dimsonic

πολύ καλό. Είναι στο κλίμα και ωραίες οι κιθάρες. Εμπνευσμένο γενικά. Δεν ξερω αν θα ασχοληθείς γενικά αλλά το έχεις

δεν είπαμε μπάσο από αυτό που βάζουν στις γελοιογραφίες.

Μιλάμε για synth bass.

Κάτω από 80hz εννοείται δεν έχει, αλλά και μάλλον κάτω από 200

εγω θα έβαζα ένα αβυσσαλέο μπάσο. Όχι απλώς μπάσο

1 λεπτό πριν, cigaret13 είπε

 

Τώρα πάει.... νά'ταν κι άλλο!

όνειρο ήταν και πάει...

πάνω που θα έλεγα ότι με άρεσε το ταμπούρο..

με κόψατε τη φόρα

και έλεγα πως έβγαλε κουδουνιστό ήχο σαν του ΣΦ

λεπόν

Φώτιε, το θυμάμαι το άσμα σου.

Είναι μακράν το καλύτερό σου, δεν ξέρω πως το γαργάλησες, ακούγεται μπόμπα.

Είχα ξεχάσει ότι έφκιανες και τέτοια

βάζω 5

37 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

 

Η υπόθεση

Όλα ξεκινούν ένα φθινοπωρινό βράδυ στις δέκα, όπου βρέχει καταρρακτωδώς. Στην απομονωμένη βίλα του εφοπλιστή Νέστορα Βρεττού (Αλέξης Δαμιανός) στο μικρό ιδιόκτητο νησί του κάπου στο Αιγαίο, βρίσκονται ο ίδιος, η κατά 25 χρόνια νεότερη σύζυγός του Έλενα (Νόνικα Γαληνέα), η κόρη του Μυρτώ (Ελένη Ερήμου), ο μνηστήρας της, Νίκος Κάρλος (Γιάννης Ευαγγελίδης) και οι υπηρέτες Θωμάς (Βασίλης Τσάγκλος) και Ντίνα (Μαρία Κωνσταντάρου).

Η βραδιά κυλά γεμάτη πλήξη, με τη Μυρτώ να παίζει πιάνο, το Βρεττό και το Νίκο να έχουν αφοσιωθεί σε μια παρτίδα σκάκι και την Έλενα να ξεφυλλίζει διάφορα περιοδικά και να νιώθει εγκλωβισμένη σ’ ένα κόσμο που δε θέλει. Ξαφνικά, μια σκιά εμφανίζεται στο παράθυρο και την τρομάζει. Τη στιγμή που άπαντες προσπαθούν να την πείσουν ότι έκανε λάθος, ακούγονται έντονα χτυπήματα στην πόρτα. Ο Θωμάς ανοίγει και βρίσκεται μπροστά σ’ ένα νεαρό κι άγνωστο άνδρα (Αλέκος Αλεξανδράκης), ο οποίος είναι μουσκεμένος ως το κόκαλο και προφασιζόμενος ένα ατύχημα με το αεροπλάνο του, ζητά να μείνει εκεί για ένα βράδυ.

 

Όπως είναι φυσικό, το γεγονός ότι αρνείται να πει το όνομά του και γενικότερα οτιδήποτε τον αφορά, αναγκάζει τους κατοίκους της βίλας να τον βλέπουν με δυσπιστία. Παρόλα αυτά, ο Βρεττός του δίνει την άδεια να μείνει για μια νύχτα στο καμαράκι του Θωμά, παρά τις αντιρρήσεις των υπολοίπων, που φοβούνται μήπως έχει έλθει με κακό σκοπό, δηλαδή να τους ληστέψει ή να τους σκοτώσει. Επιπλέον, τις υποψίες τους ενισχύει ο χαρτοφύλακας-βαλίτσα που κρατά και είναι δεμένος με αλυσίδα στον καρπό του χεριού του…

Η Μυρτώ είναι εκείνη που από την αρχή θα τον υποστηρίξει, καθώς φαίνεται να γοητεύεται από τον άγνωστο κι αινιγματικό άνδρα, τον οποίο θ’ αποκαλεί εφεξής «παράξενο ταξιδιώτη». Τον επισκέπτεται και του κάνει συντροφιά, μέχρι όμως που αντιλαμβάνεται ότι εκείνος ξέρει πολλά για το παρελθόν της, μέσα από διάφορα υπονοούμενα που αναφέρει στα λόγια του.

