Abraxas

Όχι βέβαια! Έλα ρε Μπάμπη' date=' πιστεύω θα έχεις καταλάβει ότι μόνο να μειώσω την αξία της προσφοράς του σκληρού Ροκ δεν θα επεδίωκα... Από τη στιγμή που αυτό το ιδίωμα ήταν που διατήρησε ένα ολόκληρο κομμάτι της κληρονομιάς του Ροκ μέσα σε 2 δεκαετίες! :wink: Αυτό ακριβώς που γράφεις εννοούσα κι'εγώ! Να μη μένουμε σ'αυτό που έχουμε γνωρίσει αλλά να κοιτάμε και λίγο πίσω προς τις ρίζες του... Πόσοι ας πούμε από μας που μας αρέσει η instrumental κιθαριστική μουσική, έχουμε στο μυαλό μας τον Hank Marvin όταν ακούμε; Και μπορεί να ανακαλύψουμε στην πορεία ότι οι ήρωές μας πολλές φορές αντέγραψαν απλώς τους παλιότερους... άσε και που οι ίδιοι πολλές φορές το παραδέχονται!

E, ένα ακόμα στοιχείο που φέρνει τα Rockinger kit πιο κοντά στη λογική '60s Strat replica' :wink: :D Σοβαρά τώρα, όταν έγραφα για 'προκατάληψη' ενάντια στο παραδοσιακό radius, κάτι τέτοιο εννοούσα... εσύ Όμηρε είχες ποτέ πρόβλημα με fret-outs στην κιθάρα σου;; Από τη στιγμή που και τα τάστα είναι medium jumbo, και το προφίλ του μπράτσου στηρίζει καλά το χέρι... Δεν λέω, μπορεί να χαρακτηριστεί μέχρι και παραπλανητική διαφήμιση... και σίγουρα πρέπει να ερωτηθεί η Rockinger σχετικά. Αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να απαλλαγούμε λίγο από την λογική των 'προδιαγραφών του μοντέρνου οργάνου'. Αν πιάνει ποντίκια η γάτα δηλαδή... δε πα νάναι άσπρη, μαύρη ή πορτοκαλί; :P :lol: :wink:

Θα σε πάρει το βράδυ' date=' ο Αυστραλός είναι ψυχασθενής και πολύ αναλυτικός, αλλά έχει δίκιο σ'αυτά που γράφει ο μπαγάσας... Φίλε περαστικά και ελπίζω να τα πούμε από κοντά. Θα τον πάρω σε λίγο τηλ. να του ευχηθώ για τη γιορτή του Κανονικά δεν θα υπάρχει πρόβλημα και δείχνουν μια χαρά. 60κάτι ευρώ στο Rockinger. Δεν έχεις άδικο, αλλά είναι κι'αυτό μέσα στην ομορφιά της μουσικής αναζήτησης... όπως τη βρίσκει ο καθένας :lol: :lol: :lol:

Σώπα ρε συ.... :oops: Στον Πήτερ πηγαίνω κι'εγώ, οπότε το Σάββατο το πρωί αν έχεις χρόνο πέρνα καμιά βόλτα, θα είμαι εκεί να τα πούμε και από κοντά. :wink: Και ο γνωστός βαφέας, είναι αυτός που συνεργάζεται ο Πήτερ, βέβαια... :wink: Είναι 8,5 χιλιοστά τα Gotoh, οι υπάρχουσες πόσο είναι; Και καλύτερα διάλεξε blank και συνενοήσου με τον Πετράν να στο κόψει αυτός. Τις προάλλες με έβριζε που του πήγα το -καμπυλωμένο- έτοιμο tusq. :oops: :P M'αρέσεις! Έχεις το σωστό attitude! Καθόλου δεν επηρεάζει τον ήχο, εκτός αν παίζεις... πίσω από το nut! Ωστόσο κοίτα και τη λύση 'καθόλου' τελικά είδα ότι παίζει μια χαρά και ίσως κάνει μια διαφορά στις ανοιχτές (λίγο πιο soft attack? πιο 'στρογγυλός' ήχος? παίζει ρόλο το tusq? ). ¶κου το πάντως... και μετά καρφώνεις και ένα tree αν θέλεις. Υποψιάζομαι ότι ευθύνεται η οξύτητα του ιδρώτα σου, γι'αυτό χαλάς και τάστα (και τις χορδές πρέπει να τις σκίζεις...). Δεν σε γλυτώνει τίποτα. :P

