kpeyos

Πολύ πιο βασικά πράγματα. Πόσα από τα σημερινά ΤΙΓΚΑΡΙΣΜΕΝΑ στη ζάχαρη (η φρουκτόζη είναι το ίδιο επιβλαβής) ήμερα φρούτα υπήρχαν πριν 5.000 χρόνια; Μια έρευνα θα σας σοκάρει?

Η καλύτερη εκδοχή είναι υποκειμενική. Κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις όταν αφιερώνεις τον πολύτιμο χρόνο σου κάπου. Εσύ κάνεις κοιλιακούς, ο άλλος προσπαθεί να ξεπεράσει τον YJM στην κιθάρα, ο τρίτος ταξιδεύει τον κόσμο.

Μέσα σε δυο τρεις γενιές κάνεις τον ίδιο σκύλο, με το ίδιο βασικό DNA από Ροτβάιλερ, Πεκινουά. Μέσα σε 20 χρόνια μπορείς να κάνεις τη χλόη λάχανο 2 κιλών. Ο άνθρωπος προσαρμόζεται μέσα σε ελάχιστες γενιές στο περιβάλλον του όπως όλα τα έμβια όντα, ζώα και φυτά αυτού του πλανήτη. Το να ανατρέχουμε στον τροφοσυλλέκτη, 5, 10 ή 250 χιλιάδες χρόνια πριν δεν έχει νόημα. Ο άνθρωπος έχει προσαρμοστεί. Αυτό έχει αποδειχτεί από άπειρες ιατρικές έρευνες. Υπάρχουν υπέροχα βιβλία για το θέμα, όπως αυτά του Dawkins. Προτείνω το Selfish Gene ή το The Greatest Show on Earth.

Το synthesizer φτιάχνει ήχους δικούς του, το controller σε βοηθάει να ελέγχεις κάτι η λουπιερα δεν ξέρω τί είναι αλλά φαντάζομαι κάτι με το οποίο επεξεργαζεσαι λούπες, δηλαδή μικρά κομμάτια μουσικής στα οποία έχεις κάνει κοπτοραπτικη

Αν μπορείς γίνε πιο συγκεκριμένος. Προσωπικά δεν κατάλαβα και πολλά από αυτό που έγραψες.

Ε καλά και πάλι. Να είσαι στα 25 σου εκατομμυριούχος και να ζεις ασκητικά για να έχεις κοιλιακούς; Δηλαδή μια φορά που ζεις, σου 'κατσε τέτοια κωλοφαρδία και λες ΟΚ, ας ταλαιπωρηθώ κι εγώ μαζί με τους άλλους τους πτωχούς...?

Καλά δεν έχουν όλοι τις ίδιες προτεραιότητες στη ζωή. Και που έχουν λίγο παραπάνω λίπος τί έγινε; Για πολλούς ανθρώπους το τελευταίο extra mile που απαιτείται για να φτάσεις να έχεις κάτω από 15% λίπος απαιτεί υπερβολικές θυσίες σε σχέση με τα όποια πραγματικά οφέλη. Εμένα πχ δε με νοιάζει να έχω κοιλιακούς στα 80, προτιμώ να έχω ωραίες αναμνήσεις. Εκτός αν βγει κανα φάρμακο που θα με κάνει στα 80 να είμαι όπως ήμουν στα 35. Τότε μαζί σου, ζω και με χώμα που λέει ο λόγος ?

Μπορεί με τον κωδικό να εννοείς το Serial No? Γιατί τότε σίγουρα δε θα σου βγάζει τίποτα το ιντερνετ.