Συγκεκριμένα, η Μυρτώ όταν βρισκόταν για σπουδές στην Ιταλία, είχε κατηγορηθεί ότι δολοφόνησε τον αρραβωνιαστικό της Μαρτσέλο -διάσημο οδηγό αγώνων αυτοκινήτου- δίνοντάς του ναρκωτικά, με αποτέλεσμα να πέσει με το αμάξι του στο γκρεμό, ενώ η ίδια είχε βγει απ’ αυτό λίγα λεπτά πριν. Το τραγικό γεγονός, είχε ως αποτέλεσμα να πάθει ισχυρό σοκ και ολική αμνησία η αδερφή του Σύλβια, διάσημη τραγουδίστρια, που δεν είναι άλλη από την Έλενα, νυν κυρία Βρεττού.

Η κατάθεση του Νίκου έσωσε τη Μυρτώ τότε, ωστόσο την «υποχρέωσε» σ’ έναν αρραβώνα που δεν ήθελε, καθώς εκείνος πλέον την κρατούσε στο χέρι. Ωστόσο, αμφότεροι φοβούνται μήπως η Έλενα ανακτήσει τη μνήμη της και θυμηθεί τι έγινε εκείνο το βράδυ. Στην πορεία της σειράς, ο Νίκος θα συλληφθεί για εμπορία ναρκωτικών, ενώ η Μυρτώ αρχικώς θα εξαφανιστεί και προς το τέλος της σειράς θα μαθευτεί ότι έπεσε στο γκρεμό με το αυτοκίνητό της και σκοτώθηκε…

 

Ο Νίκος από την αρχή είναι αρνητικά διακείμενος έναντι του ξένου και του φέρεται απότομα κι εχθρικά. Όμως, ο Βρεττός προσπαθεί να τον προσεγγίσει και να μάθει ποιος είναι, με σκοπό να τον αφήσει να φύγει αμέσως. Όλα αλλάζουν όταν βλέπει στα χέρια του επισκέπτη μια ταμπακιέρα. Είναι εκείνη που είχε βάλει μέσα στο σεντόνι με το οποίο τύλιξε τον τότε δίχρονο γιο του κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αφήνοντάς τον στα χέρια του λοχαγού Νικολάου Αρσένη, προκειμένου να τον γλιτώσει από βέβαιο θάνατο.

Ο ίδιος, προσπάθησε και τελικώς κατάφερε να ξεφύγει από τα πυρά των Γερμανών, αλλά το παιδί του δεν το είδε ποτέ έκτοτε και δεν ήξερε το παραμικρό για την τύχη του. Πιστεύει λοιπόν ότι ίσως αυτός ο ξένος γίνει αφορμή να μάθει τι απέγινε ο γιος του. Όταν τον ρωτά, εκείνος του απαντά ότι η ταμπακιέρα ήταν του πατέρα του κι ότι του την κληροδότησε. Ο Βρεττός του λέει την ιστορία του χαμένου παιδιού του κι αρχίζει ξανά να ελπίζει μετά από τόσα χρόνια ότι θα καταφέρει να βρει την άκρη του νήματος. Έτσι, αποφασίζει να κρατήσει κοντά του τον ξένο, παρά τις αντιρρήσεις των υπολοίπων…

Οι μέρες περνούν, συμβαίνουν διάφορα περιστατικά και ουδείς καταφέρνει να μάθει ούτε ποιος είναι ο επισκέπτης, ούτε τι ψάχνει. Παράλληλα, δείχνει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι ξέρει πολλά και δε συμφέρει σε κανένα να τον διώξει, ή να τον σκοτώσει. Κάποια στιγμή, πλησιάζει την Έλενα και προσπαθεί να την κάνει να θυμηθεί το παρελθόν της. Στην αρχή, εκείνη για κάποια δευτερόλεπτα φέρνει στο νου της εικόνες απ’ αυτό, αλλά μένει εκεί.

