TamTam

Την κάνω με ελαφρά πριν έρθουν οι συνταξιούχοι και μετατρέψουν το thread σε βουλή των Ελλήνων. ;D

Ωχ... έχει ξαναγίνει αυτή η συζήτηση στο νόιζ και δεν είχε καθόλου καλά αποτελέσματα. Θα συμφωνούσα (υποκειμενικά και εγώ το ίδιο θεωρώ) όμως , όχι φίλε. ΔΕΝ είναι καλή μουσική ό,τι αγγίζει εσένα. Είναι καλή ΓΙΑ σένα.

Σε όλα (μα σε όλα) όσα ρωτάς, απαντά το αρχικό βίντεο της ανάρτησης!

https://bit.ly/2yncIkh “The fact that 50 percent of new guitar buyers in the U.K. were women was a surprise to the U.K. team, but it’s identical to what’s happening in the U.S.” Αναρωτιέμαι τι θα έδειχνε μια αντίστοιχη έρευνα/καταμέτρηση πωλήσεων και σε άλλα μουσικά όργανα μιας κλασικής rock band. Τύπμπανα, μπάσα, πλήκτρα κλπ. ::)

Πολύ μπλα μπλα , αλλά και μεγάλες αλήθειες που όμως σηκώνουν πολύ συζήτηση.

Είδες Dim για να έχεις μόνο μια κιθάρα; ;D

Ισχύει, αλλά όσο πάει το αφήνει πίσω του ευτυχώς. Κι αυτό που με ενοχλούσε προσωπικά, πάντα σε αυτόν, ήταν η αναντιστοιχία των μεγαλειωδών live στο Royal Albert Hall, με τα κοστούμια και τα πολυμελή horn section, όπου ακούγονταν κομμάτια blues που κουβαλάνε τη σκόνη του δρόμου, σαν το Further Up On the Road, το Ballad of John Henry ή το Just Got Paid. Τα τελευταία χρόνια όμως, βρίσκω και ότι η φωνή του έχει στρώσει, και ότι κάποιες συνθέσεις του (διότι πάντα συνέθετε) αν είχαν γραφτεί/ηχογραφηθεί τις εποχές που μνημονεύει ο Dim, μπορεί να τις άκουγαμε σήμερα ως classics δίπλα σε όλα τα άλλα. Το παρακάτω ας πούμε, από το προηγούμενο album του (Blues of Desperation), είναι ένα από τα πολλά Μποναμασοκομμάτια που διαθέτει ΚΤΓΜ αυτές τις ποιότητες: δυο killer riffs, εξαιρετικό chord progression, epic ενορχήστρωση, σόλο με σύνθεση, ουσία ΚΑΙ δεξιοτεχνία. Όσοι δεν το έχετε ακούσει κάντε ένα κόπο:

Στο καλό να πάει και καλή του συνέχεια σε ό,τι κάνει "The company can now exit bankruptcy under a new board of directors, a majority of whom will be guitar players," Additionally, Juszkiewicz and co-owner Dave Berryman will have their equity stakes canceled, and will both get a consulting agreement that bans them from making negative comments about Gibson for three years. Ωραία πράγματα! https://bit.ly/2xVwymA

Καθώς είπα, συνήθως δεν χρησιμοποιώ πάνω από 6-7 πετάλια (μαζί με το tuner)... Και η κιθαρίτσα μου made in Vietnam μια χαρά ηχάρα έχει το μαόνι της... Ουκ εν τω πολλω το ευ. https://bit.ly/2PbAMNy