Καλησπέρα και καλωσόρισες. Ποιον κωδικό πατάς; Μπορείς να ανεβάσεις καμιά φώτο;

Για κάποιες περιπτώσεις δεν υπαρχει σωτηρία. Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι τόσο πολλοί, χωρίς βεβαια με κάποιου είδους Μεσσιανικό σύνδρομο να θεωρώ κιόλας ότι επειδη είπα ή έγραψα ότι καλό είναι είναι πάει να λύσει τα προβλήματά του κάποιος θα το κάνει κιολας. Πρώτον τώρα έχουμε περιοριστεί από τα λαχανικά γενικώς στα βιολογικά λαχανικά και δεύτερο και σημαντικότερο, αν πρέπει να το κάνω φραγκοδίφραγκα?: Δε θα ρίξει ο ίδιος ο γεωργός εξασθενές χρώμιο στο λάχανό του, ούτε ραδιενεργά κατάλοιπα στο σταμναγκάθι του. Αυτός δικαιούται και τη σήμανση του βιολογικού από τον φορέα πιστοποίησης, από τη στιγμή που τα λιπάσματά του και τα ζιζανιοκτόνα του είναι εγκεκριμένα. Δεν μπορεί όμως να ελέγξει τον υδροφόρο ορίζοντα του, ό οποίος έχει μολυνθεί από το διπλανό εργοστάσιο ή πολύ πιο απλά από το διπλανό χωράφι με τα μή βιολογικά ζιζανιοκτόνα και λιπάσματα. Κανένας φορέας πιστοποίησης δεν απαιτεί κάτι τέτοιο. Είπαμε οι άνθρωποι χαίρονται όταν έχουν μια λύση. Τους δίνει την αίσθηση ασφάλειας. Η αλήθεια είναι ότι από ένα burger κινδυνεύεις να πάθεις κάποιους καρκίνους έτσι κι αλλιώς αλλά και από το λάθος λάχανο κινδυνεύεις να πάθεις κάποιους άλλους, και πολύ πιο γρήγορα μάλιστα. Αν θέλεις ρίξε μια ματιά στα στατιστικά της αύξησης στους καρκίνους του νεφρού, που δεν εξηγούνται ούτε από τα burgers, ούτε καν από το κάπνισμα.

@trolley Kατ' αρχάς τίποτα δεν ελέγχεται πριν φτάσει στα ράφια του σουπερμαρκετ εκτός από ακραίες περιπτώσεις και κατόπιν καταγγελιών. Αυτό δεν είναι μια δική μου θεωρία, είναι κάτι που παραδέχτηκε σε συνένευξη στη Χ. Βίδου στο Σκάι ο υπέυθυνος του ΕΦΕΤ, που στην λογική κατόπιν ερώτηση του πώς μπορούμε να προφυλαχτούμε, πρότεινε να μην αγοράζουμε συνέχεια φρουτα και λαχανικά από τους ίδιους προμηθευτές ώστε αν κάτι περιέχει επικίνδυνες ουσίες να μειώσουμε τον κίνδυνο της επανειλημμένης έκθεσης σε αυτές. Προφανώς δεν ξέρω πού μένει η γιαγιά σου και σε ποια περιοχή ακριβώς αναφερόταν η νεφρολόγος που μάλλον έχει το μεγαλύτερο σχετικό ιατρείο στην Χαλκίδα, αλλά όπως και να 'χει, δε χρειάζεται και να με πιστέψεις στην τελική. Επίσης στατιστικά είναι αυτά. Μια αύξηση των ποσοστών ενός καρκινου από το 0,5% στο 5% για παράδειγμα είναι στατιστικά πολύ σημαντική και κάπου πιθανότατα οφείλεται, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι παθαίνουν όλοι καρκίνο. Όσο για τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τί τους λένε, δε θεωρώ ότι η πλειοψηφία είναι τόσο χαζή κι αν είναι τότε τίποτα δεν μπορεί να τους σώσει αυτούς τους ανθρώπους. Οι περισσότεροι διαμορφώνουμε άμυνες και δεν θέλουμε να καταλάβουμε ή απλά έχουμε κακές συνήθειες που αποτελούν αντίβαρο και με τις οποίες ξεχνιόμαστε μέχρι αυτές οι ίδιες να γίνουν το σοβαρότερο πρόβλημα στη ζωή μας και να κληθούμε να τις αντιμετωπίσουμε. Όπως είπε και κάποτε ο Λακάν, ο ψυχασθενής ιδανικά δε θα ήθελε να ιαθεί. Θα ήθελε η ψυχασθένεια του να μην του προκαλεί προβλήματα. (Ο ορος ψυχασθένεια με την ευρεία έννοια, μπορεί πχ να είναι μια απλή νεύρωση).

