TamTam

Τι να σου πω... από Ψυρρη μέχρι Εξάρχεια και από Γκάζι μέχρι Πετράλωνα, δεν έχω δει πατάρι χρόνια τώρα. Εχω φίλους που παίζουν σε ταβέρνες και τέτοια μαγαζιά - ρεμπετοειδή και παραδοσιακής μουσικής (σμυρνέϊκα , ανατολίτικα, κλπ), και μπορούν να βγουν και χωρίς μικρόφωνα, έβγαιναν έτσι και προ κορονοϊου δηλαδή. Τωρα παίζουν στο 1.50 μέτρο απόσταση (και την τελευταία φορά άπλωνα το χέρι και γέμιζα το ποτό στη φίλη μου που τραγουδούσε), για τόσο μιλάμε. Εννοείται ότι τα τραπέζια ήταν πήχτρα - γιατί δεν αρκεί να έχουν απόσταση μεταξύ τους, όταν ο μαγαζάτορας για να ρεφάρει έχει στριmώξει 6 σε ένα τραπέζι για 4... και εντάξει δεν το κάνουν όλοι...) Κι εγώ μαγειρεύω παράλληλα. Τι εννοείς "να σοβαρευτείτε"? ?

Γιατί δεν θα φοράνε μάσκες - ούτε οι μουσικοί ούτε οι πελάτες που τα τρωγοπίνουν. Και ο ιός είναι αερομεταφερόμενος. Και ο τραγουδιστής εκπνέει με ένταση σταθερά. Εδώ ακόμη και όταν χασμουριέσαι φεύγουν σταγονίδια...

Αυτό ακριβώς Μανώλη. Δεν έχει καμία λογική το "χωρίς μικρόφωνο"

Χωρίς μικρόφωνα και το σαλάκι να πάει πάνω στον πελάτη, δεν πειράζει

Ίσως θέλουν να αναβιώσουν τις μπουάτ.? Θα απαγορεύσουν τον μπαρέ!

Ενα παράδειγμα; Γιατί κυκλοφορoυν εκατοντάδες tubescreamer ? Πώς εννοείς την "ενεργη προσφορά"?

Το thread έχει να κάνει με καταναλωτικές συνήθειες, νόμο της αγοράς, νοοτροπίες, αγοραπωλησίες, μουσικά όργανα/αξέσοριζ, νομισματικές διαφορές κ.λπ. Όχι με το "κακό δημόσιο" και τους "καλούς γερμανούς" ή τους "κακούς έλληνες πολιτικούς" και λοιπά με τα οποία ορισμένοι αρέσκονται να δυναμιτίζουν κάθε συζήτηση. Α ναι, αυτό το ξέχασα να το αναφέρω στα "εργαλεία φλαμαρίσματος" κάθε κουβέντας εδώ... Αν δεν είναι γερμανικό κόκερ ξέρω γω, δεν είναι καλό σκυλί. ? Για την πολιτική που αναφέρεις όμως, είναι συγκεκριμένοι αυτοί που τα αναμασούν σε κάθε thread. H πλειοψηφία όσων σχολιάζουν δεν ξεκινάει τέτοιες συζητήσεις σε άσχετα thread. Γιατί πρέπει να γίνονται χάλια όλα τα trheads ?

Θα προσπαθήσω να τα πω απλά, γιατί πάλι διαβάζουμε μομφές περί "οικονομικού αναλφαβητισμού", από κάποιους που όντως δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν απλά οικονομικά: τα 10 ευρώ στη Γερμανία ή στο Βέλγιο δεν έχουν την ίδια αξία με τα 10 ευρώ στην Ελλάδα. ΔΕΝ κοστίζουν για τον Βέλγο ή τον Γερμανό όσο κοστίζουν τα 10 ευρώ στην Ελλάδα. Σε απλά ελληνικά, τα 10 ευρώ, παρά το ότι μιλάμε για ενιαίο νόμισμα, σε συνθήκες μη οικονομικής ενοποίησης (αλλά μόνο ενοποιημένης αγοράς), έχουν ίδια ονομαστική αλλά απολύτως διαφορετική πραγματική αξία στο βέλγιο, στη Γερμανία και την Ελλάδα. Τα 25 ευρώ δηλαδή που κάνει ένα πεταλάκι στο Τόμαν, δεν "αξίζουν" το ίδιο με τα 25 ευρώ που κάνει (έστω και χωρίς μεταφορικά) για έναν κάτοικο της Ελλάδας. That simple. Προσωπικά, θεωρώ μεγαλύτερη ξεφτίλα το ότι ένας Βέλγος μου παζάρεψε 3 ευρώ από τα 15 που ζητούσα για τον κομπρέσορα (και τελικά του τον πούλησα... 12 ευρώ), από τα 5 ευρώ που μου παζάρεψε ένας έλληνας στα 45 που έδινα ένα άλλο πετάλι στην Ελλάδα. (κάπου εκεί σκέφτηκα να ρωτήσω και τι στην ευχή αντιπροσωπεύουν για εκείνον αυτά τα 5 ευρώ...)

