TamTam

Παιδιά, να μας μείνει και κανένας, μην τους βγάλουμε όλους άχρηστους ;D Κάποιες παρατηρήσεις γενικές α) είναι άλλο πράγμα το demo ενός πεταλιού και άλλο το review β) υπάρχουν demoers και reviewrs γ) συχνά όμως ο ίδιος άνθρωπος που κάνει demonstration παρουσιάσεις σε ένα πετάλι, δεν αποκλείεται να κάνει review σε ένα άλλο πετάλι. Αυτό συνήθως, πιστέυται ότι ανεβάζει το credit του ως "ανεξάρτητου" που "τα λέει όπως είναι" κλπ, στο κοινό του. δ) το γ) το κάνουν όλοι - ακόμη και αυτοί που μπορεί να μας αρέσουν τα reviews τους Προσωπικά, δεν έχω προτιμήσεις. Μπορεί κάποιος να μην παίζει όπως θα θελα, ή να είναι ξεπουλημένος στις εταιρίες ή να έχει εξοπλισμό που και μια πατάτα να συνδέσεις επάνω του θα ακούγεται awesome, πολύ σπάνια όμως, δεν θα βρω κάποιον να έχει περάσει έστω και για λίγα λεπτά το πετάλι κάνοντας αυτό που θα ήθελα να τσεκάρω. That said, ο Mike Ηermans, έχει ειδικό section στη μέση κάθε demo του , όπου "παίζει" με τις ρυθμίσεις του πεταλιού - συνήθως το "τρέχω" το βίντεο ώς εκεί (δεδομένου πως ό,τι και να του δώσεις του παίχτουρα, θα το κάνει να ακούγεται ίδιο και απαράλλαχτο σχεδόν, φέρνοντάς το στα μέτρα του με τον τρόπο που θέλει - και το ίδιο ισχύει και για τον Pete Thorn).

Check αγγελίες στο smart noiz, κάπου πήρε το μάτι μου ένα σετάκι μονοπήνιων Tonerider vintage. Εχω βάλει στη Squier Strat μου τους Tonerider 'City Vibes' (τους διαφημίσαν σαν 'SRV tone' και καλά) και είμαι πολύ ευχαριστημένος.

Επίσης, χαμηλώνοντάς τους λίγο (όχι στο σημείο που να αρχίζουν να λασπώνουν και να χάνουν σε definition), o ήχος συνήθως "γλυκαίνει". Σε κάθε περίπτωση είναι και θέμα προσωπικού γούστου. Μου έχει τύχει να πάρω κιθάρα σεταρισμένη από μάστορα και να χρειαστεί να κατεβάσω (ελάχιστα, μισό στρίψιμο της βίδας σα να λέμε) τον bridge μαγνήτη, απλώς και μόνο για να ταιριάξω το output του με τους άλλους στ' αυτιά μου - όπου χάρη σε αυτό το τόσο δα χαμήλωμα, ο bridge ακουγόταν πολύ καλύτερα απ' ό,τι πριν.

Ό,τι θετικό είπαν οι προλαλήσαντες και μια παρατήρηση υποκειμενικού γούστου: θα μου άρεσε στο σόλο, όταν το κομμάτι κάνει παύση, να συνέχιζε η κιθάρα να σολάρει, είτε μαζί με τα τύμπανα είτε και μόνη της.

1) Σε πολλά σημεία πάντως η Ιεροτελεστία (όπως και το "Πουλί της Φωτιάς") ακούγεται και σαν... προοίμιο πολέμου και της παραφροσύνης που συνεπάγεται αυτός. Edit: προσθέτω το video από τις epic συναυλίες των Siouxsie the Banshees στο Royal Albert Hall στα early 80s, με τον Robert Smith των Cure στις κιθάρες, όπου πριν το opening track (Israel) , οι γκοθάδες με τις μοϊκάνες μαλλί και οι newwavers του Λονδίνου παίρνουν μια γεύση από το έργο του... Stravinsky. Όποιος έχει δει το DVD (ή ακόμη καλύτερα- είχε την τύχη να βρίσκεται εκεί), θα έχει παρατηρήσει την αμηχανία των νέων παιδιών της εποχής, στο άκουσμα αυτού του καταιγισμού από τα ηχεία, για πολλά συνεχόμενα λεπτά (στο παρακάτω βίντεο είναι κομμένο λίγο πριν ξεκινήσουν να παίζουν οι Banshees, κολλητά σχεδόν με τη μουσική που ακούγεται από τα ηχεία). Respect 2) Λες να το γνώριζε ο Πιερ Μπουλέζ αυτό που αναφέρεις; ! Στ' αλήθεια διερωτώμαι