Κι όμως, ανέφερα ήδη παραδείγματα στα οποία ένα λάχανο απ΄ το Αλιβέρι τιγκαρισμένο στο εξασθενές χρώμιο ή ένα βιολογικό σταμναγκάθι Κρήτης με ραδιενεργά κατάλοιπα απ' το Τσέρνομπιλ μπορεί να είναι πολύ πιο επικίνδυνα από το burger. Στο να πάρει στα χέρια του έμπρακτα την καθημερινότητα του, όπως ανέφερες.

Το καλή τροφή πώς ορίζεται; Μπορείς να μου πεις με σιγουριά ότι αυτά που έφαγες χθες ας πούμε δεν περιείχαν βαρέα μέταλλα, καρκινογόνες ουσιες ή τοξίνες, ζιζανιοκτόνα και αντιβιωτικά, όταν κάποια από αυτά μοιραία θα υπάρχουν ακόμη και στα χόρτα και στα λαχανικά και στα φρούτα; Η ψυχανάλυση ακριβώς εκεί βοηθάει. Απ' την ψυχολογική ισορροπία ξεκινούν όλα. Εγώ δεν ειπα ότι λένε οι περισσότεροι και στα περισσότερα posts κάτι φοβερό, αλλά υπάρχουν και αρκετά posts αρκετά militant, τα οποία είναι και αρκετά λάθος κατά την άποψή μου και τα οποία έχουν γραφεί και ξαναγραφεί στα διάφορα lifestyle threads αυτού τoυ forum. Αυτά μου έδωσαν και την αφορμή να γράψω κάτι.

