πάντως ειλικρινά θεωρώ μεγάλη τιμή να υπάρχει νήμα για μένα στο νοιζ.
καλώς ή κακώς για μένα η μουσική που με ενδιαφέρει φτιάχτηκε μεταξύ 64 και 75 βαριά βαριά.
Σίγουρα και μετά το 75 και σίγουρα και στο 80 και στο 90 φτιάχτηκαν πράγματα και στο 00 και στο 10 και στο 20.
Δεν με αφορούν.
Εχω δίσκους και ακούω μουσική (εκτός από κλασική) από το 1950, αλλά επικεντρώνομαι σε μουσική που παράχθηκε και την έζησα.
Πχ όταν κυκλοφόρησε και έμαθα ότι χτες, πριν ένα μήνα βγήκε το τάδε, το άκουσα στο ράδιο στην τηλεόραση και όχι να είναι σε έναν μεγάλο κουβά με μουσική απ όπου μπορούμε να ψαρέψουμε και να καταναλώσουμε και όχι να αφομοιώσουμε.
Μουσική που την άκουγα όταν έβγαινε, την άλλη μέρα την άκουγα ξανά και ξανά επί μέρες και μήνες.
Μουσική που μπήκε στο πετσί μου και δεν βγαίνει.
αντίστοιχα αν ακούσω μουσική της ίδιας εποχής (που δεν γνωρίζω) επειδή έχουν τα κοινά χαρακτηριστικά της εποχης μου φέρνουν αυτό το οικείο και μπορώ να την ακούσω πολύ πιό ευχάριστα σαν άγνωστη παρά με σημερινή άγνωστη.
Καθημερινά ακούω jazz του 60-70 ό,τι και να κάνω στο σπίτι και ξανά γυρίζω στη δεκαετία 70 αν θέλω να ακούσω ροκ.
Πιστεύω ότι για μένα η μουσική τέλειωσε το 1975 κάπου και ότι υπάρχει εκεί έξω μουσική από την εποχή αυτή που φτάνει για 10 φορές την υπόλοιπη ζωή μου.
Επίσης μπορώ να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου με 10-20 δισκους που μου αρέσουν πολύ ή και με 10.
Ασχετα αν έχω κάποιες εκατοντάδες στη συλλογή μου ή αν η διευρυμένη 10ετία των 70 για μένα είναι ακόμα ανεξάντλητη.
(σας συμπαθώ όλους btw - ο,τι και να ακούτε)
(τα υπαρξιακά προβλήματα της μουσικής αυτού του είδους τα έχω ξεπεράσει εδώ και περίπου μια 20 ετία και έχω συμφιλωθεί μαζί τους)
(αυτή τη στιγμή ακούω κάτι από το 1990, αλλά δεν ανατρέπει τα προηγούμενα που έγραψα)