kwstas79

Αυτό που συμβαίνει πάντως στην συντριπτική πλειοψηφία στα 24-ταστα όργανα είναι να σπρώχνουν τον neck μαγνήτη προς τα πίσω.

Έτσι σε θέλω, χώσε και σώσε. Δύο διπλοί άλλωστε είναι καλύτεροι από έναν, οι τρεις βέβαια αγγίζουν την τελειότητα.

Το "πρόβλημα" είναι κυρίως στον neck μαγνήτη, ο οποίος αναγκαστικά θα πάει λίγο πιό κοντά στην γέφυρα. Ηχητικά αυτό σημαίνει λίιιιγο περισότερα πρίμα και definition. Πιστεύω πως δεν θα είναι μεγάλη διαφορά πάντως. Τον bridge μπορείς να τον βάλεις σε ανάλογη θέση με π.χ. μια Les Paul, αν και λόγω γέφυρας κυρίως ΔΕΝ θα έχεις τον ίδιο ήχο με την Les Paul. Γιαυτό μάστορα μην μου αγχώνεσαι, Herr Jasemaster, όντως το slanted είναι γκάβλα, πιθανόν όμως να υπάρχει πρόβλημα με το string spacing. Μια λύση είναι να βάλεις διπλό στην θέση bridge και για την θέση neck έναν slanted P-90 για θέση bridge, με πιό αραιά polepieces. Με πιάνεις;

Αν φτιάξεις μια κιθάρα με 24 τάστα, τότε θα αναγκαστείς να "στριμώξεις" τους μαγνήτες, θες δεν θές. Από την στιγμή που θα φτιάξεις κάτι ξεχωριστό, γνώμη μου είναι να μην κολλήσεις σε ήδη υπάρχοντα σχέδια, άλλωστε οι κανόνες υπάρχουν για να καταρρίπτονται. Π.χ. μια headless με 2 Ρ-90 θα ήταν μούρλια.

Το πολύ-πολύ να μην έχουν τόσο μεγάλες διαφορές ηχητικά όπως σε μια στρατ, που είναι πιό "απλωμένοι" οι μαγνήτες, για παράδειγμα ο neck δεν θα είναι τόσο μπασαριστός σε σχέση με τον bridge. Αctive δεν είναι τούτο το "κουπί"; Αν ναι, τότε δεν έχει και τόσο σημασία.

Δεν εννοώ ότι είναι παιδικό ή κακοφτιαγμένο. Πολύ απλά σε κάποιους ... άσχετους προφανώς ... ΔΕΝ αρέσουν τα υπερβολικά πρίμα/μπάσα που έχουν τα active όργανα (άσε που συνήθως ακούγονται εντελώς ψεύτικα).

http://advancedmasturbation.com/

[superfuck mode=on] Mόνο παραδοσιακό δεν είναι το συγκεκριμένο "κουπί" καθώς έχει ACTIVE ηλεκτρονικά. Αν θες να σε κοροϊδεύουνε όλοι σου οι φίλοι που το μπάσο σου δουλεύει με ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ πάρτο. [superfuck mode=off] Για τους παραπάνω λόγους άκουσε το πρώτα και μετά κρίνε.

Ένα από τα αγαπημένα μου είναι το Metanoia, απίστευτό rhythm section λέμε.

Μπα, συνήθως αγγαρεύω την μάνα μου να ζυμώνει τέτοιου είδους λιχουδιές, όπως και καλαμποκόψωμο, μια όχι και τόσο χρήσιμη τροφή, αλλά είναι και γαμώ σαν γεύση.

Συνήθως όχι, αυτό άλλωστε είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα τους, το ότι παίζουν ομοιόμορφα σε όλο το μήκος και το πλάτος της ταστιέρας.

Με τι μπορεί να αντικατασταθεί το ψωμί στην καθημερινή δια(σ)τροφή; Πάντως το κανονικό μαύρο ψωμί, με τα πίτουρα μέσα κλπ είναι απίστευτο έδεσμα από μόνο του.

Eγώ πάντως ξύλα μόνο από τον Κώστα ψωνίζω, μου τα φέρνει σπίτι με τ'αγροτικό του ο άνθρωπος, Greek Pine ΑΑ ποιότης, τίγκα στο δαδί, ότι πρέπει για το τζάκι.

Dead notes έχουν ΟΛΑ τα bolt-on όργανα, οπότε μην αγχώνεσαι.

Αυτό είναι ένα μεγάλο + για το squier, όχι τόσο για την μεγαλύτερη μάζα της γέφυρας, όσο επειδή αυτή η γέφυρα έχει "αυλάκια" για τα saddles, έτσι ώστε όταν ρυθμίζεις το intonation να μην κόβουν βόλτες αριστερά-δεξιά όπως στα υποτίθεται καλύτερα φέντερ, με τις ψευτογέφυρές τους.

Αυτό χωράει πολλύ συζήτηση, αλλά ας μην αυτο-οφφ-τοπικ-θω... ;) Αν αλλάξει και ο τίτλος σε κάτι πιό γενικό όπως είπα πριν θα αγγίξει την τελειότητα...