Δεν υπάρχουν γενικότητες στις δίαιτες. Υπάρχουν 100δες ψευδοθεωρίες προσαρμοσμένες στην τεράστια ανάγκη που έχουμε σαν άνθρωποι να έχουμε μια απτή και κατανοητή επεξήγηση σε κάθε μας πρόβλημα. Η αλήθεια όμως βρίσκεται στην ιδια τη θεωρία της εξέλιξης. Η ικανότητα μετάλλαξης μέσα σε λίγες μόνο γενιές είναι τεράστια. Γι αυτό υπάρχουν μελέτες στο Λασήθι που οι τοπικοί ορεσίβιοι βοσκοί δεν ανεβάζουν χοληστερίνη με τίποτα. Γι αυτό υπήρχε και ο αστικός μύθος για το κόκκινο κρασί που την κατεβάζει, ακριβώς επειδή οι Γάλλοι είχαν πλέον αναπτύξει τεράστια ανοχή στα λιπαρά κρέατα και τυριά. Γι αυτό κι όταν ακούω για one-size-fits-all δίαιτες ή για κάτι κουλαμάρες για τους αρχαίους ημών προγόνους ή και τους Αυστραλοπίθηκους κριντζάρω κι αλλάζω κανάλι. Όλη η διατροφική μας αλυσίδα έχει μεταλλαχτεί σε τέτοιο βαθμό, που φτάνει να μην εχουν νόημα τέτοιες συζητήσεις: Τα φρούτα έχουν μεταλλαχτεί να έχουν τη δεκαπλάσια ποσότητα ζάχαρης από αυτή που είχαν στην αρχική τους μορφή. Τα κρέατα είναι τιγκαρισμένα στα αντιβιοτικά. Οι επεξεργασμένοι υδατάνθρακες είναι μια καινούργια πρόκληση για το ανθρώπινο σώμα και είναι σαν να ρίχνεις loctite στο πεπτικό σου σύστημα. Οι εισαγώμενοι ξηροί καρποί είναι μολυσμένοι με ηπατο-τοξίνες. Δε μιλάω καν για τη μόλυνση που υπάρχει στους υδροφόρους ορίζοντες. Σε συζήτηση με νεφρολόγο πριν 5 χρόνια, το μισό Αλιβέρι είχε πάθει καρκίνο του νεφρού απ' το εξασθενές χρώμιο των εργοστασίων. Στην Κρήτη ακόμη παθαίνουν καρκίνους στο θυρεοειδή που αποδίδονται στις επιπτώσεις του Τσέρνομπιλ. Ούτε καν τα χόρτα δεν είναι ασφαλή. Άρα τί θα φάς; Μόνο βιολογικά όσπρια, κρέατα που κοστίζουν 30 ευρώ το κιλό και χόρτα από τον κήπο σου; Καλά όλα αυτά, αν έχεις την άνεση στη ζωή του χρόνου και του χρήματος. Αλλά ποιος την έχει; Ακόμη το πιο σημαντικό σε αυτή την συζήτηση είναι ότι έχει επιμηκυνθεί το προσδόκιμο ζωής και έχουμε βρεθεί να κυνηγάμε ανεμόμυλους, προσπαθωντας να διατηρήσουμε ένα επίπεδο υγείας και ευεξίας πρωτόγνωρο για ηλικίες στις οποίες πριν 100 χρόνια θεωρούταν κάποιος Μαθουσάλας. Γυμνάζεσαι από μικρός; Κινδυνεύεις να γίνεις τούμπανος και μετά ως μεσήλικας με τις υποχρεώσεις να παρατήσεις τη γυμναστική, να καταβολιστούν οι μύες σε σάκχαρα και να μοιάζεις με φώκια, χώρια τα προβλήματα στην καρδιά. Γυμνάζεσαι μεγάλος; Κρατάς τις αυξητικές σου ορμόνες αφύσικα υψηλές για την ηλικία σου, πολλαπλασιάζεις τις ελεύθερες ρίζες και ανεβάζεις το ρίσκο να βαρέσεις καναν καρκίνο και να σε κλαίμε. Δε γυμνάζεσαι καθόλου; Πιθανότατα είσαι χοντρός, καταθλιπτικός με χάλια ποιότητα ζωής. Τέλος υπάρχει και το ανέκδοτο με τον 100χρονο vegan που όταν τον ρώτησαν πώς νοίωθει που κατάφερε να φτάσει σε αυτή την ηλικία είπε: "Δεν άξιζε τον κόπο". Μέσα στις συνθήκες που μπορεί ο καθένας ας κάνει το καλύτερο που μπορεί. Πιο σημαντικό είναι για μένα να πάει κάποιος να ψυχαναλυθεί, να λύσει κανα πρόβλημα που τον κρατάει πίσω και μετά όλα έρχονται μόνα τους. Όσο μπορεί κάποιος να ζει χαρούμενος, τόσο μειώνει τις εξαρτήσεις του. Κι αν έχει και δέκα κιλά παραπάνω στα 60 του, σιγά το πράγμα.

Για πρόβες στο Prova έχω πάει κι εγώ. Επειδή ψάχνω στούντιο με λαμπάτους, να μη χρειάζεται να κουβαλάω και ενισχυτές (γιατί μετά δεν είναι πρόβα, είναι συναυλία), μόνο τα δωμάτια 1 & 2 μου κάνουν στο Prova. Θα μπορούσαμε επίσης να αφήνουμε τους δικούς μας ενισχυτές εκεί αλλά κι αυτό δε βολεύει πάντα. Επίσης υπάρχουν περίοδοι που δεν μπορείς να βρεις εύκολα ελεύθερες ώρες σε αυτά και γενικά το Prova θέλει καλύτερο planning, να κλείσεις καμιά βδομάδα πιο πριν. Αλλά μετά με τις υποχρεώσεις κάτι συμβαίνει στον έναν κάτι στον άλλον...τέλος πάντων, δικά μου προβλήματα τα περισσότερα από αυτά. Για σοβαρές ηχογραφήσεις εννοείται ότι θα το ψάξετε να πάτε σε κάποιον που έχετε ακούσει δουλειά του και σας αρέσει, ανεξαρτήτως του πού βρίσκεται στην Αθήνα. Είναι κρίμα να δώσετε σοβαρά λεφτά και να βγει πατάτα. Για να γράψετε πρόχειρα μια πρόβα, ότι έχω κάνει στο Matrix σε τέτοια φάση έχει βγει αξιοπρεπέστατο και με ελάχιστο fuss και απώλεια χρόνου σε στησίματα κλπ. Στο Prova επίσης έχει βγει καλό, απλά παίρνει περισσότερο χρόνο το στήσιμο, είναι λίγο πιο πολύπλοκη η φάση του.

