TamTam

Συμφωνώ απόλυτα με το πρώτο σχόλιο του yameth. Ο άνθρωπος έχει ταλέντο, φωνάρα και αίσθηση του χρόνου, της μελωδίας και της ατμόσφαιρας. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πατήσεις το record. Ακούστε και ένα πιο αργό κομμάτι του - σου δίνει την εντύπωση ότι "δεν λείπει" τίποτα. Και μπορεί όντως να μη λείπει τίποτα γαι να θεωρηθεί "πλήρες" μουσικά και ερμηνευτικά.

Μια χαρά! ωραία πράγματα!

βρε γρουσούζη! Αυτό δεν εμποδίζει τα παιδιά να παίζουν με τις κιθάρες του μπαμπά. Papa was a rolling stone

Φυσικά! Και τα παιδιά του επίσης!

Ζώνη δερμάτινη θα έχει όμως; Εεεε; ;D

Μια καλή δερμάτινη ζώνη για κιθάρα. Οι καλές παίζουν στα 40-50 ευρώ.

Φοβερή πένα και phrasing, αν και στυλιζαρισμένο σε χρόνους. Ενώ υποτίθεται ότι είναι αυτοσχεδιασμός, ο χρόνος του φραζαρίσματος δεν είναι καθόλου ελεύθερος. Αυτό σε κάνει να χάνεις λίγο (ή πολύ, αναλόγως πώς θα το δει κανείς) σε εκφραστικότητα και δυναμικές. Έχεις την τεχνική, πρέπει να δουλέψεις λίγο πάνω στην εκφραστικότητα!

Ανεξάρτητα από τη φορτισμένη performance έχει πολύ ωραία φωνή ο τυπάς

Κανονικά δεν θα πρεπε να μας ενδιαφέρουν οι προθέσεις του ή η μουσική του. Εγώ βλέποντας ένα βίντεο θεωρώ πως ό,τι εμφανίζεται εκεί, το έχει επιλέξει. Από τα παπούτσια του μέχρι τα μαλλιά και από τα φίλτρα στην κάμερα μέχρι τα πλάνα. Άπαξ και δεν μ αρέσει, σιγά μην καθίσω να ασχοληθώ με τη μουσική του. Εκεί με έχασε. Αν το είχε θα είχε γίνει διάσημος δε, σε αυτή την ηλικία. Σόρι αν ακούγομαι σκληρός, αλλά βγαίνουν τόσα πολλά αξιόλογα κάθε μέρα στο youtube, που δεν υπάρχει χρόνος (ούτε λόγος) να ασχοληθεί κανείς δυο φορές με το ίδιο πράγμα αν κάτι δεν του κάνει κλικ με την πρώτη.

Καλημέρα Λάκη Τι να σου πω φίλε μ.... ό,τι μπορούσε έκανε ο καημένος. Είναι ντυμένος σα μπαχαλος, ντάξει τώρα. Για μένα αποτελεί καλλιτεχνική επιλογή το να βάλεις κάποιον να σου κάνει styling και grooming να μη βγαίνεις σα λεχρίτης. Τέτοια βίντεο σου γυρνάω με το Samsung μου όσα θες.

Εξαιρετική X-minor! Πώς προέξυψε το relic; Εξ επίτηδες ή την πήρε καμία πλημμύρα;

Με την παλέτα τα παραγγέλνεις χονδρική;

"Σιγά τον σαχλό. Δεν έχει κομμένα νύχια και το μούσι του δεν είναι trimmed. Τα μαλλιά του είναι άλουστα. Αλλά τι να πεις... αν δεν τα ξέρει αυτά ένα άντρα από μόνο του... Α, και τη μουσική του δεν την άκουσα, γιατί δεν με ενδιαφέρει να δω το βίντεο". (παράδειγμα σχολίων , σε μουσικό φόρουμ ονόματι Νόιζ, από παρά τρίχα καλλιτέχνες) Πάντως τόσα σχόλια από ακροατές που α) ο ένας δεν είδε το βίντεο ή το είδε με το ζόρι β) του άλλου δεν του άρεσε γ) ο τρίτος βρίσκει ότι δεν γίνεται συζήτηση ουσίας και αυτόν τον χαλάει γιατί εκείνου δεν του αρέσει η καλλιτέχνις... (αλλά διαρκώς απευθύνεται σε αυτήν με σαχλαμαρίτσες ... oh wait Παίδες, που να σας άρεσε κιόλαζ! Αυτό με τα παπούτσια και το μουρατίδι με προβλημάτισε. Αν γίνει η Σάττι προϊόν, είναι πρόβλημα της Σάττι, όχι κάποιου που του άρεσε ένα τραγούδι της.

