kpeyos

Από εμπειρία: Το να προσπαθήσεις να φτιάξεις partcaster με μέρη από Squier είναι συνταγή αποτυχίας. Κάθε χρονολογία και κάθε εργοστάσιο κλπ κλπ έχει τα δικά του specs και υπάρχει πολύ μεγάλη περίπτωση τα aftermarket parts με standard fender specs να μην ταιριάζουν με τίποτα.

Δεν έχω παίξει ποτέ με Morgan. Μπορώ να συγκρίνω όμως με τον handwired Vox που έχω και τον vintage original AC30 top boost του '63 που έχω παίξει: Κατ΄αρχάς υποφέρει στη μίμηση των κλασικών Vox κυκλωμάτων εκεί που υποφέρουν όλα τα modellers, μέχρι και το AXE FXIII στα clips που έχω ακούσει. 1. Δεν έχει το ίδιο γρήγορη ατάκα. 2. Δεν έχει το complexity στο mid-gain και το "όπου να ναι θα σκάσει και θα μου πάρει το κεφάλι" του high gain στο top boost κανάλι το οποίο προσομοιάζει. Για τον συγκεκριμένο θα προσθέσω στα αρνητικά ότι: 3. Δεν έχει non-top boost κανάλι (απ' ότι φαίνεται τουλάχιστον εδώ). Το non top boost κανάλι ΕΙΝΑΙ το classic rock κανάλι με ένα treble booster μπροστά ή με κάποιο overdrive. To top boost δεν τα παίρνει το ίδιο καλά (ιδιαίτερα στον vintage Vox). Το top boost κανάλι πλέον το χρησιμοποιώ μόνο για Beatles ή Tom Petty, εκεί που θα παίξω καθαρά ή σχεδόν. Είναι καλό και για Country ή για καθαρά U2. Στο θετικό αυτού που άκουσα λοιπόν, το συγκεκριμένο plugin πλησιάζει πάρα πολύ αυτόν τον ήχο.

Ευχαριστώ κι εγώ, θα επανέλθω μετά την κατάλληλη μελέτη με απορίες. Με ενδιαφέρουν πολύ και οι αρμονίες, κυρίως η χρήση των ελατωμμένων κλιμάκων και συγχορδιών (ντιμινουϊτες) σε αυτά τα είδη.

Ένας από τους επιδραστικότερους ηχολήπτες και μηχανικούς ήχου στην ιστορία της ροκ. Το remastered 30th anniversary edition του In Utero των Nirvana θα είναι πάντα μια αναφορά στον αληθινό ροκ ήχο.

Κάπως έτσι έγιναν κιθάρες οι διάφορες Tokai & Greco, την εποχή που η Norlin έβγαζε αυτά τα "κομψοτεχνήματα"...

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα αλλά εγώ όταν ψωνίζω headstock θέλω κι όλη την κλασσική συνταγή. Αν ήταν όμορφες οι σκατουλί ταστιέρες, θα τις έβλεπες σε όργανα και πριν την ξυλοαπαγόρευση.

https://www.fender.com/en-US/electric-guitars/starcaster/tom-delonge-starcaster/0262370505.html https://www.thomann.de/gr/fender_tom_delonge_starcaster_ssp_rf.htm?glp=1&gad_source=1&gclid=Cj0KCQjwxeyxBhC7ARIsAC7dS3-hAOx5IoJVndnGegHiIzrt12CHXAKODV7Iss5LYsZWPoesuL10hUYaAmT9EALw_wcB Μπορεί να είναι Indonesia, αλλά τουλάχιστον έχει rosewood ταστιέρα, όχι σκατουλί pau ferro ή laurel... Bέβαια και πάλι σε σχέση με τις αντίστοιχες Charvel ή Schecter που μπορεί κανείς να αγοράσει σε αυτή την τιμή, είναι αυτοκτονία.

Εγώ πάντως τη βλέπω list price $1199 που σημαίνει street price γύρω στα 7-8 κατοστάρικα. Πού την έχουν τόσο;

Η Ιαπωνία ήταν χάλια μέχρι που έγινε πολύ καλή Η Κορέα ήταν χάλια μέχρι που έγινε πολύ καλή Το Μεξικό ήταν χάλια μέχρι που έγινε πολύ καλό Η Κίνα, η Ινδονησία, το Βιετνάμ κλπ απλά ακολουθούν...Με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς μιας που και τα CNC έχουν βελτιωθεί κατά πολύ. Οπότε η καταγωγή με αφήνει αδιάφορο. Με τους περιβαλλοντικούς περιορισμούς που έχουν να αντιμετωπίσουν τα εργοστάσια στην Αμερική επίσης, βλέπω τώρα τελευταία προς τεράστια έκπληξή μου τελευταία κάποιες Epiphone να έχουν καλύτερες ταστιέρες από πλευράς ποιότητας ξύλου από τις Gibson Custom Shop...