Με τί στυλ μουσικής θα ασχοληθείς; Το studio one είναι το πιο εύχρηστο όταν έχεις να κάνεις με recordings. Γιατί αν πρόκειται πχ να είναι dance μουσική με λούπες κλπ, τότε καλύτερα να ξεκινήσεις κατευθείαν από το Ableton. H αν είσαι αρχάριος πχ και θες να φτιάξεις μποτάκια ακόμη και το Fruity Loops μπορεί να σου κάνει.

Studio 6.5. Το cubase έχει βελτιωθεί πολύ αλλά το S1 παραμένει το πιο εύκολο στη χρήση. Το cubase ίσως είναι καλύτερο για πολύ μεγάλα projects, για surround κλπ κλπ αλλά για τον μέσο χρήστη θεωρώ ότι είναι bloatware. Έχει πάρα πολλά πράγματα που δε θα χρησιμοποιηθούν ποτέ. Βέβαια αν κάποιος ξέρει ήδη καλά το Cubase δεν έχει κανέναν λόγο να αλλάξει DAW. Αναφέρομαι σε όσους θα ξεκινούσαν τώρα με κάποιο από τα δύο.

Το θέμα δεν είναι αν κάνει 350 ή 500. Το θέμα είναι να σου κάνει. Οι περισσότεροι από εμάς κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία αντί για να μαζέψουμε να πάρουμε αυτό που θέλουμε στο τέλος καταλήξαμε να χρυσοπληρώνουμε το σπορ. Υπάρχουν κάνα δυο μπάσα στις αγγελίες στα specs πχ αυτό εδώ πιστεύω θα σου κάνει και είναι όντως πολύ καλό μπάσο. Και όπως είπα εγώ δε θεωρώ όλα τα Μεξικάνικα τόσο καλύτερα από τα Squier. Αλλά ξεφεύγει αν ταβάνι είναι τα 500.

Budget? Mέχρι πόσα θέλεις να δώσεις ταβάνι;

Προσωπικά θα προτιμούσα ένα Precision μαζι με ένα Sting Ray ή ακόμη και με ένα Warwick αντί για το Jazz. Nα έχεις πραγματικά μεγάλη κάλυψη σε ήχους. Γιατί τα Fender μεταξύ τους κρίνονται στις λεπτομέρειες για μένα. Τώρα έχω μόνο Precision (με λαιμό από Jazz). Aλλα΄στους άλλους αν με ρωτήσουν για μοναδικό μπάσο και δεν μπορώ να έχω άλλες πληροφορίες, προτείνω Jazz.