Φούζιε, εξαρτάται όμως και από το μέγεθος που έχουν τα... Boss σου. Μπορεί ούτε καν να το καταλάβεις ότι το πάτησε :P :laugh: ;D

χα αχα χα ηλεκτροπληκσία

Πάντως στη φωτογραφία (δες το αρχικό σχόλιο του thread) δεν φαίνεται εφικτό κάτι τέτοιο. Του έγραψα για πλάκα ότι η μόνη μόντα που θα μπορούσε να κάνει είναι να το κάνει rehouse σε κουτί... Mooer :D και απάντησε ότι θα χώραγε άνετα! :o

Καλά χλευάστε όσο θέλετε. Εγώ πουλάω αυτό το μαγιό

"H Boss θα μας κάνει να μην ξαναγοράσουμε κανένα καινουριο πετάλι της" (σχόλιο στον τοίχο του Mike Piera - την έχει κλειστή την ανάρτηση, αλλιώς θα ποστάριζα το link)

Με την ευκαιρία, να πω ότι ΠΟΥΛΑΩ VINTAGE BOSS DS-1, μόνο 300 ευρώ ;D (πλάκα κάνω, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν έχω πια ούτε ένα Boss πετάλι)

Από το instagram του AnalogMike (aka Analog Man). ΒOSS DS-1 φτιαγμένο από ρομπότ. Αναρωτιέμαι αν έχει νόημα πλέον να η Boss να χρησιμοποιεί τα κλασικά της κουτιά, όταν είναι γεμάτα αέρα και τα PCB της φτιαγμένα εξ ολοκλήρου από μηχανές. Ο AnalogMike σχολιάζει στο facebook ότι αυτό σημαίνει πως δεν θα είναι έφικτες οι μόντες σε αυτά τα πετάλια. Φυλάξτε λοιπόν τα κλασικά τζιτζικο- Bossάκια drive όσοι τα έχετε, γιατί σηκώνουν μόντες βελτίωσης λέει, και γιατί δεν αποκλείεται στο μέλλον να τα δείτε να πιάνουν τιμές... Klone Centaur ;D Instagram

Μέχρι να φτάσω την παλαιότητα του SF και πολλών ακόμη που επίσης το κάνουν να βάζουν ολόκληρα λινκς, έχω σίγουρα μέλλον Το φαινόμενο Μαρίνα Σάττι και οι αντιδράσεις in Περι ανέμων και υδάτων - Page 18 of 19