Όμως, ένα χτύπημα στο κεφάλι από άγνωστο χέρι, θα γίνει η αφορμή σιγά-σιγά να φέρει στο μυαλό της τα πάντα. Πέραν του θανάτου του αδερφού της και την εμπλοκή της Μυρτώς και του Νίκου, αποκαλύπτεται ότι σε ηλικία 17 ετών παντρεύτηκε κι έκανε ένα παιδί με τον ξένο που φιλοξενεί ο άντρας της, ο οποίος ήτανε πιλότος και μετά από ένα αεροπορικό ατύχημα, απολύθηκε από την εταιρεία που εργαζόταν κι έγινε αλκοολικός. Η Έλενα (Σύλβια στην πραγματικότητα) τον χώρισε κι απομακρύνθηκε απ’ το παιδί της, καθώς το «χτίσιμο» της καριέρας της στο τραγούδι απαγόρευε να είναι παντρεμένη και μητέρα. Εκείνος, βρέθηκε στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής σε κλινική απεξάρτησης κι έπειτα από χρόνια προσπάθεια, κατάφερε να σταματήσει το ποτό…

 

Στο μεταξύ, στο νησί του Βρεττού κρύβονται δύο μεγάλα μυστικά. Το ένα αφορά αρχαιοκαπηλία, καθώς διάφοροι ψαράδες βρίσκουν αρχαία ευρήματα και τα κρύβουν σε μια σπηλιά με σκοπό να τα πουλήσουν και το άλλο, μιαν ιστορία που έχει τις ρίζες της στην Κατοχή. Αυτός είναι και ο λόγος που έχει έλθει στο νησί ο ξένος, καθώς θέλει να βρει τον προδότη που οδήγησε στο θάνατο τον πατέρα του (όπως πιστεύει), λοχαγό Αρσένη.

Όμως, δεν είναι ο μόνος που ψάχνει. Υπάρχουνε και κάποιοι που αναζητούν επτά κούπες, που περιέχουν κάτι πολύτιμο. Γι’ αυτές θα γίνουν απαγωγές, απόπειρες δολοφονίας και θα σχηματιστεί ολόκληρο δίκτυο για να φτάσουν στα χέρια εκείνων που θέλουν ν’ αξιοποιήσουν το περιεχόμενό τους. Ποιο είναι αυτό όμως; Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, ο Βρεττός ήταν επικεφαλής μιας αντιστασιακής ομάδας με την επωνυμία Κ-13. Μέλη της ήταν ακόμα έξι άνδρες και αποστολή της, η φυγάδευση και διάσωση πατριωτών από τα γερμανικά πυρά.

Κάποτε, έσωσαν ένα μεγάλο Ιταλό επιστήμονα ονόματι Φακέτι (που ήταν ο πατέρας της Έλενας ή Σύλβιας) κι εκείνος για να τους το ανταποδώσει, χάρισε από μια κούπα στον καθένα, στη βάση της καθεμιάς από τις οποίες υπήρχε ένα στοιχείο από το χημικό τύπο μιας μεγάλης επιστημονικής ανακάλυψής του. Αυτό λοιπόν είναι «το μήλο της Έριδος»…

 

Υπάρχει όμως και μια βαριά σκιά μεταξύ των μελών της Κ-13. Κάποιος πρόδωσε τις κινήσεις του λοχαγού Αρσένη και τον οδήγησε στο θάνατο. Τόσο ο Βρεττός, όσο και ο ξένος ψάχνουν να βρουν ποιος είναι, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Το κουβάρι θ’ αρχίσει να ξετυλίγεται όταν ο εφοπλιστής θα κλειδώσει τον άγνωστο επισκέπτη στο υπόγειο της βίλας του, όπου αποκαλύπτεται ότι δεν είναι μόνος του.