Yπάρχουν Μεξικάνικα και Μεξικάνικα. Τα πρώτα Μεξικάνικα (αυτά που γράφουν Made in Mexico μπροστά στο headstock) δεν ήταν καλά όργανα. Έχουν το πλεονέκτημα ότι έχουν κανονικό rosewood στην ταστιέρα αν σε ενδιαφέρει αυτό, αλλά συνήθως η ταστοδουλειά ήταν χειρότερη απ' ότι σε όσα Squier Vintage Modified έχω πιάσει. Τα Classic Series ήταν πάρα πολύ καλά μπάσα, καμία σχέση με τα Squier. Tέλος τα Modern Player που είναι η σύγχρονη Mexico σειρά της Fender είναι έτσι κι έτσι αλλά συνήθως λίγο καλύτερη από τα Squier. Δεν έχει τα προβλήματα που είχαν τα παλιά Mexico αλλά μια αλλαγή nut μπορεί να χρειαστεί. Αν θες μπράτσο με rosewood ομως σε αυτά ατύχησες. Έχουν μόνο κάτι κακάσχημα καφέ pau ferro κλπ. Tέλος προσωπικά είχα δύο κιθάρες Squier με προβλήματα στη βέργα, ενώ ποτέ δεν είχα παρόμοιο θέμα με Fender Mexico. Μπορεί να ήμουν άτυχος αλλά Squier δεν ξαναγοράζω.

@Γιώργος ΠαυλίδηςΤο Precision παίρνει καλύτερα τις flat απ' ότι το Jazz και έχει επίσης έχει καλύτερο ήχο με το tone πιο κλειστό. Είναι καλύτερο μπάσο για πιο mellow καταστάσεις ροκ, μπλουζ, motown κλπ. Το Jazz έχει δύο καλούς ήχους, με τους δύο μαγνήτες φουλ ανοικτούς και με τον bridge σκέτο. Με τους δύο μαγνήτες έχει πολύ καλύτερο ήχο slap απ' ότι το Precision. Στον bridge μπορεί και κόβει στη μίξη και επίσης δίνει και ήχους Pastorius που το Precision δεν τους έχει. Ο neck μαγνήτης του μόνος του όμως είναι πολύ χειρότερος από του Precision, σχεδόν άχρηστος αν δεν παίζεις κάτι σε Reggae, Dub κλπ... Στους σκληρούς ήχους και με πένα και με δάκτυλα και τα δύο μπάσα μπορούν να ανταπεξέρθουν. Το Jazz θα δώσει σαφώς πιο high end ήχους που ταιριάζουν καλύτερα σε Progressive ή σε Metal παιγμενο κυρίως και με τους δύο μαγνήτες, ενώ το Precision έχει τον κλασικό Punk / Post Punk ήχο με μπόλικο grease. Υπάρχει και η υβριδική λύση του P/J, ενός Precision με Jazz Bass bridge pickup, που δε δίνει μεν τον ίδιο καλό ήχο που έχει το Jazz Bass "στη μέση" αλλά τουλάχιστον προσθέτει τους χρήσιμους ήχους του bridge που έχει το Jazz Bass. Πολλοί μπασίστες βολεύονται με το neck ενός Jazz Bass καλύτερα απ' ότι με ενός P, οπότε τέτοια μπάσα κυκλοφόρησαν κατά καιρούς: Υπάρχει το μπάσο του Donald Duck Dunn που είναι Precision με Jazz Bass neck, αλλά είναι λίγο δύσκολο να το βρεις πλέον.Υπάρχει το μπάσο του Duff MacKagan από τους Guns 'n' Roses που είναι P/J αλλά με Jazz Bass neck. Αλλά έχει πιο γκαζωμένους μαγνήτες από τους παραδοσιακούς. Επίσης τα παλιότερα Ιαπωνικά Aerodyne και τα Lyte είχαν μπράτσα Jazz αλλά πολλές φορές είχαν πολύ μέτριας ποιότητας active μαγνήτες και preamps. Δε συμφωνώ λοιπόν ότι το ένα μπάσο είναι καλύτερο από το άλλο με πένα ή με δάκτυλα ή σε καθαρό ή σε βρώμικο ήχο. Οι διαφορές τους είναι πιο "εξειδικευμένες". @Superfunk Xωρίς καμία διάθεση προσβολής, τα σχόλια πέρι αντρικών και λοιπών μπάσων εν έτει 2024 δεν είναι ούτε αστεία, ούτε και καμιά γροθιά στην πολιτική ορθότητα αποτελούν. Είναι απλά κρίντζ.