Συμφωνοι, αλλά δεν είμαστε παραγωγοί. Και αυτό που πουλάμε ούτε έχει ημερομηνία λήξης να χαλάσει και να το πετάξουμε ούτε εξαρτάαι από αυτό η επιβίωσή μας. Σκέψου το αλλιώς... (ή ρίξε μια ματιά στο reverb.com να δεις τιμές).

πω ρε φίλε... σε φαντάζομια μέσα στο αμάξι σε κανένα μποτιλιάρισμα να το κάνεις αυτό... ? Πάντως είναι μια χαρά η φωνή σου!

Βλέπω ότι όλοι έχουν μια πονεμένη ιστορία Είσαι πολύ large! Αυτό το "μόνο για γνώστες" με ξεπερνάει. Τι είναι ρε φίλε, σταυρόλεξο? Δεν ξέρω, πές μου να μάθω κι εγώ τι πουλάς. Βαριέσαι;

Επί της ουσίας όχι. Θα με έθιγε όμως να μου απαντούσε με ερώτηση, την ίδια που του έκανα. Ρώτησα κάτι. Αν δεν είσαι σε θέση να μου πεις αναφορικά με το πετάλι που δίνω και το οποίο δεν έχεις καν έρθεις να δεις σε τι κατάσταση είναι, για ποιο λόγο/τι αντιπροσωπεύουν αναφορικά με το πετάλι ή με σένα αυτά τα 5 ευρω, πώς μου ζητάς νατα κόψω; Επειδή είναι η παράδοση που λεει και ο JazzJoker? (θα απαντήσω πιο κάτω σε αυτο) Προφανώς και κατι αντιπροσωπεύουν τα 5 και το 1 και το 1.50 ευρώ. Ο άλλος έχασε τη ζωή του επειδή δεν είχε ένα εισιτήριο λεωφορείου και τον έσπρωξαν έξω και έπεσε. Με τα μισά από αυτά τα 5 ευρώ αγοραζα μακαρόνια στο σουπερ μάρκετ όταν δεν είχα να φάω μέσα στην κρίση, και περνούσα τρεις μέρες με μακαρόνια και ντομάτα. Δεν διαφώνησα στην παράδοση. Εχει διαφορά όμως όταν εσύ (εγώ) πηγαίνεις σε έναν πάγκο , σε έναν πωλητή, και θεωρείς ότι σε παίρνει ή ότι μπορείς να διαπραγματευτείς - "αν πα΄ρω δυο θα μου κάνεις καλύτερη τιμή?". Το κάνω συχνά με ρούχα, επειδή είμαι αντικονφόρμα και ψωνίζω δύσκολα, ή επειδή δύσκολα βρίσκω κάτι να μου αρέσει, αν τύχει και μου κάτσει καλά ένα παντελόνι, μια φορά στα 5 χρόνια που πάω στα μαγαζιά, μπορεί να πάρω δυο σε διαφορετικά χρώματα. Αυτό το καταλαβαίνω. Αλλά το να είμαι π.χ. ταξίδι στο εξωτερικό και ο πωλητής τουριστικών ειδών να πουλάει ποδιές για την κουζίνα με 5 ευρώ τη μία που γράφουν επάνω "Μάλτα" (πραγματικό γεγονός) και να έχει πάει ο ελληναράς και να του ζαλίζει τον έρωτα με τα χάλια αγγλικά του ότι "ο άλλος παραδίπλα τα έχει 4 ευρώ, κόψε μου", και να μιλάει συγχρόνως στα εληνικά με τη συμβία του ότι "καλά, κοίτα να δεις πόσο θα μα την αφήσει την ποδιά στο τέλος", με κάνει απλώς να ντρέπομαι. Πόσο μάλλον όταν περιμένω να έρθει η σειρά μου και μόλςι απομακρύνεται ο ελληναράς, ο πωλητής μου μιλάει σε άπταιστα ελληνικά (που σημαίνει ότι καταλάβαινε όλα όσα έλεγε ο άξεστος συμπατριώτης μας ως εκείνη τη στιγμή νομίζοντας ότι μίλαγε μόνο στη γυναίκα του): "κι εσείς έλληνες είστε?" Απάντησα "ναι αλλά δεν είμαστε όλοι ίδιοι". Κι αυτός: "το ξέρω, ο γαμπρός μου είναι έλληνας". χα χαα Και γαμώ τις παραδόσεις έχουμε