Ναι. Είναι απλώς μια επιλογή στο φόρουμ του Noiz, που σου επιτρέπει να μην βλέπεις κάποια σχόλια αν δεν θέλεις (δεν τα βλέπεις by default), και συνιστώ να τη δοκιμάσετε όσοι έχετε πίεση (ή αν θέλετε να έχετε μια εικόνα για το πώς θα ήταν το φόρουμ χωρίς συγκεκριμένα άτομα σε συγκεκριμένες συζητήσεις). Προσωπικά δεν το βρίσκω και τόσο τραγικό, δικαιώνει τη χρήση της καθημερινά και σκέφτομαι ότι αν δεν υπήρχε ανάγκη γι' αυτό, ότι δεν θα το είχε ... προβλέψει ο νομοθέτης!

Και για να το συγκεκριμενοποιήσουμε στην τέχνη... Ειδικά στις σύγχρονες τέχνες (μουσική, εικαστικά, κινηματογράφος, κόμικς, φωτογραφία ), ο υποκειμενισμός (όχι με την έννοια του φορμαλισμού) και ο σχετικισμός, αποτελούν κοινό τόπο, από την εποχή του μοντερνισμού και έκτοτε, από τα τέλη του 19ου αιώνα - ένα πλέγμα θέσεων, αντιλήψεων και κινημάτων τα οποία εμφανίστηκαν στην τέχνη, στην πολιτική και τη φιλοσοφία από τα τέλη του 19ου αιώνα, υπό την πίεση των πρωτοφανών αλλαγών τις οποίες είχαν επιφέρει στη Δύση η νεωτερικότητα, ο καπιταλισμός και η σαρωτική τεχνολογική εξέλιξη μετά τον Διαφωτισμό, για να επικρατήσουν καθολικά μέχρι και μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. (wiki) Ο μοντερνισμός στην τέχνη υπήρξε μία αντίδραση στις συντηρητικές αξίες του ρεαλισμού. Κίνητρο ήταν η απόρριψη της παράδοσης και η παρωδία της, μα και η αξιοποίησή της υπό νέες οπτικές γωνίες και ερμηνείες. Ο μοντερνισμός απέρριπτε τις βεβαιότητες , την έννοια ενός συμπονετικού, παντοδύναμου Θεού ως ανώτατης πηγής ηθικών αρχών, καθώς και την πεποίθηση πως μία κοινή, καθολικά αποδεκτή, αντικειμενική ερμηνεία της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας είναι δυνατόν να προσεγγιστεί χάρη στην ορθολογικότητα. (wiki): Αντ' αυτού, προέβαλλε τον ρόλο της υποκειμενικότητας και των πολλαπλών, αντικρουόμενων αντιλήψεων για την αλήθεια, είτε ως ποθητή και θετική είτε ως τραγική μα αναπόφευκτη πραγματικότητα, και επικροτούσε τις αντισυμβατικές τεχνοτροπίες που κατέφθασαν με την αλλαγή του αιώνα μέσω της συνεχώς εξελισσόμενης τεχνολογίας και, κατόπιν, των επιπτώσεων που είχε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος στον ψυχισμό των καλλιτεχνών (βλέπε: η Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Στραβίνσκι που ανάφερα σε κάποιο προηγούμενο σχόλιο). https://www.sansimera.gr/articles/626 Το σκηνικό της πρώτης παράστασης "Οι αποδοκιμασίες με χαχανητά και σφυρίγματα ξεκίνησαν από τις πρώτες νότες του έργου. Με την πάροδο του χρόνου, οι αποδοκιμασίες εξελίχθηκαν σε κραυγές, μέχρι του σημείου να σκεπάζουν τα όργανα της ορχήστρας. Δεν άργησαν και οι συμπλοκές μεταξύ των θεατών, με αποτέλεσμα να επέμβει η αστυνομία και να βγάλει έξω από την αίθουσα σαράντα από τους ταραξίες. Όλη την ώρα των επεισοδίων η παράσταση συνεχιζόταν κανονικά σαν να μη συνέβαινε τίποτε. Στο δεύτερο μέρος, τα πνεύματα ηρέμησαν και στο τέλος οι συντελεστές της παράστασης αποθεώθηκαν. Την επόμενη ημέρα, ο κριτικός της εφημερίδας Λε Φιγκαρό Ανρί Κιτάρ χαρακτήρισε το έργο «κοπιαστική και παιδαριώδη βαρβαρότητα». Ο Ιταλός συνθέτης Αλφρέντο Καζέλα είπε ότι οι αποδοκιμασίες στόχευαν περισσότερο στη χορογραφία και λιγότερο στη μουσική του Στραβίνσκι. Την ίδια άποψη εξέφρασε και ο διακεκριμένος Ελληνογάλλος μουσικοκριτικός Μιχαήλ Καλβοκορέσης. Αρνητικότατος με το έργο ήταν και ο σπουδαίος Ιταλός μουσουργός Τζιάκομο Πουτσίνι, που παρακολούθησε την παράσταση της 2ας Ιουνίου. Σε δηλώσεις του χαρακτήρισε τη χορογραφία «γελοία» και τη μουσική «κακόφωνη». «Είναι έργο ενός τρελού» συμπλήρωσε." Σήμερα, οι καλοτεχνίτες της ΑΣΚΤ στην Αθήνα (οι οποία, ειρήσθω εν παρόδω θεωρείται και είναι από τις πιο προχωρημένες στην Ευρώπη) μπορεί να παρακολουθούν για παράδειγμα το μάθημα της Γλυπτικής και να παρουσιάσουν ως έργο για μια ζητούμενη άσκηση με τίτλο "Καθετότητα", ένα ποντίκι καρφωμένο μέσα σε ένα κάδρο (γεγονός, γι' αυτό και το αναφέρω), παρουσιάζοντας μάλιστα απολύτως εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση για τους συμβολισμούς και το "νόημα" του έργου. Προφανώς και δεν γίνεται να συμφωνήσουμε: με βάση το προηγούμενο σχόλιό μου, οι σχετικιστές δεν γίνεται / είναι άτοπο να προσπαθήσουμε να πείσουμε οποιονδήποτε, και όσοι μένουν προσκολλημένοι στις παλιές, καθιερωμένες καλλιτεχνικές φόρμες απ' την άλλη, οφείλουν να παραδεχτούν/αποδεχθούν, ότι αυτές έχουν αντικατασταθεί με νέες, εγγύτερα στον χαρακτήρα της εποχής, προκειμένου να εκφραστεί η θέση του ατόμου στον πολύπλοκο νεωτερικό κόσμο.

