Πράσινο έχει αρκετό η Χαλκίδα, έχω δει πολλές γλάστρες σε όσα μπαλκόνια νεοκλασικών δεν έχουν πέσει ακόμα, επίσης ο δήμος κλαδεύει που και που τα δέντρα και παρατάει τα κλαριά για μέρες για να τα θαυμάζουν οι τουρίστες. Δημιουργική κηπουρική.
Επίσης αυτή η πανέμορφη θάλασσα της, αχ, τι μαγεία. Τι και αν δεν μπορείς να κολυμπήσεις πουθενά εκεί κοντά, είναι αλήθεια μούρλια, έργο τέχνης. δεν πειράζει όμως, μπορείς να κάνεις ένα 2ωρο ταξιδάκι (αν είσαι τυχερός και δεν μπλέξεις στην κίνηση) και να βγεις αιγαίο για να βρέξεις τα ποδαράκια σου χωρίς να φοβάσαι μην βγεις χελωνονιντζάκι από την μόλυνση.
Το κεντρικό σημείο της πόλης, αυτή η παραλία με τις καφετέριες, τι θαύμα. Θα πρέπει βέβαια να προσέχεις να μην πατάς στην άκρη μιας και καταρρέει από την εγκατάλειψη, αλλά αξίζει το ρίσκο. Αλήθεια, ο καφές έχει πέσει καθόλου από τα 5-6-7 ευρώ; Όχι ότι έχει σημασία βέβαια, για ένα τέτοιο μαγευτικό υπερθέαμα λίγα είναι και τα 20.
Τέλος, συμβουλεύω τον ευτυχή επισκέπτη να μην ξεχάσει να θαυμάσει τα πρεζάκια που χορεύουν τσάμικο πάνω στις σύριγγες στο πάρκο Αγ. Νικολάου, χάρμα οφθαλμών αλήθεια. Ευρωπαϊκός κινηματογράφος, δύσκολα νοήματα.