Εγω πάντως όταν θεωρώ μια τιμή δικαιολογημένη - και οι περισσότερες αγγελίες που με ενδιαφέρουν δεν εχουν εξωφρενικές τιμές συνήθως, δεν θα κάνω παζάρι. Δηλαδή, ένα Korg Pichblack κουρδιστηρι ας πούμε, που το πουλούσε κάποιος 40 ευρώ, αλλά είχε ίχνη φθοράς, είχα ντραπεί να του ζητήσω να κόψει... τι; 5 ευρώ? Ούτε εκείνος θα σωθεί ούτε εγώ με 5 ευρώ. Ακόμη αυτό έχω, 5 χρόνια τωρα, και σήμερα βλέπω να δίνουν 40 ευρώ κάτι τσίλικα Pitchblack, του κουτιού. Tι να ζητήσεις να σου κόψει ο άλλος από τα 40 ευρώ; Γιατί αν μου πεις ότι θες να το πάρεις 35, θα σου πω πολύ σοβαρά, ε εντάξει, μη βιάζεσαι, στο κρατάω μέχρι να μαζέψεις τα άλλα 5. Πώς το βλέπεις, μπορείς να τα έχεις βρει ένα μήνα; Σε δυο;

Δεν το σκέφτεσαι σωστά. Διότι εγώ στην προκειμένη ήμουν απόλυτα έτοιμος να δικαιολογήσω και το έκανα, την τιμή -χώμα που το έδινα -με βάση τη σπανιότητά του και την κατάστασή του και την τρέχουσα τιμή του κλπ-. Γιατί να θιχτώ; Μου έχει τύχει -όχι μια και δυο φορές, να έρθει κάποιος να αγοράσει πετάλι μου και τον πείσω να μην το πάρει στο τέλος! Γιατί; Επειδή με βάση αυτά που μου έλεγε ότι έψαχνε δεν θα του έκανε γι' αυτό που ήθελε! Προτιμώ να με εκτιμά κάποιος για έντιμο, παρά να βγάλω 40 και 50 ευρώ και να με σιχτιρίζει με το που θα το κουμπώσει στα μηχανήματά του. Επιπλέον, υπάρχουν αντικείμενα στα οποία θέλεις ή μπορείς να κάνεις καλύτερη τιμή. Σε ένα πετάλι που κάνει κοντά 200 ευρώ χωρίς μεταφορικά και δασμούς, όταν το δίνω 110, θα πρέπει κάποιος να είναι πολύ τσίπης για να μου ζητήσει να κόψουμε 10 ευρώ 'ετσι για να έχουμε να λέμε, αντί να αρπάξει την ευκαιρία. Είμαι σίγουρος ότι έτσι και το έπαιρνε και ήθελε να το πουλήσει τηνάλλη μέρα, δεν θα το έβαζε κάτω από 150. Το τελευταίο το λέω, επειδή έχει τύχει να δω εδω στο Noiz, αγγελία που δεν την πρόλαβα ας πούμε, από πολύ καλό άτομο με το οποίο έχουμε ξανακάνει συναλλαγές, να δίνει ένα πετάλι των 250-280 ευρώ... για 120. Δεν πρόλαβα να του το αγοράσω όμως. ¨Ενα μήνα μετά, ο αγοραστής που το είχε πάρει, το έβγαλε στο σφυρί στο Νόιζ για 180... Κι όταν δοκίμασα να του το πάω στα 150-160, δεν το έδινε... ? Ε, προτίμησα να το αγοράσω από το εξωτερικό, κι ας το βρήκα τελικά στην ίδια πάνω κάτω τιμή, γύρω στα 190...

