Abraxas

Είδες πως έχει κάνει τα γράμματα, σαν να χορεύουν μεταξύ τους; :D Το έχει ο μπαγάσας! :wink: :!:

Αν κάποιος δεν είναι 'κιθαρίστας' αλλά απλά... παίζει κιθάρα :P στις ηχογραφήσεις του, δε βλέπω γιατί να μην διαλέξει μια Line 6. Τα όποια προβλήματα feeling κλπ δεν πρόκειται να τον πειράξουν... Με την ίδια λογική που κι'εγώ γράφω μπάσσο με πλήκτρα... :oops: 8) :D

Πρέπει να τριφτούν όλα, αλλά αν είναι και φαγωμένα στη δική σου, τι το σκέφτεσαι;

Χαχαχαχα' date=' η πλάκα είναι ότι [b']ήδη[/b] έχει κάνει σχέδια σε πεταλάκια και το πιθανότερο είναι να την ενδιέφερε πάρα πολύ η πρότασή σου! :lol: :lol: :lol:

Μπράβο παικταρά μου!!! :D :D :D Πολύ ωραίο το logo, περιμένουμε την συνέχεια εναγωνίως... 8) :D :D

Όπως είχα απαντήσει και στο θέμα που σε παρέπεμψε ο wasted_sunsets (με το παλιό μου nick, dienekes), αυτό είναι πρόβλημα που το παρουσιάζουν οι 4 στις 5 bolt on κιθάρες. Οριστική λύση μόνο με τρίψιμο, διάβασε όμως το άλλο post για να καταλάβεις για ποιο λόγο γίνεται. Προς το παρόν, αν είναι δυνατόν, σήκωσε λίγο από τη γέφυρα (δε λες και τι κιθάρα έχεις... )

Αρχίζεις και με τρομάζεις... 8O 8O 8)

Ναι, μια χαρά είναι το neck pocket, προφανώς τα 'κουρδίζουνε' στο εργοστάσιο για να ταιριάζουν σώμα/μπράτσο (δεν το λέω αστεία, οι τρύπες ήταν έτοιμες στο μπράτσο, που σημαίνει ότι η δουλειά του 'ταιριάσματος' είχε γίνει).

Χαχαχα!! Για κάτσε, κάπου είμαι σίγουρος ότι είδα ένα κιτ για Flying V... θα επανέλθω!!

Ευχαριστώ όλους για τα καλά λόγια! Earendil, μιας και είναι τόσο πιασάρικο, τι θα έλεγες να δίναμε στον Pastelious το μπάσσο για το επόμενο live?? :lol:

Οι μόνες παρεμβάσεις είχαν να κάνουν με ένα μικρό shimming στο μπράτσο και φυσικά κούρδισμα και ρύθμιση αρμονικών. Παικτικά και ηχητικά το αποτέλεσμα ήταν λείαν ικανοποιητικό. Ο ήχος χωρίς να έχει τίποτα το συγκλονιστικό, δεν υπολείπεται από αυτόν άλλων entry level οργάνων μέχρι τα 300-350 ευρώ. Τριγμοί κλπ δεν υπάρχουν, ακόμα και με το μέτρια κομμένο nut και τις χύμα χορδές που είχε το κιτ (ναι, είχε και χορδές...). Μια πρόχειρη ηχογράφηση, απευθείας μέσω προενισχυτή στην κάρτα και με χρήση του Guitar Rig με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο τουλάχιστον στον ήχο, γιατί, όπως είπε ο φίλτατος Fleamail που την άκουσε, 'πόσο φαίνεται πως είσαι κιθαρίστας...' :P :lol: :lol: Δηλαδή το μπάσσο θέλει και έναν μπασίστα να το παίζει... πράγμα που μου είχε διαφύγει... :? 8) :lol: Από δω και πέρα, αυτά που νομίζω ότι χρειάζονται είναι σαφώς ένα καλό nut και 'πραγματικές' χορδές ενώ αργότερα θα σκεφτώ για αντικατάσταση των ηλεκτρικών. Το σημαντικό είναι όμως ότι πρόκειται για ένα απόλυτα 'προσωπικό' όργανο, κάτι πολύ παραπάνω από 'ένα ακόμα μπάσσο' που θα μπορούσα να αγοράσω... και αυτό έχει σημασία. :wink:

Μερικούς τέτοιους κύκλους βαψίματος/τριψίματος αργότερα λοιπόν, το σώμα ήταν έτοιμο να δεχτεί τις καλλιτεχνικές επεμβάσεις της κόρης μου, που είχε αποφασίσει να το κάνει κάπως... επιστροφή στα ΅60s Παράλληλα βάφτηκε και το headstock, μασκάρωντας κατάλληλα ώστε μόνο η μπροστά επιφάνεια να βαφτεί. Εκτός από το σώμα ζωγραφίστηκε και το pickguard. Σειρά είχε η επίπονη διαδικασία του βερνικιού, η οποία επεφύλαξε και μια δυσάρεστη έκπληξη. Οποιος δοκιμάσει κάτι ανάλογο, καλό είναι να προμηθευτεί χρώματα και βερνίκια από τον ίδιο κατασκευαστή! Αυτό γιατί, μερικές ακρυλικές βάσεις τείνουν να αντιδρούν άσχημα μεταξύ τους. Στη δική μου περίπτωση, ο διαλύτης του βερνικού ΅σήκωσεΆ σε μια περίπτωση το χρώμα... Η διαδικασία δεν διαφέρει πολύ από αυτή του βαψίματος. Αφού αφήσουμε μία εβδομάδα τουλάχιστον για να στεγνώσουν και σκληρύνουν τα χρώματα, ξεκινάμε με αχνές στρώσεις βερνικού, 3 φορές την ημέρα, με διαφορά τουλάχιστον μισής ώρας μεταξύ τους. Κάθε μέρα, το μαντέψατε, τρίβουμε πάλι με ντουκόχαρτο. Μετά από μία εβδομάδα περίπου, το σώμα έχει δεχτεί αρκετά στρώματα καθαρού βερνικιού και το αφήνουμε άλλη μια εβδομάδα για να στεγνώσει τελείως. Το τελικό στάδιο αφορά στο τρίψιμο πλέον με ντουκόχαρτα μέχρι 1500 βαθμών, το οποίο θα δώσει την απαραίτητη γυαλάδα. Στην δική μου περίπτωση, λόγω της ζωγραφικής, το να γίνει τελείως γυαλιστερό θα απαιτούσε τουλάχιστον 3 κάνιστρα καθαρό βερνίκι, οπότε συμβιβάστηκα σε ένα πιο σατινέ αποτέλεσμα. Τέλος, περάστηκε λεπτή αλοιφή γυαλίσματος και ήταν πλέον καιρός να συναρμολογηθούν τα πάντα σε κάτι που να θυμίζει μπάσσο. Η συναρμολόγηση δεν παρουσίασε καμμία απολύτως δυσκολία, καθώς όλα μπήκαν στη θέση τους όπως έπρεπε. Οι οδηγίες, αν και λακωνικές, είναι σαφείς και ουσιαστικά αυτονόητες. Το τελικό αποτέλεσμα λοιπόν δείχνει κάπως έτσι: συνεχίζεται...