Εκεί, βρίσκεται κλεισμένος κι ένας μεγάλος σε ηλικία άνθρωπος, ο οποίος δε φαίνεται να έχει ιδιαίτερη επαφή με το περιβάλλον. Είναι ο Μάνθος Κιούσης (Θάνος Κωτσόπουλος, που έπαιζε διπλό ρόλο ως δίδυμος αδελφός του Μάνου Κιούση), μέλος κι αυτός της Κ-13. Ο ξένος θα προσπαθήσει να του εκμαιεύσει την αλήθεια, όμως δε θα τα καταφέρει σε πρώτη φάση…

Κάποια στιγμή, ο Βρεττός θα καλέσει όλα τα μέλη της ομάδας στο σπίτι της Ελίζας (Καίτη Λαμπροπούλου), προκειμένου να συζητήσουν και τελικώς ν’ ανακαλύψουν ποιος είναι ο προδότης. Εκτός του ίδιου και του ξένου, παρίστανται ο τελώνης Αλεξάκης, ο δάσκαλος Ρέππας (Νίκος Κούρος), ο καπετάν Μουγγρής (Σπύρος Καλογήρου) και οι δίδυμοι αδελφοί Μάνθος και Μάνος Κιούσης. Ο δεύτερος, είναι ένας πάμπλουτος επιχειρηματίας, ο οποίος μετά την Κατοχή βρέθηκε ξαφνικά με αμύθητα πλούτη, χωρίς ποτέ να εξακριβωθεί με ποιο τρόπο τα απέκτησε…

Η συζήτηση ξεκινά και όσο προχωρά, η «ετικέτα» του προδότη συνεχώς αλλάζει «κάτοχο», καθώς για όλους υπάρχουνε στοιχεία που επιβαρύνουν τη θέση τους. Φτάνουνε στο σημείο να κατηγορήσουν ακόμα και το Βρεττό, τον τότε αρχηγό τους και μάλιστα, αποφασίζουν ν’ απονείμουν δικαιοσύνη σκοτώνοντάς τον. Ωστόσο, την τελευταία στιγμή φτάνει ένα ανώνυμο γράμμα, που αναφέρει ότι ο προδότης είναι ο Μάνος Κιούσης.

Εκείνος αρνείται κάθε κατηγορία, αλλά στην πορεία αποκαλύπτονται συντριπτικά στοιχεία εναντίον του. Έκλεψε 4.000 λίρες από τον Αρσένη που τις προόριζε για ενίσχυση του αγώνα εναντίον των Γερμανών, τον πρόδωσε σ’ εκείνους και με βάση αυτά τα χρήματα, ξεκίνησε την επιχειρηματική δραστηριότητά του…

Ωστόσο, δεν πλήρωσε ποτέ για το έγκλημά του. Και τούτο, γιατί στη θέση του δέχτηκε να «θυσιαστεί» ο δίδυμος αδελφός του Μάνθος, καθώς ο Μάνος ήδη είχε οικογένεια κι ένα παιδί. Οι Γερμανοί κυνήγησαν το Μάνθο πιστεύοντας ότι είναι ο αδελφός του και ο Βρεττός τον έσωσε, κρύβοντάς τον για σχεδόν 30 χρόνια στο υπόγειο της βίλας του…

 

Αφού λοιπόν αποκαλύπτεται ο προδότης, έρχεται και η ώρα και για τον ξένο να φανερώσει το όνομά του. Λέγεται Αλέξης Αρσένης και είναι γιος του νεκρού λοχαγού. Η απόφαση θανάτου για τον ένοχο δεν αλλάζει κι έτσι, ο Βρεττός βγάζει ένα όπλο κι ετοιμάζεται να πυροβολήσει το Μάνο Κιούση. Εκείνος, στην προσπάθειά του ν’ αμυνθεί, αρπάζει ένα πορτατίφ για να το πετάξει στον επίδοξο δολοφόνο του. Ωστόσο, το καλώδιο του φωτιστικού ακουμπά σε μέταλλο, προκαλεί βραχυκύκλωμα και ο Κιούσης πεθαίνει από ηλεκτροπληξία, πριν ο Βρεττός προλάβει να τον σκοτώσει…