To 'κιθάρα-καραγκιόζης' πήγαινε ουσιαστικά στο τελευταίο που περιγράφεις... δηλαδή, να προσπαθήσεις να κάνεις την κιθάρα κάτι που δεν είναι και που δεν της 'αξίζει' να είναι :wink: Τώρα ως προς τις προτάσεις. Ο βασικός στόχος είναι να διατηρηθεί ο 'vintage' προσανατολισμός του οργάνου, αλλά παράλληλα να βελτιωθεί δραματικά το playability. Ως προς αυτό λοιπόν έχω βρει τα εξής: 1) Μπράτσο: αν επιλέξεις να το αλλάξεις, δες και την επιλογή που ακούει στο όνομα usacustomguitars. Ειδικά ένα μπράτσο τους το θεωρώ ιδανικό για ουσιαστική αναβάθμιση των '50s Strats. Είναι αυτό με το προφίλ '54, το οποίο ξεκινάει από ένα soft V και καταλήγει σε C shape. To radius που θα επέλεγα προσωπικά, είναι το combound 7,25-9,5 που δεν θα το βρεις και εύκολα. Συνδιάζει εύκολο chording στα πρώτα τάστα (σε συνδιασμό και με το V) με εύκολο bending στα ψηλά τάστα. Επίσης δουλεύει μια χαρά με staggered polepieces στους μαγνήτες, κάτι που απορώ που δεν σημείωσε ο SF, τα 16άρια κλπ δεν είναι ότι καλύτερο για staggered polepieces. Δες και στο kinman.com για περισσότερες λεπτομέρειες επ'αυτού. Εναλλακτικά πας σε ένα radius 10-12, επίσης καλή επιλογή, πάντα βέβαια σε συνδιασμό με κάποια 6105 τάστα, που πιστεύω ότι ταιριάζουν ιδανικά εδώ. Μπορείς να παραγγείλεις quartershawn one piece maple μπράτσο, το οποίο θα έχει και υποδειγματική σταθερότητα. Δυστυχώς αυτό θα έχει τη ρύθμιση από κάτω... βέβαια το πρόβλημα λύνεται με λίγο λιμάρισμα του pickguard, όπως κάνανε τόσες δεκαετίες όσοι είχαν Strat! :wink: 2) Τα ατσάλινα τάστα θεωρώ ότι θα αλλάξουν ουσιαστικά τον ήχο της κιθάρας, πράγμα που μάλλον δεν θέλεις. Δηλαδή, για μένα, καλύτερα να κάνεις ένας τριψιματάκι κάθε 2-3 χρόνια και ένα refret στα 7-8. 3) Για το φινίρισμα του μπράτσου, καλύτερα θα ήταν να εμπιστευτείς έναν καλό και γνωστό μάστορα εδώ στην Ελλάδα (κι'όταν λέω ΄έναν καλό και γνωστό', οι περισσότεροι ξέρουν και σε ποιον αναφέρομαι). Αυτοκόλλητα μπορείς να βάλεις μετά το φινίρισμα και να πέσουν ένα-δυο χέρια clear από πάνω. Έτσι κι'αλλιώς όλες οι '50s Strat είχαν αυτοκόλλητο το σήμα 4) Δεν λες τίποτα για μαγνήτες οπότε να υποθέσω ότι είσαι ικανοποιημένος μ'αυτούς που έχεις και δεν ασχολείσαι 5) Γέφυρα: και εδώ φαίνεται να είσαι ικανοποιημένος, αν πάντως σκοπεύεις να αλλάξεις, ως γνωστόν, η καλύτερη vintage είναι η Callaham και ακολουθούν πολύ κοντά (αλλά πολύ φτηνότερα) διάφορες επιλογές με ατσάλινο μπλοκ. 6) Κλειδιά: μακράν η καλύτερη επιλογή, Gotoh Vintage Lock. Είναι... lock, είναι... vintage και είναι ελαφριά. Και αρκετά φτηνά. 7) Νut: θεωρώ σαν καλύτερη επιλογή το tusq nut. Θα διατηρήσει και θα εμπλουτίσει τον ακουστικό τόνο της κιθάρας σου (στον οποίο με ευχαρίστηση παρατηρώ ότι δίνεις μεγάλη σημασία :wink: ) οπότε καταλαβαίνεις ότι και στον ενισχυτή όλα θα ακούγονται καλύτερα. Και δεν θα ξεκουρδίζει. 8 ) String trees. Εδώ είμαι λίγο διχασμένος. Τείνω να πω ότι η καλύτερη λύση είναι ένα στρογγυλό string tree (απερίγραπτη βινταζιά!). Στη Strat που έφτιαξα δεν έβαλα καθόλου, αλλά το nut τοποθετήθηκε κατάλληλα ώστε να κάνει λίγο περισσότερη γωνία. 9) Saddles. Σαφώς τα graphtec αλλάζουν τον ήχο, αλλά τα μεταλλικά δεν ευθύνονται για το ξεκούρδισμα, μόνο για τυχόν σπάσιμο. Αν δεν έχεις τέτοιο πρόβλημα, θα έλεγα να αφήσει τα ατσάλινα, μιας και σ'αρέσει ο ήχος τους. Αυτά μπορώ να θυμηθώ. Όπως θα είδες, εκτός από το playability οι παραπάνω αλλαγές θα διατηρήσουν και την εμφάνιση της κιθάρας, αυτό είναι η προσωπική μου προτίμηση, έγραψες ήδη ότι δεν σε απασχολεί η εμφάνιση.