Σε συνέχεια των συζητήσεων περί των διαφόρων φτηνών κιτ που κυκλοφορούν, για κιθάρες και μπάσσα, παρουσιάζω εδώ την δική μου προσπάθεια, που ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Η όλη διαδικασία κράτησε περί τον ενάμιση μήνα, για λόγους που θα γίνουν φανεροί στη συνέχεια. Το κιτ είναι αυτό που πουλάει ο Τόμαν και άλλα online μαγαζιά και η τιμή αγοράς είναι ¤99. Είναι ένα τυπικό P-Bass με vintage γέφυρα και κλειδιά. Ιδού λοιπόν αυτά που βρίσκει κανείς μέσα στο κουτί. Μπορείτε να κάνετε κλικ στις εικόνες για μεγαλύτερο μέγεθος. Το σώμα: Είχε γίνει ήδη προεργασία στο σώμα για προστασία από υγρασία. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πόσα κομμάτια είναι το σώμα, πιθανώς 4. Επίσης, αν και αναφέρεται ότι πρόκειται για Alder νομίζω ότι το συγκεκριμένο είναι basswood. Το μπράτσο. Παρατηρήστε το τεράστιο ΅blankΆ headstock. Το μπράτσο ήταν περασμένο με πολυεστέρα, οπότε δεν χρειάστηκε κάποια ιδιαίτερη επεξεργασία. Τα υπόλοιπα κομμάτια. Τα ηλεκτρικά είναι όλα τοποθετημένα πάνω στο pickguard και δεν χρειάζεται καμμία κόλληση. Πρόκειται για φτηνά κινέζικα pots τα οποία δεν εμπνέουν για την αντοχή τους, αλλά τελικά δουλεύουν όπως θα έπρεπε. Στο μέτρημα δεν έλειπε τίποτα, εντάξει, αν εξαιρέσουμε 3 βίδες για το pickguard και το ότι είχε μια επιπλέον άσχετη βίδα. Ωστόσο όλα ήταν έτοιμα για να αρχίσει η δουλειά. Είχε αποφασιστεί εξΆαρχής ότι το βάψιμο θα γινόταν με ακρυλικά χρώματα (σαν αυτά που χρησιμοποιούνται για τα αυτοκίνητα). Ωστόσο το ίδιο εύκολο είναι να βρει κανείς πολυεστερικά χρώματα, αρκεί να επισκεφτεί ένα κατάστημα που φτιάχνει χρώματα με τις προδιαγραφές που θα του ζητήσεις. Ακόμα και με νίτρο μπορεί κανείς να βάψει, τουλάχιστον μέχρι του χρόνου που θα απαγορευτεί στην Ε.Ε. Ο πιο εύκολος τρόπος είναι με κάνιστρα έτοιμης βαφής, τα οποία κοστίζουν ελάχιστα (ενώ ένα κατά παραγγελία χρώμα θα σας κοστίσει 10-15 ευρώ το κάνιστρο). Αφού τρίφτηκε το σώμα με ντουκόχαρτα 400-1000 βαθμών και έφυγε το επιφανειακό στρώμα ΅σκόνηςΆ από την επεξεργασία, ήταν ώρα για το αστάρωμα. Επίσης ασταρώθηκε και το headstock, αφού κόπηκε σε μια πιο βολική μορφή, καθώς επρόκειτο να βαφεί κιΆαυτό. Δεν έγινε καμμιά καλλιτεχνική προσπάθεια εδώ, καθώς δεν υπήρχαν τα εργαλεία, και το τελικό αποτέλεσμα για κάποιους είναι ασχημούτσικο. Μετά από 2-3 λεπτά στρώματα ασταριού, και με τρίψιμο ενδιάμεσα, με βρεγμένο ντουκόχαρτο 400 και 600 βαθμών, άρχισε η διαδικασία του βαψίματος. Το σώμα βάφτηκε σε ένα σχήμα με 4 χρώματα, το οποίο αποδείχτηκε ιδιαίτερα φιλόδοξο. Αυτό γιατί, με τα κάνιστρα δεν έχει κάποιος τη δυνατότητα να ρυθμίσει το εύρος της δέσμης, όπως με ένα πιστόλι βαφής και επίσης παρατηρήθηκε το φαινόμενο, κάποια από τα χρώματα, να επηρεάζονται περισσότερο από τη θερμοκρασία, με αποτέλεσμα να έχουμε κάποια ΅τρεξίματαΆ του χρώματος. Σε κάθε περίπτωση, η μέθοδος είναι: περνάμε στην αρχή αχνές στρώσεις των χρωμάτων (misting όπως λέγεται) και προχωρούμε επιμένοντας περισσότερο. Ανάμεσα στις στρώσεις, αφήνουμε να περάσουν 1-2 μέρες και πάντοτε τρίβουμε με βρεγμένο ντουκόχαρτο. Αρχίζοντας από 400άρι και συνεχίζοντας με 600 και 800 βαθμούς. Αυτό μας απαλλάσει από τα σωματίδια σκόνης που θα έχουν μείνει στο χρώμα καθώς και από το επιφανειακό χρώμα στρώματος το οποίο έχει στεγνώσει σε μικροσκοπικούς κόκκους. Μετά από κάθε τρίψιμο θα πρέπει η επιφάνεια να είναι λεία και ομαλή. Συνεχίζεται...

¶ρα στάθηκα τυχερός που γλίτωσα κανά διχίλιαρο... Ditto!! :P :P :lol: :lol:

Λοιπόν, ορίστε ένα ακόμα... μπουτίκ όργανο με Κουρδισμένα Ξύλα. :P :lol: :lol: Στη μία φωτό δε φαίνεται καλά, αλλά όντως δεν στηρίζεται πουθενά, ορκίζομαι!

Ομολογώ ότι μέρος της έμπνευσης μου προσέφεραν... εχμμμ... συγκεκριμένα μέλη του φόρουμ, εξ'ου και το Spamcaster. Αν ήταν Τέλε πιθανότατα θα ήταν μια... Trollblaster :P

Εγώ από το Tonebone Classic είμαι ικανοποιημένος, αφού του έβαλα μια καλή λάμπα βέβαια... Από την άλλη δεν είμαι 100% βέβαιος ότι είναι απαραίτητη ή ακόμα και επιθυμητή η λυχνία αν θέλεις ένα καλό κύκλωμα για να υπεροδηγήσεις έναν λαμπάτο ενισχυτή. Το Tonebone μου αρέσει γιατί έχει πολύ 'interactive' controls, με την έννοια πως, ο συνδιασμός των ρυθμίσεων δίνουν τελείως διαφορετικό ηχόχρωμα κάθε φορά.

Την δική μου γνώμη στην είπα ήδη... hip hip, hooray!!! :D :D :D :D

Ούτε στο midi θα έχεις πρόβλημα