Μετά από όλα αυτά, αρχίζει η τελευταία φάση της σειράς, με την αναζήτηση του γιου του Βρεττού. Ο εφοπλιστής γνώριζε από τον ίδιο το λοχαγό Αρσένη ότι δε μπορούσε να κάνει παιδιά, λόγω ανικανότητας. Συνεπώς, αποκλείει το να είναι παιδί του ο Αλέξης κι έχοντας στο μυαλό του και την ταμπακιέρα που είδε, σχεδόν βεβαιώνεται ότι είναι δικό του. Συναντάται με τον αδελφό του λοχαγού, το Χριστόφορο Αρσένη (Νίκος Χατζίσκος), ο οποίος επιμένει ότι ο Αλέξης είναι ανιψιός του και φτάνει στο σημείο ακόμη και ν’ απειλήσει με θάνατο το Βρεττό.

Όμως, η αλήθεια βγαίνει στο φως. Το πιο τρανταχτό στοιχείο, είναι ένα φυλαχτό που έχει στην τσέπη του ο Αλέξης, το οποίο του έδωσε ο θείος του. Το δείχνει στο Βρεττό κι εκείνος τρέμοντας από συγκίνηση, του λέει ότι του το είχε δώσει η τροφός του για να τον φυλάει, λίγο πριν τον αφήσει δύο ετών στα χέρια του Αρσένη. Σε συνδυασμό μ’ ένα σημάδι στο στήθος που έχει ο Αλέξης, διαλύονται και οι τελευταίες αμφιβολίες ότι είναι ο χαμένος γιος του Βρεττού…

Το πιο τραγικό πρόσωπο όλης αυτή την ιστορία είναι η Έλενα, καθώς πλέον καταλαβαίνει ότι παντρεύτηκε πατέρα και γιο και γέννησε ουσιαστικά το εγγόνι του Βρεττού, που ήταν ο δεύτερος άνδρας της. Το παιδί που έχει με τον Αλέξη είναι ο Τζιοβάνι, ο οποίος κρατείται σ’ ένα κότερο. Ωστόσο, οι αρχές καταφέρνουν να τον απελευθερώσουν και ο Αλέξης τον κρατά στην αγκαλιά του μετά από χρόνια. Όμως, η Έλενα δε μπορεί να κάνει το ίδιο, καθώς εκείνος έχει πει στο παιδί ότι η μητέρα του σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα. Και τούτο, για να μη πληγωθεί από την αποκάλυψη ότι το παράτησε για ν’ ακολουθήσει καριέρα τραγουδίστριας…

 

Στο τέλος, ο Βρεττός αποφασίζει να σπάσει την κούπα που έχει στα χέρια του και που τόσα δεινά έφερε στον ίδιο και στην οικογένειά του. Πηγαίνει με τον Αλέξη στο υπόγειο, του αποκαλύπτει πού είναι κρυμμένη και τη στιγμή που πάει να τη σπάσει, εμφανίζεται ένα γαντοφορεμένο χέρι κρατώντας όπλο και του ζητά την κούπα, αλλιώς θα σκοτώσει τον Αλέξη. Ο Βρεττός δεν είναι διατεθειμένος να θυσιάσει το γιο του και σηκώνει ψηλά την κούπα για να τη σπάσει. Όμως, δέχεται τέσσερις σφαίρες και πέφτει νεκρός. Ο άγνωστος δολοφόνος χάνεται και ο Αλέξης θρηνεί το χαμό του πατέρα του, που δεν πρόλαβε να χαρεί.

