πότε?
Μια μικρή ίσως βαρετή για πολλούς ιστορία:
Από τα 10-11 μια μικρή short scale ακουστική του Ανθομελίδη ήταν η μοναδική κιθάρα που υπήρχε στο σπίτι και ανήκε στον μεγάλο αδερφό.
Μ αυτήν ξεκίνησα και έφτασα μέχρι το 1975 στα 18 παίζοντας τα πάντα επάνω της, χωρίς να έχω πιάσει ηλεκτρική της προκοπής (?)
ήταν κάτι που απλά, φανταζόμουν.
όταν μάλιστα είχαμε κανονίσει για την πρώτη εμφάνιση, δεν είχα ούτε ενισχυτή ούτε κιθάρα.
Στο σχήμα με δυό κιθάρες μπάσο και τύμπανα, κάναμε πρόβες σε μια αποθήκη κάβας εναλλάξ (μιά ο ένας μια ο άλλος) οι κιθαρίστες με τους άλλους, κιθάρα μπάσο και μικρόφωνο σε έναν dubl-ex ενισχυτή.
Η κιθάρα του άλλου παιδιού μια απομίμηση Gibson τίποτα ιδιαίτερο.
Μια φορά που ήρθε ο Μιχάλης ο Χεντριξ στο υπόγειο με μιά απομίμηση φεντεροειδές με Galli 8άρες και την έπιασα στο χέρι, Στο πρώτο σήκωμα το χέρι μου έσπρωξε τις 8άρες σχεδόν να βγούν πάνω απ το μανίκι....
Εκεί είπα: ωπ! εδώ κάτι ενδιαφέρον γίνεται !
Δυό εβδομάδες μετά στο live δανείστηκα για μια βραδιά (πρωϊνό Κυριακής ήταν) την απομίμηση που είχε τότε ο Κωνσταντινίδης. Και εκεί είπα ωπ!
Η λεωφόρος που ανοιγόταν από την short scale φτηνή ακουστική με τις 12άρες σύρματα έστω πάνω σε μια απομίμηση φαινόταν σαν η βάση εκτόξευσης στο Καναβεραλ....
Λίγους μήνες μετά πέρασα στη σχολή και ήρθε η επιβράβευση, μια απομίμηση strat με σπιράλ καλώδιο. Τότε πραγματικά μπορούσα να παίζω όλα αυτά που ήξερα, χωρίς κανένα περιορισμό....έστω στη φάση εκείνη και χωρίς ενισχυτή....
και είπα πιο πάνω βαρετή για πολλούς σήμερα.
σήμερα ξεκινάει κάποιος και λέει: θέλω να μάθω κιθάρα, να πάρω gibson ή fender?