Φίλε Freedom, ομολογώ (και χωρίς παρεξήγηση) ότι διαβάζοντας το αρχικό σου post ανατρίχιασα! :? Πιστεύω ότι είσαι λίγο μπερδεμένος... πρέπει να καταλήξεις: θέλεις να φτιάξεις μια 'παικτικά' θαυμάσια vintage κιθάρα, ή να την κάνεις καραγκιόζη; Ειλικρινά δεν υπάρχουν άλλες επιλογές... αν θέλεις το πρώτο και επειδή κατά τύχη το έχω ψάξει αρκετά τελευταία, για τις συγκεκριμένες κιθάρες (Strat '50s) πες μου και θα σου δώσω πληροφορίες που πιστεύω θα σε βοηθήσουν. Στη δεύτερη περίπτωση πες πάλι και θα σου δώσω λεπτομέρειες για να τη στήσεις και να τη βάψεις σε στυλ Van Halen Frankenstrat :P Πάντα φιλικά :D

Ποια θεωρείς φτηνά και ποια ακριβά; Δώσε ένα παράδειγμα. Όπως; Αλλά εν πάσει περιπτώσει δεν κάνω λάθος, γιατί απλούστατα δεν έκανα πουθενά καμμιά σύγκριση. Ξαναδιάβασε το post μου.