Αυτό ακριβώς. Να πω πάντως εδώ, γιατί συμφωνώ και με αυτό που λέει ο Jimmy pap και ο KostasP, ότι δεν μιλάμε για παζάρι που θα κόψω 20 ευρώ ούτε ότι δέχτηκα μια πρόταση ότι αντί για 2300 που έχιε καινουρια, μπορώ να δώσω 1700-1900 αν είναι σε κατάσταση βιτρίνας. Στα παραδείγματά μου μιλάω για 5 ευρώ στη μια περίπτωση και για 10 στην άλλη. Κια για... 3 ευρώ που έκοψα στον Βέλγο.

Αγαπητέ έχω κόψει πολλά περισσότερα από 5 και δέκα ευρώ σε πωλησεις που έχω κάνει. Η έκφραση δε, που χρησιμοποίησα είναι για να περιγράψω - δεν μιλάω έτσι στον κόσμο! Πήραν τα μπαλόνια μου λοιπόν αμφότεροι, αν το προτιμάς έτσι, διότι α) το ένα τελικά το έδωσα στην τιμή που μου ζητούσε ο πρώτος (40 ευρώ) όχι όμως σε εκείνον, αλλά σε κάποιον που εγω γουσταρα να το δώσω όταν είδα ότι ο άνθρωπος μέτραγε διευρα για να το πάρει. β) O άλλος με το catalinbread , όταν του απάντησα όπως του απάντησα, και συνειδητοποιώντας τη μαλακία που έκανε, μετά έστελνε και έλεγε, εντάξει φίλε θα το πάρω για 110. Too late... Και κάτι ακόμη: Δεν κατάλαβα γιατί αυτός μπορεί να παζαρέψει αν θέλει και εγώ δεν μπορώ να τον ρωτήσω τι αντιπροσωπεύει για εκείνον αυτό το ποσό. Τον προσβάλλει αυτό; Πιο προσβλητικό βρίσκω το να ποντάρει στην (ενδεχόμενη) ανάγκη σου κάποιος, λέγοντάς σου, "αν μου το αφήσεις 100 το παίρνω σήμερα". Του απάντησα, ότι δεν πειράζει, φίλε, μπορώ αν είναι να περιμένω να μαζέψεις αυτά τα 10 ευρώ, δεν τρέχει τίποτα, θα το φυλάξω το πετάλι αφού το θέλεις τόσο πολύ να το πάρεις.

Τι να λέμε. Προχτές πούλησα τον κομπρέσορα της Joyo σε έναν Βέλγο (πήρα καινουριοοοο κομπρέσορα yeaaah). Το έδινα 15 ευρώ. Μου ζήτησε να ρίξω λίγο την τιμή. Τον πούλησα 12. Το 'χουμε? Δεν είναι ζήτημα τιμής , αλλά προσέγγισης του αγοραστή. Και η τιμές είναι συζητίσιμες -ειδικά αν σε ενδιαφέρει μια γρήγορη πώληση- και ανταλλαγές κάνουμε και δοκιμές και τζιτζίκια πεταλώνουμε και ό,τι θέτε κάνουμε. Το ζήτημα είναι να ξέρει και ο υποψήφιος αγοραστής όμως να υποστηρίξει το γιατί θέλει καλύτερη τιμή, όχι έτσι αέρα, να χαμε να λέγαμε. Και δεν υπάρχει και καμιά απόσταση - ο χώρος είναι μικρός και γνωριζόμαστε πάνω κάτω όλοι ύστερα από τόσες συναλλαγές και χρόνια στο νοιζ. Υπάρχουν παιδιά, που δεν χρειάζεται καν να αλλάξουμε τηλέφωνα, θα δω ην αγγελία τους και θα πάρω ή θα στείλω λέγοντας γεια είμαι ο Μ. που είχαμε ανταλλάξει το πεταλι του Τσακαλιs κλπ. Κατάλαβες. Απλά ορισμένοι θέλουν (ψυχολογικά; ) να δώσουν ξέρω γω 100 ευρώ και όχι 110, αδιαφορώντας αν αυτό που -υποτίθεται ότι θέλουν πολύ- κοστίζει 200 ή 210 αν καταφέρουν να το βρουν επειδή είναι σπάνιο. Θα μου πεις, δίκιο έχουν κι αυτοί να θέλουν να δώσουν μόνο τόσα, δίκιο όμως κι εγώ να μη θέλω να το δώσω για ένα ευρώ σε κάποιον ποου δεν ξε΄ρει καν να μου πει τι αντιπροσωπεύουν για κεινον αυτα τα 10 ευρώ σε σχέση με ένα discontinued πετάλι της Catalinbread, που δεν το βρίσκεις πλέον ούτε στο ebay και ούτε για 200 + δολάρια...

