Θανάσης Καλδής

fonkey?

πολύ ωραίο και οι στίχοι επίσης. θα μπορούσε να είναι κομμάτι για την σειρά άγριες μέλισσες

ωραίοι ήχοι! θα μπορούσε να είναι soundtrack !

ευχαριστώ πολύ!

τα πολυεφέ στα δικά μου αυτιά πάντα υποφέρουν σε θέματα ήχου. έχουν αυτή την ψιφιακίλα ειδικά για για overdive / distortion ήχους. τώρα σε ότι αφορά modulation κτλ είναι καλή λύση γιατί έχεις πληθώρα επιλογών που για να την αποκτήσεις με ξεχωριστά πετάλια θα σου πάει ο κούκος αηδόνι. η νέα τάση για προσομοίωση ενισχυτών / καμπινών δίνει κάποιες λύσεις για DI παίξιμο χωρίς ενισχυτή, αλλά και πάλι δεν με ενθουσιάζουν... νομίζω η καλύτερη χρήση πολυεφέ είναι να δεις τι εφέ πραγματικά χρειάζεσαι για ένα gig ή ένα project και έπειτα να φτιάξεις ένα board με τα απαραίτητα πετάλια. για ροκ ήχους νομίζω ότι ενας κομπρέσορας, ένα overdive και ένα chorus (ή ότι κολλάει στο project) είναι αρκετά. αν υπάρχει και funk στην φάση ένα octaver ή ένα autowah filter μπορούν να φανούν χρήσιμα. εμένα προσωπικά μ'αρέσει να χρησιμοποιώ εφέ στο μπάσο και ποτέ δεν είχε παράπονα κάποιος συμπαίχτης μου. βέβαια πάντα τα χρησιμοποιώ με φειδώ και μόνο για να χρωματίσω μικρά σημεία στο κάθε κομμάτι εδώ και εκεί.

τις περισσότερες φορές οι μπάντες σχηματίζονται από άτομα που εκκινούν από διαφορετική αφετηρία, έχουν διαφορετικούς στόχους, διαφορετικές εμπειρίες κτλ. το κοινό σημείο είναι να παίξουν μουσική. από την αρχή φαίνεται ποιος είναι ο πιο ικανός, πιο ηγετική μορφή κτλ. άλλος είναι ο καλλιτέχνης της υπόθεσης και ίσως γράφει μουσική, άλλος είναι πιο επικοινωνιακός και κλείνει gigs. όσο υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός και αναγνώριση για τον ρόλο του καθενός τότε προχωράει το πράγμα. όταν αρχίζει και έχει ο καθένας την δικιά του ατζέντα και φέρεται εγωιστικά τότε στραβώνει το κλίμα και το τρώει ο γάιδαρος. από προσωπική εμπειρία θα παρομοίαζα, με κάποια υπερβολή βέβαια, την μπάντα με ένα γάμο. μόνο που στην μπάντα είσαι "παντρεμένος" με κάθε μέλος ξεχωριστά με τα καλά του και τα κακά του. και αν λάβουμε υπόψη ότι οι περισσότεροι γάμοι πάνε περίπατο, φαντάσου τι γίνεται με αυτή την υπερ-περίπλοκη οντότητα που λέγεται μουσικό group... στο δια ταύτα, αν κάποιος χρησιμοποιεί το σχήμα σαν προσωπικό του πρότζεκτ και αισθάνεσαι κομπάρσος τότε ώρα να την κάνεις πρωτού εμπλακείς σε δημιουργικές διαδικασίες. εκτός αν γουστάρεις την φάση και αποδεχτείς τον δεύτερο, αλλά σημαντικό σου ρόλο, οπότε έτσι δίνεις και το thumbs up στον δημιουργό συμπαίχτη σου. λίγες ήταν οι ρομαντικές μπάντες του τύπου ένας για όλους και όλοι για έναν.

ευχαριστώ πολύ! για να κάνουμε και λίγη πλάκα, δεν έχει μάθει να αγαπά γι'αυτό το λέει έτσι!! συν ότι έχει επιρροή από scorpions !!! ?

το δεύτερο μου single!! με 80s hard rock / heavy metal διάθεση!! Νεκτάριος Τσατταλιός - vocals Τάκης Τσαμουρόπουλος (playloud) - guitars Τάσος Κολλιός - drums Κώστας Ζώτος - keyboards και εγώ στο μπάσο!! ελπίζω να σας αρέσει και να σας φτιάξει την διάθεση!