Όπως λέει και στην σελίδα ο μάστορας, αυτό είναι ένα απότα 5 ηλεκτρικά μπάσα που έφτιαξε η μαμά Gibson στα τέλη της δεκαετίας του '30. Ποτέ φυσικά δεν μπήκαν σε ευρεία παραγωγή. Κατασκευαστικά, είναι hollow-body χωρίς sound holes. Λογικό, μιας και κατασκευάστηκε για να χρησιμοποιείται σαν ηλεκτρικό και όχι σαν ηλεκτρακουστικό όργανο. Το συγκεκριμένο χρησιμοποιεί έναν μαγνήτη Charlie Christian, single-coil blade δηλαδή, ο οποίος ήτο (και είναι) ιδιαίτερα αγαπητός στους jazz-όβιους κιθαριάρηδες. Επίσης φτιάχτηκε για να παίζεται "κάθετα" (σαν κοντραμπάσο δηλαδή) και όχι οριζόντια. Γιαυτό υπήρχε ένα αρκετά μακρύ endpin (σαν αυτό που χρησιμοποιούν στα cellos) και το string mute του ενεργοποιούνταν με ποδοδιακόπτη, και όχι με μοχλό πάνω στην γέφυρα όπως π.χ. τα μεταγενέστερα solid bodies μπάσα της μαμάς Gibson. To συγκεκριμένο είχε "flush frets", δηλαδή τα τάστα ήταν σχεδόν στην ίδια επιφάνεια με την ταστιέρα (jumbo frets; Τιντούτο;). Ακολουθεί φωτό από άσχετο μαντολίνο για να καταλάβει ο ατυχής αναγνώστης τι εννοεί ο ποιητής. Τα κλειδιά είναι τύπου κιθάρας, ήταν πολύ πιό σταθερά και πρακτικά από τα τύπου μπάντζο που χρησιμοποίησε αργότερα η Gibson σε κάποια EB0/EB3 μπάσα. Να σημειωθεί πως δεν είναι αυτό το πρώτο "μπάσο" έγχορδο της μαμάς Gibson. Προηγήθηκε η Mandola, μια μορφή μπάσου μαντολίνου τις αρχές του 20ου αιώνα (νομίζω 1904) και το mandocello (κάτι σαν βαρύτονο μαντολίνο). Ακολουθούν φωτό: Μandola Mandocelo To πρώτο ηλεκτρικό μπάσο ευρείας παραγωγής της Gibson ήταν φυσικά το violin shaped EB-1, που έκανε το ντεμπούτο του το 1953. Με ένα τέτοιο έπαιξε ο Jack Bruce αλλά και ο Felix Pappalardi (από τους πιό γνωστούς "χρήστες"). Το συγκεκριμένο χρησιμοποιούσε τα άβολα banjo tuners που σας έλεγα προηγουμένως και έναν neck single coil, o οποίος μοιάζει σαν τους διπλούς sidewinder που χρησιμοποίησε αργότερα η Gibson (χαιδευτικά αναφέρονται και ως "mudbuckers") αλλά κατασκευαστικά δεν έχει καμία σχέση. Aκολουθεί φωτό mudbucker σε πολύμετρο που τά'χει δεί όλα από την έξοδο. Λίγο αργότερα, το 1957, η Gibson αγόρασε την σχεδόν χρεοκωπημένη Epiphone για $20000, για να εκμεταλλευτεί τον εξοπλισμό και την τεχνογνωσία της τελευταίας στην κατασκευή κοντραμπασων. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που διηγείται βράδια χειμώνα δίπλα στο τζάκι, απλά, όμορφα και οικογενειακά. Παρακαλώ σας μοντουλατόρια αλλάξτε τον τίτλο σε "Gibson basses: η αρχή". Εν μέρει έχεις δίκιο αφεντικό. Αλλά είναι και λίγο απαράδεκτο να χρησιμοποιείς Η/Υ και να μην σκαμπάζεις γρι εγγλέζικά![/img]

http://www.usd.edu/smm/PluckedStrings/Guitars/Gibson/10474/GibsonUprightBass.html

http://www.thomann.de/gr/warwick_sweet_152.htm

Το έχω δουλέψει και είναι πράγματι εντυπωσιακό! Βέβαια υπάρχουν και ένα σωρό Linux live cds' που κάνουν την ίδια δουλειά (και καλύτερα!) για όσους δεν έχουν asus.

Ένας πελαργός κουβαλάει ένα γέρο 80 χρονών. Σε μιά φάση γυρίζει ο γέρος και λέει στον πελαργό: "Παραδέξου το επιτέλους ρε μαλάκα, ΧΑΘΗΚΑΜΕ"! Καλές γιορτές!

Αμέ! Για πές τι ξές....

Συνονόματε, νοιώθω τον πόνο της ψυχής σου... http://cgi.ebay.com/BRAND-NEW-TOKAI-TB48-T-BIRD-BASS-GUITAR-LEFT-HANDED_W0QQitemZ310110870913QQcmdZViewItemQQptZUK_Musical_Instruments_Guitars_CV?hash=item310110870913&_trksid=p3286.m63.l1177

Όταν ήμουν μικρούλης πίστευα πως οι low output pickups είναι για τις λούγκρες, τώρα πλέον δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Επίσης νόμιζα πως τα φρούτα είναι γτπ, τώρα άλλαξα γνώμη.

Για μια ακόμα φορά οι μπούρδες του πανταχού απών blue. Όχι μόνο την είχα, αλλά και δεν είχα δώσει φράγκο (δανεική και αγύριστη). Μέχρι που καβατζώθηκε από άγνωστον τρίτον. Πιό πάνκ γίνεται; Όχι. Τράβα να κλάψεις τώρα.