Abraxas

Και με Μ-Audio :wink:

...Χμμμ' date=' για το κόλλημα αυτό υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία Αυτό το βιντεάκι είναι παρωδία βέβαια... :wink:

Ακούγοντας χτες κάτι παλιά κομμάτια, μου δημιουργήθηκε το εξής ερώτημα: Ποιος πιστεύετε ότι έγραψε τα καλύτερα riffs στην ιστορία της Ροκ; Η δική μου προτίμηση είναι ο Jimmy Page. Εξωφρενικά riffs που σου κολλάνε στο κεφάλι για δεκαετίες. Πολύ κοντά ο Buck Dharma των Blue Oyster Cult. Όποιος δεν έχει κολλήσει με το εισαγωγικό ριφ του Don't Fear the Reaper, ή του Godgilla, απλά δεν έχει ακούσει ροκ ποτέ του. Σε κατώτερο τεχνικά επίπεδο αλλά με πολύ ψυχή και ο Tony Iommi. Δεν το θέτω σαν ψηφοφορία, γράψτε απλώς τις προτιμήσεις σας.

Αν και ο Wow! άφησε να εννοηθεί παραπάνω ότι θα ήταν δίκαιο ο Slash να έχει την τελευταία λέξη, με αφορμή το τελευταίο του post δεν μπορώ παρά να κάνω μια παρατήρηση που έχει διαφύγει -και κατά συνθήκη 'διαφεύγει'- από όλους μας. Εδώ δεν μιλάμε για Παιδεία. Εδώ μιλάμε για επαγγελματική εκπαίδευση και αποκατάσταση. Ο καημός του κάθε γονιού είναι ο γιος του ή η θυγατέρα του να γίνουν 'υψηλά αμοιβόμενοι επιστήμονες' με 'πρόσωπο' στην κοινωνία. Και αυτή η προδιεγεγραμμένη πορεία γίνεται συνείδηση στους νέους από τα γυμνασιακά χρόνια κιόλας. Ας διαχωριστεί το σύστημα των εξετάσεων από την εισαγωγή στην Ανώτερη/Ανώτατη (ηλίθιος διαχωρισμός) 'Παιδεία', και θα σας πω εγώ ποιος θα βγει στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί. Όλα για το (στενόμυαλο και ακραία μικροαστικό) συμφέρον. Όταν δω παιδιά στο δρόμο να διαμαρτύρονται γιατί στα σχολεία δεν διδάσκονται περισσότερη Μουσική, Λογοτεχνία, Ζωγραφική και λοιπές Καλές Τέχνες, γιατί δεν τα πηγαίνουν εκδρομές κάθε εβδομάδα σε χώρους Πολιτισμού (εντός και εκτός Ελλάδας), γιατί δεν τους δίνουν τη δυνατότητα και τα εφόδια να εκφράζονται μέσα από το χώρο του σχολείου όπως αυτά επιθυμούν, μέχρι να δω διαμαρτυρίες που δεν υπάρχουν όλα αυτά που στοιχειοθετούν την πραγματική Παιδεία, θα βλέπω τις 'καταλήψεις' και τις λοιπές μπούρδες όπως όλες τις κινητοποιήσεις που κάνουν οι διάφορες συντεχνιακές παρεούλες.

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: "I could teach God how to play geetar... I'm so fat" Εκεί που έκανα καινούργιο συκώτι ήταν σ'αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=hXEiNJN2Ws4&mode=related&search=

Όχι ρε στο λόγο μου! :D

Ρε παιδιά, παίξτε με και μένα, τι είναι το 'Cubatseas' :?: :?:

Ρε παιδιά, κάνουμε τόση ώρα συζήτηση ενώ συμφωνούμε πιστεύω όλοι πως ο όρος 'έντεχνο' είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ και όχι ΜΟΥΣΙΚΟΣ. :wink:

Κώστα δε συμφωνώ' date=' αν και νομίζω ότι καταλαβαίνω την οπτική γωνία που το βλέπεις. :wink: Ο συγκεκριμένος δίσκος, με μουσική Ζουγανέλη για όσους δεν θυμούνται, κατά τη γνώμη μου είναι το Α και το Ω δισκογραφικά για το Βασιλάκη. Εννοώ ότι θα μπορούσε να μη βγάλει τίποτε άλλο και να μείνει και πάλι στην Ιστορία του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού. Οι διάφορες τζαζίστικες ενορχηστρώσεις είναι αποτέλεσμα επιλογής ύφους και πρέπει να τις βλέπουμε σε συνδιασμό με την εποχή και το γενικότερο νόημα που ήθελε να δώσει ο δημιουργός. Ξεκομμένο το συγκεκριμένο τραγούδι, [b']σήμερα[/b] θα έδινε ίσως μια αίσθηση σαν αυτή που περιγράφεις.

H σωστή απάντηση είναι: 'με τσιμπιδάκια, καθρεφτάκια και ΠΟΛΥ υπομονή!' 8)

Εγώ αντίθετα καταλαβαίνω πολύ καλά... πως δεν κατάλαβες λέξη απ'αυτά που έγραψα. :roll:

Φίλε μου, σου απάντησαν ήδη αρκετοί αλλά δεν φαίνεται να καταλαβαίνεις, δυστυχώς... Αυτό που σου λέμε, είναι ότι τις ίδιες 'ευκαιρίες' να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, κλπ, τις περιμένουν και πολλά άλλα παιδιά που είναι τυχερά να μην έχουν προβλήματα υγείας. Το να επιμένεις να 'προηγηθεί' (πρόσεξε τα εισαγωγικά) το παληκάρι αυτό, όντως μοιάζει με ελεημοσύνη. Είναι σαν τις επιγραφές στις δημ. υπηρεσίες: 'τα άτομα με ειδικές ανάγκες εξυπηρετούνται κατ'απόλυτη προτεραιότητα'. Θα ήθελα να σου πω ότι την -εναλλακτική- έκφραση 'ειδικές ικανότητες'. που χρησιμοποιείται από διάφοροα βρωμερά talking heads, την θεωρώ ως ένα από τα πλέον σιχαμερά δείγματα πολιτικής ορθότητας. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν προβλήματα και πρέπει να βοηθιούνται ως προς αυτά. Το αν έχουν περισσότερες ή λιγώτερες ικανότητες από τους 'υγιείς' είναι κάτι παντελώς άσχετο. Αυτό που θα πρέπει να κοιτάξεις, αν σε ενδιαφέρει να βοηθήσεις, και δεν εξετάζω εδώ τα κίνητρά σου, θα ήταν να του δώσεις μια ευκαιρία να παίξει, να ηχογραφήσει, να γνωρίσει άλλους ανθρώπους με τα ίδια ενδιαφέροντα... αν δεν μπορεί να το κάνει μόνος του δηλαδή. Μ'άλλα λόγια, το κομμάτι του θα το ακούσουμε όλοι μας χωρίς να σκεφτόμαστε αν είναι τυφλός... εννοείται ότι θα τον θαυμάσουμε περισσότερο γι'αυτό, αλλά δεν πρόκειται να τον λυπηθούμε γιατί σίγουρα ούτε αυτός το επιθυμεί.

Ο not_guilty έχει δίκιο, προσπαθείς να κάνεις μίξη και μάστερινγκ μαζί 'επειδή μπορείς' (εννοώ σου δίνεται τεχνικά η δυνατότητα), πλην όμως αυτό είναι κάτι που δεν συνηθίζεται πουθενά. Μάλιστα καλό είναι το μάστερινγκ να το κάνει άλλος απ'αυτόν που έχει κάνει τη μίξη, ή δυνατόν. Ή τουλάχιστον ο ίδιος μετά από αρκετό καιρό (για να ηρεμήσει το αυτί του...) Επίσης η αναφορά σε 3 GR, waves και ένα φορτηγό ακόμα ταυτόχρονα plugins μου σήκωσε την τρίχα! :P Και πάλι τυχερό θα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου. :wink: Συνήθως όταν υπάρχουν τέτοιες ανάγκες, κάποια ή τα περισσότερα από τα εφφέ-pluggins (τουλάχιστον) τρέχουν σε hardware. Ή χρησιμοποιείς περισσότερες από μια κάρτες. Σε 'φυσιολογικές' καταστάσεις (λέγε με home ή small studio) η μόνη εναλλακτική πρακτική είναι να κάνεις bounce όταν 'τελειώσεις' με ένα κανάλι και βέβαια το ένα freeze μετά το άλλο όση ώρα δουλεύεις. Να επαναλάβω όπως και ο npap ότι κανένας δεν προσπαθεί να σου αλλάξει τις πρακτικές, σκέψου όμως μόνος σου τι κερδίζεις και τι χάνεις στην κάθε περίπτωση. Το απόλυτο δε νομίζω να το έχεις εύκολα, ή σύντομα. Ρισκάρεις να χάσεις την έμπνευση, για παράδειγμα, της στιγμής, λόγω του τρόπου δουλειάς σου (στην αναζήτηση του τέλειου ήχου); Μήπως η προτεραιότητα πρέπει να είναι η μουσική η ίδια; Προβληματισμούς θέτω, δεν θέλω να γίνω διδακτικός... :oops:

Φίλε μου καλέ καλέ μου φίλε, καταρχάς καλωσήρθες. Τον Ματτίας είχα την τιμή να τον γνωρίσω. Το πρώτο που πρέπει να ξέρεις, είναι πως για να βγάλεις τέτοιο ήχο, πρέπει να είσαι βαριά ψυχασθενής. :P Το άτομο δεν σκέφτεται 'τώρα θα φτιάξω αυτό τον ήχο' και προσπαθεί να τον φτιάξει. Σχεδόν όλα τα τραγούδια και των Freak Kitchen και στα σόλο άλμπουμ του, κάπως 'του βγαίνουν'. Βαθιά επηρεασμένος από την κληρονομιά του Φρανκ Ζάππα δεν πιστεύει στην εκ'προμελέτης δημιουργία. Επίσης επειδή τουλάχιστον τα δικά του κομμάτια τα ηχογραφεί μόνος του (κατά κανόνα) κάτι μπορεί να του βγει πάνω στην ηχογράφηση και το αφήνει έτσι. Κατά τα άλλα, παίζει μ'αυτά που σπονσονάρει κιόλας, Καπάριζον κιθάρες, Laney ενισχυτές... α... θα χρειαστείς και ένα ντίλντο για μερικά κομμάτια, αλλά όχι ένα οποιοδήποτε, το Διάσημο Κινέζικο Ντίλντο. :wink: Το ηθικό δίδαγμα είναι free yourself... πιστεύω... :roll: Ή μήπως είναι freak yourself? :D

Εκεί που βλέπω να πηγαίνει η συζήτηση, θα πρέπει να αρχίσουμε μια ανάλυση των EQ stages στην αλυσίδα: 1) Guitar EQ ------------------------> Τα knobs 2) Pre-gain (effects) EQ --------------> Πριν οποιοδήποτε gain πετάλι 3) Post-gain (effects) EQ -------------> Μετά τα gain πετάλια και πριν τα πετάλια modulation/time based 4) Pre-gain (amp) EQ ----------------> Πριν τον προενισχυτή, μπορεί να είναι = με το (3) αν τα time based effects είναι στο FX loop. 5) Post-gain (amp) EQ ----------------> Μετά την προενίσχυση και πριν από το FX loop αν υπάρχει 6) Pre-power stage (amp) EQ -----------> Μετά το FX loop αν υπάρχει και πριν την τελική βαθμίδα ενίσχυσης. Όλα αυτά τα stages με τον έναν ή άλλο τρόπο επηρεάζουν τον τελικό τόνο.

Ευχαριστώ!! :D Δεν το μπορώ ρε γαμώτο το 'τσαρούχι' :oops: :? 8)

Ο Ντάννυ είχε και 1Μ pot σε μια Τέλε και έκανε wah wah effects μ'αυτό. :wink:

Εδώ σε προχωρημένη κατάσταση... και πάλι δε φαίνεται καλά: http://home.flash.net/~guitars/lpbmgreen.html

Σας εύχομαι μάγκες η γυναίκα που θα... σας κουκουλώσει τελικά, να γεράσει τόσο όμορφα όσο αυτό το χρώμα! :wink: