dimsonic

για μένα την διαφορά την κάνει το μπάσο, και για να είμαι ειλικρινής ο μπασίστας. Εντάξει, και εγώ υποτίθεται ένα φεγγάρι μπασίστας ήμουν, αλλά...άλλα τα μάτια του λαγού... (όσο χρόνο και προσπάθειες να κάνεις στο σπίτι με daws) Ο ήχος είναι στρογγυλός, πάταει γερά στο χρόνο, δεν διστάζει και γενικώς....καθαρίζει. Στο κομμάτι μια σωστή rhythm section κάνει τα πάντα εύκολα για τους κιθαρίστες.

υποτίθεται (όχι απλώς - έτσι ακούω στα κομμάτια σου) ότι 90% είσαι καθαρός. ή μήπως όχι και το χρησιμοποιείς πχ πάντα? το έχω και εγώ, και πάντα στο 0 το είχα, αλλιώς το θεωρούσα σχεδόν άχρηστο. Αν και τώρα μετά από μια μοντίφα είναι ακόμα πιό βολικό.

το είχα βάλει πριν λίγο καιρό σε μια προσπάθεια να το ξαναφτιάξω μόνος μου [soundcloud] [/soundcloud] Παρακάτω θα βρείτε την ηχογράφηση που κάναμε πριν 3 χρόνια, που είναι και η πιό πρόσφατη καταγραφή των a priori. Ακούγονται ο Ντάνης Τραγόπουλος, ο Δημήτρης Γουμπερίτσης, ο Σωτήρης Αναδολής και ο υποφαινόμενος. Για την ιστορία είναι ένα κομμάτι που έγραψα γύρω στο 1977 με τον Γιώργο Κωνσταντινίδη. Ουσιαστικά είμαστε ζωντανοί στο στούντιο μια και έξω, και μετά επιμελήθηκε ο Ντάνης στο σπίτικό του στούντιο την όλη δουλειά. Οι διαφορές με το πρώτο εκτός από τα τύμπανα που δεν είναι μηχανή και το μπάσο που το παίζει κανονικός μπασίστας, είναι ότι το κυρίως μέρος το παίζει στην Gibson του Κωνσταντινίδη ο Ντάνης. Μικρές διαφορές επίσης σε κάποια περισσότερα μέτρα σε κάποια θέματα ή διαφορετικοί τονισμοί εδώ και εκεί. Τις επόμενες μέρες ίσως καταφέρουμε να ανεβάσουμε μερικά ακόμα. [soundcloud] [/soundcloud]

κερί και λιβάνι.... ;D

ένα πολύμετρο κάνει λιγότερο από 10 ευρώ. και θα είναι πάντα χρήσιμο.

Να προσθέσω, επίσης οι άλλες που έχω είναι μια γριά tele deluxe, και δυό squier στρατο και τελε. Η dot ήρθε τελευταία με τη λογική ποτέ δεν θα γίνει η κύρια, αλλά...ποτέ δεν ξέρεις.... (ηταν και τζάμπα....) Για αρκετά jazzy πράγματα είναι μάνα, και σίγουρα δεν της έδωσα τον χρόνο που της αξίζει, αλλά ο έρωτας ήρθε με την μικρή tele. Που μου δίνει επίσης και τα jazzy. Πάντως με δυό καλούς (καλύτερους) μαγνήτες θα γίνει πύραυλος. Όχι ότι δεν έχει καλούς. Είναι μια χαρά, απλά είναι υψηλοί σε έξοδο, πρέπει να τους παίζεις χαμηλά, κανένα θέμα, και τα ποτενσιόμετρα ακούν αμέσως. Πιστεύω ότι αν πας στην σέρατον που είναι κουκλί, ήδη φτάνεις τα 600 και ΔΕΝ ξέρω, αν οι μαγνήτες της δεν θα θέλουν άλλαγμα. Ενώ με την dot παίρνεις κάτι πιό σπαρτιάτικο (όχι τόσα γούστα στην εμφάνιση) κοντά στην 335 και έχεις αέρα και να πεις έκανα λάθος δεν μου ταιριάζει, ή να πεις ρίχνω άλλα 200 για καλούς μαγνήτες. Δεν ξέρω αν με πιάνεις. Πάντως είναι η καλύτερη στιγμή για ψώνια, αν και αυτά τα Χριστούγεννα πέφτουν ΣΚ :P

Πριν απο κανα χρόνο, σκεφτόμουν για epiphone dot τον κλώνο της 335. Ήταν το μόνο προσιτό στα χρήματά μου σχεδόν δηλαδή 300-400 και είχα τους ίδιους φόβους. Σχεδόν την προγραμμάτισα, αφού την δοκίμασα πολλή ώρα στου Νάκα. Τελικά όλως τυχαίως μετά από δυό μήνες έπεσε το μάτι μου σε αγγελία και την πήρα σχεδόν άψογη με πολύ λιγότερα. Είναι άλλη αίσθηση, καθιστός ή αραχτός είναι πιό δύσκολη στο αγκάλιασμα, αλλά το μανίκι το συνηθίζεις αμέσως. Ηχητικά μου άρεσε, αμέσως, μου έδωσε αυτό που ήθελα. Βέβαια μετά, έπιασα κανονική tele και τα ξέχασα όλα. ;D Πάντως όποτε επανέρχομαι, καθώς το κέφι αλλάζει πολλές φορες σε μιά μέρα, όλες περνάνε από τα χέρια μου και η dot έχει την τιμητική της. Μελλοντικά θα βάλω και κάτι καλύτερο σε μαγνήτη. Πάντως είναι εξαιρετικά τιμια και καλοφτιαγμένη. Θα έλεγα να κατεβάσεις τον προϋπολογισμό στα μέτρα της και να χτυπήσεις μια. Λιγοστεύεις και το ρίσκο, να μη σου "κατσει". Και οι προτάσεις των άλλων είναι πολύ αξιόλογες. Εγώ σου λεω μόνο για πραγματική εμπειρία. Αυτό ξέρω.

