dimsonic

ας ακουμπάει στην πλακέτα, αρκεί να μην την σπρώχνει πολύ. Εννοείται θα αφαιρέσεις το γκρι αυτοκόλλητο με τα γράμματα γιατί μπορεί να είναι αγώγιμο και να βραχυκυκλώσεις κάτι. Αν αφαιρέσεις το λάστιχο, τότε στρώσε την πλάτη που θα ακουμπάει πιθανόν στην πλακέτα πλήρως με μονωτική.

στουντιάρα! για πες τι είναι αυτή η λοξή κονσολίτσα που έχεις κάτω απο το μόνιτορ?

Γιατί ρε παιδιά? Γιατί να μην μοιάζει του μπαμπά?

θα έλεγα ότι είναι αντικειμενική. Και μένα μου ακούγονται απλώς ευχάριστα. Με εξαίρεση το IV που ομολογουμένως ήταν ανέλπιστα καλό. Φυσικά οι πρώτοι δίσκοι έως το Borboletta ήταν ....εκτός συναγωνισμού.

αν δεν κάνω λάθος είχα κατα καιρούς 9-10 διαφορετικές συσκευές της behringer που τις κράτησα πάνω από 5-6 χρόνια. Τις πούλησα λόγω αλλαγής στόχων. Αναξιόπιστα δεν θα τα έλεγα με τίποτα. Φτηνά και τίμια ναι. Πιθανόν (σίγουρα) όχι μπουτικ.

προφανώς και μίσθωση μακράς διάρκειας αν θα ρίξετε λεφτά. (βέβαια δίκοπο μαχαίρι. Αν δεν τα βρίσκετε με τους άλλους στο συγκρότημα)...

Οχι εναλλακτική λυση. έσχατης ανάγκης.

Δωσε κι αλλα στοιχεία

όχι ρε.... >:D

ρωτάς? όλα αυτός θα έλεγα και θα έβαζα και ένα στοιχηματάκι..

ωραία ιστορία! και ωραίος ο πεταλοφτιάχτης! Τον συμπάθησα :D

αν δεν έχεις τόνους σφύρα :D

μια λύση είναι η εξής. βάζεις το eq σου και παίζεις test tones. βάζεις ένα ντεσιμπελόμετρο και δοκιμάζεις σε 4-5 βασικές στάθμες (που τις σημειώνεις με το ποτ εξόδου) και φέρνεις με το eq περίπου τις στάθμες που θες για κάθε συχνότητα και τις διορθώνεις με το eq. Μετα παίρνεις μια φωτογραφία από κάθε σεταπ. Εννοείται σε χώρο ...προσεγμένο. Και πάντα με συγκεκριμένο αριθμό ατόμων.

μάλλον κάτι σα vumeter ή peak θες...αλλά ....δεν

μα αφού θα εξαρτάται από το σήμα στην είσοδο... ???

τα commercial studios ηχογραφούν με βάση το loudness war αλλά όχι με την προηγούμενη έννοια του Loudness που συζητάμε. Με την έννοια του ...δυνατά. Περιορίζουν το headroom και τη δυναμική περιοχή. Με δυναμική περιοχή λίγα (κάτω από 10 db) δεν γίνεται μουσική. Εγώ για δοκιμή θα έψαχνα στο ebay για ένα παλιό λαξμανάκο (δυστυχώς τα τσιμπάνε αρκετά) και θα πειραματιζόμουν.Αλλωστε μου αρέσουν τα ...παλιά.

Σε ηλικία 91 ετών έφυγε ένας από τους ιστορικούς ηχολήπτες για την Blue Note και αργότερα CTI. http://2.bp.blogspot.com/-pd3cuq9hHMo/TcW-M1_cb6I/AAAAAAAANr0/GR9TzhTLEKY/s1600/Rudy+Van+Gelder+2.jpg[/img]