Ναι ρε Λάκη, το ξέχασα, πάω να το αλλάξω

ÎαÏίνα ΣάÏÏι: «Îεν έÏÏ ÎºÎ±Î¼Î¯Î± καοÏÏα να με μάθοÏν αÏÏιο» « Î ÏÏÏÏÏα « ÎοÏÏική « toSpirto.net Μαρίνα Σάττι: «Δεν έχω καμία καούρα να με μάθουν αύριο» 25 Μαΐου 2017 Με τις «Κούπες» την γνωρίσαμε, με τον «Ερωτόκριτο» (των Μαραμή/ Ρήγου) την ξεχωρίσαμε και με το νέο της τραγούδι/ βίντεο «Μάντισσα» την βάλαμε στο κέντρο του «φεισμπουκικού» μας κουτσομπολιού και (τουλάχιστον για ένα τριήμερο) της δώσαμε και κατάλαβε. Τα σχόλια (όπως συμβαίνει συνήθως σ αυτές τις περιπτώσεις) φέρνουν στην επιφάνεια και όλη την παράνοια και το εύφλεκτο του "διαδικτυακού θυμικού" με αποτέλεσμα να “φουσκώσουν” το περασμένο Σαββατοκύριακο τα πληκτρολόγια και να έρθουν στο φως βαθυστόχαστες κρίσεις, του τύπου «χεστήκαμε αν εσένα δεν σου αρέσει ρε. Ποιος σε ρώτησε». Συμβαίνουν αυτά στις μέρες μας – είναι μέσα στα αναμενόμενα της νέας youtube-ικής εποχής που έχει τα συν και τα πλην της. Όμως μία είναι η πραγματικότητα και αυτή είναι που μετρά: Η Μαρίνα Σάττι, το κορίτσι που πριν λίγες ημέρες είδαμε να «κλέβει» την παράσταση ως Αρετούσα στην Εναλλακτική σκηνή της Λυρικής Σκηνής, τάραξε για δεύτερη φορά τα ύδατα του youtube μ’ ένα νέο εγχείρημα (βίντεο και τραγούδι) που είχε χιλιάδες «κλικ». Βίντεο και τραγούδι (το πρώτο σε δική της μουσική και στίχο του ΜιχάληΚουινέλη των Stavento) έχουν τον ίδιο «χειροποίητο» χαρακτήρα με τις «κούπες» την ίδια απλότητα, αλλά και το ίδιο ίσιο δικό της βλέμμα, καθώς μας κοιτάζει χορεύοντας. Προσωπικά ήθελα να τη γνωρίσω από κοντά, αφού είδα τον «Ερωτόκριτο» (σ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης σκεφτόμουν ότι όλη της η γοητεία κρύβεται σε ένα ας πούμε αδάμαστο στοιχείο που το νιώθεις να βγαίνει μέσα από την κίνηση και το βλέμμα της), αλλά η πρώτη μας συνομιλία έγινε τελικά τηλεφωνικά. Φρίκαρες λίγο μ’ αυτό που έγινε με το νέο βίντεο; Όχι. Τη φρίκη την έφαγα με τις «κούπες», τώρα είμαι μια χαρά. Τι εννοείς; Hταν η πρώτη φορά που εκτέθηκα , οπότε… Εννοώ αν κατάλαβες ότι διχάστηκε το F/B με το νέο σου βίντεο… Αλήθεια; Δεν έχω F/B έχω σελίδα. Και τα πράγματα που άκουσα ήταν πολύ ωραία, πολύ θετικά. Εντάξει, ο καθένας έχει την γνώμη του. Έχεις καταλάβει, όμως, ότι έχει γίνει ντόρος με το κομμάτι… Ε βέβαια. Το βλέπω στο youtube από τα views. Πόσα views δηλαδή... Περί τις 800.000 νομίζω – μέσα σε ένα τριήμερο… Απίστευτο. Πολλά περισσότερα δηλαδή από τις «κούπες»… Νομίζω ότι οι «κούπες» είχαν περί τις δέκα με είκοσι χιλιάδες την μέρα- ενώ η Μάντισσα έφτασε και τις τριακόσιες. Σε χαροποιεί αυτό; Ε βέβαια με χαροποιεί. Αλλά το δούλεψα πάρα πολύ. Εγραφα έσβηνα , ξανάγραφα…. Μίλησα και με πολύ κόσμο, συνεργάστηκα με πολύ κόσμο… Με τον Μιχάλη Κουινέλη πώς έγινε το «πάντρεμα»... Τον γνώρισα στην ταινία που κάναμε