Περαστικά του. Είναι ωραίος τυπος ...

πάντως όχι bias μόνο σου.

Μα το ξέραμε ότι ήταν πρώτος. ..

Δεν ξέρω αν είστε από άλλο πλανήτη, αλλά δεν θεώρησα ποτέ ότι μπαίνοντας στο Πολυτεχνείο τότε έκανα κάποιο θαύμα. Όλοι οι συμμαθητές μου είχαν πάει καλά. Βέβαια είχα και άλλους στόχους. Ο πατήρ (καλή του ώρα) είχε υποσχεθεί στερεοφωνικό (που τελικά ήρθε πριν την επιτυχία, δηλαδή....πως το λενε μπροστάντζα, οπότε δεν γινόταν να μην περάσω....και φυσικά αγορά κιθάρας - έστω απομίμηση... Τελικά οι στόχοι επετεύχθησαν και στο πρώτο έτος ήρθε η μαιμού στρατο, κάτι μπαράκια κάτι disco, τότε στις disco παίζαμε smoke on the water και in a gadda da vida.... ;D και αργότερα τα πιό σοβαρά πράγματα. Πάντως εκείνο που θεωρω τύχη είναι ότι κάτι απίστευτα άλμπουμ κυκλοφορούσαν και τα αγοράζαμε με τα χαρτζηλίκια μας όταν βγαίνανε...Και το θεωρούσαμε φυσιολογικό να ακούμε Trilogy, Fragile, Innervisions, Rock n roll animal, Caravanserai κλπ διαβάζοντας Φυσική του Μάζη και άλγεβρα του Τογκα.... Οι ELP ήταν για μένα το απόλυτο τότε και φέτος έχω πάθει διπλό σοκ.... :-[

3πλό ήταν το ζωντανό Welcome back my friends to the show that never ends πού ήταν το καλλιτεχνικό, εκτελεστικό και εμφανισιακό τους απώγειο. Το εξώφυλλο ήταν κάτι σε σκούρο καφέ προς μαυροβυσινί....δεν το συγκρατώ τώρα...(ούτε ξέρω πως εκτυπώθηκε εδώ σε σχέση με το εξωτερικό). Αποκτήθηκε λίγο πριν τις εισαγωγικές για το πανεπιστήμιο γυρω στο 1975 και το άκουγα με δόσεις και τύψεις μήπως γίνει αιτία και δεν περάσω ... ::)

το συγκεκριμένο είναι για μένα ό,τι καλύτερο έφτιαξε ο άνθρωπος αυτός. Όλες οι λεπτομέρειες, τα ανοιχτά ακκόρντα, οι συνηχήσεις, η φωνή, η ενορχήστρωση το χαλαρό σόλο στην κιθάρα και τέλος το mini moog συνθέτουν ένα μικρό αριστούργημα. Προηγήθηκε το Lucky man και φυσικά αργότερα ακολούθησε το Still you turn me on. Αλλά σαν αυτό...κανένα

Τους καταλαβαίνω κι εγω.... αλλα δεν τους ακούω

Αφού θα το έβαζες εσύ. ..

ποτέ δεν είναι αργά.... Ακου τώρα. Τουλάχιστον τα albums έως το Brain Salad Surgery και έλα με τον κηδεμόνα σου.... ;D Sorry αν ακούγομαι κάπως.... ::) αλλά πέρασα στο πανεπιστήμιο ακούγοντας αυτή τη μουσική ΟΤΑΝ φτιαχνότανε. (και δυστυχώς σήμερα τέτοια ΔΕΝ ξαναφτιάχνεται....πού και πού ίσως ...αντιγράφεται)

και εδώ στα....ντουζένια τους!

έπαιζε.... πριν 47 χρόνια.... ;D αυτό είναι πριν 6... αρκετά ...τίμιο για τα χρόνια τους

δεν έχει κάποια σχέση με τον μακαρίτη αυτό πάντως....

από τους θρύλους των γυμνασιακών μου χρόνων έμεινε μόνο το P.... :-\

Greg Lake: King Crimson and ELP star dies aged 69 - BBC News

Σπύρο, το δημοτικίζον με μπολικο fuzz στο τέλος είναι ο Ντάνης, και πάντα ήταν. Εγώ είχα το χαλαρό (και ανέμπνευστο :'( >:D) πρώτο σολο και μετά το τελικό του πρώτου μέρους όπως εδώ. Και τότε είχαμε φυσικά δυό φωνές στις κιθάρες που ντουμπλαρανε τη φωνή και κάτι ερωτοαπαντήσεις και κρατούσα περισσότερο τα μπόσκα ζωντανά γιατί τότε ο Ντάνης είχε και να τραγουδήσει. Όταν το ξανάφτιαξε, εγώ πέρασα μόνο αυτά τα σόλα και τα ακκόρντα στο τέλος και του τα έστειλα με το ταχυδρομείο ;D edit... δεν ξέρω καν αν το σόλο που λες στο τέλος είναι midi...αν και αποκαλύπτω ενδεχομένως μυστικά.. βέβαια τότε ήταν κιθαρα και ζωντανό (μια φορά παίχτηκε ζωντανά και μια εν μέρει πριν 7 χρόνια...)

Ετσι είναι αυτά. Αμα δεν εισαι παρων στο μιξαρισμα κανονίζουν αλλοι....παντως είναι παράξενο να προσπαθείς να παίζεις οπως πριν πολλα χρόνια.

Είσαι απαιτητικό κοινό!