Μετά την κηδεία του, αποφασίζει να εγκαταλείψει το νησί και να φύγει μόνος, ξεκινώντας μια νέα περιπέτεια: Να βρει το φονιά του Βρεττού. Αποχαιρετά το παιδί του, αφήνοντάς το στον Αρσένη και μη αποκαλύπτοντάς του την αλήθεια, καθώς και την Έλενα και πηγαίνει στο λιμάνι, ώστε να πάρει το καΐκι για απέναντι. Στην τελευταία σκηνή, ο Μάνθος Κιούσης θρηνεί πάνω από τον τάφο του Βρεττού, σπάζοντας τη γεμάτη συμφορές και θανάτους κούπα. Και η τραγική ειρωνεία: Αυτή που είχε ο Βρεττός, ήταν απλώς ο «οδηγός». Ο χημικός τύπος, ήτανε στις υπόλοιπες έξι…

δεν πιστεύω να το πληκτρολόγησες όλο αυτό?

εσύ παιδί μου δεν είσαι συνθέτης. 

Είσαι ο παράξενος ταξιδιώτης ... (αν είχες γεννηθεί τότε να το προλάβεις) 

(θα το ακούσω μετά. Ξεκινάω πάντα με το εξώφυλλο)

καλό.

Λίγο δουλειά θέλει στη φωνή.

Εννοώ ότι είσαι πιό δυνατός στη σύνθεση ενορχήστρωση.

Το μέρος που μπαίνει το μπεντιρ, έρχεται λίγο άκομψα και εκεί η απαγγελία δεν ταιριάζει απόλυτα με το υπόλοιπο.

Όμως έχει πολύ καλά στοιχεία που σίγουρα θα τα μάζευε ένας παραγωγός.

Πολύ καλό σε γενικές γραμμές.

Μου θύμησε παραγωγές της Joni Mitchell, εποχής 70 κάτι.

Δεν γνωρίζω για συντελεστές και λεπτομέρειες ηχογράφησης, θα με βοηθούσαν να λύσω και απορίες που έχω στο άκουσμα.

Γενικά όμως η παραγωγή έχει σκαμπανεβάσματα. Είναι άνιση. Εχει αδειάσματα και απλώς μετρίως γεμάτα μέρη.

Της λείπουν τα κρεσέντα, το φουλ γέμισμα που χρειάζεται στα κρίσιμα σημεία.

Εκεί είναι είναι που θέλει όγκο που δεν υπάρχει.

Και εκεί είναι που ο ρόλος του Φώτη είναι άχαρος, διότι κάτι πάει να γίνει και ακούγεται και λίγη κιθάρα, ενώ έπρεπε να γίνει χαμός.

1 λεπτό πριν, Superfunk είπε

 

Σωστός ,δίεση it is  :)

τουλάχιστον τέτοιο pitch το καταλαβαίνουμε ! 

6 λεπτά πριν, Superfunk είπε

 

Ζε αντορ Αζναβουρ :) ,ακουγε με μανία η μητέρα μου και μπορεί να έχει εντυπωθει στο DNA μου,αν θυμηθείς πες μου το κομμάτι. 

95% είναι Αζναβούρ.

Αλλά λόγω ανεπάρκειας γαλλικών δεν μπορώ να το θυμηθώ. Θα πρέπει να στο ...τραγουδήσω.

Είναι σχετικά πρόσφατο υπολογίζω γύρω στο 80 και τον συνοδεύουν ...κοπέλαι...

Εφαγα καμια ώρα ψάχνοντας στα σποτιφάγια, αλλά ακόμα ...δεν.

Θα δούμε

το κομμάτι έχει όντως νέα στοιχεία στην παραγωγή, αν και το γενικό πλαίσιο είναι αυτό που μας έχεις συνηθίσει.

Εκτός από τους τονισμούς του θέματος στην αρχή που παραπέμπουν στο γνωστό el bimbo (σιγά μη δεν στο έλεγα ) βλέπω μια μικρή αθέλητη σίγουρα "αναφορά" στο .18 και .35 στο γύρισμα σε γνωστό άσμα του Aznavour που τώρα μου διαφεύγει ο τίτλος.

