TamTam

Καλά, ρίξε μια κιθάρα -την πιο ελαφριά σου) σε μια μαλακή θήκη και πήγαινε στη δουλειά. Και τα λέμε... ;D Εγώ θα το ξεκινήσω από Δευτέρα κιόλας. ::) Θεωρητικά, πρέπει να είναι αντίστοιχο effect με εκείνο που έχει το σκηνικό "κορίτσι με σκύλο καλοκαίρι, σε παραλία". Όλοι θέλουν/έχουν κάτι να πουν γι' αυτό. >:D

Μάλλον δεν διάβασες σωστά τι μουσικό όργανο παίζω.

"Aπό τις 100 γυναίκες ανταποκρίθηκαν οι 36 όταν είχε την κιθάρα, 14 όταν είχε την τσάντα στον ώμο και μόνο 9 όταν δεν κρατούσε τίποτα". Λέω να αρχίσω να πηγαίνω με την κιθάρα στη δουλειά. http://bit.ly/2GljVUr

Θα αφήσω αυτό εδώ...

Το ότι κάποιος θεωρεί ότι "έχει προοδεύσει" στον ήχο και στις τεχνικές ηχογράφησης, δεν σημαίνει τίποτα για κάποιον που δημιουργεί και ηχογραφεί αυτό που έχει στο μυαλό του. (edit: θα μπορούσα να επεκταθώ, σε Tom Waits και άλλους καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν αντισυμβατικές μεθόδους, αλλά δεν είναι της παρούσης). Και μπορεί δύσκολα κάποιος από μας (ούτε κάν κάποιος που υπερασπίζεται το κομμάτι σαν άποψη) να το έπαιζε έτσι, αν του ζητούταν να ηχογραφήσει ένα σόλο σε αυτό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό το badass fuzz εκεί που μπήκε, δεν ήταν μια πολυ καλή ιδέα που έδεσε το γλυκό. Και μόνο ότι το συζητάμε 20τόσα χρόνια μετά, και κάποιος ένιωσε την ανάγκη να μας πει "πόσο κακό είναι" κάτι λέει. Αν συμφωνούσαμε όλοι, δεν θα υπήρχε αυτό το κομμάτι! ;D Αυτή είναι η ομορφιά της μουσικής και της τέχνης κι ας γκρινιάζουν μερικοί ! Προσωπικά, χαίρομαι που αυτό που έγραψα εξαρχής, χωρίς να με έχει προβληματίσει ποτέ το "γιατί αυτό ακούγεται έτσι", ισχύει: ούτε distortion είναι, ούτε "κακό" όπως συγκλίνουν μέχρι και οι γνώμες όσων επιμένουν ότι δεν τους αρέσει, αλλά εν τέλει "εδεσε" μια χαρά.

Δεν θα μπορούσα να διαφωνώ πιο πολύ! Ούτε distortion είναι πιθανότατα, ούτε "κακό" αφού ακούγεται τέλεια μέσα στο κομμάτι , ούτε και "δεν το ακούνε καν" - απόδειξη ότι είναι τόσο αξιομνημόνευτο ώστε να ασχοληθείς Γιάννη , μαζί του! Από αυτή την άποψη, ως έργο τέχνης έχει πετύχει.

Ίσως τελικά ο επιδραστικότερος από αυτό το μεταπανκ κύμα, με έναν αντιποπ-ντανταϊσμό που άρχισε το '78 και πάνω από εκατό άλμπουμ, ep, σινγκλ, λάιβ, συμμετοχές σε δίσκους αργότερα. Δεν έχασε ούτε στιγμή την ειρωνική, χαοτική του ζωτικότητα - συχνά προσφέροντας μικρά δείγματα "προσεχώς" από όσα θα ακούγονταν δέκα χρόνια αργότερα σε μέινστρημ μορφή. Δεν είχε ακριβώς προπάτορες αλλά έχει επιγόνους, που πρέπει να τους έχει βρίσει κάποια στιγμή όλους. Τιμή και δόξα και θα πιω κι ένα ποτό στη μνήμη του απόψε. The Quietus | News | RIP Mark E. Smith

Η ανακοίνωση του θανάτου του ήταν λιτή, ανέφερε μόνο ότι πέθανε σήμερα το πρωί στο σπίτι του, χωρίς να ανακοινωθεί η αιτία. Υπάρχει ωστόσο υπόσχεση μιας πληρέστερης ανακοίνωσης μέσα στις επόμενες μέρες. Ήταν 60 χρονών. Πέθανε ο Mark E. Smith

Μπα...