Εξαιρετικό παράθεμα! Εκτός από αυτό που έβαλες, προχωρώντας και παρακάτω, στην παράγραφο 4.3 (Relativism about truth or alethic relativism), αποσαφηνίζει πολλά και για τη συζήτηση που διαμείβεται στο συγκεκριμένο thread/ Όσοι πιστεύουμε στον σχετικισμό, είναι self destructing διαδικασία το να επιχειρηματολογήσουμε υπέρ, αφού "όλα είναι σχετικά". Και όχι μόνο αυτό αλλά και ... : "if Protagoras really believes in relativism why would he bother to argue for it?" The original argument goes back to Plato’s criticism of Protagoras in the Theaetetus where he argues: Most people believe that Protagoras’s doctrine is false. Protagoras, on the other hand, believes his doctrine to be true. By his own doctrine, Protagoras must believe that his opponents’ view is true. Therefore, Protagoras must believe that his own doctrine is false (see Theaetetus: 171a–c) (...) On this view, Plato begs the question on behalf of an absolutist conception of truth (Burnyeat 1976a: 44). Protagoras, the relativists counter, could indeed accept that his own doctrine is false for those who accept absolutism but continue believing that his doctrine is true for him. He could also try to persuade others to become the sort of thinker for whom relativism is true without being entangled in self-contradiction. Such an effort at persuasions, however, could involve Protagoras in a performative contradiction as the relativist cannot assume that her arguments are good for persuading others. Ordinarily, the very act of defending a philosophical position commits us to the dialectical move of attempting to convince our interlocutors of the superior value of what we are arguing for. The relativist cannot make such a commitment and therefore his attempts to persuade others to accept his position may be pragmatically self-refuting. The relativist can avoid the standard charge of self-refutation by accepting that relativism cannot be proven true in any non-relative sense—viz., that relativism itself as a philosophical position is at best true only relative to a cultural or historical context and therefore could be false in other frameworks or cultures. (...) In other words, if Protagoras really believes in relativism why would he bother to argue for it? Εξαιρετικό Πανώριος, και πάλι ευχαριστούμε