Λοιπόν, δεν θα χρησιμοποιούσα ποτέ simulation και τα πολυεφέ πεταλιέρες τύπου Axe κλπ. τα βαριέμαι παρότι έχω ακούσει εδώ στο εξωτερικό και όχι στην Ελλάδα, κιθαρίστες που είχαν ηχάρα με αυτά. Εγώ θέλω να μικροφωνίζει και να αρπάζει ο ενισχυτής! Θα συμφωνήσω όμως στο ότι όσο φτηνά κι αν έχω πάρει τα πετάλια μου (π.χ. το POG-2 μου το πήρα 100 ευρώ, απίστευτο αλλά αληθινό), το σύνολο θα μπορούσε να ισούται με το κόστος μιας Gibson custom shop ή μια Fender Strat. Δεν με απασχολεί όμως γιατί το όργανο το έχω για να παίζω μουσική όχι για ποζεριές (που από μια άποψη θα μπορούσε να πει κανείς ότι και αυτό που κάνω είναι ποζεριά. από την αντίθετη, αφού μετά σου λένε "μεγάλε, είχες τέτοιον ήχο με Squier?" χωρίς να ξέρουν βέβαια ότι η μισή και πλέον κιθάρα είναι modded με παλιά Fender block/saddles, άλλους μαγνήτες κλπ ) :) Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι μια κιθάρα, ένας καλός μάστορας, μπορεί να της αλλάξει τα φώτα και να τη φέρει στα μέτρα σου και ότι στο τέλος, αυτά που μετράνε είναι τα δάχτυλα και το τι παίζεις. Τα κσύλα, τα υλικά και η κατασκευή κάνουν τη διαφορά βέβαια, όμως αυτή μπορεί να είναι και εντελώς custom, φτιαγμένη από κάποιον που ξέρει για κάποιον που ξέρει τι θέλει. Δεν με ψήνει λοιπόν καμία μάρκα ή ακριβή κιθάρα... Αν έπαιζα στους Aerosmith ίσως το έβλεπα αλλιώς, δεν ξέρω, αλλά τώρα πιο μεγάλη διαφορά στον ήχο μου θα κάνει το ποιο εφέ θα χρησιμοποιήσω και σε ποιά σειρά παρά το αν η κιθάρα μου είναι επώνυμη ή όχι.

Γιάννη, δεν ξέρεις τι (πώς) είναι modded οι κιθάρες μου. Μια χαρά με βγάζουν, ποτέ δεν ζήλεψα, επιθύμησα κάποια πανάκριβη ή απλησίαστη. Κι όσο για τα πετάλια, τα περισσότερα (με μια δυο εξαιρέσεις) είναι αγορασμένα από Β' χέρι ή ανταλλαγές. Δεν θέλω να αναφέρω τιμές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν καν ούτε το μισό της ονομαστικής τους τιμής στην αγορά σαν σύνολο.

Κοίτα, μπορεί να ζούμε στον χρυσό αιώνα των guitar effects - αδυνατώ να παρακολουθήσω, όμως. Κάνω χάζι μόνο από χόμπι και ψάχνομαι (εδώ και χρόνια) για να εχω καταλήξει στα δυο Barber και στον AnalogMan. To να είχα μόνο ένα drive θα περιόριζε τις επιλογές μου: συνήθως παίζω με ένα μόνο στην πεταλιέρα μου ( POT για blues, το BCDD ως all around και παίρνω δυο drive μαζί αν είναι hard η μπάντα). Είναι πρακτικό λοιπόν το ζήτημα, τα βλέπω σαν εργαλεία ήχου για τους ήχους που έχω στο κεφάλι μου (και αυτό ισχύει για τα πιο ειδικά πετάλια σαν το POG-2 ή το Freeze ή για τις κιθάρες: Η μια έχει single coils, η άλλη Humbuckers και η τρίτη P90s). Με τους ενισχυτές τώρα είναι αντίστοιχα πρακτικό το ζήτημα: στο σπίτι που ζω δεν μπορώ να παίξω κιθάρα χωρίς ακουστικά ή να κάνω practice με οτιδήποτε άλλο - με backing tracks π.χ. (επιπλέον, ο Blackstar iD20, επειδή είναι wide stereo, μου χρησιμεύει και σαν... στερεοφωνικό όταν τον συνδέω με το laptop). Aν ήταν να έχω μόνο έναν ενισχυτή όπως λες, θα έπρεπε α) να τον πηγαίνω μια φορά τη βδομάδα στο ένα στούντιο, και β) μια στο άλλο στούντιο (παίζω με δυο μπάντες) και γ) μετά να τον φέρνω σπίτι. Δεν γίνονται αυτά!