taq, guitaristas και λοιποί... Επειδή τα ίδια που λέτε τα έγραψα με άλλα λόγια μερικές σελίδες πριν.. θα ξανακάνω τον δικηγόρο του διαβόλου διατυπώνοντας ως εξής το 'πρόβλημα': Strat, Tele και Les Paul δεν αποτελούν πλέον τίτλους μοντέλων αλλά τύπους κιθάρας, αρχέτυπα αν θέλετε. Taq, σχετικά με τη βέσπα, έχεις οδηγήσει original vespa? Γιατί θα βλαστημίσεις τόσο πολύ που θα τρέξεις στο σύγχρονο γιαπωνέζικο σκούτερ σου πιο γρήγορα κι'απ'τον Κεντέρη. :wink: Δεν παύει να ισχύει όμως το γεγονός ότι αν κάποιος παράφρονας Ιταλός δεν είχε σχεδιάσει εκείνο το πρώτο σκούτερ, δεν θα υπήρχε κανένα από τα σύγχρονα. Ωστόσο τα 'αντίγραφα' προέκυψαν καλύτερα, απ'όλες, μα απ'όλες τις απόψεις. Τώρα αν θέλεις να πληρώσεις +ΧΧΧΧ € για να πάρεις κάτι το ίδιο καλό που να είναι 'original', τότε μαγκιά σου. Και μαγκιά μου κι'εμένα να αδιαφορώ για τη μάρκα και να μένω στο αρχέτυπο (το οποίο υπηρετεί θαυμάσια ο γιαπωνέζος). Και για να σας τσιγκλίσω λίγο, η Φέντερ η σημερινή μήπως θα θέλατε να μου πείτε πόσο ίδια εταιρία είναι μ'αυτή που ξεκίνησε ο Λεωνίδας;; Μόνο το σηματάκι έχει μείνει, για να πουλάνε made in USA αηδίες στα διπλά λεφτά απ'όσο θα έπρεπε. :roll:

Για να κάνω λίγο το δικηγόρο του διαβόλου... Υπάρχει πάντοτε και ο παράγοντας mojo που, επειδή πρόκειται για αδιευκρίνιστη και υποκειμενική ποσότητα, δεν μπορεί να οριστεί η αξία του. Τι εννοώ: έχω φτιάξει μια Strat με Rockinger (κυρίως) parts, που κόστισε αρκετά λιγώτερο από μια American Strat και πιθανότατα μπορεί να συγκριθεί μόνο με Custom Shop και ακριβές signature Fender (άσχετα αν εγώ δεν είμαι ακόμα ικανοποιημένος και συνεχίζω να τη σκαλίζω :roll: ) Δεν κρύβω όμως πως αν είχα στα χέρια μου μια Masterbuild Reissue (κόστος όσο η δικιά μου Χ3 ή Χ4...) θα αισθανόμουν 'κάπως' διαφορετικά όταν την έπιανα να παίξω... Αυτό είναι το mojo, που κάποιοι το βρίσκουν σε μια 'original' Gibson, και όχι σε ένα 'γιαπωνέζικο κουπί' που λέει ο Τόλης. :D ¶σχετα αν, σε όλους τους τομείς, εκτός ίσως μεταπωλητικής αξίας, το γιαπωνέζικο κουπί δέρνει αλύπητα την περήφανη Αμερικάνα... :wink:

Αν το 79 στο nick σου φίλε Κώστα είναι το έτος γέννησης σου... τότε να ξέρεις ότι είμαι... 11 χρόνια πιο κοντά από σένα στη γέννηση του Μέταλ. :P Επομένως γνωρίζω πολύ καλά την ιστορία του και μ'αυτό (και μ'αυτό) το είδος μουσικής μεγάλωσα. Επίσης έζησα την μοναδική εμπειρία να δω γκρουπ σαν τους Maiden να μετατρέπονται από ανίδεους wannabees σε Super Star και Κεφάλαιο της Μέταλ μουσικής. Ενώ οι περισσότεροι τους γνώρισαν όταν ήταν πλέον "σε θέση ισχύος" :wink: Ο υποκειμενισμός πρέπει να ελέγχεται κριτικά φίλε Κώστα. Αν κάποιος έχει περιορίσει τον εαυτό του σε ένα στυλ μουσικής έκφρασης, τότε τρόπον τινά υποχρεώνει τον εαυτό του να είναι υποκειμενικός. Όχι ότι θα γίνει ο Απόλυτος Αντικειμενικός Κριτής αν "ακούει τα πάντα" (ηλίθια έκφραση έτσι κι'αλλιώς) αλλά... καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. :wink:

