Thanocaster

Αυτές οι τρεις παράγραφοι (όχι ότι τα άλλα δεν ήταν) είναι ένα τεράστιο θέμα και είναι δεδομένο ότι η δουλειά του δασκάλου είναι να βρει τον τρόπο να ενδιαφερθεί ο μαθητής. Δεν μπορούσες να το τοποθετήσεις καλύτερα. Ειδικά αυτό το τελευταίο είναι κάτι που αναρρωτιέμαι (όχι μόνο για το δασκαλιλίκι) καθημερινά, και που προσπαθώ καθημερινά μέσω της δουλειάς μου να πείθω τον εαυτό μου πως, ναι, κάνω. Άλλες μέρες τα καταφέρνω. Άλλες, πάλι, όχι. :-[

Προφανώς έχουμε παρεξηγήσει ο ένας τα λεγόμενα του άλλου. Όταν λέω κάνω μάθημα σε κάποιον ΠΡΟΦΑΝΩΣ και μιλάμε κυρίως για παίξιμο. Από εκεί και πέρα, έξτρα από το μάθημα, και με δεδομένο ότι ο μαθητής έχει αρχίσει και ψιλοβαριέται τη μελέτη, του μιλάω για ήχο. Και δεν εννοώ ότι του δείχνω πώς να ρυθμίζει τα ντηλέη ή πως να πατάει το μέταλ ζόουν για να το ανοιγοκλείνει, αλλά στο τί κάνει το κάθε τί που βλέπει σε αυτά τα εφέ, και στο να γνωρίζει καινούργιους ήχους, που πιθανώς να μην έχει ακούσει/φανταστεί. Δεν του αποθηκεύεις έτοιμους ήχους στις μπάνκες του, του δίνεις ερεθίσματα να ασχοληθεί ΚΑΙ με μια επιπλέον πτυχή του οργάνου του, και ας επιλέξει ο ίδιος αν θα σταθεί περισσότερο εκεί ή στο παίξιμό του, με την μπάντα του ή στο δωμάτιό του. Θα ήθελα, αν δεν σου είναι κόπος, να μου απαντήσεις και στις ερωτήσεις μου. Επίσης, να ζητήσουμε και μια συγνώμη στο παιδί που του βιάσαμε το θέμα του με τα δικά μας, και από κάποιον μοντερέητορ να κάνει λίγη φασίνα εδώ μέσα. :-[ ;D

Το γούστο, μπορεί να είναι προσωπικό, αλλά, πρώτον, καλλιεργείται και, δεύτερον, πρέπει να γνωρίζεις τί καλύπτει, για να έχεις πρόσβαση σε αυτό. Αυτός που παίζει μόνο το Smoke On the Water αλλά με τέλειο ήχο, πιθανώς και να μην παίξει ΠΟΤΕ ούτε ΜΙΣΟ κομμάτι του SRV. Όπως και αυτός που μπορεί να παίξει το scuttle buttin' στα 300 bpm πιθανώς να μην καταφέρει ΠΟΤΕ να παίξει σωστά με ένα delay. Τα ερωτήματα τα δικά μου είναι τα εξής (και θα ήθελα να μου απαντήσεις): 1) Γιατί πρέπει να είναι ή το ένα ή το άλλο; Δεν μπορεί κάποιος να ασχοληθεί ΚΑΙ με το παίξιμο (με τη βαρύτητα που του αρμόζει) ΚΑΙ με τον ήχο του; 2) Πού είπα ότι ασχολούμαι μόνο με τον ήχο; Για την ακρίβεια, το θέμα μιλάει για προτάσεις που θα κάνουν το μάθημα πιο ενδιαφέρον. Και, ναι, στον αρχάριο είναι πιο ενδιαφέρον ένα 10λεπτο που θα του δείξεις τί ακριβώς κάνει ένας κομπρέσορας από 45 λεπτά για νότες και τεχνική. 3) Για ποιον ακριβώς λόγο απολογούμαι για την μέθοδο που ακολουθώ και που επανειλλημένως έχω τονίσει ότι είναι προϊόν της δικής μου άποψης πάνω στα μαθήματα κιθάρας; 4) Πόσο σίγουρος είσαι ότι αυτά που μου λες τόση ώρα δουλεύουν σε έναν οποιονδήποτε 11χρονο που μαθαίνει κιθάρα; Γιατί μου αφήνεις την εντύπωση πως είσαι πολύ βέβαιος γι αυτά που γράφεις. Δεν είναι προσωπική επίθεση, αλλά θέλω, όπως σέβομαι τις διαφορετικές απόψεις των άλλων μελών, και η δική μου να είναι σεβαστή από τα άλλα μέλη. Φιλικά.