E, ναι είναι έργα διακοσμητικής τέχνης, δεδομένου ότι εξυπηρετούν πρώτα αισθητικούς σκοπούς και κατόπιν λειτουργικούς... Επιπλέον, για να κρατήσεις τέτοια κιθάρα στη σκηνή, θα πρέπει να έχεις και το ανάλογο outfit - δύσκολα μπορώ να σκεφτώ έναν indie rocker με ξεκούμπωτο καρό πουκάμισο να κρατάει μια κιθάρα κουφέτο ή σαν πίνακα του Νταλί. Αντίθετα, μπορώ μια χαρά να φανταστώ τον perry των Aerosmith να παίζει ξέρω γω το Pink, ή τους ΖΖ Top να κρατάνε την πρώτη (την λευκή) φορώντας λευκά κοστούμια. Glam όπως και να το κάνεις!

Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι λυγμικών προδιαγραφών. Το έχει γραψει ο τύπος που κάνει τα ... backing vocals. "You got to spend you whole life trying"... Αν μάλιστα το κάνεις εικόνα, και δεις μπροστά σου το harlem River με τις "σύριγγες και τα παλια΄παπούτσια πεταμένα στις όχθες", με τον ολόφωτο ουρανό από πάνω, όπως το περιγράφει, έχεις μια κινηματογραφική εικόνα. Εδιτ: Και μια που είπα Ηarlem River, έχω κολλήσει άσχημα από τότε που βγήκε, με το ομώνυμο άσμα του Kevin Morby

Εντάξει, καλή είναι όπως όλα τα biopic καλλιτεχνών που θαυμάζουμε, φαντάζομαι. Την παρακολουθείς με ενδιαφέρον και ίσως μαθαίνεις και κάτι που μπορεί να μην γνώριζες για τον καλλιτέχνη, συνήθως παρασκηνιακό. Ωστόσο, όσο καλογυρισμένο κι αν είναι κτγμ, ένα biopic (και εδώ ο τυπάκος που παίζει τον Hendrix είναι εξαιρετικός), πάντα είναι "λίγη" ως ταινία, μπροστά στον πραγματικό βίο και πολιτεία προσωπικοτήτων larger than life. Την ίδια αίσθηση μου είχε αφήσει και το φιλμ για τους Morrisson και Ray Charles... απ' όσο θυμάμαι. Απ' την άλλη, καλό είναι να υπάρχουν και αυτά τα φιλμ για να μαθαίνουν οι νεότεροι! Γενικό σχόλιο: ίσως θα έπρεπε να συμπληρωθεί και μια αξιολόγηση σχολίων για τα "off topic". Είναι κρίμα αφιερωματικά θέματα, που μπορεί κάποιος αύριο μεθαύριο να ανατρέξει σε αυτά, να σπαμάρονται με ανούσια σχόλια ελέω διαχείρισης, επειδή κάποιοι βαριούνται να σιδερώσουν ή να κάνουν καμιά άλλη δουλειά στο σπίτι τους.

Κάτι αντίστοιχο είχε κάνει ο Hendrix και με το 'Like A Rolling Stone' του Bob Dylan , στο Monterey. Μετά το έφερε στις αποσκευές του και στην Αγγλία (το παρακάτω βίντεο είναι το ηχητικό από το πώς το έπαιξε στο Winterland, UK, αν και με οπτικό υλικό από το Monterey). One hell of a guitar player... Με δεδομένο το πόσο open minded ήταν ως καλλιτέχνης (όπως κι αν το δει κανείς -ηχητικά, ερμηνευτικά, στυλιστικά) και το ότι κυκλοφορεί και "καινούριο" άλμπουμ με ακυκλοφόρητα , λέει, κομμάτια του, μάλλον θα διαπιστώσουμε ακόμη μια φορά, τι χάσαμε που έφυγε τόσο νέος, αναφορικά με το τι θα μπορούσε να είχε κάνει έτσι και είχε ζήσει περισσότερο... Jimi Hendrix New Album of Unreleased Songs Announced | Pitchfork

Δυστυχώς δεν θυμάμαι που το είχα διαβάσει/δει και δεν το βρίσκω , βρίσκω μόνο αυτή την αναφορά: Clapton agreed: "after Pete Townshend and I went to see him play, I thought that was it, the game was up for all of us, we may as well pack it in." "both humble and depressed" Matt Snow (November 2006), "3 is the Magic Number", Mojo Magazine, pp. 81–82 _____________________________________________________________________ Paul McCartney, John Lennon and the other Beatles quickly converged to hear this phenomenon, along with the Stones and Pete Townshend. Arriving one night at the Bag O’Nails, Altham met Brian Jones “walking back up the stairs with tears in his eyes. I said, ‘Brian, what is it?’ and he replied, ‘It’s what he does, it chokes me’ – only he put it better than that”. Jimi Hendrix: 'You never told me he was that good' | Music | The Guardian