νομίζω ότι αυτά τα διλήμματα αφορούν καλλιτέχνες που έχουν καθιερωθεί και με κάποιο σχετικά μεγάλο following. τι σημασία έχει αν ένα album θα ακουστεί από 30, 100, 200 μοναδικούς ακροατές; το αποτέλεσμα είναι το ίδιο από εμπορική / οικονομική σκοπιά, δλδ μηδαμινό. αυτό όμως που δεν είναι μηδενικής σημασίας είναι ότι ο καλλιτέχνης έχει σήμερα την δυνατότητα να εκφραστεί με ίδια μέσα και αυτοβούλως, να προσθέσει στο βιογραφικό του μια κυκλοφορία με προσωπικό υλικό που ίσως του κλείσει μια άλλη δουλειά ή συνεργασία στο μέλλον. θα έλεγα ότι είναι κρίμα να έχει μια μπάντα έτοιμο ένα album και να μην το κυκλοφορήσει για λόγους attention span κτλ.. αστεία πράγματα για εμένα.

σπάνια πηγαίνω πιο χαμηλά από την Ε, αλλά όταν αυτό συμβεί τότε ξαναθυμάμαι τον λόγο που αγόρασα και ένα πεντάρι.

δεν θα αγόραζα τίποτα φασονατζίδικο τύπου "harley benton" υπάρχουν αρκετά entry level εξάχορδα και είναι δοκιμασμένες περιπτώσεις πχ ibanez, esp ltd, warwick rockbass, cort κτλ. επίσης αυτά μπορούν να μεταπωληθούν κάπως πιο εύκολα λόγω ονόματος.

θα αγόραζα pj μπάσο μόνο εάν ήταν fretless. έτσι θα είχα τον πιο κλασσικό άταστο ήχο (jazz bridge μαγνήτης) και τον πιο κλασσικό all around ήχο (pbass μαγνήτης). δεν μου άρεσε ποτέ ο συνδυασμός τους οπότε θα έπαιζα πάντα με ένα μαγνήτη από τους δύο.

το spotify είναι απλά μια πλατφόρμα από τις πολλές που υπάρχουν. το "λάθος" είναι ότι την αντιμετωπίζουμε ως μουσική βιβλιοθήκη όπου ο κάθε καλλιτέχνης καταχωρεί το έργο του , ενώ η λογική της είναι πιο κοντά στην λογική και την λειτουργία των social media. υπό αυτή την έννοια, ναι, πρέπει να ανεβάζεις όλη την ώρα υλικό και ας είναι και μπούρδες αρκεί να φτιάξεις followers που θα κάνουν streaming το υλικό σου αν θες να πληρώνεσαι από εκεί. έχει δλδ την νοοτροπία ενός καναλιού youtube ή ακόμα και του instagram κτλ. κάθε stream ενός κομματιού πληρώνεται 0,0032 ευρώ περίπου... δηλαδή τίποτα, και για να μπεις στις λίστες του spotify πρέπει αυτό που θα ανεβάσεις εκεί να γίνει viral με κάποιο τρόπο... να προσθέτουν τα κομμάτια σου σε λίστες τους οι followers σου, να κάνεις νέους followers ψαρεύοντας κόσμο με facebook και google ads κτλ ή ακόμα και να πληρώνεις άλλες πλατφόρμες να κάνουν την βρώμικη δουλειά για εσένα πληρώνοντας για να μπεις σε αυτές τις λίστες. άρα ο ceo μια χαρά τα λέει σε ότι αφορά την δική του επιχείρηση - πλατφόρμα. από εκεί και πέρα είναι επιλογή του καλλιτέχνη αν θα ακολουθήσει αυτό το δρόμο και τι απαιτήσεις ή προσδοκίες έχει για το έργο του και πως θέλει να παρουσιάζεται / προσδιορίζεται. υπάρχουν και άλλοι τρόποι εσόδων από φυσικές πωλήσεις, live shows, merch, downloading κτλ πέρα από το spotify ή το apple music και το deezer. εννοείται ότι το spotify είναι ευλογία για τον indie μουσικό καθώς και όλες αυτές οι διαδικτυακές πλατφόρμες, όπως και οι διαδικτυακές εταιρίες διανομής της μουσικής. στο παρελθόν η δισκογραφία ήταν άπιαστο όνειρο, και όταν συνέβαινε γινόταν με όρους που δεν βοηθούσαν έναν καλλιτέχνη και πάρα πολύ οικονομικά... τώρα με 10 δολλάρια μπορείς να κυκλοφορείς την μουσική σου παγκοσμίως και να έχεις όλα σου τα δικαιώματα στην κατοχή σου και αυτό είναι μόνο καλό.