Λοιπόν, δεν περίμενα, ανοίγοντας αυτό το θέμα να έχει τόση ανταπόκριση. Μια παρατήρηση: οι περισσότεροι από τους νεώτερους φίλους, όχι τυχαία, επέλεξαν μεταλλικά γκρουπ και κιθαρίστες. Αν μου επιτρέπουν, και πολύ πολύ φιλικά, ιδιαίτερα περιορισμένη επιλογή... Οι παλιοσειρές πάλι επέλεξαν κιθαρίστες από.... το Μεσαίωνα... Το θέμα είναι παίδες ότι τα ριφς των Μέταλλων (τα περισσότερα τουλάχιστον, γιατί υπάρχουν λαμπρές εξαιρέσεις), τα ξέρει ένα 5% του συνολικού μουσικού κοινού. Τα ριφς των... παππούδων τα ξέρουν και τα αναγνωρίζουν οι 7 στους 10... και θα συνεχίζουν να το κάνουν και μετά από 30 χρόνια... Just my 0.02€ και χωρίς παρεξήγηση, γιατί κατά τα άλλα de gustibus...

Μεγειες, μεγειες, μεγειές!!! :D :D :D Καταπληκτικό εύρημα, να το χαίρεσαι!! :wink:

<< Initialize thread hijacking mode >> Νίκο, μιας και λέμε για τα Eminence, ποια είναι η γνώμη σου για τον κάτωθι συνδιασμό: 1 Χ Red Fang 16Ω 1 Χ Wizard 16Ω Σε καμπίνα 2Χ12 (παράλληλα βέβαια). Πιθανότατα open ή semi-open back. :roll: << Finalize thread hijacking mode >>

Για την ακρίβεια, είναι ένα μπάσσο που κυκλοφορεί και με αυτοκόλλητα Harley Benton. Όπως και με Peavey, κλπ. Αν εξαιρέσεις τα ηλεκτρονικά, που μπορεί να θέλουν προσοχή, με ένα σετάρισμα μάλλον θα είναι μια χαρά.

Πριν λίγο καιρό υπήρχε στο eMule και το Limewire ένα zip με μερικές χιλιάδες tabs από το mysongbook Αυτή είναι η καλύτερη περίπτωση, ψάξτο έτσι

Σωστό. Και είτε μπορείς να τον κρατήσεις και αργότερα ή να τον πουλήσεις σχετικά εύκολα. Κανονικά στον ενισχυτή :wink: Συγκριτικά πάντα. Αλλά στην περίπτωσή σου απλώς πάρε τον καλύτερο ενισχυτή που μπορείς, και να είναι και ευέλικτος. Σαν αυτούς που σου προτάθηκαν.

Ρε παιδιά, πολύ κουβέντα για τα vintage τάστα και το μκρό radius. Δεν είναι και τόσο εξωφρενικά τα πράγματα, δηλαδή στα '50s/'60s/'70s πως παίζανε;;; Εντάξει, δεν κάνουν για shred αλλά όχι ότι δεν παίζονται.

Θα ήθελα να ρίξω μια σκέψη εδώ: Μήπως όλες οι φοβερές vintage κιθάρες που όλοι μένουν μ@λ@κες όταν τις ακούσουν, είναι αυτές που έτυχε να πετύχει το γλυκό;; Τόσο σαν συστατικά όσον και σαν 'εκτέλεση'; :?:

Εμένα μου έκανε κλικ η κατασκευή custom μπράτσου... Δώσε Τάκη κάποιες πληροφορίες για δυνατότητες, κόστος κλπ Αυτοί οι πειραματισμοί αξίζουν, αν σου περισσεύουν (λίγα συνήθως) χρήματα, χρόνος και υπομονή. :wink: Όπως είπες βγάζεις συμπεράσματα και ξέρεις τι να ψάξεις/περιμένεις από οποιοδήποτε όργανο αύριο μεθαύριο.

O Αντουάν τα είπε μια χαρά. 8) Πρέπει να ψάξεις να δεις τι θα σου κάτσει... φυσικά οι αξιοπρεπείς επιλογές στα entry level όργανα είναι μάλλον δεδομένες, αλλά μπορεί να γίνει και η έκπληξη. :wink: Για τον ενισχυτή δύσκολα θα βρεις καλύτερο από το Vox που είπε ο ¶γγελος στα λεφτά που κοιτάζεις. Με την ευκαιρία ¶γγελε, μιας και δεν παίζεις με την Flower, πόσο την πουλάς; :P :D :D