Καλημέρα. Μπορεί και να ήταν πλάκα, γιατί όταν πήγε στην Αγγλία, ο Hendrix τον γλένταγε τον Clapton (ο οποίος τον ζήλευε τρομερά). Έχω πετύχει σε μια συνέντευξη του Clapton και σε ένα αγγλικό αφιέρωμα στον Hendrix τα κάτωθι περιστατικά: Στο πρώτο, ο Hendrix έχει πάρει τη Strat του και έχει πάει να τζαμάρει σε ένα club όπου έπαιζε ο Clapton (ο οποίος δεν ήθελε να βρεθούν συγχρόνως στη σκηνή για ευνόητους λόγους), έτσι όταν φτάνει εκεί, ο Clapton του λέει ότι "δεν υπάρχει δεύτερος ενισχυτής για κιθάρα", και τότε ο Jimi με απίστευτο θράσος πάει και pluggάρει την κιθάρα του στον ενισχυτή του μπάσου, οπότε ο Clapton αναγκάστηκε να κάνει χώροι και να τον αφήσει να παίξει (δεν ξέρω τι έκανε ο μπασίστας δε) Και ένα άλλο περιστατικό, συμφωνα με το οποίο ο Townsend (Τhw Who) και ο Clapton ήταν κάπως σαν ανταγωνιστές στη ροκ σκηνή της Αγγλίας και σχεδόν δεν μιλιούνταν , δεν είχαν σχέσεις κλπ. Εξαίρεση ήταν και πάλι εκείνη η φορά που ο Hendrix ανέβηκε στην Αγγλία. Τότε, σύμφωνα με τη μαρτυρία, ο Clapton πήρε τηλέφωνο τον Pete Townsend για πρώτη φορά στα χρονικά και του πρότεινε... να βγούν γαι ένα ποτό, να πάνε σινεμά κλπ. Όπου φυσικά όλη την ώρα μιλούσαν για τον Hendrix ... σε φάση "τον άκουσες αυτόν τον αμερικανό κιθαρίστα που ήρθε στα μέρη μας" κι έτσι... ;D

Τα σπάει. :o :)

+1 για τις βαλίτσες. Εγώ ούτε την βιετναμέζικη bolt on που πήρα 100 ευρώ δεν πουλάω για να πάρω άλλη! Και φυσικά δεν βάζω ποτέ κιθάρα στο cargo, δεν έχω βάλει ούτε μια φορά.

Που σημαίνει ότι και να έχουν προσέξει το πώς θα βάλουν την αποσκευή σου στο αεροδρόμιο αναχώρησης, αυτό δε σημαίνει και ότι δεν θα στην καταστρέψουν 5' πριν την παραλάβεις κάποια άλλα καμάρια όπως αυτοί οι δυο... Παράδειγμα, το λευκό κιβώτιο περίπου κοντά στην αρχή του βίντεο , το οποίο ξεφορτώνεται και όταν σκάει στον διάδρομο παραλαβής, ανοίγει εντελώς. Περιττό να πω πόσο με εξοργίζει αυτό το βίντεο.

Γιατί το λες; Είναι πιο ασφαλές όταν κάνεις μετακόμιση. Και τη μηχανή μου έτσι θα τη φέρω...

Δεν θα τους εμπιστεύόμουν ούτε οδοντογλυφίδα. Σκέφτομαι αν ποτέ γυρίσω στην Ελλάδα, τις κιθάρες μου να τις φέρω με φορτωτική μαζί π.χ. με ό,τι άλλο θελήσω να φέρω, ρούχα κλπ.

Δεν ξε΄ρω βρε Όθωνα, προσωπικά, δυσκολεύομαι να συγχωρήσω στους άλλους πράγματα που δεν θα συγχωρούσα ή δεν θα επέτρεπα καν στον εαυτό μου. Η αδιαφορία στη δουλειά (την όποια δουλειά) είναι ένα από αυτά. Μάλλον έχουμε οι άνθρωποι διαφορετικά work ethics.

question: why didn’t I in the first place buy a seat for the viol? Because of my previous experiences of flying with viols. During 48 years of professional life, I made many flights with viols, which were accommodated in the wardrobe of the plane or taken by hand to the hold. Only once I had a problem when transporting a cello, but it had nothing to do with being put in the hold. After my viol arrived in delay after some concerts in Germany 10 years ago, I established a norm for performing trips, that the people who hire me pay an extra ticket for the viol or provide a local instrument for me to play, to fear that the instrument would not arrive on time. My last flight with a viol dissociated from performance had been the one bringing the Lewis to Rio.

Σα να έχει χάσει το χιούμορ του είναι σε αυτή τη συνέντευξη...