Για το δεύτερο αφιερώνο τα υπόλοιπα 45 λεπτά του μαθήματος. Αυτά τα οποία βαριέται ο αρχάριος και "αναγκάζομαι" να κάθομαι 15 λεπτά παραπάνω για τα οποία συζητάμε. ;)

@samy: Σεβαστό, αλλά πάντα θεωρούσα αναπόσπαστο κομμάτι της κιθάρας τον ήχο της. Γιατί μπορεί να παίζεις άψογα με στεγνό καθαρό ή distorted ήχο, αλλά άλλες τεχνικές έχει αυτό το παίξιμο και άλλες το παίξιμο με εφέ. Και σαν δάσκαλο κιθάρας λογίζω αυτόν που θα στις μάθει όλες και όχι μόνο τις μεν ή τις δε. @gdevelek: Εγώ πάλι βλέπω (και κυρίως όσο δούλευα στο στούντιο) πολλούς κιθαρίστες να παίζουν συμπαθητικά, αλλά να έχουν -κυριολεκτικά- φρικτό ήχο. Είτε τσιτωμένα γκάζια, είτε χαοτικά εφέ σε βαθμό ενοχλητικό. Δε λέω ότι δεν υπάρχει αυτό που λες, λέω αυτό που βλέπω και το παρουσιάζω σαν την άποψή μου και όχι σαν την πραγματικότητα. Από εκεί και πέρα, όποιος νομίζει ότι ξέρει πώς να κάνει τους 11χρονους να έχουν όρεξη για μελέτη, είμαι όλος αυτιά. Εγώ πάντως με τραγούδια και εύκολα σόλο/ριφ κλπ δεν κατάφερα όσα κατάφερνα αφιερόνωντας 10-15 λεπτά εξτρά από το μάθημα με το να δείχνω κάποια πετάλια και κάποιες ρυθμίσεις του ενισχυτή στους αρχάριους. Αλλά εγώ μπορεί να είμαι και κακός δάσκαλος. Who knows? Όπως και νά 'χει, αφού μιλάμε για κλασσικές και ακουστικές κιθάρες, όλο το θέμα αυτό είναι οφτόπικ, οπότε, αν θέλει κάποιος περισσότερη ανάπτυξη επί τούτου, μπορούμε να ανοίξουμε ένα καινούργιο θέμα.

Γι αυτό έγραψα να "του ΜΑΘΕΙ να φτιάχνει ήχους" (με κεφαλαία το έγραψα κιόλας) και όχι να του "ΔΕΙΞΕΙ ήχους". Κοινώς: Δ: Ο ενισχυτής σου έχει κουμπάκια για τρεις λόγους. Πρώτον, για να δικαιολογεί την τιμή του, δεύτερον, για να φτιάχνεις διάφορους ήχους και, τρίτον, για να ρίχνεις γκομενάκια. Κοίτα πχ αυτούς που έχουν Μέσα Μπούγκι με δυο σειρές κουμπάκια πόσα γκομενάκια ρίχνουν. Μ: Και πώς θα ρίχν... εεμ, πως θα φτιάχνω ήχο δάσκαλε; Δ: Ας δούμε, λοιπόν, τί κάνει το κάθε κουμπάκι, και πώς μπορείς να το χρησιμοποιείς. Βέβαια, κανόνες απαράβατοι δεν υπάρχουν, αλλά καλό είναι να γνωρίζεις πως αν θέλεις να ακουστείς σαν τον Edge, πρέπει να πάρεις τουλάχιστον πεντ... εεμ, ένα ντηλέη. Αν σου αρέσουν οι Άις Ντερθ και οι η ΜΕΤΑΛ, μπορείς να βγάλεις αυτή τη σκατίλα και χωρίς να αγοράσεις 32 μέταλ ζόουν κλπ. Για την πρώτη πρόταση, δες την τελευταία παράγραφο του προηγούμενου ποστ μου. Φυσικά και δεν λέω ότι αυτό που πιστεύω (και εφαρμόζω) είναι οπωσδήποτε σωστό. Είναι απλά η άποψή μου, όπως αυτή διαμορφώθηκε τα όσα χρόνια υπήρξα μαθητής ή/και δάσκαλος. Και, από τη στιγμή που δεν έχω δουλέψει με το 90% των μαθητών παγκοσμίως, θεωρώ ότι μπορεί απλά να δούλεψε με μένα και τους δικούς μου μαθητές αυτό. ;)