για την Disney “Vaiana”. Στην αρχή η σχέση μας ήταν τυπική, αλλά σιγά σιγά γνωριστήκαμε και κατάλαβα ότι η αξία ενός ανθρώπου δεν έχει να κάνει με το αν είναι έντεχνος ή μη έντεχνος. Κι εγώ η ίδια εξεπλάγην θετικά μ’ αυτόν τον άνθρωπο, πόσο γενναιόδωρος είναι. Και πόσο αξιοπρεπής – στη δουλειά και στη ζωή του. Και είπα μέσα μου, εφόσον είμαι σ’ αυτή την φάση, που έχω το θάρρος να πω αυτά που αισθάνομαι και θέλω να κάνω την υπέρβασή μου, γιατί να μη συνεργαστώ με τον Μιχάλη. Κι έτσι μέσα από την παρέα μας και τις κουβέντες που κάναμε βγήκε και η πρότασή του, να φτιάξουμε ένα πρότζεκτ με βάση την Μάντισσα. Είπες ότι τώρα «είχες το θάρρος να πεις αυτά που θέλεις να πεις» - αν δεν κάνω λάθος… Ναι, είναι η πρώτη φορά που όντως το νιώθω. Γιατί και στις «κούπες» την αλήθεια μου έβγαλα, αλλά από τότε έχουν συμβεί πολλά, έχω μάθει πολλά, έχω μπει σε ένα άλλο διάλογο με τον κόσμο και γενικά έχω ξεφοβηθεί. Τώρα είμαι σε πιο εξωστρεφή διάθεση κι αυτό ήθελα να βγει και στον ήχο μου.. Πες μου λίγο για το βίντεο. Δική σου η ιδέα για το χορευτικό; Ναι. Είχα εξ αρχής την ιδέα γι’ αυτό το μονοπλάνο, ό,τι βλέπεις να συμβαίνει σε real time. Οσες φορές έχω δει κάτι τέτοιο, νιώθω ότι μπορεί να αφηγηθεί καλύτερα το παρόν, τη στιγμή. Επέμενα κι όλας να γίνει σ’ αυτό το περιβάλλον στο κέντρο της πόλης μέσα στην κίνηση, τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, στη βαβούρα. Το point μου ήταν ότι πάω σ’ ένα δρόμο που μπορεί να έχει σκουπίδια πόρνες και ναρκωτικά, αλλά αυτό είναι ένας αληθινός δρόμος του κέντρου. Δε σε ρίχνει αυτή πλευρά της Αθήνας; Σαφώς και με ρίχνει να περπατάω στην Αθήνα… Πέφτει κι εμένα η ψυχολογία μου να νιώθω όλη αυτή την κατάσταση που ζούμε... Γι αυτό και είπα μέσα μου, γιατί να μην το μεταμορφώσουμε όλο αυτό σε κάτι άλλο, και αντί να το συνδέουμε με εικόνες σκουπιδοτενεκέδων και ναρκωτικών, να μας έρχονται στο νου και κορίτσια που χορεύουν. Και η φάση ήταν εντελώς αλητεία… Είπα στην παραγωγή θέλω το κέντρο και μου είπαν δε γίνεται, μέσα στην κίνηση και τον κόσμο. Αλλά επέμενα... Με τα κορίτσια κάναμε κανα δυο πρόβες για να βρούμε ποια θα είναι ακριβώς η διαδρομή και πόσο διαρκεί και το μόνο “take” που κάναμε ολόκληρο είναι αυτό που κρατήσαμε. Υποτίθεται ότι ήταν η πρόβα - για αυτό είμαστε και χύμα με τα ρούχα που φοράμε. Όταν το είδα είπα εμένα μου κάνει και το αφήσαμε έτσι. Αναρωτιέμαι τώρα που είπες παραγωγή, πώς λειτουργεί ένας νέος καλλιτέχνης που είναι στο ξεκίνημα του. Υπάρχει ένας κόσμος γύρω του που τον στηρίζει, που ασχολείται έστω και με τα διαδικαστικά.. Κάποτε αυτό το έκαναν οι εταιρείες… Τελευταία έχω έρθει σε μια νέα εταιρεία την 314 και χαίρομαι πολύ γι αυτό. Όμως, για να φτάσεις στην εταιρεία, πρέπει να έχεις οργανώσει τη δουλειά σου από