dimsonic

η μόνη διαφορά (και αυτό μετά λόγου γνώσεως) ήταν πάντα ο εξοπλισμός και κατα δεύτερο ρόλο η παραγωγή. Και το ίδιο και για πιό πριν, δηλαδή 70. Πχ ο Καρακαντάς που δεν τον πρόλαβα (είναι αλήθεια) ήταν απίστευτο χέρι. Στη Θεσσαλονίκη όσοι ακούσανε Παπαντίνα ή Δεληγιαννίδη έχουν να λένε... Ασχετο το πως βγαίνανε αυτοί σε δίσκο (ιδίως ο πρώτος αν βγήκε ποτέ)... Το ίδιο ισχύει και για τα αθηναϊκά ονόματα... τι να πούμε, για Μπουρμπούλια, για Πελόμα....μην πάτε αμέσως στις Ταξιαρχίες ή το Σιδηρόπουλο....αυτοί ήταν το 80. Ακούσατε τότε Ζαφειρέλη, Ζώη? Και όσα είπα πιό πριν, δεν τα είπα επειδή ....ΟΚ...ήταν ένα project που είχα στήσει κι ο ίδιος (το να παίξω το shine on) μισό χρόνο αφού βγήκε.... δεν μιλάω για τον εαυτό μου... κι ας κάρφωνα τις νότες και τα bends... αλλά αν είχες ακούσει ζωντανά μια φορά τον Γιώργο Σταμπόλη, δεν θα τα έλεγες αυτά... Και πολλοί ικανοί μουσικοί στη Θεσσαλονίκη, το 1976-1980 χρησιμοποίησαν σαν όχημα (ή αντίθετα χρησιμοποιήθηκαν) το σχήμα των 69 ακριβώς για το λόγο αυτό, να παίξουν δηλαδή με μηχανήματα ισάξια αυτών που φτιάξανε τις αρχικές επιτυχίες. Τέλος πάντων, παλιές ιστορίες, αλλά....ΔΕΝ συμφωνώ. Στην Ελλάδα υπήρχαν ανέκαθεν μεγάλα ονόματα σε όλα τα όργανα απλά δεν ήταν στον κατάλληλο χώρο ή περιβάλλον και δεν άνθισαν όπως έπρεπε. Είδατε τι φτιάχνανε οι Forminx εδώ και τι φτιάξανε πχ αργότερα ως Aphrodite's Child ή οι Sokrates εδώ και έξω με τον Βαγγέλη.

μην παίρνεις και όρκο... (ιδίως αν δεν το έζησες...) (και δεν είπε κανείς ότι δεν μπορούν οι σημερινοί...)

τουλάχιστον είναι όμορφες... (για ξεκίνημα)

με ωτοασπίδες.... (ή ακουστικά με Miles Davis...)

και επειδή τις βάζεις για τους άλλους, εμείς να μη δούμε δηλαδή.... ειλικρινά ΔΕΝ βλέπονται... ίσως βράδυ με σβησμένο το φως ...δεν ξέρω...)

ποίηση...

πολύυυυ πριν.... μούρη για κιθάρα είναι αυτή τώρα....

μα αφού είπαν είναι μαύρος.... ;D (το είδα και εγώ με τα ματάκια μου)

Βασικά έχουμε μεσογειακή διατροφή....

να πω ότι όταν είδα το βίντεο της σια το chandelier μου φάνηκε κάπως πιό συμπαθές. Ως ήχος μόνο στο ράδιο και μάλιστα στο αυτοκίνητο ήταν απωθητικός.

Κάνει πως κλαίει να νομίζουν οι ροκάδες ότι δυσκολεύεται...

ναι βρε.... και νομίζει ότι επειδή μου κάνει κάτι like σε Miles Davis οτι θα του χαριστώ... ;D

δεν είχα βίντεο στο αμάξι φίλος..... (κατά τα άλλα συμφωνώ, αλλά η ουσία του νήματος είναι άλλη....)

ξέρω βρε... (αν και κλέβει χρόνια στο fb....έχει βάλει φωτογραφία γυμνασίου...)

γάτες ή αριστογάτες? εδώ να φανταστείς γράφαμε σε σιντάκια τα τραγούδια από τις βιντεοταινίες για να τις ακούμε στο αυτοκίνητο. Βέβαια επένδυσα μελλοντικά. Τώρα θα την βάλω να μου τραγουδήσει το δικό μου άσμα...

έχω τραγουδήσει στην κόρη μου.... (μιλάμε ....νύχτες ατέλειωτες... Τι κουλουράκια, τι πεταλούδες, τι δεν περνάς, μέχρι στο τέλος Μαρίζα Κωχ και Κυπουργό και το χοντρό μπιζέλι χορεύει τσιφτετέλι..... άσε με τώρα....)

θολός βγήκε.... ::)

εγώ τραγουδάω πλην με ελάχιστη γκάμα και γενικά αδιάφορη φωνή... Αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτά που λες. έχω τις απορίες του νήματος.

Peter O' gvour?

και μένα μ αρέσει, αλλά να το πιάσουμε λίγο σε πιό σοβαρή βάση? νομίζω ότι μπορούμε >:(

μια άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση ήταν αυτή ένα κομμάτι που μισούσα, αλλά σιγά σιγά το χώνεψα... μου την έδινε στο κομμάτι αυτό η παραφθορα της λέξης begging που ακουγόνταν συνέχεια και επίμονα ως bagging....

δεν υπάρχουν τέτοιες απαντήσεις.

όπως πχ η υπερβολική χρήση του autotune.... από την πρώτη στιγμή το κομμάτι αυτό με απώθησε, και δεν ξέρω αν υπάρχει εκτέλεσή του χωρίς autotune ή αν στέκει γενικώς.