Ωραίο review. Το μόνο που με ξένισε είναι ότι περιγράφεις τους EMG ως transparent. Πώς το εννοείς; Η δική μου εμπειρία από EMG δεν είναι ίδια. Φουλ μεσαία, μηδέν δυναμικές, συγχωρούν φουλ (ακριβώς επειδή δεν έχουν δυναμικές).

Σωστό το άκουσα κι εγώ τώρα και περνάει κι η φωνή απ το Eb στο ¨καθε στιγμηηηη"

Εδώ που τα λέμε και το "Και τί δεν κάνω" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι φυσική μινόρε μιας που η φωνή δεν πατάει πουθενά την δεύτερη βαθμίδα με τη χαρακτηριστική αλλοίωση της Φρύγιας. Απλά γίνεται Φρύγια λόγω της αρμονίας που έχει επιλεγεί (Dm-D#) για να το κάνει πιο ενδιαφέρον αντί του (Dm-Gm) που θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί.

@Jazzjoker Το θολωμένο μου μυαλό είναι αρμονική μινόρε.

Γενικά η υπερχρήση της Φρύγιου οφείλεται κατά τη γνώμη μου στους Ρομά συνθέτες-εκτελεστές που το είχαν περισσότερο στην παράδοσή τους. Εξ' ου και η χρήση του στα σκυλάδικα. Τώρα το αν η μουσική των Ρομά είναι μέρος της Ελληνικής μουσικής παράδοσης είναι αντικειμενικά αμφιλεγόμενο. Άλλοι θα δουν την συνεισφορά και την ιστορία τους μέσα στη λαϊκή τέχνη και άλλοι θα το αντιμετωπίσουν ως παραφθορά της παράδοσης. Επίσης ό,τι έχει ημιτόνιο στη δεύτερη βαθμίδα του δεν είναι απαραίτητα Φρύγια ή Ουσάκ. Μπορεί κάλλιστα να είναι Χιτζαζ ή Χιτζαζσκιάρ, όπως είναι πάρα πολλά πολύ γνωστά κομμάτια του Καζαντζίδη.

Έτσι για το τυπικό, ματζόρε κλίμακα είναι μόνο μία: Η Ιόνια. Απο κει και πέρα υπάρχουν τρόποι (modes). Οι τρόποι που έχουν ως τονική ματζόρε συγχορδία είναι οι: Ιόνιος, Λύδιος και Μιξολύδιος Οι τρόποι που έχουν ως τονική μινόρε συγχορδία είναι οι: Δώριος, Φρύγιος και Αιόλιος Η Λόκρια έχει ως τονική ελαττωμένη συγχορδία, γι αυτό και είναι πιο δύσκολη στην χρήση. Φυσικά δεν υπάρχουν μόνο αυτοί οι τρόποι και κλίμακες, υπάρχουν πάρα πάρα πολλοί: η αρμονική και μελωδική μινόρε της Δυτικής μουσικής, η ελαττωμένη κλίμακα που χρησιμοποιείται από την κλασσική και το neoclassical metal μέχρι τα δημοτικά τραγούδια, κλίμακες Φλαμένκο (τρεις ματζόρε και τρεις μινόρε), κλίμακες Jazz, ethnic πεντατονικές, εξατονικές κλπ κλπ Δε νομίζω. Σίγουρα η Φρύγια παίζει πολύ σε σκυλάδικα Εθνικής οδού (αλλά και στους Alice in Chains). Aπό κει και πέρα στην παραδοσιακή μουσική και στα ρεμπέτικα υπάρχει πλήθος τρόπων που χρησιμοποιούντα πάρα πολύ συχνά και με μινόρε και με ματζόρε τονικές. Κι επειδή αυτοί οι τρόποι έχουν ως πηγή και βασικό δομικό στοιχείο τους τα τετρατονικά Μακάμ, αυτοί που τους ξέρουν καλά έχουν απίστευτη ικανότητα να μεταπηδούν απ' τον ένα στον άλλο τρόπο αλλάζοντας τελείως το χρώμα και τη διάθεση από πέρασμα σε πέρασμα.