Γενικά τα τύμπανα είναι λίγο πίσω στο μιξ στα σόλα των πλήκτρων.

Το τέλος δεν μου άρεσε.

Αφήνει μια αίσθηση ...δίεσης

1 ώρα πριν, Superfunk είπε

 

Δωσε τους μια εΦκερια ινε καλα 

βλέπεις φαρφίσα?

είναι καλό!

13 λεπτά πριν, Superfunk είπε

 

Οι στίχοι στο κομματι της Ντενιση τουλάχιστον  σε αρέσουν?

 

δυσκολονόητοι να πω την αμαρτία μου

10 λεπτά πριν, Superfunk είπε

 

Γιατί ρε συ;

Τι έκανε η ΜΙΜΗ ΝΤΕΝΙΣΗ;

Εγώ πάντως της έχω γράψει και άσθμα, το έχει σκηνοθετήσει ο @matawan

 

εσύ είσαι ατάλαντος

Μόλις τώρα, fusiongtr είπε

Εγώ προτείνω, να βγάλουν και merchandise οι δημιουργοί.

Να μπορούμε δηλαδή να αγοράσουμε μπλουζάκια Superfunk, cos_dr, dimsonic, gkourmoul1, LK, κλπ.

Και με τίτλους κομματιών επάνω αν θέλουμε.

Να βγάλουν και τα παιδιά κατιτίς, και να εξαπλωθεί η φήμη τους περισσότερο.

όχι ρε

αμα δεν μπεις και συ στον στίβω μάγχης δεν κατεβαίνουμε

φούζιος με σήμα τη μπύρα

1 λεπτό πριν, cos_dr είπε

Να φτιάξουμε ένα τέτοιο του noiz, ένα topic ΓΚΟΥΛΑΓΚ να βάζουμε τιμωρημένους και να φτιάξουμε μουσικά παιχνίδια να τους βάζουμε οι υπόλοιποι και άμα χάνουν να τους διαγράφουμε από τα μέλη και ο τελευταίος που θα μείνει θα του επιτρέπουμε πάλι πλήρη πρόσβαση στο forum και θα του δίνουμε και μια Gibson δώρο.

 

νταξ, αλλά να ψηφίζει και το κοινόν. Όπως στο σουρβαιβορ

20 λεπτά πριν, cos_dr είπε

Να πέσουν τιμωρίες.

 Να τιμωρηθούν και οι δημιουργοί.

 χαχααχαχαχαχ

στα γκούλαγκ. Σαν τον Ιβαν Ντενίσοβιτς

2 ώρες πριν, LK είπε

Εγώ μια συμβουλή έχω να δώσω.

Μην εγκλωβίζεστε στην περσόνα που νομίζετε ότι χτίσατε σε ένα forum ή στο FB ή στο ινστα ή όπου αλλού.

 

Εξετάστε αν νομίζετε ότι αυτά που γράφετε σε μία κριτική θα ήταν ακριβώς τα ίδια (σε ύφος και λέξεις) και στην δια ζώσης επαφή . Αυτό για τους κριτές.

 

Από την άλλη οι κρινόμενοι ,εξετάστε αν αυτά που σας είπαν , θα σας ενοχλούσαν ή θα σας χαροποιούσαν αν είχατε πρόσωπο με πρόσωπο τον κρίνοντα  ....και αν τελικά βλέποντας με ποιόν έχετε να κάνετε άξιζε τον κόπο να θυμώσετε ή να ευτυχήσετε....

καλές οι συμβουλές σου αλλά κακώς απευθύνονται σε β πληθυντικό.

Επρεπε να έχουν συγκεκριμένο αποδέκτη.

Ως προς τα δύο σκέλη εξ ίσου.

Εχουμε κάνει αγώνα στο νόιζ να διατηρήσουμε ένα υψηλό επίπεδο μουσικής παραγωγής από ερασιτέχνες και να ενθαρρύνουμε σε κλίμα ευγένειας τις όποιες προσπάθειες διορθώνοντας τα λάθη.