Πουλάω κάτι (α) σε άριστη κατάσταση, που καινούριο κοστίζει 98 ευρώ. Το δίνω 45. Mου γράφει κάποιος λέγοντας ότι δίνει 40. Το πουλάω; Πουλάω κάτι άλλο (β), που κοστίζει 189 δολλάρια + μεταφορικά + δασμούς-διότι δεν κυκλοφορεί στην ΕΕ. Το δίνω 110 ευρώ, στο κουτί του. Μου γράφει κάποιος ότι το παίρνει, αν θέλω λέει, μεθαύριο, για 100. Το δίνω; Για την ιστορία, και οι δυο πήραν τα αρχίδια μου. Τον πρώτο, τον ρώτησα τι αντιπροσωπεύουν για εκείνον τα 5 ευρώ. Δυο τυρόπιτες; Τρια πακέτα ρύζι; Με είπε απαράδεκτο και του ζήτησα να μη με ξαναενοχλήσει ποτέ. Τελικά το πούλησα όμως για 40 ευρώ επειδή έτσι γούσταρα σε ένα παιδάκι που δεν είχε πρόβλημα να περιμένει να το στείλω Ελλάδα. Στον δεύτερο, απάντησα απλά ότι μου τη σπάει το στυλ του και ότι δεν είναι αυτή η ζητούμενη τιμή πώλησης, καθώς και ότι λέω να το κρατήσω και να το χρησιμοποιώ, μέχρι να φτάσει τα 200 στο ebay.

Υπάρχει και κάποιος στην Κυψέλη (ή υπήρχε). Θυμάμαι πως όταν θέλησα να πουλήσω το μεγαλύτερο μέρος από τη δική μου δισκοθήκη, βινύλια και cd εκατοντάδες (ευτυχώς πριν το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης, κι έτσι έπιασα κάποια σημαντικά χρήματα), είχα βάλει αγγελία στη Χρυσή ευκαιρία και μου ήρθε στο σπίτι άτομο, που ξεφύλλισε ένα προς ένα όλα μου τα βινύλια (που τα είχα σε καφάσια πάνω στο τραπέζι του σαλονιού) και μετά πήρε να διαλέξει και από τα cd μου. Μιλάμε για τέτοια ποσότητα που τον βοήθησα να κουβαλήσει τις κούτες έως το αυτοκίνητο. Μου είχε πει τότε ότι έχει ένα πολύ γνωστό μαγαζι με μεταχειρισμένα στην Κυψέλη, αλλά δεν συγκράτησα όνομα πια. Όποιος το ξέρει, ας μιλήσει. Σήμερα έχω κρατήσει καμιά 150αριά πολύ αγαπημένα μου βινύλια και δεν αγοράζω πια βινύλιο με τίποτα. Και από cd... αυτά που έμειναν, είναι κααπου 9-10 χιλιάδες άλμπουμ... Την είχα δει τότε υπαρξιακά, σε φάση, πότε θα προλάβω να τα ξανακούσω αυτά στη ζωή μου κι έτσι. Εχω κρατήσει όμως ό,τι αγάπησα και δεν θα αποχωριζόμουν ποτέ.

Μου έχει συμβεί με γυναίκα. ?