Πολύ ωραία προσπάθεια. Ελπίζω κάποια στιγμή κάποιος να κάνει και κάτι αντίστοιχο για τους λαϊκούς δρόμους, γιατί εγώ κυρίως εκεί δυσκολεύομαι και δεν έχω πλέον τόσο πολύ χρόνο και διάθεση να διαβάσω και να εξασκηθώ. Τις προάλλες είχα μια παρόμοια συζήτηση κι έστειλα μερικά τραγούδια σε διάφορους τρόπους σε φίλο κιθαρίστα, όπως το Dreams των Fleetwood Mac για σολάρισμα πάνω από Λύδια, το Planet Caravan των Sabbath για Δώρια κλπ. Επειδή κι εγώ ενώ τα είχα διδαχτεί στο Ωδείο με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά έμαθα να ξεχωρίζω με το αυτί και ανέπτυξα phrasing.

Οχι δε θα πάθει τίποτα ο ενισχυτής. Αρκεί η εμπέδηση να είναι σωστή. Να είναι δηλαδή 4Ω.

Τα μπάσα έχουν να κάνουν κυρίως με την κατασκευή της καμπίνας του ενισχυτή. Επίσης τα μεγάφωνα είτε θα έχουν πλούσια μπάσα, είτε μεγάλη ένταση ανάλογα με την κατασκευή. Όσο μεγαλώνει το sensitivity, πέφτει η απόκριση και θ απόδοση στα μπάσα.

1. Ο ενισχυτής σου είναι solid state, οπότε η ισχύς των ηχείων δε χρειάζεται να ξεπερνά την ισχύ του ενισχυτή μιας και ενισχυτής σου δεν πρόκειται ποτέ να την ξεπεράσει. Αν την ξεπερνούσε, το αποτέλεσμα θα ήταν φρικτό. Μπερδεύεσαι με τους λαμπάτους όπου εκεί η ισχύς μετριέται στα καθαρά και παραμορφωμένος ο ενισχυτής μπορεί να βγάζει πολύ μεγαλύτερη ισχύ, οπότε εκεί μπορείς να πας σε μεγαλύτερα μεγάφωνα και να κάνει διαφορά. 2. Η ισχύς των ηχείων δεν έχει να κάνει καθόλου με την ένταση. Έχει να κάνει μόνο με την ισχύ του ενισχυτή που μπορούν να αντέξουν. Η ένταση εξαρτάται από ένα άλλο χαρακτηριστικό των ηχείων που ονομάζεται sensitivity. 3. To πόσα μπάσα μπορούν να βγάλουν, γκάζια κλπ κλπ εξαρτάται και από όλη την κατασκευή και τον όγκο της καμπίνας. 4. Ο ενισχυτής σου έχει ουδέτερο προφίλ για να μπορεί να βγάλει πιστά διαφορετικές πηγές. Αλλάζοντας μεγάφωνα θα το διαταράξεις αυτό. Με όλα αυτά προσπαθώ να σου πω: Μην το κάνεις. Αν θες καλύτερο ήχο κιθάρας μπορείς να πας σε ένα καλύτερο modeller.Πχ: https://www.thomann.de/gr/hotone_70th_ampero_silver_edition.htm Έχοντας γράψει αυτά: https://www.thomann.de/gr/celestion_eight_15_4_ohm.htm αυτό είναι 20 watt, είναι και Celestion. https://dbmelectronics.gr/megafona-antallaktika/tweeters/master-audio-bst09-4b.html?skr_prm=WyI4ZTJiNWU5ZC0yYzE1LTQ2OTAtYjJmMy01NDczMTVhNWUxMWQiLDE3MTQ3MjM0MzgxMDEseyJhcHBfdHlwZSI6IndlYiIsImNwIjoiYiIsInRhZ3MiOiIifV0 αυτό εδώ είναι ένα tweeter. 200w !!! Όπως βλέπεις λύσεις υπάρχουν ήδη έτοιμες. Δε χρειάζεται να φτιάξεις κάτι. Αν ψάξεις λίγο ακόμη κι εσύ θα βρεις ακόμη περισσότερες.

Όταν γράφεις "να φτιάξεις" εννοείς να κατασκευάσεις μόνος σου ή να παραγγείλεις κάποιο ηχείο ειδικών προδιαγραφών; Στη δεύτερη περίπτωση υπάρχει αυτός, τον οποίο δε γνωρίζω βέβαια γιατί ωδεν έχω χρειαστεί κάτι τέτοιο: https://www.pantazopoulosspeakers.gr/υπηρεσιεσ/κατασκευή-ηχείων Θα βοηθούσε αν μας έγραφες και τί ακριβώς ψάχνεις σε ηχείο.

Χαμηλομεσαία = καμπίνα. Προτείνω μια oversized closed back 2x12 είτε με Mesa Celestion V30s 2x12, είτε με Fryette P50, είτε, αν σε ενδιαφέρει και ο καλός καθαρός, με Celestion H30 Αnniversary. Οι Orange open back καμπίνες έχουν τα περισσότερα μπάσα σε όλα τα μεγέθη, αν πρέπει οπωσδήποτε να πας σε απλή open back. Αν θες τα μπάσα αλλά δεν το χεις με τις μεγάλες καμπίνες, υπάρχουν και οι ported. Ενισχυτές με attenuation υπάρχουν λίγοι, και από τη στιγμή που θα τον χρησιμοποιήσεις ως pedal platform δε νομίζω ότι θα σου είναι απαραίτητοι. Επίσης οι ενισχυτές που κάνουν σωστό attenuation (reactive) είναι και πανάκριβοι, οπότε αν θες attenuation καλύτερα να πάρεις όποιον ενισχυτή θες και να προσθέσεις μετά όποιο attenuator θέλεις. Από ενισχυτές οι Orange όντως φημίζονται για τα χαμηλομεσαία τους αλλά εγώ δεν τους θεωρώ φοβερό pedal platform γιατί δεν είναι τόσο ουδέτεροι όσο ένας Fender ή όσο ένας Vox στο non-top boost κανάλι. Ακούγονται πάντα σαν Orange. Οι δικάναλοι Orange δε μου αρέσουν. Το καθαρό κανάλι είναι πολύ καθαρό και αδιάφορο και το βρώμικο πολύ βρώμικο. Ξεφεύγουν από τη λογική "ούτε καθαρό, ούτε βρώμικο, άπειρο headroom, fuzz pedal's best friend" των κλασσικών Orange. Πολύ περρισσότερο προτιμώ τους μονοκάναλους Tiny Terror με τους οποίους έχω καταφέρει να βγάλω κλασικούς Orange ήχους συγκρίνοντας μάλιστα με 100άρη '70s Orange φίλου ως ενισχυτή αναφοράς. Aν ο Orange ήταν ο κύριος ήχος μου, μάλλον θα πήγαινα σε Matamp. Αλλάζει όμως το budget...

To μεγάλο ζήτημα είναι το πόσο απαιτητικό θα είναι το παίξιμο σου. Αν θες keybed στο οποίο να μπορείς να παίζεις γρήγορες τρίλιες πχ, εκεί στο χιλιάρικο θα είσαι λίγο οριακά. Τα πραγματικά καλά stage pianos με τριπλούς αισθητήρες και καλά keybeds ξεκινούν από λίγο παραπάνω νομίζω. Προσωπικά θα πήγαινα σε κάποιο Kawai με RH3 μηχανισμό έτσι κι αλλιώς για να είμαι σίγουρος ότι θα αγοράσω μία φορά. Συνήθως αυτός είναι ο πραγματικά φθηνότερος τρόπος.

Σε όλα αυτά τα modellers τα IRs της καμπίνας κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Η αίσθηση στο χέρι είναι πιο compressed και είναι πιο ευκολόπαιχτο από έναν πραγματικό ενισχυτή, αυτό συμβαίνει όμως και με όλα τα υπόλοιπα modellers/plugins. Νομίζω αυτό έχει 70 δικά του IRs συμπεριλαμβανομένων 10 τα οποία είναι acoustic modellers, συν 20 user presets τα οποία φτάνουν και περισσεύουν για να φορτώσεις μερικά Celestion ή York και να κλείσει το θέμα. Προσωπικά δεν χρειάζομαι πάνω από 10, μπερδεύομαι μετά. Νομίζω ότι υπάρχουν και άλλες διαφορές μεταξύ της πλήρους έκδοσης και του mini. ΥΓ Για το αν αξίζει έχει να κάνει με τί το συγκρίνεις. Σίγουρα και η Hotone έχει το Ampero II που κοιτάει στα μάτια "τα μεγάλα παιδιά" αλλά κάνει από 475€ έως 600€. Αλλά αν σκεφτείς ότι ένα κομμάτι κιθαριστών παίζει με παλιά Line6 ή συνεχίζει και θεωρεί την Tonelab καταπληκτική, τότε το μηχάνημα σπέρνει. Και κάνει 180€.

Ένα από τα τίμια μικρά σε πολύ καλή τιμή: https://www.thomann.de/gr/hotone_70th_ampero_silver_edition.htm Η τιμή στην κανονική 'εκδοση είναι στα 295€

Εξαρτάται από την αρχική αξία αλλά και από το τι άλλο περιλαμβάνει η συμφωνία. Αν ας πουμε πρέπει να οδηγήσω μιάμιαση ώρα πήγαινε-έλα μες την κίνηση είναι άλλα τόσα σε βενζίνη, χώρια την ταλαιπωρία.