Εν μερη ισχυει αυτο που λες αλλα πολλες φορες οχι ,εξαρταται βεβαια και απο το παιξιμο & το ειδος της μουσικης.
Ακομα και σε τελειες βρεττανικες παραγωγες (π.χ. OASIS,BLUR) δυσκολα καταλαβαινεις τις βρωμικες κιθαρες ,(αν και τις πιο πολλες φορες η βρωμα βγαινει απο vintage πεταλακια & απο τιγκαρισμενους ενισχυτες,δηλ. οχι απο preamps) μια και οι βρεττανικη παραδοση απαιτει τσιτα κομπρεσσαρισμενες κιθαρες (π.χ. ο ηχος του Galagher των OASIS ειναι ιδιος παρόλο που ξεκινησε με σκαφος & τωρα παιζει με Tele!! :lol: )
Σε πιο Traditional παραγωγες βεβαια ειναι σχετικα πιο ευκολο αλλα οσο περισσοτερα οργανα μπαινουν στο παιχνιδι τοσο "μπερδευεται" το πραμα... :wink:
Η μεγαλη πλακα παντως γινεται με γκρουπ που εχουν απιστευτα πειραγμενες κιθαρες (π.χ. RADIOHEAD) που καποιοι πιστευουν οτι αγοραζοντας τις κιθαρες τους θα πετυχουν τον ιδιο ηχο! (και εχει καταλληξει να πωλειται η μπουρουχα η tele του Greenwood μια περιουσια γιατι ειναι "σπανια" :lol: )
Γενικα οσο πιο πολλα μπλιμπλικια βαζεις στην κιθαρα τοσο δυσκολοτερο ειναι να ξεχωρισεις τι ειναι? (ειναι ομως ΩΡΑΙΑ τα ατιμα τα μπλιμπλικια!! :lol: )