πριν, να έχεις έτοιμη πρόταση. Δε νομίζω ότι υπάρχει σήμερα εταιρεία που μπορεί να σου δίνει κατεύθυνση ή να σου φτιάξει ένα όραμα – αν εσύ δεν το έχεις ξεκαθαρίσει πρώτα μέσα στο κεφάλι σου... Σκοπεύεις υποθέτω να κάνεις και δίσκο. Ολοκληρωμένο... Κάποια στιγμή ναι. Εννοείται, αν μου βγει βέβαια. Στην ουσία η «Μάντισσα» είναι το πρώτο δικό μου κομμάτι, οπότε το πάω σιγά σιγά, δε βιάζομαι. Για να καταλάβεις, ακόμα και για το video δεν ξέρεις πόσο χρόνο διαθέσαμε, πόσες συζητήσεις κάναμε με το φίλο μου τον Τάσο (χορογραφία του Tasos Xiarcho και σκηνοθεσία οι Κimino ) πόσες συναντήσεις.. Ακόμη και για το εξώφυλλο που το σχεδίασα μόνη μου.. Ενορχήστρωση μόνη σου; Ναι όλη η παραγωγή. Μου πήρε ένα τρίμηνο φουλ… Το έχεις σπουδάσει αυτό ή είναι εμπειρία; Εχω κάνει ενορχήστρωση και παραγωγή στο Berkeley στην Αμερική. Κι εδώ Αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο. Προσπαθώ πάντα να φτιάχνω πράγματα με τα χέρια μου, μου αρέσει πολύ αυτό- όπως μου αρέσει επίσης, ό,τι κάνω, είτε λέγεται τραγούδι, είτε βίντεο, είτε εξώφυλλο να έχει ένα καθαρό μήνυμα, έναν κεντρικό κορμό. Οπότε φαντάσου πόση δουλειά έχει ένας ολοκληρωμένος δίσκος… Κι όλα αυτά που συνέβαιναν με την Μάντισσα έτρεχαν μαζί με τις πρόβες του «Ερωτόκριτου». Ναι. Είμαι σε φάση που κοιμάμαι τρείς ώρες την μέρα. Οπως λέει και μια φίλη μου, «δημιουργική υπερένταση». Αλλά μου αρέσει αυτό, δουλεύεις και μαθαίνεις πράγματα για τον εαυτό σου.. Μαθαίνεις να βελτιώνεσαι και σαν άνθρωπος, βλέπεις τα λάθη σου, τα όρια σου- μαθαίνεις τον εαυτό σου. Πάντως καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι αυτό που έχεις πετύχει ως τώρα. Άλλοι καλλιτέχνες αυτή την αναγνωρισιμότητα, το ξεχωριστό το στίγμα, το ψάχνουν για χρόνια... Το να βρεις το στίγμα σου έχει να κάνει με τον εαυτό σου πρώτα. Γιατί όλοι κάτι είμαστε, κάπως οριζόμαστε. Έχουμε την ταυτότητά μας. Αν την ανακαλύψουμε, τότε ο καθένας μπορεί να έχει το χώρο του σε οποιοδήποτε σύστημα, είτε αυτό λέγεται κοινωνία, δισκογραφία ή 15μελές στο σχολείο. Όποιος βρει αυτό που είναι έχει κι ένα λόγο να το φέρει στο σύνολο κι όλοι θα … Γυρίσουν να τον κοιτάξουν; Μα το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι να προσφέρεις και κάτι… Και το λέω αυτό –και ας μην παρεξηγηθώ ως υπερφίαλη- για αρχιτέκτονας κι εγώ πήγαινα, αλλά όταν κατάλαβα ότι δεν ήμουν «παρούσα», ότι απλά πασάλειβα, αποφάσισα να απομακρυνθώ… Το θέμα είναι να μπορείς να είσαι εκεί, παρούσα σε ο,τι συμβαίνει γύρω σου και σ αυτό να απαντάς- με τον τρόπο σου. Θέλω να πω ότι εγώ τώρα ήθελα να κάνω κάτι αισιόδοξο… Μια μικρή παρηγοριά σ’ αυτό που ζούμε… Ναι. Γιατί τα ερεθίσματα που παίρνω από το περιβάλλον μου γράφουν με αυτό τον τρόπο μέσα μου. Αν ήμουν ζωγράφος θα έκανα κάτι ανάλογο.. Μάλλον