Χα χαα και να σκεφτείς ό,τι συνήθως παίζω με 6 πετάλια, όχι περισσότερα. Λοιπόν, εδώ είναι συνολικά... Eχω δυο πεταλιέρες λοιπόν, μια mini (δυο 1σποτ) και μια Junior (με το Visualsound CS6). Συνήθως αφήνω τα πετάλια πάνω τους. O βασικός μου ήχος δεν πολυαλλάζει (αντε να switchάρω κανένα drive με ένα άλλο, ή να αλλάξω π.χ. το phaser με το vibe). Οπότε, ναι, κάποια μένουν στο συρτάρι για να μπορώ να τα έχω πρόχειρα και να τα αλλάζω κατά το δοκούν. Τa delay είναι: ένα delay/reverb (για το mini pedalboard) , ένα με ταπ τέμπο (rubberneck) και ένα για να βγάζουμε γκόμενες (Alter Ego) επειδή έχει πολλά διαφορετικά delay και ένα απίστευτο toneprint του Dave Stewart. Καθε φορά παίζω με ένα εννοείται! Ενισχυτές: Έναν έχω στην Ελλάδα για τις διακοπές (Vox) που με βγάζει και σε μικρά gigs στο νησί, έναν στο στούντιο που προβάρουμε (Peavey), έναν στο σπίτι για να παίζω με ακουστικά (Βlackstar) και τον Laney τον παίρνω στα gigs. Οι κιθάρες είναι τρεις, αναλόγως με τις ορέξεις και το γκρουπ που θα παίξω, πηγαίνουν και έρχονται. Δεν μου φαίνονται πολλά. Που να μου άρεσαν και τα modulation - chorus, whammy , flanger και τέτχοια.

Pedal list DRIVES_ AnalogMan - POT Barber - Direct Drive Compact Barber - BUSS Digitech – Bad Monkey COMP_ Joyo – Ultimate Comp MODULATION_ EHX – POG 2 EHX – Freeze Mad Professor – Mellow Yellow Tremolo TC Electronic – Shaker mini Malekko - Phase mini DryBell - Vibe Machine V2 Mooer – Funky Monkey Catalinbread – Pareidolia Tsakalis Audioworks – Phonk Wah DELAY_REVERB EarthQuacker Devices - Dispatch Master TC Electronic – Alter Ego Delay (v.1) Montavillian Echo (cloned with trails, by Spiros) DOD - Rubberneck NOISE_ Boss NS-2 POWER_ Truetone - 1 Spot X 2 Truetone CS 6 LOOPS_ Digitech – Jamman Solo XT Digitech – Trio (v.1) TUNING_ Korg - Pitchblack Planet Waves key tuner AMPS_ Peavey Bandit 112 transtube 80W (combo) Blackstar ID-Core 20 (digital sim) Laney Cub 12R (tubes) Vox 20 R (combo) GTs_ Fender Squier Classic Vibe 60s (modified Fender parts) Spear Les Paul Relic (P90s) Stagg mahogany Les Paul ‘70s (modified w/ dual DiMarzio/PRS pickups)

Εξαιρετικό. Και η φωνή σου και η προφορά σου μια χαρά είναι άνθρωπέ μου, μην σε υποτιμάς. Σε κομμάτια σας όπως το I, Replicator και το Torpor Serving, τα σπας και ΚΤΓΜ άνετα θα στέκονταν σε οποιαδήποτε σκηνή εκτός Ελλάδας. Keep on!

Στραβινσκικό! Ωραιότατο , εύγε!

