ναι....
α. για να μην σε κουράζω και να μην κουράζουμε και τον κόσμο....
you got a point and I got a point too...
Μ1 είναι κινητού μαγνήτη αν θυμάμαι καλά. Και επειδή εχω φάει τα λυσακα μου με τέτοιες συζητήσεις στα av fora καθώς και τα νιάτα μου (όπως και εσύ) ο θόρυβος στα χαμηλά είναι από διάφορους παράγοντες, όπως σκόνη, όπως αρχική ταινία, όπως ποιότητα βινυλίου, ρύθμισης βραχίονα, VTA ...διάφορα
Και εγώ ακούω σε δίσκους και τον θόρυβο, και σκρατς όπου και αν υπάρχουν (συνήθως δεν υπάρχει τίποτα και δεν ακούω τίποτα - υπάρχουν μόνο σε δίσκους από την εποχή που τους άκουγα με ένα κατρακύλι με βελόνα άροτρο ;D).
Αλλά είναι θέμα ψυχολογίας και διάθεσης.
Πχ το love devotion & surrender έχει τόση φθορά, επειδή στα 16 μου ήθελα να βγάλω τα σόλα και το έπαιζα στις 16 στροφές - ναι είχα τέτοιο "πικαπ" αλλά σήμερα το προτιμώ από το remaster cd που αγόρασα το 2002).
Όπως αντίστοιχα το Close up in Swing του Erroll Garner.
Όπως το ελληνικό βινύλιο του 1973 του dark side σε σχέση με το remaster 30ετίας του Guthrie. Χίλιες φορές το βινύλιο. Παίζει απίστευτα.
Θυμίζω όμως ότι εδώ δεν γίνεται σύγκριση των μέσων ψηφιακού και αναλογικού.
Απλά της αίσθησης που εισπράττει, όποιος "τρελλός" θέλει να το κάνει.
Το ότι σήμερα ένα dac έχει δυναμική περιοχή 130 db ενώ ένας consumer ενισχυτής δεν φτάνει με τίποτα τέτοια νούμερα σημαίνει ότι ακόμα τα μέσα δεν συμβαδίζουν ώστε να μπορει ο ακροατής να απολαμβάνει αυτό το χαρακτηριστικό.
Αν και υπάρχει γενικά η αντίληψη ότι η αναλογική ακρόαση είναι διαφορετική - για πολλούς προτιμητέα- και δεν είναι μόνο αίσθηση λόγου S/N ή κατωφλίου θορύβου.
Τελος πάντων, επειδή την έχω κάνει επανειλημμένα τη συζήτηση, με κουράζει, ιδίως με φίλους που συμφωνούμε σε πολλά άλλα. Αλλωστε εδώ συζητάμε κύρια για τα άλλα... Συνεπώς δέχομαι την άποψή σου, που τις περισσότερες μέρες του χρόνου ταυτίζεται με τη δική μου. Κάποιες μέρες ξυπνάει το αναλογικό διαολάκι μέσα μου...
β. Αν έχεις δική σου φωτό στο 123 με κοντά παντελονάκια ευπρόσδεκτη ;D