμό StudioPre με 2:90 Power Amp, ο οποίος μπορεί να κάνει τα πάντα από Robben Ford Blues μέχρι Thrash/Death. Tα DC και τα Caliber πάνε λίγο περισσότερο προς Rectifier voicing αλλά επίσης είναι πολύ καλά. Το μόνο μειονέκτημα που έχουν όλα αυτά είναι οι πολύ μικρές τους καμπίνες. Αν θες πιο ανεπτυγμένα μπάσα στο δωμάτιο, πάς σε εξωτερική καμπίνα. Από την άλλη όμως με μικρόφωνο μπροστά και το eq ενεργοποιημένο σε live ή ηχογραφήσεις αυτή η ίδια μικρή καμπίνα γίνεται συμμαχος, πάιρνεις εύκολα έναν πολύ ωραίο focused ήχο. Αν θέλει να εξαντλήσει ο OP το budget αυτή την εποχή, μπορεί να βρει ότι θέλει.

Συμφωνώ αλλά στο τέλος παίζει να έχει κιθάρες αξιας άνω των 4000€ και να μην έχει τον ήχο που φαντάζεται, αν μιλάμε για ενισχυτή 1x10 με πολύ φθηνή καμπίνα και μεγάφωνο. Εδώ πάντωςτον έχουν με μια πολύ καλή εξωτερική καμπίνα 1x12, με διάφορα μεγάφωνα και ακούγεται αρκετά πιο αξιοπρεπής από τον στοκ ήχο: Είναι κι αυτή μια λύσις ?

Δε συνηθίζω να προτείνω ενισχυτές και πετάλια όταν ο OP ζητάει κιθάρα, αλλά ο "fat" ήχος δεν ήταν ποτέ πρόβλημα σε κάποια LP, ακόμη και με P90s. Επίσης ο P90 έχει και το "spank" με τα κατάλληλα settings. Με όλα αυτά δεν ξέρω μήπως κάτι δεν έχω καταλάβει εγώ απ' την περιγραφή του @Dixie ή αν θα πρέπει να κοιτάξει πρώτα το θέμα του υπόλοιπου gear, μιας και ο Katana είναι ένας τίμιος practice amp και ο Laney μια οικονομική λύση, που δεν τη λες και επιτομή του fat ήχου. Μπας και με κανα πιο fat drive κάνει δουλειά, με κάποιο treble booster πάρει το απαιτούμενο sparkle και τέλος μήπως δει κάποιον πιο ποιοτικό και fat bluesοενισχυτή. Στο μυαλό μου έρχονται κάτι μικρά Mesa που έχει στις αγγελίες...

@methylene blue To resonance είναι παρεξηγημένη φάση. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι οι ηλεκτρικές πρέπει "ξεκούμπωτες" να πάλλονται ή να ακούγονται δυνατά σαν ακουστικές. Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο πάλλεται μια κιθάρα, τόσο λιγότερο compressed θα είναι συνήθως, με λιγότερο sustain και ποιο ανόμοια καθώς παίζεις στα διάφορα σημεία του μπράτσου. Όσο πιο ψόφια την ακούς και με χορδίλα, τόσο περισσότερο sustain θα έχει και τόσο πιο compressed και even θα είναι. Οπότε διαλέγεις. Αυτό που κυρίως προδίδει τον ρόλο της κατασκευής, ξύλα, γέφυρες κλπ και το τί όργανο αγοράζεις ακουστικά είναι το sustain για εμένα. Αν πάω να αγοράσω Les Paul και η κιθάρα παιγμένη ξεκούμπωτη σταματάει να παίζει από μόνη της σε οποιοδήποτε σημείο της ταστιέρας πριν αφήσω το δάκτυλο, την αφήνω κάτω επί τόπου. Το ίδιο και για Telecaster. Από την άλλη προτιμώ οι Strats, Jaguars, Jazzmasters και οι Gibson ES να έχουν κοντό sustain, να είναι uncompressed και με μπόινκι μπόινκι σκάσιμο ? Φυσικά μιλάω πάντα για κιθάρες που η ταστοδουλειά και το σετάπ είναι τέλεια ή σχεδόν. Αλλιώς όλη αυτή η συζήτηση δεν έχει νόημα.