πες μας κι όλας ότι τον ακούει ο Koch .... ;D

δυστυχώς πρέπει να βασιστείς στην προσωπική σου εμπειρία, δηλαδή από ακρόαση σε ρεαλιστικές εντάσεις φλατ, να μπορείς να παίρνεις ανάλογο αποτέλεσμα σε χαμηλή στάθμη. Δεν ξέρω με τι rig κάνεις μόνιτορ, αλλά ίσως θα χρειαζόταν ένα δεύτερο σεταπ με τέτοια χαρακτηριστικά γι αυτού του είδους την ακρόαση. Στην περίπτωση αυτή θέλει λίγο ψάξιμο για ένα ενισχυτή με καλή σχεδίαση του κυκλώματος. Υπάρχουν (υπήρχαν τουλάχιστον παλιότερα) ενισχυτές που είχαν μεταβλητό loudness με την ένταση. Πχ luxman. Αλλιώς εμπιστεύεσαι το αυτί σου και κάνεις ένα σεταπ με το eq σου. Και ακόμα καλύτερα είναι να το κάνεις με dynamic eq καθώς η καμπύλη μεταβάλλεται με τη στάθμη ακρόασης. Παλιά είχα ένα eq της behringer το deq 2496 πού έκανε τέτοια πράγματα.

o παραδοσιακός τρόπος αντιμετώπισης των συνεπειών που περιγράφει η καμπύλη των Fletcher Munson είναι το παραδοσιακό Loudness. Συνεπώς αν η μίξη γίνεται σε χαμηλές εντάσεις η λύση είναι να χρησιμοποιηθεί μιά ποιοτική επέμβαση loudness. Πλήν όμως οι καμπύλες αυτές δεν είναι σταθερές για κάθε άνθρωπο και ηλικία.

Ενας μεσος μπουζουξης ειναι απείρως καλυτερος. και ο ηχος του μ αυτη τη φρεγάτα ντιπ μάπα. Αλλα ο παίκτης σωστός.

τελικά έπρεπε φαίνεται να περιμένει 44 χρόνια.... Δεν έβαζε ο ταλαίπωρος στα ντουζένια του... ;D https://www.youtube.com/watch?v=1i4EnjRKVQw

εγώ έχω την 6ι6 και σπάζομαι στο δωμάτιό μου... ;D φαντάσου την 8ι8 σε ζωντανό

γιατί τί δεν καταλαβαίνεις?

Ε1. Όταν παίζουν 3 ένα διαφορετικό ακκόρντο είναι δύσκολο να ονομάσεις αυτό που βγαίνει. Γιατί ό καθένας παίζει το τάδε over τάδε, το τάδε + τάδε κλπ κλπ. Μετα βίας βγαίνει κι η τονική.... Ε2. Σε μιά κιθάρα υπάρχουν (τουλάχιστον) 2 τρόποι να χτυπήσεις ένα ακκόρντο. ένας είναι να τσιμπήσεις όλες τις νότες μαζί (πχ αλα smoke on the water) o άλλος να τις κάνεις strum (εδώ έχουμε και κάτω και πάνω). Στο strum δεν ακούγονται όλες οι νότες μαζί, αλλά σε διαδοχή. Κάθε νότα ακολουθεί την άλλη μετά από λίγα ms. Γι αυτό και αλλιώς ακούγεται το κάτω και αλλιώς το πάνω. Και αλλιώς το τσιμπητό. Τώρα αν θεωρήσουμε ότι ο κάθε παίκτης κάνει μια συγκεκριμένη κατεβασιά που διαρκεί 0.24s (δεν έβαλα τυχαίο νούμερο) αυτός που παίζει 6 χορδές η κάθε μιά θα χτυπηθεί ανά 0.04 Δηλαδή στο 0.04, 0.08, 0.12, 0.16, 0.20, 0.24 Αυτός που παίζει 4 θα χτυπήσει ανά 0.06 Δηλαδή στο 0.06, 012, 0.18 και 0.24 Αρα ο εγκέφαλος ακούει νότες στις χρονικές στιγμές 0.04, 0.06, 0.08, 0.12(2 νότες), 0.16, 0.18, 0.20, 0.24 (δυό νότες) Εννοείται ότι υπάρχι στο 0.04 η νότα του μπάσου που θεωρητικά διαρκεί περισσότερο ίσως και μέχρι το 0.24 και παραπάνω... και εννοείται ότι υπάρχει το decay κάθε νότας που αναμειγνύεται με την επόμενη, επόμενες.... (αυτό δημιουργεί μια μοναδική ηχητική αίσθηση που έστω και μια παράμετρο να αλλάξεις θα διαφοροποιηθεί) ΟΚ?