Δεν νομίζω κανείς να έχει διάθεση να ανεχθεί ούτε την σαβούρα ούτε την γείωση.

8 ώρες πριν, cos_dr είπε

 

 Θέλω να το πω αυτό λοιπόν και εξ άλλου ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ και ΟΛΟΙ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ δεν έχω να αποδείξω ξανά τίποτα.χαχαχαχαχαχαχχαχα

ναι, αλλά εσύ είσαι κουμουνιστής

εντελώς φιλικά

μας έχεις κουράσει

Από την μέρα 1 ξεκίνησες με το "το κομμάτι είναι χάλια βάζω ένα επειδή δεν έχει μηδέν"

Τα κομμάτια που ανεβάζεις είναι επιεικώς άθλια (δικός σου χαρακτηρισμός - δεν υπάρχει τίποτα προσωπικό - προσπέρασέ το)

και στην τελική δεν μας έχεις πείσει ότι διαθέτεις τα εχέγγυα ώστε να μπορεί κάποιος να δώσει βάρος στα τσεκουρώματα σου.

Όλοι στο λένε όμορφα και απλά.

Βγάλε αυτή την αρνητικίλα. Ειλικρινά απορώ με την υπομονή των αντμίν. Αν είχα πρόσβαση στο κουμπί θα το είχα πατήσει εδώ και κανα χρόνο.

και όπως είπε ο ΛΚ παραπάνω.

Ο καυγάς στο νετ ήταν στο 2010.

Μη μας βάζεις σε τέτοια λουμπα πάνω που το ξεχάσαμε

Στις 3/4/2022 στις 9:24 ΠΜ, Superfunk είπε

Ανεβαζω και ενα mix με "normal" φωνη

 

 

 

Νίκο, νομίζω ότι με νορμάλ φωνή είναι πολύ καλύτερο. Δεν ξέρω τι ατμόσφαιρα θέλατε να δώσετε με την πρώτη έκδοση.

Αλλά....νομίζω ότι η φωνή του Γιώργου βγάνει περισσότερο ένρινη από όσο πρέπει για τα γούστα μου. Αν ήταν στο χέρι μου θα διάλεγα μικρόφωνο και άλλες σχετικές τεχνικές ώστε να κόψω την ένρινη αίσθηση.

(Νίκο, και Γιώργο)

επειδή βλέπω να σβήστηκαν ποστς...

Όσο και να μη σου αρέσει κάτι, δεν μπορεις να χαρακτηρίζεις ένα κομμάτι άθλιο και μάλιστα από κάθε άποψη.

Τι εννοείς κι όλας δηλαδή κάθε άποψη?

Στιχουργικά

Συνθετικά

Εκτελεστικά

Ηχογράφηση παραγωγή

Εφ όσον λοιπόν σπεύδεις και επιμένεις τεκμηρίωσε τους παραπάνω τομείς για να καταλάβουμε τι δεν σου άρεσε. 

Οι αφορισμοί είναι εύκολοι.

και ειλικρινά δεν έχω καμία διάθεση να κάνω τον δικηγόρο των συντελεστών, μπορούν και μόνοι τους. Αλλά δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η τακτική που δυστυχώς είναι επαναλαμβανόμενη.

και επι πλέον

(χωρίς να σε γνωρίζω εκτός από το διάστημα που βλέπω να γράφεις και να ανεβάζεις)

νομίζεις (σύμφωνα με όσα έχεις παρουσιάσει εδώ) ότι έχεις την δυνατότητα να κρίνεις με τέτοιο απαξιωτικό τρόπο την δουλειά των άλλων που εδώ και πολύ καιρό χαίρουν της εκτίμησης του συνόλου των μελών του νοιζ που τα έχουν ακούσει?

Ειλικρινά θέλω να μάθω

1 ώρα πριν, PAL είπε

Γιατί; 

εντάξει, να λέμε και του στραβού το δίκιο