Θ Ε Ο Σ

Ένα ζάρι φτιαγμένο ειδικά για τα μέλη του Noiz: Zari Tango.mp3

Με αφορμή τη χθεσινή παράσταση στο Bios, ένα ορχηστρικό από τις τρεις αδερφές του Τσέχωφ: Στίχοι: [Verse] We are three sisters, bound by fate A gospel song radiates through the air Our hearts united, voices raised In struggles, we find solace shared [Verse 2] The world may crumble, dreams may fade Yet, we find strength in melodies divine Through tear-stained lyrics, our souls are swayed In harmony, we seek redemption's sign [Chorus] Hallelujah, let our voices soar (Hallelujah!) Through the trials that life has laid before (Hallelujah!) Together we sing, our spirits set free (Hallelujah!) Three sisters' hymn, an eternal decree (Hallelujah!) (Ooh-yeah) Sisters in Harmony v1.mp3 Sisters in Harmony v2.mp3

@Mr. Es θα σου πρότεινα πάντως ως καλύτερη λύση και πολύ συχνή κάποια στιγμή να βρείς μια φθηνή κονσολίτσα 8κάναλη να δουλεύεις εκεί τα submixes σου και να στέλνεις ένα Stereo out στη Focusrite.

Ξεκινώντας, δεν είμαι ειδικός σε αυτά τα μηχανήματα. Σε παραπέμπω λοιπόν σε αυτό το link, που κάποιος έχει φτιάξει μια λίστα με τα συμβατά και απροβλημάτιστα interfaces για κάποια MPC. Το να συνδέσεις Spdif δεν είναι δύσκολο. Παίρνεις το κατάλληλο καλώδιο και συνδέεις το Spdif. Αλλά έχεις μόνο δύο κανάλια έτσι. Επισης όμως: Ένα μεγάλο κομμάτι του κλασικού ήχου των MPC είναι τα Digital to Analog converters που έχει. Aν τα δουλέψεις από ψηφιακή έξοδο, αυτά τα κάνεις bypass, οπότε μετά δεν ξέρω αν έχει νόημα το MPC. Προσωπικά δε θα το έκανα. Αυτά. Ελπίζω κάποιος να ξέρει να βοηθήσει περισσότερο. YΓ το διόρθωσα μετά από προσεκτικότερο διάβασμα

@Dixie Σε τί budget ψάχνεις; Γεγονός είναι ότι κιθάρα για blues, πιο fat από μια Les Paul με P90s, είναι μόνο μια Les Paul με humbuckers ? Ειδικά με ένα ωραίο σετάκι slightly overwound όπως Lindy Fralin Standard PAFs ή Wolfetone Marshall heads ή OX4 Duane Hot Landa ή WCR Darkburst/Godwood κλπ. Αλλά αυτή η κιθάρα ούτε Ελβετικός σουγιάς θα είναι, ούτε θα ακούγεται σαν Strat. Σε Ελβετικούς σουγιάδες μπορείς να πάς σε κάποια PRS CE24 ή σε κάποια HSH Superstrat. Αλλά δεν θα είναι πιο fat από μια Les Paul με humbuckers και δεν θα είναι και κλασικό μπλουζοκίθαρο. Τέλος, με τον σωστό ενισχυτή και πετάλια μπορείς να βγάλεις όσο fat ήχο θέλεις με οποιαδήποτε κιθάρα. Με τί ενισχυτή παίζεις τώρα;

Το συγκεκριμένο έχει soft & hard asymmetrical clipping, εύχρηστο 3 band EQ και booster το οποίο μπορεί να επιλεγεί να είναι πριν ή μετά το drive. Άρα είναι ένας χαμαιλέοντας που μπορεί να καλύψει ένα τεράστιο εύρος από ήχους κλασικών overdrives πχ Boss SD-1, BD-2 και DS-1. To forte του για μένα είναι ψευτο-dumble ήχοι σε Mesa Mark κυκλώματα. Κάποιοι παραπονιούνται ότι είναι λίγο σκοτεινό, ακόμη και με το treble του EQ στο τέρμα. Αυτό εμένα δε με ενοχλεί επειδή δεν παίζω ποτέ σε πεντακάθαρα pedal platforms. Αντίθετα στους vintage μονοκάναλους που έχω συνηθίσει, είναι φυσιολογικό όσο ανεβαίνουν τα γκάζια να χάνονται πρίμα. Το αντίθετο μου ακούγεται εντελώς αφύσικο. Αν έψαχνα transparent overdrive για clean platform amp, μάλλον θα πήγαινα σε Paul Cochrane Tim.