δεν υπάρχει θεωρία ούτε τρένα ούτε πλοία κι ο καθένας το παλεύει όπως ξέρει και μπορεί ::)

@harilatron τώρα είδα οτι μου απευθύνθηκες. α) Αν αυτά τα γράφεις ως διαχειριστής, νομίζω ότι θα έπρεπε να μου έχεις στείλει PM, δεδομένου ότι το θέμα της συζήτησης είναι άλλο β) αν μου απευθύνεσαι ως χρήστης, λυπάμαι διότι σε έχω στους αγνοούμενους χρήστες, των οποίων δεν μου εμφανίζει τα σχόλια (Το ίδιο και όσων βρίζουν ή φλαμάρουν, οι οποίοι θεωρούν ότι δεν τους απάντάω). Με βοηθάει να παρακολουθώ καλύτερα τις συζητήσεις σε "προβληματικά" thread όπως αυτό. :) ) Είναι μια δυνατότητα που δίνει το Noiz forum, στις Ρυθμίσεις του Προφίλ του καθενός μας. Αυτά και σόρι για την παρένθεση, δεν θα επανέλθω επί προσωπικού - Over and out. Καλό Σ/Κ

Επίσης, να προσθέσω ότι αυτό το φαινόμενο της αδυναμίας επικοινωνίας, μόνιμης δυσπιστίας σε μια συζήτηση και διαστρέβλωσης των λόγων του άλλου (όταν δεν συνοδεύεται και από μόνιμη στρεψοδικία), είναι χαρακτηριστικό γενικοτερο της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Οι άνθρωποι δεν αντέχουν πλέον να συζητούν, ή (τους) έχουν μάθει να μη μπορούν.

Όθωνα, συμφωνώ με το σχόλιό σου, γι' αυτό και έχω παραιτηθεί από την προσπάθεια "διαλόγου" με όσους (με) προσβάλλουν διαρκώς, ελλεινολογούν τους άλλους ή πολιτικολογούν τύπου χιουμοράκι, ενώ η διαχείριση σφυρίζει αδιάφορα.

Μικρότερο και φθηνότερο...

Εξαιρετικό, εύγε

Αυτό. +1000

Κι εγώ καταλαβα τι εννοείς. Το λέω άλλωστε από την αρχή ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Απλώς δεν αποδέχομαι το να νομολογεί μια "αυθεντία", ή τα charts για το τί είναι απαραίτητα καλλιτεχνικά σημαντικό για μένα ή όχι.

Αυτή η ατομάρα πώς σου φαίνεται Κωσταντίνε?

Πετάλι - ενισχυτής, πεταλιέρα - εφέ, midi. Σκέψεις;

Αν εξαιρέσεις τις Aston Martin, μια ζωή με τους Ιταλούς ήμουν, ποτέ με τους γερμανούς δεν έπαιζε το γούστο μου... Σε κάτι Franco Scaglione, Pininfarina, Ferrari, Lamborghini κλπ, πάντα με κέρδιζε η φινέτσα. Δες μια Φεράρι του '69... ας πούμε Και μια Alfa Romeo... του Πινινφαρίνα https://i.kinja-img.com/gawker-media/image/upload/s--Yv0KOuS3--/c_fit,f_auto,fl_progressive,q_80,w_636/nsnrlcuabmpzz5mqojza.jpg[/img] Για μένα μπαίνουν στην ίδια κατηγορία εμβληματικών αντικειμένων με κάτι τέτοιες Gibson, όπως αυτή παρακάτω του Johny Hickman, με το Khaler τρέμολο (τόσο 90s!) O κιθαρίστας των Cracker, πουλαγε λέει το... αίμα του σε τακτά χρονικά διαστήματα (μα γίνεται αυτό; ) σε τράπεζες αίματος, για να μαζέψει χρήματα να την αγοράσει, επειδή δεν είχε άλλο τρόπο εσόδων ;D

