kwstas79

Προσωπικά έχω σετ λεπίδες-σαπούνι Wilkinson (έχει και μαγνήτες καλούς για μέταλ) και βολεύομαι. Το πινέλο έχει αρχίσει και σκορπάει βέβαια αλλά κάποια στιγμή θα φάει αντικατάσταση. Είμαι απαιτητικός χρήστης, αφήνω περιποιημένη γενειάδα στυλ "ανάποδο βραζιλιάνικο μπικίνι", και όταν του δίνω τον χρόνο που πρέπει το ξύρισμά μου είναι έκτακτο.

Ρίχνεις το επίπεδο φίλος.

Turtle powa k@riol@ki@

Δηλώνω άσχετος με το είδος, μα αυτό που άκουσα μου άρεσε, και μου άρεσε πολύ. Σε φάση θα έδινα λεφτά να τους δω, και ίσως (ΠΡΟΣΟΧΗ ακολουθεί βαρ(γ)ιά κουβέντα) χτύπαγα ρυθμικά και τα δάχτυλά μου στο μπαρ ακούγοντας τους, καθώς έπινα μια μαργαρίτα, ένα κουαντρό, μια τεκίλα σάνραϊζ βρε αδερφέ. Καλοκαιρινό, εύκολο άκουσμα αλλά και δύσκολο μαζί. Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί φαγωθήκατε όλοι σας με τον μπασίστα, αφού είναι ηλίου φαεινότερον πως ο (αρχι)αλήτης στο σχήμα είναι ο ντράμμερ. Πείτε όχι στην ποινικοποίηση της τρίχας, λήξις.

Μία ιστορία που δεν θα την πίστευα με τίποτα αν την άκουγα από κάποιον άσχετο. Ο γιός ενός γνωστού μου γερμανού δικηγόρου μένει στο Βερολίνο με την κοπέλα του. Μιά μέρα μιά φίλη του ζευγαριού βρήκε ένα κινητό, το οποίο, αν και ακριβό, το παρέδωσε σαν σωστή γερμανίδα στο τμήμα απωλεσθέντων του Βερολίνου, όπου και της κρατήσανε φυσικά τα στοιχεία σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης θέλει να φανεί γενναιόδωρος. Το κινητό άνηκε σε ένα ηλικιωμένο κύριο από την Αγγλία, ο οποίος ήταν πάρα πολύ ευγνώμων που βρέθηκε το κινητό του, και μιάς και έπαιζε ρυθμική κιθάρα σε ένα γκρουπάκι σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα να στείλει μερικά backstage εισητήρια γιά την μπάντα του που θα έπαιζε στο Βερολίνο σε λίγο καιρό στην κοπέλα για να πάει με τις φίλες της. Και το όνομα αυτού; Το σχόλιο της νεαράς μετά το show όλα τα λέφτά: "Είναι πολύ γέροι αλλά έχουν φοβερή σκηνική παρουσία! Και ο Keith Richards χάνει νότες και κάνει πολλά λάθη στην κιθάρα!" Kids those days...

Για κάποιο λόγο το σόλο μου θύμισε Knopfler εποχής On Every Street (αγαπημένος δίσκος) οπότε εύγε νέε μου!

War - The world is a ghetto

Θα ερχόμουνα, αλλά άκουσα ότι πίνεις τσίπουρο μόνο με γλυκάνισο και σκιάχτηκα.

Ίσως και να ταίριαζε περισσότερο στα ηλεκτρονικά. Ίσως και όχι.

Είμαι εμπορικός και τρέντυ(ς), το ομολογώ.

https://www.youtube.com/watch?v=Ltm15oUTXDw

Ά, όλα κι όλα, σε λιμνοθάλασσές δεν πάω, φοβάμαι τα κουνούπια, έχω ευαίσθητη επιδερμίδα. Κάτω από κάναν έλατον θα γίνει το μύτηνγκ.

http://www.youtube.com/watch?v=49teSOblQ4U

Πάρε ένα squier p σε χρώμα που να σου αρέσει, να το αγκαλιάζεις, να κάνετε γούτσου-γούτσου, να σε βλέπει η κυρά σου και να αφρίζει από την ζήλια της. Ενισχυτή δεν χρειάζεσαι αρχικά, θα αγοράσεις κάτι μετά τα 3 χρόνια συμβίωσης όπου θα έχεte αποφασίσει αν ταιριάζετε αισθητικά, και θα μπορείτε επιτέλους να εξερευνήσετε ο ένας τον άλλον σε μέρη απόκρυφα. Ελπίζω να βοήθησα.

Ακόμα δεν το πήρες και το περιόρισες σε 10λεπτη καθημερινή χρήση; Ελπίζω να έχεις σκοπό να ζήσεις για πάντα, αλλιώς δεν σε βλέπω να το μαθαίνεις το όργανο και είναι και βαρύ (pun may be intended).

Σάμυ, σε νιώθω. Αν τελικά έμενα ελλάδα, είχε περάσει σαν σκέψη να εγκατασταθώ στο πατρικό της μάνας μου στα άγραφα, να πάρω τα βουνά που λένε, μπας και γλυτώσω. Καλή τύχη γενικά.

Πολύ κακό για το τίποτα, εγώ συνήθως τα βάζω όλα στο τέρμα, είναι η μόνη ρύθμιση που θυμάμαι άλλωστε. Επίσης νομίζω πως το να βρεις το 100% φλατ σημείο ενός ενισχυτή κιθάρας/μπάσου δεν έχει και τόσο πρακτική εφαρμογή, σε σχέση πχ με ένα ενισχυτή hifi.

Μέσα από το παίξιμο του Σάμυ συναντιούνται η ανατολή με τη δύση, η φτώχεια με τον πλούτο, η λογική με την παράνοια, το δάκρυ με το χιούμορ. Υπαρκτός σουρεαλισμός που τελικά σε προσγειώνει πάνω στα σημαντικότερα προβλήματα της παγκόσμιας κοινωνίας.

Στην επόμενη πανσέληνο, μπορώ να υπογράψω με το αίμα μου για αυτό. Επίσης ωραίο θα ήταν ένα μάθημα του στυλ "τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις μου ως πολίτης". Αλλά αυτά γίνονται στην δύση είπαμε, όχι ατο αυνανιστάν.

Ρε συ τρόλευ, σταμάτα να χακάρεις τον λογαριασμό του σάμυ, ντροπή δηλαδή.

Θα σου πω τι πιστεύω, και ας με κρεμάσουν ως αιρετικό. Θεωρώ πως το συγκεκριμένο όργανο είναι καλύτερο γενικά από το αντίστοιχο Gibson, μιάς και είναι κατασκευαστικά παρόμοιο, έχει τους ίδιους ακριβώς μαγνήτες, αξιοπρεπές hardware, είναι κατά πολύ φτηνότερο και σαν μπόνους έχει και καλύτερο access στα ψηλά τάστα, λόγω βαθύτερου κοψίματος στο σώμα. Ελπίζω μόνο να μην το αποσύρουν από την αγορά επειδή χτυπάει ανελέητα τις πωλήσεις του Gibson, κάτι παρόμοιο που είχε κάνει και η Fender λίγο καιρό πριν με την '51 της Squier. Ή τουλάχιστον ας το αποσύρουν αφού βρω μια πειστική δικαιολογία να πάρω και εγώ ένα, σε λευκό φυσικά...

Ήμουν μικρός κι αγάπησα.