θα είχε πολύ κόκκινο ο πίνακας… Δεν αποκλείεται καθόλου. Οι γονείς σου δε σε πίεσαν να τελειώσεις την αρχιτεκτονική; Μου έλεγαν να την τελειώσω… Η μητέρα μου… Αλλά από την άλλη, έβλεπε πόσο μου άρεσε το τραγούδι, πόση χαρά ζωής έπαιρνα απ' αυτό.. Ο πατέρας σου ξέρω ότι είναι από το Σουδάν. Ακούγατε μουσική από το Σουδάν στο σπίτι σας; Πολλά αραβικά τραγούδια ο πατέρας μου. Αλλά εμένα δε μου πολυάρεσαν, τα θεωρούσα ας πούμε «μη πολιτισμένα». Γι’ αυτό και τώρα ήθελα με την «Μάντισσα», ακόμη και ηχητικά να υπάρχει το ανατολίτικο στοιχείο… Για πολλούς Ελληνες αυτό θεωρείται ακόμα κάτι...πώς να το πω…σκυλάδικο; Cheap; Αλλά αυτά είναι τα μουσικά μας θέματα και με αυτά τα όργανα παίζονται. Πνευστά, γκάιντες… Βαλκάνια…Στην ουσία αυτό που ήθελα να πω με το τραγούδι και την εικόνα ολόκληρη, είναι ότι «δεν είναι κακό αυτό»- γιατί αυτό είμαστε. Live έχεις κάνει καθόλου; Θα κάνεις; Παίζουμε με ένα γκρουπ τις «Fones» σε μεγάλη και μικρότερη βερσιόν κι αυτό με έχει βοηθήσει επίσης πολύ -ακόμα και στο να οργανώνω πράγματα. Οκτώ ή εικοσιπέντε κορίτσια, ανάλογα. Παίζαμε όλο το χειμώνα στο θέατρο «Θησείο», έχουμε παίξει και στο Ηρώδειο, σε ένα πρότζεκτ του Νίκου Κυπουργού, στο Μέγαρο (στο Ted XAthens) κι αλλού… Φέτος θα παίξουμε στον Κήπο του Μεγάρου νομίζω στις 12 Ιουλίου. Ως «Fones»; H Μαρίνα Σάττι και «Fones»; Μπορεί, δεν ξέρω.. Whatever… Κοίτα, εγώ δε βιάζομαι, εδώ είμαστε, με τη μουσική ασχολούμαι, δεν έχω καμία καούρα τύπου να με μάθουν αύριο. Θα γίνει κι αυτό. Όμως θα είναι το αποτέλεσμα κι όχι ο στόχος. Δεν μπορεί να είναι αυτός ο στόχος. Όταν ανοίγω το στόμα μου και μιλάω θέλω να έχω κάτι να πω. Και το σκέφτομαι πολύ αυτό. Το δουλεύω. Και δεν εννοώ μόνο όταν κάθομαι να συνθέσω. Εννοώ και όλη την προεργασία την ψυχική που υπάρχει προτού φτάσω στο τελικό στάδιο… Νιώθω ότι η δουλειά μας πρέπει να αντανακλά και κάτι κοινωνικό, αυτό που ζούμε κι εμείς, που έχει γράψει μέσα μας τη συγκεκριμένη στιγμή. Μόνο τότε επικοινωνείς με τον απέναντι σου… Μουσική, θέατρο -γιατί έχεις κάνει και θέατρο- αρχιτεκτονική και δεν ξέρω τι άλλο. Και λίγο από χορό. Όλοι κάποτε μου έλεγαν, Μαρίνα πρέπει να συγκεντρωθείς, να αποφασίσεις τι θέλεις. Όμως κοίτα τι γίνεται, τώρα.. Η μεταγλώττιση της «Vaiana», οι μουσικές που έχω κάνει για τα θέατρα, ο «Ερωτόκριτος», τα λάιβ, το ότι είχα άποψη για το πώς θα είναι το χορευτικό για την «Μάντισσα» ή το πώς ήθελα να είναι το βίντεο, όλα έχουν να κάνουν με μια αντίληψη που έχει διαμορφωθεί μέσα από τη ζωή μου κι όλα αυτά που έχω κάνει. Και πλέον ξέρω ότι το ένα δε λειτουργεί εις βάρος του άλλου. Μάλλον το αντίθετο. Στα αλήθεια μία ιστορία θέλουμε να πούμε κι όσο δουλεύουμε με τον εαυτό μας, τόσο πιο ξεκάθαρα μπορούμε να την πούμε.

Γέλασα πολύ με αυτό πάντως