κορέκτεντ ?

Καλά οι μαγνήτες έτσι κι αλλιώς ακόμη κι αν είναι Custombuckers ή ότι σκαρφίζεται κάθε φορά η Gibson, δεν στοιχίζουν τίποτα. Με το κιλό τους τυλίγει και όλα τα parts είναι outsourced από τρίτες χώρες. Αλλά ζει απλά τις συνταγές ανάλογα με τα γούστα και κοστολογεί αντίστοιχα με το μοντέλο που μπάινουν για να δημιουργεί υπεραξία. Και οι γέφυρες ακομη και στις Custom Shop τσίγκος είναι με χρωμιομένα brass saddles. Αλλά πουλάει vintage και αφήνει τα πιο φθηνά μοντέλα με Nashville γέφυρες που ξέρει ότι δεν τις γουστάρει το ίδιο ο κόσμος, παρόλο που δε θα της κόστιζε τίποτα να τις αλλάξει, επίσης για να δημιουργεί διαφοροποίηση μεταξύ ακριβών και φθηνών μοντέλων. Δεν είναι θέμα κόστους. Πολύ σημαντικό και δεν αναφέρεται πουθενά στα specs των "Inspired by Gibson" είναι αν το headstock angle είναι 18 μοίρες όπως στις Gibson ή 14 μοίρες που το κάνει η Epiphone και πολλές πιο φθηνές κιθάρες για να γλυτώνουν τη φύρα στα ξύλα του neck. Αυτό ΟΝΤΩΣ ΚΑΝΕΙ διαφορά στο feel και στον ήχο της κιθάρας, αφού αλλάζει εντελώς η τάση των χορδών. ΧΙΛΙΕΣ φορές προτιμώ κόπια Les Paul με scarf joint (δυο κομμάτια λαιμό που ενώνεται πριν το headstock) παρά λαιμό με λάθος μοίρες. Βασικά αν μου έδινε κάποιος βιδωτό λαιμό και scarf joint, ίσως και πάλι να το προτιμούσα από μια glued-in long-tenon με 14 μοίρες headstock. ΥΓ Όλα αυτά αν μιλάμε για πιστό Les Paul ήχο. Eίχα και Greco EG450 με ίσιο headstock χωρίς καθόλου angle που έπαιζε πολύ καλά. Απλά όχι σαν Les Paul.

Tα σπασίματα σε άλλους αρέσουν και σε άλλους όχι. Ιδιαίτερα κάποιους όμως που ιδρώνουν πολύ τους ενοχλεί το nitro. Για μένα όμως δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το αν θα είναι νίτρο ή poly αλλά η ποιότητα του φινιρίσματος. Το καλό φινίρισμα είναι μακράν ο πιο κοστοβόρος παράγοντας σε ένα όργανο. Τις περισσότερες φορές τα οικονομικότερα όργανα τα μπλαστρώνουν με παχιές στρώσεις γιατί έτσι μπορουν να καλυφθούν οι διάφορες ατέλειες σε μικρό χρόνο και χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη τέχνη. Τα poly finishes έχουν κακό όνομα ακριβώς γιατί συνήθως γίνονται σε φθηνότερα όργανα, οπότε είναι πολύ χοντρά και η κιθάρα δίνει στο χέρι την αίσθηση πλαστικού παιχνιδιού. Σε οικονομικότερα όργανα, (mid-Priced Ιαπωνικά, Gibson Studio κλπ) που έχουν nitro είναι πάλι περασμένο σε τέτοιο πάχος που η κιθάρα δεν έχει καμία σχέση ούτε στο χέρι, ούτε οπτικά με μια καλοφινιρισμένη ακριβή κιθάρα. Συμπερασματικά, προτιμώ ένα καλό λεπτό φινίρισμα νίτρο από το αντίστοιχο poly, αλλά σίγουρα προτιμώ ένα καλό λεπτό poly από ένα nitro μιας mid-priced Tokai ή μιας Gibson Studio.