Επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ μια εμπειρία που είχα. Δούλεψα ένα χρόνο σε διεθνές πρότζεκτ όπου τα αυτοκίνητα που παρείχε η εταιρεία, ήταν εξοπλισμένα με IVMS (σύστημα παρακολούθησης με GPS). Ο οδηγός έπαιρνε ένα blue chip, το οποίο ήταν προσωπικό, και με αυτό έκανε check in στο σύστημα. Το σύστημα έπειτα παρακολουθούσε όλη την οδηγική συμπεριφορά του οδηγού (πορεία στον δρόμο, ζώνη, όρια ταχύτητας) και κατέγραφε οποιαδήποτε παράβαση (πλην του φωτεινού σηματοδότη). Τα όρια ταχύτητας ήταν περασμένα στον χάρτη του gps, οπότε ανά πάσα στιγμή, μπορούσε να διαπιστωθεί οποιαδήποτε υπέρβαση. Αν ο οδηγός ξεπερνούσε ένα συγκεκριμένο όριο παραβάσεων, τού αφαιρούνταν το blue chip για 2 βδομάδες, με συνέπεια να μη μπορεί να οδηγήσει. Μετά τις 2 βδομάδες, το έπαιρνε πίσω και αν δεν υπήρχε συμμόρφωση, του αφαιρούνταν πλήρως το εταιρικό αυτοκίνητο ή σε ακραίες περιπτώσεις οδηγούνταν στην απόλυση. Πέραν τούτου, καθημερινά διεξαγόταν υποχρεωτικό αλκοοτέστ για όλους, ακόμα και για υψηλόβαθμα στελέχη, όπου και εκεί υπήρχαν κυρώσεις (σε συνεχόμενα θετικά αλκοοτέστ, το αποτέλεσμα ήταν πάλι η απόλυση). Το έργο είχε Ιταλούς και Έλληνες. Στην κορυφή της λίστας παραβάσεων βρίσκονταν μονίμως κάποιοι Ιταλοί, αλλά και κάμποσοι Έλληνες. Κάποιοι που πίστευαν ότι η εταιρεία αστειεύεται, κατέληξαν να χάσουν τις δουλειές τους. Το όλο σύστημα, αν και υπερβολικό, μιας και τα όρια ταχύτητας στους ελληνικούς δρόμους είναι λάθος ορισμένα σε πολλά σημεία, λειτουργούσε αποτρεπτικά. Βέβαια, το τι μούτζα έπεφτε από θερμοκέφαλους οδηγούς, όταν το όριο σε ανάγκαζε να πηγαίνεις με 50, δε λέγεται. Παρεμπιπτόντως, αν προσπαθούσες να χακάρεις ή θέσεις εκτός λειτουργίας το σύστημα, σε καλούσαν για εξηγήσεις. Ίσως να είναι καταπάτηση προσωπικών δεδομένων, αλλά το να χάνει κάποιος τη ζωή του από την κακή οδηγική συμπεριφορά κάποιου ανεγκέφαλου, ή να τραυματίζεται με αντίκτυπο εφ' όρου ζωής, είναι απαράδεκτο. Food for thought.