To all around pedalboard που κουβαλάω σε όλα τα πολύ διαφορετικά projects. To signal chain είναι: 1. H9 με 4 cable method το οποίο γίνεται πρώτο για τα διάφορα pre FX (φίλτρα, wha κλπ) πρότελευταίο για τα post FX (delay/chorus κλπ). 2. CTC Golden Ratio Compressor. Tρία modes λειτουργίας, τεράστιο εύρος, από εντελώς αόρατο μέχρι squashed. 3. Barber Trifecta. Big Muff & ToneBender MKIV ήχοι, μεγάλο εύρος gain και tone. 4. Xotic AC+. Δε μου αρέσουν γενικά τα overdrives, αλλά αυτό για μένα είναι το καλύτερο του πλανήτη, με τεράστια διαφορά από το δεύτερο. 5. ISP Decimator II Noise Gate. 6. Analog Design Audio Model 6+. Klon. H δουλειά του Μιχάλη είναι πραγματικά εντυπωσιακή σε αυτό (όπως και σε όλα όσα κάνει). 7. Boss DM-2 Delay. Για πάντα το Desert Island πετάλι μου. Πλέον περιορίζεται κυρίως σε slapbacks και oscillations. 8. Η9. Το δεύτερο. Συνήθως για βάθη και delays. Όλα τα χειρίζεται μέσω ενός RJM Effects Gizmo το Midi Mouse της Tech21

Ο Κώστας Κακανιάρης κάνει βερνίκια και φτιάχνει δικές του ακουστικές. Δε νομίζω ότι ασχολείται με refrets. Μου είχε προτείνει τον Βέργο για παλιό συλλεκτικό όργανο, αλλά στα 350€ θα τον πρότεινα κι εγώ μόνο για πανάκριβα παραδοσιακά όργανα. Για πιο απλές φάσεις νομίζω κι αυτός προτείνει Ταλιαδούρο.

O Οικονομάκης είναι ο πιο γνωστός στην Αθήνα και είναι και μια επένδυση, καθώς αν πουλήσεις ποτέ την κιθάρα, τουλάχιστον θα κρατήσει η μπορεί και να πάρει αξία. Ο Ντούκας στα Γιάννενα είναι επίσης εξαιρετικός και πολύ γνωστός. Πολύ καλή δουλειά κάνουν επίσης ο Ταλιαδούρος και ο Abbot Guitars στην Αθήνα και το Πνοή και Νύξη στη Θεσσαλονίκη. Έχω δεί δουλειές όλων και μπορώ να τους προτείνω χωρίς επιφυλάξεις. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι, απλά δεν έχει τύχει να δω refret δικά τους. Η όλη φάση θα σου πάει γύρω στα 180 ευρώ, αλλά δεν αξίζει να πας σε πιο φθηνό.

Ωραία. Ας δούμε αυτό μιας και ξέρω. Υπάρχουν Studio και Studio. Aν μιλάμε για μια Studio με σημερινά specs, καφέ ταστιέρες και δε συμμαζεύεται, για μένα η κιθάρα αυτή είναι ήδη εκτός αγοράς στην τιμή που τη ζητάει η Gibson. Σε αυτή την αγορά μια τιμή που φέυγει γρήγορα με τη μικρότερη χασούρα είναι τα 850€ αν ρωτάς εμένα. Δηλαδή μιλάμε για μισή τιμή. ΌΜΩΣ: Υπάρχουν παλιότερες Gibson Studio με εβένινα μπράτσα. Τέτοιες κιθάρες δε θα ξαναβγούν και η μόνη εναλλακτική σε αυτές είναι οι Custom Les Pauls που κοστίζούν μεταχειρισμένες από 3k και πάνω. Άρα εκεί, μπορεί να πιάσει η κιθάρα το 1,5k και δεδομένα η αξία της σιγά σιγά ανεβαίνει όσο θα φεύγουν από την αγορά αυτά τα μοντέλα. Εγώ έστω και για παλιότερο μοντέλο με σκούρο Rosewood θα το έδινα το χιλιάρικο μπροστά στον εφιάλτη να αγοράσω κιθάρα με "σκατουλί" ταστιέρα ? Το ίδιο ισχύει για τις παλιότερες Classic Series της Fender. Πιάνουν σχετικά καλά λεφτά μπροστά στα σκουπίδια επιπέδου Player και Vintera που βγάζει η Fender ως μεσαίες σειρές σήμερα.