Βάσει του νόμου, σε όλες τις χώρες της ΕΕ, υπεύθυνος είναι ο εκάστοτε Δήμος, οπότε καλύτερα να ρωτούσες στον Δήμο Αθηναίων. Ο νόμος στο Ελλάντα, δε νομίζω ότι προβλέπει ξεχωριστά για μουσική δραστηριότητα (μας τσουβαλιάζει εν ολίγοις τους μουσικούς μαζί με άλλες "ψυχαγωγικές δραστηριότητες"), αναφέροντας ενδεικτικά ότι: ¨...για¨λούνα πάρκ, πίστες αυτοκινητιδίων, τσίρκο, μουσικές συναυλίες, επιδείξεις και άλλες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, που ασκούνται από φυσικά ή νομικά πρόσωπα ως εμπορικές δραστηριότητες σε εξωτερικούς χώρους, απαιτείται αυτοτελής άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας" https://bit.ly/2tV5iSo (στο παραπάνω ΦΕΚ, δες άρθρο 39 - ΥΠΑΙΘΡΙΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΨΥΧΑΓΩΓΙΚΟ, ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ Ή ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ) Στη θέση σου, σε κάθε περίπτωση θα απευθυνόμουν στον δήμο - στις Βρυξέλλες όπου ζω για παράδειγμα, ο δήμος είναι υπεύθυνος να σου δώσει ένα χαρτί αδείας με το οποίο μπορείς να παίξεις σε συγκεκριμένο σημείο (από το μετρό μέχρι στους πεζόδρομους και από την κεντρική πλατεία μέχρι εξω από εκκλησίες), σε συγκεκριμένα spots δηλαδή και για συγκεκριμένη ώρα *συνήθως 1-1.30 ώρα) διότι μετά παίρνει σειρά άλλος buskin' μουσικός - είμαστε πολλοί :) Έτσι αποφεύγονται και οι καυγάδες (τύπου "μου πήρες το μέρος ¨κ.λπ.) και οι συμμορίες που θα μπορούσαν να ορίσουν και καλά τη δική τους περιοχή, και τέλος, το θλιβερό φαινόμενο που έχουμε στην Ελλάδα, όπου πας να παίξεις μουσική στο δρόμο και σε συλλαμβάνουν για επαιτεία. Σε κάποιες πόλεις μάλιστα , όπως π.χ. στο Leuven, έπαιξα πρόσφατα σε ένα "φεστιβάλ δρόμου", όπου ήρθαν μπάντες από παντού και σε κάθε γωνία της πόλης έπαιζε και άλλος καλλιτέχνης. Από μπάντες πνευστών , μέχρι ρέγκε και από funk μέχρι κλασική μουσική, ό,τι φαντάζεται κανείς. Πολιτισμένα πράγματα...

Μια χαρά είναι η φωνή, το reverb δεν ταιριάζει με την καμία. Δοκίμασε να το βγάλεις (έως και εντελώς). Φαντάσου να έλεγε το κομμάτι ο JJ Cale... Η φωνή σου είναι παραπάνω από επαρκής ΚΤΓΜ. Και πάλι μπράβο για την κιθαριά!

Καλά, χλευάζετε όσο θέλετε. Τα στοιχεία όμως είναι αδιάσειστα και είναι ΕΚΕΙ. Και οι δυο είναι αριστερόχειρες. Και οι δυο παίζουν μπλουζ. ΜΟΙΑΖΟΥΝ καταπληκτικά. Γουστάρουν τις ίδιες γκόμενες. Ο Φρίμαν ξεκίνησε την καριέρα του αμέσως μετά το"χαμό" του Χέντρικς, όλα αυτά είναι αυταπόδεικτα. Μην τα γράφω όλα, δείτε το αποκαλυπτικό και εμπεριστατωμένο άρθρο που λινκάρισα. Το μόνο που μένει, είναι ο Φρίμαν να πετάξει κανένα 'xcuse me while I kiss the sky " την επόμενη φορά που θα κάνει μεταγλώτιση σε καμια Ποκαχόντας ή κανένα Λάιον Κινγκ και να γίνει το στούντιο Μοντερέι, ρέιιι!

Move over rover, and let jimi take over. Δεν πιστεύω τίποτα για τον Jimi-Morgan. He is a FREEman O0

Θα γυρίσουν μετά θάνατον του Freeman ένα biopic που θα αποκαλύπτει ότι ήταν ο Hendrix. O0 Πάντως, ΜΑΚΑΡΙ να είχε τη φωνή του Freeman ο Jimi... ;D

Ο ηθοποιός Morgan Freeman, ΕΙΝΑΙ ο JImi Hendrix ισχυρίζεται αυτό το άρθρο, ο οποίος λέει ζει έκτοτε ινγκόγκνιτο και έχει ένα bar στο Μέμφις που παίζει ζωντανή μουσική. Η ομοιότητες πάντως είναι κάτι παραπάνω από έντονες. Αν είναι έτσι, δώστε του μια κιθάρα του ανθρώπου! https://bit.ly/2JaF3hf