Το παίξιμο εμπεριέχει σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό και τον ήχο. Γιατί ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι η τεχνική καθαυτή, είναι από τα σημαντικότερα εφόδια ενός παίχτη. Αλλά να χέσω την τεχνική όταν θάβεται από δεκάδες τόνους gain, αμέτρητες ουρές delay και -το χειρότερο όλων- ΚΑΚΟ ήχο από το equaliser του ενισχυτή (πχ τσίτα πρίμα στο σόλο). Κατά τη γνώμη μου, για να θεωρηθεί ένας κιθαρίστας ολοκληρωμένος, είναι σημαντικότερο να μπορεί να παράγει όμορφους ήχους και να παίζει δυο νότες μόνο, παρά να παίζει τρελά αρπέτζιος με τσίτα γκάζι metal zone, και όλα στο 11 στον ενισχυτή. Βέβαια, αυτή είναι η γνώμη μου και -προφανώς- διαφέρει από την δική σου, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή.

Αν μιλάμε για ηλεκτρική κιθάρα, κάνε κάτι ΠΟΛΥ ουσιαστικό, αλλά και πολύ ενδιαφέρον από την πλευρά του μαθητή: ΜΑΘΕ του να φτιάχνει ήχους. Είτε απλά από τον ενισχυτή τους, είτε με πετάλια/πεταλιέρα, ΜΑΘΕ τους πως βαρύς ήχος δεν είναι με gain στο 9 και metal zone με το distortion στο 10. Δείξε τους πώς δουλεύει ένα delay είτε short, είτε long, πως να πετυχαίνουν όμορφα delay για ρυθμικά, πώς αλλάζει η χρήση τους στο lead, τί είναι το flanger, τί το chorus, τί ο κομπρέσορας, κλπ. Κοινώς, σώσε τα αυτιά ΠΟΛΛΩΝ ανθρώπων που θα βρίσκονται στα πρώτα τους live στις πλατείες της Καλλιθέας. ;D

Όχι. Απλά πιτσιρικάς που βρισκόντουσαν κάτι κιθάρες στο σπίτι έτσι τις έπιανα ενστικτωδώς.

Είμαι αριστερόχειρας που παίζει σαν δεξιόχειρας. Δεδομένου του ότι είμαι κιθαρίστας-πρότυπο για τον εκκωλαπτόμενο Guitar Legend, μπορεί κάλλιστα να μάθει να παίζει σαν δεξιόχειρας. ;D

Το χλωμό πρόσωπο μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας. Είπε αυτό που ο thanocaster ήθελε να πει με πιο σωστά λόγια. ;D

Προσωπική άποψη: Δεν υπάρχει καλός ή κακός ήχος. Υπάρχει ήχος που χρησιμοποιείται σωστά και ήχος που χρησιμοποιείται λάθος.

[ελληνάρας ντραμισταράς] Πφφφ... Πέραν του ότι κουνάει, είναι προφανές ότι ο Portnoy είναι καλύτερος. [/ελληνάρας ντραμισταράς]

Δεν μου αρέσει που στην Tonelab SE δεν έχει καθολικό tap tempo καθώς και ότι δεν μπορώ να συνδυάσω δυο εφέ ίδιου τύπου ταυτόχρονα (πχ 2 διαφορετικά delay ή flanger με chorus) ή δυο καμπίνες. Επίσης θα ήθελα το κουρδιστήρι της να ήταν λίίίίγο πιο ακριβές. Κατά τ' άλλα... είναι άψογη! ;D

Εδώ είσαι. Ή εδώ. Άντε και εδώ. Τιπ: Πάρε 2 από αυτούς +??? = PROFIT!