Από τα διαμαντάκια που τρακάρεις καμιά φορά στο web

https://www.facebook.com/pg/Manmade-Guitars-1490717457857299/about/?ref=page_internal

Jimmy Pap μ΄αρέσει που ασχολείσαι ακόμη. ¨Οπου τους παίρνει απαντάνε - κανείς δεν μου έδωσε μισή απάντηση. Φάσκουν και αντιφάσκουν και διαφωνούν ακόμη και μεταξύ τους. Και όλο αυτό πρέπει να πείσει όποιον διαβάζει ότι αιτιολογεί την "αντικειμενικότητα". - Ο Πολιτης Κέην ταινιάρα, αλλά δεν πήρε τα βραβεία που άξιζε. - Οι πανκηδες όσο ήταν στην ενεργό δράση, δεν θεωρούνταν καν ότι έπαιζαν μουσική, σήμερα μιλάμε για μουσική επανάσταση. - Η blues τα ίδια - λες και θα έπρεπε να περιμένει κανείς τα Grammy του καλύτερου blues αλμπουμ για να αναγνωρίσει ότι ήταν τέχνη. Δεν χρειάζονται προσωπικες αντιπαραθέσεις, όπως προσπαθεί ο ανάξιος φλώρος του φόρουμ να προκαλέσει διαρκώς. Αντικειμενικά (χααα) facts χρειάζονται: Όποιος θεωρεί ότι η "αντικειμενικότητα" νομολογεί την τέχνη, θα πρέπει να το εξηγήσει κιόλας. Με βάση τι; Τις πωλήσεις; Τους επαϊοντες; Τα βραβεία; Την αναγνώριση (έστω έτσι γενικόλογα) που να είναι σύγχρονη με την εποχή του έργου; Όταν πρωτοπαίχτηκε η Ιεροτελεστία της Άνοιξης του Στραβίνσκι στο Παρίσι, οι μισοί γιουχάρισαν ή έφυγαν αηδιασμένοι και οι άλλοι μισοί απότο κοινό χειροκροτούσαν. Χρόνια αργότερα, οι Siouxsie & the Banshees άνοιγαν συναυλίες τους με αποσπάσματα από αυτό το έργο. Ο Σούμπερτ πέθανε με τη στεναχώρια ότι η κρατικη΄ορχήστρα δεν ερμήνευε έργα του (επειδή ήταν ομοφυλόφιλος). Ο Ρεμπώ, άλλαξε την ιστορία της ποίησης χωρίς να (θελήσει να ) εκδόσει ποτέ ο ίδιος βιβλίο του. Για ποια αντικειμενικότητα στην τένχη αυτών των ανθρώπων μιλάμε; Δεν περιμένω απαντήσεις φυσικά. Το τι είναι τέχνη, το απαντάει το κοινό και οι ατζέντηδες, έστω κι αν χρειαστεί να περάσουν 40 χρόνια από τή στιγμή που δημιουργείται ένα έργο. Κατά τα άλλα, κάποιοι εδώ μέσα, θεωρούν πως είναι ο υποκειμενισμός που έχει τη ρίζα του στην ένδεια και όχι η χύδην αντικειμενικότητα τους, που ταμπουρώνεται πίσω από "αντικειμενικά" δήθεν κριτήρια που άλλοι επέλεξαν , και που η mainstream κουλτούρα τους πούλησε μέσω της tv και της showbiz της.

Η λανθασμένη επιχειρηματικά κίνηση του να φορτώσουν με το σύστημα του αυτοκουρδίσματος τις Gibson, τελειωμό δεν έχει... Breaking news: https://bit.ly/2HOOZje

Τι τύπα (3:17') η μικρή ολλανδέζα