Για τα προσωπικά μου γούστα, δυο (καλά από μόνα τους) overdrives μου ακούγονται καλύτερα μαζί, για distiortioned ήχο, απ' ότι ένα overdive και ενα distortion. Προσωπικά χρησιμοποιώ ένα Barber Compact Direct Drive (βγάζει και μάρσαλ ήχους) ένα Prince of Tone (είτε ως boost είτε ως medium gain). Και τα δυο ανταποκρίνονται μια χαρά στο volume της κιθάρας και στακάρουν τέλεια μαζί. Νομίζω ότι πιο σημαντικό κι από το να έχει κανείς "ακριβά" πετάλια drive, είναι να έχει καταφέρει να βρει αυτά που ταιριάζουν μεταξύ τους. Είχα πολύ καλά πετάλια και παλιότερα, που μου άρεσε τρελά ο ήχος τους εννοώ, όπως το BB Preamp ή το Hardwire CM2 (αυτά τα πήγαιναν μια χαρά μαζί). Οι ευχάριστες εκπλήξεις ήταν π.χ. το EHX East River Drive ή το Bad Monkey, που ως boost, ταίριαζαν τέλεια με οτιδήποτε κι αν τους έβαζες μετά απ' αυτά... Καλή αναζήτηση!

Δυο διαφορετικά drive, που μπορούν να σταθούν και το καθένα μόνο του αλλά και τα δυο μαζί εξίσου καλά, σου δίνουν τουλάχιστον πέντε διαφορετικούς ήχους παραμόρφωσης. Προσωπικά, χρησιμοποιώ δυο μικρά drive ως εξής: -το ένα από τα δυο (το πριν ή το μετά) ως βασικό μου ήχο και το άλλο για να μπουστάρω (είτε για περισσότερη ένταση είτε για περισσότερο gain) είτε και τα δυο αναμένα κάνοντας ρυθμίσεις με το volume της κιθάρας, όπως γράψαν και οι συνάδελφοι νωρίτερα.. Και με τους ακόλουθους βασικούς συνδυασμούς / επιλογές και τα drive ρυθμισμένα ως εξής: High gain -> low gain Low gain -> high gain High gain -> high gain Low gain -> low gain Έτσι, οι επιλογές ήχων παραμόρφωσης (gain stages) και είναι πάρα πολλές και ο ακροατής δεν έχει την αίσθηση ότι ακούει κάθε φορά και άλλον κιθαριστα, αφού ουσιαστικά προκειται για τον ίδιο ήχο κιθάρας, αλλά με διαφορετικές χροιές / layers παραμόρφωσης. Αν θες τώρα να προσθέσεις ένα Wah σε κάποιο κομμάτι ή σε κάππιο σόλο, ή ένα ριφ με octaver, ή κάποιο extra vibrato ηχάκι /leslie σε κανένα αρπέτζιο, όλα καλοδεχούμενα είναι αν είναι σωστά τοποθετημένα στη δομή ενός κομματιού στη διάρκεια ενός show- χωρίς όμως να χρειάζεται και να το παρακάνει κανείς με περισσότερους από δυο διαφορετικούς ήχους στο ίδιο κομμάτι ΚΤΓΜ. EDIT: Βέβαια, τα παραπάνω ισχύουν αν είσαι lead κιθαρίστας φαντάζομαι και κάνεις focus στο παίξιμό σου αλλάζοντας ήχους μέσα σε ένα κομμάτι. Αν όπως εσύ, είχα να τραγουδήσω, θα το κρατούσα όσο πιο λιτό γινόταν, και θα περιοριζόμουν μάλλον σε ένα ευέλικτο drive (που να μου δίνει ένα καλό compression σε low gain / αλλά να βγάζει και αρκετό high gain ώστε να μπορώ να κάνω ρυθμίσεις με το volume της κιθάρας on the fly) και δυο βασικά modulation pedals: ή ένα vibe ή ένα wah. Για blues μουσική (αλλά και γενικώς!), θα απέφευγα chorus, phaser flanger και άλλα τέτχοια. Ψάξε να δεις YT βίντεο με rig rundown μουσικών, θα καταλάβεις πολλά.

Στο ερώτημά σου δεν έχω απάντηση... δεδομένου ότι ο στίχος του είναι συνυφασμένος με το όλο χαβαλεδιάρικο στυλ του γκρουπ. Αυτό που αναρωτήθηκες όμως, ακριβώς αυτό, το είχα αναρωτηθεί όταν άκουσα αυτό το παρακάτω κομμάτι τους. Και κατέληξα πως θα ήταν πολύ καλύτερα να μην καταλάβαινα τι έλεγαν (δοκίμασε να το ακούσεις σα να μην ξέρεις τη γλώσσα - αν είναι δυνατόν)