Ζαχαρίας στο Μοναστηράκι https://www.facebook.com/pg/Ζαχαρίας-Δισκοι-CD-Zaharias-Records-CD-501754273168019/about/ Στη στοά https://www.google.com/maps/uv?pb=!1s0x14a1bd22fa8e0f5f%3A0xd1f5773e2a61265b!3m1!7e115!4shttps%3A%2F%2Flh5.googleusercontent.com%2Fp%2FAF1QipNlGeEvsclSHusdcBVdWc6cKL-AErao55UW-oH5%3Dw310-h240-k-no!5zzrbOsc-HzrHPgc6vzrHPgiDOvM6_zr3Osc-Dz4TOt8-BzqzOus65XCAtIEdvb2dsZSBTZWFyY2g!15sCgIgAQ&imagekey=!1e10!2sAF1QipNlGeEvsclSHusdcBVdWc6cKL-AErao55UW-oH5&hl=en&sa=X&ved=2ahUKEwijn-zQwcHsAhUQDOwKHYh4C4kQoiowCnoECBcQAw

[τροφή για σκέψη, αναφορικα΄με τη λογοκρισία...] Οι δογματιστές της μπουρζουαζίας, άνθρωποι που διακήρυσσαν κάθε "ελευθερία" που θα μπορούσε να καταπνίξει τις απόψεις των άλλων, ήταν άπληστοι και ανενδοίαστοι πουριτανοί, που σε επίπεδο παιδείας, τους έκρινε κανείς κατώτερους από τον συνοικιακό παπουτσή. (εντάξει δεν το μεταφράζω τέλεια ? Joris-Karl Huysmans, À rebours Όλες οι δυνάμεις της γερασμένης Ευρώπης ενώθηκαν σε μια "ιερή συμμαχία" για να κυνηγήσουν αυτό το φάντασμα: ο πάπας και ο τσάρος, ο Μέτερνιχ κι ο Γκιζό, γάλλοι ριζοσπάστες και γερμανοί αστυνομικοί. Μαρξ - Έγκελς, Κομμουνιστικό μανιφέστο Κι αν κάποιοι αρνούνται να κάνουν ... dive deep στην ιστορία, τι να κάνουμε που είναι παλιά ιστορία! https://en.wikipedia.org/wiki/Doctrinaires?fbclid=IwAR2cL_euf0SOnBaY7bvFJqcQpm4JO3nxpjhvebe3S7n1vIREHLhGoHHsXyg

Ψάχνω να βρω το σχόλιο μου που έγραφα ότι "στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή υπάρχει ελευθερία της έκφρασης παρά την πολιτική ορθότητα". Δεν διαφωνω λοιπόν σε αυτό που λες. διαφωνώ στο ότι κατόπιν έμπλεξες, καταπίεση, στάλιν, διάρκεια καταπίεσης και νεκρούς για να αποδείξεις κάτι που ούτε μετριέται ούτε υπόκειται σε ποιοτική/ποσοτική διαφορά: ποιος είναι πιο καταπιεσμένος και ποιος κάνει/έκανε τις περισσότερες απανθρωπιές. Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό, όσο και να επιμένεις. Και προσωπικά, δεν μπορώ να βάλω στο ζύγι αν είναι χειρότερο να σε δολοφονήσουν μπάτσοι επειδή είσαι μαύρος στην Αμερική του τραμπ ή ομοφυλόφιλος στη Ρωσία του Πούτιν. Εσύ βγάζεις και πόρισμα -σαλάτα, μπερδεύοντας τα πάντα. Είναι οφ τόπικ όμως και το ξέρεις. Διότι εδώ (θα έπρεπε να) μιλάμε μόνο για τη λογοκρισία - που εμμέσως ή άμεσα υπάρχει πάντού, από τα Αραβικά Εμιράτα μέχρι το κουλιστάν. Και σε αυτό έχω συμφωνήσει εξαρχής: ότι στην Αμερική η ελευθερία της έκφρασης υφίσταται, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι σε άλλες χώρες - θα έλεγα ακόμη και από την Ελλάδα αυτή τη στιγμή (προσμετρώντας όλο το πλέγμα θρησκείας, κρατικής εξουσίας, εκπαίδευσης κλπ).