Ηταν πολύ τιμητική για εμένα αυτή η συμμετοχή! Ευχαριστώ για το comment και την ακρόαση!

ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!!! είναι διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες για όσους θέλουν να κάνουν stream, download ή κάποιο follow

η νέα γενιά μουσικών, όπως και κάθε νέα γενιά οποιασδήποτε ειδικότητας, χρειάζεται καθοδήγηση για να αποφεύγει τέτοιου είδους "λάθη" που αναφέρατε. δύο είναι η τρόποι για να μάθει κανείς η ίδια εμπειρία (που απαιτεί πολλά λάθη μέχρι να βρεις τι πρέπει να κάνεις) και η μάθηση (που είναι ευθύνη των παλαιότερων) λίγο πολύ νομίζω ότι όλοι έχουν κάνει τέτοιου είδους "λάθη" ή αστοχίες μέχρι να βρουν τον δρόμο τους και να ωριμάσουν βιώνοντας την πραγματικότητα. ένας νεαρός μπασιστας πχ δεν θα προσπαθήσει να μιμηθεί τον flea πχ;;; τι θα προσπαθήσει να κάνει; να παίξει σαν τον σεσιονά που έχει γράψει 100 δίσκους και είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό και γκρουβάρει δίχως αύριο; αυτό θα προσπάθήσει να το κάνει στο μέλλον όταν εμβαθύνει στην τέχνη του και όταν φάει αρκετές φορές τα μούτρα του παίζοντας λάθος. νομίζω ότι τα σόσιαλ μίντια δεν παίζουν και τόσο ρόλο στη συζήτηση

πλάκα είχε

αυτό το track ήταν για εμένα η "πρώτη επαφή" με το είδος. τυχαία το άκουσα σε ένα compilation cd (αυτό ήταν το μoναδικό μπλουζ κομμάτι του cd) από ένα μουσικό περιοδικό (δεν θυμάμαι αν ήταν το zoo ή κάποιο άλλο ) και κόλλησα με αυτόν τον ζεστό ήχο, άγνωστο γιατί.

πολύ ιδιαίτερος και μεγάλος παίχτης. παλαιάς κοπής ποιοτικός μουσικός. αγαπημένο μου άλμπουμ το πρώτο του (gris gris). σκέτη ψυχεδέλεια. είχε κάνει και ένα πολύ ωραίο tribute album για τον duke ellington (duke ellegant). επίσης πολύ ωραίο το babylon, το dr john's gumbo, και το going back to new Orleans ...

όλα πωλούνται! ποιος αγοράζει είναι το θέμα!

μεγάλο ανέκδοτο τα live πριν τις 11 .... ουσιαστικά πουλάμε αλκοόλ παίζοντας μουσική (μιλάμε για το τυπικό live σε μπαρ, όχι σε μουσικές σκηνές με εισιτήριο κτλ). αυτή είναι η δουλειά, να πουλάμε ποτά αν καταφέρουμε να φτιάξουμε τον κόσμο με την μουσική μας. στη χώρα μας έχουμε συνηθίσει να πίνουμε αλκοόλ αργά το βραδύ, αντίθετα με την υπόλοιπη Ευρώπη που δεν έχουν τέτοιο θέμα ωραρίου στα ποτά, ίσα ίσα που τα μαγαζιά στο εξωτερικό κλείνουν και νωρίς σε σχέση με την Ελλάδα. άρα η μεγάλη πλειοψηφία πελατών .... λέμε τώρα.... με την κρίση κτλ ... θα σκάσει μύτη λίγο πριν τα μεσάνυχτα να πιει και να ακούσει live

φοβερή σειρά, κακό φινάλε και πολύ βιαστικό (οι προσδοκίες ήταν μεγάλες)

ναι συμφωνώ, αλλά τα ροκ live (το πόστ μιλάει για μποναμασα) είναι από την φύση τους δυνατά. δλδ δεν γίνεται να παίζεις πχ ζεπελιν ή σάμπαθ σιγά γιατί "είσαι πολύ δυνατά και σκεπάζεις τους άλλους" επίσης να πω ότι μιλάω για το τυπικό μαγαζί που παίζουμε οι περισσότεροι και όχι για πραγματικά επαγγελματικές καταστάσεις σε σοβαρούς χώρους με φήμη και άποψη στο λαιβ